Τα κρούσματα διαφθοράς στα κρατικά πανεπιστήμια και η στάση της υπουργού Παιδείας

 Στην πρόσφατη σύνοδο των πρυτάνεων (που αρκετές φορές βγάζει ενδιαφέρουσες ειδήσεις) στην οποία συμμετείχε και η υπουργός Παιδείας, ειπώθηκαν και έγιναν αναφορές στα "αναμενόμενα" θέματα: τα πανεπιστημιακά αιτήματα για την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, τα διάφορα κενά που υπάρχουν στις τάξεις του διδακτικού προσωπικού, την ασφάλεια των ΑΕΙ, την προστασία διδασκό­ντων και διδασκομένων από α­ντιε­ξου­σιαστές και μπαχαλάκηδες κ.λπ. 

Αυτό στο οποίο όμως δεν έγινε καμία αναφορά ήταν για το κύμα δυσαρέσκειας που υπάρχει στα πανεπιστήμια, για την απέχθεια που αισθάνονται κορυφαίοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, για τις μεθοδεύσεις που κάνουν ορισμένοι εκ των επικεφαλών, για να τακτοποιήσουν συγγενείς και… φίλους, χωρίς α­ξιοκρατία  και αιδώ. 

Η υπουργός ίσως δεν είχε πληροφορηθεί –κακώς, βεβαίως, γιατί όταν αναλαμβάνει κάποιος ένα πόστο πρώτα φρο­ντίζει να μάθει τι σάπιο υπάρχει, για να μη σαπίσει όλο το σύστημα–, οι υπόλοιποι δεν έβγαλαν τσιμουδιά –αφού, ως γνωστόν, κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει– και έτσι ακούστηκαν μόνο απόψεις για την ασφάλεια των ΑΕΙ. 

Στην ουσία, για τα πολλά που ακούγεται ότι συμβαίνουν στα πανεπιστήμια, για τα παράπονα και τις καταγγελίες που έχουν διατυπωθεί –κάποιες έχουν φτάσει μέχρι τη δικαιοσύνη– δεν έγινε ούτε νύξη. Όλα καλώς καμωμένα… Πώς είναι, όμως, δυνατόν να γίνονται όλα καλά και κορυφαίοι καθηγητές να συζητούν το ενδεχόμενο να τα… βροντήξουν και κάποιοι άλλοι να ψάχνονται για να πάνε σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, επειδή δεν αντέχουν αυτό που γίνεται στα ελληνικά πανεπιστήμια, δεν το καταλαβαίνουμε. Άραγε, η υπουργός Παιδείας το καταλαβαίνει; 

Το έχει πληροφορηθεί, έχει πάρει… χαμπάρι αυτά που συμβαίνουν σε κάποια ΑΕΙ, γεγονότα που αποτελούν βαρίδι και τροχοπέδη για την πρόοδό τους;  Αν δεν γνωρίζει, ας φροντίσει να πληροφορηθεί, για να παρέμβει. Αυτή έχει τώρα την ευθύνη να διαχειριστεί το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσει. Και φυσικά δεν αποτελεί δικαιολογία το ότι δεν γνώριζε. Γιατί οφείλει να γνωρίζει οτιδήποτε αφορά τον τομέα της. 

Για να τη βοηθήσουμε, θα πούμε ότι, αν πραγματικά θέλει να μάθει τι παιχνίδια παίζουν ορισμένοι στα πανεπιστήμια, οφείλει να ζητήσει τα ονόματα όσων προσελήφθησαν την τελευταία τετραετία ως αναπληρωτές ή επίκουροι καθηγητές, ποιοι προήχθησαν, ποιοι άρχισαν συναλλαγές με τα ΑΕΙ και υπέγραψαν συμβάσεις για παροχή διαφόρων υπηρεσιών και να δει αν τα ονόματα αυτών ταιριάζουν με μέλη των οικογενειών πρυτάνεων, πρώην πρυτάνεων κ.λπ. Μια απλή ανάγνωση και θα καταλάβει πολλά. Έτσι για αρχή. Για να μην πει κανένας ότι δεν ήξερε από πού να αρχίσει. 

H όλη κατάσταση βέβαια είναι λυπηρή. Αντί ορισμένοι από τους επικεφαλείς των πανεπιστημίων να κοιτούν πως θα βολέψουν τα "δικά τους παιδιά", θα έπρεπε να δουν πως μπορούν να οχυρώσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο από την λαίλαπα που έρχεται (μέσω της ελεύθερης λειτουργίας των ιδιωτικών πανεπιστημίων, κατά παράβαση του Συντάγματος). Αντ' αυτού βέβαια οι εν λόγω "πνευματικοί ηγέτες" της χώρας, συνεχίζουν την "παράδοση" και εκμεταλλεύονται τη θέση τους. Γι' αυτό εξάλλου και οι αντιδράσεις τους είναι χλιαρές. Το "μαγαζάκι" που έχουν στήσει, δουλεύει καλά...Ίσως είναι και αυτή η στάση τους, που τους δίνει ασυλία...Ποιος ξέρει;

Μια ανάρτηση για το τι συμβαίνει όταν η συμπερίληψη γίνεται υπερβολή

Είναι προφανώς κατανοητό ότι για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ως κοινωνία και να επιβιώσουμε ως είδος, θα πρέπει να πάρουμε ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει ο καθένας μας στο κοινωνικό σύνολο. Έχουμε προχωρήσει πολύ ως κοινωνία για ν' αποκλείουμε ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματός τους, τη γλώσσα που μιλούν, τον (οποιοδήποτε) προσανατολισμό τους καθώς και τις θρησκευτικές ή πολιτικές τους πεποιθήσεις. Επειδή όμως υπάρχουν και κάποιες κοινωνικές σταθερές, προφανώς και στα παραπάνω δεν χωράει ανοχή σε οτιδήποτε οδηγεί με τη σειρά του σε αποκλεισμούς - κοινώς ο "φασισμός" οποιασδήποτε μορφής, δεν είναι μπορεί να είναι αποδεκτός. Βέβαια στην πραγματικότητα, δεν μπορείς με το ζόρι να κάνεις κάποιους να δουν το προφανές - π.χ. ότι ναι μεν η πλειοψηφία των Ελλήνων είναι λευκοί, Χριστιανοί, έχουν ελληνικά ως πρώτη γλώσσα και με γονείς που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα αλλά υπάρχουν και άλλοι που είναι εξίσου Έλληνες αν και δεν τηρούν κάποια από τα παραπάνω "κοινά χαρακτηριστικά". Εδώ ακόμα και ο Γιάννης Αντεντοκούμπο, που είναι ο πιο γνωστός Έλληνας αθλητής στον κόσμο, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, που έχει ελληνικό όνομα και βαφτίστηκε χριστιανός ορθόδοξος, που μιλάει τα αγγλικά με ελληνική προφορά, με συμμετοχή σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και ο οποίος έχει υπάρξει σημαιοφόρος της Ελλάδας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ο οποίος αποδεδειγμένα επενδύει στην Ελλάδα τα χρήματα που βγάζει στις ΗΠΑ, δεν έχει καταφέρει ακόμα και σήμερα να γίνει αποδεκτός ως "Έλληνας" από ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Άβυσσος η ψυχή (και το μυαλό) του ανθρώπου... 

Παρόλα αυτά, η συμπερίληψη δεν μπορεί να είναι μονόπλευρή, π.χ. δεν είναι δυνατόν - στα πλαίσια οποιασδήποτε κοινωνικής ανοχής και ελευθερίας έκφρασης - να προσβάλλονται ή να γελοιοποιούνται θρησκευτικά πιστεύω ή κοινωνικές αντιλήψεις. Με λίγα λόγια (και για να δώσουμε ένα παράδειγμα) δεν μπορεί να υπάρχει από τη μία αποφυγή δημιουργία "έργων τέχνης" που βασίζονται στη γελοιοποίηση του βουδισμού, αλλά να είναι ανεκτά αντίστοιχα κάποια που κάνουν το ίδιο απέναντι στον χριστιανισμό. Το ίδιο ισχύει για τους τύπους της οικογένειας, την κοινωνική προέλευση, τον τόπο καταγωγής κ.λπ. Η συμπερίληψη επιβάλει συνολική και όχι επιλεκτική ανοχή (αν όχι αποδοχή), και αυτό επιβάλλει μια αμφίδρομη σχέση. Δηλαδή δεν μπορεί η μειοψηφία να προσβάλει την πλειοψηφία έχοντας ως προκάληψη την "κοινωνική ανεκτικότητα". 

Η τέχνη, και ιδιαίτερα ο κινηματογράφος, είναι ένας τομέας στον οποίο, το παιχνίδι έχει χαθεί τελείως και όπου στο όνομα της συμπερίληψης, έχουν δημιουργηθεί σκηνές "απείρου κάλους". Το πρόσφατο άρθρο του  Κοσμά Βίδου, στο "Βημαγκαζίνο", με αφορμή τη μεταφορά από τη Walt Disney, στην μεγάλη οθόνη του κλασικού παραμυθιού "Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι" (στην οποία η "Χιονάτη" δεν ήταν "Χιονάτη" και οι "εφτά νάνοι" ήταν ολογράμματα), νομίζουμε ότι παρουσιάζει την κατάσταση στις πραγματικές της διαστάσεις:  

  

 (Σημείωση: Η ταινία, παρά τα συνολικά παγκόσμια έσοδα των 200 εκατομμυρίων δολλαρίων θεωρείται μια τεράστια οικονομική αποτυχία για την Walt Disney, έχοντας αποτύχει να ξεπεράσει το οικονομικό φράγμα των 100 εκατομμυρίων στις ΗΠΑ. Με λίγα λόγια η ταινία δε στηρίχτηκε καν από όλους εκείνους, τους οποίους προσπάθησε να προσεγγίσει, και οι οποίοι έμειναν στην "υποστήριξη του πληκτρολογίου"). 

Μήπως κάποιος πρέπει να "ξυπνήσει" τις ελληνικές τράπεζες από το λήθαργο τους;

Εδώ και μερικά χρόνια οι οι συστημικές τράπεζες στην χώρα μας, έχουν ξεχάσει το λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκαν, καθώς και το χάρις ποιων τα χρήματα επιβίωσαν τις δύσκολες περιόδους που πέρασαν τόσο τη δεκαετία του 1980, όσο και τα χρόνια των μνημονίων. 

Η περιδίνηση των συστημικών τραπεζών σε άλλους δρόμους, εκτός εκείνου που υπαγορεύει ο ρόλος τους, δηλαδή τη στήριξη της αγοράς και της εγχώριας οικονομίας, είχε ως αποτέλεσμα την εξωφρενική αύξηση των κερδών τους το 2024, με παράλληλη συρρίκνωση των οικονομικών μεγεθών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες οπότε απευθύνονται για στήριξη σε αυτές… τρώνε πόρτα. 

Συγκεκριμένα, ενώ η χρηματοδότηση στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχει σχεδόν διακοπεί, εξαιτίας των απίστευτων προϋποθέσεων που έχει θέσει η Τράπεζα της Ελλάδος, η κερδοφορία των συστημικών τραπεζών έχει φτάσει στα ύψη. Μια κερδοφορία η οποία, όπως επισημαίνουν οι ξένοι οίκοι αξιολόγησης, δεν προέρχεται από τραπεζικές εργασίες –μόνο ένα 6,8% είναι από αυτές–, αλλά από συμμετοχές σε επενδυτικά προϊόντα, διάφορες, άλλες επενδυτικές δραστηριότητες κ.λπ. Και φυσικά από τη ληστρική τιμολόγηση των προμηθειών που έχουν επιβάλει για κάθε συναλλαγή, η οποία, σύμφωνα με την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, τους απέφερε πέρυσι κέρδη ύψους 3,15 δισ. ευρώ. 

Αναλυτικά, οι τέσσερις συστημικές τράπεζες το 2024 είχαν συνολικά κέρδη 4,3 δισ. ευρώ. Η Εθνική είχε κέρδη 1,158 δισ. (+5%), η Alpha 862 εκατ. (+9,33%), η Eurobank 1,448 δισ. (+27%) και η Πειραιώς 1,066 δισ. ευρώ (+32%). Η τακτική αυτή της σκόπιμης άρνησης παροχής δανείων και του προσανατολισμού, αποκλειστικά, στην ανούσια για το κοινό, αλλά ουσιαστική για τις ίδιες κερδοσκοπία, έχει ανοίξει τον δρόμο σε ξένες ευέλικτες τράπεζες που αρχίζουν να κυριαρχούν στην αγορά. 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η λιθουανική Revolut, η οποία ήδη έχει 1,6 εκατομμύριο πελάτες στην χώρα μας, μια βουλγαρική τράπεζα, η οποία όμως μέχρι στιγμής δίνει μόνο μικρά καταναλωτικά δάνεια, αλλά θα επεκταθεί σύντομα, και μια τράπεζα από τη Γεωργία, που έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον και αναμένεται σύντομα να εμφανιστεί. Λέγεται ότι η τράπεζα αυτή συνεργάζεται και με τουρκικά τραπεζικά ιδρύματα - αν ενδιαφέρεται κάποιος γι' αυτό, για το οποίο πολύ αμφιβάλλουμε... 

Επίσης, οι μαζικές αποχωρήσεις προσωπικού στις οποίες επιδίδονται οι τράπεζες έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στους συναλλασσόμενους, οι οποίοι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Τον τελευταίο μήνα, η Alpha τρεις μέρες ήταν σχεδόν κλειστή και οι πελάτες της δεν μπορούσαν να δουλέψουν, έχασαν εργατοώρες, προθεσμίες, ρυθμίσεις κ.λπ., επειδή η τράπεζα ήθελε να κάνει περικοπή δαπανών. Την περικοπή της δραστηριότητας των πελατών της δεν την υπολόγισε και προφανώς δεν τη νοιάζει. Αφού έχει αποφασίσει να βγάζει με άλλους τρόπους λεφτά, τι να τους κάνει τους πελάτες… 

Κάπως έτσι διαμορφώνεται το τραπεζικό τοπίο και κάπως έτσι σε λίγο οι ξένες τράπεζες θα κάνουν… πάρτι στην Ελλάδα. Και καλά θα κάνουν, αν είναι να στηρίξουν την πραγματική οικονομία. Γιατί αυτό χρειάζεται σήμερα η χώρα και η κοινωνία. Όλα αυτά θα πρέπει να προβληματίσουν τον κε­ντρικό τραπεζίτη της χώρας Γιάννη Στουρνάρα που έχει την ευθύνη της ομαλής λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, ώστε να πάρει μέτρα για να αποτραπεί η… έφοδος των ξένων Τραπεζών. Που αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση είναι αναπόφευκτη για να μην πούμε αναγκαία, αφού το απαιτεί η αγορά. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα έχει τράπεζες να ελέγχει και να κατευθύνει. Θα είναι ελεγκτής Τραπεζών δίχως τράπεζες! Αν του αρέσει αυτός ο ρόλος ας συνεχίσει να παρακολουθεί απαθής τα τεκταινόμενα. Βέβαια το βιογραφικό του κύριου Στουρνάρα είναι γεμάτο από αμφιλεγόμενες δράσεις (ακόμα και αν λάβουμε υπόψιν το ότι είναι ένας σκληρός τεχνοκράτης), όπως είχαμε γράψει στα 2015, με αφορμή τον αποκλεισμό των ελληνικών κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά και την υποστήριξη του στη δημιουργία ιδιωτικών ολιγοπωλίων (όπως π.χ. για το ελαιόλαδο). Επομένως ας μην περιμένουμε πολλά...

(Ένα εξαιρετικό άρθρο για την κατάσταση του τραπεζικού τομέα στην Ελλάδα μπορείτε να διαβάσετε εδώ).