Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2018

Υπόθεση Κωστόπουλου και βομβιστική επίθεση στον Άγιο Διονύσιο - δύο "διαφορετικές" υποθέσεις με κοινά στοιχεία...

Οι τελευταίες μέρες του 2018 σημαδεύτηκαν από δύο γεγονότα...Το πρώτο ήταν η διαρροή του πορίσματος της ΕΔΕ της Ελληνικής Αστυνομίας για τη στάση των αστυνομικών στην υπόθεση Κωστόπουλου και το δεύτερο ήταν ήταν το τυφλό τρομοκρατικό χτύπημα στον Άγιο Διονύσιο στο Κολωνάκι. 

Σημειολογικά και τα δύο έχουν μεγάλο ενδιαφέρον και αν και εκ πρώτης όψεως είναι διαφορετικά εντούτοις έχουν ένα κοινό σημείο: και τα δύο εκφράζουν τις δύο πλευρές του φασισμού που μαστίζουν την ελληνική κοινωνία. Από τη μία έχουμε τον ακροδεξιό φασισμό (που είναι υπαρκτός και ισχυρός μέσα στις τάξεις της ΕΛΑΣ και αντιδρά σε οτιδήποτε διαφορετικό) και από την άλλη έχουμε τον ακροαριστερό/αναρχικό φασισμό, που για πρώτη φορά δρα με τυφλό χτύπημα ενάντια σε ένα ναό, και μάλιστα κοντά σε ώρα λειτουργίας.
Και στις δύο λοιπόν περιπτώσεις έχουμε μια κίνηση πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα. Από την μία είναι η πρώτη φορά που φαίνεται ότι οδηγούνται προς τιμωρία όλοι οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί - και χωρίς μάλιστα η υπόθεση ν' αφορά μαστρωπεία, ναρκωτικά ή λαθρεμπόριο. Επομένως το βήμα είναι θετικό.
Από την άλλη όμως έχουμε ένα πέρασμα από τις μπογιές (για τις οποίες είχαμε γράψει εδώ) και τα γιουχαϊσματα σε μια κίνηση που στρέφεται κατά της ζωής και της σωματικής ακεραιότητας εκείνων που εκκλησιάζονται. Η βόμβα - μικρής ή μεγάλης ισχύος δεν έχει σημασία - δεν ήταν στρακαστρούκα για να τρομάξει. Είχε σαφή στόχο ανεξάρτητα της (γελοιοτάτης) δικαιολογίας που προσπάθησε να χρησιμοποιήσει η (κακογραμμένη) προκήρυξη που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο ότι "στρέφεται κατά της επικρατούσας θρησκείας". Τα πράγματα είναι σαφή: είναι η πρώτη φορά που το κομμάτι εκείνο του ελληνικού αναρχικού χώρου που ενστερνίζεται τη τρομοκρατία, υιοθετεί ξεκάθαρα μια τζιχαντιστική προσέγγιση ενάντια στον Χριστιανισμό. Μέχρι σήμερα οι τζιχαντιστές ήταν εκείνοι που έβαζαν βόμβες θέλωντας να σκοτώσουν Χριστιανούς στην Αίγυπτο, στην Συρία, στο Ιράκ και στην Τουρκία. Πλέον μπορούν να αισθάνονται λιγότεροι μοναξιά γιατί βρήκαν και κάποιους ηλίθιους στην χώρα μας. Επομένως εδώ το βήμα είναι αρνητικό.
Βέβαια τόσο η ανακούφιση (για το ιδεολογικό άλμα της ΕΛΑΣ) στην πρώτη και η απογοήτευση (για την ιδεολογική κατρακύλα των ισλαμό-τζιχαντιστών του αναρχικού χώρου) στη δεύτερη περίπτωση, μετριάζεται από τις αντιδράσεις των συνδικαλιστικών οργάνων των αστυνομικών και μερίδας του αναρχικού χώρου. Οι μεν λειτουργούν συντεχνιακά παραβλέποντας ότι οι αστυνομικοί και οι ειδικοί φρουροί δεν προσλαμβάνονται για να κλωτσάνε τους πολίτες που είναι πεσμένοι κάτω, οι δε προσπαθούν ν' ανατρέψουν τις ανοησίες της προκήρυξης με "ιδεολογικά" επιχειρήματα.
Βέβαια και στις δύο περιπτώσεις τα πράγματα είναι απλά: Και οι μεν και οι δε αν ήθελάν στην πραγματικότητα να προσφέρουν μια καλή υπηρεσία στον χώρο τους θα έπρεπε να ζητήσουν διερευνήσεις, καταδίκες και να πάρουν αποστάσεις. Με "ήξεις-αφήξεις", δικαιολογίες και μια τυπική προσέγγιση των υποθέσεων (που για την υπόθεση Κωστόπουλου είναι η "διαρροή" του πορίσματος και για την υπόθεση της βόμβας το "ντύσιμό"/καταδίκη της με "ιδεολογικό" μανδύα) η διαδρομή που μένει ν' ακολουθηθεί την επόμενη φορά είναι δυστυχώς μία - προς τον πάτο και μόνο...Αυτό σημαίνει επιστροφή στα χρόνια των Κοτζαμάνηδων και της "ζαρντινιέρας" για την ΕΛΑΣ και δολοφονίες για θρησκευτικούς λόγους για τον αναρχικό χώρο. Το μεν πρώτο το έχουμε ζήσει και θέλουμε να το ξεπεράσουμε, το δε δεύτερο θα αποτελέσει τον απόλυτο ιδεολογικό πάτο για τον αναρχικό χώρο.
Αλλά ας μην έχουμε απαιτήσεις όταν ο πολιτικός κόσμος και στις δύο περιπτώσεις είτε "σφυρίζει αδιάφορα" είτε προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά τα γεγονότα...Ουσία μηδέν...
(και για να εξηγούμ

Δεν υπάρχουν σχόλια: