Οι προτάσεις της τρόικας και το 50% των Ελλήνων που "θέλει συμφωνία"

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Εκεί που δεν πάει παραπέρα και που οι εταίροι μας (για 2η φορά μετά τη "συμφωνία" του Φλεβάρη) κάνουν πίσω σε συμφωνηθέντα και δεν αρκούνται στην "αλά Ιφιγένεια" θυσία του Βαρουφάκη παρά επιμένουν και σ' αυτή 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Ζητούν πλήρη υποταγή και "δέσιμο" τουλάχιστον 10 γενεών, οδηγώντας μαθηματικά στην εξόντωσή μας.
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι το αποτυχημένο Μνημόνιο - στο οποίο επιμένουν με προσήλωση που θα ζήλευε και ο Πάπας - δεν έχει ούτε μια προοπτική ανάπτυξης. Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που η φορολογία είναι τεράστια; Ποιος νέος επιστήμονας θα μείνει σε μια χώρα που οι μισθοί είναι 500 ευρώ και οι συντάξεις ουσιαστικές μηδενικές; Ποιος θα μείνει σε μια χώρα που τα πάντα θ' ανήκουν στους ξένους, στην οποία οι δημόσιες επενδύσεις θα εξαρτώνται από κάποιους τεχνοκράτες "κάπου στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον" και που η χώρα δεν θα έχει ουσιαστικά έσοδα (αφού οι πολίτες της θα είναι φτωχοί και οι υποδομές της ξεπουλημένες) αλλά θα στηρίζεται μονίμως στην ελεημοσύνη των δανειστών της;
Ας είμαστε σοβαροί...
Ούτε ο ίδιος ο Σαμαράς θα μπορούσε να υποστηρίξει κάτι τέτοιο - γι' αυτό εξάλλου και προχώρησε στην έναρξη της εκλογικής διαδικασίας (με "έξυπνο" τρόπο) οδηγώντας στην μετάβαση εξουσίας. Όλοι (τους και μας) γνωρίζουν ότι υπάρχουν χώρες - ακόμα μέσα και στην Ευρώπη - που και φτηνότερες είναι και που λιγότερο "ατίθασες" είναι.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το σύστημα δεν παίζει "τα ρέστα του" - για τους δικούς του λόγους. Οι δημοσκοπήσεις και οι τίτλοι στις εφημερίδες, τα κανάλια και τα portals το αποδεικνύουν. Πενήντα της εκατό (λέει) των Ελλήνων θέλει "συμφωνία", "ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται λάθος" κ.ο.κ. Κάποιος κακοπροαίρετος θα σημείωνε επίσης "50% των Ελλήνων (σ.σ. που ρωτήσαμε) ΔΕΝ θέλουν συμφωνία" καθώς και ότι ναι ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται λάθος, αλλά ως προς τι; Τέτοιες ερωτήσεις σε δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν την παντελή έλλειψη σοβαρότητας των "δημοσκόπων- δημοκόπων" και θυμίζουν τα ερωτήματα στο κανάλι του Καρατζαφέρη. Η δημιουργία εντυπώσεων και το "τράβηγμα" της κοινής γνώμης προς την κατεύθυνση της υποταγής είναι κάτι παραπάνω από ορατή και τα πάντα θα παιχτούν στο πόσες υποχωρήσεις θα γίνουν.
Βέβαια η αλήθεια είναι μία: η κυβέρνηση γνωρίζει ότι χωρίς εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης, σωτηρία δεν υπάρχει. Και αυτές δεν υπάρχουν - στην παρούσα φάση - αφού ούτε οι Ρώσοι μας έδωσαν χρήματα, ούτε οι εμίρηδες του Περσικού Κόλπου αλλά ούτε και οι Ιρανοί (με αντάλλαγμα φάρμακα). Η δε υποστήριξη - που θα περίμενε κανείς να υπάρξει - από τις άλλες χώρες σε παρόμοια μοίρα δεν ήρθε, αφού οι Ισπανοί ήταν για τα καλά "δεμένοι", ενώ οι Γάλλοι με τους Ιταλούς είχαν κάνει τις δικές τους συμφωνίες που τους έδωσαν χώρο και χρόνο. Και έτσι μείναμε μόνοι μας.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει - το πόσο λίγο ή πολύ θα είναι αυτό, θα εξαρτηθεί από το πόσο πεπεισμένοι είναι οι Ευρωπαίοι για τη διάθεσή της για ρήξη (που θα φέρει και τεράστιες επιπτώσεις στο οικοδόμημα του ευρώ) και το κατά πόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πάρουν πάνω τους την υπόθεση "Ελλάδα". Με δεδομένη την έλλειψη ηγετών μεγάλου βεληνεκούς στην εποχή μας, το δεύτερο ενδεχόμενο μοιάζει μακρινό.
Και σ' αυτήν την περίπτωση όμως, οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό θα είναι μεγάλες, αφού υπάρχει ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει ότι μια συμφωνία με οποιαδήποτε κόστος δεν θα έχει μέλλον για την χώρα, ενώ παράλληλα θα προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη έκπτωση αξιών για το κόμμα. Έτσι η συμφωνία - όσο λίγο κακή και να είναι (αφού καλή να είναι αποκλείεται) - θα πρέπει να περάσει με υποστήριξη από την αντιπολίτευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...