Αναρτήσεις
Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί στο πως οι πολυεθνικές εταιρείες καταφέρνουν και "αισχροκερδούν" εις βάρος των εθνικών οικονομιών μεταφέροντας τα κέρδη τους μεταξύ χωρών ώστε να αποφεύγουν να πληρώνουν φόρους. Την ίδια στιγμή που ζητούν νέες μειώσεις μισθών (στην χώρα μας και όχι μόνο) και που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν - εκβιάζοντας την οικονομική αδυναμία χωρών όπως η χώρα μας. Το άρθρο της "Εφημερίδας των Συντακτών" πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και περιγράφει πρακτικές αλλά και το πως συμμετέχουν στο παιχνίδι αυτό ανθηρές ευρωπαϊκές οικονομίες, εις βάρος των "φτωχών" χωρών...
"Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ «κλέβουν» κάθε χρόνο από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές, μέσω του αγαπημένου τους σπορ: της φοροαποφυγής.
Το πλέον εξωφρενικό είναι όμως ότι την ίδια στιγμή που οι πολυεθνικές δεν πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν σε αυτές τις χώρες -αποκομίζοντας τεράστια κέρδη-, οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι συνεισφέρουν δωρεές από το βαλάντιό τους για να μειωθεί η φτώχεια στην Αφρική και στις υπόλοιπες χώρες του τρίτου κόσμου. Οι πολυεθνικές εξαπατούν, έτσι, όχι μόνο τις αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλά και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, και μάλιστα με τις πλάτες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Αποκαλυπτική έρευνα
Αποκαλυπτικότατη η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε 13 χώρες της Ε.Ε. από τη Eurodad -ένα δίκτυο 48 μη κυβερνητικών οργανώσεων από 19 ευρωπαϊκές χώρες- και δόθηκε στη δημοσιότητα νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα. Η έρευνα διαπιστώνει συγκεκριμένα, ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χάνουν κάθε χρόνο 660-870 δισ. ευρώ από τις πολυεθνικές της Ε.Ε. που φοροδιαφεύγουν.
Ενδεικτικότερη όλων η περίπτωση του βρετανικού κολοσσού τροφίμων Associated British Foods ο οποίος μέσω της θυγατρικής της Zambia Sugar και της χρήσης νομικών παραθύρων πλήρωσε φόρο στην κυβέρνηση της Ζάμπιας μικρότερο του ενός εκατ. ευρώ για ετήσια έσοδα 200 εκατ. ευρώ. Ούτε καν το 0,5% δηλαδή. Η έρευνα διαπιστώνει ότι για τη μεγάλη ληστεία των πολυεθνικών μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Συγκεκριμένα στις 13 χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Τσεχία, Δανία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Βρετανία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Σουηδία) που πραγματοποιήθηκε η έρευνα βρέθηκε ότι:
1. Καμία εκ των κυβερνήσεων δεν απαιτεί επαρκή φορολογική διαφάνεια από τις πολυεθνικές, καμία κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πλήρη -χώρα ανά χώρα- δήλωση των σχετικών στοιχείων από αυτές.
2. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αρνούνται να επιτρέψουν τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των πραγματικών ιδιοκτητών των πολυεθνικών αλλά και των trust και των άλλων οντοτήτων που αυτές χρησιμοποιούν, παρότι όλες εδρεύουν στην επικράτειά τους.
3. Τα στοιχεία έδειξαν ότι η ανταλλαγή σχετικών με τη φορολόγηση πληροφοριών μεταξύ των κυβερνήσεων είναι σπάνια προσβάσιμη στο κοινό. Ακόμη ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες σπανίως συμμετέχουν σε αυτόν τον τύπο ανταλλαγής πληροφοριών, οι οποίες θα μπορούσαν να τις βοηθήσουν να βρουν τους φοροφυγάδες.
4. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν υποστηρίζει την ισότιμη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για τη φορολογία και τη διαφάνεια.
Η έρευνα διαπιστώνει ακόμη ότι έδρα των φοροφυγάδων πολυεθνικών δεν είναι μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι» της Ευρώπης (Κύπρος, Μάλτα, Λουξεμβούργο) αλλά και κάποιες από τις «οικονομίες-υπόδειγμα» του πλούσιου ευρωπαϊκού Βορρά. Ετσι δύο στις τρεις επιχειρήσεις που ερευνήθηκαν στη Δανία βρέθηκαν ότι δεν πληρώνουν κανέναν απολύτως εταιρικό φόρο. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ της σκανδιναβικής χώρας, 36,8 δισ. ευρώ είναι κρυμμένα σε φορολογικούς παραδείσους, ενώ από την πλευρά της η δανέζικη κυβέρνηση βρίθει υποκρισίας, αφού εξαπολύει μύδρους κατά της φορολογικής αδικίας ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει τη λήψη μέτρων καταπολέμησής της.
Φορολογικός παράδεισος
Η γειτονική Ολλανδία δεν πάει πίσω. Αποτελεί, σύμφωνα με την έρευνα, έναν από τους σημαντικότερους «χρηματοοικονομικούς αγωγούς» που χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές προκειμένου να διοχετεύουν τα κέρδη τους προς τους φορολογικούς παραδείσους. Το μέγεθος των κεφαλαίων που ρέουν μέσω της χώρας αυτής -και τα οποία είναι άσχετα με την εγχώρια οικονομία- καθιστούν στα χαρτιά την Ολλανδία, σύμφωνα με την έρευνα, τον… μεγαλύτερο επενδυτή του κόσμου.
Στην Ολλανδία εδρεύουν περί τις 8.500 εταιρείες-κέλυφος, νομικές οντότητες δηλαδή που δημιουργούνται για να κρατηθεί μυστική η ταυτότητα των ιδιοκτητών και χρησιμοποιούνται συχνά για το ξέπλυμα χρημάτων που προέρχονται από το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή. Η χώρα της τουλίπας έχει ακόμη περί τα 12.000 γραφεία trust ή αλλιώς Special Financial Institutions, που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά πληρωμών δικαιωμάτων, δανείων και τόκων ή μερισμάτων μεταξύ των θυγατρικών εταιρειών ενός επιχειρηματικού ομίλου.
Αλλά και η Σουηδία είναι παράδεισος των εταιρειών συμμετοχών, αφού έχει υιοθετήσει φιλικό φορολογικό, κανονιστικό πλαίσιο με στόχο να ανταγωνιστεί Λουξεμβούργο και Ολλανδία.
Πέρυσι, η Στοκχόλμη αναγνώρισε τη φυγή κεφαλαίων από τις αναπτυσσόμενες χώρες ως πρόβλημα. Εμεινε, όμως, κι αυτή στα λόγια, αποφεύγοντας να καταθέσει κάποιο σχέδιο δράσης."
"Εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ «κλέβουν» κάθε χρόνο από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες οι ευρωπαϊκές πολυεθνικές, μέσω του αγαπημένου τους σπορ: της φοροαποφυγής.
Το πλέον εξωφρενικό είναι όμως ότι την ίδια στιγμή που οι πολυεθνικές δεν πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν σε αυτές τις χώρες -αποκομίζοντας τεράστια κέρδη-, οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι συνεισφέρουν δωρεές από το βαλάντιό τους για να μειωθεί η φτώχεια στην Αφρική και στις υπόλοιπες χώρες του τρίτου κόσμου. Οι πολυεθνικές εξαπατούν, έτσι, όχι μόνο τις αναπτυσσόμενες οικονομίες αλλά και τους Ευρωπαίους φορολογούμενους, και μάλιστα με τις πλάτες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων.
Αποκαλυπτική έρευνα
Αποκαλυπτικότατη η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε 13 χώρες της Ε.Ε. από τη Eurodad -ένα δίκτυο 48 μη κυβερνητικών οργανώσεων από 19 ευρωπαϊκές χώρες- και δόθηκε στη δημοσιότητα νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα. Η έρευνα διαπιστώνει συγκεκριμένα, ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες χάνουν κάθε χρόνο 660-870 δισ. ευρώ από τις πολυεθνικές της Ε.Ε. που φοροδιαφεύγουν.
Ενδεικτικότερη όλων η περίπτωση του βρετανικού κολοσσού τροφίμων Associated British Foods ο οποίος μέσω της θυγατρικής της Zambia Sugar και της χρήσης νομικών παραθύρων πλήρωσε φόρο στην κυβέρνηση της Ζάμπιας μικρότερο του ενός εκατ. ευρώ για ετήσια έσοδα 200 εκατ. ευρώ. Ούτε καν το 0,5% δηλαδή. Η έρευνα διαπιστώνει ότι για τη μεγάλη ληστεία των πολυεθνικών μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Συγκεκριμένα στις 13 χώρες (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Ολλανδία, Τσεχία, Δανία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Βρετανία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Σουηδία) που πραγματοποιήθηκε η έρευνα βρέθηκε ότι:
1. Καμία εκ των κυβερνήσεων δεν απαιτεί επαρκή φορολογική διαφάνεια από τις πολυεθνικές, καμία κυβέρνηση δεν εφαρμόζει πλήρη -χώρα ανά χώρα- δήλωση των σχετικών στοιχείων από αυτές.
