Όνειρο θερινής νύχτας το "ελληνικό σήμα προϊόντων" / Πως φτάσαμε στο ναυάγιο της ΔΕΠΑ

Είδηση: Στις "ελληνικές καλένδες" παρέπεμψε ο  υπουργός Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης, τη δημιουργία του Σήματος Ελληνικών Προϊόντων και Υπηρεσιών, κάτι που σε μια περίοδο που το ελληνικό καταναλωτικό κοινό πραγματοποιεί μια σαφή στροφή προς τα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα θα ξεδιάλυνε το τοπίο για το τι τελικά παράγεται στη χώρα μας, ενώ ταυτόχρονα θα έδινε την επίσημη "ελληνική ταυτότητα" στα εξαγώγιμα προϊόντα και υπηρεσίες, υποβοηθώντας σαφώς τις εξαγωγικές επιδόσεις των εξωστρεφών επιχειρήσεων.
Αν και η δημιουργία του σήματος έχει θεσπιστεί από τον Απρίλιο του 2012, ο υπουργός Ανάπτυξης δεν έχει προχωρήσει στην έκδοση της αναγκαίας υπουργικής απόφασης για το σχεδιασμό του, με αποτέλεσμα οι παραγωγικοί φορείς της χώρας να μην μπορούν να αποδείξουν και επισήμως την «ελληνικότητα» των προϊόντων τους.

Το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία του σήματος είναι σαφές. Εντούτοις το υπουργείο Ανάπτυξης αγνοεί την υλοποίηση ενός νόμου που θα διασφάλιζε χιλιάδες επιχειρήσεις.
Συγκεκριμένα, όπως ορίζει το άρθρο 184 του νόμου 4072/2012, ο οποίος δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 11 Απριλίου του 2012, «Θεσπίζεται προαιρετικό σήμα διάκρισης της προέλευσης των ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών, το οποίο αποτελείται από λεκτικό και εικαστικό τμήμα.
Το σήμα είναι ενιαίο για τις κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών και δεν μπορεί να παραπέμπει σε άλλα σήματα. Το ειδικότερο περιεχόμενο και η απεικόνιση αυτού, καθώς και η τυχόν διαγωνιστική διαδικασία για το σχηματισμό τέτοιου σήματος καθορίζονται με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας».

Παρά το γεγονός ότι έχουν παρέλθει 14 μήνες από τη θέσπιση του σήματος κι ακριβώς 12 από την ανάληψη του χαρτοφυλακίου του υπουργείου Ανάπτυξης από τον Κ. Χατζηδάκη, το «Σήμα Ελληνικών Προϊόντων και Υπηρεσιών» δεν υφίσταται, εξαιτίας μιας υπουργικής απόφασης, η οποία δεν εκδίδεται, προφανώς, όχι για λόγους σκοπιμότητας, αλλά υπουργικής γραφειοκρατίας ενός υπουργού, που ως βουλευτής, το 2011, είχε εγκαλέσει με ερώτησή του τον τότε υπουργό Ανάπτυξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, για την καθυστέρηση στη δημιουργία του «Ελληνικού Σήματος».
Ειδικότερα, τον Οκτώβριο του 2011, με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 399/11-10-2011 ερώτησή του προς τους υπουργούς Ανάπτυξης και Πολιτισμού και Τουρισμού, με θέμα «Εθνικό ‘’brand name’’», ο κ. Χατζηδάκης σημείωνε: «Το Δεκέμβριο του 2010, ο υπουργός Ανάπτυξης παρουσίασε την Εθνική Στρατηγική για τις Εξαγωγές. Ενας από τους στόχους που έθετε τότε, ήταν «η δημιουργία ενός εθνικού brand, μια ελληνική ταυτότητα που θα πιστοποιεί την ποιότητα και την αυθεντικότητα» των ελληνικών προϊόντων, έτσι ώστε να βελτιωθεί η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό και να δοθεί ώθηση στις εξαγωγές, στις επενδύσεις και στην περαιτέρω ανάπτυξη του τουριστικού κλάδου.
Το εθνικό brand θα ετοιμαζόταν μέσα από το συντονισμό και τη συνεργασία των συναρμόδιων υπουργείων (ειδικότερα Ανάπτυξης, Πολιτισμού και Τουρισμού). Αναφερόταν, μάλιστα, ότι είχαν ήδη ξεκινήσει οι διαδικασίες για να δημιουργηθεί ένα κοινό λογότυπο και ένα ενιαίο σύστημα πιστοποίησης των εξαγόμενων ελληνικών προϊόντων.
Ωστόσο, όπως προκύπτει και από πρόσφατα δημοσιεύματα, ύστερα από 10 μήνες από τις σχετικές ανακοινώσεις, το σχέδιο αυτό παραμένει στα χαρτιά, καθώς τα συναρμόδια υπουργεία αδυνατούν να συνεργαστούν. Έτσι, δεν έχουν καταφέρει να προχωρήσουν ούτε στη θέσπιση ενός νέου λογότυπου ούτε κι ενός συστήματος πιστοποίησης, ενώ δεν είναι σαφές αν υπάρχει ακόμα η διάθεση για κάτι τέτοιο από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας».
Έξι μήνες μετά την παραπάνω ερώτηση, η δημιουργία του σήματος θεσπίστηκε, ωστόσο ο σχετικός νόμος δεν έχει εφαρμοστεί, διότι, όπως προαναφέρθηκε, δεν υπογράφεται η σχετική απόφαση από τον κ. Χατζηδάκη. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι η δημιουργία του «Εθνικού “brand name”» αναγνωρίζεται ως μια ισχυρή παράμετρος για την ενίσχυση των εξαγωγών της χώρας μας.  Στη «δική» του Εθνική Στρατηγική της Ελλάδας για τις εξαγωγές που παρουσίασε ο κ. Χατζηδάκης την 1/11/2012, το «στρατηγικό όραμα», όπως χαρακτηριστικά, αναφέρθηκε στηρίζεται σε 3 άξονες:
Τη διεύρυνση της εξαγωγικής βάσης της Ελλάδας, δηλαδή του αριθμού των προϊόντων και των εταιρειών που εξάγουν.
Την προώθηση των εξαγωγών που περιλαμβάνει την αναδιάρθρωση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, τη δημιουργία εθνικής εμπορικής ταυτότητας (brand) και τη συνολική υποστήριξη προς τις εταιρείες στην Ελλάδα.
Τη διευκόλυνση εξωτερικού εμπορίου (TF), με έμφαση στην απλοποίηση των προ - τελωνειακών και τελωνειακών διαδικασιών.
Παρά τις όποιες εξαγγελίες, το ζήτημα είναι ότι διαπιστώνονται ακατανόητες καθυστερήσεις για τη δημιουργία ενός σήματος, που όχι μόνο δεν στοιχίζει για το ελληνικό Δημόσιο, αλλά αντίθετα θα συμβάλει στην αναγνώριση των ελληνικών προϊόντων.

Σχόλιο:  Μπορεί να φαντάζει δευτερεύον μπροστά στα όσα γίνονται τις τελευταίες μέρες όσο αφορά την ΕΡΤ, τις συντάξεις, την κατάρρευση του ΕΟΠΥΥ και του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων, αλλά είναι σημαντικό γιατί καταδεικνύει ότι στα λόγια είμαστε εύκολοι, αλλά στις πράξεις "λίγα ψάρια πιάνουμε". Έτσι λοιπόν, ο υπουργός Ανάπτυξης, αμέλησε να προωθήσει κάτι που άλλες χώρες το έχουν και το εφαρμόζουν εδώ και χρόνια - το δικαίωμα δηλ. μόνο τα προϊόντα που παράγονται εντός της χώρας μας - να χαρακτηρίζονται ως "ελληνικά" και να σταματήσει η γελοιότητα των "greek-style" προϊόντων που έχουν κατακλείσει την ευρωπαϊκή αγορά ως "παράκαμψη" της "προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης" και αφορά τυροκομικά, ποτά και άλλα προϊόντα υψηλών πωλήσεων στην Ε.Ε. και όχι μόνο.

Η προώθηση του σήματος (μια από τις λίγες καλές σκέψεις των μνημονιακών κυβερνήσεων) δυστυχώς όμως δεν έγινε - πολύ περισσότερο δε δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική ενέργεια για τη δημιουργία του. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για διάφορους λόγους - ο βασικότερος εκ των οποίων είναι ότι επιβάλλει συντονισμένες ενέργειες, σαφή και στοχευμένη επικοινωνιακή πολιτική (πέραν του κλασσικού "μαζέψαμε 10 δημοσιογράφους και τους δειγματίσαμε" ή "βάλαμε 10 διαφημίσεις στα λεωφορεία του Λονδίνου") και κυρίως θέληση ν' αγκαλιάσουμε τα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα, βάζοντας "στη θέση τους" όλους όσους εκείνουν "πουλάνε Ελλάδα" χωρίς να είναι. Αυτά δε γίνονται από την μια μέρα στην άλλη, θέλουν χρόνο για ν' αποδώσουν και κυρίως σκέψη που είναι κάτι παραπάνω από το "πουλάμε τον ΟΛΠ στους Κινέζους" που αποτελεί την επιτομή της αναπτυξιακής σκέψης του κυρίου Χατζιδάκη για το μέλλον.

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης για το πως οι ιδιωτικοποιήσεις "φαλήρισαν" βάζοντας ως κύριο θέμα την ΔΕΠΑ: "...Το ναυάγιο της ΔΕΠΑ ήταν ήττα τεραστίων διαστάσεων. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος. Στο ερώτημα αν υπάρχει plan B, η απάντηση, κύριε Σαμαρά είναι μονάχα μία: Επιστροφή στην πολιτική της κοινής λογικής. Δεν υπάρχουν σωτήρες! Μόνο σωτήριες πολιτικές. Έχουν γίνει πολλά και τραγικά λάθη στην περίπτωση της ΔΕΠΑ. Σίγουρα λιγότερα απ΄ ό,τι σε εκείνη του ΟΠΑΠ. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που οι επενδύσεις είναι το ζητούμενο, δεν μπορείς να κερδίζεις τις παρτίδες επειδή διαθέτεις ένα “καλό οικόπεδο” ή επειδή κάποτε γεννήθηκαν σε αυτά τα χώματα ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης. Κι όταν ένας οργανισμός σαν το ΤΑΙΠΕΔ ξοδεύει μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια σε συμβούλους και νομικούς, οφείλει να παρουσιάζει έργο. Κρίνοντας τα πράγματα εκ του αποτελέσματος, μπορούμε να πούμε ότι βρισκόμαστε λίγο καιρό πριν η τρόικα αναλάβει την διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ.
Εκτός κι αν οι διαρροές για το αναμενόμενο τίμημα των δυο δισεκατομμυρίων ευρώ, οι οποίες και έδιωξαν όλους τους άλλους επενδυτές, έγιναν από τον Οργανισμό Αποκρατικοποιήσεων μιας άλλης χώρας. Ο διαγωνισμός τινάχτηκε στον αέρα επειδή παρουσιάστηκε ένα υπερβολικό τίμημα που τελικά δεν προσφέρθηκε. Αν κατέβαιναν άλλοι διαγωνιζόμενοι και πρόσφεραν 400 ή 500 εκατ., τότε και πάλι ο διαγωνισμός θα είχε οδηγηθεί σε αδιέξοδο, καθώς θα είχε στρωθεί το χαλί στην σκανδαλολογία.
Έχει μεγάλες ευθύνες το ΤΑΙΠΕΔ, επειδή δεν είδε έγκαιρα ότι το βασικότερο θέμα στην περίπτωση της ΔΕΠΑ ήταν η τιμή του φυσικού αερίου. Η Ελλάδα πληρώνει στους Ρώσους ακριβότερα το φυσικό αέριο ως και 30%  σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν το πλήρωνε ακριβότερα κατά 40%, τότε το τίμημα θα μπορούσε να φτάσει και τα 2 δισ. ευρώ! Κι όταν το θέμα τέθηκε, τι είπαν; Ότι δεν είχε γίνει η σχετική πρόβλεψη στον διαγωνισμό. Τέτοια προχειρότητα;
Για τους αποκλεισμούς της ΕΕ τα έχουμε ξαναπεί. Οι ισχυροί της Ευρώπης θυμούνται τα μονοπώλια όταν οι μικροί προσπαθούν να κλείσουν κάποιο επικερδές γι΄ αυτούς deal. Το θέμα είναι ότι αυτά θα πρέπει κανείς να τα έχει προβλέψει και να κινείται ανάλογα. Να έχει εναλλακτικές λύσεις και έναν κεντρικό σχεδιασμό. Όλα αυτά είναι μακρινή μουσική για μας.
Θα είναι τυχερή η κυβέρνηση αν δεν καταρρεύσει και ο διαγωνισμός του ΟΠΑΠ. Με αυτά που έχουν γίνει με τα λαχεία και τον τεχνολογικό πάροχο, θα είναι θαύμα αν ολοκληρωθεί η διαδικασία. Κι εδώ τσαπατσουλιές και επιπολαιότητες. Τυχαίο;
Υπάρχει σχέδιο βήτα; Να είμαστε ειλικρινείς! Όχι! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υπάρξει έστω και τώρα. Ένα σχέδιο που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στο πρόγραμμα των αποκρατικοποιήσεων, αλλά στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Σε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, σε βαθιές τομές στην Οικονομία και στην κοινωνία. Δεν αναζητούμε σωτήρες, αλλά σωτήριες πολιτικές. Η ανάπτυξη δεν είναι το βασιλόπουλο του παραμυθιού. Είναι το αποτέλεσμα μιας αναπτυξιακής πολιτικής. Τότε ναι, θα μπορούμε να μιλάμε για μία πραγματική επιτυχία."

Πηγή είδησης: "Ναυτεμπορική"