Αναρτήσεις
Έχουμε γράψει κατ` επανάληψη ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας και ο Άρειος Πάγος δε αποφασίζουν με βάση τις επιταγές του Συντάγματος. Αποφασίζουν με βάση τη θέληση και τη βούληση της κυβέρνησης - τις περισσότερες φορές, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Οι εξαιρέσεις αυτές τυγχάνει να έχουν σχέση είτε με μισθολογικά θέματα που αφορούν τους ίδιους τους δικαστές, ζητήματα δευτερευούσης σημασίας για τις μνημονιακές πολιτικές και ορισμένες - ελάχιστες - υποθέσεις όπου απλά δε γίνεται διαφορετικά.
Αφορμή για όσα γράφουμε είναι σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Έτσι πέραν της σκανδαλώδους απόφασης για την ΜΗ μείωση στους ένστολους (με το αιτιολογικό ότι πρέπει να "ζουν αξιοπρεπώς" λες και οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι πανεπιστημιακοί ή οι καθαρίστριες είναι ζώα και δεν χρειάζεται να ζουν μ' ένα αξιοπρεπή μισθό και επομένως τους "πρέπουν" οι μειώσεις), είχαμε ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, στη φορολόγηση σειράς επιδομάτων και τον χαρακτηρισμό ως "αντισυνταγματικής" της κατάργησης του μονομερούς δικαιώματος προσφυγής στη διαιτησία για εργασιακά θέματα και της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης.
Η κυβέρνηση - με εξαίρεση τις περικοπές στους ένστολους - αποφάσισε να λειτουργήσει με το γνωστό της τρόπο: παρελκυστική τακτική με καθυστερήσεις και δηλώσεις του τύπου "όσες αποφάσεις λαμβάνονται θα μελετώνται" και "οι αποφάσεις θ' αφορούν μόνο εκείνους για τους οποίους εκδόθηκαν", ξεχνώντας ότι ότι ο νόμος επιβάλλει στα διοικητικά όργανα, να ασκούν τις αρμοδιότητές τους σύμφωνα με την αρχή της χρηστής και καλόπιστης διοίκησης, ώστε κατά την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων να αποφεύγονται οι ανεπιεικείς ή και δογματικές ερμηνείες. Με απλά λόγια παραβλέπουν ότι δεν επιτρέπεται στη Δημόσια Διοίκηση να ταλαιπωρεί χωρίς λόγο τον πολίτη. Αντιθέτως, ιδίως όταν η Διοίκηση δρα στο πλαίσιο της ευχέρειάς της, οφείλει να διαφυλάσσει τα έννομα συμφέροντα του πολίτη και να τον διευκολύνει στην άσκηση των δικαιωμάτων του. Με λίγα λόγια όπως εφαρμόζει τις αποφάσεις υπέρ του άμεσα, πρέπει να εφαρμόζει και εκείνες ενάντια και να τις "περνάει" και στις παρεμφερείς περιπτώσεις.
Για το Συμβούλιο της Επικράτείας δεν αξίζει να πούμε κάτι παραπάνω. Όταν ένα δικαστικό όργανο ταγμένο στην προστασία του Συντάγματος λειτουργεί πολιτικά έχει χάσει το στόχο του πλήρως και δεν αξίζει ούτε του σεβασμού μας, ούτε μπορεί να θεωρείται "θεματοφύλακας" του πολιτεύματος.
Γι' αυτόν όμως που αξίζει πούμε δύο κουβέντες είναι ο κύριος Πάγκαλος, ο οποίος με αφορμή τις ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, ανέφερε ότι "υποφέρει με τη σύνταξη του" που κατά τον ίδιο είναι 1800 ευρώ. Ο κύριος Πάγκαλος είναι έξυπνος άνθρωπος - και γνωρίζει ότι τέτοιες δηλώσεις θα ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη δεδομένου ότι χιλιάδες οικογένειες ζουν με λιγότερα από 1800 ευρώ τον μήνα και θα ήταν πολύ χαρούμενες αν είχαν ακόμα και αυτά τα "ολίγα" χρήματα. Επομένως η ατάκα του είχε σκοπό να βάλει στο στόχαστρο τους δικαστικούς - που θα ζουν με περισσότερα. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο: αν ο κύριος Πάγκαλος και οι δικαστικοί, μπορούν ν' αντιδρούν στις μειώσεις και να δικαιώνονται στις προσφυγές τους, αυτό δε συμβαίνει με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι ανυπεράσπιστος - και τρώει και ξύλο απ' τα ΜΑΤ. Έτσι έχουμε τη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης που αποτελείται από μια ιδιότυπη ελίτ πρώην κυβερνητικών στελεχών και δικαστικών που παραπονιούνται για τα 1800 ευρώ που παίρνουν, ενώ την ίδια ώρα οι "από κάτω" δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Δυστυχώς για τους τελευταίους τα 500 του μερίσματος δεν λένε κάτι. Και το μέλλον παραμένει ζοφερό...
Αφορμή για όσα γράφουμε είναι σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, που εκδόθηκαν τις τελευταίες ημέρες. Έτσι πέραν της σκανδαλώδους απόφασης για την ΜΗ μείωση στους ένστολους (με το αιτιολογικό ότι πρέπει να "ζουν αξιοπρεπώς" λες και οι γιατροί, οι δάσκαλοι, οι πανεπιστημιακοί ή οι καθαρίστριες είναι ζώα και δεν χρειάζεται να ζουν μ' ένα αξιοπρεπή μισθό και επομένως τους "πρέπουν" οι μειώσεις), είχαμε ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, στη φορολόγηση σειράς επιδομάτων και τον χαρακτηρισμό ως "αντισυνταγματικής" της κατάργησης του μονομερούς δικαιώματος προσφυγής στη διαιτησία για εργασιακά θέματα και της ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης.
Η κυβέρνηση - με εξαίρεση τις περικοπές στους ένστολους - αποφάσισε να λειτουργήσει με το γνωστό της τρόπο: παρελκυστική τακτική με καθυστερήσεις και δηλώσεις του τύπου "όσες αποφάσεις λαμβάνονται θα μελετώνται" και "οι αποφάσεις θ' αφορούν μόνο εκείνους για τους οποίους εκδόθηκαν", ξεχνώντας ότι ότι ο νόμος επιβάλλει στα διοικητικά όργανα, να ασκούν τις αρμοδιότητές τους σύμφωνα με την αρχή της χρηστής και καλόπιστης διοίκησης, ώστε κατά την εφαρμογή των σχετικών διατάξεων να αποφεύγονται οι ανεπιεικείς ή και δογματικές ερμηνείες. Με απλά λόγια παραβλέπουν ότι δεν επιτρέπεται στη Δημόσια Διοίκηση να ταλαιπωρεί χωρίς λόγο τον πολίτη. Αντιθέτως, ιδίως όταν η Διοίκηση δρα στο πλαίσιο της ευχέρειάς της, οφείλει να διαφυλάσσει τα έννομα συμφέροντα του πολίτη και να τον διευκολύνει στην άσκηση των δικαιωμάτων του. Με λίγα λόγια όπως εφαρμόζει τις αποφάσεις υπέρ του άμεσα, πρέπει να εφαρμόζει και εκείνες ενάντια και να τις "περνάει" και στις παρεμφερείς περιπτώσεις.
Για το Συμβούλιο της Επικράτείας δεν αξίζει να πούμε κάτι παραπάνω. Όταν ένα δικαστικό όργανο ταγμένο στην προστασία του Συντάγματος λειτουργεί πολιτικά έχει χάσει το στόχο του πλήρως και δεν αξίζει ούτε του σεβασμού μας, ούτε μπορεί να θεωρείται "θεματοφύλακας" του πολιτεύματος.
Γι' αυτόν όμως που αξίζει πούμε δύο κουβέντες είναι ο κύριος Πάγκαλος, ο οποίος με αφορμή τις ανατροπές στις περικοπές των συντάξεων των δικαστικών, ανέφερε ότι "υποφέρει με τη σύνταξη του" που κατά τον ίδιο είναι 1800 ευρώ. Ο κύριος Πάγκαλος είναι έξυπνος άνθρωπος - και γνωρίζει ότι τέτοιες δηλώσεις θα ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη δεδομένου ότι χιλιάδες οικογένειες ζουν με λιγότερα από 1800 ευρώ τον μήνα και θα ήταν πολύ χαρούμενες αν είχαν ακόμα και αυτά τα "ολίγα" χρήματα. Επομένως η ατάκα του είχε σκοπό να βάλει στο στόχαστρο τους δικαστικούς - που θα ζουν με περισσότερα. Το πρόβλημα όμως είναι άλλο: αν ο κύριος Πάγκαλος και οι δικαστικοί, μπορούν ν' αντιδρούν στις μειώσεις και να δικαιώνονται στις προσφυγές τους, αυτό δε συμβαίνει με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που είναι ανυπεράσπιστος - και τρώει και ξύλο απ' τα ΜΑΤ. Έτσι έχουμε τη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης που αποτελείται από μια ιδιότυπη ελίτ πρώην κυβερνητικών στελεχών και δικαστικών που παραπονιούνται για τα 1800 ευρώ που παίρνουν, ενώ την ίδια ώρα οι "από κάτω" δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Δυστυχώς για τους τελευταίους τα 500 του μερίσματος δεν λένε κάτι. Και το μέλλον παραμένει ζοφερό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου