Προσφυγιά, μετάναστευση και η "κοιμισμένη" Ευρώπη

Είναι απορίας άξιο το πως μια ολόκληρη Ευρώπη, που υποστήριξε την πτώση του Καντάφι, τους "επαναστάτες" της Συρίας και τη συνεχιζόμενη καταστροφή στο Ιράκ, πιάστηκε κυριολεκτικά "στον ύπνο", με αποτέλεσμα να μην έχει κάνει επαρκείς σχεδιασμούς για να προλάβει το αναμενόμενο - και ολοένα και περισσότερο διογκούμενο - κύμα μετανάστευσης.
Είναι πραγματικά θλιβερό - και αποδεικτικό ταυτόχρονα της τάσης "στα καλά μαζί - στα κακά χώρια" που επικρατεί εντός της Ε.Ε. - ότι κάτι το οποίο φαινόταν ως σχεδόν σίγουρο, έμεινε χωρίς ένα πλάνο αντιμετώπισης, αφήνοντας την χώρα μας (κυρίως), την Ιταλία και την Μάλτα, ν' αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο προσφυγικό κύμα, χωρίς να διαθέτουν τις απαραίτητες υποδομές και οικονομικούς πόρους για ν' ανταπεξέλθουν, ενώ επέτρεψε και σε μια ομάδα χωρών να παρακάμψει τις κοινές αποφάσεις χαράσσοντας δική τους πολιτική εις βάρος της χώρας μας.
Ο ανθρώπινος πόνος ξεχειλίζει - για την πλειοψηφία των προσφύγων - και δεν μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος στο δράμα που εξελίσσεται μπροστά μας. Από την άλλη όμως δεν μπορεί κανείς παρά να προβληματιστεί έντονα για τα όσα συμβαίνουν: ανεπάρκεια υποδομών, άνθρωποι που αφήνονται στην τύχη τους - έχοντας υπομείνει μεγάλα ταξίδια σε ανθυγιεινές συνθήκες - χωρίς στέγη - τροφή - υγειονομικό έλεγχο, ανεπαρκείς ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να γνωρίζει κανείς πόσοι έρχονται από που και τι στόχο έχουν σε συνδυασμό με την εμφανή κυβερνητική αμηχανία δεν είναι καλοί οιωνοί για τη συνέχεια.
Σε εποχές ευμάρειας η ανακατανομή πόρων θα ήταν άμεση και επιβεβλημένη: η χώρα όμως βρίσκεται σε τραγική οικονομική κατάσταση, οι κοινωνικές αντοχές είναι μηδενικές και δεν υπάρχουν περιθώρια για ανοίγματα. Από την άλλη η άγνοια της κοινωνίας για το "ποιόν" των προσφύγων (με το θέαμα να προκαλεί φόβο και δέος - αδικαιολόγητα τις περισσότερες φορές - σε πολλούς), για τους οποίους δεν υπάρχει "δέσιμο" σε επίπεδο έθνους ή θρησκείας ή κουλτούρας, δεν επιτρέπει μια "χαλαρή" αντιμετώπιση της κατάστασης. Οι εποχές είναι δύσκολες ακόμα και για μια ευαίσθητη, "αριστερή" κυβέρνηση.
Η σύγκληση συνόδου της Ε.Ε. για το θέμα ήταν τραγικά καθυστερημένη και ο "τριπλασιασμός" των κονδυλίων αν και θετική ως κίνηση είναι πιθανότατα ανεπαρκής, αφού τα χρήματα μόνο δεν αρκούν: οι πρόσφυγες θα πρέπει να "μοιραστούν" σε πολλές χώρες ώστε να υπάρχει αναλογική κατανομή βαρών, θα πρέπει να δημιουργηθούν επαρκείς χώροι διαμονής - μαζί με την απαραίτητη φύλαξη και προστασία, ενώ την ίδια στιγμή θα πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές που να διακόψουν την ακατάσχετη προσφυγική ροή με παράλληλη δημιουργία πλάνου για την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους, τη εγγύτερη δυνατή χρονική στιγμή.
Η μέχρι τώρα στάση της Ε.Ε. δείχνει ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών δεν απέτυχαν μόνο κατά τη δημιουργία του ευρώ αλλά και στη άσκηση εξωτερικής - όσο και εσωτερικής - πολιτικής. Ας θυμηθούμε ότι πέρσυ είχαμε το ναυάγιο του Φαρμακονησιού - για την αποφυγή επανάληψής του είχαμε πολλά λόγια και λίγες πράξεις. Τώρα βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση...Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι πολύ αργά - για όλους...