Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προσπαθεί να μας τρελάνει. Η μάλλον προσπαθεί να μας εξοργίσει, υποστηρίζοντας ότι ενδιαφέρεται "για τους νέους", ζητώντας μεταρρυθμίσεις που αποβαίνουν σε βάρος των εργαζομένων.
Και εξηγούμαστε. Το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, σε ομιλία του στο Βερολίνο τόνισε: «Η ανεργία των νέων ξεπερνά (σε ποσοστό) τη συνολική ανεργία σε όλες τις χώρες [...] Αυτό ταλανίζει ήδη την οικονομία γιατί οι νέοι που θέλουν να εργαστουν αλλά δεν βρίσκουν δουλειά εμποδίζονται να αναπτύξουν τις ικανότητές τους», Μέχρι εδώ καλά. «Για να αποφύγουμε την εμφάνιση μιας χαμένης γενιάς πρέπει να δράσουμε γρήγορα», πρόσθεσε ο Κερέ. Διαφωνεί κανείς; Όχι βέβαια...Η συνέχεια όμως έχει ενδιαφέρον αφού ο Γάλλος οικονομολόγος χαιρέτισε την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας σε πολλές χώρες όπου «η ακαμψία θεωρείτο ιδιαίτερα σοβαρή», κάνοντας λόγο για την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, ακόμη και τη Γερμανία πριν από μια δεκαετία και πλέον. Όμως η Γαλλία, η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της ΕΕ «έχει μείνει πίσω και μολονότι συζητείται αυτήν την περιόδο μια μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, θα πρέπει να δούμε αν είναι αρκετά φιλόδοξη» για να δώσει ώθηση στην απασχόληση, σημείωσε.
Τι μας λέει δηλαδή ο κύριος Κερέ που εκφράζει τις απόψεις του συμβουλίου της ΕΚΤ, το οποίο πληρώνουμε όλοι μας από τους φόρους μας ως Ευρωπαίοι πολίτες; Ότι για "σωθεί" η γενιά των χαμηλών μισθών, της υπό-απασχόλησης, της ετερο-απασχόλησης, των αβέβαιων συντάξεων και των συνεχώς καταπατούμενων δικαιωμάτων, πρέπει οι μισθοί να πάνε ακόμα παρακάτω, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να εισηχθούν σε όσες χώρες ΔΕΝ υπάρχουν οι "mini-jobs" και τα συμβόλαια "μηδενικού ωραρίου", να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησεις και να μειωθεί η προστασία των εργαζομένων απέναντι στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, με παράλληλη αφαίρεση του δικαιώματος στην απεργία.
Από που το συμπεραίνουμε αυτό; Μα αυτού του είδους οι "αλλαγές" προωθούνται στην Γαλλία και στην χώρα μας, ενώ έχουν συντελεστεί σε σημαντικό βαθμό στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Για να μη μιλήσουμε για την Μ. Βρετανία που η έννοια "προστασία στην εργασία" αποτελεί σύντομο ανέκδοτο.
"Άκαμπτο" το παρόν σύστημα, "εύκταμπτο" το προτεινόμενο. Οι πολλοί, θα δουλεύουν περισσότερο, θα εισπράττουν λιγότερα - για να επιβιώνουν οριακά - για μπορούν λίγοι να ζουν καλύτερα. Ξαναγυρίζουμε δηλαδή σε μεσαιωνικές καταστάσεις, για το καλό μας πάντα.
Ευτυχώς που ανησυχούν οι κύριοι της ΕΚΤ. Γιατί αλίμονό μας αν δεν ανησυχούσαν και δεν έδειχναν ενδιαφέρον...
Και εξηγούμαστε. Το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ, σε ομιλία του στο Βερολίνο τόνισε: «Η ανεργία των νέων ξεπερνά (σε ποσοστό) τη συνολική ανεργία σε όλες τις χώρες [...] Αυτό ταλανίζει ήδη την οικονομία γιατί οι νέοι που θέλουν να εργαστουν αλλά δεν βρίσκουν δουλειά εμποδίζονται να αναπτύξουν τις ικανότητές τους», Μέχρι εδώ καλά. «Για να αποφύγουμε την εμφάνιση μιας χαμένης γενιάς πρέπει να δράσουμε γρήγορα», πρόσθεσε ο Κερέ. Διαφωνεί κανείς; Όχι βέβαια...Η συνέχεια όμως έχει ενδιαφέρον αφού ο Γάλλος οικονομολόγος χαιρέτισε την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας σε πολλές χώρες όπου «η ακαμψία θεωρείτο ιδιαίτερα σοβαρή», κάνοντας λόγο για την Ισπανία, την Ιταλία, την Πορτογαλία, την Ελλάδα, ακόμη και τη Γερμανία πριν από μια δεκαετία και πλέον. Όμως η Γαλλία, η δεύτερη σε μέγεθος οικονομία της ΕΕ «έχει μείνει πίσω και μολονότι συζητείται αυτήν την περιόδο μια μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, θα πρέπει να δούμε αν είναι αρκετά φιλόδοξη» για να δώσει ώθηση στην απασχόληση, σημείωσε.
Τι μας λέει δηλαδή ο κύριος Κερέ που εκφράζει τις απόψεις του συμβουλίου της ΕΚΤ, το οποίο πληρώνουμε όλοι μας από τους φόρους μας ως Ευρωπαίοι πολίτες; Ότι για "σωθεί" η γενιά των χαμηλών μισθών, της υπό-απασχόλησης, της ετερο-απασχόλησης, των αβέβαιων συντάξεων και των συνεχώς καταπατούμενων δικαιωμάτων, πρέπει οι μισθοί να πάνε ακόμα παρακάτω, να απελευθερωθούν οι απολύσεις, να εισηχθούν σε όσες χώρες ΔΕΝ υπάρχουν οι "mini-jobs" και τα συμβόλαια "μηδενικού ωραρίου", να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησεις και να μειωθεί η προστασία των εργαζομένων απέναντι στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, με παράλληλη αφαίρεση του δικαιώματος στην απεργία.
Από που το συμπεραίνουμε αυτό; Μα αυτού του είδους οι "αλλαγές" προωθούνται στην Γαλλία και στην χώρα μας, ενώ έχουν συντελεστεί σε σημαντικό βαθμό στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Για να μη μιλήσουμε για την Μ. Βρετανία που η έννοια "προστασία στην εργασία" αποτελεί σύντομο ανέκδοτο.
"Άκαμπτο" το παρόν σύστημα, "εύκταμπτο" το προτεινόμενο. Οι πολλοί, θα δουλεύουν περισσότερο, θα εισπράττουν λιγότερα - για να επιβιώνουν οριακά - για μπορούν λίγοι να ζουν καλύτερα. Ξαναγυρίζουμε δηλαδή σε μεσαιωνικές καταστάσεις, για το καλό μας πάντα.
Ευτυχώς που ανησυχούν οι κύριοι της ΕΚΤ. Γιατί αλίμονό μας αν δεν ανησυχούσαν και δεν έδειχναν ενδιαφέρον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου