Είδηση (μετά σχολίων): Κι ενώ τα πράγματα για το θίασο Παπαδήμου και τους υποστηρικτές τους έβαιναν θετικά με σειρά "πονηρών" κινήσεων, η είδηση της αυτοκτονίας του 77χρονου φαρμακοποιού (για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ) και το πάγωμα της διαδικασίας ένταξης στη ρύθμιση των "νέων" αυθαιρέτων της δημιούργησε προβλήματα και αμηχανία (με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις αντιδράσεις Κουκουλόπουλου και Μπεγλίτη για το πρώτο θέμα και του κ. Σηφουνάκη για το 2ο). Όσο αφορά τ' αυθαίρετα, οι δικαστές διέταξαν την διακοπή της επεξεργασίας των αιτήσεων εκείνων που έχουν ήδη υποβληθεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις των μεταγενέστερων νόμων 4042/2012 και 4030/2011.«Πάγωσε» το Συμβούλιο της Επικρατείας τη νομιμοποίηση όλων των αυθαιρέτων νέας γενιάς που η ανέγερσής τους βεβαιώνεται με «ελαστικούς» τρόπους απόδειξης του χρόνου κατασκευής τους (ιδιωτικά έγγραφα), επαναφέροντας το «ρολόι» στο καθεστώς των προϋποθέσεων νομιμοποίησης προ της 28ης Ιουλίου 2011 (ημερομηνία εφαρμογής του Ν. 4014/2011), έτσι ώστε να αποδεικνύεται ο χρόνος κατασκευής μόνο με αεροφωτογραφίες και δημόσια έγγραφα. Την ίδια στιγμή οι δικαστές έβαλαν φραγμούς στις συνεχείς παρατάσεις υποβολής αιτήσεων νομιμοποίησης των αυθαιρέτων.
Συγκεκριμένα, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (πρόεδρος ο Παν. Πικραμμένος και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου) με την υπ' αριθμ. 180/2012 απόφασή της (διαδικασία αναστολών) έκρινε ότι με την διαδικασία που ακολουθείται για την νομιμοποίηση των αυθαιρέτων νέας γενιάς «υπάρχει κίνδυνος περαιτέρω βλάβης του φυσικού και οικιστικού περιβάλλοντος και δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων με την πραγματοποίηση και νέας αυθαίρετης δόμησης».
Για το λόγο αυτό μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση επί της κυρίας προσφυγής (αίτηση ακύρωσης) των κατοίκων του Αμαρουσίου που έχουν προσφύγει στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, οι σύμβουλοι Επικρατείας απαγόρευσαν να υποβάλλονται αιτήσεις νομιμοποίησης αυθαιρέτων βάσει δικαιολογητικών πέραν αυτών που προβλέπονται στον αρχικό νόμο 4014/2011.
Παράλληλα, οι δικαστές διέταξαν την διακοπή της επεξεργασίας των αιτήσεων εκείνων που έχουν ήδη υποβληθεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις των μεταγενέστερων νόμων 4042/2012 και 4030/2011, που τροποποίησαν τον αρχικό 4014/2011. Με άλλα λόγια θα συνεχιστεί η επεξεργασία των αιτήσεων εκείνων που στηρίζουν την απόδειξη του χρόνου κατασκευής της αυθαίρετης οικοδομής μόνο σε αεροφωτογραφίες ή δημόσια έγγραφα και όχι σε ιδιωτικά έγγραφα ή βεβαιώσεις.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση αναστολής του ΣτΕ το άρθρο 24 του Ν. 4014/2011 (η ισχύς του οποίου άρχισε στις 28.7.2011) προβλέπει ότι οι ιδιοκτήτες αυθαιρέτων για την απόδειξη του χρόνου ολοκλήρωσης της κατασκευής, μαζί με την υπεύθυνη δήλωση που θα υποβάλλουν, οφείλουν να προσκομίζουν «δημόσια έγγραφα ή αεροφωτογραφίες» από τις οποίες να αποδεικνύεται ο χρόνος ολοκλήρωσης της αυθαίρετης κατασκευής.
Όμως ακολούθησε ο Ν. 4030/2011 (που τροποποίησε τον Ν. 4014/2011) με τον οποίο παρασχέθηκε η δυνατότητα αποδείξεως του χρόνου ολοκλήρωσης της αυθαίρετης κατασκευής (εάν δεν υπάρχουν δημόσια έγγραφα ή αεροφωτογραφίες) και με «ιδιωτικά έγγραφα βέβαιης χρονολογίας».
Στη συνέχεια εκδόθηκε από την Βουλή ο Ν. 4042/2012 (τροποποίησε και πάλι το Ν. 4014/2011) με τον οποίο προβλέφθηκε η δυνατότητα απόδειξης του χρόνου ολοκλήρωσης της αυθαίρετης κατασκευής ακόμη και με «υπεύθυνη δήλωση του ιδιοκτήτη, συνοδευόμενη από τεχνική έκθεση μηχανικού».
Σε άλλο σημείο της δικαστικής απόφασης υπογραμμίζεται ότι η προθεσμία υποβολής των αιτήσεων νομιμοποίησης των αυθαιρέτων συνεχώς παρατείνεται με νομοθετικές ρυθμίσεις. Ακόμη, η προθεσμία υποβολής των αναγκαίων δικαιολογητικών παρατάθηκε μέχρι 30.9.2012, ενώ έχει παρασχεθεί η νομοθετική εξουσιοδότηση στους υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος για νέα παράταση των προθεσμιών αυτών.
Σύμφωνα με πληροφορίες, τους δικαστές τους απασχόλησε έντονα το γεγονός ότι οι συνεχείς παρατάσεις υποβολής των αιτήσεων νομιμοποίησης αυθαιρέτων και η μεγάλη «ελαστικότητα» που επέρχεται για τα αναγκαία εκείνα έγγραφα (πέραν των αρχικών προβλεπομένων με το Ν. 4014/2011) που απαιτούνται για την απόδειξη του χρόνου κατασκευής του αυθαιρέτου, επιτρέπουν καθημερινά την ανέγερση νέων αυθαίρετων μετά την 28η Ιουλίου 2011, δηλαδή μετά την εφαρμογή του Ν. 4014/2011.
Επίσης, τους συμβούλους Επικρατείας τους απασχόλησε ακόμη ότι από τη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα υπάρχει ο κίνδυνος το κράτος να μετατραπεί σε ένα «νόμιμο» και μόνιμο εισπρακτικό μηχανισμό προστίμων αυθαιρέτων σε βάρος του δασικού και οικιστικού περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των κατοίκων.
Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχουν προσφύγει κάτοικοι του Αμαρουσίου Αττικής και επικαλούνται ότι θίγονται με το Ν. 4014/2011 που προβλέπει τη διαδικασία νομιμοποίησης των αυθαιρέτων και την επιβολή ειδικού προστίμου υπέρ του «πράσινου ταμείου».
Για να θεμελιώνουν το έννομο συμφέρον τους (νομιμοποίηση κατάθεσης αίτησης στο ΣτΕ) επικαλούνται το ενδιαφέρον τους για το οικιστικό περιβάλλον της περιοχής του, το ενδιαφέρον του για την προστασία του οικιστικού περιβάλλοντος ανάπτυξης της χώρας κ.λπ.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Είχανε δεν είχανε και στα μουλωχτά, πέρασε το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του "ειδικού" λογαριασμού αποπληρωμής του χρέους. Ο τίτλος του είναι «Κύρωση της Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που τροποποιεί το άρθρο 136 της ΣΛΕΕ, της Συνθήκης για τη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας και της Συνθήκης για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση» - ευφάνταστος τίτλος για κάτι που αναμένεται να προκαλέσει πολλά προβλήματα στη λειτουργία του κράτους στο μέλλον...
Στην προσθήκη αναφέρεται ότι «ο διακριτός λογαριασμός του Ελληνικού Δημοσίου με τον τίτλο "Ελληνικό Δημόσιο (ΕΔ) Εισπράξεις και Πληρωμές για την εξυπηρέτηση του Δημόσιου χρέους", που τηρείται στην Τράπεζα της Ελλάδας ή σε σύστημα που διαχειρίζεται η ΤτΕ, χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για την άμεση εξυπηρέτηση ειδικού δημόσιου σκοπού και ειδικότερα για την εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους και δεν διενεργείται καμία άλλη πληρωμή για οποιοδήποτε άλλο σκοπό» και προστίθεται:
«Από το λογαριασμό αυτό πληρώνονται οι δαπάνες χρεολυσίων και τόκων όλων των δανείων των πράξεων διαχείρισης των παραγώγων και οι λοιπές παράλληλες δαπάνες για την εξυπηρέτηση και την εν γένει διαχείριση του Δημόσιου Χρέους. Έσοδα του λογαριασμού αυτού αποτελούν οι εισροές από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας καθώς και τα χρηματικά ποσά από την συμμετοχή του Ελληνικού Δημοσίου στην εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους». Αυτά για να ξέρουμε τι μας περιμένει...
Πηγές ειδήσεων: "Ναυτεμπορική", "Τα Νέα"
Θελεις να κινητοποιηθεις;
Αναρτήσεις
Όλα τα σχόλια
Σάββατο 7 Απριλίου 2012
Πέμπτη 5 Απριλίου 2012
Ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και Δημόσιο τομέα / Σε κίνδυνο τα αποθέματα χρυσού της χώρας μας με το νέο Μνημόνιο
Δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα μεταφορτώνουμε σήμερα, χωρίς περαιτέρω σχόλια. Το πρώτο (από την "Real News") αναφέρεται στις πιέσεις γι' ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις μισθών στην χώρα μας:
Και το δεύτερο (από το περιοδικό "Επίκαιρα") αναφέρεται από στους κινδύνους που ελλοχεύουν για τ' αποθέματα χρυσού της χώρας μας, λόγω του 2ου Μνημονίου:
Και το δεύτερο (από το περιοδικό "Επίκαιρα") αναφέρεται από στους κινδύνους που ελλοχεύουν για τ' αποθέματα χρυσού της χώρας μας, λόγω του 2ου Μνημονίου:
Τετάρτη 4 Απριλίου 2012
Αύξηση δόμησης στα νησιά σε νομοσχέδιο για ταξί (!!!) / Συλλήψεις γιαλαντζί χωρίς αντίκρυσμα για τα οικονομικά του Δημοσίου
Μετά από έντονες αντιδράσεις ορισμένων βουλευτών που στη χιονοστιβάδα των τροπολογιών βρήκαν το χρόνο να τις διαβάσουν, καταψηφίσθηκε το σκανδαλώδες άρθρο 148 του νομοσχεδίου Βορίδη για τα ταξί, το οποίο προβλέπει αύξηση του οικοδομικού συντελεστή των τουριστικών συγκροτημάτων στα νησιά(!!!). Μετά την αποκάλυψη ότι με μία φαινομενικά αθώα ρύθμιση καταργείται το εθνικό χωροταξικό σχέδιο για τον τουρισμό, αυξάνεται ο συντελεστής δόμησης από 0,2 σε 1 στα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα με έδρα τουριστικά νησιά (Σαντορίνη, Μύκονο, Σίφνο, Σύρο, Αίγινα κ.ά.) και πενταπλασιάζεται η επιτρεπόμενη κάλυψη, τα μέλη της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων καταψήφισαν και το άρθρο αποσύρθηκε από το νομοσχέδιο που θα συζητηθεί τη Δευτέρα στην ολομέλεια.
Μάλιστα ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Τσιρώνης είπε ότι επικοινώνησε με τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος Νίκο Σηφουνάκη και με τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο. "Είτε θα αποσυρθεί, είτε αλλιώς θα κρατήσουμε επιφύλαξη", είπε. Ωστόσο ο παριστάμενος υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Αλιβιζάτος επέμεινε να περάσει ("δεν δεσμευόμαστε από αυτά που είπε ο εισηγητής της πλειοψηφίας, ότι υπάρχει συνεννόηση, που δεν την γνωρίζω"), μέχρι που αντελήφθη ότι κανένα κόμμα δεν το στηρίζει.
Νωρίτερα ο Δημήτρης Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ) είχε τονίσει ότι "είναι μια αμαρτωλή ιστορία" και υπενθύμισε ότι υπάρχει εντολή του πρωθυπουργού να αποσύρονται φωτογραφικές υπουργικές τροπολογίες. "Διαβάστε την επιστολή του υπουργού Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλου, με εντολή του πρωθυπουργού, που συνετάγη και εστάλη σε όλους σας. Δεν ξέρω εάν την έχετε παραλάβει. Τέρμα στις τροπολογίες που δεν συνιστούν υποχρεώσεις της χώρας με βάση το οικονομικό πρόγραμμα. Από πού και ως πού εσείς λοιπόν παραβιάζετε και πρωθυπουργική εντολή; Αγνοείτε την αντίδραση του αρμόδιου υπουργού και κάνετε κομμάτια το χωροταξικό για το περιβάλλον με τη λογική των τετελεσμένων προεκλογικά", τόνισε.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μπορεί η αστυνομία να προχώρησε σε 185 συλλήψεις το τελευταία διάστημα για οφειλές προς το Δημόσιο, αλλά τα κρατικά ταμεία παραμένουν άδεια. Η επιχείρηση "χειροπέδες", σύμφωνα με στέλεχος του ΣΔΟΕ, δεν έχε κανένα αντίκρισμα στα έσοδα του Δημοσίου δεδομένου ότι οι συλληφθέντες παραπέμπονται σε δίκες και αφήνονται ελεύθεροι χωρίς εγγυήσεις και χωρίς να καταβάλουν ούτε ένα ευρώ.
Τα δικαστήρια έδωσαν διορία περίπου δύο μηνών στα 185 άτομα που έχουν βεβαιωμένες οφειλές της τάξεως των 694,6 εκατομμυρίων ευρώ αλλά στην πλειονότητά τους οι οφειλέτες είτε αμελούν είτε δεν καταφέρνουν να βρουν τα χρήματα για την καταβολή της πρώτης δόσης. Αρκετοί είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν μάλιστα την υπαγωγή τους στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα προκειμένου να αποφύγουν τη δίωξη και την αποπληρωμή των χρεών τους. Το μόνο πραγματικό όφελος που προήλθε από την επιχείρηση χειροπέδες είναι ότι ορισμένοι από τους χιλιάδες οφειλέτες προς το Δημόσιο προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη και την διαπόμπευση προσήλθαν αυτοβούλως και τακτοποίησαν μέρος των οφειλών τους. Από στοιχεία του ΣΔΟΕ προκύπτει ότι 30 φορολογούμενοι με υψηλά χρέη προς το Δημόσιο κατέβαλλαν 8,5 εκατομμύρια ευρώ μέχρι τα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου.
Παράγοντες από το ΣΔΟΕ και την Οικονομική Αστυνομία κάνουν λόγο για ευνοϊκή και χαλαρή μεταχείριση μεγαλοοφειλετών από τις δικαστικές αρχές, εκφράζοντας έντονη δυσφορία για τις πρόσφατες αποφάσεις ανακριτών και εισαγγελέων που ούτε προφυλάκιζαν ούτε επέβαλαν έστω και ένα ευρώ εγγύηση σε γνωστά πρόσωπα.
"Η Δικαιοσύνη δεν μένει ανεπηρέαστη από την τηλεοπτική προβολή" σχολίασαν οι ίδιο παράγοντες, επισημαίνοντας πως η "τηλεοπτική δημοκρατία υπερισχύει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Τα πενιχρά αποτελέσματα για τα έσοδα του Δημοσίου το 2011 που απέφεραν οι συλλήψεις, οι απειλές για αυτόφωρο και το φοροκυνηγητό καταδεικνύονται από το γεγονός ότι στα ταμεία του κράτους μπήκαν 945,8 εκατομμύρια ευρώ από τα 42 δισεκατομμύρια των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Στο αντίποδα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο, από ΦΠΑ, φόρους κ.λπ., έχουν αυξηθεί την τελευταία διετία κατά περίπου 10 δισεκατομμύρια και έχουν φτάσει στα 45,5 δισεκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2012 από τα 36,6 δισεκατομμύρια που ήταν το καλοκαίρι του 2010.
Και κάτι τελευταίο... Με την οικονομική ανέχεια να έχει καλύψει στα σύννεφο την χώρα δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί προσπαθούν ν' αποφύγουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις στους παρόχους τηλεφωνίας, πηγαίνοντας από την μια στην άλλη. Έτσι ρύθμιση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απλήρωτων λογαριασμών στις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες κατέθεσε το υπουργείο Υποδομών στο πολυνομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή και πρόκειται να ψηφιστεί σύντομα. Με βάση τη ρύθμιση που επιχειρείται για την υλοποίηση της φορητότητας (διατήρηση του τηλεφωνικού αριθμού μετά την αλλαγή παρόχου) οι πάροχοι δότες «δύνανται να θέτουν ως προϋπόθεση την εξόφληση όλων των οφειλών του συνδρομητή που προβαίνει σε φορητότητα του αριθμού του μέχρι και την ημερομηνία υλοποίησης της φορητότητας, συμπεριλαμβανομένων των υπόλοιπων επιδοτήσεων. Στην περίπτωση αυτή ο πάροχος δότης ενημερώνει άμεσα τον συνδρομητή για τις οφειλές του μέχρι την ημερομηνία υλοποίησης της φορητότητας».
Πηγές ειδήσεων: "Αυγή", "Καθημερινή"
Μάλιστα ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Τσιρώνης είπε ότι επικοινώνησε με τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος Νίκο Σηφουνάκη και με τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο. "Είτε θα αποσυρθεί, είτε αλλιώς θα κρατήσουμε επιφύλαξη", είπε. Ωστόσο ο παριστάμενος υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Αλιβιζάτος επέμεινε να περάσει ("δεν δεσμευόμαστε από αυτά που είπε ο εισηγητής της πλειοψηφίας, ότι υπάρχει συνεννόηση, που δεν την γνωρίζω"), μέχρι που αντελήφθη ότι κανένα κόμμα δεν το στηρίζει.
Νωρίτερα ο Δημήτρης Παπαδημούλης (ΣΥΡΙΖΑ) είχε τονίσει ότι "είναι μια αμαρτωλή ιστορία" και υπενθύμισε ότι υπάρχει εντολή του πρωθυπουργού να αποσύρονται φωτογραφικές υπουργικές τροπολογίες. "Διαβάστε την επιστολή του υπουργού Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλου, με εντολή του πρωθυπουργού, που συνετάγη και εστάλη σε όλους σας. Δεν ξέρω εάν την έχετε παραλάβει. Τέρμα στις τροπολογίες που δεν συνιστούν υποχρεώσεις της χώρας με βάση το οικονομικό πρόγραμμα. Από πού και ως πού εσείς λοιπόν παραβιάζετε και πρωθυπουργική εντολή; Αγνοείτε την αντίδραση του αρμόδιου υπουργού και κάνετε κομμάτια το χωροταξικό για το περιβάλλον με τη λογική των τετελεσμένων προεκλογικά", τόνισε.
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Μπορεί η αστυνομία να προχώρησε σε 185 συλλήψεις το τελευταία διάστημα για οφειλές προς το Δημόσιο, αλλά τα κρατικά ταμεία παραμένουν άδεια. Η επιχείρηση "χειροπέδες", σύμφωνα με στέλεχος του ΣΔΟΕ, δεν έχε κανένα αντίκρισμα στα έσοδα του Δημοσίου δεδομένου ότι οι συλληφθέντες παραπέμπονται σε δίκες και αφήνονται ελεύθεροι χωρίς εγγυήσεις και χωρίς να καταβάλουν ούτε ένα ευρώ.
Τα δικαστήρια έδωσαν διορία περίπου δύο μηνών στα 185 άτομα που έχουν βεβαιωμένες οφειλές της τάξεως των 694,6 εκατομμυρίων ευρώ αλλά στην πλειονότητά τους οι οφειλέτες είτε αμελούν είτε δεν καταφέρνουν να βρουν τα χρήματα για την καταβολή της πρώτης δόσης. Αρκετοί είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν μάλιστα την υπαγωγή τους στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα προκειμένου να αποφύγουν τη δίωξη και την αποπληρωμή των χρεών τους. Το μόνο πραγματικό όφελος που προήλθε από την επιχείρηση χειροπέδες είναι ότι ορισμένοι από τους χιλιάδες οφειλέτες προς το Δημόσιο προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψη και την διαπόμπευση προσήλθαν αυτοβούλως και τακτοποίησαν μέρος των οφειλών τους. Από στοιχεία του ΣΔΟΕ προκύπτει ότι 30 φορολογούμενοι με υψηλά χρέη προς το Δημόσιο κατέβαλλαν 8,5 εκατομμύρια ευρώ μέχρι τα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου.
Παράγοντες από το ΣΔΟΕ και την Οικονομική Αστυνομία κάνουν λόγο για ευνοϊκή και χαλαρή μεταχείριση μεγαλοοφειλετών από τις δικαστικές αρχές, εκφράζοντας έντονη δυσφορία για τις πρόσφατες αποφάσεις ανακριτών και εισαγγελέων που ούτε προφυλάκιζαν ούτε επέβαλαν έστω και ένα ευρώ εγγύηση σε γνωστά πρόσωπα.
"Η Δικαιοσύνη δεν μένει ανεπηρέαστη από την τηλεοπτική προβολή" σχολίασαν οι ίδιο παράγοντες, επισημαίνοντας πως η "τηλεοπτική δημοκρατία υπερισχύει των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Τα πενιχρά αποτελέσματα για τα έσοδα του Δημοσίου το 2011 που απέφεραν οι συλλήψεις, οι απειλές για αυτόφωρο και το φοροκυνηγητό καταδεικνύονται από το γεγονός ότι στα ταμεία του κράτους μπήκαν 945,8 εκατομμύρια ευρώ από τα 42 δισεκατομμύρια των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Στο αντίποδα, τα ληξιπρόθεσμα χρέη νοικοκυριών και επιχειρήσεων προς το Δημόσιο, από ΦΠΑ, φόρους κ.λπ., έχουν αυξηθεί την τελευταία διετία κατά περίπου 10 δισεκατομμύρια και έχουν φτάσει στα 45,5 δισεκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2012 από τα 36,6 δισεκατομμύρια που ήταν το καλοκαίρι του 2010.
Και κάτι τελευταίο... Με την οικονομική ανέχεια να έχει καλύψει στα σύννεφο την χώρα δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί προσπαθούν ν' αποφύγουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις στους παρόχους τηλεφωνίας, πηγαίνοντας από την μια στην άλλη. Έτσι ρύθμιση για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απλήρωτων λογαριασμών στις τηλεπικοινωνιακές εταιρείες κατέθεσε το υπουργείο Υποδομών στο πολυνομοσχέδιο που συζητείται στη Βουλή και πρόκειται να ψηφιστεί σύντομα. Με βάση τη ρύθμιση που επιχειρείται για την υλοποίηση της φορητότητας (διατήρηση του τηλεφωνικού αριθμού μετά την αλλαγή παρόχου) οι πάροχοι δότες «δύνανται να θέτουν ως προϋπόθεση την εξόφληση όλων των οφειλών του συνδρομητή που προβαίνει σε φορητότητα του αριθμού του μέχρι και την ημερομηνία υλοποίησης της φορητότητας, συμπεριλαμβανομένων των υπόλοιπων επιδοτήσεων. Στην περίπτωση αυτή ο πάροχος δότης ενημερώνει άμεσα τον συνδρομητή για τις οφειλές του μέχρι την ημερομηνία υλοποίησης της φορητότητας».
Πηγές ειδήσεων: "Αυγή", "Καθημερινή"
Τρίτη 3 Απριλίου 2012
Ανακατάξεις στις προαγωγές και στην μισθολογική εξέλιξη των Δημοσίων υπαλλήλων - γραπτά τεστ για όλους;
Είδηση: Από την επίτευξη των ατομικών και ομαδικών στόχων που θα καθορίζονται ανά έτος αλλά και την αξιολόγηση της συμπεριφοράς, της διοικητικής ικανότητας και της απόδοσης των δημοσίων υπαλλήλων θα αποδίδονται πλέον οι μισθολογικές αυξήσεις αλλά και οι προαγωγές σε ανώτερους βαθμούς για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και στους ΟΤΑ, όπως προβλέπει σχέδιο προεδρικού διατάγματος που παρουσίασε χθες ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δ. Ρέππας.
Κάθε υπάλληλος θα υπογράφει «ατομικό συμβόλαιο απόδοσης» με την υπηρεσία του και από τις επιδόσεις των οργανικών μονάδων -εάν έχουν πετύχει το 80% των στόχων- θα εξαρτάται η καταβολή του Κινήτρου Επίτευξης Στόχου (πριμ παραγωγικότητας) στους υπαλλήλους το επόμενο έτος.
Το προεδρικό διάταγμα που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση θα δοθεί για παρατηρήσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας αμέσως μετά και θα ξεκινήσει η εφαρμογή του από το 2013.
Μέχρι και το 2014 «παγώνουν» οι αυξήσεις στους μισθούς και η απόδοση βαθμών, ενώ από το 2015 θα ξεκινήσει η καταβολή του Κινήτρου Επίτευξης Στόχων που μπορεί να φτάσει στο ύψος ενός βασικού μισθού κατ΄ έτος για τους υπαλλήλους των υπηρεσιών που πέτυχαν τους στόχους τους.
Σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου, το νέο πάγιο σύστημα αξιολόγησης υπαλλήλων και οργανικών μονάδων αξιοποιεί εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά διαθέτει σημαντικές καινοτομίες, αφού για πρώτη φορά στην ελληνική δημόσια διοίκηση συνδυάζει άμεσα την ατομική αποδοτικότητα με την επίτευξη των στόχων της ομάδας που μπορεί να είναι διεύθυνση, τμήμα, ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ή ένας δήμος.
Η αξιολόγηση θα γίνεται σε ετήσια βάση για τους εργαζομένους και κάθε 2 χρόνια για τις μονάδες.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η συγκριτική αξιολόγηση για την απόδοση βαθμού σε δημοσίους υπαλλήλους, αφού με την ποσόστωση που έχει θεσπιστεί για την κατάληψη των βαθμών (από τον βαθμό Ε στον Δ το 90% των υπαλλήλων, από τον Δ στον Γ το 80%, από τον Γ στον Β το 70% και από τον Β στον Α το 30%) θα επιλέγονται ? όπως δήλωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δ. Ρέππας, «όχι απλώς οι καλοί, αλλά οι καλύτεροι από άλλους συναδέλφους, με βάση την αξιολόγησή τους.
Οπως δήλωσε ο πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, σύμβουλος Επικρατείας Μ. Βηλαράς, «Η αξία του νέου συστήματος είναι ότι συνδυάζει την προαγωγή και τη μισθολογική εξέλιξη με την επίτευξη όχι μόνο των ατομικών αλλά και των ομαδικών στόχων που έχουν προσδιοριστεί».
Η αξιολόγηση των οργανικών μονάδων γίνεται με τη χρήση 9 κριτηρίων του Κοινού Πλαισίου Αξιολόγησης που χρησιμοποιούνται στην Ε.Ε. Τα κριτήρια είναι:
Κριτήρια προϋποθέσεων. Βαθμολογείται η διοικητική ικανότητα των οργανικών μονάδων και αξιολογούνται:
•Η ηγεσία, εάν υπάρχει σαφής κατεύθυνση και όραμα στην υπηρεσία, εάν παρέχονται κίνητρα στους υπαλλήλους, και ο τρόπος διαχείρισης των σχέσεων με την πολιτική ηγεσία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τους διεθνείς οργανισμούς.
•Η στρατηγική και ο προγραμματισμός.
•Το ανθρώπινο δυναμικό: προγραμματισμός αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό, η ορθή εκτίμηση των ικανοτήτων και η παρακίνηση του προσωπικού.
•Συνεργασίες και πόροι: συνεργασίες με πολίτες, ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης της πληροφορίας και της γνώσης, διασύνδεση οικονομικής διαχείρισης με τους στρατηγικούς στόχους.
•Διαδικασίες: η απλούστευση των διαδικασιών, η εισαγωγή καινοτομιών.
Κριτήρια αποτελεσμάτων. Βαθμολογείται η απόδοση των οργανικών μονάδων ως προς:
•Τα αποτελέσματα σε σχέση με τους πολίτες, όπου μετράται η ικανοποίηση των πολιτών με την ύπαρξη συγκεκριμένων δεικτών.
•Το ανθρώπινο δυναμικό με τη μέτρηση ικανοποίησης των υπαλλήλων.
•Την κοινωνία, με την καταγραφή μετρήσεων για την εικόνα της υπηρεσίας στο κοινό.
•Τα εσωτερικά και εξωτερικά αποτελέσματα, που έχουν να κάνουν με την επίτευξη των στόχων και τον περιορισμό των οικονομικών πόρων.
Κάθε τρίμηνο «βαθμολογία»
Πέντε οι δείκτες «μέτρησης» της απόδοσης των υπαλλήλων
Οι υπάλληλοι θα αξιολογούνται για τη συμπεριφορά, την απόδοση και τη διοικητική ικανότητά τους, ενώ θα «βαθμολογούνται» για την επίτευξη των στόχων που έχουν δεσμευτεί κάθε τρίμηνο και η τελική αξιολόγηση θα γίνεται στα τέλη του έτους. Εισηγητής για την αξιολόγηση των υπαλλήλων θα είναι ο άμεσος προϊστάμενός τους, ενώ τελικός αξιολογητής είναι ο προϊστάμενος της αμέσως ανώτερης οργανικής μονάδας.
Στο τέλος κάθε έτους ο υπάλληλος υπογράφει «συμβόλαιο απόδοσης» με τον προϊστάμενό του για την επόμενη χρονιά, όπου καθορίζονται οι ατομικοί στόχοι, το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οι δείκτες μέτρησης, τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν και οι προπαρασκευαστικές ενέργειες. Η απόδοση των υπαλλήλων με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί βαθμολογείται από το 0 έως το 100.
Η συνολική βαθμολογία για την επίτευξη στόχων προκύπτει από το άθροισμα των βαθμολογιών το οποίο διαιρείται με τον αριθμό των στόχων. Παράλληλα οι αρμόδιοι προϊστάμενοι αξιολογούν τους υπαλλήλους για τη συμπεριφορά τους, που καθορίζεται από την ικανότητα συνεργασίας με τους συναδέλφους και την ευπρεπή συμπεριφορά, καθώς και την έγκαιρη διεκπεραίωση των υποθέσεών τους.
Επίσης αξιολογούν την απόδοση των υπαλλήλων βάσει 5 δεικτών:
•Τον βαθμό επίτευξης στόχων.
•Τον χρόνο εκτέλεσης.
•Την κανονικότητα του ρυθμού εκτέλεσης.
•Την ορθολογική διαχείριση των παρεχόμενων πόρων.
•Τους ειδικούς δείκτες μέτρησης του παραγόμενου έργου.
Η τελική αξιολόγηση των υπαλλήλων προκύπτει από μαθηματικό τύπο, στον οποίο υπολογίζεται η βαθμολογία της απόδοσης, η βαθμολογία απόδοσης βάσει στόχων, η βαθμολογία διοικητικής ικανότητας και η βαθμολογία της υπηρεσιακής μονάδας.
Τον κίνδυνο να παραμείνουν στάσιμοι βαθμολογικά και μισθολογικά αντιμετωπίζουν οι υπάλληλοι που θα αξιολογηθούν αρνητικά με βάση τα κριτήρια και τους στόχους που προσδιορίζει το σχέδιο προεδρικού διατάγματος.
Η σύνδεση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων με τον μισθό και την απόδοση της οργανικής μονάδας, αποτελούν πλέον κίνητρο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, όπως αναφέρουν στελέχη του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Συγκεκριμένα ένας υπάλληλος πρέπει να πετύχει το 50% των στόχων για να «ανέβει» μισθολογικό κλιμάκιο.
Εάν η οργανική μονάδα που ανήκει πετύχει το 80% της στοχοθεσίας, τότε ο υπάλληλος θα λάβει «μπόνους» από μισό έως και έναν βασικό μισθό, το Κίνητρο Επίτευξης Στόχων (ΚΕΣ) όπως περιγράφεται στο νέο μισθολόγιο.
Το ύψος του ΚΕΣ εξαρτάται από τα ποσοστά επίτευξης των στόχων ανά υπάλληλο (μέχρι 90% λαμβάνει μισό μισθό και πάνω από 90% έναν βασικό μισθό). Το ΚΕΣ θα καταβληθεί και στους υπαλλήλους που δεν έχουν «πιάσει» υψηλές επιδόσεις εάν έχει επιτύχει τη στοχοθεσία που καθορίστηκε η οργανική μονάδα που ανήκουν.
«Η ομάδα θα συμπαρασύρει και τους «αδύναμους» υπαλλήλους τα πρώτα χρόνια, αλλά κατόπιν δεν θα δεχτεί να τιμωρηθεί με μισθολογική καθήλωση εάν μια μικρή μειοψηφία αρνείται να συνεργαστεί», αναφέρουν κύκλοι του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Υψηλότερο χρηματικό κίνητρο έχει θεσπιστεί για τους υπαλλήλους οικονομικών υπηρεσιών, το Κίνητρο Επίτευξης Δημοσιονομικών Στόχων που μπορεί να φτάσει στο 15% του μισθού.
Στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας του νέου συστήματος αξιολόγησης των υπαλλήλων και των οργανικών μονάδων συστήνεται το Συμβούλιο Εποπτείας Αξιολόγησης, με απόφαση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Το Συμβούλιο αποτελείται από αντιπρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, από σύμβουλο του ΑΣΕΠ, από έναν βοηθό Συνήγορο του Πολίτη, από τον ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, τον γενικό γραμματέα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και δύο γενικούς διευθυντές από τα υπουργεία Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Σε κάθε υπουργείο, περιφέρεια και αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση συγκροτείται Συμβούλιο Αξιολόγησης αποτελούμενο από 3 γενικούς διευθυντές, που έχει την ευθύνη της παρακολούθησης των διαδικασιών αλλά και των ενστάσεων που κατατίθενται στον τομέα ευθύνης του. Επίσης θεσπίζονται οι προϊστάμενοι-αξιολογητές των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας σημείωσε ότι κάθε υπάλληλος θα συνάπτει ένα συμβόλαιο απόδοσης με τον προϊστάμενό του «σαν να πρόκειται για κάποιο πρωτόκολλο, οι στόχοι που τίθενται, το χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο πρέπει να υλοποιηθούν, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οι δείκτες μέτρησης βάσει των οποίων μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το αν επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί», υπογράμμισε ο κ. Ρέππας.
Σημείωσε επίσης ότι η βαθμολογική απόδοση του υπαλλήλου προκύπτει με τη χρήση ενός μαθηματικού τύπου από το άθροισμα της βαθμολογίας των στόχων στην κλίμακα από το 0 έως το 100, διαιρούμενο δια του αριθμού των στόχων προκειμένου να προκύψει ο μέσος όρος.
Ο προσδιορισμός των ατομικών και ομαδικών στόχων στο Δημόσιο θα πραγματοποιηθεί με διαδικασία που θα ξεκινά από την κορυφή της πυραμίδας και θα διαχέεται προς τα κάτω. Ο υπουργός θα καθορίζει τους στρατηγικούς πολιτικούς στόχους και θα συντάσσονται επιχειρησιακά σχέδια που θα εξειδικεύονται ανά μονάδα και υπάλληλο.
Για τους προϊστάμενους: Ικανότητα στρατηγικού σχεδιασμού, ηγετική ικανότητα, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, ικανότητα εκπροσώπησης υπηρεσίας, γνώση αντικειμένου, πρωτοβουλία, ικανότητα λήψης αποφάσεων, διαχείριση προβλημάτων, επικοινωνία.
Για τους υπαλλήλους: Γνώση αντικειμένου, διάθεση για ανάπτυξη και επιμόρφωση, ικανότητα προσαρμογής, οργανωτικότητα, πρωτοβουλία, αντιμετώπιση προβλημάτων, επικοινωνία.
Κατά τη διαδικασία αξιολόγησης θα «βαθμολογηθούν» οι σπουδές, οι ξένες γλώσσες, η εμπειρία και η ικανότητα, ενώ το γραπτό τεστ θα περιλαμβάνει 80 ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, η απάντηση των οποίων θα κρίνει και την ικανότητα του κάθε υπαλλήλου για τη θέση που κατέχει.
Η αξιολόγηση θα γίνει στη βάση των τυπικών προσόντων, της εμπειρίας και των αποτελεσμάτων των γραπτών εξετάσεων, από τις οποίες θα περάσουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι εντός του 2012, με πρώτο βήμα τον Ιούνιο.
Τα κριτήρια έχουν συμφωνηθεί μεταξύ του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και των γάλλων εμπειρογνωμόνων που παρέχουν τεχνική βοήθεια στον τομέα της δημόσιας διοίκησης.
Οι ικανότητες και οι δεξιότητες των υπαλλήλων στο Δημόσιο θα εξεταστούν κατά κλάδο, ενώ θα υποβληθούν ειδικά ερωτήματα. Κάθε τομέας αξιολόγησης θα έχει διαφορετικό δείκτη βαρύτητας.
Κάθε υπάλληλος θα κριθεί για τις σπουδές (πτυχία), που θα έχουν βαρύτητα ανά εκπαιδευτική κατηγορία 25%-30%, για την επιμόρφωση, με βαρύτητα 10%-15%, την εμπειρία, στην οποία θα συνυπολογίζεται και ο ιδιωτικός τομέας, με βαρύτητα 30%-35%, τη γνώση ξένων γλωσσών, με βαρύτητα 5%-10%, και τα γραπτά τεστ που θα έχουν βαρύτητα 20%.
Σχόλιο: Γενικόλογα και κυρίως εντελώς υποκειμενικά κριτήρια, τα οποία τσουβαλιάζουν όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους υπό μία σκέπη: δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι καθαρίστριες στο υπουργείο Υγείας, δημόσιοι υπάλληλοι οι δάσκαλοι, οι στρατιωτικοί και οι εφοριακοί. Μπορούν αλήθεια να υπάρξουν "πολιτικοί στόχοι" μετρήσιμοι, για όλους; Επίσης αλήθεια ποιος θα κρίνει την "οργανωτικότητα" και την "αντιμετώπιση προβλημάτων"; Οι προϊστάμενοι; Μια "ειδική" επιτροπή; Οι άλλοι υπάλληλοι; Μήπως θα ψηφίζουν και τον "υπάλληλο του μήνα" όπως κάνουν τα ΜacDonalds;
Αλήθεια επίσης ποιος μας εγγυάται τη δικαιοσύνη του μαθηματικού τύπου και γιατί κανείς δε μας λέει πως θ' αντιπροσωπεύει αυτός τις "ανάγκες" του δημοσίου τομέα γενικώς και της κάθε υπηρεσίας εξιδεικευμένα (όπερ έδει δείξε που λέγανε και οι αρχαίοι). Παράλληλα, το "πρωτόκολλο συμφωνίας" θα έχει κάποιο δεσμευτικό χαρακτήρα ή θα υποκαταστήσει τη γενική σύμβαση έργασίας (έχοντας δηλ. χαρακτήρα ατομικής σύμβασης); Έχουμε την αίσθηση πως ο εκσυγχρονισμός απλώς του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα αρκούσε και δε χρειαζόταν "φανφάρες" τέτοιου τύπου.
Σαφέστατα είμαστε υπέρ για τον εξορθολογισμό και τον εκσυχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Όμως η αντιγραφή μοντέλων, τα οποία καλά-καλά δε λειτουργούν στο εξωτερικό ή πλέον είναι εκτός εποχής κι εκεί, δεν πρόκειται να επιφέρει την πρόοδο. Αυτό που θέλουμε είναι μια πραγματική μελέτη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ δημόσιας διοίκησης και τη εφαρμογή μιας πρότασης που θα είναι δημιουργημένη για την ΕΛΛΑΔΑ (γράφουμε κεφαλαία για την περίπτωση που κάποιοι δεν κατανοούν τις ειδοποιές διαφορές μεταξύ π.χ. της Γερμανίας ή του Βελγίου και της χώρας μας).
Και αυτό θέλει χρόνο, θέληση και συγκερασμό όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Κάτι που δυστυχώς δε βλέπουμε να γίνεται.
Πηγή ειδήσεων: "Έθνος"
Κάθε υπάλληλος θα υπογράφει «ατομικό συμβόλαιο απόδοσης» με την υπηρεσία του και από τις επιδόσεις των οργανικών μονάδων -εάν έχουν πετύχει το 80% των στόχων- θα εξαρτάται η καταβολή του Κινήτρου Επίτευξης Στόχου (πριμ παραγωγικότητας) στους υπαλλήλους το επόμενο έτος.
Το προεδρικό διάταγμα που έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση θα δοθεί για παρατηρήσεις στο Συμβούλιο της Επικρατείας αμέσως μετά και θα ξεκινήσει η εφαρμογή του από το 2013.
Μέχρι και το 2014 «παγώνουν» οι αυξήσεις στους μισθούς και η απόδοση βαθμών, ενώ από το 2015 θα ξεκινήσει η καταβολή του Κινήτρου Επίτευξης Στόχων που μπορεί να φτάσει στο ύψος ενός βασικού μισθού κατ΄ έτος για τους υπαλλήλους των υπηρεσιών που πέτυχαν τους στόχους τους.
Σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου, το νέο πάγιο σύστημα αξιολόγησης υπαλλήλων και οργανικών μονάδων αξιοποιεί εργαλεία που χρησιμοποιούνται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά διαθέτει σημαντικές καινοτομίες, αφού για πρώτη φορά στην ελληνική δημόσια διοίκηση συνδυάζει άμεσα την ατομική αποδοτικότητα με την επίτευξη των στόχων της ομάδας που μπορεί να είναι διεύθυνση, τμήμα, ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου ή ένας δήμος.
Η αξιολόγηση θα γίνεται σε ετήσια βάση για τους εργαζομένους και κάθε 2 χρόνια για τις μονάδες.
Σημαντικό στοιχείο αποτελεί η συγκριτική αξιολόγηση για την απόδοση βαθμού σε δημοσίους υπαλλήλους, αφού με την ποσόστωση που έχει θεσπιστεί για την κατάληψη των βαθμών (από τον βαθμό Ε στον Δ το 90% των υπαλλήλων, από τον Δ στον Γ το 80%, από τον Γ στον Β το 70% και από τον Β στον Α το 30%) θα επιλέγονται ? όπως δήλωσε ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Δ. Ρέππας, «όχι απλώς οι καλοί, αλλά οι καλύτεροι από άλλους συναδέλφους, με βάση την αξιολόγησή τους.
Οπως δήλωσε ο πρόεδρος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, σύμβουλος Επικρατείας Μ. Βηλαράς, «Η αξία του νέου συστήματος είναι ότι συνδυάζει την προαγωγή και τη μισθολογική εξέλιξη με την επίτευξη όχι μόνο των ατομικών αλλά και των ομαδικών στόχων που έχουν προσδιοριστεί».
Η αξιολόγηση των οργανικών μονάδων γίνεται με τη χρήση 9 κριτηρίων του Κοινού Πλαισίου Αξιολόγησης που χρησιμοποιούνται στην Ε.Ε. Τα κριτήρια είναι:
Κριτήρια προϋποθέσεων. Βαθμολογείται η διοικητική ικανότητα των οργανικών μονάδων και αξιολογούνται:
•Η ηγεσία, εάν υπάρχει σαφής κατεύθυνση και όραμα στην υπηρεσία, εάν παρέχονται κίνητρα στους υπαλλήλους, και ο τρόπος διαχείρισης των σχέσεων με την πολιτική ηγεσία, τις δημόσιες υπηρεσίες, τους διεθνείς οργανισμούς.
•Η στρατηγική και ο προγραμματισμός.
•Το ανθρώπινο δυναμικό: προγραμματισμός αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό, η ορθή εκτίμηση των ικανοτήτων και η παρακίνηση του προσωπικού.
•Συνεργασίες και πόροι: συνεργασίες με πολίτες, ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης της πληροφορίας και της γνώσης, διασύνδεση οικονομικής διαχείρισης με τους στρατηγικούς στόχους.
•Διαδικασίες: η απλούστευση των διαδικασιών, η εισαγωγή καινοτομιών.
Κριτήρια αποτελεσμάτων. Βαθμολογείται η απόδοση των οργανικών μονάδων ως προς:
•Τα αποτελέσματα σε σχέση με τους πολίτες, όπου μετράται η ικανοποίηση των πολιτών με την ύπαρξη συγκεκριμένων δεικτών.
•Το ανθρώπινο δυναμικό με τη μέτρηση ικανοποίησης των υπαλλήλων.
•Την κοινωνία, με την καταγραφή μετρήσεων για την εικόνα της υπηρεσίας στο κοινό.
•Τα εσωτερικά και εξωτερικά αποτελέσματα, που έχουν να κάνουν με την επίτευξη των στόχων και τον περιορισμό των οικονομικών πόρων.
Κάθε τρίμηνο «βαθμολογία»
Πέντε οι δείκτες «μέτρησης» της απόδοσης των υπαλλήλων
Οι υπάλληλοι θα αξιολογούνται για τη συμπεριφορά, την απόδοση και τη διοικητική ικανότητά τους, ενώ θα «βαθμολογούνται» για την επίτευξη των στόχων που έχουν δεσμευτεί κάθε τρίμηνο και η τελική αξιολόγηση θα γίνεται στα τέλη του έτους. Εισηγητής για την αξιολόγηση των υπαλλήλων θα είναι ο άμεσος προϊστάμενός τους, ενώ τελικός αξιολογητής είναι ο προϊστάμενος της αμέσως ανώτερης οργανικής μονάδας.
Στο τέλος κάθε έτους ο υπάλληλος υπογράφει «συμβόλαιο απόδοσης» με τον προϊστάμενό του για την επόμενη χρονιά, όπου καθορίζονται οι ατομικοί στόχοι, το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οι δείκτες μέτρησης, τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν και οι προπαρασκευαστικές ενέργειες. Η απόδοση των υπαλλήλων με βάση τους στόχους που έχουν τεθεί βαθμολογείται από το 0 έως το 100.
Η συνολική βαθμολογία για την επίτευξη στόχων προκύπτει από το άθροισμα των βαθμολογιών το οποίο διαιρείται με τον αριθμό των στόχων. Παράλληλα οι αρμόδιοι προϊστάμενοι αξιολογούν τους υπαλλήλους για τη συμπεριφορά τους, που καθορίζεται από την ικανότητα συνεργασίας με τους συναδέλφους και την ευπρεπή συμπεριφορά, καθώς και την έγκαιρη διεκπεραίωση των υποθέσεών τους.
Επίσης αξιολογούν την απόδοση των υπαλλήλων βάσει 5 δεικτών:
•Τον βαθμό επίτευξης στόχων.
•Τον χρόνο εκτέλεσης.
•Την κανονικότητα του ρυθμού εκτέλεσης.
•Την ορθολογική διαχείριση των παρεχόμενων πόρων.
•Τους ειδικούς δείκτες μέτρησης του παραγόμενου έργου.
Η τελική αξιολόγηση των υπαλλήλων προκύπτει από μαθηματικό τύπο, στον οποίο υπολογίζεται η βαθμολογία της απόδοσης, η βαθμολογία απόδοσης βάσει στόχων, η βαθμολογία διοικητικής ικανότητας και η βαθμολογία της υπηρεσιακής μονάδας.
Τον κίνδυνο να παραμείνουν στάσιμοι βαθμολογικά και μισθολογικά αντιμετωπίζουν οι υπάλληλοι που θα αξιολογηθούν αρνητικά με βάση τα κριτήρια και τους στόχους που προσδιορίζει το σχέδιο προεδρικού διατάγματος.
Η σύνδεση της παραγωγικότητας των υπαλλήλων με τον μισθό και την απόδοση της οργανικής μονάδας, αποτελούν πλέον κίνητρο για τους εργαζόμενους στο δημόσιο, όπως αναφέρουν στελέχη του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Συγκεκριμένα ένας υπάλληλος πρέπει να πετύχει το 50% των στόχων για να «ανέβει» μισθολογικό κλιμάκιο.
Εάν η οργανική μονάδα που ανήκει πετύχει το 80% της στοχοθεσίας, τότε ο υπάλληλος θα λάβει «μπόνους» από μισό έως και έναν βασικό μισθό, το Κίνητρο Επίτευξης Στόχων (ΚΕΣ) όπως περιγράφεται στο νέο μισθολόγιο.
Το ύψος του ΚΕΣ εξαρτάται από τα ποσοστά επίτευξης των στόχων ανά υπάλληλο (μέχρι 90% λαμβάνει μισό μισθό και πάνω από 90% έναν βασικό μισθό). Το ΚΕΣ θα καταβληθεί και στους υπαλλήλους που δεν έχουν «πιάσει» υψηλές επιδόσεις εάν έχει επιτύχει τη στοχοθεσία που καθορίστηκε η οργανική μονάδα που ανήκουν.
«Η ομάδα θα συμπαρασύρει και τους «αδύναμους» υπαλλήλους τα πρώτα χρόνια, αλλά κατόπιν δεν θα δεχτεί να τιμωρηθεί με μισθολογική καθήλωση εάν μια μικρή μειοψηφία αρνείται να συνεργαστεί», αναφέρουν κύκλοι του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Υψηλότερο χρηματικό κίνητρο έχει θεσπιστεί για τους υπαλλήλους οικονομικών υπηρεσιών, το Κίνητρο Επίτευξης Δημοσιονομικών Στόχων που μπορεί να φτάσει στο 15% του μισθού.
Στην κορυφή της διοικητικής πυραμίδας του νέου συστήματος αξιολόγησης των υπαλλήλων και των οργανικών μονάδων συστήνεται το Συμβούλιο Εποπτείας Αξιολόγησης, με απόφαση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Το Συμβούλιο αποτελείται από αντιπρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, από σύμβουλο του ΑΣΕΠ, από έναν βοηθό Συνήγορο του Πολίτη, από τον ειδικό γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης, τον γενικό γραμματέα του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και δύο γενικούς διευθυντές από τα υπουργεία Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Σε κάθε υπουργείο, περιφέρεια και αποκεντρωμένη κρατική διοίκηση συγκροτείται Συμβούλιο Αξιολόγησης αποτελούμενο από 3 γενικούς διευθυντές, που έχει την ευθύνη της παρακολούθησης των διαδικασιών αλλά και των ενστάσεων που κατατίθενται στον τομέα ευθύνης του. Επίσης θεσπίζονται οι προϊστάμενοι-αξιολογητές των δημοσίων υπαλλήλων.
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Δ. Ρέππας σημείωσε ότι κάθε υπάλληλος θα συνάπτει ένα συμβόλαιο απόδοσης με τον προϊστάμενό του «σαν να πρόκειται για κάποιο πρωτόκολλο, οι στόχοι που τίθενται, το χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο πρέπει να υλοποιηθούν, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, οι δείκτες μέτρησης βάσει των οποίων μπορούμε να βγάλουμε συμπέρασμα για το αν επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί», υπογράμμισε ο κ. Ρέππας.
Σημείωσε επίσης ότι η βαθμολογική απόδοση του υπαλλήλου προκύπτει με τη χρήση ενός μαθηματικού τύπου από το άθροισμα της βαθμολογίας των στόχων στην κλίμακα από το 0 έως το 100, διαιρούμενο δια του αριθμού των στόχων προκειμένου να προκύψει ο μέσος όρος.
Ο προσδιορισμός των ατομικών και ομαδικών στόχων στο Δημόσιο θα πραγματοποιηθεί με διαδικασία που θα ξεκινά από την κορυφή της πυραμίδας και θα διαχέεται προς τα κάτω. Ο υπουργός θα καθορίζει τους στρατηγικούς πολιτικούς στόχους και θα συντάσσονται επιχειρησιακά σχέδια που θα εξειδικεύονται ανά μονάδα και υπάλληλο.
Για τους προϊστάμενους: Ικανότητα στρατηγικού σχεδιασμού, ηγετική ικανότητα, διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, ικανότητα εκπροσώπησης υπηρεσίας, γνώση αντικειμένου, πρωτοβουλία, ικανότητα λήψης αποφάσεων, διαχείριση προβλημάτων, επικοινωνία.
Για τους υπαλλήλους: Γνώση αντικειμένου, διάθεση για ανάπτυξη και επιμόρφωση, ικανότητα προσαρμογής, οργανωτικότητα, πρωτοβουλία, αντιμετώπιση προβλημάτων, επικοινωνία.
Κατά τη διαδικασία αξιολόγησης θα «βαθμολογηθούν» οι σπουδές, οι ξένες γλώσσες, η εμπειρία και η ικανότητα, ενώ το γραπτό τεστ θα περιλαμβάνει 80 ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών, η απάντηση των οποίων θα κρίνει και την ικανότητα του κάθε υπαλλήλου για τη θέση που κατέχει.
Η αξιολόγηση θα γίνει στη βάση των τυπικών προσόντων, της εμπειρίας και των αποτελεσμάτων των γραπτών εξετάσεων, από τις οποίες θα περάσουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι εντός του 2012, με πρώτο βήμα τον Ιούνιο.
Τα κριτήρια έχουν συμφωνηθεί μεταξύ του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και των γάλλων εμπειρογνωμόνων που παρέχουν τεχνική βοήθεια στον τομέα της δημόσιας διοίκησης.
Οι ικανότητες και οι δεξιότητες των υπαλλήλων στο Δημόσιο θα εξεταστούν κατά κλάδο, ενώ θα υποβληθούν ειδικά ερωτήματα. Κάθε τομέας αξιολόγησης θα έχει διαφορετικό δείκτη βαρύτητας.
Κάθε υπάλληλος θα κριθεί για τις σπουδές (πτυχία), που θα έχουν βαρύτητα ανά εκπαιδευτική κατηγορία 25%-30%, για την επιμόρφωση, με βαρύτητα 10%-15%, την εμπειρία, στην οποία θα συνυπολογίζεται και ο ιδιωτικός τομέας, με βαρύτητα 30%-35%, τη γνώση ξένων γλωσσών, με βαρύτητα 5%-10%, και τα γραπτά τεστ που θα έχουν βαρύτητα 20%.
Σχόλιο: Γενικόλογα και κυρίως εντελώς υποκειμενικά κριτήρια, τα οποία τσουβαλιάζουν όλους ανεξαιρέτως τους δημοσίους υπαλλήλους υπό μία σκέπη: δημόσιοι υπάλληλοι είναι οι καθαρίστριες στο υπουργείο Υγείας, δημόσιοι υπάλληλοι οι δάσκαλοι, οι στρατιωτικοί και οι εφοριακοί. Μπορούν αλήθεια να υπάρξουν "πολιτικοί στόχοι" μετρήσιμοι, για όλους; Επίσης αλήθεια ποιος θα κρίνει την "οργανωτικότητα" και την "αντιμετώπιση προβλημάτων"; Οι προϊστάμενοι; Μια "ειδική" επιτροπή; Οι άλλοι υπάλληλοι; Μήπως θα ψηφίζουν και τον "υπάλληλο του μήνα" όπως κάνουν τα ΜacDonalds;
Αλήθεια επίσης ποιος μας εγγυάται τη δικαιοσύνη του μαθηματικού τύπου και γιατί κανείς δε μας λέει πως θ' αντιπροσωπεύει αυτός τις "ανάγκες" του δημοσίου τομέα γενικώς και της κάθε υπηρεσίας εξιδεικευμένα (όπερ έδει δείξε που λέγανε και οι αρχαίοι). Παράλληλα, το "πρωτόκολλο συμφωνίας" θα έχει κάποιο δεσμευτικό χαρακτήρα ή θα υποκαταστήσει τη γενική σύμβαση έργασίας (έχοντας δηλ. χαρακτήρα ατομικής σύμβασης); Έχουμε την αίσθηση πως ο εκσυγχρονισμός απλώς του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα αρκούσε και δε χρειαζόταν "φανφάρες" τέτοιου τύπου.
Σαφέστατα είμαστε υπέρ για τον εξορθολογισμό και τον εκσυχρονισμό της δημόσιας διοίκησης. Όμως η αντιγραφή μοντέλων, τα οποία καλά-καλά δε λειτουργούν στο εξωτερικό ή πλέον είναι εκτός εποχής κι εκεί, δεν πρόκειται να επιφέρει την πρόοδο. Αυτό που θέλουμε είναι μια πραγματική μελέτη της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ δημόσιας διοίκησης και τη εφαρμογή μιας πρότασης που θα είναι δημιουργημένη για την ΕΛΛΑΔΑ (γράφουμε κεφαλαία για την περίπτωση που κάποιοι δεν κατανοούν τις ειδοποιές διαφορές μεταξύ π.χ. της Γερμανίας ή του Βελγίου και της χώρας μας).
Και αυτό θέλει χρόνο, θέληση και συγκερασμό όλων των ενδιαφερόμενων μερών. Κάτι που δυστυχώς δε βλέπουμε να γίνεται.
Πηγή ειδήσεων: "Έθνος"
Δευτέρα 2 Απριλίου 2012
Η πλαστογράφηση της ιστορίας της ελληνικής επανάστασης του 1821 / Περιορισμός φορολογικών κλιμάκων και αύξηση φόρων στα χαμηλά εισοδήματα...
Παρότι δεν είναι τρέχον θέμα της επικαιρότητας, αξίζει νομίζουμε ν' αναφερθούμε σε μια ακόμα προσπάθεια που γίνεται τον τελευταίο καιρό για "να ξαναδούμε" την ιστορία της ελληνικής επανάστασης του 1821. Η απάντηση στις προσπάθειες αυτές έρχεται από τον καθηγητή Β.Φίλια και πρωτοπαρουσιάστηκε στο "Ποντίκι":
"Ένας αποτελεσματικός τρόπος ίσως ο αποτελεσματικότερος για να αποφύγεις να κριθεί μια επιστημονική εργασία επί της ουσίας, δηλαδή με ποιοτικά κριτήρια, είναι να επιτύχεις να χαρακτηρισθεί ως «προοδευτική προσέγγιση» σαν αντιπαράθεση και κατ’ αντιδιαστολή με τις «λοιπές», που συλλήβδην στιγματίζονται ως «ξεπερασμένες», «πεπαλαιωμένες», ακόμη και αντιδραστικές.
Με τον τρόπο αυτό επέρχεται μια μετάθεση από το επίπεδο των επιχειρημάτων στο επίπεδο των ηχηρών λόγων και των εντυπώσεων. Γνωστή μεθοδολογία από την πολιτική του πεζοδρομίου και των ηγετικών παλκοσένικων εφαρμόζεται πλέον κατά κόρο τόσο στην ιστορική έρευνα κυρίως, αλλά και σε όλες τις επιστήμες του ανθρώπου προκειμένου να διαστρεβλωθούν τα γεγονότα και να συγκαλυφθεί η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα, η οποία διερμηνεύεται μέσω διαφόρων ψυχολογουμένων και ψυχολογιοποιήσεων με στόχο τελικά να διαμφισβητηθεί η δυνατότητα ανάλυσης του ιστορικοκοινωνικού γίγνεσθαι με αντικειμενικούς όρους και να επέρχεται σχετικοποίηση και υποκειμενικοποίηση του υπό διερεύνηση πραγματικού υλικού.
Σχετικοποίηση η οποία βαφτίζεται ως ερευνητική αντικειμενικότητα και ψυχρή αποστασιοποίηση κάτω από το πέπλο της οποίας υποκρύπτεται και αποκρύπτεται η υποκειμενικότητα της προσέγγισης, δηλαδή η υπολανθάνουσα αυθαιρεσία του τρόπου διεξαγωγής της έρευνας και της αντίστοιχης συναγωγής συμπερασμάτων. Αφορμή για τη διατύπωση των σκέψεων αυτών μου έδωσε η τηλεοπτική σειρά «1821» στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάϊ» όπου επιχειρήθηκε, υποτίθεται, μια επανατοποθέτηση της επανάστασης του 1821 με κατάρριψη όλων των αυτοκολακευτικών στερεοτύπων και μύθων, που έχουν συστηματικά καλλιεργηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Αξιόλογη και αξιάρεστη στοχοθέτηση, αν θα γινόταν όμως σε πλήρη και σε βάθος γνώση του ιστορικού υλικού και «απροϋπόθετα», κατά την περίφημη διατύπωση του Μεγάλου Μαξ Βέμπερ, δηλαδή χωρίς εξ’ υπαρχής και εκ των προτέρων πρόθεση κατεύθυνσης της έρευνας προς ορισμένα συμπεράσματα με επιλεκτικό υπερτονισμό ή (και) αντίστροφα ηθελημένη υποβάθμιση ορισμένων πλευρών και απόψεων των ιστορικών γεγονότων.
Η επιστημονική ανεπάρκεια των επιστημονικών «συμβούλων» και κατασκευαστών αυτής της τηλεοπτικής σειράς καταφαίνεται από την ερμηνευτική αδυναμία των ιστορικών γεγονότων, δηλαδή από την αδυναμία απάντησης στο «γιατί», η οποία δεν συγκαλύπτεται από την αφηγηματική τους διάνθηση και το λογοτεχνικό οίστρο των επιφορτισμένων με την παρουσίαση. Η αφήγηση δεν σημαίνει ερμηνεία, δεδομένου ότι ερμηνεία σημαίνει αναζήτηση των πραγματικών αιτίων. Αναζήτηση, η οποία προϋποθέτει εντοπισμό και ανάλυση του τρόπου σύνθεσης παραγόντων: οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών κοκ.
Ιστορικός χωρίς τη δυνατότητα αυτής της αναζήτησης, δεν είναι καν ιστορικός. Μπορεί στην καλλίτερη περίπτωση να είναι ιστοριοδίφης, τίποτα περισσότερο. Ακριβώς γι’αυτό και όλη η παρουσίαση του 1821 από τους ανιστόρητους ιστορικούς της τηλεοπτικής σειράς του «Σκάϊ» εκφυλίζεται σε επίπεδο διαμαχών προσωπικού χαρακτήρα και κινήτρων ευτελούς χαρακτήρα τόσον όσον αφορά στην ηγεσία όσο και όσον αφορά στο λαό. Οι όποιες επαναστατικές εξάρσεις κατά τους παραποιητές αυτής της Ιστορίας δεν έχουν ηρωϊκό υπόβαθρο, αλλά είναι υποστασιοποιήσεις ταπεινών ελατηρίων (π.χ. λαφυραγωγία) ή αδιεξοδικών συγκυριών (π.χ. Μεσολόγγι) - σε τελευταία ανάλυση συντίθενται σε κυρίαρχο βαθμό από μυθοπλαστικές κατασκευές και διανοουμενίστικες ωραιοποιήσεις.
Εννοείται ότι όλα αυτά δεν εκφράζονται κατά τρόπο άμεσο, αλλά με μια σειρά ασαφών εμμεσοποιήσεων, που συνθέτουν ένα κλίμα και μια ατμόσφαιρα γενικευμένης υποβάθμισης των γεγονότων της επανάστασης του 1821. Τα όσα μέχρι τώρα αναφέρθηκαν δεν εξαντλούν ασφαλώς το θέμα, αλλά χρειάζονται συγκεκριμενοποιήσεις και εξειδικεύσεις. Η τηλεοπτική αυτή σειρά εσκεμμένα αποφεύγει να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα:
Πρώτον,γιατί η ελληνική επανάσταση εκδηλώνεται πρώτη και με διαφορά 30-50 ετών από εκείνες των άλλων χριστιανικών χωρών της Βαλκανικής;
Δεύτερον,ποιό είναι το ιδιαίτερο βάρος της ελληνικής επανάστασης όσον αφορά στη διάρρηξη του αντιδραστικού ιστού της Ιερής Συμμαχίας, που είχε δημιουργήσει ο Μέττερνιχ;
Τρίτον,ποιές κοινωνικές δυνάμεις του υπόδουλου ελληνισμού και για ποιούς λόγους ήταν υπερ και ποιές κατά της επαναστατικής εξέγερσης;
Τέταρτον,ποιά ήταν η ακριβής έννοια της φράσης «δια του Χριστού την πίστην των αγίων και της πατρίδος την ελευθερίαν» και πως στη βάση αυτή καθορίζεται η σχέση του εθνικού και του θρησκευτικού;
Πέμπτον,πως μεταξιώνονται οι βασικές παραδοχές της Γαλλικής Επανάστασης με άξονα την ελληνική οικονομικό-κοινωνική πραγματικότητα;
Εκτον,ποιές οι συνέπειες της αντιπαλότητας των κοινωνικών συμφερόντων στην εκδήλωση και την εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης;
Εβδομον,γιατί και πως το λεγόμενο «Πολιτικόν» εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη της ελληνικής κοινωνίας (κοτσαμπάσηδες – Φαναριώτες) και το «Στρατιωτικόν» τα λαϊκά συμφέροντα (αγροτοποιμένες, αλιείς);
Ογδοον,τι επεδίωξαν και ποιό ρόλο έπαιξαν τα αγγλικά δάνεια όσον αφορά τη συνοχή των επαναστατικών ηγεσιών και την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων;
Ενατον,πως συσχετίζεται το λεγόμενο «ανατολικό ζήτημα» (η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) με τη στάση των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ελληνική επανάσταση του 1821;
Δέκατον,ποιός ο ρόλος της Αγγλίας στη διαμόρφωση του αντικαποδιστριακού κλίματος, που οδήγησε στη δολοφονία του Κυβερνήτη;
Δεν είναι μόνο αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά τα βασικότερα. Η παράλειψη της απάντησής τους δεν είναι τυχαία και ασφαλώς οδηγεί στη μονομερή διαστρεβλωτική οπτική, που χαρακτηρίζει το εν λόγω σήριαλ. Ακριβώς γι’αυτό και η προσέγγιση του είναι επιδερμική και δημοσιογραφική, όχι επιστημονική, όπως π.χ. είναι σε ιστορικές σειρές του BBC. Aυτή όμως είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη συντίθεται από εννοιολογικές συγχύσεις και ασάφειες όλων των κατηγοριών.
Η κορυφαία είναι εκείνη, που αναφέρεται στο Έθνος. Στην ελληνική περίπτωση η έννοια του Έθνους δεν είναι «αστικογενής» όπως στην δυτική Ευρώπη, αλλά προέρχεται από μια αντίληψη ταυτότητας, που ξεκινάει πολύ παλαιότερα από εκείνη της Δύσης και θεμελιώνεται πρωτογενώς σε στοιχεία όχι οικονομικά, αλλά πολιτιστικά, που ανάγονται στην κλασική αρχαιότητα, το Βυζάντιο, στη αδιάπτωτη συνέχεια της γλώσσας και σε κοινά έθιμα και παραδόσεις. Ακριβώς γι’αυτό και η εθνική συνείδηση των Ελλήνων δεν κατασκευάζεται στον 19ο αιώνα, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι φωστήρες του επίμαχου σήριαλ, αλλά ενυπάρχει τουλάχιστον από την εποχή της αυτοκρατορίας της Νίκαιας (1261).
Επόμενη συγκεχυμένη ασάφεια αναφέρεται στην παρουσίαση του ρόλου της εκκλησίας. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν υπήρξε ή όχι το «κρυφό σχολειό» αλλά το εάν και κατά πόσο η εκκλησία συνέβαλε αποφασιστικά στην διατήρηση καίριων πολιτισμικών στοιχείων του ελληνισμού, όπως κατά κύριο λόγο της γλώσσας, δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Το συγκλονιστικό κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού για «Παιδεία και γλώσσα» πως είναι δυνατό να λησμονήθηκε από τους κυρίους αυτούς; Άλλο βέβαια το ζήτημα της αντεπαναστατικής στάσης της εκκλησιαστικής ιεραρχίας σε αντίθεση με την στάση του κατώτερου κλήρου και των μοναχών, όπου και πάλι τα πράγματα παραμένουν στο σήριαλ αδιευκρίνιστα και ανεξήγητα.
Η τρίτη ελλειματικότητα του σήριαλ αναφέρεται στα κοινωνικά αίτια της επανάστασης. Το εάν ή όχι και μέχρι ποιού σημείου η άνοδος ισχυρών αστικών κατηγοριών έπαιξε ρόλο στην επαναστατική ζύμωση είναι ένα ζήτημα, όπου μπορεί να υπάρξουν αντιπαρατιθέμενες απόψεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί, όπως συνέβη με την κρινόμενη τηλεοπτική σειρά. Ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να αγνοηθεί η σημαντικότητα των φορολογικών επιβαρύνσεων των λαϊκών στρωμάτων, συνακόλουθα των Ορλωφικών και της επιδημίας της χολέρας. Επ’ αυτού ούτε λέξη ειπώθηκε. Όπως είναι γνωστό η Θεσσαλοηπειρώτικη εξέγερσις του 18ου αιώνα ξεκίνησε ακριβώς με αίτημα τη μείωση των φορολογικών βαρών.
Επί βάσει αυτών των τριών «ασαφειών» βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο μιας επανάστασης χωρίς αίτια: Το εθνικό-εθνοτικό στοιχείο ανύπαρκτο, το ιδεολογικό-θρησκευτικό σε κλίμα ανοχής και ύφεσης, το οικονομικό-κοινωνικό αμελητέο. Τότε γιατί έγινε η επανάσταση; Προφανώς – όπερ έδει δείξαι – για να υποκατασταθούν οι Τούρκοι εξουσιαστές και τα προνόμια τους από εκείνα φιλόδοξων Ελλήνων τοπαρχών, οπλαρχηγών και καπεταναίων, που δεν είχαν άλλα στο νου τους από τη λαφυραγωγία και την καταλήστευση του διαθέσιμου πλούτου. Γι’αυτό και οι ηγέτες της επανάστασης παρουσιάζονται στο σήριαλ εμμέσως πλην σαφώς ως άθλιοι και ευτελείς πλιατσικολόγοι σε διαρκή διαμάχη μεταξύ τους με κίνητρο το ατομικό όφελος και τη λεία.
Δεν αρκεί όμως αυτή η δια της τεθλασμένης απαξίωση του νοήματος της επανάστασης και του ευτελισμού των ηγεσιών της από το σήριαλ. Πρέπει να υπογραμμιστεί και να υπερτονιστεί ο αιμοσταγής χαρακτήρας της. Εσφάγησαν οι Τούρκοι στην Τρίπολη. Ναι, κακώς – κάκιστα, αλλά ποιά επανάσταση, έστω και μια, έγινε χωρίς ακρότητες, και βιαιότητες; Και γιατί οι σφαγές- π.χ.της Χίου- από τους Τούρκους πέρασαν «στα μαλακά» από το σήριαλ. Οι εκατόμβες του αίματος και μάλιστα μεταξύ ομοεθνών προσδίδουν μήπως το χαρακτήρα σφαγείου στη Γαλλική Επανάσταση, όπως ισχυριζόταν η χιτλερική προπαγάνδα;
Οι τρεις χιλιάδες Τούρκοι, που εξετέλεσε ο Ναπολέων μετά την κατάληψη της Ακρας ή οι 32.000 εργάτες, που εκτελέστηκαν (1870-71 !!!) μετά την καταστολή της Κομμούνας στο Παρίσι είναι μήπως δείγματα ανθρωπισμού σε αντιπαράθεση με την εξόντωση των Τούρκων στη Τριπολιτσά, που στο κάτω-κάτω της γραφής, εξέφραζε το συμπυκνωμένο μίσος πέντε αιώνων δουλείας και καταπίεσης; Πέραν τούτου, συνεχίζουν οι «σηριαλιστές» ιστορικοί μας, οι εσωτερικές έριδες και οι εμφύλιες συγκρούσεις στην διάρκεια της επανάστασης αποδεικνύουν ότι τα προσωπικά ωφελιμιστικά κίνητρα ήταν τα κυρίαρχα και ο στόχος της απελευθέρωσης γινόταν αντιληπτός στο πλαίσιο και σε αναφορά με τα κίνητρα αυτά.
Το ότι αυτής της κατηγορίας κίνητρα εμπλέκονται παντού και πάντοτε στην Ιστορία είναι δεδομένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά υπερκαλύπτουν την ετοιμότητα θυσίας χάριν υπέρτερων συλλογικών σκοπών και αυτό το γνωρίζουμε από την Ιστορία όλων ανεξαίρετα των λαών της γης. Όσον αφορά, όμως στην Ελληνική Επανάσταση ούτε η εξήγηση αυτή είναι επαρκής, δεδομένου ότι το βαθύτερο υπόστρωμα των εσωτερικών συγκρούσεων ήταν υποκείμενες ταξικής φύσεως αντιθέσεις, που οι «σηριαλιστές» θέλουν να αγνοούν, προφανώς και διότι η έννοια «κοινωνική τάξη» είναι εντελώς αντίθετη προς τη λογική τους.
Αμφισβητούν επίσης «δι’ αποσιωπήσεως» οι «ερευνητές» του Σκάϊ, την έκταση του εξισλαμισμού και του παιδομαζώματος. Η απάντηση δίνεται από τον καθηγητή Βακαλόπουλο τον πρεσβύτερο, ο οποίος εξηγεί πως δια της καταφυγής στα ορεινά και τα δύσβατα ημιορεινά απέφυγαν – όσοι απέφυγαν – τον βίαιο εξισλαμισμό και συνακόλουθα τον αφελληνισμό τους. Ισχυρίζονται επίσης οι «αντικειμενικοί αναλυτές» μας ότι με την κατάκτηση οι Έλληνες απέβαλαν σχεδόν ολοκληρωτικά τα δυτικά (;) πρότυπα διαβίωσης, ότι π.χ. ξέχασαν τις καρέκλες και τα τραπέζια και άλλα τινά ευτράπελα και συνήθισαν στους οντάδες, το φαγητό από κοινό τσουκάλι κλπ. κλπ., όλα χωρίς επαρκή ανάλυση των λαογραφικών δεδομένων και των συνθηκών της καθημερινής ζωής.
Παράλληλα οι κύριοι αυτοί ελαχιστοποιούν ή δεν αναφέρονται καθόλου στις γηγενείς θεσμικές ρυθμίσεις, που αναπτύχθησαν στον υπόδουλο Ελληνισμό, σε ένα κοινό δίκαιο παρά το γεγονός ότι επ’ αυτών υπάρχουν οι εξαίρετες μελέτες του αείμνηστου καθηγητή Πανταζόπουλου.Το θέμα αυτό είναι νευραλγικής σημασίας, διότι παρασύρει τους «αναλυτές» μας όταν φτάνουν στην εισαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαιακού συστήματος από τους Βαυαρούς στο ατόπημα να υποστηρίζουν ότι στον ελλαδικό χώρο υπήρχε θεσμικό κενό και ανυπαρξία αξιόλογων θεσμικών ρυθμίσεων. Χαρακτηριστικό του τρόπου προσέγγισης της επανάστασης του 21 από τον «Σκαϊ» είναι η πλήρης αποσιώπηση του γεγονότος ότι από την άλωση και πέρα καταγράφονται πάνω από εξήντα εξεγέρσεις στον ελλαδικό χώρο, τοπικές οι περισσότερες, αλλά εξεγέρσεις. Δεν υπήρχαν αίτια γι’αυτές αναγόμενα στην κατάκτηση, την καταπίεση και την υποδούλωση; Φαίνεται όχι και μάλλον επρόκειτο για ένα είδος πολεμικού σπορ των Ελλήνων ! ! !
Αλλά ας προχωρήσουμε:
Το 1805-6 γίνονται τεράστιας κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις από συνδυασμένες τουρκικές δυνάμεις και τους Ελληνες κοτσαμπάσηδες εναντίον της κλεφτουριάς της Πελοποννήσου όπου χάνονται εκατοντάδες οπλαρχηγοί. Γιατί αυτό το καθοριστικής σημασίας γεγονός αποκρύπτεται από το «σήριαλ» και με τον τρόπο αυτό δεν έρχονται στην επιφάνεια τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια των συγκρούσεων μεταξύ των ελληνικών ηγεσιών;
Γιατί ούτε λέξη για το κίνημα των «καρμανιόλων» στη Σάμο και του Οικονόμου στα νησιά του Αργοσαρωνικού; Γιατί καμία ανάλυση σε επίπεδο δημοτικών τραγουδιών των διαχρονικών πόθων και προσδοκιών του ελληνικού λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη; Με το να εμφανίζεται μετά από κάθε συγκεχυμένη και αοριστολογική παρουσίαση των γεγονότων ο κ. Βερέμης και να «συμπεραίνει» σε στυλ «η θεία Όλγα ξέρει» δεν καλύπτονται τα κενά, οι παρερμηνείες, οι διαστρεβλώσεις, οι παραλείψεις και οι ανακολουθίες. Ανάλογα ισχύουν και για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα «προφίλ» των μεγάλων ηγετών του αγώνα.
Επί παραδείγματι:
Ο Κολοκοτρώνης ένας φιλόδοξος και ηθικά αδίστακτος «κατσαπλιάς» που κατέφυγε στη Ζάκυνθο και ανασύρθηκε από την αφάνεια τις παραμονές της επανάστασης. Αποσιωπάται εντελώς το γεγονός ότι του είχε απονεμηθεί από τον Άγγλο διοικητή των Επτανήσων ο βαθμός του ταγματάρχη και υπηρέτησε επι μια δεκαετία τουλάχιστον στον αγγλικό στρατό.
Ο Καραϊσκάκης μια σκοτεινή φυσιογνωμία της Αιτωλοακαρνανίας, που άλλαζε συνεχώς στρατόπεδα και συμμαχίες..... Άνευ αξίας ν’ αναφερθεί το γεγονός ότι η μάχη της Αράχωβας διδάσκεται ακόμα και σήμερα ως κλασικό μεγάλης αξίας στρατιωτικό εγχείρημα τόσο στο Γουέστ Πόϊντ των ΗΠΑ, όσο και στην ρωσική στρατιωτική Ακαδημία Σουβορόφσκι.
Ο Παπαφλέσσας, του οποίου ο ρόλος ήταν καθοριστικός στις ζυμώσεις για τον ξεσηκωμό στην Πελοπόννησο ουσιαστικά αγνοείται στο σήριαλ.
Ο Καποδίστριας ο μέγας αυτός μεταρρυθμιστής ηγέτης εμφανίζεται ως μια μορφή, που δεν είχε επαρκή αντίληψη της ελληνικής πραγματικότητας και δεν παρέχονται στον τηλεθεατή παρά ελάχιστα στοιχεία για να εκτιμηθεί το τεράστιο έργο του, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιξοότητες.
Επίσης, όσον αφορά στο θέμα του Φιλελληνισμού, το σήριαλ καλλιεργεί την απολύτως λαθεμένη εντύπωση ότι οι Φιλέλληνες ήταν φαντασιοκόποι ιδιεαλιστές και αρχαιολάτρες, που όταν έβλεπαν από κοντά τις μικρότητες και τα χάλια των επαναστατών, ετρέποντο εις φυγήν. Οι επιστημονικοί συμβουλάτορες του σήριαλ, αν θα είχαν κάνει πρωτογενή έρευνα στον ευρωπαϊκό τύπο της εποχής, θα ήξεραν ότι δεν είχαν έτσι τα πράγματα, αλλά και από την δευτερογενή βιβλιογραφία δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η ελληνική επανάσταση, παρά τις όποιες αρνητικές και σκοτεινές της πλευρές λειτούργησε ως σύμβολο και σημείο αναφοράς, όχι μόνο στον τύπο, αλλά και πηγή έμπνευσης στη Λογοτεχνία της Ευρώπης για δεκαετίες.
Η «φιλοσοφία» του σίριαλ σε τελευταία ανάλυση αποτελεί την ελληνική συγκλίνουσα του βιβλίου του θρυλικού για την αμάθειά του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Νταβούτογλου. Τούτο, διότι αν γίνουν δεκτά τα όσα ψευδεπίγραφα και λαθεμένα παρουσιάζονται στο σήριαλ, η νεοοθωμανική «λύση» αποτελεί σε τελευταία ανάλυση την αναγκαστική διέξοδο. Αυτό είναι το υποκρυπτόμενο ιδεολόγημα του σήριαλ, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες των εμπνευστών και ταγών του.
Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που προωθείται οργανωμένα η εφελκυστική λογική από τα ίδια κυκλώματα. Ο κ. Θάνος Βερέμης, «ψυχή» του σήριαλ και πρωτεργάτης του λεγόμενου ΕΛIΑΜΕΠ, είχε ταχθεί και πάλεψε λυσσωδώς για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο μαζί με όλους τους ομοϊδεάτες του. Ως γεφυροποιός της ελληνο-τουρκικής προσέγγισης ακολουθεί μια αντίληψη αποδόμησης και αποκαθήλωσης όλων των στοιχείων της ελληνικής «ετερότητας», τα οποία υποτίθεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από κατασκευασμένες μυθοπλασίες.
Ελευθερόφρων και «προοδευτικός», ο κ. Βερέμης και οι συν αυτώ επιχειρεί να μας συνετίσει, διδάσκων τον λόγο της ορθής ιστορικής αλήθειας δια της τηλεοράσεως. Ένα εγχείρημα ανάλογο με εκείνο της κ. Ρεπούση με το βιβλίο της 6ης Δημοτικού. Είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται σε μια φάση όπου στο όνομα της οικονομικής κρίσης ακολουθείται μια γραμμή «εφεκτικότητας» στα εθνικά ζητήματα από την Κυβέρνηση; Όχι βέβαια, υπάρχει κατά την γνώμη μας μια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα σε όλες αυτές τις τάσεις καλπονοθευτικής «επαναγραφής» της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας."
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Καινούργιες αλλαγές ετοιμάζονται στη φορολογία των φυσικών προσώπων. Βέβαια για το τι θα γίνει επακριβώς θα πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές αλλά τα πρώτα προσχέδια είναι ήδη κατατεθημένα στους "αρμόδιους" (δηλ. την τρόικα). Σ' αυτά φαίνεται ότι πολλοί είναι εκείνοι που θα δουν το φόρο να αυξάνεται και δυστυχώς είναι όσοι έχουν χαμηλό εισόδημα, ωστόσο είναι χιλιάδες οι φορολογούμενοι με σημαντική ελάφρυνση καθώς για τα εισοδήματα πάνω από 22.000, που περιλαμβάνουν το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, οι ελαφρύνσεις είναι μεγάλες.
Σύμφωνα με πληροφορίες μεταξύ των άλλων στο πόρισμα προτείνεται η διατήρηση του αφορολόγητου ορίου στις 5.000 ευρώ, ο περιορισμός των κλιμακίων της φορολογίας εισοδήματος από 8 σε 5 και η μείωση του ανώτατου συντελεστή από το 45% στο 40% κινήσεις που θα οδηγήσουν σε σημαντικές φορο- ελαφρύνσεις
για την φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων προτείνονται τα ακόλουθα
-Νέα φορολογική κλίμακα με μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή από το 45% στο 40% για εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, διατήρηση του αφορολογήτου ορίου στις 5.000 ευρώ, μείωση των φορολογικών κλιμακίων από οκτώ σε πέντε με τους εξής συντελεστές:
- μηδενικός για εισόδημα έως 5.000 ευρώ.
- 10% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 5.001 έως 10.000 ευρώ.
- 20% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 10.001 έως 30.000 ευρώ.
- 30% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 30.001 έως 60.000 ευρώ.
40% για εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω όσοι έχουν εισόδημα από 11.000 ως και 21.000 θα δουν τους φόρους τους να αυξάνονται από 30 μέχρι 280 ευρώ το χρόνο.
Παράδειγμα με εισόδημα 16.000 ευρώ ο φόρος αυξάνει κατά από 1.420 ευρώ σε 1.780 ευρώ.
Για εισοδήματα από 22.000 και άνω οι μειώσεις αρχίζουν από 20 ευρώ το χρόνο και φτάνουν ως και τις 3.000 για εισοδήματα ως 100.000 ευρώ.
Στο κείμενο περιλαμβάνονται προτάσεις για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των επιχειρήσεων, θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και αντικατάσταση τους με επιδόματα και επιβολή ενιαίου φόρου στα ακίνητα σε αντικατάσταση του έκτακτου τέλους ακινήτων.
Προβλέπεται μείωση των συντελεστών Φ.Π.Α παρά μόνο στην περίπτωση που επιτυγχάνονται οι ετήσιοι στόχοι για τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο.
Για τις επιχειρήσεις προτείνεται καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή 20% για όλα τα νομικά πρόσωπα με μείωση του φόρου που επιβάλλεται στα μερίσματα από 25% σε 20%. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πόρισμα θα αναφέρεται ότι ο φορολογικός συντελεστής, μπορεί να μειωθεί στο 15%.
"Ένας αποτελεσματικός τρόπος ίσως ο αποτελεσματικότερος για να αποφύγεις να κριθεί μια επιστημονική εργασία επί της ουσίας, δηλαδή με ποιοτικά κριτήρια, είναι να επιτύχεις να χαρακτηρισθεί ως «προοδευτική προσέγγιση» σαν αντιπαράθεση και κατ’ αντιδιαστολή με τις «λοιπές», που συλλήβδην στιγματίζονται ως «ξεπερασμένες», «πεπαλαιωμένες», ακόμη και αντιδραστικές.
Με τον τρόπο αυτό επέρχεται μια μετάθεση από το επίπεδο των επιχειρημάτων στο επίπεδο των ηχηρών λόγων και των εντυπώσεων. Γνωστή μεθοδολογία από την πολιτική του πεζοδρομίου και των ηγετικών παλκοσένικων εφαρμόζεται πλέον κατά κόρο τόσο στην ιστορική έρευνα κυρίως, αλλά και σε όλες τις επιστήμες του ανθρώπου προκειμένου να διαστρεβλωθούν τα γεγονότα και να συγκαλυφθεί η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα, η οποία διερμηνεύεται μέσω διαφόρων ψυχολογουμένων και ψυχολογιοποιήσεων με στόχο τελικά να διαμφισβητηθεί η δυνατότητα ανάλυσης του ιστορικοκοινωνικού γίγνεσθαι με αντικειμενικούς όρους και να επέρχεται σχετικοποίηση και υποκειμενικοποίηση του υπό διερεύνηση πραγματικού υλικού.
Σχετικοποίηση η οποία βαφτίζεται ως ερευνητική αντικειμενικότητα και ψυχρή αποστασιοποίηση κάτω από το πέπλο της οποίας υποκρύπτεται και αποκρύπτεται η υποκειμενικότητα της προσέγγισης, δηλαδή η υπολανθάνουσα αυθαιρεσία του τρόπου διεξαγωγής της έρευνας και της αντίστοιχης συναγωγής συμπερασμάτων. Αφορμή για τη διατύπωση των σκέψεων αυτών μου έδωσε η τηλεοπτική σειρά «1821» στον τηλεοπτικό σταθμό «Σκάϊ» όπου επιχειρήθηκε, υποτίθεται, μια επανατοποθέτηση της επανάστασης του 1821 με κατάρριψη όλων των αυτοκολακευτικών στερεοτύπων και μύθων, που έχουν συστηματικά καλλιεργηθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Αξιόλογη και αξιάρεστη στοχοθέτηση, αν θα γινόταν όμως σε πλήρη και σε βάθος γνώση του ιστορικού υλικού και «απροϋπόθετα», κατά την περίφημη διατύπωση του Μεγάλου Μαξ Βέμπερ, δηλαδή χωρίς εξ’ υπαρχής και εκ των προτέρων πρόθεση κατεύθυνσης της έρευνας προς ορισμένα συμπεράσματα με επιλεκτικό υπερτονισμό ή (και) αντίστροφα ηθελημένη υποβάθμιση ορισμένων πλευρών και απόψεων των ιστορικών γεγονότων.
Η επιστημονική ανεπάρκεια των επιστημονικών «συμβούλων» και κατασκευαστών αυτής της τηλεοπτικής σειράς καταφαίνεται από την ερμηνευτική αδυναμία των ιστορικών γεγονότων, δηλαδή από την αδυναμία απάντησης στο «γιατί», η οποία δεν συγκαλύπτεται από την αφηγηματική τους διάνθηση και το λογοτεχνικό οίστρο των επιφορτισμένων με την παρουσίαση. Η αφήγηση δεν σημαίνει ερμηνεία, δεδομένου ότι ερμηνεία σημαίνει αναζήτηση των πραγματικών αιτίων. Αναζήτηση, η οποία προϋποθέτει εντοπισμό και ανάλυση του τρόπου σύνθεσης παραγόντων: οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών, ιδεολογικών, θρησκευτικών κοκ.
Ιστορικός χωρίς τη δυνατότητα αυτής της αναζήτησης, δεν είναι καν ιστορικός. Μπορεί στην καλλίτερη περίπτωση να είναι ιστοριοδίφης, τίποτα περισσότερο. Ακριβώς γι’αυτό και όλη η παρουσίαση του 1821 από τους ανιστόρητους ιστορικούς της τηλεοπτικής σειράς του «Σκάϊ» εκφυλίζεται σε επίπεδο διαμαχών προσωπικού χαρακτήρα και κινήτρων ευτελούς χαρακτήρα τόσον όσον αφορά στην ηγεσία όσο και όσον αφορά στο λαό. Οι όποιες επαναστατικές εξάρσεις κατά τους παραποιητές αυτής της Ιστορίας δεν έχουν ηρωϊκό υπόβαθρο, αλλά είναι υποστασιοποιήσεις ταπεινών ελατηρίων (π.χ. λαφυραγωγία) ή αδιεξοδικών συγκυριών (π.χ. Μεσολόγγι) - σε τελευταία ανάλυση συντίθενται σε κυρίαρχο βαθμό από μυθοπλαστικές κατασκευές και διανοουμενίστικες ωραιοποιήσεις.
Εννοείται ότι όλα αυτά δεν εκφράζονται κατά τρόπο άμεσο, αλλά με μια σειρά ασαφών εμμεσοποιήσεων, που συνθέτουν ένα κλίμα και μια ατμόσφαιρα γενικευμένης υποβάθμισης των γεγονότων της επανάστασης του 1821. Τα όσα μέχρι τώρα αναφέρθηκαν δεν εξαντλούν ασφαλώς το θέμα, αλλά χρειάζονται συγκεκριμενοποιήσεις και εξειδικεύσεις. Η τηλεοπτική αυτή σειρά εσκεμμένα αποφεύγει να απαντήσει στα ακόλουθα ερωτήματα:
Πρώτον,γιατί η ελληνική επανάσταση εκδηλώνεται πρώτη και με διαφορά 30-50 ετών από εκείνες των άλλων χριστιανικών χωρών της Βαλκανικής;
Δεύτερον,ποιό είναι το ιδιαίτερο βάρος της ελληνικής επανάστασης όσον αφορά στη διάρρηξη του αντιδραστικού ιστού της Ιερής Συμμαχίας, που είχε δημιουργήσει ο Μέττερνιχ;
Τρίτον,ποιές κοινωνικές δυνάμεις του υπόδουλου ελληνισμού και για ποιούς λόγους ήταν υπερ και ποιές κατά της επαναστατικής εξέγερσης;
Τέταρτον,ποιά ήταν η ακριβής έννοια της φράσης «δια του Χριστού την πίστην των αγίων και της πατρίδος την ελευθερίαν» και πως στη βάση αυτή καθορίζεται η σχέση του εθνικού και του θρησκευτικού;
Πέμπτον,πως μεταξιώνονται οι βασικές παραδοχές της Γαλλικής Επανάστασης με άξονα την ελληνική οικονομικό-κοινωνική πραγματικότητα;
Εκτον,ποιές οι συνέπειες της αντιπαλότητας των κοινωνικών συμφερόντων στην εκδήλωση και την εξέλιξη της ελληνικής επανάστασης;
Εβδομον,γιατί και πως το λεγόμενο «Πολιτικόν» εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη της ελληνικής κοινωνίας (κοτσαμπάσηδες – Φαναριώτες) και το «Στρατιωτικόν» τα λαϊκά συμφέροντα (αγροτοποιμένες, αλιείς);
Ογδοον,τι επεδίωξαν και ποιό ρόλο έπαιξαν τα αγγλικά δάνεια όσον αφορά τη συνοχή των επαναστατικών ηγεσιών και την εξέλιξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων;
Ενατον,πως συσχετίζεται το λεγόμενο «ανατολικό ζήτημα» (η αποσύνθεση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) με τη στάση των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ελληνική επανάσταση του 1821;
Δέκατον,ποιός ο ρόλος της Αγγλίας στη διαμόρφωση του αντικαποδιστριακού κλίματος, που οδήγησε στη δολοφονία του Κυβερνήτη;
Δεν είναι μόνο αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα, αλλά τα βασικότερα. Η παράλειψη της απάντησής τους δεν είναι τυχαία και ασφαλώς οδηγεί στη μονομερή διαστρεβλωτική οπτική, που χαρακτηρίζει το εν λόγω σήριαλ. Ακριβώς γι’αυτό και η προσέγγιση του είναι επιδερμική και δημοσιογραφική, όχι επιστημονική, όπως π.χ. είναι σε ιστορικές σειρές του BBC. Aυτή όμως είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Η άλλη συντίθεται από εννοιολογικές συγχύσεις και ασάφειες όλων των κατηγοριών.
Η κορυφαία είναι εκείνη, που αναφέρεται στο Έθνος. Στην ελληνική περίπτωση η έννοια του Έθνους δεν είναι «αστικογενής» όπως στην δυτική Ευρώπη, αλλά προέρχεται από μια αντίληψη ταυτότητας, που ξεκινάει πολύ παλαιότερα από εκείνη της Δύσης και θεμελιώνεται πρωτογενώς σε στοιχεία όχι οικονομικά, αλλά πολιτιστικά, που ανάγονται στην κλασική αρχαιότητα, το Βυζάντιο, στη αδιάπτωτη συνέχεια της γλώσσας και σε κοινά έθιμα και παραδόσεις. Ακριβώς γι’αυτό και η εθνική συνείδηση των Ελλήνων δεν κατασκευάζεται στον 19ο αιώνα, όπως αφήνουν να εννοηθεί οι φωστήρες του επίμαχου σήριαλ, αλλά ενυπάρχει τουλάχιστον από την εποχή της αυτοκρατορίας της Νίκαιας (1261).
Επόμενη συγκεχυμένη ασάφεια αναφέρεται στην παρουσίαση του ρόλου της εκκλησίας. Το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι αν υπήρξε ή όχι το «κρυφό σχολειό» αλλά το εάν και κατά πόσο η εκκλησία συνέβαλε αποφασιστικά στην διατήρηση καίριων πολιτισμικών στοιχείων του ελληνισμού, όπως κατά κύριο λόγο της γλώσσας, δεδομένο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα. Το συγκλονιστικό κήρυγμα του Κοσμά του Αιτωλού για «Παιδεία και γλώσσα» πως είναι δυνατό να λησμονήθηκε από τους κυρίους αυτούς; Άλλο βέβαια το ζήτημα της αντεπαναστατικής στάσης της εκκλησιαστικής ιεραρχίας σε αντίθεση με την στάση του κατώτερου κλήρου και των μοναχών, όπου και πάλι τα πράγματα παραμένουν στο σήριαλ αδιευκρίνιστα και ανεξήγητα.
Η τρίτη ελλειματικότητα του σήριαλ αναφέρεται στα κοινωνικά αίτια της επανάστασης. Το εάν ή όχι και μέχρι ποιού σημείου η άνοδος ισχυρών αστικών κατηγοριών έπαιξε ρόλο στην επαναστατική ζύμωση είναι ένα ζήτημα, όπου μπορεί να υπάρξουν αντιπαρατιθέμενες απόψεις. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί, όπως συνέβη με την κρινόμενη τηλεοπτική σειρά. Ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να αγνοηθεί η σημαντικότητα των φορολογικών επιβαρύνσεων των λαϊκών στρωμάτων, συνακόλουθα των Ορλωφικών και της επιδημίας της χολέρας. Επ’ αυτού ούτε λέξη ειπώθηκε. Όπως είναι γνωστό η Θεσσαλοηπειρώτικη εξέγερσις του 18ου αιώνα ξεκίνησε ακριβώς με αίτημα τη μείωση των φορολογικών βαρών.
Επί βάσει αυτών των τριών «ασαφειών» βρισκόμαστε μπροστά στο πρωτοφανές φαινόμενο μιας επανάστασης χωρίς αίτια: Το εθνικό-εθνοτικό στοιχείο ανύπαρκτο, το ιδεολογικό-θρησκευτικό σε κλίμα ανοχής και ύφεσης, το οικονομικό-κοινωνικό αμελητέο. Τότε γιατί έγινε η επανάσταση; Προφανώς – όπερ έδει δείξαι – για να υποκατασταθούν οι Τούρκοι εξουσιαστές και τα προνόμια τους από εκείνα φιλόδοξων Ελλήνων τοπαρχών, οπλαρχηγών και καπεταναίων, που δεν είχαν άλλα στο νου τους από τη λαφυραγωγία και την καταλήστευση του διαθέσιμου πλούτου. Γι’αυτό και οι ηγέτες της επανάστασης παρουσιάζονται στο σήριαλ εμμέσως πλην σαφώς ως άθλιοι και ευτελείς πλιατσικολόγοι σε διαρκή διαμάχη μεταξύ τους με κίνητρο το ατομικό όφελος και τη λεία.
Δεν αρκεί όμως αυτή η δια της τεθλασμένης απαξίωση του νοήματος της επανάστασης και του ευτελισμού των ηγεσιών της από το σήριαλ. Πρέπει να υπογραμμιστεί και να υπερτονιστεί ο αιμοσταγής χαρακτήρας της. Εσφάγησαν οι Τούρκοι στην Τρίπολη. Ναι, κακώς – κάκιστα, αλλά ποιά επανάσταση, έστω και μια, έγινε χωρίς ακρότητες, και βιαιότητες; Και γιατί οι σφαγές- π.χ.της Χίου- από τους Τούρκους πέρασαν «στα μαλακά» από το σήριαλ. Οι εκατόμβες του αίματος και μάλιστα μεταξύ ομοεθνών προσδίδουν μήπως το χαρακτήρα σφαγείου στη Γαλλική Επανάσταση, όπως ισχυριζόταν η χιτλερική προπαγάνδα;
Οι τρεις χιλιάδες Τούρκοι, που εξετέλεσε ο Ναπολέων μετά την κατάληψη της Ακρας ή οι 32.000 εργάτες, που εκτελέστηκαν (1870-71 !!!) μετά την καταστολή της Κομμούνας στο Παρίσι είναι μήπως δείγματα ανθρωπισμού σε αντιπαράθεση με την εξόντωση των Τούρκων στη Τριπολιτσά, που στο κάτω-κάτω της γραφής, εξέφραζε το συμπυκνωμένο μίσος πέντε αιώνων δουλείας και καταπίεσης; Πέραν τούτου, συνεχίζουν οι «σηριαλιστές» ιστορικοί μας, οι εσωτερικές έριδες και οι εμφύλιες συγκρούσεις στην διάρκεια της επανάστασης αποδεικνύουν ότι τα προσωπικά ωφελιμιστικά κίνητρα ήταν τα κυρίαρχα και ο στόχος της απελευθέρωσης γινόταν αντιληπτός στο πλαίσιο και σε αναφορά με τα κίνητρα αυτά.
Το ότι αυτής της κατηγορίας κίνητρα εμπλέκονται παντού και πάντοτε στην Ιστορία είναι δεδομένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά υπερκαλύπτουν την ετοιμότητα θυσίας χάριν υπέρτερων συλλογικών σκοπών και αυτό το γνωρίζουμε από την Ιστορία όλων ανεξαίρετα των λαών της γης. Όσον αφορά, όμως στην Ελληνική Επανάσταση ούτε η εξήγηση αυτή είναι επαρκής, δεδομένου ότι το βαθύτερο υπόστρωμα των εσωτερικών συγκρούσεων ήταν υποκείμενες ταξικής φύσεως αντιθέσεις, που οι «σηριαλιστές» θέλουν να αγνοούν, προφανώς και διότι η έννοια «κοινωνική τάξη» είναι εντελώς αντίθετη προς τη λογική τους.
Αμφισβητούν επίσης «δι’ αποσιωπήσεως» οι «ερευνητές» του Σκάϊ, την έκταση του εξισλαμισμού και του παιδομαζώματος. Η απάντηση δίνεται από τον καθηγητή Βακαλόπουλο τον πρεσβύτερο, ο οποίος εξηγεί πως δια της καταφυγής στα ορεινά και τα δύσβατα ημιορεινά απέφυγαν – όσοι απέφυγαν – τον βίαιο εξισλαμισμό και συνακόλουθα τον αφελληνισμό τους. Ισχυρίζονται επίσης οι «αντικειμενικοί αναλυτές» μας ότι με την κατάκτηση οι Έλληνες απέβαλαν σχεδόν ολοκληρωτικά τα δυτικά (;) πρότυπα διαβίωσης, ότι π.χ. ξέχασαν τις καρέκλες και τα τραπέζια και άλλα τινά ευτράπελα και συνήθισαν στους οντάδες, το φαγητό από κοινό τσουκάλι κλπ. κλπ., όλα χωρίς επαρκή ανάλυση των λαογραφικών δεδομένων και των συνθηκών της καθημερινής ζωής.
Παράλληλα οι κύριοι αυτοί ελαχιστοποιούν ή δεν αναφέρονται καθόλου στις γηγενείς θεσμικές ρυθμίσεις, που αναπτύχθησαν στον υπόδουλο Ελληνισμό, σε ένα κοινό δίκαιο παρά το γεγονός ότι επ’ αυτών υπάρχουν οι εξαίρετες μελέτες του αείμνηστου καθηγητή Πανταζόπουλου.Το θέμα αυτό είναι νευραλγικής σημασίας, διότι παρασύρει τους «αναλυτές» μας όταν φτάνουν στην εισαγωγή του Ευρωπαϊκού δικαιακού συστήματος από τους Βαυαρούς στο ατόπημα να υποστηρίζουν ότι στον ελλαδικό χώρο υπήρχε θεσμικό κενό και ανυπαρξία αξιόλογων θεσμικών ρυθμίσεων. Χαρακτηριστικό του τρόπου προσέγγισης της επανάστασης του 21 από τον «Σκαϊ» είναι η πλήρης αποσιώπηση του γεγονότος ότι από την άλωση και πέρα καταγράφονται πάνω από εξήντα εξεγέρσεις στον ελλαδικό χώρο, τοπικές οι περισσότερες, αλλά εξεγέρσεις. Δεν υπήρχαν αίτια γι’αυτές αναγόμενα στην κατάκτηση, την καταπίεση και την υποδούλωση; Φαίνεται όχι και μάλλον επρόκειτο για ένα είδος πολεμικού σπορ των Ελλήνων ! ! !
Αλλά ας προχωρήσουμε:
Το 1805-6 γίνονται τεράστιας κλίμακας εκκαθαριστικές επιχειρήσεις από συνδυασμένες τουρκικές δυνάμεις και τους Ελληνες κοτσαμπάσηδες εναντίον της κλεφτουριάς της Πελοποννήσου όπου χάνονται εκατοντάδες οπλαρχηγοί. Γιατί αυτό το καθοριστικής σημασίας γεγονός αποκρύπτεται από το «σήριαλ» και με τον τρόπο αυτό δεν έρχονται στην επιφάνεια τα βαθύτερα κοινωνικά αίτια των συγκρούσεων μεταξύ των ελληνικών ηγεσιών;
Γιατί ούτε λέξη για το κίνημα των «καρμανιόλων» στη Σάμο και του Οικονόμου στα νησιά του Αργοσαρωνικού; Γιατί καμία ανάλυση σε επίπεδο δημοτικών τραγουδιών των διαχρονικών πόθων και προσδοκιών του ελληνικού λαού για ελευθερία και δικαιοσύνη; Με το να εμφανίζεται μετά από κάθε συγκεχυμένη και αοριστολογική παρουσίαση των γεγονότων ο κ. Βερέμης και να «συμπεραίνει» σε στυλ «η θεία Όλγα ξέρει» δεν καλύπτονται τα κενά, οι παρερμηνείες, οι διαστρεβλώσεις, οι παραλείψεις και οι ανακολουθίες. Ανάλογα ισχύουν και για τον τρόπο που παρουσιάζονται τα «προφίλ» των μεγάλων ηγετών του αγώνα.
Επί παραδείγματι:
Ο Κολοκοτρώνης ένας φιλόδοξος και ηθικά αδίστακτος «κατσαπλιάς» που κατέφυγε στη Ζάκυνθο και ανασύρθηκε από την αφάνεια τις παραμονές της επανάστασης. Αποσιωπάται εντελώς το γεγονός ότι του είχε απονεμηθεί από τον Άγγλο διοικητή των Επτανήσων ο βαθμός του ταγματάρχη και υπηρέτησε επι μια δεκαετία τουλάχιστον στον αγγλικό στρατό.
Ο Καραϊσκάκης μια σκοτεινή φυσιογνωμία της Αιτωλοακαρνανίας, που άλλαζε συνεχώς στρατόπεδα και συμμαχίες..... Άνευ αξίας ν’ αναφερθεί το γεγονός ότι η μάχη της Αράχωβας διδάσκεται ακόμα και σήμερα ως κλασικό μεγάλης αξίας στρατιωτικό εγχείρημα τόσο στο Γουέστ Πόϊντ των ΗΠΑ, όσο και στην ρωσική στρατιωτική Ακαδημία Σουβορόφσκι.
Ο Παπαφλέσσας, του οποίου ο ρόλος ήταν καθοριστικός στις ζυμώσεις για τον ξεσηκωμό στην Πελοπόννησο ουσιαστικά αγνοείται στο σήριαλ.
Ο Καποδίστριας ο μέγας αυτός μεταρρυθμιστής ηγέτης εμφανίζεται ως μια μορφή, που δεν είχε επαρκή αντίληψη της ελληνικής πραγματικότητας και δεν παρέχονται στον τηλεθεατή παρά ελάχιστα στοιχεία για να εκτιμηθεί το τεράστιο έργο του, παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιξοότητες.
Επίσης, όσον αφορά στο θέμα του Φιλελληνισμού, το σήριαλ καλλιεργεί την απολύτως λαθεμένη εντύπωση ότι οι Φιλέλληνες ήταν φαντασιοκόποι ιδιεαλιστές και αρχαιολάτρες, που όταν έβλεπαν από κοντά τις μικρότητες και τα χάλια των επαναστατών, ετρέποντο εις φυγήν. Οι επιστημονικοί συμβουλάτορες του σήριαλ, αν θα είχαν κάνει πρωτογενή έρευνα στον ευρωπαϊκό τύπο της εποχής, θα ήξεραν ότι δεν είχαν έτσι τα πράγματα, αλλά και από την δευτερογενή βιβλιογραφία δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αντίθετα η ελληνική επανάσταση, παρά τις όποιες αρνητικές και σκοτεινές της πλευρές λειτούργησε ως σύμβολο και σημείο αναφοράς, όχι μόνο στον τύπο, αλλά και πηγή έμπνευσης στη Λογοτεχνία της Ευρώπης για δεκαετίες.
Η «φιλοσοφία» του σίριαλ σε τελευταία ανάλυση αποτελεί την ελληνική συγκλίνουσα του βιβλίου του θρυλικού για την αμάθειά του Τούρκου Υπουργού των Εξωτερικών Νταβούτογλου. Τούτο, διότι αν γίνουν δεκτά τα όσα ψευδεπίγραφα και λαθεμένα παρουσιάζονται στο σήριαλ, η νεοοθωμανική «λύση» αποτελεί σε τελευταία ανάλυση την αναγκαστική διέξοδο. Αυτό είναι το υποκρυπτόμενο ιδεολόγημα του σήριαλ, παρά τις όποιες διαμαρτυρίες των εμπνευστών και ταγών του.
Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε, που προωθείται οργανωμένα η εφελκυστική λογική από τα ίδια κυκλώματα. Ο κ. Θάνος Βερέμης, «ψυχή» του σήριαλ και πρωτεργάτης του λεγόμενου ΕΛIΑΜΕΠ, είχε ταχθεί και πάλεψε λυσσωδώς για την αποδοχή του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο μαζί με όλους τους ομοϊδεάτες του. Ως γεφυροποιός της ελληνο-τουρκικής προσέγγισης ακολουθεί μια αντίληψη αποδόμησης και αποκαθήλωσης όλων των στοιχείων της ελληνικής «ετερότητας», τα οποία υποτίθεται δεν είναι τίποτα περισσότερο από κατασκευασμένες μυθοπλασίες.
Ελευθερόφρων και «προοδευτικός», ο κ. Βερέμης και οι συν αυτώ επιχειρεί να μας συνετίσει, διδάσκων τον λόγο της ορθής ιστορικής αλήθειας δια της τηλεοράσεως. Ένα εγχείρημα ανάλογο με εκείνο της κ. Ρεπούση με το βιβλίο της 6ης Δημοτικού. Είναι τυχαίο ότι αυτό γίνεται σε μια φάση όπου στο όνομα της οικονομικής κρίσης ακολουθείται μια γραμμή «εφεκτικότητας» στα εθνικά ζητήματα από την Κυβέρνηση; Όχι βέβαια, υπάρχει κατά την γνώμη μας μια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων ανάμεσα σε όλες αυτές τις τάσεις καλπονοθευτικής «επαναγραφής» της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας."
Και για να μην ξεχνιόμαστε... Καινούργιες αλλαγές ετοιμάζονται στη φορολογία των φυσικών προσώπων. Βέβαια για το τι θα γίνει επακριβώς θα πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές αλλά τα πρώτα προσχέδια είναι ήδη κατατεθημένα στους "αρμόδιους" (δηλ. την τρόικα). Σ' αυτά φαίνεται ότι πολλοί είναι εκείνοι που θα δουν το φόρο να αυξάνεται και δυστυχώς είναι όσοι έχουν χαμηλό εισόδημα, ωστόσο είναι χιλιάδες οι φορολογούμενοι με σημαντική ελάφρυνση καθώς για τα εισοδήματα πάνω από 22.000, που περιλαμβάνουν το μέσο ελληνικό νοικοκυριό, οι ελαφρύνσεις είναι μεγάλες.
Σύμφωνα με πληροφορίες μεταξύ των άλλων στο πόρισμα προτείνεται η διατήρηση του αφορολόγητου ορίου στις 5.000 ευρώ, ο περιορισμός των κλιμακίων της φορολογίας εισοδήματος από 8 σε 5 και η μείωση του ανώτατου συντελεστή από το 45% στο 40% κινήσεις που θα οδηγήσουν σε σημαντικές φορο- ελαφρύνσεις
για την φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων προτείνονται τα ακόλουθα
-Νέα φορολογική κλίμακα με μείωση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή από το 45% στο 40% για εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ, διατήρηση του αφορολογήτου ορίου στις 5.000 ευρώ, μείωση των φορολογικών κλιμακίων από οκτώ σε πέντε με τους εξής συντελεστές:
- μηδενικός για εισόδημα έως 5.000 ευρώ.
- 10% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 5.001 έως 10.000 ευρώ.
- 20% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 10.001 έως 30.000 ευρώ.
- 30% για το κλιμάκιο εισοδήματος από 30.001 έως 60.000 ευρώ.
40% για εισοδήματα άνω των 60.000 ευρώ.
Με βάση τα παραπάνω όσοι έχουν εισόδημα από 11.000 ως και 21.000 θα δουν τους φόρους τους να αυξάνονται από 30 μέχρι 280 ευρώ το χρόνο.
Παράδειγμα με εισόδημα 16.000 ευρώ ο φόρος αυξάνει κατά από 1.420 ευρώ σε 1.780 ευρώ.
Για εισοδήματα από 22.000 και άνω οι μειώσεις αρχίζουν από 20 ευρώ το χρόνο και φτάνουν ως και τις 3.000 για εισοδήματα ως 100.000 ευρώ.
Στο κείμενο περιλαμβάνονται προτάσεις για μείωση της φορολογικής επιβάρυνσης των επιχειρήσεων, θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και αντικατάσταση τους με επιδόματα και επιβολή ενιαίου φόρου στα ακίνητα σε αντικατάσταση του έκτακτου τέλους ακινήτων.
Προβλέπεται μείωση των συντελεστών Φ.Π.Α παρά μόνο στην περίπτωση που επιτυγχάνονται οι ετήσιοι στόχοι για τα έσοδα από τον συγκεκριμένο φόρο.
Για τις επιχειρήσεις προτείνεται καθιέρωση ενιαίου φορολογικού συντελεστή 20% για όλα τα νομικά πρόσωπα με μείωση του φόρου που επιβάλλεται στα μερίσματα από 25% σε 20%. Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πόρισμα θα αναφέρεται ότι ο φορολογικός συντελεστής, μπορεί να μειωθεί στο 15%.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)