Η τρόικα και η εθνική (μας) κυριαρχία

Γράφει ο Περικλής Νεάρχου στο "Παρόν" με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του πρώην Προέδρου της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ' Εσταίν στην χώρα μας: "Κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Ελλάδα για την τιμητική μετονομασία πλατείας των Αθηνών σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγύ, ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας Ζισκάρ Ντ' Εσταίν αναφέρθηκε, με αρκετά φειδωλό αλλά και υπαινικτικό τρόπο, στη σημερινή δραματική οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα.
Είπε μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα πρέπει ν' αποφασίσει αν θέλει να είναι ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ή μια επαρχία (της Ευρωπαϊκής Ενώσεως). Στη δεύτερη περίπτωση, επεσήμανε, υπάρχει αλληλεγγύη. Eάν υπήρχε ευρωπαϊκή πολιτική ολοκλήρωση είναι προφανές ότι όλες οι χώρες-μέλη θα μετατρέπονταν σε κάποιο είδος επαρχιών. Είναι λάθος, βεβαίως, να πιστεύεται ότι το πρότυπο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής μπορεί να εφαρμοσθεί στην Ευρώπη χωρίς μεγάλες αλλαγές και προσαρμογές. Οι αμερικανικές πολιτείες επανεστάτησαν και ενώθηκαν εναντίον ενός κοινού εξωτερικού δυνάστη. Ήταν Πολιτείες, κατά βάση πολυεθνικές, χωρίς μεγάλο ιστορικό παρελθόν και με έντονη την κοινή βούληση να αποκτήσουν μια κοινή αμερικανική ταυτότητα στην αχανή και πλούσια αυτή χώρα, που πλαισιώνεται και απομονώνεται, από ανατολικά και δυτικά, από δύο μεγάλους ωκεανούς. Η περίπτωση της Ευρώπης είναι πολύ διαφορετική. Τα ευρωπαϊκά κράτη είναι κατά το πλείστον εθνικά κράτη, με μεγάλη εθνική ιστορία και ταυτότητα. Θα ήταν ανεδαφικό να αναμένει κανείς ότι χώρες, όπως η Μ. Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, οι σκανδιναβικές χώρες, αλλά και χώρες που απέκτησαν προσφάτως την ανεξαρτησία τους, θα δέχονταν να μετατραπούν σε επαρχίες ενός υπερεθνικού κράτους, όταν ο λαός τους δεν ταυτίζεται με κάποιον ευρωπαϊκό «λαό». Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα έπρεπε λογικά να έχει ως βάση ένα είδος Ευρωπαϊκής Συμπολιτείας, στην οποία θα εντάσσονταν τα ευρωπαϊκά κράτη, διατηρώντας μεγάλο μέρος της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας τους και εναρμονίζοντας τις βασικές πολιτικές τους. Μέσα από τον εναρμονισμό των βασικών πολιτικών, την κοινή στρατηγική ανάπτυξη και την αλληλεγγύη, θα διαμορφώνονταν σταδιακά τα κοινά συμφέροντα και μια κοινή ταυτότητα, που είναι αναγκαία για τη συνοχή και την ενότητα μιας πολιτικής Ενώσεως. Πού βρίσκεται σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση; Η πολιτική ενοποίηση, ενώπιον των προφανών δυσκολιών, διαφωνιών και ανταγωνισμών, έχει παραπεμφθεί στο άδηλο μέλλον. Υποκαθίσταται εκ των πραγμάτων από έναν νεοφιλελεύθερο διεθνιστικό οικονομισμό που ανταποκρίνεται στις τάσεις και στα συμφέροντα ενός διεθνοποιημένου χρηματιστικού καπιταλισμού. Εφόσον δεν υπάρχει κοινό πολιτικό πλαίσιο και κανόνες για κοινή οικονομική ανάπτυξη και αλληλεγγύη, το σύστημα αυτό λειτουργεί χωρίς κανένα πολιτικό χαλινό, με τη λογική των αγορών, που είναι η επιδίωξη του κέρδους, του οικονομικού ελέγχου και των συσχετισμών ισχύος. Είναι επόμενο μέσα στο σύστημα αυτό να αναπτύσσεται η ηγεμονική κυριαρχία, χωρίς όρια, των ισχυροτέρων οικονομιών και χωρών. Αντί δηλαδή να προωθείται η κοινή ανάπτυξη, η σύγκλιση, η συνοχή και η αλληλεγγύη, που είναι απαραίτητες προϋποθέσεις μιας καλώς νοούμενης πολιτικής Ενώσεως, αναπτύσσεται η πόλωση, η ηγεμονική κυριαρχία, η δορυφοροποίηση και η εξάρτηση. Η εθνική οικονομία των ασθενεστέρων χωρών αποδιοργανώνεται μέχρι κατεδαφίσεως, οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι τίθενται υπό ξένο έλεγχο, η δυνατότητα ασκήσεως εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής υπονομεύεται από τους κανόνες του περιβόητου «ελεύθερου ανταγωνισμού» και η εθνική παραγωγή φθίνει, υπό την πίεση ενός αλόγιστου ανοίγματος των συνόρων και των αθρόων, φθηνών εισαγωγών. Ο υπερδανεισμός επέρχεται ως αποτέλεσμα μιας αλόγιστης καταναλωτικής πολιτικής, απουσίας αναπτυξιακής στρατηγικής και φθίνουσας εθνικής παραγωγής, που αντικαθίσταται από εισαγωγές. Με την εισαγωγή του ευρώ, οι χώρες-μέλη παρέδωσαν στην «ανεξάρτητη» Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το δικαίωμα εκδόσεως νομίσματος και παροχής στην οικονομία νομισματικής ρευστότητας. Για ν' αντιληφθεί κανείς τι σημαίνει αυτό, υπενθυμίζουμε τα όσα ανέφερε ο σημερινός Πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης, σε κατάθεσή του ενώπιον Ειδικής Επιτροπής που διερευνά την οικονομική κρίση στην Κύπρο, που κατέληξε σε κούρεμα καταθέσεων και πρωτοφανή κρίση του τραπεζικού συστήματος. Όταν ετέθη από το Eurogroup θέμα κουρέματος καταθέσεων, οι πιέσεις σε βάρος της Κύπρου πήραν μορφή απροκάλυπτου εκβιασμού διά στόματος του μέλους του ΔΣ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Γερμανού G. Asmusen. Ο τελευταίος προειδοποίησε τον εκλεγμένο ηγέτη μιας χώρας-μέλους ότι την επομένη ημέρα το πρωί θα διακοπτόταν η παροχή ρευστότητας στις κυπριακές τράπεζες από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τελευταία θα έδινε επίσης εντολή στην Κυπριακή Κεντρική Τράπεζα να διακόψει τη λειτουργία των δύο μεγαλυτέρων, συστημικών τραπεζών της Κύπρου. Προφανώς, στη μεταχείριση αυτή από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δεν είναι όλοι ίσοι. Υπάρχουν οι ισχυρές χώρες που ασκούν έλεγχο και εκείνες που ελέγχονται, με σκαιώδη περιφρόνηση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας τους. Ο έλληνας πρωθυπουργός πήγε προσφάτως στις Βρυξέλλες για ν' αναζητήσει πιθανές διεξόδους από την πολιορκία της «τρόικας», που θέτει, ολοένα και πιο απροκάλυπτα το ξήλωμα του ενός τομέα της ελληνικής οικονομίας μετά τον άλλο, με άλλοθι το Μνημόνιο και τις περιβόητες «μεταρρυθμίσεις». Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο υπέδειξε στον Έλληνα πρωθυπουργό την ανάγκη της αυστηρής προσηλώσεως στις «μεταρρυθμίσεις» για να κατακτήσει η Ελλάδα «την εμπιστοσύνη των αγορών».Η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντί να προσέλθει μ’ ένα πακέτο αναπτυξιακών έργων και να βοηθήσει τη χώρα να βγει από το φαύλο κύκλο της υφέσεως και του υπερδανεισμού, παραπέμπει την Ελλάδα στις αγορές! Το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα πρέπει να συνειδητοποιήσει, και αυτό αφορά κυρίως τους κυβερνώντες και τις κυβερνώσες ηγεσίες, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως «επαρχία» της Ευρώπης, όταν δεν υπάρχει στη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε πραγματική πολιτική ενοποίηση ούτε κοινή ανάπτυξη και αλληλεγγύη. Πρέπει να διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την ταυτότητα της χώρας και ν' αντιληφθεί ότι η ανάπτυξή της δεν θα προέλθει από την ευδοκία των διεθνών αγορών αλλά πρώτ' απ' όλα από μια εθνική στρατηγική της Ελλάδος."