Αυτές οι εκλογές έχουν εκπλήξεις – πριν ακόμα γίνει η
ψηφοφορία. Και αν το «Κίνημα Αλλαγής» του Γ.Παπανδρέου δεν ήταν έκπληξη (αφού η
μονομαχία στο Ελ-ΠΑΣΟΚ ήταν σε εξέλιξη από τον Ιούλιο), η αυτόνομη κάθοδος του
«Άρματος Πολιτών» του Γ.Δημαρά είναι. Ένας πολιτικός οργανισμός ο οποίος
«ξεφύτρωσε» με τις Περιφερειακές Εκλογές του 2010, αλλά στερούμενος στελεχών συμπορεύτηκε με
τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Π.Καμμένου, αν και είχε φτάσει ένα βήμα πριν την
σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίο τελικά προσχώρησε μέρος των στελεχών του
Κινήματος, προεξάρχοντος του Σ.Παναγούλη). Η κίνηση Δημαρά είναι περίεργη, αφού
είναι σίγουρο ότι δεν θα πιάσει ποσοστό εισόδου στην Βουλή, δύσκολα θα πάρει
ποσοστό που θα του δίνει κρατική χρηματοδότηση, αλλά σίγουρα θα κόψει ψήφους
από τους ΑΝ.ΕΛΛ., οι οποίοι μετρούν μαζική εκροή υποψηφίων με ψήφους, που θα
τους δυσκολέψει ακόμα περισσότερο στις εκλογές που έρχονται και θα είναι
ιδιαίτερα πολωμένες.
Η δεύτερη έκπληξη αυτών των εκλογών είναι η μη εκλογική
σύμπραξη ΔΗΜΑΡ – ΣΥΡΙΖΑ. Η αρχική πίστη ότι τα δύο κόμματα θα «συνυπάρξουν» στα
ίδια ψηφοδέλτια, τελικά έμεινε στα χαρτιά. Στον ΣΥΡΙΖΑ οι περισσότεροι δεν
στεναχωρήθηκαν (η πλειοψηφία των στελεχών της ΔΗΜΑΡ τους προκαλεί αλλεργία)
αλλά και το 1% (περίπου) της ΔΗΜΑΡ, είναι καλοδεχούμενο, αν και είναι σχεδόν
σίγουρο ότι πιθανότατα δεν ακολουθούσε ολόκληρο τον κ. Κουβέλη και όσους
απέμειναν στο κόμμα, στο ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜΑΡ (η πραγματική μετεξέλιξη της
«ελιτίστικης» αριστεράς του πρώην ΚΚΕ εσωτ.) τελικά αποφάσισε να το ξανασκεφτεί,
αφού ούτε η εκλογή του κ.Κουβέλη ήταν σίγουρη (αφού οι τεράστιες αντιδράσεις
στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν την ομάδα Τσίπρα να μη δεχτεί το αίτημα του κ.
Κουβέλη για 2 εκλόγιμες θέσεις στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας). Το πιθανότερο
σενάριο για την ΔΗΜΑΡ είναι η εκλογική σύμπραξη με τους Οικολόγους Πράσινους
(για τους οποίους προοριζόταν η 2η εκλόγιμη θέση στο Επικρατείας).
Το μέλλον δυσοίωνο και γι’ αυτούς, ειδικά εφόσον επίκειται διάσπαση (με
κάποιους να πηγαίνουν ΣΥΡΙΖΑ, άλλους στο Ποτάμι).
Η τρίτη εκλογική σύμπραξη που αποτελεί έκπληξη στο όνομα
αλλά όχι στην πραγματικότητα είναι αυτή του Σταύρου Θεοδωράκη με τα «υπόλοιπα»
του Τζήμερου και τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο. Ο τελευταίος – που έχει ως όνειρο να
γίνει βουλευτής και γι’ αυτό έχει περάσει από ΠΑΣΟΚ, τον παλιό Συνασπισμό, έχει
συμπράξει με τον Μάνο και τον Τζήμερο για να καταλήξει στο Ποτάμι – αποτελεί
πρότυπο πολιτικού αριβισμού και δεν εκπλήσσει η σύμπραξή του μ’ ένα πολιτικό
σχηματισμό που δεν έχει πολλά γνωστά πολιτικά πρόσωπα, αλλά θα μπει σίγουρα
στην Βουλή: επομένως ελπίζει ότι η κάθοδός του στις εκλογές με το Ποτάμι θα του
επιτρέψει να βρει «σιγουριά» στην Βουλή. Η έκπληξη (στη θεωρία) είναι το ότι το
Ποτάμι αποφάσισε να συνεργαστεί πολιτικά με ανθρώπους που έχουν εκφράσει
επανειλημμένα «ακροδεξιές» θέσεις (βλέπε δηλώσεις Τζήμερου ως εκπροσώπου του
τρίο Βαλλιανάτος-Τζήμερος-Μάνος πριν τις εκλογές του Ιουνίου 2012). Με όσους
έχουν προσχωρήσει στο Ποτάμι τον τελευταίο καιρό δεν αποκλείεται να δούμε και
τον Μπούκουρα στις εκλογικές λίστες του.
Η τέταρτη πολιτική έκπληξη των ημερών είναι ότι ο Απόστολος
Γλέτσος (που κατά δήλωσή του είναι κομμουνιστής και έχει κατέβει σε εκλογές με
το ΚΚΕ), έκανε δήλωση στήριξης για το «Κίνημα Αλλαγής» του ΓΑΠ. Λέτε να
κατέβουν μαζί; Τίποτα
δεν αποκλείεται πλέον…
1 σχόλιο:
Όλα τα άλλα είναι συζητήσιμα, αλλά είναι προσβολή στη μνήμη ορισμένων ανθρώπων που πέρασαν και τίμησαν το ΚΚΕ εσ. με το ήθος τους, να λέμε ότι αυτό το μόρφωμα της Δ.ΗΜ.ΑΡ [Δεν ΗΜασταν ΑΡιστεροί (σας τη σκάσαμε] είναι η μετεξέλιξή του -και μάλιστα η... πραγματική! Λίγη αιδώς ή έστω λιγότερη άγνοια της πολιτικής μας ιστορίας!!!
Δημοσίευση σχολίου