Τετάρτη 26 Ιουνίου 2024

Το κλείσιμο της "Αυγής" και η σκληρή αλήθεια για το μέλλον του τύπου στην Ελλάδα

  Η αλήθεια είναι ότι για χρόνια στην χώρα μας κυκλοφορούσαν υπερβολικά πάρα πολλές εφημερίδες - διαφόρων τύπων (από αθλητικές και πολιτικές μέχρι και εφημερίδες ενώσεων συνταξιούχων και τοπικών συλλόγων) και στοχεύσεων. Από τις εφημερίδες πανελλαδικής κυκλοφορίας ξεχώριζαν πάντα οι καθαρά πολιτικές - αυτές που περίμεναν πως και πως οι λαθραναγνώστες των περιπτέρων, για να ρίξουν μια ματιά στα πρωτοσέλιδά τους, κάθε μεσημέρι όταν τις αναρτούσαν στα μανταλάκια, οι περιπτεράδες.

Τα χρόνια όμως πέρασαν. Η άνθηση του ίντερνετ με τα εκατοντάδες "ενημερωτικά" site, έδωσαν ένα ισχυρό χτύπημα στις εφημερίδες. Για χρόνια όμως αυτές συνέχιζαν να συντηρούνται μέσω των προσφορών (CDs αρχικά, όταν οι δισκογραφικές αποφάσισαν να "τελειώσουν" οριστικά με το βινύλιο και ήθελαν να δημιουργήσουν "κοινό" για ένα καινούργιο μέσο, και βιβλία) και εισάγοντας μια καινούργιου τύπου "αποκαλυπτική" δημοσιογραφία. Πάντως η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι κυκλοφορίες μειώθηκαν αισθητά και μόνο στην επαρχία (οπού ο τοπικός τύπος εξυπηρετεί άλλου τύπου ανάγκες) και σε κάποιους ειδικούς χώρους (όπως π.χ. ναυτιλία) υπήρξε μια "σχετική" σταθερότητα. Το τελειωτικό χτύπημα δόθηκε στα χρόνια της κρίσης (όπου ο οικονομικός στραγγαλισμός "έκοψε" την εφημερίδα σε πολλούς φανατικούς του έντυπου τύπου) και του κορωνοϊού (όπου και να κυκλοφορούσαν οι εφημερίδες, δεν κυκλοφορούσε ο κόσμος για να τις αγοράσει).

Η άλλη μεγάλη αλήθεια ότι ανάμεσα στις πολιτικές-κομματικές εφημερίδες, μια απ' αυτές που ξεχώριζαν ήταν η "Αυγή". Μπορεί ποτέ να μην είχε μεγάλη κυκλοφορία αλλά είχε μια αρκετά ποιοτική αρθρογραφία, εξυπηρετώντας όμως πάντα το κομματικό συμφέρον της "Ανανεωτικής Αριστεράς" (αρχικά) και του ΣΥΡΙΖΑ (στο τέλος). Επειδή ήταν εφημερίδα "ειδικού σκοπού", δε λάμβανε μεγάλη "κρατικοδίαιτη" διαφήμιση (παρότι όλο και κάτι ερχόταν και προς το μέρος της) και έτσι πάντα η κύρια πηγή οικονομικής στήριξής της ήταν το ταμείο του κόμματος (ΚΚΕ εσωτερικού αρχικά, Συνασπισμός στη συνέχεια και ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος), ειδικά αφού η κυκλοφορία της τα τελευταία χρόνια ήταν σταθερά κάτω από τα 1000 φύλλα - πανελλαδικά. Αν σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε από πάνω από 1 εκατομμύριο ψηφοφόρους στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, καταλαβαίνει κανείς ότι δεν υπήρχε στήριξη προς την "Αυγή" - ούτε καν από το σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του κόμματος, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι αυτοί που ψήφισαν στις σχετικά πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου.

Λαμβάνοντας υπόψιν τη μεγάλη μείωση που δέχτηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κρατική επιχορήγηση μετά τις περσινές εθνικές εκλογές, καταλαβαίνει κανείς ότι ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα χτυπούσε η κουδούνα και για την "Αυγή". Ειδικά από τη στιγμή που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, διέκρινε μια ιδιαίτερα κριτική στάση κατά καιρούς προς τις επιλογές του, από διάφορους αρθρογράφους της εφημερίδας. Για να είμαστε δίκαιοι πάντως είναι γνωστό ότι υπήρχαν και στο παρελθόν (δηλαδή επί Τσίπρα) σκέψεις για αλλαγές στην εφημερίδα, οι οποίες συμπεριλάμβαναν και το κλείσιμο του καθημερινού φύλλου. Οι ευαίσθητες εσωκομματικές ισορροπίες όμως (και η παρατεταμένη εκλογική περίοδος πέρσυ) καθυστέρησαν τις όποιες αποφάσεις.

Οι αντιδράσεις μεγάλου μέρους του ενεργού ιντερνετικά "αριστερού" ακροατηρίου, προφανώς δεν μπορούν να προκαλούν έκπληξη. Συναισθηματικά και μόνο, το κλείσιμο της τελευταίας καθημερινής,  φιλικής προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εφημερίδας δημιουργεί ένα κενό που στα μάτια του κόσμου δεν καλύπτεται από μια "ενισχυμένη" avgi.gr.  Βέβαια τα hashtags και οι μεγαλοστομίες δε λύνουν το οικονομικό πρόβλημα της Αυγής. Η καθημερινή αγορά του φύλλου θα το έκανε όμως. Όσοι αντιδρούν λοιπόν, έχουν την ευκαιρία τους: Ας ξεκινήσουν ν' αγοράζουν το κυριακάτικο φύλλο που θα μείνει ανοιχτό, μέχρι να κλείσει και αυτό, μπας και το σώσουν...Και το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις άλλες, καθημερινές ή μη εφημερίδες. Το τέλος δε θα είναι μακριά ούτε και γι' αυτές...

Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

Εφτά ενδιαφέροντα συμπεράσματα που μπορούμε να βγάλουμε από τις πρόσφατες ευρωεκλογές...

  Έχουμε πει και στο παρελθόν ότι η ψήφος στις ευρωεκλογές είναι ιδιαίτερα σοβαρή υπόθεση, για να μην τη ρίχνουμε στις κάλπες... Για τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση όμως, η συμμετοχή μειώθηκε, με το κλασικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ "της παραλίας" να παρουσιάζεται σε όλα σχεδόν τα τηλεοπτικά κανάλια, και όσους απέφυγαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, να εμφανίζονται περίπου ως "cool". "Cool" βέβαια δεν είναι το να μην ψηφίζεις - είναι "κουλό". 

Όπως και να έχει όμως, τα αποτελέσματα των εκλογών και η προεκλογική περίοδος, είχαν εξαιρετικό ενδιαφέρον και μας οδήγησαν στο να εξάγουμε εφτά ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Τα παρουσιάζουμε...

Συμπέρασμα 1ο: "Στην Ελλάδα, όλοι είναι ευχαριστημένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα".

Το πως γίνεται τα ποσοστά όλων σχεδόν των μεγάλων κομμάτων (πλην ΚΚΕ και Ελληνικής Λύσης) να μειώνονται, οι εκλογικοί στόχοι να έχουν χαθεί και όλοι να είναι χαρούμενοι, είναι ένα ελληνικό φαινόμενο, που θα πρέπει να μας απασχολήσει όλους: κυρίως για το πόσο σχέση έχουν οι ηγέτες της χώρας με την αλήθεια και την πραγματικότητα...

Συμπέρασμα 2ο: "Στα χωριά της Ροδόπης και της Ξάνθης το ΚΙΕΦ παραμένει ισχυρό".


Για το μειονοτικό και υποκινούμενο από το τουρκικό προξενείο, κόμμα που κατεβαίνει εδώ και τρείς ευρωεκλογικές αναμετρήσεις στις εκλογές, έχουμε γράψει στο παρελθόν, έχοντας αναλύσει ξεχωριστά τους λόγους που είναι επιτυχημένο εδώ. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές παρέμεινε ακμαίο και ισχυρό, αλλά η ισχύς του βαίνει μειούμενη. Δεν είναι τυχαίο ότι τα λεωφορεία με τους ψηφοφόρους από την Τουρκία ήταν σαφέστατα λιγότερα (φέρανε καμία 1000ριά σε αυτές τις εκλογές - σε προηγούμενες αναμετρήσεις ήταν 5πλάσια), πράγμα που είχε να κάνει κυρίως με την έλλειψη ενδιαφέροντος και όχι αυτή της προσφοράς. Επίσης αυτή τη φορά είχαμε και άνοιγμα προς τους "Μακεδόνες" του "Ουράνιου Τόξου" της Φλώρινας (που οδήγησε στο να συμπεριληφθεί για πρώτη φορά, μη μουσουλμάνος στο ψηφοδέλτιο), με εξίσου τρανταχτή αποτυχία. Οι ψήφοι προς το κόμμα αυτό, που διαπνέεται από τη "Φιλία και την Ειρήνη" ήταν κυρίως από τις ορεινές και αγροτικές περιοχές των δύο νομών, πράγμα που δείχνει το πόσο η έλλειψη συμβίωσης με μη μουσουλμάνους σε αυτές τις περιοχές, οδηγεί σε έλεγχο αυτών των περιοχών από το προξενείο. Η δε δήλωση των ηγετών του κόμματος ότι "όποιος μας ψήφισε δηλώνει Τούρκος" λέει πολλά...

Συμπέρασμα 3ο: "Στην Ελλάδα δεν ξέρουμε ποιους ψηφίζουμε". 

Τον πρώην αρχηγό ΓΕΕΘΑ Φραγκούλη Φράγκο τον γνωρίζουν πάρα πολλοί και πολλοί τον έχουν σε εκτίμηση. Πολλοί απ' αυτούς ψηφίζουν στα άκρα και επομένως όταν είδαν στο ψηφοδέλτιο της Ελληνικής Λύσης το όνομα "Εμμανουήλ Φράγκος (Φραγκούλης)" νόμιζαν ότι ήταν το ίδιο πρόσωπο και τον σταύρωσαν. Το ίδιο είχαν πράξει και στις προηγούμενες ευρωεκλογές, αλλά τότε δεν είχε γίνει θέμα...Αυτή τη φορά όμως έγινε και το έκανε ο ίδιος ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ, Φραγκούλης Φράγκος. Συγκεκριμένα, σε σχετική ανάρτησή του στο Facebook, το βράδυ της Κυριακής (09/06), ο επίτιμος Αρχηγός του ΓΕΣ ξεκαθάρισε την κατάσταση, γράφοντας: «Δέχομαι αναρίθμητα τηλέφωνα και μηνύματα τόσο εγώ όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς μου, με τα οποία με συγχαίρουν για τη δήθεν εκλογή μου με το κόμμα της Ελληνικής Λύσης. Υποψήφιος με το όνομα Φράγκος Εμμανουήλ έχει βάλει σε παρένθεση το όνομα Φραγκούλης, καθότι είναι ένα πολύ συνηθισμένο όνομα (sic). Δεν ήμουν υποψήφιος, δεν υπήρξα ποτέ και παρακαλώ θερμά, όλη αυτή η παρωδία να σταματήσει εδώ. Συγχαρητήρια σε όλους τους επιτυχόντες και εύχομαι να αντιληφθούν το μέγεθος της ευθύνης που τους αναλογεί εκπροσωπώντας την πατρίδα μας στο Ευρωκοινοβούλιο».

Ο κύριος Φράγκος βέβαια (ο κτηνίατρος-ευρωβουλευτής) δεν έκανε κάποια απάτη - μια μικρή "πονηριά" όμως σίγουρα την έκανε. Με βάση τον εκλογικό νόμο δικαιούται να βάζει δίπλα στο όνομά του κάποιο υποκοριστικό ή παρατσούκλι με το οποίο είναι γνωστό. Έτσι έκανε τη σχετική "πονηριά", για να τσιμπήσει σταυρούς...

Συμπέρασμα 4ο: "Τα τραπεζώματα δε φέρνουν πια ψήφους".

Τα παλιά χρόνια οι υποψήφιοι έκαναν μεγάλες συγκεντρώσεις-γλέντια στα οποία με ένα μικρό αντίτιμο-ενίσχυση φίλοι, συγγενείς και εν δυνάμει ψηφοφόροι άκουγαν τον υποψήφιο και με την παρουσία τους έδειχναν μια δυναμική. Υπήρχαν (και υπάρχουν ακόμα) αρκετοί γαλαντόμοι υποψήφιοι που κάλυπταν εξ ολοκλήρου το κόστος από τη τσέπη τους. Αυτές οι μεγάλες συγκεντρώσεις έχουν σχεδόν εξαφανιστεί στα μεγάλα αστικά κέντρα - αλλά όχι τελείως. Ψάχνοντας προεκλογικά τις αναρτήσεις των μικρότερων κομμάτων στα κοινωνικά δίκτυα, είδαμε μαζικές συγκεντρώσεις-τραπέζια συγκεκριμένων υποψηφίων σε ένα-δύο από αυτά. Με ενδιαφέρον ψάξαμε τα αποτελέσματα γι' αυτούς: Το αποτέλεσμα, για να το πούμε κομψά, ήταν μάλλον απογοητευτικό, θυμίζοντας λίγο σκηνικό από την ταινία "Θανασάκης, ο πολιτευόμενος", αφού δεν πρέπει ούτε οι μισοί απο τους παρευρισκομένους να τους ψήφισαν...

Συμπέρασμα 5ο: "Στην Ελλάδα μπορείς να είσαι και ΠΑΣΟΚ, αλλά παράλληλα να υποστηρίζεις και τη ΝΔ".

Η λεβεντογέννα Κρήτη δείχνει το δρόμο, όσο αφορά το παραπάνω συμπέρασμα που κρύβει μια διπολική, πολιτική συμπεριφορά. Κατά την προεκλογική του εκστρατεία ο Κυριάκος Μητσοτάκης (της ΝΔ) κατέβηκε και στα Χανιά. Εκεί έκανε μια μίνι-συγκεντρωσούλα στον Δημοτικό Κήπο της πόλης, όπου τον προλόγισε ο αντιπεριφερειάρχης του νομού και γνωστός ΠΑΣΟΚατζής, Νίκος Καλογερής. Το γεγονός οδήγησε σε εκτεταμένη κάλυψη και ανάλογο "κράξιμο". Ο κύριος Καλογερής, ο οποίος έχει δώσει μεγάλο βάρος στην άμεση επαφή με τους κατοίκους του νομού στον οποίο προϊσταται συμμετέχοντας άοκνα σε όλα τα πανηγύρια και τραπεζώματα της περιφέρειας Χανίων, απάντησε λέγοντας ότι "ο πρωθυπουργός είναι ο κορυφαίος παράγοντας που μπορεί να ξεκλειδώνει προβλήματα και εμπόδια που συνεχώς αναφύονται σαν Λερναία Ύδρα στην πρόοδο των έργων και τον στηρίζουμε αποφασιστικά ως Περιφέρεια Κρήτης σε αυτό το θέμα" προσθέτοντας ότι "κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι ως περιφερειακή αρχή, εκτός της στήριξης του ΠΑΣΟΚ είχαμε και τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας, με την οποία συνεργαζόμαστε ανελλιπώς τα τελευταία χρόνια για την προώθηση και επίλυση πολλών σοβαρών θεμάτων για τον τόπο μας" και κλείνοντας τόνισε ότι "οσον αφορά στην κομματική μου ιδιότητα δεν έχω να κρύψω το παραμικρό. Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν στήριξε Αρναουτάκη χωρίς κανένα προαπαιτούμενο έδειξε, προς τιμήν του, ότι πρωτίστως τον ενδιαφέρει η συναίνεση και η πρόοδος του νησιού μας και όχι η κομματική προτίμηση του Περιφερειάρχη και των συνεργατών του. Επομένως παραμένω ενεργός στον κομματικό μου χώρο από τον οποίο δεν μετακινήθηκα ποτέ μέχρι σήμερα και αγωνίζομαι ώστε η άνοδος του ΠΑΣΟΚ υπό τον Ν. Ανδρουλάκη στις ευρωεκλογές να επικυρώσει τον ρόλο του ως δυνατή και υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση, που τόσο πολύ την έχει ανάγκη ο τόπος".

Συμπέρασμα 6ο: "Οι ψηφοφόροι πλέον δεν ακολουθούν τους προβεβλημένους αν πάνε σε άλλο κόμμα".

Τον Πύρρο Δήμα τον αγαπήσαμε ως αρσιβαρίστα, τον Θοδωρή Ζαγοράκη τον θαυμάσαμε ως αρχηγό της εθνικής ποδοσφαίρο στην πορεία προς την κατάκτηση του EURO 2004. Τον Στέλιο Κούλογλου τον παρακολουθήσαμε ως δημοσιογράφο και ντοκυμαντερίστα. Όλους αυτούς τους ψηφίσαμε ή τους στηρίξαμε ως βουλευτές του εθνικού ή του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Όταν αυτοί όμως άλλαξαν κόμμα, η υποστήριξη αυτή χάθηκε και οι ψήφοι δε μετακινήθηκαν μαζί τους...Σημεία των καιρών ή μια ένδειξη ενηλικίωσης του εκλογικού σώματος;

Συμπέρασμα 7ο: "Αν δε σε θέλει ο λαός, δεν φτάνει να σε θέλει ο αρχηγός".

Ο Ανδρέας Σπυρόπουλος είναι γραμματέας του ΠΑΣΟΚ από το 2022 και προσωπική επιλογή του προέδρου του Κινήματος, Νίκου Ανδρουλάκη. Αλληλοστηρίζονται σε τεράστιο βαθμό και δεν είναι τυχαίο ότι πήρε το "χρίσμα" για τις ευρωεκλογές, περίπου ένα εξάμηνο πριν από οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο. Με τη διπλή ιδιότητα του γραμματέα-υποψηφίου, όργωσε την Ελλάδα, ψάχνοντας υποστήριξη από μικρά, μεσαία και μεγάλα στελέχη του Κινήματος, έχοντας την υποστήριξη του Προέδρου. 

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών όμως δεν ήταν τα ανάλογα. Απέτυχε πανηγυρικά να εκλεγεί και μάλιστα είναι 4ος αναπληρωματικός  - αφού εκτός των εκλεγέντων, τον ξεπέρασαν ο Φίλιππος Σαχινίδης, ο Λευτέρης Καρχιμάκης (γιος του πρώην βουλευτή Λασηθίου), και ο Θοδωρής Ζαγοράκης που αποτελεί σαφέστατη ένδείξη του ότι κάποιες φορές το να σε θέλει ο αρχηγός, δεν αρκεί...