Μερικά λόγια για τον Κώστα Σημίτη

Ο Κώστας Σημίτης ήταν ο τελευταίος Πρωθυπουργός μιας Ελλάδας που "λεφτά υπήρχαν". Ως αναγνώστες θα διαβάσετε δεκάδες αφιερώματα στα οποία θα αναφέρονται πολλά θετικά για τον "εκσυγχρονισμό" που έφερε στην χώρα. Αυτά ως συνήθως είναι υπερβολικά. Ο Κώστας Σημίτης ευαγγελίστηκε τον εκσυγχρονισμό, αλλά αυτός δεν ήταν προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας. Παρότι διέγνωσε την παθογένειες του "συστήματος ΠΑΣΟΚ", οι αλλαγές για τις οποίες έβαλε την βάση, ήταν εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και προς όφελος των λίγων. Ξεκίνησε το "μεγάλο ξεπούλημα" της δημόσιας περιουσίας (αυτό που ολοκληρώθηκε επιτυχώς την περίοδο των μνημονίων), απαξίωσε τη δημόσια παιδεία και υγεία, ενώ παρότι είδε την ανάγκη για συμμετοχή της Ελλάδας στο σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., δεν έκανε απολύτως τίποτα ουσιαστικό για να προστατέψει την ελληνική οικονομία (και το πορτοφόλι του μέσου Έλληνα) από το σοκ της μετάβασης σε ένα ενιαίο νόμισμα (για να μπούμε στο οποίο έγινε το μεγαλύτερο μεταπολεμικό στατιστικό μαγείρεμα στην Ευρώπη). Παράλληλα ενώ κατάλαβε τη σημασία και τα οφέλη της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων από την χώρα μας (εν είδει εθνικού στόχου), άφησε να εξελιχθεί ένα πάρτυ κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος γύρω απ' αυτούς, χωρίς να σιγουρέψει και τα όποια οφέλη θα μπορούσαν να φέρουν αυτοί στην πατρίδα μας.

 Πέρα και απ' όλα όμως, θα μείνει στην ιστορία ως ο πολιτικός που έγινε Πρωθυπουργός παρά τη θέληση του φυσικού ηγέτη του κόμματός του (είναι εξάλλου γνωστή η αντιπάθεια που έτρεφε προς το πρόσωπό του ο Ανδρέας Παπανδρέου), καθώς και ως ο "Πρωθυπουργός των Ιμίων", δηλαδή της ντροπιαστικότερης στιγμής της ελληνικής ιστορίας, τα τελευταία 40 χρόνια. Το "ευχαριστώ τους Αμερικάνους", ήταν η στιγμή που έμεινε και τον χαρακτήρισε, ως πολιτικό, περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο.

  

Μητσοτάκης βέβαια δεν έγινε ποτέ (εξάλλου ο επίτιμος είχε και μια αμφιλεγόμενη διαδρομή που τον χαρακτήριζε ως πολιτικό), αν και δε δίστασε να "προδώσει" τους παλιούς συντρόφους του στην "Δημοκρατική Άμυνα", "απουσιάζοντας" στις κρίσιμες συνεδριάσεις των κεντρικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ, στις οποίες εκείνοι διαγράφηκαν στα 1975. Αυτή η εμπειρία του φάνηκε χρήσιμη και αργότερα, στην υπόθεση Οτσαλάν, όπου επί της Πρωθυπουργίας του, παραδόθηκε ο Κούρδος ηγέτης στην τουρκική ΜΙΤ, έχοντας έρθει ικέτης στην χώρα μας...

Ήταν πάντως ένας πολιτικός που μπορούσε να προσφέρει πολλά, κινητοποίησε εκατομμύρια ανθρώπους μετά την επιλογή του ως Πρωθυπουργού από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά τελικά οδήγησε την Ελλάδα στην απαξίωση, επιτρέποντας την αρπαγή εκατοντάδων εκατομμυρίων από τις τσέπες του λαού και τα ασφαλιστικά ταμεία, κατά τη διάρκεια του "σκανδάλου του Χρηματιστηρίου", αφήνοντας μερικές δεκάδες απατεώνες να πλουτίσουν εις βάρος όλων μας. 

Θα τον θυμόμαστε όπως του αξίζει...Ελπίζουμε μόνο οι απατεώνες που έβγαλαν χρήματα από τα ολυμπιακά έργα και το χρηματιστήριο, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, να του στείλουν στεφάνι στην κηδεία. Θα είναι το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν...

Περί της απόκτησης ελληνικού διαβατηρίου από τα παιδιά του έκπτωτου βασιλιά Κωνσταντίνου

  Την ιστορία του έκπτωτου βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου την έχουμε συζητήσει αναλυτικά εδώ, με αφορμή την εκδημία του. Άλλη μια ενδιαφέρουσα ιστορία σχετικά με την κόρη του και τα γεγονότα στο γάμο της (με τα μαϊμουδίστικα ζεϊμπέκικα), έχουμε καταγράψει εδώ.

Επίσης είναι γνωστό ότι στις τάξεις της ΝΔ υπάρχουν αρκετοί που δεν θα είχαν πρόβλημα, ώστε ο έκπτωτος και οι απόγονοί του να έχουν τίτλους ευγενείας - εξάλλου γι' αυτούς το Σύνταγμα και οι νόμοι της χώρας, είναι μια "μουτζούρα" μπροστά στο "μεγαλείο" της πρώην βασιλικής οικογένειας. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και μέρος του lifestyle της χώρας που αναφέρεται σε "πρίγκηπες" και "πριγκήπισες" χωρίς να εννοεί χαρακτήρες από ταινίες της Walt Disney. 

Αυτό όμως που έχει ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι ότι τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια κινητικότητα ώστε οι απόγονοι του έκπτωτου, να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο της χώρας, χωρίς ν' αποδεχτούν πραγματικά το πολίτευμα, συνεπικουρούμενοι από ένα κομμάτι της πολιτικής άρχουσας τάξης. Στα πλαίσια αυτών των κινήσεων έχουμε και το νέο ότι έχει εκιννηθεί η διαδικασία απόκτησης διαβατηρίου για δύο εκ των γόνων του έκπτωτου - κάτι που άλλα μέλη της οικογένειας έχουν κάνει εδώ και καιρό.

Ένα ωραίο άρθρο του Γιώργο Καρέλια δημοσιεύτηκε στο News24, το οποίο κάνει μερικές υποθέσεις για το τι θα μπορούσε να τους πει ο ληξίαρχος κατά τη λήψη της σχετικής αίτησής τους:

"Τι θα έλεγε ο Ληξίαρχος Αθηνών στους δύο τέως πρίγκιπες που ζητούν να αποκτήσουν ελληνικό επώνυμο; 

«Καλωσορίσατε κύριοι στο Ληξιαρχείο Αθηνών. Γνωρίζω μόνο τα μικρά σας ονόματα, Παύλος και Νικόλαος. Δεν έχετε ελληνικό επώνυμο, άλλωστε γι’ αυτό είσθε εδώ, για να κάνετε αίτηση και να το αποκτήσετε. Διαβάζω στα μέσα ενημέρωσης ότι έχετε επιλέξει το επώνυμο «Ντε Γκρες» ( μία ή δύο λέξεις;). Παλιότερα είχατε δηλώσει ότι είσθε «πρίγκιπες». Αν, λοιπόν, υπονοείτε ότι θα (αυτο)ονομάζεσθε «Παύλος και Νικόλαος της Ελλάδος»(εκ του γαλλικού «DE GRECE») είσθε σε λάθος δρόμο. Βασιλείς και πρίγκιπες δεν υπάρχουν πια στην Ελλάδα, τίτλοι ευγενείας δεν αναγνωρίζονται. Το γνωρίζουν οι δικηγόροι σας. «Ντε Γκρες», λοιπόν (με μία ή δύο λέξεις) ή ακόμα καλύτερα (εξελληνισμένο) «Δεγρές».

Ακούστε κύριοι, Γκλυξμβούργιοι ή Δεγρέδες ή όπως αλλιώς θα ονομασθείτε. Προέρχεσθε από προγόνους που κατσικώθηκαν στο σβέρκο της Ελλάδας και του λαού της επί 142 έτη(1832-1974). Δεν ήταν Έλληνες, επιβλήθηκαν από ξένες δυνάμεις, δεν εξελέγησαν ποτέ, απομύζησαν το ελληνικό Δημόσιο παντί τρόπω. Ήταν ενεργούμενα ξένων δυνάμεων και συμπεριφέρθηκαν ως δυνάστες. Ευλόγησαν δικτάτορες. Είναι συνένοχοι για δολοφονίες, φυλακίσεις, εξορίες, εξοντώσεις χιλιάδων Ελλήνων. Ο άμεσος πρόγονός σας είναι ένοχος για την εκπαραθύρωση του εκλεγμένου πρωθυπουργού του 53% (1965). Ένας άλλος πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει αυτούς τους προγόνους σας «καρκίνωμα». Ο πρώτος πρωθυπουργός λεγόταν Παπανδρέου και ο δεύτερος Καραμανλής. Σκέτα, όχι «Ντε Γκρες».

Ακούστε κύριοι, Παύλε και Νικόλαε. Η δημοκρατία είναι ευρύχωρο και ανεκτικό πολίτευμα. Δεν κυνηγάει τα παιδιά των(μη Ελλήνων) βασιλιάδων, όπως κάποτε η «δημοκρατία» των προγόνων σας κυνηγούσε τα παιδιά των (Ελλήνων) αριστερών και(ξέρετε πώς αποκαλούσαν τους άλλους;) «συνοδοιπόρων» τους. Όποιος συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος αποκτά την ελληνική υπηκοότητα. Έτσι κι εσείς. «Γκλυξβούργιοι» ή «Ντεγκρέδες» ή όπως αλλιώς επιθυμείτε. Αυτό σκέτο. Αλλά «πρίγκιπες» και, προπαντός, «της Ελλάδος» όχι. Ποτέ. «Νο, νάιν, νέβερ, ζαμέ», που θα έλεγαν και οι πρόγονοί σας.

Αυτά. Και τώρα δώστε μου την αίτησή σας». 

ΥΓ: Αυτά μάθαμε ότι θα έλεγε ο Ληξίαρχος Αθηνών στους δύο τέως πρίγκιπες που ζητούν να αποκτήσουν ελληνικό επώνυμο. Δεν ξέρουμε αν τα είπε στον δικηγόρο τους που κατέθεσε την αίτηση. Αλλά εμείς τα δημοσιεύουμε, έτσι για το «γαμώτο της ιστορίας»…"

Χριστουγεννιάτικες σπατάλες για την (κρατική) ΣΤΑΣΥ

Η ΣΤΑΣΥ (Σταθερές Συγκοινωνίες ΑΕ) δημιουργήθηκε τα χρόνια των Μνημονίων, στην προσπάθεια να "συμπτυχθούν" οι οργανισμοί του Δημοσίου, μέσα από τη συνένωση του ΗΣΑΠ (ο παλιός "Ηλεκτρικός"), της ΤΡΑΜ Α.Ε. (που ξαναήρθαν στην χώρα μας πριν τους Ολυμπιακούς) και της Αττικό Μετρό ΑΕ. Παρότι ήταν ένας ένας καινούργιος οργανισμός, πήρε μαζί του όλες τις κακές συνήθειες των παλιών - και δε θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς αφού οι διορισμοί στις υψηλόμισθες θέσεις έγιναν καθαρά με κομματικά κριτήρια. 

Κι έτσι, ενώ στα ρετιρέ οι μισθοί είναι καλοί και οι διορισμοί δε καθυστερούν, στα "υπόγεια" του οργανισμού και στις ανάγκες τους επιβάλλεται μεγάλη οικονομία. 

Πιο συγκεκριμένα, τον περασμένο Σεπτέμβριο η ΣΤΑΣΥ παραδέχονταν πως σε μια γραμμή 24 Σταθμών στην Γραμμή 1 του Μετρό υπάρχουν, εν έτει 2024, μόλις 9 ράμπες για χρήστες αναπηρικού αμαξιδίου. 

Στα τέλη Οκτωβρίου προκλήθηκε χάος στον Σταθμό του Συντάγματος όταν το πρωί δημιουργήθηκε ακραίος και αποπνικτικός συνωστισμός εξαιτίας «τεχνικής βλάβης σε δυο διαδοχικούς συρμούς». 

Στις αρχές Νοεμβρίου, ο πρόεδρος του Συνδικάτου Σταθμαρχών της ΣΤΑΣΥ τόνιζε, με αφορμή δημοσίευμα για ρωγμές σε ράγες, πως «η κρίση έχει επηρεάσει πάρα πολύ και το Μετρό, υπάρχει έλλειψη προσωπικού, άρα και συντήρησης, υπάρχει έλλειψη τροχαίου υλικού κ.ο.κ., τα οποία δημιουργούν όλο και συχνότερα  προβλήματα». 

Αυτές οι ειδήσεις της πρόσφατης επικαιρότητας έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά από παλαιότερα γεγονότα, που προκαλούν εύλογο προβληματισμό. 

