Τα στρατόπεδα προσφύγων στην Ελλάδα και οι πραγματικές διαθέσεις της Ευρώπης για το προσφυγικό

Το προσφυγικό αναδεικνύει το μέγεθος του φαρισαϊσμού που διακατέχει την Ε.Ε. Από την μία "ανθρωπισμός" και "κατανόηση" προς τα εκατομμύρια των προσφύγων και από την άλλη "ενόχληση" για την χώρα μας για την κατάσταση που επικρατεί.
Έχουμε δηλαδή το εξής παράδοξο: η Ελλάδα που έχει τις λιγότερες ευθύνες για τις τεράστιες προσφυγικές ροές προς τις χώρες της Ε.Ε. (αφού δε συμμετέχει ουσιαστικά στη λήψη αποφάσεων και δεν υποστήριξε με χρήματα ή όπλα όπως άλλες μεγάλες χώρες την μία ή την άλλη πλευρά στον εμφύλιο της Συρίας) να θεωρείται ότι ευθύνεται περισσότερο για το ότι:
α) η Ε.Ε. επέτρεψε την επέκταση και διεύρυνση του εμφυλίου στην Συρία και τη γιγάντωση του Ισλαμικού Κράτους.
β) Η Τουρκία αφήνει τους διακινητές και τους δουλέμπορους ανενόχλητους στα παράλια της Μικράς Ασίας να μεταφέρουν πρόσφυγες και μετανάστες στα ελληνικά νησιά, ενώ την ίδια στιγμή δεν αποδέχεται τους επαναπροωθούμενους οικονομικούς μετανάστες.
γ) Οι συνομιλίες μεταξύ Ε.Ε., Τουρκίας και αφρικανικών κρατών, με στόχο τον περιορισμό των προσφυγικών χωρών, απέτυχαν πλήρως και
δ) οι μετεγκαταστάσεις των προσφύγων από την χώρα μας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν ολοκληρωτικά παγώσει.

Αυτό που στην πραγματικότητα θέλει η πλέον Ε.Ε. είναι η χώρα μας ν' αναλάβει πλήρως το προσφυγικό φορτίο. Να γίνει δηλαδή η Ελλάδα ένα μεγάλο προσφυγικό στρατόπεδο, το οποίο θα συντηρείται πλημμελώς με χρήματα της Ε.Ε., μέχρι να σταματήσει ο πόλεμος στην Συρία και οι πρόσφυγες να επιστρέψουν (αν επιστρέψουν) στις εστίες τους.

Οι χώρες της Ε.Ε. πήραν αυτούς που θεωρούσαν ως απαραίτητους ως προσωρινό, φτηνό εργατικό δυναμικό και τώρα πλέον ξεπλένουν τα χέρια τους ως άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι. Η αλήθεια είναι ότι η "ανεκτική" Ευρώπη, δεν είναι στην πράξη τόσο ανεκτική - ιδιαίτερα σε μια εποχή που η ανεργία παραμένει υψηλή και οι μισθοί στάσιμοι.

Είναι επίσης αλήθεια ότι κοινωνική ανοχή μπορεί να υπάρξει (όταν υπάρχει) μέχρι ένα σημείο, αφού καμία χώρα δεν μπορεί να σηκώσει πληθυσμιακές μεταβολές 5% ή 10% μέσα σε μια τριετία. Πέραν αυτού καμία δομή - σχολική, υγείας, στέγασης ή κοινωνικής πρόνοιας - δεν μπορεί να συνεχίσει να στηρίζεται σε "ιδίους πόρους" χωρίς σημαντικούς κραδασμούς, και ιδιαίτερα χωρίς την ύπαρξη στήριξης από την κοινή γνώμη. Και αυτή δεν μπορεί να υπάρξει απέναντι σ' ένα πληθυσμό που φαντάζει ξένος και μη αποδεκτός. Όταν π,χ. υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις στην Γαλλία για τους Πολωνούς και στην Μ. Βρετανία για τους Ανατολικοευρωπαίους (που οι πολιτισμικές διαφορές είναι μικρότερες), είναι το λιγότερο αφελές και αισιόδοξο να υποστηριχτεί ότι μπορεί να υπάρχει απέναντι σε μουσουλμανικούς πληθυσμούς που οι διαφορές στην κουλτούρα είναι τεράστιες.

Και βέβαια δε βοηθάει το γεγονός ότι μαζί με τους πραγματικούς πρόσφυγες πολέμου, βρίσκουν την ευκαιρία να μετακινούνται δεκάδες χιλιάδων οικονομικών μεταναστών από "ασφαλείς" χώρες, δημιουργώντας έτσι μια δυσμενή εικόνα για το ζήτημα αυτό στην πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτών.

Έτσι με βάση όλα τα παραπάνω, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι το πρόβλημα είναι τα "hot-spots". Ναι μεν αυτά έπρεπε να είναι 4 στον αριθμό στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και να βρίσκονται σε πλήρη δράση εδώ και 2 περίπου μήνες, αλλά με τα χρήματα της Ε.Ε. να δίνονται "με την ολοκλήρωση" και με το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό να είναι ελάχιστο, είναι το λιγότερο άκομψο από τους Ευρωπαίους να μας κουνούν το δάχτυλο και να επισείουν την αποπομπή από την Σένγκεν ως απειλή. Είναι δικαιολογία και αυτό το γνωρίζουν οι Ευρωπαίοι καλύτερα απ' όλους μας.

Όπως επίσης γνωρίζουν ότι η φύλαξη των θαλασσίων συνόρων είναι αδύνατη. Η παραδοχή αυτής της πραγματικότητας από τον επικεφαλή της Frontex, είναι απλώς η επισημοποίηση ενός "κοινού μυστικού".

Έτσι με βάση τα σημερινά δεδομένα, οι πρόσφυγες θα συνεχίσουν να έρχονται. Για να σταματήσουν έρχονται θα πρέπει ή να σταματήσει ο πόλεμος (πράγμα αδύνατο με βάση τη σημερινή κατάσταση), να τους εμποδίζουν οι Τούρκοι (πράγμα που αποκλείεται όπως δείχνουν τα γεγονότα) ή να γίνεται απευθείας και εν πλω επαναπροώθηση τους στην Τουρκία (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), πράγματ που είναι κάτι που η φαρισαϊκή Ε.Ε. δε θέλει να το συζητάει ανοιχτά - προς το παρόν τουλάχιστον.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι επομένως η διαχείριση των προσφύγων. Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν άλλους, και για να μας οδηγήσουν στο να τους "υποδεχτούμε" και να τους "αποδεχτούμε" όλους θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που έχουν και όλες τις δικαιολογίες που μπορούν να βρουν. Γι' αυτό και η πρόταση του Βέλγου ΥΠ.ΕΞ. που πρότεινε "στρατόπεδα συγκεντρώσεως 400000 ανθρώπων" στην Αθήνα (!!!) δεν θα πρέπει να μας ξενίζει, αντίθετα θα πρέπει να μας χαροποιεί γιατί καταδεικνύει τους ειλικρινείς σκοπούς τους, ενώ παράλληλα μας επιτρέπει να σχεδιάσουμε τη γραμμή άμυνάς μας αφού είναι μια πρόταση που θ' ακουστεί σε πολλές παραλλαγές τον επόμενο καιρό. Αυτό βέβαια αν έχουμε διάθεση ν' αμυνθούμε.

Γιατί το μεγάλο ερώτημα είναι αυτό: έχει τη διάθεση η κυβέρνηση να πει ένα "όχι", εν μέσω αξιολόγησης που περιλαμβάνει ασφαλιστικό, εργασιακά και αποκρατικοποιήσεις;

Η αλήθεια βέβαια είναι μία. Η χώρα μας δεν μπορεί να σηκώσει "στρατόπεδα συγκεντρώσεως". Ούτε να γίνει αποθήκη ψυχών, ώστε η Ε.Ε. να το παίζει "φιλάνθρωπη". Η ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει να το αναγνωρίσει αυτό και θα πρέπει επιτέλους ν' αναλάβει τις ευθύνες της, έχοντας μια ξεκάθαρη στάση. Ήρθε η ώρα -για πρώτη φορά εδώ και πολλά χρόνια - να είναι πραγματικά ειλικρινής με τον εαυτό της.
Θα το κάνει όμως;