Αναρτήσεις
Είναι απόλυτα φυσιολογικό η Κρήτη να αποτελεί σημείο αναφοράς και ενδιαφέροντος (τόσο πολιτικού όσο και οικονομικού), λόγω του μεγέθους της, των πλούτου της και της ιστορίας της. Για χρόνια αποτελούσε το πολιτικό μήλο της έριδας, και δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και στις πρώτες εκλογές της Μεταπολίτευσης, η ΝΔ απέτυχε να κερδίσει την πλειοψηφία στο νησί - πράγμα που επιτεύχθηκε για πρώτη φορά στα 1989.
Για διάφορους λόγους, η ανάπτυξη στο νησί καθυστέρησε - και όταν ήρθε αυτό συνέβει κυρίως στο ανατολικό κομμάτι της Κρήτης, με τη δυτική πλευρά να μαστίζεται από στασιμότητα, αστυφιλία και οικονομική δυσπραγία. Τα χρήματα έπεσαν κυρίως στο νομό Ηρακλείου, όπου έγινε και υπερσυγκέντρωση των κέντρων αποφάσεων και κατά συνέπεια των έργα υποδομών, η ενίσχυση επιχειρήσεων και συνεταιρισμών κ.ο.κ. Αυτό ως ένα σημείο φαντάζει φυσιολογικό - και είναι, δεδομένου ότι ο νομός Ηρακλείου είναι ο μεγαλύτερος του νησιού. Δυστυχώς όμως το πολιτικό ενδιαφέρον και η χρηματοδότηση στο δυτικό κομμάτι εξαφανίστηκε - και τ' αποτελέσματα είναι ορατά σήμερα, ακόμα και στο απλούστερο επίπεδο, αυτό των αυτοκινητοδρόμων: ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι της δυτικής πλευράς του Βόρειου Οδικού Άξονα Κρήτης (ΒΟΑΚ) θυμίζει επικίνδυνη διαδρομή του αφρικανικού κομματιού του Ράλι "Παρίσι-Ντακάρ", το ανατολικό κομμάτι (από το Ηράκλειο μέχρι τον Άγιο Νικόλαο) θυμίζει γερμανικό autobahn.
Η δυτική πλευρά ήταν πάντα ριγμένη και αφημένη στη μοίρα της - πράγμα που εντάθηκε με την κατάργηση των αυτόνομων Νομαρχιών και τη δημιουργία των μεγαλύτερων Περιφερειών, όπου η όποια δύναμη είχε η Νομαρχία Χανίων και Ρεθύμνου, εξαϋλώθηκαν προς όφελος του Ηρακλείου.
Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το ζήτημα του ΒΟΑΚ: Ενώ η πάγεια ευρωπαϊκή τακτική είναι να μην υπάρχουν διόδια σε αυτοκινητόδρομους που βρίσκονται σε νησιά, η κυβέρνηση της ΝΔ αποφάσισε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει στην περίπτωση της Κρήτης. Η δε πρωτοτυπία του έργου συνεχίζεται με την επιβολή διοδίων πριν την παράδοση του έργου (για τη χρήση της παλιάς και επίκινδυνης χάραξης δηλαδή), την χρήση της παλιάς χάραξης κατά 60% (πράγμα που σημαίνει ανυπαρξία ύπαρξης εναλλακτικής όδευσης - που αποτελεί πανελλήνια πρωτοτυπία) καθώς και την ανυπαρξία εξαίρεσης από την πληρωμή διοδίων των μόνιμων κατοίκων των δήμων που χρησιμοποιούν τον αυτοκινητόδρομο στα όρια αυτών, ακόμα και αν εκείνος αποτελεί τη μοναδική όδευση για τη μετακίνησή τους. Έτσι θα έχουμε το τραγελαφικό να πληρώνουν οι γονείς διόδια για να πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο και στα αγγλικά, σε ένα δρόμο που φτιάχτηκε τη δεκαετία του 1980, και ο οποίος σε συντριπτικά μεγάλο βαθμό θα χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό κράτος και από την Ε.Ε. Η αντίδραση σε αυτό το γεγονός ήταν το λιγότερο υποτονική, με τον αντι-περιφερειάρχη Χανίων να δηλώνει σκωπτικά ότι "θα πληρώνουν μόνο γύρω στα 60 λεπτά τη διαδρομή" (!!!). Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τη δημοσίευση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου, ούτε ο Δήμος Χανίων, ούτε η Περιφέρεια Κρήτης δε βρήκαν ούτε ένα σημείο να κάνουν ένσταση, για το κομμάτι που αφορά το δρόμο μεταξύ Ρεθύμνου και Χανίων.
Ο ΒΟΑΚ όμως είναι μόνο το ένα κομμάτι που οι πολιτικά αγαστές σχέσεις μεταξύ τοπικού ΠΑΣΟΚ και κεντρικής κυβέρνησης, "εξομαλύνουν" τις όποιες αντιδράσεις. Στο νομό Χανίων χτίζονται φαραωνικού τύπου τουριστικά μεγαθήρια, με σειρά ξενοδοχείων και τουριστικών χωριών να τσιμεντώνουν περιοχές ολόκληρες. Για παράδειγμα στην περιοχή "Ραβδούχα" του Νομού Χανίων δημιουργείται ο 3ος μεγαλύτερος οικισμός του Δήμου Πλατανιά (του 3ου μεγαλύτερου δήμου του νομού), με τεράστιες απαιτήσεις ύδρευσης, αποχέτευσης, αποκομιδής απορριμάτων και οδικής προσέλευσης. Παρόμοια έργα παραγματοποιούνται στις περιοχές Νωπήγεια, Δραπανιά και Μαράθι, ενώ τεράστια νέα ξενοδοχεία δημιουργήθηκαν στις περιοχές του Ταρσανά, του Καλαθά ακόμα και μέσα στον αστικό ιστό των Χανίων, στην περιοχή της Νέας Χώρας. Η ευκολία εισαγωγής των έργων στον Αναπτυξιακό Νόμο, ο τρόπος με τον οποίο καταπνίγηκαν οι όποιες τοπικές αντιδράσεις, η ευκολία με την οποία έγινε η αδειοδότησή τους, η σπουδή με την οποία τοπικοί πολιτικοί άρχοντες στήριξαν τα έργα αυτά (σε βαθμό μάλιστα ν' ανέχονται "τσαμπουκάδες" από τους υπεύθυνους των έργων) εγείρουν ερωτηματικά για το ποιος και τι μπορεί να κρύβεται από πίσω: το σίγουρο είναι ότι αυτό ΔΕΝ είναι το συμφέρον της τοπικής κοινωνίας, αφού τα έργα αυτά αφήνουν ένα τεράστιο περιβαντολογικό αποτύπωμα σε ένα νομό που έχει τεράστια λειψυδρία (δεν είναι τυχαίο ότι για να καλυφθούν οι ανάγκες από τις τουριστικές χρήσεις στο νομό, η άρδρευση επιτρέπεται λίγες μόνο ώρες την μέρα τους καλοκαιρινούς μήνες ενώ πραγματοποιούνται διακοπές ύδρευσης σε μεγάλο μέρος της υπαίθρου), δεν έχει πρόβλημα ανεργίας (με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στον τουρισμό να προέρχονται από την υπόλοιπη Ελλάδα ή/και να είναι μετακλητοί από τρίτες χώρες), έχει προβλήματα υποδομών, ενώ παράλληλα περιορίζουν την πρόσβαση των μόνιμων κατοίκων στη φύση και στις παραλίες, στις περιοχές αυτές (αφού κατά παραβίαση του νόμου, ο αιγιαλός καταπατείται και η πρόσβαση σε αυτές παρεμποδίζεται με "πονηρούς" τρόπους). Ενστάσεις για βελτιώσεις δεν έγιναν σε καμία περίπτωση, ενώ η όλη προσέγγιση στο θέμα ήταν προς όφελος του τουρισμού: δεν είναι τυχαίο ότι οι όποιες παρεμβάσεις γίνονται, αυτό συμβαίνει προς όφελος της "τουριστικής ανάπτυξης" και όχι των μόνιμων κατοίκων, που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα νομό που το κόστος απόκτησης και ενοικίασης κατοικίας έχει εκτοξευθεί (σε σημείο που να είναι απαγορευτικό), το να βγει κανείς για φαγητό ή ένα καφέ έξω έχει καταντήσει απαγορευτικό και που το κόστος των οποιαδήποτε υπηρεσιών έχει αυξηθεί λόγω της μικρής προσφοράς και της μεγάλης ζήτησης (τους καλοκαιρινούς μήνες). 
Αλλά και αυτό θα μπορούσε να είναι ανεκτό ως ένα βαθμό. Στο κάτω-κάτω, τι κι αν δεν έχουν οι γιατροί και οι υπάλληλοι σπίτι να μείνουν; Τι και αν πας σε ένα καφενείο και παραγγέλνεις ένα μεζέ και πληρώνεις 8 ευρώ λες και είσαι σε γκουρμέ εστιατόριο; Τι κι αν ένας υδραυλικός σου ζητάει 20 ευρώ παραπάνω απ΄ ότι σου ζητούσε πέρσυ, γιατί έρχεται σε σένα πριν πάει στο ξενοδοχείο να ελέγξει τα air condition; Το (κεντρικό) κράτος βγάζει λεφτά από τους φόρους, οι τοπικοί διαπλεκόμενοι είναι ευχαριστημένοι, οι τουρίστες το ίδιο.
Το πρόβλημα είναι αλλού. Η διαπλοκή είναι τόσο μεγάλη που η πρόσφατη είδηση για δύο χανιώτες επιχειρηματίες που εμπλέκονται με καταπατήσεις δημόσιας περιουσίας, αγοραπωλησίες εκκλησιαστικών ακινήτων, τουριστικές επιχειρήσεις που λειτουργούσαν με μαύρο χρήμα, ξέπλυμα εσόδων από εμπορία ναρκωτικών ενώ φέρονται ότι είχαν στενές σχέσεις με διοικητές δημόσιων υπηρεσιών υγείας, αστυνομικούς, τοπικούς εκλεγμένους άρχοντες, προβεβλημένα στελέχη της τοπικής εκκλησίας καθώς και με δημοσιογράφους, δυστυχώς ΔΕΝ προκαλεί εντύπωση. Είναι κοινό μυστικό ότι τα πάρτυ κοκαϊνης στην Κρήτη δίνουν και παίρνουν, αφού το μαύρο χρήμα που κυκλοφορεί επιτρέπει την εξαγορά εχεμύθειας. Είναι επίσης κοινό μυστικό ότι με πολιτικές πλάτες η αστυνομία για χρόνια δεν έκανε τη δουλειά της (όπως διαβάζουμε σε τοπικά ρεπορτάζ) προς όφελος λίγων και "εκλεκτών". Επομένως οι συγκεκριμένοι "επιχειρηματίες" (που πιάστηκαν "στη φάκα" γιατί η αλαζονία τους είχε χτυπήσει κόκκινο) είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου.
Αν δε χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του και αν οι Κρητικοί και οι Χανιώτες δεν "ξυπνήσουν", δε θα υπάρξει σωτηρία, ούτε αλλαγή. Αλλά μπορεί να υπάρξει ελπίδα ότι τα πράγματα μπορεί ν' αλλάξουν;
Είδωμεν...
(και τα δύο εξαιρετικά σκίτσα της ανάρτησης προέρχονται από την εφημερίδα "Χανιώτικα Νέα").
