Δύο νέα κόμματα - μηδέν εις το πηλίκον;

Δεν είμαστε μηδενιστές αλλά αν κοιτάξει κανείς τα δύο νέα κόμματα που ανακοινώθηκαν τις τελευταίες μέρες, δεν μπορεί παρά να τον πιάσει μελαγχολία: στο ένα που ονομάζεται "Προοδευτική Ενότητα για το Μέλλον" (την πρώτη ανακοίνωση του οποίου μπορείτε να τη βρείτε εδώ), πρωτοστατεί το πρωτοπαλίκαρο του Γιώργου (Παπανδρέου) Γιάννης Ραγκούσης - παρέα με τους Ντόλιο και Καρανίκα, ανθρώπους που "διέπρεψαν" στις τελευταίες Πασοκικές κυβερνήσεις. Στη διακήρυξη τους (γεμάτη φιλομνημονιακές καινοτοπίες στις οποίες έρχονται 4οι και καταϊδρωμένοι αφού τους έχουν ξεπεράσει ήδη η ΝΔ, το Ποτάμι και το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ) δηλώνουν "προβληματισμένοι" γιατί η χώρα δεν ξέφυγε από τα μνημόνια, παρά το ότι "ήταν προγραμματισμένο" - προφανώς θεωρούν ότι οι Σαμαροβενιζέλοι το πήγαιναν μια χαρά το καράβι που λέγεται Ελλάδα - και δηλώνουν έτοιμοι για ν' αλλάξουν τα πράγματα, φτιάχνοντας μάλιστα και ένα gmail e-mail στο οποίο καλούν τον κόσμο να κάνεις προτάσεις και να δηλώσει συμμετοχή. Τρεις πρώην υπουργοί δηλαδή και άλλοι 16 (πανεπιστημιακοί και επαγγελματίες από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ) δεν μπόρεσαν να βάλουν ρεφενέ για να κλείσουν ένα domain και ένα κανονικό e-mail, ούτε κάθισαν να προτείνουν κάτι ουσιαστικό πράγμα που αποδεικνύει για άλλη μια φορά το γιατί φτάσαμε ως εδώ: αν οι (αυτοαποκαλούμενες) "προσωπικότητες του δημόσιου βίου" (όπως τους βάφτισε το in.gr) δεν μπορούν να πρωτοτυπήσουν αλίμονο στους υπόλοιπους - που δεν είναι προσωπικότητες τέτοιου "βεληνεκούς"...
Στο δεύτερο κόμμα τα πράγματα είναι πιο απλά. Δεν είναι ακόμα έτοιμο 100%, αλλά έχει ηγέτη, που φιλοδοξεί να γίνει Σταύρος στη θέση του πραγματικού Σταύρακα. Είναι o Αλέκος Παπαδόπουλος, που τον τελευταίο καιρό δίνει συνεντεύξεις δηλώνοντας τα εξής βαθυστόχαστα: "η ίδρυση του νέου αυτού κόμματος έχει νόημα μόνο εάν θα αιμοδοτήσει το πολιτικό σύστημα με δυναμικούς καινούργιους ανθρώπους από την κοινωνία που έχουν διάθεση να συμβάλουν στους νέους όρους που απαιτούνται για τη διάσωση και τη νέα πορεία της χώρας και όχι παρηκμασμένα κατάλοιπα προγενέστερων περιόδων". O ίδιος προφανώς αυτοπροσδιορίζεται ως "νέος" και "άφθαρτος" και όχι ως "εκσυχρονιστής", πρώην υπουργός  - συνένοχος (ακόμα και αν δεν έλαβε ο ίδιος προσωπικά μέρος) στο πανηγύρι της χαράς και της μίζας.  Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για τους στόχους που έχει ως ίδιος για το κόμμα που φτιάχνει, το ξεκαθαρίζει παρακάτω - στην ίδια συνέντευξη που έδωσε στην "Καθημερινή": "τα μεγάλα μεταρρυθμιστικά προγράμματα απαιτούν πειθαρχία, κοινωνικές συμμαχίες και κυρίως, πολιτικό βολονταρισμό. Νομίζω ότι τίποτε από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν διαθέτει η κυβέρνηση. Η μόνη μας ελπίδα είναι η εποπτεία, ο έλεγχος και οι ασφυκτικές πιέσεις των εταίρων. Αλλά με το ζόρι δεν εκσυγχρονίζεται ένας λαός." Με λίγα λόγια φιλοδοξεί να γίνει το "μπουλντόγκ" των δανειστών - ένας Σταύρος δηλαδή ένα κλίκ πιο δεξιά (θυμηθείτε τι γράφαμε εδώ για τη συμμετοχή του Ποταμιού στην κυβέρνηση) που θα ταιριάζει "γάντι" στα σενάρια για "κυβέρνηση ειδικού σκοπού", που διάφοροι κύκλοι προωθούν.
Και για να είμαστε σοβαροί: κανένα από αυτά τα δύο κόμματα δεν φιλοδοξούν να έχουν εκλογική επιτυχία - γνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Ελπίζουν όμως στην "τακτοποίησή" τους, σε κυβερνητικές θέσεις όταν υπάρξουν οι προϋποθέσεις, Θα είναι το αντάλλαγμα που θα εισπράξουν για να υπάρξει μια επιφανειακή "πολυσυλλεκτικότητα" έτσι ώστε να πειστεί ο λαός για την ύπαρξη "κοινωνικής συναίνεσης" στα όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ποιος τη χάρη μας Έλληνες...Από σωτήρες άλλο τίποτα...