Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

Ευρωπαϊκό δούλεμα Γιούνκερ και η χαρά που θα έπρεπε να είναι λύπη...

Να λοιπόν που η "εξαμερής" συνάντηση που ζήτησε ο Πρωθυπουργός έγινε "επταμερής" (αφού μόνο ο καφετζής της Κομισιόν δεν πήρε μέρος), κράτησε αρκετές ώρες και στο τέλος όλοι βγήκαν χαρούμενοι, ενώ θα έπρεπε να είναι το λιγότερο έτοιμοι να κλάψουν...
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες και αξιωματούχοι ήταν "χαρούμενοι" που έκαναν "ό,τι μπορούσαν" για να μη διαλυθεί η ευρωζώνη και βγει η Ελλάδα από το ευρώ, ο Αλέξης Τσίπρας γιατί "δεν θα υπάρξουν υφεσιακά μέτρα" και γιατί η "Ελλάδα είναι υπεύθυνη του προγράμματος" (δηλ. θα φτιάξει δικό της μνημόνιο με αυξήσεις ΦΠΑ, πωλήσεις λιμανιών κ.λπ) και ο κύριος Γιούνκερ γιατί βαφτίζοντας το ΕΣΠΑ, "βοήθεια για την ανθρωπιστική κρίση" θα στείλει 2 δις ευρώ στην Ελλάδα, παραβλέποντας να πει ότι τα χρήματα αυτά θα τα έπαιρνε ούτως ή άλλως η Ελλάδα με το συνολικό ποσό που θα έπρεπε να φτάσει στην χώρα μας το 2015 θα έπρεπε να είναι 12 δις ευρώ.

Κοινώς και με λίγα λόγια όλοι δουλεύουν εαυτούς, αλλήλους και μαζί συγχρονισμένα όλους εμάς - Έλληνες και λοιπούς Ευρωπαίους που πιθανόν να ζητούσαν ευθύνες αν τα πράγματα δεν πάνε στο τέλος όπως τα θέλουν.

Μας δουλεύουν γιατί προσπαθούν να "βαφτίσουν το κρέας ψάρι" και να μας πείσουν ότι οτιδήποτε γίνεται - γίνεται για το καλό μας. Να μας πείσουν ότι "νοιάζονται" για την ανθρωπιστική κρίση στην χώρα μας την ίδια στιγμή που αποστερούν από την χώρα μας 10 δις πόρων που θα έπρεπε να πάρουμε είτε πληρώνουμε δόσεις είτε όχι (αφού το ΕΣΠΑ είναι ανεξάρτητο Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων) και που παρακρατούν 1,9 δις από τόκους τους οποίους θα έπρεπε ν' αποδώσει, και τα οποία ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑΝΕΙΟ (αλλά επιστροφή χρημάτων στα ταμεία της χώρας μας βάση της συμφωνίας που οι ίδιοι έκαναν ώστε να μη φανούν τοκογλύφοι).

Στην πραγματικότητα αυτό που ισχύει - με βάση την παρούσα κατάσταση - είναι ότι η καταστροφή της Ελλάδας - εντός ή εκτός ευρώ - απλώς καθυστερεί να ολοκληρωθεί. Άνευ χρημάτων η χώρα μας θα υποχρεωθεί σ' ένα νέο Μνημόνιο ξεπουλήματος για να μείνει στο ευρώ (γιατί διάθεση για ρήξη όπως την έχουμε περιγράψει εδώ, δε φαίνεται να υπάρχει), μόνο που αντί αυτό να γίνει μια κι έξω θα γίνει "με το μαλακό". Τα χρήματα που θα πάρουμε τότε θα είναι να ξεπληρώσουμε τα προηγούμενα δάνεια και έτσι θα συνεχίσουμε να είμαστε στον κυκαιώνα των δόσεων, με όλο και μικρότερη δημόσια περιουσία, η οποία μάλιστα θα έχει εκποιηθεί (ενάντια στην κοινή λογική και στις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ) σε τιμή "κόστους".

Να πούμε πάντως του στραβού το δίκιο, ο Τσίπρας όντως προσπάθησε (και προσπαθεί) να μην γίνει νέος Σαμαράς. Κάνει αγώνα να μείνει όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πρόγραμμά της Θεσσαλονίκης - το οποίο όμως φοβόμαστε θα καταλήξει όνειρο μακρινό - και ν' αποφύγει μια νέα "Βάρκιζα" για την αριστερά. Δυστυχώς για όλους μας δε φαίνεται να τα καταφέρνει, αν και ο ελληνικός λαός είναι - σε θεωρητική βάση - μαζί του. Και δεν τα καταφέρνει για 3 λόγους: α) δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένος για όσα αντιμετωπίζει και τα οποία θα έπρεπε να περιμένει τόσο εντός όσο και εκτός Ευρώπης, β) ο λαός τον στηρίζει με τα λόγια αλλά "δεν πληρώνει" φόρους ενώ αποσύρει καταθέσεις από τις τράπεζες σε ρυθμούς πολυβόλου και γ) δεν έχει προγραμματισμό, ούτε έτοιμα νομοσχέδια για όλα τα κρίσιμα θέματα με αποτέλεσμα να χαθεί πολύτιμος χρόνος σε όλους τους τομείς και κυρίως στη συλλογή εσόδων.

Επανερχόμαστε λοιπόν σ' αυτό που γράψαμε πρόσφατα: επιβάλλεται ειλικρίνεια. Να ενημερωθεί ο λαός για τις επιλογές της χώρας και του τι μπορεί να περιμένει όταν γίνουν όλα όπως μας ζητούν οι Ευρωπαίοι.

Όπως όμως και να έχουν τα πράγματα δε θα πρέπει να ξεχνάμε κάτι απλό: ένα μνημονιακό μέτρο, παραμένει μνημονιακό είτε το ψηφίζει μια "δεξιά" είτε μια "αριστερή" κυβέρνηση, με την δεύτερη μάλιστα να χαρακτηρίζετε άνετα ως "κυβέρνηση κωλοτούμπας".

Δεν υπάρχουν σχόλια: