Μερικές σκέψεις για τη ταινία για τη ζωή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη

Δε συνηθίζουμε να σχολιάζουμε κινηματογραφικές ταινίες, αλλά είναι αδύνατον ν' αφεθεί ασχολίαστη η ταινία-ντοκυμανταίρ για τη ζωή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Η ταινία γυρίστηκε με δαπάνες του ιδρύματος που φέρει το όνομά του καθώς και της οικογένειάς του. Είναι βέβαια απόλυτα κατανοητή την οικογένεια, που πίεσε όσο λίγοι ώστε να δοθεί το όνομά του στην οδό Ακρωτηρίου στα Χανιά (που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους σε έκταση δρόμους της πόλης) και έχει κάνει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία αγιοποίησής του, να θέλει να γράψει την ιστορία από τη δική της πλευρά, αλλά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν: O Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ΔΕΝ ήταν ο καλύτερος Έλληνας πολιτικός και Πρωθυπουργός και πρόσφερε πολύ λιγότερα απ' αυτά που θα μπορούσε να προσφέρει (αν πρόσφερε τίποτα κιόλας - γι' αυτό μπορεί να γίνει μια μεγάλη, ενδιαφέρουσα συζήτηση). Τελεία και παύλα. 

Το ερώτημα επομένως είναι ποιους αφορά αυτή η ταινία και σε ποιους απευθύνεται. Παρά την μεγάλη εταιρεία διανομής από πίσω (Feelgood Entertainment) και την μεγάλη προβολή της από τα ελληνικά ΜΜΕ, η ταινία κυκλοφόρησε σε 4 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα, η μία εκ των οποίων στα Χανιά (στην οποία έγινε και η επίσημη πρεμιέρα της). Προφανώς θα γίνουν κάποιες "έκτακτες" και "επίσημες" προβολές, αλλά το μικρό κύκλωμα αιθουσών στο οποίο θα προβληθεί μαρτυράει πολλά. Τα εισιτήρια δε που έκοψε (κάτω από 900) και η ταχύτητα με την οποία βγήκε από τις αίθουσες, μαρτυρούν  πολλά. Η δε πιθανότητα να τη δούμε το καλοκαίρι σε κάποιο θερινό σινεμά (και να την χαρούμε με ποπκορν και αναψυκτικό) ελάχιστες. Η όλη προσέγγιση διανομής θυμίζει τις ταινίες υψηλής κουλτούρας που γυρίζονται και τη βλέπουν 50 ή 100 ανθρώπους και που γίνονται ώστε να τσεπώσουν ένα μεροκάματο κάποιοι τεχνικοί και να λέει ο σκηνοθέτης τους ότι έχει γυρίσει x ταινίες. Βέβαια στην πραγματικότητα η ταινία δεν κυκλοφόρησε για να κόψει εισιτήρια, αλλά ως "ιστορική παρακαταθήκη", για όποιον μελλοντικά ενδιαφερθεί για το πολιτικό φαινόμενο "Μητσοτάκης".

Τουλάχιστον δε γυρίστηκε (άμεσα) με δημόσιο χρήμα (έμμεσα είναι πιθανόν γιατί το Ίδρυμα παίρνει μια κάποια χρηματοδότηση από την Βουλή για να παράγει "έργο πολιτισμού"), οπότε τουλάχιστον δεν χρειάζεται να αισθάνομαστε (ως φορολογούμενοι) και ως παραγωγοί/χρηματοδότες της...

Και κάτι τελευταίο: δε θα υπήρχε πρόβλημα αν υπήρχε μια πιο "αντικειμενική" προσέγγιση στο ζήτημα "Μητσοτάκης". Θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε μια ταινία για το πως έφτασε από το πλευρό του Παπανδρέου στα μπαλκόνια του "ανένδοτου" στο να μηχανοραφήσει εναντίον του οδηγώντας την χώρα στο χάος και τελικά στην Χούντα, για το πως από μάχιμος Κεντρώος/Νεοφιλελεύθερος πήγε στη ΝΔ (την οποία κατηγορούσε το 1977) ή για το πως έγινε αρχηγός της και τελικά συγκυβέρνησε με τον ΣΥΡΙΖΑ το 1989...Σε μια άλλη ζωή ίσως...