Οι εκλογές του Σεπτέμβρη - οι μεγάλοι νικητές και χαμένοι

Η αλήθεια είναι μία ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε. Και νίκησε καθαρά όπως αναμενόταν αφού διαφαινόταν ότι ο κόσμος τον θεωρούσε ως τον καλύτερο διαχειριστή της καινούργιας πραγματικότητας, που έφερε στην χώρα η ψήφιση του 3ου Μνημονίου. Νίκησε βέβαια παίρνοντας λιγότερους ψήφους από τον Γενάρη, σε εκλογές που η αποχή αυξήθηκε 10 μονάδες και στις οποίες το ενδιαφέρον στην ουσία ήταν μηδενικό - αλλά νίκησε (αν και θα προτιμούσε να είχε χάσει).
Βέβαια είναι η αλήθεια είναι ότι έπαιζε χωρίς αντίπαλο. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες τους στήριζαν αναγκαστικά όντας ο κυβερνητικός εταίρος τους (με ένα μικρό κίνδυνο να βγουν εκτός Βουλής είναι αλήθεια αν αποτύγχαναν, η ΝΔ διεξήγαγε μια άχρωμη και αδιάφορη προεκλογική εκστρατεία (τα προβεβλημένα του στελέχη ασχολήθηκαν περισσότερο με τις διακοπές τους παρά με το πως θα στεκόταν το κόμμα προεκλογικά), ενώ το ΚΚΕ με την ΛΑΕ πέρναγαν τον περισσότερο χρόνο τους μαλώνοντας για το ποιος είναι περισσότερο αντι-μνημονιακός παρά με το να δίνουν πειστικές απαντήσεις για τις λύσεις που προτείνουν.

Οι εκλογές βέβαια είχαν και τρεις μεγάλους νικήτες. Ο πρώτος νικητής είναι η Χρυσή Αυγή. Παρά την καθαρή παραδοχή του Νίκου Μιχαλολιάκου ότι η Χρυσή Αυγή φέρει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία Φύσσα (πράγμα που ίσως του στοιχίσει στο δικαστήριο), αύξησε τα ποσοστά της και τους βουλευτές της. Είναι εδώ και θα μείνει και θα μας ταλαιπωρεί για πολλά χρόνια ακόμα, είτε συμμετέχει στα πάνελ των καναλιών είτε όχι. Υπάρχει ένα 7,5% του ελληνικού λαού που ψηφίζει συνειδητά δολοφόνους, ενώ ειδικά σ' αυτές τις εκλογές είχε εναλλακτικές ως ψήφους διαμαρτυρίας. Ο δεύτερος νικητής είναι η Φώφη Γεννηματά. Η επανεμφάνιση του ΠΑΣΟΚ ως "Δημοκρατικής Συμπαράταξης" της πιστώνεται, αφού όχι μόνο κατάφερε να υπερκεράσει το Ποτάμι (το οποίο ξεφουσκώνει επικίνδυνα, αποδεικνύοντας έτσι ότι ο κόσμος βλέπει την αλήθεια - δηλ. ότι ο κ. Θεοδωράκης είναι "αέρας κοπανιστός" και το κόμμα του μια σύναξη γυρολόγων, κρυφό-νεοφιλελευθέρων) αλλά κατόρθωσε και ενσωμάτωσε το ΚΙΔΗΣΟ του κυρίου Παπανδρέου, ο οποίος ευγενικά φερόμενος αποφάσισε να μην κατέβει στις εκλογές. Παρά την αλλαγή του ονόματος βεβαίως παραμένει ΠΑΣΟΚ, αν και η ΔΗΜΑΡ βγάζει 1-2 βουλευτές, γυρίζοντας κυριολεκτικά από τον πολιτικό "τάφο".
Ο τρίτος νικητής είναι βέβαια ο Βασίλης Λεβέντης. Η επιμονή πολλές φορές δικαιώνεται, και έτσι ο κύριος Λεβέντης και η "Ένωση Κεντρώων" εισέρχεται στη Βουλή με 9 βουλευτές. Είναι η πρώτη φορά από το 1985 και ένθεν (όπου είχαμε τον κύριο Ζίγδη o οποίος όμως εκλέχθηκε με το ΠΑΣΟΚ ως συνεργαζόμενος πριν ανεξαρτοποιηθεί και επιστρέψει στην ΕΔΗΚ) που κάποιος πολιτικός μηχανισμός, καθαρά αυτοπροσδιοριζόμενος ως "Κεντρώος", εμφανίζεται στην Βουλή. Ο κύριος Λεβέντης διάνυσε μεγάλη απόσταση από τις πίτσες και τα εκτοξευόμενα μπουκάλια στις συγκεντρώσεις του. Ελπίζουμε να φανεί ανώτερος των προσδοκιών όλων μας.
Από χαμένους δεν έχουμε πολλούς - παρά μόνο την Λαϊκή Ενότητα και το ΚΚΕ.  Η πρώτη δεν "τόλμησε" να δημιουργήσει ένα ευρύ αντι-μνημονιακό μέτωπο, παίρνοντας μαζί και το ΕΠΑΜ του κυρίου Καζάκη (ο οποίος έλαβε περίπου 0,8% - χαμηλότερα από τον στόχο του 1,5% που είχε θέση και το οποίο θα του εξασφάλιζε πιο μακρόπνοες προοπτικές) και ολόκληρη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αυτό θα την καθιστούσε κυρίαρχο στο χώρο και θα της εξασφάλιζε την είσοδο στην Βουλή. Ήταν αναμενόμενο ότι τις τελευταίες μέρες θα υπήρχε τεράστια πόλωση μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - τεχνητά δημιουργημένη μέσω δημοσκοπήσεων - η ΛΑΕ δεν προετοιμάστηκε σωστά και έχασε.
Στην πραγματικότητα βέβαια δεν υπήρχε θέμα του ποιος θα κέρδιζε τις εκλογές.  Απλά η πόλωση δημιουργήθηκε γιατί έπρεπε η ΛΑΕ να μείνει εκτός Βουλής για δύο λόγους: α) ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα αυτοδυναμίας και β) για να μην υπάρχουν πολλές αντι-μνημονιακές δυνάμεις στην Βουλή.
Το ΚΚΕ διατήρησε τα ποσοστά του και έτσι έχουμε το παράδοξο, σε μια χώρα που κανείς δε θέλει το Μνημόνιο, τα μνημονιακά κόμματα να έχουν μια συντριπτική πλειοψηφία στην Βουλή.
Σημεία των καιρών; Απλώς η πραγματικότητα - ο λαός έχει αποδεχτεί την ήττα του και απλώς θ' ακολουθήσει το σκοπό που θα του παίξουν οι δανειστές.
Έτσι φτάνουμε στον μεγαλύτερο νικητή όλων απ' αυτές τις εκλογές, που είναι φυσικά η κυρία Μέρκελ. Τώρα το πείραμα της χώρας μας θα μπορέσει να ολοκληρωθεί χωρίς προβλήματα. Ήταν η μόνη που ήθελε εκλογές, εκτός και οι φήμες ότι οι εκλογές έγιναν για να μπορέσει ν' αλλάξει ο Τσίπρας Πρόεδρο της Βουλής χωρίς να κακοκαρδίσει τη Ζωή (Κωνσταντοπούλου) είναι αληθινές...
Όπως και να έχει, καλή δύναμη σε όλους μας...  

Είναι αυτές οι πιο περίεργες εκλογές από την Μεταπολίτευση ως σήμερα;

Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο περίεργες από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα και συνάμα οι πιο διαφορετικές αφού για πρώτη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία, δεν έχει καμία απολύτως σημασία το ποιος θα εκλεγεί.
Με τα 4/5 των κομμάτων της Βουλής να έχουν - επί της ουσίας - τις ίδιες αντιλήψεις για τα μείζονα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία (αφού πιστεύουν ότι το Μνημόνιο είναι μονόδρομος) και τα δύο πρώτα κόμματα να συναγωνίζονται για το ποιος θα είναι ο καλύτερος διαχειριστής της νέας κατάστασης (στην οποία οι όποιες ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο ενταφιάζονται), η ψήφος είτε στον έναν, είτε στον άλλον δεν έχει διαφορά.
Είναι λυπηρό βέβαια που στα 2015, η ζωή μας κάνει κύκλους και το γνωστό μεταπολεμικό σύνθημα "τι Πλαστήρας, τι Παπάγος" επανέρχεται. Μόνο που σε αντίθεση με τότε, σήμερα - δυστυχώς - το "τι Τσίπρας, τι Μεϊμαράκης" είναι αληθινό, ενώ τότε οι διαφορές ήταν τρανταχτές...
Σήμερα από την μια έχουμε τον Τσίπρα, που ξεκίνησε αντι-μνημονιακός και χωρίς πρόγραμμα κατέληξε να υπογράψει το 3ο και χειρότερο μνημόνιο, το οποίο είναι αποφασισμένος να εφαρμόσει πλήρως (εξ ου και οι εκλογές) και από την άλλη έχουμε τον Μεϊμαράκη, ο οποίος βρέθηκε από σπόντα, "υπηρεσιακός" αρχηγός της ΝΔ, και αφού ψήφισε και αυτός το 3ο μνημόνιο, υπόσχεται μια πιο "στιβαρή" εφαρμογή του.
Ο μεν Τσίπρας προσπαθεί να εκμαιεύσει τη δημοκρατική ψήφο, υπενθυμίζοντας (δίκαια) το παρελθόν του βαρύμαγκα αρχηγού της ΝΔ, ενώ ο δε Μεϊμαράκης κατηγορεί (σωστά) τον Πρωθυπουργό για μετάλλαξη και βάζει τα παπαγαλάκια του να μιλούν (δίκαια επίσης) για το δήθεν "αριστεριλίκι" που πουλάει ο Τσίπρας, υπενθυμίζοντας τα ιδιωτικά σχολεία των παιδιών του τελευταίου και τις επαναστάτριες με της Louis Vitton που τον περιτριγυρίζουν.
Απέναντι σ' αυτούς έχουμε την Λαϊκή Ενότητα και το ΚΚΕ που συναγωνίζονται για το ποιος είναι περισσότερο αντι-μνημονιακός (χωρίς παράλληλα όμως να δίνουν μια ξεκάθαρη λύση για το πως θ' απεμπλακούμε από τα μνημόνια, χωρίς να διαλυθεί η χώρα), την Χρυσή Αυγή που κατά βάθος αγωνιά περισσότερο για το τι ποινές θα επιβληθούν στα στελέχη της, τους ΑΝ.ΕΛΛ. που προσπαθούν να μας πείσουν ότι παρότι ψήφισαν το 3ο μνημόνιο παραμένουν "κάργα" αντι-μνημονιακοί και τον Βασίλη Λεβέντη που παρουσιάζεται ως μετά-Χριστόν προφήτης, και προσπαθεί να διαχειριστεί την πιθανή είσοδό του στην Βουλή. Για το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ δεν υπάρχει - πρόβλημα κανένα: θα είναι στην Βουλή και θα πάνε με όποιον βγει νικητής.
Από κει και πέρα απομένουν οι "τίμιοι" των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων: Ο Δημήτρης Καζάκης και το ΕΠΑΜ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το ΜΛ-ΚΚΕ/ΚΚΕ-ΜΛ που θα μπορούσαν να κατέβαιναν όλοι μαζί, κάτω από μια αντι-μνημονιακή ομπρέλα, αλλά που προτιμούν να κατεβαίνουν μόνοι τους, για να "καταγράψουν" τις δυνάμεις τους.  Στην πραγματικότητα γνωρίζουν καλά ότι με την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το δίλημμα "μνημόνιο/αντι-μνημόνιο" ηττήθηκε, το σύστημα κέρδισε. Ακόμα και έτσι όμως με τις εμμονές τους, οδηγούμαστε σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα αφού η πολυδιάσπαση δε βοηθάει το λαό να εκφραστεί, ούτε να έχει κάποιον ν' αντιπολιτευτεί εκ μέρους του.
Έτσι με την μάχη της πρώτης θέσης να είναι αδιάφορη, το ενδιαφέρον μετατίθεται προς τα πίσω...Γιατί αν μη τι άλλο ως χώρα θα χρειαστούμε μια δυνατή αντιπολίτευση στο Μνημόνιο...Το ερώτημα είναι όμως άλλο: θα την έχουμε;  

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ρήτρα "εναλλακτικής λύσης" του 3ου Μνημονίου

Τελικά χρειάστηκε να μείνει ο Αλέξης Μητρόπουλος εκτός ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ για να μάθουμε ότι το 3ο Μνημόνιο (που ψηφίστηκε σχεδόν ομόθυμα από την ελληνική βουλή) είχε μεταξύ των άλλων και ρήτρα η ρήτρα απαγόρευσης εναλλακτικού προγράμματος από πλευράς της χώρας μας...Και η δήλωση αυτή πέρασε σχετικά "ανώδυνα" αφού κανείς από τους πολιτικούς αρχηγούς ή τα πολιτικά κόμματα που ψήφισαν (με "πόνο ψυχής" κατά δήλωσή τους) τις βασικές αρχές του Μνημονίου, δεν το επιβεβαίωσε ή το διέψευσε, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Αντιθέτως, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται "προσπάθεια ελάφρυνσης του Μνημονίου", κάνει λόγο για "εξεύρεση ισοδύναμων" - με την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να πετάγονται και να υπόσχονται "καλύτερη διαχείριση".

Κανείς τους λοιπόν δε βρίσκει τον χρόνο - έστω και στο περιθώριο των λοιπών, δήθεν σοβαρών δηλώσεών τους - ν' αναφερθεί στις καταγγελίες του πρώην αντιπροέδρου της Βουλής. Γιατί ας είμαστε σοβαροί: προφανώς ο κ. Μητρόπουλος έχει δίκιο όταν αναφέρει στη δήλωσή του πως "κινδυνεύουμε να βρεθούμε, με συναίνεση της πλειοψηφίας του πολιτικού προσωπικού (ενδεχομένως δε, μετά τις εκλογές και με τη θέληση του ανενημέρωτου περήφανου λαού μας), προ μιας ολοσχερούς ακύρωσης των βασικών ασφαλιστικών δικλείδων του δημοκρατικού πολιτεύματος της αστικής αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και βεβαίως προ της αποστέρησης όλων των παραδοσιακών μηχανισμών λειτουργίας της." Και φυσικά αν συμβεί αυτό "θα βλάψει πολλαπλώς το μέλλον της χώρας και θα αμαυρώσει τη δημοκρατική λειτουργία, που στα μάτια της νέας γενιάς κινδυνεύει να φανεί περιττή και άχρηστη μιας και δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε ως εναλλακτικό διακύβευμα στην οργάνωση της κοινωνίας, της οικονομίας και του μέλλοντος της χώρας."

Και να ήταν μόνο αυτό...Ο κύριος Μητρόπουλος στην (μακροσκελή) δήλωσή του αναφέρεται και σε α) ρήτρα κηδεμονίας του Υπουργικού Συμβουλίου από το Δημοσιονομικό Συμβούλιο (σελ. 1019) καθώς και σε β) ρήτρα μη αθέτισης υποχρέωσης (σελ. 1005). Σημειώνει επίσης και άλλες δύο ρήτρες - την ρήτρα ιδιοκτησίας των Μνημονίων (που σημαίνει ότι κανείς δεν μπορεί πλέον να "σκίσει τα Μνημόνια) καθώς και την ρήτρα απαρέγκλιτης/πιστής τήρησής τους.

Επειδή λοιπόν πρέπει να λέμε "τα σύκα-σύκα και την σκάφη-σκάφη" όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι το 3ο Μνημόνιο μας "δένει χειροπόδαρα", σε βαθμό που ούτε το 1ο αλλά και ούτε το 2ο είχαν κάνει. Επίσης σημαίνει ότι οι υποσχέσεις (κυρίως) του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και της ΝΔ, είναι "εκ των ουκ άνευ" αφού χωρίς το "Ο.Κ." των δανειστών δε θα μπορεί να συμβαίνει τίποτα στην χώρα μας. Και αυτό είναι μια τεράστια "επιτυχία" του ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο τόσο πολύ πίστεψε ο ελληνικός λαός...

Και όλα αυτά δημοσιοποιήθηκαν γιατί ο κ. Μητρόπουλος έμεινε εκτός ψηφοδελτίων...Το ότι η δημοσιοποίηση δεν έγινε πριν το "κλείσιμο" των ψηφοδελτίων καθώς και ότι παρόλα αυτά ο κ. Μητρόπουλος ήταν έτοιμος να ξανακατέβει με τον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, το αφήνουμε στην κρίση του καθενός...Μάλλον έγινε γιατί με το να μην έχει προεκλογικές υποχρεώσεις, βρήκε την ευκαιρία να το διαβάσει ολόκληρο και επομένως μπόρεσε να επισημάνει και τα "κρυφά" του σημεία...

Και για να μην ξεχνιόμαστε...Αφήνουμε ασχολίαστο το ότι ο δημοκρατικός ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στα ψηφοδέλτια - και σε εκλόγιμες θέσεις - ανθρώπους που δε θα έβγαιναν ακόμα και αν ξεκινούσαν με +5000 σταυρούς...Φίλοι, συνεργάτες και γνωστοί για να έχουν μια "καβάτζα" ως αντάλλαγμα για τη δουλειά που (δεν) έκαναν 8 μήνες...Ο tempora, o mores...

Ένα καλοκαίρι-απόδειξη το γιατί είμαστε ακόμα στα χάλια που είμαστε

Για να καταλάβει κανείς το γιατί ως χώρα φτάσαμε εδώ που φτάσαμε δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις. Μια ματιά στα ελληνικά κοσμικά νησιά - και μια σύγκριση με το τι συνέβαινε προ δεκαετίας - αρκεί: σ' αυτά η ζωή - και αυτό το καλοκαίρι - συνεχίστηκε κανονικά, σα να μην υπάρχουν μνημόνια και capital controls και σα να μην είμαστε ένα βήμα πριν από το μεγαλύτερο ξεπούλημα της χώρας στην ελληνική ιστορία.

Δήθεν μοντέλα έφταναν με το καράβι της γραμμής για να κάνουν ό,τι κάνουν στην Αθήνα για 50 ευρώ σε πολλαπλάσια τιμή - ελπίζοντας παράλληλα να βρουν τον "πλούσιο γαμπρό", νεόπλουτοι (με δηλωμένο εισόδημα επιπέδου συνταξιούχου των 500 ευρώ) που έβγαλαν λεφτά κλέβοντας την εφορία ξόδεψαν αβέρτα ανοίγοντας σαμπάνιες σε "συναυλίες" γνωστών ¨καλλιτεχνών", οι ξαπλώστρες δίπλα στο κύμα κόστιζαν κατοστάρικα (ευρώ) έχοντας λίστες αναμονής - που ήταν γεμάτες από ανθρώπους που δεν ξέρουν να κολυμπήσουν, οι ψαροταβέρνες χρέωναν γάβρο σε τιμές φρέσκου αστακού χωρίς να κόβουν αποδείξεις, αδήλωτες βίλες νοικιάζονταν χωρίς τα στοιχειώδη και η ασυδοσία στην παροχή υπηρεσιών συνεχίστηκε, σα να μην πέρασε μια μέρα, χωρίς κανένα έλεγχο. Το καλοκαίρι πέρασε και το μόνο που έμεινε είναι τα σκουπίδια και τ' αποτσίγαρα στις ακρογιαλιές - αυτά που ως Έλληνες απεχθανόμαστε όταν τα βλέπουμε, αλλά ποτέ δεν κάνουμε τον κόπο να τα μαζέψουμε, φεύγοντας από τις παραλίε για το σπίτι μας...
Με την χώρα να περνάει τόσα και τόσα, δεν υπήρχε ένα στοιχειώδες συμμάζεμα της κατάστασης. Κάποιοι "επαγγελματίες" βρε αδερφέ να κόψουν δύο αποδείξεις - έτσι για τα μάτια του κόσμου, κάποιοι εφοριακοί να ελέγξουν πως μπορούν κάποιοι άλλοι (που έχουν μηδενικό εισόδημα) να ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ σε 3-4 μέρες, κάποιοι λιμενικοί να σταματήσουν την καταπάτηση της παραλίας από ορισμένους επιτήδειους και τέλος κάποιοι της αστυνομίας, του ΕΟΤ ή των λοιπών αρμόδιων υπηρεσιών να ελέγξουν πως γίνεται σε μια περιοχή με 100 δηλωμένα τουριστικά καταλλύματα να μένουν χιλιάδες τουρίστες.
Μπορεί πια να μην έχουμε οικοδόμους του μεροκάματου με Φερράρι ή νοικοκυρές με σύζυγο δημόσιο υπάλληλο ν' αγοράζουν αυθεντικές Λουί Βιτόν στο Κολωνάκι κάθε μήνα, αλλά η ζωή συνεχίζεται και η παραοικονομία ανθεί...Και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα για ν' αλλάξουν τα πράγματα...

Πρώην υπουργοί του ΠΑΣΟΚ στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ: ευφάνταστα σενάρια ή πραγματικότητα;

Τα όσα "παραπολιτικά" διαβάζουμε σε εφημερίδες τον τελευταίο καιρό με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές, θα πρέπει να κάνουν "έξω φρενών" ακόμα και τους πλέον πιστούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Τι για μετεκλογικές συνεργασίες διαβάζουμε με τα "φιλοευρωπαϊκά" κόμματα (στα οποία εσχάτως προστέθηκε και ο ΣΥΡΙΖΑ από τα συστεμικά ΜΜΕ), τι για "κάθοδο" στις εκλογές των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών κ.ο.κ.

Αυτό όμως που ξεχωρίζει πραγματικά είναι το ρεπορτάζ των "Παραπολιτικών" που στοιχηματίζει για ύπαρξη λίστας 10 πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ, που "φλερτάρουν" με τη συμμετοχή στις λίστες του ΣΥΡΙΖΑ. Άδειασαν βλέπετε κάποιες θέσεις με τις αποχωρήσεις της "Λαϊκής Ενότητας" και ορισμένων άλλων (που δε θα πολιτευτούν) κι έτσι υπάρχει "χώρος"...Τα ονόματα δε προκαλούν ρίγος: Αλέκος Παπαδόπουλος (που προσφάτως δημιούργησε καινούργιο κόμμα ώστε να "χτίσει" τουλάχιστον θέσεις για μετεκλογικά βολέματα), Δημήτρης Ρέππας, Μιλένα Αποστολάκη, Νίκος Χριστοδουλάκης κ.ά. Όλοι τους ένας - ένας, διαλεχτοί από το καλάθι των αχρήστων της πολιτικής μας ιστορίας...

Οι άνθρωποι δηλαδή που ξεπετάχθηκαν από το σημιτικό ΠΑΣΟΚ (το οποίο συνδύασε τα κακά του παρελθόντος - βλ. φαγοπότι - με την οικονομική απάτη του ευρώ) παρουσιάζονται ως η "ανανέωση" του ΣΥΡΙΖΑ και που θ' αντικαταστήσουν αυτούς που έφυγαν γιατί αισθάνθηκαν προδομένοι από την ψήφιση του 3ου Μνημονίου.  Απίστευτες καταστάσεις - που ακόμα και αν αποτελούν υπερβολικές φήμες για ορισμένους - που δεν τιμούν την κυβέρνηση που αν μη τι άλλο ευαγγελίζεται την "διαφορετικότητα" και την "τιμωρία" του αμαρτωλού παρελθόντος. Ακόμα και η επανεμφάνιση του Νίκου Χριστοδουλάκη (του ανθρώπου δηλαδή που ουσιαστικά ενορχήστρωσε την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ με τους όρους και με τον τρόπο που αυτή μπήκε και με μια ισοτιμία-προσβολή προς τη δραχμή) που μέχρι πριν 2 μήνες θα φαινόταν ως ανέκδοτο, φαντάζει σχεδόν βέβαιη και μάλιστα με τρόπο που επίσης δεν τιμάει τον Πρωθυπουργό, αφού φέρεται να προτεινεται ως "υπηρεσιακός" υπουργός Οικονομικών. Επιβαβρεύεται δηλαδή για το έργο του, εισπράτοντας μια ξεκούραστη αντιμισθία...Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς για ορισμένους απ' αυτούς το όνομα έπαιζε και στις εκλογές του Γενάρη (βλ. Μπόλαρης και Μιλένα), αλλά τότε οι αντιδράσεις της "Αριστερής Πλατφόρμας" αποδείχτηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια. Τώρα Πλατφόρμα γιοκ και ο δρόμος άνοιξε διάπλατα...

Να δούμε άραγε και τον Σημίτη σα σοφό "Νέστορα" στο πλάι του Τσίπρα, με τον Φλαμπουράρη να συγκατανεύει ακούγοντας τις ηρωϊκές ιστορίες του "Σημιταρά"(όπως είχαν χαρακτηρίσει εύστοχα οι ΑΜΑΝ την εποχή των Ιμίων); Τίποτα ποια δεν μας κάνει εντύπωση, στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας...