Καλό ταξίδι Διονύση...

 Είναι νομοτελειακό ότι όλοι κάποια στιγμή, θα αποχαιρετήσουμε τον μάταιο τούτο κόσμο.

Αυτό ισχύει για όλους, πλούσιους και φτωχούς, γνωστούς και αγνώστους, ταλαντούχους και ατάλαντους...

Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν όμως κάτι το ξεχωριστό...Δεν είχε το ταλέντο του Χατζιδάκι, δεν είχε το δυναμισμό και την παγκοσμιότητα του Μίκη. Δεν είχε την λαϊκότητα του Ξαρχάκου ή του Πλέσσα, ούτε καν τη μελωδικότητα του Λοΐζου. 

Ήταν όμως ένας τραγουδοποιός-φιλόσοφος, που μπόρεσε να εκφράσει μια ολόκληρη γενιά, τραγουδώντας ο ίδιος τα τραγούδια του. Έκανε σόου, μιλούσε και έγραφε με παιδική ειλικρίνεια και κατάφερε να επιβληθεί λόγω της προσωπικότητάς του ως ένας από τους κορυφαίους και στο δικό του συνάφι, πράγμα δύσκολο και σπάνιο. Ήταν τέτοια η επιβολή του που κατάφερε να πείσει τον Καρβέλα και την Βίσση να ντυθούν με αποκριάτικες στολές ζώων της ζούγκλας (και να τραγουδήσουν μετά το "Ανέβηκα στην Πιπεριά"), τον Ζαμπέτα να περάσει μέσα από τοίχο (!!!) τραγουδώντας τον "Πενηντάρη", ενώ στις συναυλίες του είχε ως κομμάτι της παράστασης τον Θανάση Βέγγο να κάνει βόλτες γύρω στο Ολυμπιακό Στάδιο με το ποδήλατο και την Καλομοίρα να βγαίνει μέσα από μια τούρτα (ως άλλη Μέριλιν Μονρό). 

Οι εκπομπές του στην τηλεόραση, η συνεργασία του με τον Μπαγιαντέρα (στον "Καθρέφτη") και την Σωτηρία Μπέλλου (αρχικά) και τον Χριστοδουλόπουλο και την Πόλυ Πάνου (στη συνέχεια), μεταξύ των άλλων, η συναυλία-υπερθέαμα στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο διπλός δίσκος του με ορισμένους από τους καλύτερους Έλληνες τραγουδιστές σε ένα δισκογραφημένο "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι", καθώς και η συνεργασία του με τον Ζουγανέλη και τον Μπουλά (που αν και φαινόταν αταίριαστη) άφησαν εποχή γιατί πήγε με άνεση στην "άλλη πλευρά". Συνεργάστηκε υπέροχα όμως και με τους "δικούς του". Μπορεί να μην έκανε δίσκους με τον καλό του φίλο Μάνο Λοΐζο, αλλά πήγε στον Σείριο και τραγούδησε συνοδεία του Μάνου Χατζιδάκι, ενώ προς το τέλος δούλεψε και στον "Πυρήνα" με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Ο τρόπος που τραγουδούσε και φερόταν, τα τραγούδια του που μίλησαν στις καρδιές πολλών από μας, τον έφεραν κοντά σε πολλούς της γενιάς του. Η "Συννεφούλα", το "Μια θάλασσα μικρή" και το "Μη μιλάς άλλο γι' αγάπη" μίλησαν για τις αγάπες μας. Το "Τι έπαιξα στο Λαύριο" μας είπε την πικρή αλήθεια για το πόσα περισσότερα καταλαβαίνουν τα παιδιά μας, απ' όσα νομίζουμε εμείς...Το "Ας κρατήσουν οι χοροί" μίλησε για τις ετερόκλητες παρέες των Ελλή νων, που μπορούν και γλεντούν μαζί αν και τους χωρίζουν πολλά - γιατί έχουν πολλά περισσότερα να τους ενώνουν. Το "Στη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ" μας θύμησε τις πολιτικές συγκεντρώσεις των παιδικών μας χρόνων, η "Δημοσθένους Λέξις" έφερε το αρχαίο παρελθόν στο σήμερα, ενώ στη "Θαλασσογραφία" έκανε μια συγκινητική παράκληση στη θάλασσα, "να μας πάει σ' άγνωστα μέρη"...

Πολλοί εγραψαν σπουδαία τραγούδια αλλά λίγοι κατάφεραν να γίνουν αποδεκτοί σαν κι αυτόν, ενώ ακόμα λιγότεροι μπόρεσαν να ξαναπαρουσιάσουν τα τραγούδια τους, σε διαφορετικές περιόδους, με τον επιτυχημένο τρόπο που το έκανε εκείνος. 

Αυτή όμως η αμεσότητά και ο αυθορμητισμός του, του κόστισε. Όταν στράφηκε προς την Ορθοδοξία, όταν μίλησε ανοιχτά για το ότι δεν πήγε στρατό και μετάνιωσε γι' αυτό, όταν έγραψε στο βιβλίο του για το ότι υπήρξε κακός σύζυγος και πατέρας κατά καιρούς, κατηγορηθηκε και λοιδορήθηκε. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφτηκε και τραγούδι για εκείνον, που τον κατηγορούσε (από τον σπουδαίο κατά τ' άλλα Νότη Μαυρουδή). Ο κόσμος τον ήθελε ξεχωριστό και στο βάθρο, αλλά εκείνος μας υπενθύμιζε ότι ήταν ένας από μας. Με τις αδυναμίες του...

Καλό ταξίδι Διονύση. Τα τραγούδια σου θα μείνουν να μας συντροφεύουν...

Το "πόθεν έσχες" δεν πρέπει να γίνεται "πόθεν αίσχος"...

  Με την επίσκεψη της ευρωπαίας εισαγγελέως στην χώρα μας και της εξελίξεις στη Λωρίδα της Γάζας να παίρνουν τα σκήπτρα της επικαιρότητας, η ανακοίνωση του "πόθεν έσχες" των κρατικών αξιωματούχων πέρασε γρήγορα "στα ψιλά". Παρ' όλα αυτά όμως αξίζει να δούμε το θέμα λίγο παραπάνω, ιδιαίτερα καθότι οι αιρετοί μας "άρχοντες" και κυρίως οι βουλευτές φαίνεται να ανήκουν στο πάνω ράφι, από οικονομικής πλευράς.

Το ρεπορτάζ/σχόλιο του News24.gr είναι αποκαλυπτικό:

"Ο «σκληρός πυρήνας» των υπουργών που τα τελευταία έξι χρόνια έχουν θητεύσει στα πλέον «κοινωνικά» υπουργεία (π.χ υγείας, εργασίας, παιδείας κ.λ.π) διαθέτουν μια οικονομική δυνατότητα που «μετριέται» σε εκατοντάδες χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια ευρώ. Είναι, παράλληλα, αυτοί που έχουν επιλεγεί για να προωθήσουν νομοθετικές και πολιτικές αλλαγές που προκάλεσαν εντονότατες κοινωνικές αντιδράσεις. Αυτά ενώ η Νέα Δημοκρατία -σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία που ανάδειξαν οι Δηλώσεις Περιουσιακής Κατάστασης- φαίνεται πως «κρατά τα σκήπτρα» της πιο πλούσιας Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Τόσο όσον αφορά το «ανά βουλευτή» εισόδημα όσο όσον αφορά το ύψος των τραπεζικών καταθέσεων ανά πρόσωπο."

Και λίγο παρακάτω σημειώνεται δεικτικά:

"Η Νίκη Κεραμέως φαίνεται να είναι το πρόσωπο στο οποίο «ενσαρκώνονται» περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο οι προαναφερόμενες αντιθέσεις. Στα πέριξ του 1.300.000 ευρώ ανέρχονται οι τραπεζικές καταθέσεις της υπουργού Εργασίας σύμφωνα με όσα  η ίδια δηλώνει στο «Πόθεν Έσχες» της. Έρχονται να προστεθούν πλάι σε κτήσεις ακινήτων υψηλής αξίας καθώς και την βουλευτική αποζημίωση η οποία είναι φυσικά πολλαπλάσια του κατώτατου μισθού. Αυτού που η Νίκη Κεραμέως αρνείται πεισματικά να συσχετίσει με την άνοδο του πληθωρισμού των τιμών των αγαθών. Έχοντας νομοθετήσει την αναπροσαρμογή του με…αλγόριθμο που δεν θα λαμβάνει υπόψη αποκλειστικά τον τιμάριθμο. Επίσης, πρόκειται για την υπουργό Εργασίας που νομοθέτησε το περίφημο 13ωρο συνεχούς εργασίας στον ίδιο εργοδότη. Δηλαδή την ρύθμιση που ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να… επιλέξουν τον χρόνο που θα εργάζονται."

Ίδιες διαπιστώσεις γίνονται τόσο για τον Κωστή Χατζιδάκη, τον Άδωνι-Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, τον Μάκη Βορίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη... Παρόμοιες διαπιστώσεις (αλλά σε λιγότερο βαθμό) μπορούν να γίνουν και για στελέχη της αντιπολίτευσης, όπου όμως δεν διαπιστώνεται το ανάλογο περουσιακό ύψος.

Βέβαια για να εξηγούμαστε, κανείς απ' αυτούς δεν παρανομεί, και - φανταζόμαστε - ότι όλοι απέκτησαν και "αυγάτισαν" την περουσία τους νόμιμα, προφανώς εκμεταλλευόμενοι οποιοαδήποτε φορολογικό παραθυράκι υπάρχει στη σχετική νομοθεσία της χώρας μας. Παρότι είχε και τέτοιους στο παρελθόν η Ν.Δ. (θυμηθείτε για παράδειγμα την περίπτωση του κ.Πάτση), δε φαίνεται να υπάρχει κάτι νομικά μεμπτό στην παρούσα φάση.

Επίσης δεν θα έπρεπε να έχουμε απαίτηση από τους βουλευτές, υπουργούς κ.ο.κ. να είναι "φτωχομπινέδες". Το να έχουν περιουσία και μια οικονομική επιφάνεια είναι θεμιτό και, κακά τα ψέμματα, ευκταίο απ' όλους μας για τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους. Αυτό όμως που προφανώς απαιτούμε, απ' όλους όσους εκλέγονται για το καλό του λαού, είναι να έχουν ως βασική τους μέριμνα, να κάνουν όντως αυτό. Να μην έχουν δηλαδή ως πρώτη προτεραιότητα το ξεπούλημα και την απομύζηση του δημόσιου πλούτου προς όφελος των υμέτερων. Να μην έχουν επίσης ως βασικό στόχο τη νομοθέτηση υπέρ της οικονομικής ελάφρυνσης των λίγων, την ίδια στιγμή που δημιουργούν ένα ασφυκτικό πλαίσιου ελέγχου και καταπάτησης των προσωπικών δικαιωμάτων των πολλών. Να έχουν ως όραμα την επιστροφή των Ελλήνων που έφυγαν στο εξωτερικό τα χρόνια της κρίσης και όχι την είσοδο και (κατά)χρηση οικονομικών μεταναστών που στα μάτια τους είναι φτηνοί και αναλώσιμοι.

Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Και ως εκ τούτου, τα ανακοινωθέντα "πόθεν έσχες" τους (που βασικά μας ενημερώνουν περισσότερο για το "έσχες" και λιγότερο για το "πόθεν"), δημιουργούν μια αλγεινή εντύπωση για όσους μας κυβερνούν...