Πριν λίγο καιρό αναφερθήκαμε στην απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου να επιτρέψει κάμερες παντού (δείτε εδώ σχετικά). Η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, "ακροβατώντας ανάμεσα στην προστασία της ιδιωτικότητας και την ασφάλεια προσώπων και αγαθών", εξέδωσε μια απόφαση (ρεπορτάζ για την οποία μπορείτε να βρείτε εδώ) που επιτρέπει, υπό πολύ ασαφείς ασφαλιστικές δικλείδες, την εγκατάσταση καμερών παντού (ακόμα και στα σχολεία), λειτουργώντας πολιτικά και όχι με βάση τα στοιχεία και την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή; Πολύ απλά πουθενά στο κόσμο οι κάμερες δεν μείωσαν την εγκληματικότητα -αφού οι γεννεσουργές αιτίες (π.χ. ανεργία, μείωση βιοτικού επιπέδου, κοινωνική απομόνωση κ.ά) δεν εξαφανίστηκαν με τον ερχομό τους. Απλά δημιουργείται μια επίπλαστη αντίληψη ασφάλειας, που δυστυχώς συνοδεύεται με την κατάφορη παραβίαση της ιδιωτικότητας.
Αντί παραπέρα σχολίων παραθέτουμε ένα άρθρο του Δημήτρη Παπαθανασίου από την "Ελευθεροτυπία", αξίζει να το διαβάσετε:
"Ο ήλιος του Μάη ήταν πάντα ο πιο γλυκός. Θυμάμαι τότε, καμιά 25αριά χρόνια πριν, που την κοπανάγαμε από την τάξη και πηγαίναμε στην πίσω αυλή του Λυκείου Συκουρίου και ξαπλώναμε στο γρασίδι.
Εκεί, με άσο σκέτο, καφέ στο πλαστικό και «Μουσικές Ταξιαρχίες» στο μαγνητοφωνάκι, κάναμε σχέδια για το καλοκαίρι που ήταν προ των πυλών, για το μέλλον μας, για τη ζωή μας.
Εκεί αποφασίζαμε, τρομάρα μας, πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο, εκεί φλερτάραμε, άλλες φορές αθώα και άλλες όχι, εκεί ζήσαμε τους πρώτους μας έρωτες. Εκεί, στην πίσω αυλή με το γρασίδι, έφηβοι-παράνομοι, ταΐσαμε τα όνειρά μας με μεγάλες ελπίδες αλλά και μικρές ανοησίες... Και πάντα ήταν κάποιος στη γωνία να φυλάει τσίλιες μήπως έρθει ο λυκειάρχης.
Σίγουρα αυτή δεν είναι μια συνταγή επιτυχίας για μια κοινωνία και ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπως το σημερινό, που προετοιμάζει εργάτες-ανέργους για την πιο άγρια μορφή του καπιταλισμού. Είναι μια συνταγή όμως, που είχε ως βασικό συστατικό την ελευθερία.
Πολύ περισσότερο, δεν είναι μια συνταγή που ταιριάζει σε ένα αυταρχικό κράτος, σε μια κυρίαρχη δομή, που δείχνει ότι με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να ανεχτεί τη διαφορετικότητα, την ελευθερία στην έκφραση, την αμφισβήτηση.
Προς επίρρωση αυτών, λίγες μέρες πριν από το Πάσχα, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ανατρέποντας προηγούμενη απόφασή της που απαγόρευε τη χρήση καμερών στα σχολεία, νομιμοποίησε τη βιντεοεπιτήρηση σχολικών συγκροτημάτων, ακόμα και κατά τις ώρες λειτουργίας τους. Η Ελλάδα του Μνημονίου θέλει τάξη και ασφάλεια.
Ηαλήθεια είναι πως Μέσα Ενημέρωσης, δάσκαλοι, καθηγητές, μαθητές και γονείς μάλλον δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία σε μια απόφαση που λίγα χρόνια πριν θα χάλαγε κόσμο. Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό των εξελίξεων ίσως να είναι κατανοητό. Από την άλλη, σκέφτομαι πως έχει κάνει τόση δουλειά η τηλεόραση με όλα αυτά τα «Μπιγκ Μπράδερ» που στους περισσότερους πλέον φαίνεται φυσιολογικό.
Πολλά χρόνια ετοιμάζεται με κυρίαρχο όπλο την τηλεόραση αυτή η οργουελική κοινωνία. Ο εθισμός μικρών και μεγάλων στην ιδέα ότι θα τους καταγράφει συνεχώς μια κάμερα, ο εθισμός στην ιδέα ότι θα παρακολουθούνται όλοι και παντού ως ύποπτοι είναι εδώ και πολλά χρόνια το ζητούμενο.
Στο Συκούριο το Πάσχα, στη θέα του σχολείου, αναπόλησα εκείνες τις υπέροχες στιγμές στο γρασίδι της πίσω αυλής. Εχοντας όμως στο μυαλό μου την πρόσφατη απόφαση της Αρχής Προστασίας, αναρωτήθηκα πώς μπορεί ένας έφηβος να λειτουργήσει ως έφηβος, όταν ξέρει ότι η κουβέντα του, το παιχνίδι του, το φλερτ του, η «αλητεία» του παρακολουθούνται. Πώς να κρυφτεί από το λυκειάρχη;
Ποιος να σκεφτεί στην Ελλάδα του Μνημονίου ότι η λειτουργία μιας κάμερας μέσα σε ένα σχολείο είναι μέτρο αντιπαιδαγωγικό και αυταρχικό, προσβάλλει την αξιοπρέπεια και την ιδιωτικότητα μαθητών και περιορίζει την ελευθερία του λόγου και της κίνησης που είναι και η ουσία της εκπαίδευσης.
Κάμερες στα σχολεία, λοιπόν. Δεν έφταναν οι κάμερες στα δημόσια κτήρια, στα γραφεία, τις τράπεζες, τα ξενοδοχεία, τις πανσιόν, τα εμπορικά κέντρα και καταστήματα, τα νοσοκομεία, τις κλινικές, τα ιατρεία, τα φυσικοθεραπευτήρια, τα διαγνωστικά κέντρα, τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, τους δημόσιους χώρους στάθμευσης, τους δρόμους, τα διόδια, τα πρατήρια υγρών καυσίμων, τα γήπεδα, τις πολυκατοικίες, τις εκκλησίες και τα νεκροταφεία. Κάμερες και στα Νηπιαγωγεία, τα Δημοτικά, τα Γυμνάσια, τα Λύκεια. Κάμερες παντού.
Ακόμη και τα «τελευταία οχυρά» των νέων, οι χώροι αναψυχής και διασκέδασης έχουν γεμίσει κάμερες. Επιχειρηματίες-επίδοξοι Κλουζό, στο όνομα δήθεν της ασφάλειας, παρακολουθούν τους νέους την ώρα της χαλάρωσης και της διασκέδασης. Για τις προϋποθέσεις που έχει ορίσει η Αρχή (πρέπει να υπάρχουν εμφανείς πινακίδες ότι ο χώρος βιντεοσκοπείται, απαγορεύονται οι κάμερες με δυνατότητα στρέψης και εστίασης, τα δεδομένα πρέπει να καταστρέφονται κ.ο.κ.) ούτε κουβέντα να γίνεται. Οποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει.
Εχουν φτιάξει μια χώρα-στούντιο, έχουν γράψει το σενάριο και απαιτούν από τους νέους να γίνουν κομπάρσοι σε αυτό το μεγάλου μήκους θρίλερ που σκηνοθετούν. Πιστεύουν οι ανόητοι πως φτιάχνοντας κοινωνίες-φυλακές ασφαλείας θα τιθασεύσουν την οργή -παραβατικότητα την έχουν βαφτίσει- των νέων. Είμαι σίγουρος πως δεν θα τους κάνουν το χατίρι. Τα σχέδιά τους θα έχουν όση επιτυχία θα έχει και το Μνημόνιό τους...
Λίγες μέρες πριν, η κόρη μου, η οποία τελειώνει φέτος το Δημοτικό, αντιλαμβανόμενη με το δικό της τρόπο το «χαφιεδισμό» που εισάγει στη σχολική ζωή και κοινότητα η χρησιμοποίηση των καμερών, με ρώτησε αν θα ήταν σωστή μια μη νόμιμη αντίδραση σε περίπτωση που του χρόνου αυτή και οι συμμαθητές της βρεθούν αντιμέτωποι με μια τέτοια καμερο-κατάσταση.
Η απάντησή μου "Φυσικά και να τις σπάσετε μωρό μου", ήταν άμεση, αυθόρμητη και χωρίς δεύτερη σκέψη."
Είδηση 2η: Επίθεση με το καλημέρα επιφύλασσαν δεκάδες χρήστες του facebook στο νέο αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών, Παντελή Οικονόμου, σφοδρό επικριτή μέχρι χθες του Μνημονίου και νυν μπροστάρη της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Στο προσωπικό του προφίλ στη δημοφιλή σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, ο κ. Οικονόμου μάλλον δε δέχεται το καλωσόρισμα που περίμενε, αφού η πλειοψηφία των σχολίων που έχουν αναρτηθεί, είναι από επικριτικά έως υβριστικά.
Μία είναι η ερώτηση που κυριαρχεί: "Κύριε Οικόνομου για απαντήστε επιτέλους, όπως ρωτάνε όλοι από κάτω... Θα ψηφίσετε το Μνημόνιο τώρα;". "Κύριε Οικονόμου, γιατί σβήσατε από την ιστοσελίδα σας τις θέσεις σας για το μνημόνιο; Το ερώτημα λοιπόν είναι ξεκάθαρο: θα ψηφίσετε το Μεσοπρόθεσμο; Ναι ή όχι; Καρεκλάκια”.
"Συγχαρητήρια για το ήθος σας, κ. Οικονόμου. Στον βωμό μιας καρέκλας αποδεικνύετε περίτρανα ότι με τέτοιες αξίες καταντήσατε εσείς οι εκπρόσωποι του λαού την Ελλάδα εδώ που έφτασε. Τόσο αδίστακτος να αλλάζετε εν μια νυκτί όλη σας την σκέψη περί μνημονίου;" γράφει ένας άλλος χρήστης.
"Όλοι οι άνθρωποι έχουν στόμα και..., εξαρτάται όμως από το άτομο ποιό χρησιμοποιεί για να μιλήσει... ο Παντελάκος επέλεξε να μιλάει με το δεύτερο..!".
Ενώ ένας άλλος γράφει: "Δείτε καλά την φωτογραφία του για να μπορείτε να τον ξεχωρίζετε στον δρόμο η σε οποιοδήποτε σημείο τον συναντήσετε. Αποδέχθηκε να γίνει υπουργός στην κυβέρνηση του Μνημονίου, που πριν κατηγρούσε και θα ψηφίσει και το Μεσοπρόθεσμο, για να μας τελειώσει".
Ωστόσο υπάρχουν και μετριπαθείς φωνές: "Ούτε τον έχω παρακολουθήσει επισταμένα ούτε είμαι φίλος του, αλλά αυτή η μαζική παράκρουση αισθάνομαι ότι είναι λίγο εκτός πραγματικότητας. Είμαστε όλοι καμμένοι. Ας μένουμε όσο μπορούμε νηφάλιοι όμως. 'Ισως ένας άνθρωπος που είχε ασκήσει κριτική στο μνημόνιο και είχε προτείνει την όσο το δυνατόν ταχύτερη έξοδο από αυτό, να φανεί χρήσιμος για τον τόπο. Ίσως".
Σημειώνεται δε, πως ο ίδιος ο κ. Οικονόμου ή εν πάση περιπτώσει ο διαχειριστής της σελίδας του, έχει κάνει ένα... like, σε ένα σχόλιο που τον αποθεώνει, κάνοντας λόγο για "πολυετή συνέπεια και 37 χρόνια αγώνων".
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Έχουμε αναφέρει εδώ και καιρό ότι επίκειται νέο Μνημόνιο, το οποίο στην ουσία είναι προαποφασισμένο εδώ και καιρό με ιδιαίτερα επαχθείς όρους, όπως φαίνεται εδώ. Το ρεπορτάζ αναφέρει ότι "η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί -παρά τις επιμέρους διαφωνίες που είχαν- φαίνεται να συμφώνησαν ότι για χάρη του ευρώ, η σωτηρία της Ελλάδας με ένα νέο πακέτο οικονομικής βοήθειας είναι απαραίτητη. Η κ. Μέρκελ ανέφερε ότι επιθυμεί μια γρήγορη λύση για το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα και πως θα διαβεβαιώσει προσωπικά στους κόλπους της Ε.Ε. ότι οποιαδήποτε εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα θα είναι σύμφωνη με τις οδηγίες της ΕΚΤ και εθελοντική." Θεατρικές κινήσεις, για ζητήματα τα οποία έχουν διαρρεύσει από τον Νοέμβριο, με ορισμένες τεχνικές λεπτομέρειες να είναι μόνο στην ουσία υπό συζήτηση (βλέπε συμφωνίες "τύπου Βιέννης" που παρουσιάζονται εδώ). Οι ανακοινώσεις του Eurogroup και οι δηλώσεις Ρομπάι απλώς λειτουργούν δίκην "μαστιγίου" για να πειστεί η κοινή γνώμη (μαζί με την αντιπολίτευση) να στηρίξουν το "μεγαλόπνοο" κυβερνητικό σχέδιο...
Πηγή ειδήσεων: "Τα Νέα" , "ΝEWS 24" / Έχουμε γράψει στο παρελθόν για την "αβάντα" από πλευρά μεγάλης μερίδας των ΜΜΕ στις κυβερνητικές επιλογές. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε ένα σχετικό άρθρο εδώ.
1 σχόλιο:
Μπράβο...Ας τους τα πει κάποιος για το αντάρτικο που γίνεται όχι για το λαουτζίκο αλλά για τα "μάτια μιας καρέκλας"...Έτσι και έκαναν και οι εργατοπατέρες και κατάφεραν ν' απαξιώσουν το συνδικαλισμό...
Δημοσίευση σχολίου