2. Οι περισσότερες κυβερνήσεις αρνούνται να επιτρέψουν τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των πραγματικών ιδιοκτητών των πολυεθνικών αλλά και των trust και των άλλων οντοτήτων που αυτές χρησιμοποιούν, παρότι όλες εδρεύουν στην επικράτειά τους.
3. Τα στοιχεία έδειξαν ότι η ανταλλαγή σχετικών με τη φορολόγηση πληροφοριών μεταξύ των κυβερνήσεων είναι σπάνια προσβάσιμη στο κοινό. Ακόμη ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες σπανίως συμμετέχουν σε αυτόν τον τύπο ανταλλαγής πληροφοριών, οι οποίες θα μπορούσαν να τις βοηθήσουν να βρουν τους φοροφυγάδες.
4. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν υποστηρίζει την ισότιμη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για τη φορολογία και τη διαφάνεια.
Η έρευνα διαπιστώνει ακόμη ότι έδρα των φοροφυγάδων πολυεθνικών δεν είναι μόνο οι «συνήθεις ύποπτοι» της Ευρώπης (Κύπρος, Μάλτα, Λουξεμβούργο) αλλά και κάποιες από τις «οικονομίες-υπόδειγμα» του πλούσιου ευρωπαϊκού Βορρά. Ετσι δύο στις τρεις επιχειρήσεις που ερευνήθηκαν στη Δανία βρέθηκαν ότι δεν πληρώνουν κανέναν απολύτως εταιρικό φόρο. Σύμφωνα με τα ΜΜΕ της σκανδιναβικής χώρας, 36,8 δισ. ευρώ είναι κρυμμένα σε φορολογικούς παραδείσους, ενώ από την πλευρά της η δανέζικη κυβέρνηση βρίθει υποκρισίας, αφού εξαπολύει μύδρους κατά της φορολογικής αδικίας ενώ ταυτόχρονα αποφεύγει τη λήψη μέτρων καταπολέμησής της.
Φορολογικός παράδεισος
Η γειτονική Ολλανδία δεν πάει πίσω. Αποτελεί, σύμφωνα με την έρευνα, έναν από τους σημαντικότερους «χρηματοοικονομικούς αγωγούς» που χρησιμοποιούν οι πολυεθνικές προκειμένου να διοχετεύουν τα κέρδη τους προς τους φορολογικούς παραδείσους. Το μέγεθος των κεφαλαίων που ρέουν μέσω της χώρας αυτής -και τα οποία είναι άσχετα με την εγχώρια οικονομία- καθιστούν στα χαρτιά την Ολλανδία, σύμφωνα με την έρευνα, τον… μεγαλύτερο επενδυτή του κόσμου.
Στην Ολλανδία εδρεύουν περί τις 8.500 εταιρείες-κέλυφος, νομικές οντότητες δηλαδή που δημιουργούνται για να κρατηθεί μυστική η ταυτότητα των ιδιοκτητών και χρησιμοποιούνται συχνά για το ξέπλυμα χρημάτων που προέρχονται από το οργανωμένο έγκλημα, τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή. Η χώρα της τουλίπας έχει ακόμη περί τα 12.000 γραφεία trust ή αλλιώς Special Financial Institutions, που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά πληρωμών δικαιωμάτων, δανείων και τόκων ή μερισμάτων μεταξύ των θυγατρικών εταιρειών ενός επιχειρηματικού ομίλου.
Αλλά και η Σουηδία είναι παράδεισος των εταιρειών συμμετοχών, αφού έχει υιοθετήσει φιλικό φορολογικό, κανονιστικό πλαίσιο με στόχο να ανταγωνιστεί Λουξεμβούργο και Ολλανδία.
Πέρυσι, η Στοκχόλμη αναγνώρισε τη φυγή κεφαλαίων από τις αναπτυσσόμενες χώρες ως πρόβλημα. Εμεινε, όμως, κι αυτή στα λόγια, αποφεύγοντας να καταθέσει κάποιο σχέδιο δράσης."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου