Τα θύματα του χουλιγκανισμού στην χώρα μας...

Ο θάνατος του φιλάθλου του Εθνικού Κώστα Κατσούλη, που υπέκυψε στα τραύματα που είχε υποστεί μετά τον ξυλοδαρμό του από χούλιγκαν του Ηροδότου, είναι η πιο πρόσφατη μαύρη σελίδα του ελληνικού αθλητισμού. Το τραγικό της ιστορίας - το οποίο δείχνει και το πόσο βαθιά ριζωμένος είναι ο χουλιγκανισμός στον ελληνικό αθλητισμό - είναι το ότι το περιστατικό συνέβει σε γήπεδο Γ΄ Εθνικής (και πιο συγκεκριμένα το Δημοτικό Στάδιο της Νέας Αλικαρνασσού του Ηρακλείου), όπου ο άτυχος φίλαθλος του Εθνικού Πειραιώς είχε πάει για να παρακολουθήσει τον αγώνα της ομάδας του στις 14 του Σεπτέμβρη του 2014.

Ο χουλιγκανισμός βέβαια δεν είναι κάτι πρόσφατο - καταγεγραμμένα επεισόδια μεταξύ οπαδών έχουμε από τη δεκαετία του 1960 -αλλά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η οργάνωση οπαδικών στρατών, η είσοδος της ακροδεξιάς και των ναρκωτικών στους συνδέσμους στα τέλη της δεκαετίας του 1970, έφεραν στην χώρα μας φαινόμενα τα οποία ήταν πραγματικά πρωτόγνωρα και που στις αρχές της δεκαετίας του 1980 προκάλεσαν σοκ στην ελληνική κοινωνία. Σταδιακά, το σοκ ξεπεράστηκε, οι επιθέσεις σε μαγαζιά, αυτοκίνητα, μεμονωμένους οπαδούς άλλων ομάδων αλλά και απλών περαστικών τις μέρες των αγώνων έγιναν - και αποτελούν δυστυχώς ακόμα και σήμερα - συνηθισμένο φαινόμενο, με την πολιτεία να προσπαθεί με καθυστερημένες επεμβάσεις των ΜΑΤ να "προστατέψει" τον αθλητισμό, χτυπώντας συνήθως αθώους που έχουν την ατυχία να πάνε να δουν τους αγώνες των ομάδων του. Οι χούλιγκαν είναι καλά προστατευμένοι και αφήνονται ελεύθεροι ν' αλωνίζουν με την αστυνομία να παρουσιάζεται συνήθως κατόπιν εορτής. Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες καταστηματαρχών και εστιατόρων της επαρχίας που είχαν την ατυχία να "υποδεχτούν" οπαδούς "μεγάλων" ομάδων στις πόλεις, καταλήγοντας με ζημιές και απλήρωτους λογαριασμούς. Να μην αναφέρουμε και όσους έπαθαν μόνιμες βλάβες από ξυλοδαρμούς, φωτοβολίδες και πτώσεις...

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όμως περάσαμε από τους ξυλοδαρμούς, τις ληστείες, τις θωπείες και τις ζημιές σε κάτι πολύ χειρότερο - τη δολοφονία. Το πρώτο θύμα που καταγράφηκε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού χουλιγκανισμού ήταν το 1986 στη Λάρισα, στο στάδιο Αλκαζάρ. Ο Χαράλαμπος Μπλιώνας βρέθηκε στο γήπεδο για την αναμέτρηση ΑΕΛ–ΠΑΟΚ, όταν νεαρός οπαδός των Θεσσαλονικιών, εκτόξευσε φωτοβολίδα προς το μέρος του. Εκείνη χτύπησε στα πλαϊνά κιγκλιδώματα του γηπέδου και καρφώθηκε στο λαιμό του, στοιχίζοντας του τη ζωή. Ο θάνατός του καταγράφηκε και σοκάρισε...Αλλά δεν σταματήσαμε δυστυχώς εκεί.
Τον Ιανουάριο του 1991 στον αγώνα μεταξύ ΑΕΚ - Ολυμπιακού, ο 15χρόνος Γιώργος Παναγιώτου βρέθηκε μπροστά σε συμπλοκή φιλάθλων έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Το άτυχο παιδί δέχτηκε φωτοβολίδα στην κοιλιακή χώρα και έπεσε αμέσως νεκρό. Οι σύνδεσμοι εξέφρασαν τη θλίψη τους, αλλά δεν έμαθαν - προσπαθώντας να "εκδικηθούν" στο όνομά του, καταστρέφοντας εκατέρωθεν συνδέσμους...
Τον Απρίλιο του 1995 είχαμε το 3ο θύμα: ο φίλος του Παναθηναϊκού, Γιώργος Καρνέζης, βρέθηκε στη Γλυφάδα για τον αγώνα μπάσκετ με τον Ολυμπιακό. Την ώρα αποχωρούσε από το γήπεδο έγινε αντιληπτός από αντιπάλους οπαδούς, οι οποίοι του επιτέθηκαν με αιχμηρά αντικείμενα και τον σκότωσαν.

 Εκεί όμως που τα πράγματα ανέβηκαν "επίπεδο" ήταν στα γεγονότα της Λεωφόρου Λαυρίου, όπου στις 29 Μαρτίου 2007 γράφτηκε μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Εκεί, λίγο πριν από τον αγώνα Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για το βόλεϊ γυναικών, ο Μιχάλης Φιλόπουλος έπεσε νεκρός στον δρόμο κατά τη διάρκεια κανονικής μάχης - ραντεβού "καβγά" μεταξύ χούλιγκαν του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Κατά τη διάρκεια του "ραντεβού" (που ούτε το πρώτο ήταν, ούτε το τελευταίο από τότε) στο οποίο ήταν παρόντες πολλοί (και αρκετοί "γνωστοί" οπαδοί και στελέχη των δύο ομάδων), τα όσα συνέβησαν προκαλούν τον αποτροπιασμό - οι περιγραφές στο δικαστήριο είναι χαρακτηριστικές (διαβάστε σχετικά εδώ). Έφτασαν σε μας γιατί κατά την μάχη κάποιοι υπό την επήρεια ουσιών, δεν τήρησαν τους άγραφους κανόνες που συνήθως διέπουν αυτά τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών. Αν δε συνέβαινε αυτό, θα περνούσε - και αυτό το περιστατικό - στα "ψιλά" των εφημερίδων, όπου συνήθως καταλήγουν χάρις τις διασυνδέσεις των ομάδων με υψηλά αστυνομικά και πολιτικά κλιμάκια και τους διευθυντές των εφημερίδων...

Μακάρι ο Κώστας Κατσούλης να είναι ο τελευταίος...