Η ΣΤΑΣΥ, όμως, φαίνεται να έχει ήδη μπει σε άλλους, χριστουγεννιάτικους, ρυθμούς. 

Η αλληλουχία από απευθείας αναθέσεις του τελευταίου διαστήματος δημιουργεί απορίες για την χρησιμότητα των αποφάσεων, σε συνδυασμό με το κόστος. 

Στις 26 Νοεμβρίου δημοσιοποιήθηκε εντολή ανάθεσης από την ΣΤΑΣΥ «για την προμήθεια διακοσμητικών ειδών για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό του δικτύου της ΣΤΑΣΥ 2024». Η τελική αξία της σύμβασης είναι ύψους  27.552 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ και την υπογράφει ο διευθύνων σύμβουλος Αθανάσιος Κοτταράς. 

Είχε προηγηθεί η από 21η Νοεμβρίου σχετική πρόσκληση υποβολής προσφοράς για την προμήθεια «Διακοσμητικών ειδών για τον χριστουγεννιάτικο στολισμό του δικτύου της ΣΤΑΣΥ 2024». Ανάδοχος είναι η εταιρεία Eurolamp ΑΒΕΕ. 

Την επόμενη μέρα, 27 Νοεμβρίου, η ΣΤΑΣΥ αναρτά «πρόσκληση υποβολής προσφοράς για υπηρεσίες τοποθέτησης – αποξήλωσης και μεταφοράς σε αποθηκευτικό χώρο του εορταστικού στολισμού του δικτύου της ΣΤΑΣΥ». Αποδέκτης είναι μια εταιρεία του Βόλου (Καλαμπόκας Κωνσταντίνος και ΣΙΑ ΟΕ). Η προϋπολογιζόμενη δαπάνη ανέρχεται σε 18.100 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ. Στην περιγραφή του έργου αναφέρονται μεταξύ άλλων «η τοποθέτηση ενός Χριστουγεννιάτικου Δέντρου με λαμπάκια ύψους 1,40μ.» στο Σύνταγμα, η «τοποθέτηση επιδαπέδιου φωτιζόμενου 3D καραβιού διαστάσεων 350cmx400cm» στον Πειραιά, «η τοποθέτηση διακοσμητικής γιρλάντας κομήτη στον τερματικό σταθμό Κηφισιά (ΗΣΑΠ)» κ.α. Την ίδια μέρα (27.11.24) η ΣΤΑΣΗ δημοσιοποιεί μια ακόμα «πρόσκληση υποβολής προσφοράς». Και συγκεκριμένα «για υπηρεσίες ψυχαγωγίας του επιβατικού κοινού στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εορταστικών εκδηλώσεων». Η πρόσκληση αφορά την εταιρεία «Μαθαίνοντας ΜΟΝ. ΙΚΕ» από την Ανάβυσσο και είναι ύψους 6.200 ευρώ, με ΦΠΑ: «Η ΣΤΑΣΥ σάς καλεί να υποβάλετε προσφορά για υπηρεσίες ψυχαγωγίας του επιβατικού κοινού στο πλαίσιο των χριστουγεννιάτικων εορταστικών εκδηλώσεων που θα λάβουν χώρα στο δίκτυο της ΣΤΑΣΥ». 

Δεν υπάρχει κάποια αναλυτική περιγραφή του έργου σ’ αυτή την περίπτωση. Είχε προηγηθεί η σχετική απόφαση της 21ης Νοεμβρίου για την έγκριση δέσμευσης «πίστωσης ύψους 5.000 ευρώ, πλέον ΦΠΑ 1.200 ευρώ, ήτοι συνολικής αξίας 6.200 ευρώ σε βάρος της πίστωσης του προϋπολογισμού εξόδων της ΣΤΑΣΥ, που αφορά έξοδα Προβολής και Διαφήμισης (Χριστουγεννιάτικα events στο δίκτυο της ΣΤΑΣΥ)».Το ποσό αυτών των τριών «χριστουγεννιάτικων» αποφάσεων περί στολισμών στο δίκτυο φτάνει ήδη στα 51.852 ευρώ, ενώ υπάρχει ακόμα χρονικό περιθώριο και για άλλες σχετικές αποφάσεις. 

Το κόστος αναμένεται να ανέβει σημαντικά περισσότερο όταν ληφθούν οι αποφάσεις για την ετήσια προγραμματισμένη γιορτή της ΣΤΑΣΥ. Να σημειωθεί πως ήδη έχει εγκριθεί το ποσό των 5.200 ευρώ ως έξοδα Προβολής και Διαφήμισης για το ετήσιο «Εταιρικό Αφιέρωμα στη ΣΤΑΣΥ» (με απόφαση της 26ης Νοεμβρίου). Στις 2 Δεκεμβρίου εκδόθηκε και απόφαση για 6.800 ευρώ χωρίς ΦΠΑ (8.432 ευρώ με ΦΠΑ) «για την Προμήθεια Παιχνιδιών για τα παιδιά εργαζομένων της ΣΤΑΣΥ».Όπως αναφέρεται πρόκειται για 1.000 «κομμάτια» από ασύρματα ηχεία αξίας 4.700 ευρώ (άνευ ΦΠΑ) και 1.000 αδιάβροχες θήκες για κινητά τηλέφωνα ύψους 2.100 ευρώ (πλην ΦΠΑ).

Συνυπολογίζοντας και τα τελευταία κόστη που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την εορταστική περίοδο το ύψος των δαπανών ανέρχεται σε 65.484 ευρώ, δίχως να υπολογίζονται τα έξοδα για την ετήσια γιορτή της ΣΤΑΣΥ.

Αλλά θα μου πείτε...Να μη γιορτάσει η ΣΤΑΣΥ; Τσιγκουνιές να κάνουν τα Χριστούγεννα; Δεν χρειάζονται και εκεί Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα; Και η απάντηση είναι απλή. Φυσικά και χρειάζονται αλλά με μέτρο, αλλά όταν η αντιπολίτευση έχει γίνει 300 κομμάτια, τέτοιες καταστάσεις περνούν απαρατήρητες...Ακόμα και όταν αφορούν καθημερινή σπατάλη (όπως αυτή που γινόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον ΕΟΦ).

(Με στοιχεία από το militaire.gr)

Οι νεκροί των Τεμπών ως “δυσφήμιση για την πατρίδα μας" και μια απάντηση στην κυρία Βόζενμπεργκ

 Δυόμιση χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών και η ελληνική δικαιοσύνη συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Ζώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν, συνεχίζοντας την ίδια τακτική που ακολούθησε στη δίκη της Χρυσής Αυγής, κινείται με ρυθμούς τόσο αργούς, που θα πρόσβαλλαν και τις χελώνες.

Αλλά και οι ρυθμοί να ήταν γρηγορότεροι, είναι προφανές ότι εδώ και καιρό, έχει χάσει κάτι βασικό: την εμπιστοσύνη του λαού. Ο λαός που μπορεί να κάνει χίλια λάθη, αλλά κατά βάθος δεν είναι κορόιδο: έχει καταλάβει πολύ καλά (βλέπε σκάνδαλα Novartis, Siemens, υποκλοπών, υποθέσεις Φύσσα και Τσαλικίδη καθώς και δεκάδες άλλες), ότι η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά "τυφλή" είναι, ενώ ειδικά όταν υπάρχει πολιτικό συμφέρον, το "κοινό περί δικαίου αίσθημα" πάει περίπατο. Με την πολιτική πίεση για κατευνασμό και κουκούλωμα να έχει ξεπεράσει τα όρια, είναι προφανές που θα καταλήξει το ζήτημα, όταν η υπόθεση τελεσιδικήσει. Αν και οι δικαστικές αρχές στην χώρα μας δεν ήταν ποτέ πραγματικά ανεξάρτητες και αδέκαστες (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δίκες των δοσίλογων στην μετακατοχική Ελλάδα), στα 2024 δεν υπάρχουν δικαιολογίες για την μη απόδοση δικαιοσύνης. Αυτό που προφανώς δεν κατανοούν οι Έλληνες δικαστές είναι ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης σε αυτούς, είναι τραγικό για τη δημοκρατία, γιατί η Δικαιοσύνη είναι βασικός πυλώνας του πολιτεύματος, ενώ παράλληλα οδηγούμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην εμπέδωση ότι μόνο αν πάρει κάποιος την κατάσταση στα χέρια του, θα υπάρξει δικαιοσύνη. Οδηγούμαστε δηλαδή σε μια κοινωνία-ζούγκλα.

Και μέσα σε όλα ήρθε και η κυρία Βόζενμπεργκ, η οποία από την άνεση των Βρυξελλών (όπου βέβαια την έστειλε ο ελληνικός λαός) τολμά και κουνάει το δάκτυλο στην κυρία Καρυστιανού γιατί τολμάει και συνεχίζει να ζητάει δικαιοσύνη για τους αδικοχαμένους των Τεμπών. Θα ήταν πιο εύκολο βέβαια για την κυρία Βόζενμπεργκ και το υπόλοιπο σύστημα που παρασιτεί εις βάρος όλων μας, αν η κυρία Καρυστιανού το είχε βουλώσει και έκανε απλώς τα μνημόσυνα για το παιδί της. Αλλά όμως όχι. Η τελευταία έχει τσαγανό και συνεχίζει νόμιμα, να ζητάει το δίκιο της, στη μνήμη των αδικοχαμένων. Και μακάρι να συνεχίζει να βρίσκει τη δύναμη να το κάνει μέχρι τέλους. Γιατί οι απορίες από την τραγωδία των Τεμπών παραμένουν αναπάντητες - και πρέπει κάποιος επιτέλους να τις λύσει...

Γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος σχετικά στο News24:

"Όταν συνέβη το έγκλημα των Τεμπών, (28/02/2023 για να μην μπερδεύεται η κα Βόζεμπεργκ), ο μηχανισμός προπαγάνδας της κυβέρνησης βραχυκύκλωσε για λίγες μέρες μπροστά στην οργή του λαού και τη θλίψη για τους 57 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες. Στη συνέχεια παίχθηκε το έργο “διαχρονικές ευθύνες” και μετά, με τη συνδρομή καλοταϊσμένων δημοσιογραφικών παπαγάλων, που ο οχετός τους δεν γνωρίζει νεκρά παιδιά και απαρηγόρητους συγγενείς, ξεκίνησε η επιχείρηση συσκότισης, συγκάλυψης και μονταζιέρας.

Μάλιστα η επιχείρηση αυτή, ενδύθηκε τον μανδύα του… σεβασμού στους νεκρούς. Έπρεπε οι γονείς να θρηνούν βουβά για να μην ενοχλούν.

Έπρεπε να κρατούν τα δάκρυά τους, να εμπιστευθούν την ελληνική δικαιοσύνη και να δεχθούν βρε αδερφέ ότι αυτό το κράτος (επιτελικό εδώ και 5 χρόνια), ίσως χρειάζεται και καμιά θυσία για να φτιάξουν τα πράγματα. Θυσιάζονται βέβαια τα παιδιά του λαού, γιατί το παιδί του παπαγάλου και του πολιτικού εντολέα του παπαγάλου θα πάρει αεροπλάνο, θα έχει αυτοκίνητο για δώρο αποφοίτησης ή ακόμα καλύτερα αυτοκίνητο με σοφέρ.

“Τι θα λέγαν αν στο τρένο ήταν μέσα τα παιδιά τους;”. Απορίες κοινών θνητών Τα παιδιά του λαού, θα μπαίνουν στα τρένα του θανάτου και οι γονείς τους θα πρέπει να το βουλώνουν για να μην προσβληθεί η κυβέρνηση, το έθνος και η πατρίδα. Όταν ξεκινάς με την απαίτηση για “βουβό” και “μη ενοχλητικό” πόνο, είναι βέβαιο ότι θα καταλήξεις σε ξεδιάντροπες επιθέσεις προς όσους γονείς δεν αντέχουν να κλαίνε ήσυχα για να μην ενοχληθεί η κυβέρνηση. Η χυδαιότητα είναι μια κατηφόρα που δεν έχει τέλος. Μετά τη στοχοποίηση διαρκείας της Μαρίας Καρυστιανού και την οργανωμένη κατασυκοφάντηση της συναυλίας για τα Τέμπη, ήρθε η ώρα με τον πιο επίσημο τρόπο να γίνει επίθεση από τη Νέα Δημοκρατία σε όποιον γονέα δεν κάθεται ήσυχα. Η ευρωβουλευτής του κόμματος, Ελίζα Βόζεμπεργκ, ουσιαστικά κατηγόρησε την κα Καρυστιανού ότι εργαλειοποιεί τον θάνατο της κόρης της και συμμετέχει σε επιχείρηση δυσφήμισης της Ελλάδας.

Στη συνέχεια και μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν, αντί να επιλέξει τη σιωπή, είπε να βάλει και λίγη πατρίδα στη σούπα της χυδαιότητας γράφοντας στο Χ το εξής: “Μια κ μόνη διαφορά έχουμε κυρια @mkaristianou. Εγώ εμπιστεύομαι τη Δικαιοσύνη της πατρίδας μας, εσείς οχι”. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο κ. Μητσοτάκης, είχε μεγάλο δίκιο, όταν είπε πριν λίγες μέρες στη Βουλή ότι “ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των αχρείων”. Η κα Βόζεμπεργκ έσπευσε να μπει στο καταφύγιο. Να σημειώσουμε ότι μιας και η ευρωβουλευτής ανήκει στη δεξιά παράταξη, άρα ομνύει στην πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια και το μεγαλείο της Αρχαίας Ελλάδας, θα έπρεπε να ξέρει ότι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, έδειχναν ιδιαίτερο σεβασμό στους νεκρούς τους και τους απέδιδαν μεγάλες τιμές. Επεφύλασσαν μάλιστα σκληρές τιμωρίες σε όσους δεν τους σέβονταν, όσο ισχυροί και αν ήταν.

Μπορούμε επομένως να υποστηρίξουμε βάσιμα ότι όποιος δεν σέβεται τους νεκρούς, είναι ανελλήνιστος και ξεφτιλίζει την πατρίδα ΜΑΣ, για να μιλήσουμε και στη διαδικτυακή γλώσσα της κας Βόζενμπεργκ. Πέρα όμως από την Αρχαία Ελλάδα, δεν είναι παράλογο να θεωρεί κανείς ότι τη σύγχρονη και τη μελλοντική Ελλάδα δεν τη δυσφημίζουν οι νεκροί της, ούτε οι γονείς τους, είναι όμως άκρως δυσφημιστικό να σκοτώνονται παιδιά επειδή πήραν το τρένο σε ένα “επιτελικό κράτος”, που καμώνεται πως το ζηλεύουν μέχρι και στην Ιαπωνία. Είναι άκρως δυσφημιστικό να μη νιώθει ο πολίτης, ακόμα και σήμερα, ασφαλής να πάρει το τρένο, παρά τις τόσες διαβεβαιώσεις από τα πιο επίσημα χείλη.

Αυτό είναι ντροπή και ύβρις προς νεκρούς και ζωντανούς στην Ελλάδα. Και οι μόνοι που (κάνουν ότι) δεν το καταλαβαίνουν είναι οι εργολάβοι του επικοινωνιακού μπαζώματος των Τεμπών, που δεν θα θυσίαζαν ποτέ τον παρασιτικό τους εναγκαλισμό με την εξουσία, για ένα “παλιοτρένο”."

Η κόρη του Τέως, η "Δραπετσώνα" και ο πίθηκος που ήθελε να γίνει βασιλιάς

  Λέει ο μύθος του Αισώπου...

"Μια φορά κι έναν καιρό, το γέρικο λιοντάρι, που ήταν ο βασιλιάς της ζούγκλας πέθανε και τα ζώα συγκεντρώθηκαν για να διαλέξουν τον καινούργιο βασιλιά τους. Μα δεν ήταν καθόλου εύκολο, γιατί όλα τα ζώα ήθελαν να πάρουν τη θέση του βασιλιά. 

- Ακούστε! είπε η τίγρη. Πέθανε το λιοντάρι, µα τη θέση του µπορώ να την πάρω εγώ. Είµαι δυνατή και έξυπνη και µου ταιριάζει να γίνω βασιλιάς σας. 

- Μπα; έκανε ο ελέφαντας. Εγώ πρέπει να γίνω βασιλιάς σας, γιατί είµαι το πιο µεγάλο ζώο της γης! 

- Μπορεί να είσαι µεγάλο, αλλά δεν µπορείς να τρέξεις όπως τρέχω εγώ, του είπε ο ρινόκερος. 

- Σταµατήστε να καυγαδίζετε! πήρε το λόγο η καµηλοπάρδαλη. Μπορεί εσείς να είσαστε δυνατά και άγρια, µα εγώ είµαι το πιο ευγενικό ζώο της ζούγκλας. Εµένα πρέπει να κάνετε βασιλιά σας! 

- Να γίνω εγώ βασιλιάς! είπε ο γορίλας και άφησε µια κραυγή που ακούστηκε σε όλη τη ζούγκλα. 

- Η κορώνα ταιριάζει σε µένα! είπε και ο ιπποπόταµος. 

Έτσι συνέχισαν και τα υπόλοιπα ζώα, άλλα έλεγαν ότι ήταν τα πιο δυνατά, άλλα τα πιο έξυπνα, ώσπου σηκώθηκε και ο πίθηκος και χόρεψε πολύ όμορφα. Όλα τα ζώα χειροκρότησαν, πήρε τα πρωτεία κι ανακηρύχθηκε βασιλιάς. Κι ο πίθηκος από τη χαρά του. άρχισε να παίζει µε την κορώνα, κάνοντας τ' άλλα ζώα να γελούν.

Όµως στην αλεπού κακοφάνηκε που έγινε ο πίθηκος βασιλιάς και για να τον γελοιοποιήσει µπροστά στα άλλα ζώα, του είπε: 

- Ξέρω ένα µέρος όπου υπάρχει ένας θησαυρός. Πάµε να σου τον δείξω; Ο πίθηκος την ακολούθησε πρόθυµα και η πονηρή αλεπού τον πήγε κατευθείαν σε µια παγίδα όπου είχαν φτιάξει οι άνθρωποι για τα ζώα. 

Κι όταν ο πίθηκος έπεσε στην παγίδα, φώναξε η πονηρή Μαριώ στα ζώα που έτρεξαν να δουν: 

- Να ποιον διαλέξαµε για βασιλιά µας! Έναν κουτό! 

- Και τώρα τι θα κάνουµε; ρώτησε ένα ελάφι. 

- Τίποτα, είπε η αλεπού. ∆ε θα φορέσει κανένα µας την κορώνα για να µη ζηλεύουν τα άλλα. Και από την ηµέρα εκείνη τα ζώα του µεγάλου δάσους έζησαν χωρίς βασιλιά."

Πριν μερικές μέρες παντρεύτηκε η κόρη του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, Θεοδώρα τον αγαπημένο της στην Αθήνα. Και αντί να έρθει το βανάκι της αστυνομίας να τους μαζέψει όλους για παράνομη χρήση τίτλων ευγενείας πράγμα που απαγορεύεται, μιας που η μαμά της Θεοδώρας υπέγραφε τις προσκλήσεις στα γαλλικά, ως κάτι που μεταφράζεται περίπου σαν "Μεγαλειοτάτη της Ελλάδας" και εκείνη ως "Πριγκήπισσα", η κυρία Μενδώνη (για την οποία υπάρχουν πολλά ράμματα για τη γούνα της και με τα οποία θ' ασχοληθούμε εκτενώς εν καιρώ) της νοίκιασε και το Βυζαντινό Μουσείο (και την ανέφερε, το νούμερο, ως Τέως Βασίλισσα της Ελλάδας στην "Διαύγεια"), να κάνει αυτό που λένε στην Κρήτη "πρόγαμο". Και βέβαια η κοπέλα δεν το πήρε τζάμπα - πλήρωσε, αλλά πόσοι έχουν κάνει αίτηση για χρήση τέτοιων χώρων και αυτή έχει γίνει δεκτή; Κανείς. 

Και μιας και που το νοίκιασαν, και πλήρωσαν και 15 ολόκληρα χιλιάρικα (την "έγδυσαν" που λένε) είπαν να τα δώσου όλα. Έτσι έφαγαν τον αγλέουρα, ήπιαν τον άμπακο και ως "γνήσιοι" Ελληναράδες, "απόγονοι" του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου (του τελευταίου Έλληνα αυτοκράτορα που έδωσε τη ζωή του για την χώρα του παρεπιπτόντως), μεράκλωσαν και άρχισαν να χορεύουν. Αυτό δεν είναι κακό, ούτε τόσο αστείο ώστε να μας θυμίσει το μύθο του Αισώπου με τον πίθηκο που ήθελε να γίνει βασιλιάς της ζούγκλας. Το αστείο όμως είναι το τι χόρεψαν - την "Δραπετσώνα" του Μίκη. Ναι, ρε σεις. Η παρέα της "πριγκήπισσας" Θεοδώρας, χόρεψε "παρ' το στεφάνι μας, παρ' το γεράνι μας, στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή". Και τρίξανε τα κόκκαλα του Λειδαβίτη, του Μίκη και του Μπιθηκώτση και το τρίξιμο ακούστηκε μέχρι την Δανία (την πατρίδα της Θοδωρούλας)...

Γι' αυτό και μόνο, έπρεπε να τους χρεώσουν παραπάνω...

Άντε παιδιά με το καλό και στα βαφτίσια, για τα οποία υπάρχουν και το "Βρέχει στην Φτωχογειτονιά" και το "Εφτά νομά σ' ένα δωμά"...Να ευχαριστηθεί και η ψυχούλα του Άκη Πάνου...

(Και για όσους ενδιαφέρονται για λίγη πολιτική ιστορία, το άρθρο μας στον τέως βασιλιά Κωνσταντίνο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ).