Αναρτήσεις
Η είδηση δεν θα ήταν συγκλονιστική αν κυβέρνηση της χώρας δεν ήταν "για πρώτη φορά η αριστερά". "Επιστολή προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς απέστειλε το ΤΑΙΠΕΔ, με την οποία ζητείται να αφαιρεθεί από την ημερήσια διάταξη στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΛΠ το θέμα της ανανέωσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που έχουν λήξει από το τέλος Απριλίου."
Γιατί είναι συγκλονιστικό; Γιατί μια αριστερή κυβέρνηση, ταγμένη (σε θεωρητικό επίπεδο) στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ζητάει (στα πλαίσια προφανώς της επερχόμενης ιδιωτικοποίησης του λιμανιού) να μην προχωρήσει ο οργανισμός στη μισθολογική (και όχι μόνο) διασφάλιση των εργαζομένων, αφήνοντάς τους στο έλεος των καινούργιων ιδιοκτητών και ωθώντας τους στην υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης.
Κάνει με λίγα όλα ό,τι οικτιρούσε επί 4 μνημονιακά χρόνια, επιζητώντας τους καλύτερους όρους - όχι για το κράτος και τους εργαζομένους, αλλά για τους ιδιοκτήτες.
Αυτά σε συνέχεια της επαίσχυντης πώλησης του ΟΛΠ έναντι πινακίου φακής (διαβάστε αναλυτικά εδώ).
Και σα να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε επίσης "ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ και ΟΛΘ θα αξιολογηθεί από ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία αξιολόγησης" λες και της κυβέρνησης της περισσεύουν χρήματα για ξόδεμα ή λες και δεν μπορεί η κυβερνητική επιτροπή να βρει δύο σοβαρούς ανθρώπους για να διαχειριστούν τον οργανισμό. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς τι συνέβει στην περίπτωση της ΕΡΤ (όπου επανεμφανίστηκαν "παλιοί γνωστοί"), ίσως η αξιολόγηση από ιδιωτική εταιρεία να μη φαντάζει και τόσο κακή ιδέα...
Ντροπή λοιπόν στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση αυτή. Ντροπή και στον κ. Δρίτσα, ο οποίος μέχρι πριν 4 μήνες, φώναζε για το λιμάνι του Πειραιά και για τα δικαιώματα των εργαζομένων του, αλλά σήμερα υπογράφει (ή ανέχεται) την καθυστέρηση της ΣΣΕ γι' αυτούς και καταπίνει την ιδιωτικοποίησή του ΟΛΠ.
Κλείνοντας θα πούμε αυτό: η "αριστεροσύνη" μιας κυβέρνησης δε φαίνεται μόνο στα λόγια, αλλά και στα μέτρα που παίρνει...Και ο κίνδυνος να καταλήξουμε με μια "μνημονιακή" αριστερά είναι τεράστιος - και ο δρόμος θα είναι τότε χωρίς επιστροφή...
Γιατί είναι συγκλονιστικό; Γιατί μια αριστερή κυβέρνηση, ταγμένη (σε θεωρητικό επίπεδο) στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ζητάει (στα πλαίσια προφανώς της επερχόμενης ιδιωτικοποίησης του λιμανιού) να μην προχωρήσει ο οργανισμός στη μισθολογική (και όχι μόνο) διασφάλιση των εργαζομένων, αφήνοντάς τους στο έλεος των καινούργιων ιδιοκτητών και ωθώντας τους στην υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης.
Κάνει με λίγα όλα ό,τι οικτιρούσε επί 4 μνημονιακά χρόνια, επιζητώντας τους καλύτερους όρους - όχι για το κράτος και τους εργαζομένους, αλλά για τους ιδιοκτήτες.
Αυτά σε συνέχεια της επαίσχυντης πώλησης του ΟΛΠ έναντι πινακίου φακής (διαβάστε αναλυτικά εδώ).
Και σα να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε επίσης "ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ και ΟΛΘ θα αξιολογηθεί από ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία αξιολόγησης" λες και της κυβέρνησης της περισσεύουν χρήματα για ξόδεμα ή λες και δεν μπορεί η κυβερνητική επιτροπή να βρει δύο σοβαρούς ανθρώπους για να διαχειριστούν τον οργανισμό. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς τι συνέβει στην περίπτωση της ΕΡΤ (όπου επανεμφανίστηκαν "παλιοί γνωστοί"), ίσως η αξιολόγηση από ιδιωτική εταιρεία να μη φαντάζει και τόσο κακή ιδέα...
Ντροπή λοιπόν στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση αυτή. Ντροπή και στον κ. Δρίτσα, ο οποίος μέχρι πριν 4 μήνες, φώναζε για το λιμάνι του Πειραιά και για τα δικαιώματα των εργαζομένων του, αλλά σήμερα υπογράφει (ή ανέχεται) την καθυστέρηση της ΣΣΕ γι' αυτούς και καταπίνει την ιδιωτικοποίησή του ΟΛΠ.
Κλείνοντας θα πούμε αυτό: η "αριστεροσύνη" μιας κυβέρνησης δε φαίνεται μόνο στα λόγια, αλλά και στα μέτρα που παίρνει...Και ο κίνδυνος να καταλήξουμε με μια "μνημονιακή" αριστερά είναι τεράστιος - και ο δρόμος θα είναι τότε χωρίς επιστροφή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου