Η ιστορία των λούνα παρκ
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η διασκέδαση στα λούνα παρκ ήταν η πιο "in" διασκέδαση στην Ελλάδα. Ένα μέρος που μια οικογένεια (και η νεολαία) μπορούσε να παίξει και να διασκεδάσει με λίγα (σχετικά) χρήματα, να τσιμπήσει κάτι πρόχειρο και να περάσει ευχάριστα το απόγευμά του. Τα χρόνια όμως πέρασαν, και όσο και αν τα λούνα παρκ μετεξελίχθηκαν σε "θεματικά πάρκα", το ενδιαφέρον του κόσμου ατόνισε, όπως ατόνισε και το ενδιαφέρον των επιχειρηματιών που είχαν επενδύσει σε αυτά. Έτσι, μια σειρά από σοβαρά και μη, θανατηφόρα και μη, ατυχήματα, τα μπλεξίματα με τις αστυνομικές αρχές που άρχισαν να ζητούν άδειες λειτουργίας και κυρίως ο κόσμος: τα παιδιά άρχισαν σταδιακά να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα συγκρουόμενα και τα άλλα παιχνίδια των λούνα παρκ. Σήμερα υπάρχει το TikTok, τα social media, οι gaming εφαρμογές και τα ηλεκτρικά πατίνια. Και κάπως έτσι, τελείωσε η εποχή των λούνα παρκ...
Τα λούνα παρκ του χθες
Ηταν 1965 όταν στη Συγγρού, εκεί που σήμερα βρίσκεται το Media Markt (περίπου), άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά το λούνα παρκ «Ροντέο». Αμέσως έγινε το πιο διάσημο απ’ όλα της Αθήνας, ιδιαίτερα αφού η ταινία «Το κορίτσι του λούνα παρκ» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και το «Σ’ αγαπώ» (πάλι με την Αλίκη) γυρίστηκαν εκεί.
Οσο πέρναγαν τα χρόνια το «Ροντέο» έμπαινε όλο και περισσότερο στις καρδιές των Αθηναίων (και όχι μόνο) με αποτέλεσμα να γίνει ως και παράσταση με τον Καραγκιόζη (!!!), με αποτέλεσμα να γίνει επιτακτική η ανάγκη να μετακινηθεί σε «καλύτερες» περιοχές. Πρώτα, το 1970, μετακινήθηκε στις εκβολές του ρέματος Πικροδάφνης, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η είσοδος της μαρίνας Αλίμου. Στα μέσα της δεκαετίας του ’70 το «Ροντέο» μετακόμισε στην παραλία του Αλίμου, εκεί όπου αργότερα φτιάχτηκε το καφέ «Οστρια». Τότε το «Ροντέο» ανήκε στον ΕΟΤ, το οποίο όταν μετακινήθηκε το 1975 στον Αλιμο υπενοικιάστηκε (έναντι 2 εκατ. δραχμών τον μήνα) στους επιχειρηματίες Αχιλλέα Κουτσιρίμπα (ο ίδιος άνοιξε και το κέντρο «Riba’s» στη Βάρκιζα, ονομάζοντάς το με συντομογραφία του επιθέτου του) και (επίσης επιχειρηματία) Γεράσιμο Βαλλιάνο. Οι επενδυτές ανέλαβαν μια εντελώς άδεια έκταση 29 στρεμμάτων μπροστά στην παραλία, στην οποία έφεραν ρεύμα με ηλεκτροφωτισμό, ασφαλτοστρώσεις, πεζοδρόμια, πάρκινγκ, δενδροφυτεύσεις και γκαζόν. Και το τεράστιο ποσό που επένδυσαν τελικά κάθε άλλο παρά πήγε χαμένο.
Πολύ γρήγορα, το λούνα παρκ μετατράπηκε σε θρύλο. Ολη η χώρα πήγαινε χειμώνα - καλοκαίρι για να διασκεδάσει στο «Ροντέο». Ουσιαστικά το «Ροντέο», με το πολύχρωμο σήμα, ήταν δύο λούνα παρκ ενωμένα σε ένα. Γι’ αυτό είχε και δύο εισόδους, έξω από τις οποίες γινόταν πραγματικά χαμός. Πέρα από το κυκλοφοριακό πρόβλημα που είχε η περιοχή από τους επισκέπτες του, υπήρχαν κάθε λογής πλανόδιοι, οι οποίοι πούλαγαν μαλλί της γριάς, ποπ-κορν, καλαμπόκι, αναψυκτικά, κοσμηματάκια, μέχρι και πίνακες που μπορούσε να «φιλοτεχνήσει» κάποιος με τη βοήθεια των (αληθινών) ζωγράφων. Στο εσωτερικό του, το «Ροντέο» είχε παιχνίδια που ήταν πρωτόγνωρα για την εποχή. Την Μπαλαρίνα που γύριζε σαν τρελή προκαλώντας ανακάτεμα στο στομάχι, το Χταπόδι που σε χτύπαγε σαν... χταπόδι, το Ταψί όπου καθόσουν χωρίς ζώνες και σε «κοσκίνιζε» γεμίζοντάς σε μελανιές, η Ρόδα που χάριζε πανοραμική άποψη της Αθήνας, το Τελεφερίκ που γύρναγε ως και πάνω από τη θάλασσα, το Εντερπράιζ με τα βαγόνια του, το Ρόλερ Κόστερ (Τρένο του Θανάτου). Στην άλλη πλευρά υπήρχαν άλλα δημοφιλή παιχνίδια, όπως τα συγκρουόμενα, η σκοποβολή, ο Μασίστας -ένας πλαστικός μπρατσαράς που έπρεπε να τον κερδίσεις σε μπρα ντε φερ αν ήθελες να κερδίσεις δώρα-, ο Λαβύρινθος με τους παραμορφωτικούς καθρέφτες, ο Πύραυλος, ο Στοιχειωμένος Πύργος και πολλά ακόμα.
Συγκεκριμένη ώρα λειτουργίας το «Ροντέο» δεν είχε. Γι’ αυτό όλη τη μέρα (και νύχτα) στα ηχεία του ακούγονταν τραγούδια της εποχής, από ντίσκο μέχρι τα «παπάκια». Ειδικά τα Σαββατοκύριακα, ήταν το τέλειο μέρος για να περάσουν εκεί τη μέρα τους ερωτευμένα ζευγαράκια, να γίνουν τα πρώτα ραντεβού, αλλά και οικογένειες με παιδιά, ακόμα και ηλικιωμένοι. Όλοι «χώραγαν» στο «Ροντέο».
Το τεράστιο, μεγαλύτερο λούνα παρκ της χώρας ήταν κάτι σαν την Ντίσνεϊλαντ για την Ελλάδα. Εκεί γυρίστηκαν περισσότερες από 30 ταινίες, μεταξύ των οποίων και η «Le Casse» του 1971 που κλείνει με τον Ομάρ Σαρίφ να καταδιώκει τον Ζαν Πολ Μπελμοντό στο Καρουζέλ του λούνα παρκ. Στο μεταξύ, η γύρω περιοχή είχε γεμίσει με καταστήματα με «ουφάδικα» και ντισκοτέκ. Τα βράδια η νεολαία κατέβαινε με τις μηχανές -βάζοντας και κόντρες στην... πορεία-, ενώ οι «ψιλές» που έπεφταν όλο και συχνότερα άρχισαν να κάνουν το μέρος σιγά-σιγά ακατάλληλο για οικογένειες. Έτσι, το 1983, όταν το ΠΑΣΟΚ εξέλεξε δήμαρχο στον Άλιμο (τον Βασίλειο Ξένο), το πρώτο του μέλημα ήταν, όπως είχε υποσχεθεί και προεκλογικά, να διώξει το «Ροντέο» για να παραδώσει ξανά τη γη στους δημότες. Το «Ροντέο» στο μεταξύ, όπου άρχισε να συχνάζει όλο και περισσότερη αλητεία (όπως καταγράφει έμμεσα και η ταινία «Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν» με τον Στάθη Ψάλτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο), είχε στοχοποιηθεί ως κακόφημο spot και κέντρο διαφθοράς. Οι φήμες ότι εκεί διακινούνται ναρκωτικά έδιναν και έπαιρναν.
Μέχρι το 1987 ο Δήμος Αλίμου είχε κάνει έξωση στο «Ροντέο», ο ΕΟΤ την είχε αναστείλει και το θέμα είχε φτάσει μέχρι και στον Αρειο Πάγο, ο οποίος είχε αποφανθεί ότι η έκταση ανήκει στον δήμο. Οι περίπου 200 υπάλληλοι του λούνα παρκ, όταν ο δικαστικός επιμελητής πήγε να επιδώσει την έξωση, ανέβηκαν στα πιο ψηλά παιχνίδια του και απειλούσαν να αυτοκτονήσουν, ενώ ο δήμαρχος μάζεψε υπογραφές μέχρι και... παιδιών από τα σχολεία της περιοχής ζητώντας να φύγει από την περιοχή. Και όταν έφτασε στο αμήν, πήρε τηλέφωνο τον τότε πρωθυπουργό, Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος τον άκουσε εμβρόντητος να τον ενημερώνει ότι κατέρχεται σε απεργία πείνας μέχρι να φύγει το «Ροντέο» από την περιοχή του! Εκείνη τη χρονιά έγινε και ένα περιστατικό που θα σφράγιζε τη μοίρα του «Ροντέο». Μια νεαρή κοπέλα θα έπεφτε από το διάσημο παιχνίδι Εντερπράιζ χάνοντας τη ζωή της. Η πίεση αυξήθηκε, τα επιχειρήματα του τότε δημάρχου έγιναν ξαφνικά πιο πειστικά και οι δικαστικές αποφάσεις οδήγησαν τους δύο επιχειρηματίες να δεχτούν την έξωση. Το μόνο για το οποίο δεν υπάρχει σαφής πληροφορία είναι τι απέγιναν τα παιχνίδια του. Κάποιοι λένε ότι εμφανίστηκε ένας Σαουδάραβας ο οποίος τα αγόρασε όλα εν μία νυκτί και άλλοι ότι εκποιήθηκαν και μοιράστηκαν στα ανταγωνιστικά λούνα παρκ. Το «Ροντέο», πάντως, δεν άνοιξε ποτέ ξανά. Μετά η περιοχή μετατράπηκε σε σκουπιδότοπο, μέχρι το 1996 να ανοίξει εκεί καφετέρια. Ο αστικός μύθος λέει πως όταν έκλεισε το «Ροντέο» καταγράφηκε έκρηξη στις ενοικιάσεις βιντεοκασετών, αφού ο κόσμος δεν είχε λόγο να βγει πια...
Αν για τα νότια προάστια το «Ροντέο» ήταν η Ντίσνεϊλαντ, για τα βόρεια τα «Αηδονάκια» ήταν το αντίπαλο δέος. Το λούνα παρκ του Αμαρουσίου έμεινε στην ιστορία ως το διασημότερο και μακροβιότερο της Αθήνας, υπερηφανευόμενο ότι μεγάλωσε πέντε γενιές Αθηναίων, αφού λειτουργούσε από το 1981 ως το 2023. Η έκτασή του ήταν πολύ μικρότερη από του «Ροντέο» -περίπου η μισή-, αλλά και εκεί υπήρχαν παιχνίδια που λάτρεψαν μικροί και μεγάλοι. Παιχνίδια όπως η Κάμπια, το Αεροπλανάκι, η Ρόδα (αν και πολύ μικρότερη αυτής του «Ροντέο»), το Καρουζέλ, τα συγκρουόμενα, το τρενάκι και το τραμπολίνο έμειναν στις αναμνήσεις των παιδιών που μεγάλωσαν με τις μνήμες των χαρούμενων επισκέψεων εκεί, του μαλλιού της γριάς και του καλαμποκιού που έτρωγαν. Τρεις δεκαετίες λειτούργησε εκεί το διάσημο λούνα παρκ. Μέχρι που το 2002, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την προηγούμενη απόφαση μετά από προσφυγή κατοίκων για λουκέτο στα «Αηδονάκια». Το 2023 έπεσαν οι τίτλοι τέλους, οι οποίοι ήταν μάλλον αναπόφευκτοι αν φανταστεί κανείς ότι το δεύτερο διασημότερο ιστορικό λούνα παρκ της χώρας λειτουργούσε χωρίς άδεια λειτουργίας! Τα «Αηδονάκια», ονομαστά και αγαπημένα, έκλεισαν το φθινόπωρο του 2023. Αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες. Το Μαρούσι έμεινε χωρίς παιδικά γέλια και οι διαβάτες κοιτούν πλέον με θλίψη την κάποτε φωτισμένη πλατεία που φιλοξενούσε χιλιάδες παιδικά πάρτυ και ραντεβού από τα 80s ως τα 10s. Ο λόγος; Πολεοδομικά και αδειοδοτικά ζητήματα. Οι αρμόδιοι έκριναν πως ο χώρος δεν πληροί πλέον τις προδιαγραφές. Ηταν σαν να σου λένε ότι το παιδικό σου δωμάτιο είναι παράνομο.
Πιο βραχεία ζωή είχαν άλλα λούνα παρκ σε περιοχές της Αθήνας που προσπάθησαν να γίνουν το αντίπαλο δέος ή η συνέχεια του «Ροντέο». Για παράδειγμα, το «Ιντερνάσιοναλ» στη Γλυφάδα έγινε γρήγορα πόλος έλξης χρησιμοποιώντας κάποια διάσημα παιχνίδια του «Ροντέο» όπως το Ταψί και το Χταπόδι. Δεν άντεξε όμως πολλά χρόνια, βάζοντας λουκέτο καθώς δεν κατάφερε να πάρει άδεια λειτουργίας. Στο Νέο Φάληρο λειτουργούσε το «Τίβολι», με την ονομασία του διάσημου γιγαντιαίου πάρκου της Δανίας, αν και ήταν σημαντικά μικρότερο. Λόγω της τοποθεσίας, ωστόσο, επιχείρησε να πλασαριστεί ως «νέο Ροντέο». Ο κόσμος το αγάπησε, όμως δεν ευδοκίμησε. Στην περιοχή Εδέμ του Αλίμου είχε ανοίξει παλιότερα και ένα λούνα παρκ αλά «Ροντέο» με την ονομασία «Εδέμ», όμως δεν κατάφερε να πιάσει.
Οσο για το υδάτινο «Copa Copana» που είχε σκάσει με φούρια στα 00s; Κατέληξε εγκαταλειμμένο μετά από χρόνια νομικών διαμαχών για αυθαίρετες κατασκευές, με σφραγίσματα από το υπουργείο Τουρισμού, ώσπου σήμερα να θυμίζει τοπίο που φέρνει περισσότερο post-apocalyptic πλατό παρά πάρκο αναψυχής. Το «Waterpark» άνοιξε το 2006 στο Χαϊδάρι ως σύγχρονο υδάτινο πάρκο έκτασης 3.000 τ.μ. Κόστισε περισσότερα από 10 εκατ. ευρώ, αλλά διαπιστώθηκε ότι χτίστηκε πάνω σε αρχαία, για την ακρίβεια πάνω στην Ιερά Οδό. Το 2009 ο δήμος ανακάλεσε την άδεια λόγω έλλειψης περιβαλλοντικών όρων και αυθαίρετων κατασκευών, έως το 2011 που ξανάνοιξε, όχι όμως για πάρα πολύ. Τον Αύγουστο του 2019 το υπουργείο Τουρισμού διέταξε την οριστική σφράγισή του με αιτίες την αντιπαραβολή του με προστατευόμενη ζώνη, το ότι πολύ κοντά του έχει η ΔΕΗ πυλώνες υψηλής τάσης, αλλά και το ότι είχε αυθαίρετες κατασκευές, δίνοντας μάλιστα μη ικανοποιητικές απαντήσεις η διοίκηση. Από τότε παραμένει εγκαταλειμμένο, με τις νεροτσουλήθρες του να στέκουν σαν στοιχειωμένες.
Τελικά δεν ήταν η μοίρα τους να μείνουν ανοιχτά τα λούνα παρκ της χώρας, αφού σχεδόν κανένα δεν είχε την απαραίτητη άδεια. Για την ακρίβεια, μόνο το «Allou!». Εκτός από άλλα δύο στην περιφέρεια που είχαν άδεια λειτουργίας, όλα τα άλλα λειτουργούσαν παράνομα. Αυτό αποκαλύφθηκε μετά τον θάνατο του 19χρονου Γιάννη Καμπαϊλή σε λούνα παρκ στη Χαλκιδική, για το οποίο ποτέ κανείς δεν δέχθηκε πως έχει την ευθύνη. Τότε ήταν που μάθαμε ότι μία από τις δύο εταιρείες που έβγαζε χαρτιά για τη λειτουργία των λούνα παρκ δεν τους έδινε νόμιμες γνωματεύσεις αφού δεν είχε ειδικευμένο προσωπικό, το οποίο μάλιστα χορηγούσε παραστατικά λειτουργίας και... ιδιωτικά. Και παράνομα, φυσικά.
Το σήμερα...
Και τώρα; Αν θέλει ένα παιδί να νιώσει τη χαρά που έχει ένα παιχνίδι σε λούνα παρκ και να γελάσει με την ψυχή του, η καλύτερή του επιλογή είναι το τραμπολίνο σε κάποιο εμπορικό κέντρο ή -το πιθανότερο- μια εφαρμογή όπως το TikTok για να δει (ή να ανεβάσει) βίντεο και οι εφαρμογές gaming. Ολα πλέον γίνονται μέσω κινητού και τάμπλετ, ποιος ενδιαφέρεται για τα συγκρουόμενα και το περίφημο Ταψί; Γι’ αυτό και έμειναν ελάχιστα πάρκα και κυρίως κανένα λούνα παρκ. Στην Αττική, για παράδειγμα, τα μόνα «θεματικά πάρκα» που απομένουν είναι το Playmobil Fun Park και κάποια waterparks τύπου «Aquapolis», τα οποία απευθύνονται κυρίως σε οικογένειες με μικρά παιδιά και όχι σε εφήβους που αναζητούν thrill rides. Εσβησαν λοιπόν για πάντα τα λούνα παρκ ή θα επιστρέψουν...
Η Ελλάδα δεν έμεινε χωρίς λούνα παρκ επειδή δεν υπάρχει κοινό. Εμεινε χωρίς αυτά επειδή δεν υπήρχε συντήρησή τους, σεβασμός προς το κοινό, επένδυση, όραμα. Οι γενιές των 80s και των 90s έμαθαν να διασκεδάζουν με έναν γύρο στη Ρόδα, με τσιρίδες στον Ανεμοστρόβιλο, με μαλλί της γριάς και παγωτό σε ξυλάκι. Τα παιδιά του σήμερα έχουν iPad, TikTok και malls - αλλά όχι ανάμνηση από λούνα παρκ.
Η πικρή αλήθεια είναι ότι τα λούνα παρκ δεν έκλεισαν μόνο επειδή δεν είχαν τις τυπικές άδειες λειτουργίας και επειδή ο κόσμος έπαψε ξαφνικά να τα βρίσκει ενδιαφέροντα. Με πολύ πόνο ο κόσμος άρχισε να τα αντιμετωπίζει με καχυποψία μετά από μια σειρά σοβαρών ατυχημάτων, κάποια εκ των οποίων δυστυχώς θανατηφόρα. Μέσα σε 20 χρόνια, τρία δυστυχήματα (Ελληνικό 2014, Βόλος 2019, Χαλκιδική 2024) και τουλάχιστον τρία σοβαρά ατυχήματα (όπως εκείνο στο «Allou!» το 2022) έβαψαν με αίμα τα λούνα παρκ. Το πρόβλημα δεν ήταν μόνο η κακιά στιγμή. Ηταν και η απουσία αυστηρού πλαισίου λειτουργίας, ελέγχων, μηχανικών συντηρήσεων κ.ο.κ. Πάρκα χωρίς άδειες, παιχνίδια χωρίς τεχνικούς, μάρκετινγκ χωρίς ουσία και σκιές που πύκνωναν όσο περνούσε ο καιρός.
Το πρώτο σοκαριστικό δυστύχημα έγινε στις 27 Απριλίου 2014 στο Ελληνικό. Τότε, ένα 13χρονο αγόρι χτυπήθηκε θανάσιμα από έναν φουσκωτό κύλινδρο που δεν ήταν καλά δεμένος και τον πήρε ο δυνατός άνεμος. Η 11χρονη αδελφή του τραυματίστηκε σοβαρά. Στις 30 Αυγούστου 2019, στον Βόλο, ήρθε το νέο σοκ. Στο λούνα παρκ που είχε στηθεί στον Αλμυρό, μια 14χρονη έπεσε από το παιχνίδι Χαλί και υπέκυψε στα σοβαρά τραύματά της. Το 2024, στις 19 Αυγούστου, στο λούνα παρκ που είχε στήσει ο δήμος στο Πευκοχώρι Χαλκιδικής, ένας 19χρονος έχασε τη ζωή του όταν εκτοξεύθηκε από το παιχνίδι Crazy Dance. Το κάθισμα αποσπάστηκε από την έλλειψη συντήρησης. Αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε καν ελεγχθεί αν υπήρχε άδεια λειτουργίας.
Στα θανατηφόρα θα έπρεπε να συγκαταλέγεται και το ατύχημα του 2010 σε τραμπολίνο σε λούνα παρκ της Χαλκιδικής. Τότε, ο έφηβος Μιχάλης Μάλλης τραυματίστηκε σοβαρά. Εζησε με ολική παράλυση μέχρι μόλις στα 18 του έτη... Δεν ήταν όμως μόνο οι τρεις θάνατοι, αλλά και τα σοβαρά μη θανατηφόρα ατυχήματα σε λούνα παρκ, που επίσης αποδείχθηκε ότι δεν είχαν κανένα μέτρο ασφαλείας. Στη Ναύπακτο, στις 30 Οκτωβρίου 2019, ένα τρίχρονο αγοράκι τραυματίστηκε, ευτυχώς ελαφρά, σε τρενάκι πανηγυριού, ενώ το μεγάλο σοκ ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2022 στο «Allou! Fun Park». Εκεί, τέσσερα άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά (σε σπλήνα, πλευρά, κεφάλι) από πρόσκρουση σε θάμνους λόγω χαμηλής στάθμης νερού σε water ride. Ο κόσμος τότε αναρωτήθηκε: αν τραυματίζονται θαμώνες του «Allou!», τι συμβαίνει άραγε στα άλλα λούνα παρκ;
Το «Allou! Fun Park» στου Ρέντη, που κρατούσε ως ο τελευταίος των Μοϊκανών τις τελευταίες δεκαετίες, έπεσε το 2025 (έχοντας ανοίξει το 2002) μετά από ένα φιάσκο σχετικά με τις άδειες, ένα τρίμηνο λουκέτο, μια κόντρα με τον δήμο και μια βαριά χρηματοοικονομική αιμορραγία ύστερα από όλα αυτά. Οι υπεύθυνοι του πάρκου μπορεί να λένε ότι «πάγωσε προσωρινά», αλλά τα roller coasters δεν σηκώνονται εύκολα όταν η ταμειακή έχει χρεωθεί με 1,15 εκατ. ζημιές και πάνω από 5 εκατ. ευρώ σε δάνεια. Το πρώτο «βραχυκύκλωμα» για το «Allou!» το είδαμε σε μια εποχή όπου θα έπρεπε κανονικά να ετοιμάζεται να γεμίσει με κόσμο. Ηταν 19 Δεκεμβρίου του 2024 και αντί να ανακοινώνει τις χριστουγεννιάτικες ατραξιόν του, το πάρκο έμπαινε σε μια διαμάχη με τον Δήμο Νίκαιας - Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Ο δήμος προχώρησε, εκείνη την ημέρα, σε σφράγιση του πάρκου, αναφέροντας ότι η αναστολή λειτουργίας του έγινε επειδή δεν κατατέθηκαν όλα τα δικαιολογητικά στην ώρα τους. Εκείνο το λουκέτο, έστω και αν ήταν προσωρινό, προκάλεσε την πρώτη μεγάλη οικονομική αιμορραγία. Το «Allou!» έχασε 3 εκατ. ευρώ έσοδα (βάσει εκτιμήσεων) από το λουκέτο στη μέση της εορταστικής περιόδου του χειμώνα.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στις 27 του περασμένου Φεβρουαρίου για να επαναλειτουργήσει το πάρκο. Νωρίτερα είχε προσκομίσει όλα τα έγγραφα που ζητούσε ο δήμος για να εκδώσει τη σχετική άδεια. Η ζημιά, όμως, είχε γίνει. Στον κόσμο των επιχειρήσεων αυτό που ονομάζεται systematic misinformation, μαζί με την προηγηθείσα διακοπή λειτουργίας, είχε βγάλει το «Allou! Fun Park» από τις συνειδήσεις των επισκεπτών του, οι οποίοι το είχαν αφαιρέσει από τις επιλογές διασκέδασης. Αυτό σημαίνει ότι το πάρκο άνοιξε για να διαπιστώσει ότι είχε δεχτεί βαρύτατο πλήγμα στην επισκεψιμότητά του. Από τον Απρίλιο μέχρι και τον τρέχοντα μήνα, το πάρκο υπέστη χρηματοοικονομική εξάντληση που οδήγησε σε νέες εντάσεις, αφού ήδη η επιχείρηση του λούνα παρκ είχε συσσωρεύσει ζημίες (το 2023) ύψους 1,15 εκατ. ευρώ με μακροπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο δανεισμό που ξεπερνούσε τα 5 εκατ. ευρώ. Η βιωσιμότητα του λούνα παρκ πλέον κρεμόταν από ένα σκοινί και οι προσπάθειες αναδιάρθρωσης της εταιρείας οδήγησαν στη νέα παύση.
Το τέλος
Η ιστορία γράφει ότι τη 10η Ιουνίου 2025 η διοίκηση της επιχείρησης θα ανακοινώσει ότι έξι ημέρες αργότερα αναστέλλεται ολοκληρωτικά η λειτουργία του «Allou! Fun Park» και του παιδότοπου «Kidom» έπειτα από 23 χρόνια. Η διοίκηση του «Allou!», στους λόγους που επικαλείται για την αναστολή λειτουργίας, αναφέρει το χειμερινό τρίμηνο λουκέτο από τον δήμο, το οποίο χαρακτηρίζει «καταχρηστικό» και «νομικά αβάσιμο» καθώς ισχυρίζεται ότι είχε όλες τις απαιτούμενες άδειες και πιστοποιήσεις, αλλά και τη συστηματική παραπληροφόρηση και δυσφήμηση που έπληξαν τη φήμη του. Πάντως ο δήμος κάθε άλλο παρά συμφωνεί, αφού επιμένει ότι ακολούθησε τις νόμιμες διαδικασίες σε ό,τι αφορά τις άδειες μέχρι να επαναλειτουργήσει νόμιμα και ότι το κλείσιμο του Ιουνίου ήταν καθαρά επιχειρηματική απόφαση, χωρίς να έχει καμία σχέση με ενέργειες ή ευθύνες της δημοτικής αρχής. Και οι δύο πλευρές, πάντως, συμφωνούν ότι θα ήταν... ωραίο αν ξαναξεκινούσε να λειτουργεί το λούνα παρκ. Μπορεί όμως να συμβεί κάτι τέτοιο; Ή μήπως τα λούνα παρκ έχουν τελειώσει οριστικά; Η εποχή που οι οικογένειες φόρτωναν το μικρό αυτοκίνητό τους, τα παιδιά έβαζαν τα καλά τους και κάπου ανάμεσα σε νουά μπαλόνια, μηχανικά άλογα και τη μυρωδιά από ποπ κορν ξεκινούσε το πιο λαμπερό event της εβδομάδας, η εκδρομή στο λούνα παρκ, φαίνεται πως πέρασε ανεπιστρεπτί. Σήμερα, το 2025 βρίσκει την Αθήνα χωρίς ούτε ένα σταθερό ανοιχτό θεματικό πάρκο τύπου «Allou!», «Αηδονάκια», «Ροντέο». Μόνο οι αναμνήσεις έμειναν από αυτά...Περιοδεύοντα και εποχικά λούνα παρκ βέβαια υπάρχουν (στην Κρήτη π.χ. κυριαρχούν τα Λούνα Παρκ "Κατερίνα" στο Ηράκλειο και τα Χανιά), αλλά με τη σειρά των ατυχημάτων, την κακή συντήρηση και τη (σωστή) δημοσιοποίηση των προβλημάτων αδειοδότησής τους, το μέλλον τους φαντάζει δύσκολο...
Αναρτήσεις
