Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς τo διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον;

Η είδηση έπεσε σαν "βόμβα" στα γραφεία του καλλιτεχνικού (και μη) ρεπορτάζ. Η χώρα μας αποκλείστηκε από την ερχόμενη Γιουροβίζιον δεδομένου ότι "η ΝΕΡΙΤ δεν έχει γίνει δεκτή ακόμα για μέλος της EBU." Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, το 2014 η χώρα μας μπόρεσε να λάβει μέρος κατά εξαίρεση αλλά η EBU δεν έχει την πρόθεση να αποδεχτεί κάτι τέτοιο για τον διαγωνισμό του 2015. Δεδομένου ότι η καταληκτική ημερομηνία υποβολής συμμετοχών ήταν η 15η Σεπτεμβρίου καταλαβαίνετε ότι από του χρόνου όχι μόνο δεν θα έχουμε ελληνική συμμετοχή, αλλά δεν θα δούμε καν το διαγωνισμό αφού μιας και η ΝΕΡΙΤ δεν είναι μέλος θα πρέπει να πληρώσει για ν' αποκτήσει τα δικαιώματά της μετάδοσης.
"Ε, και τι έγινε;" θ' αναρωτηθείτε "στο κάτω-κάτω κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά την Γιουροβίζιον. Δε χάνουμε κάτι αν δεν πάρουμε μέρος." Η τοποθέτηση αυτή είναι σωστή ή μάλλον θα ήταν σωστή, αν μη συμμετοχή μας στο διαγωνισμό αν δεν είχε άλλες, "μη πολιτιστικές" παραμέτρους. 
Καταρχήν έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ιδιότητα του μέλους της EBU έχει πολλαπλά οφέλη. Πρώτα-πρώτα έρχεται με σειρά δικαιωμάτων μετάδοσης μεγάλων γεγονότων, αθλητικών και μη (όπως Μουντιάλ, Ολυμπιακών, Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα στίβου κ.ο.κ.), εκπτώσεις σε κυκλώματα μετάδοσης από το εξωτερικό, πρόσβαση στο αρχείο της ένωσης, εκπτώσεις σε προγράμματα των μελών της κ.ο.κ. Η εισφορά υπέρ ΝΕΡΙΤ στο λογαριασμό της ΔΕΗ, δεν πληρώνεται ευχάριστα ούτως ή άλλως αλλά όταν το μοναδικό της όφελος είναι το τηλεπαιχνίδι του Ρένου Χαραλαμπίδη, καταπίνεται ακόμα πιο δύσκολα.
Κατά δεύτερον η συμμετοχή στον οργανισμό δείχνει ότι ακολουθούνται κάποια στοιχειώδη στάνταρ ποιότητας και λειτουργίας. Δεν λέμε βέβαια ότι τα μέλη της EBU είναι "οάσεις πολιτισμού" (αλίμονο κιόλας) αλλά για να συμμετέχει κανείς πρέπει να έχει ένα στοιχειώδες επίπεδο σοβαρότητας - εκεί δεν έχει "τηλεκύβους" και "τηλεπωλήσεις", και τα ντοκυμανταίρ και οι τέχνες έχουν κάποιο ποσοστό εμφάνισης σε ώρες προσβάσιμες προς το μέσο τηλεθεατή.
Και κατά τρίτον η μη αναγνώριση της ΝΕΡΙΤ ως συνεχιστή της ΕΡΤ, δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν αποδέχονται τα "τσιτάτα" της κυβέρνησης περί ανεξάρτητου φορέα. Η πρόσφατη επιστολή της EBU στον Πρωθυπουργό καταδεικνύει το πως ακόμα και οι ξένοι θεωρούν ότι η παρέα του κ. Σαμαρά μας δούλεψαν "ψιλό γαζί" όταν έκλειναν την ΕΡΤ, "για να ξεκινήσει κάτι νέο".
Κλείνοντας να πούμε και το εξής: μπορεί η συμμετοχή στο διαγωνισμό τραγουδιού της Γιουροβίζιον, να θεωρείται από πολλούς ως μια συμμετοχή σε ένα πανηγύρι, όπου τους νικητές τους ξεχνάμε πριν κλείσει η χρονιά, αλλά τουλάχιστον ήταν ένα πανευρωπαϊκό πανηγύρι στο οποίο συμμετέχουν όλες σχεδόν οι χώρες της Ευρώπης. Και μπορεί η νίκη ή μια καλή θέση να μην σημαίνει κάτι το ουσιαστικό αλλά το να παίρνουμε μέρος είχε την πλάκα του - και βέβαια, άλλο να απέσχει κανείς οικιοθελώς και άλλο να του κλείνουν την πόρτα κατάμουτρα. Η απόρριψη δεν αρέσει σε κανέναν, όσο υπεράνω και να είναι...