Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Μερικά λόγια για τον Γιάνη Βαρουφάκη (ανανεωμένο)

Ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν ήταν ποτέ του πολιτικός με τη στενή έννοια του όρου, αν και βρέθηκε στο πολιτικό προσκήνιο - όπως και ο Κώστας Καζάκης - από την αρχή της κρίσης. Διαπρεπής οικονομολόγος, με καριέρα στο εξωτερικό, ήταν ό,τι έπρεπε για τα ελληνικά ΜΜΕ που έψαχναν για ακαδημαϊκούς που έλεγαν ότι "υπάρχει άλλος δρόμος" πέρα από τα μνημόνια και τις περικοπές. Από την αρχή επέδειξε μια τεράστια άνεση και χρησιμοποίησε μια απλή και κατανοητή γλώσσα. Παράλληλα, τα όσα έλεγε - συνεπικουρούμενος από διαπρεπείς οικονομολόγους του εξωτερικού - έμοιαζαν ως αρκετά σοβαρά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις χαμένες εκλογικές αναμετρήσεις του 2012 έψαχνε για συγκεκριμένες προτάσεις, για κοστολογημένα μέτρα και κυρίως για ένα πλάνο εξόδου από τα μνημόνια. Οι βαρύγδουπες δηλώσεις είχαν περιοριστεί - ελαφρά πάντα - και είχε περάσει στην εποχή του "τι θα κάνουμε όταν γίνουμε κυβέρνηση". Ο Βαρουφάκης προσεγγίστηκε από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που του υποσχέθηκε έδρα και στη συνέχεια υπουργείο, όταν αυτός παρουσίασε το ρηξικέλευθο σχέδιο του για έξοδο από την κρίση. Σύντομα άρχισε να παίρνει μέρος στις ομάδες εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, αν και ήταν εμφανές ότι δεν είχε πολλά κοινά σημεία με πάρα πολλούς απ' αυτούς συνοδοιπόρους του. Η ομάδα των "Κρητικών" (Βαρουφάκης, Σταθάκης, Δραγασάκης και σία), παρέα με τον Μηλιό έγιναν το κέντρο της προσοχής τόσο των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ - όσο και των ΜΜΕ που ήταν φίλα προσκείμενα προς το κόμμα της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι εκλογές του 2015 έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και τον Βαρουφάκη ν' αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Οικονομικών - μαζί με την εντολή για διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Δεν έχει νόημα ν' αναφερθούμε στα όσα έγιναν την περίοδο εκείνη - απλώς θα πούμε ότι η διαπραγματευτική μας στρατηγική απέτυχε οικτρά, όχι τόσο λόγο έλλειψης θέλησης από ελληνικής πλευράς, όσο λόγω κακής ανάγνωσης των συνθηκών και των δυνατοτήτων, καθώς και λόγω έλλειψης πίστης στο "Σχέδιο Β" του Γιάνη Βαρουφάκη.
Όχι πως τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά: η πρώτη εντύπωση ήταν θετική, ο Γιάνης είχε ένα αέρα "ευρωπαϊκό" και η διαπραγματευτική του ομάδα ήταν γνωστοί οικονομολόγοι - παγκόσμιου βεληνεκούς. Στη συνέχεια όμως, όταν φάνηκε ξεκάθαρα ότι τόσο ο Γιάνης όσο και ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ είχαν συγκρουσιακή λογική, καθώς και ότι η στάση του Γιάνη στις ευρωπαϊκές συνεδριάσεις δεν ήταν τόσο "φιλική" (ή "υποτακτική" - ανάλογα με το πως βλέπει κανείς τα πράγματα), ο Γιάνης και η ομάδα του μετατράπηκαν σε "μαύρα πρόβατα" και άρχισαν οι πιέσεις προς την Αθήνα γι' αντικατάσταση του. Δε βοήθησε ιδιαίτερα βέβαια και το ότι ο Γιάνης είχε μια "δασκαλίστικη" προσέγγιση στις διαδικασίες, δείχνοντας ένα εκνευρισμό όταν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως θα θέλαμε (δηλαδή σχεδόν συνεχώς).
Εκεί ακριβώς φάνηκε και η ειδοποιός διαφορά μεταξύ του Γιάνη και των υπολοίπων του υπουργικού συμβουλιού (και του στενού πυρήνα γύρω από τον Πρωθυπουργό): όταν εκείνος παρουσίασε το σχέδιο για παράλληλο σύστημα πληρωμών (λεπτομέρειες εδώ), ήταν απόλυτα σοβαρός και έτοιμος να το εφαρμόσει. Από την άλλη όμως η παρέα Τσίπρα - Δραγασάκη - Φλαμπουράρη - Σταθάκη, όντας επαναστάτες "του γλυκού νερού" δεν ήταν έτοιμοι να εφαρμόσουν οποιαδήποτε εναλλακτικό σχέδιο, το οποίο θα έβγαζε την χώρα έξω από μια ζώνη "σχετικής ασφάλειας" και εκείνους εκτός κυβέρνησης. Μπορεί ο Βαρουφάκης να πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να εφαρμόσει το "Σχέδιο Β" αν τα πράγματα έφταναν να γίνουν εκτός ελέγχου, αλλά ο Τσίπρας φάνηκε ότι δεν είχε ούτε τους ανθρώπους ούτε τη θέληση ν' αλλάξει τα πράγματα: και τον Στουρνάρα άφησε στη θέση του, και στην  ΕΛΣΤΑΤ επέτρεψε να υπάρχουν άτομα της απόλυτης εμπιστοσύνης των δανειστών, και το ΤΑΙΠΕΔ διατήρησε (φέρνοντας μάλιστα να του ηγηθεί έναν άνθρωπο που μέχρι τον Δεκέμβριο του 2014, καταφερόταν ενάντια του Τσίπρα με σκληρές εκφράσεις), ενώ δεν έβαλε χέρι ούτε σε λίστες στις οποίες πιθανότατα περιλαμβάνονταν άτομα που είχαν δοσοληψίες με μαύρο χρήμα, ούτε απέδωσε ευθύνες για τα μνημόνια και τα "κουρέματα" που επέβαλλαν τα τελειωτικά χτυπήματα στ' ασφαλιστικά ταμεία.
Έτσι όταν έφτασαν τα πράγματα στ' άκρα, και τέθηκε επί τάπητος η εφαρμογή του "Σχεδίου Βαρουφάκη", ο Τσίπρας προτίμησε το δημοψήφισμα, δέχτηκε τα capital controls και τον επώδυνο συμβιβασμό.
Σ' αυτό το σκηνικό, ο Γιάνης προφανώς και δεν μπορούσε να παραμείνει. Ανεξάρτητα αν το σχέδιο του ήταν καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, είχε κληθεί για ένα συγκεκριμένο λόγο: να διαπραγματευτεί και αν αυτό δεν είχε αποτέλεσμα να προχωρήσει παραπέρα. Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν μάλλον καλύτερος επαναστάτης, από τους "επαναστάτες με τα Gucci" του Τσίπρα, που και την κατάσταση έφεραν στ' άκρα, και ξεσήκωσαν το λαό με το δημοψήφισμα αποφασίζοντας στο τέλος να το "παίξουν λαγοί" (από το γνωστό ανέκδοτο).
Το πρόβλημα βέβαια με την αποχώρηση του Γιάνη ήταν ότι ο Γιάνης δεν ήταν πολιτικός. Έτσι αντί να συμπαραταχθεί με όσους πρώην συντρόφους του αποφάσισαν να φύγουν και να πάνε "απέναντι", άρχισε να μιλάει και να λέει αλήθειες και να περιγράφει γεγονότα που προφανώς και θα έφερναν σε δύσκολη θέση τους πρώην συντρόφους του. Τα βιβλία που έγραψε, τα έγραψε νωρίς και έφεραν αμηχανία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αφού περιγράφουν πρακτικές και συμπεριφορές που "ξεμπροστιάζουν" πρόσωπα με επιρροή και δύναμη. Δείχνουν όμως και κάτι άλλο: ότι οι άνθρωποι που ηγήθηκαν της χώρας μας σε δύσκολες στιγμές, όχι μόνο δεν ήταν έτοιμοι αλλά δεν είχαν τα κότσια να προστατέψουν τα συμφέροντα του λαού.
Οι τοποθετήσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και το κωμικό σχόλιο του Τσίπρα ("εύχομαι στον Γιάνη καλές πωλήσεις στο βιβλίο του") δείχνουν μικρότητα και προσπαθούν να παρακάμψουν το βασικό ερώτημα: "έγραψε αλήθειες ο Βαρουφάκης;".
Δεν τα καταφέρνουν όμως. Ο Βαρουφάκης είπε και έγραψε αλήθειες που πόνεσαν (μερικές μπορούν να διαβαστούν εδώ). Το αν το έκανε για να μεγεθύνει το "εγώ" του ή για να κερδίσει μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω μέσω του βιβλίου ή για να παρουσιαστεί ως "μετά Χριστόν προφήτης" είναι δευτερεύον. Η ουσία είναι ότι είχε την αξιοπρέπεια (όπως και οι άλλοι) να φύγει όταν είδε το συμβιβασμό. Δεν είχε κανένα λόγο να παραμείνει βουβός, περιμένοντας τα παπαγαλάκια της εξουσίας να του ρίξουν πλήρως το φταίξιμο της καταστροφής ή να κρατήσει τις αναμνήσεις του για να γράψει ένα βιβλίο στα γεράματα.
Η συνέχεια στο βιβλίο ήταν η δημιουργία του ΜΕΡΑ25 (στην Ελλάδα) και του DiEM25 (πανευρωπαϊκά). Το κόμμα του Γιάνη μάζεψε κοντά 1,5 εκατομμύριο ψήφους πανευρωπαϊκά, χάνοντας την έδρα στην Ελλάδα για περίπου 400 ψήφους. Αυτό αποδεικνύει ότι ο Βαρουφάκης έχει ένα ακροατήριο και θα κυνηγήσει να εδραιώσει μι' αυτόνομη πολιτική παρουσία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Αναμένουμε τη συνέχεια...

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Η μάστιγα των εισπρακτικών εταιρειών - μεγάλα πρόστιμα αλλά μικρό αντίκτυπο

Γράφει ο Μάνος Φραγκιαδάκης στο news24.gr για την μάστιγα των εισπρακτικών εταιρειών, που συνεχίζουν να δρουν ανεξέλεγκτες παρά τις συνεχιζόμενες εξαγγελίες και τα συνεχιζόμενα πρόστιμα:

"Με αμείωτη ένταση συνεχίζεται, παρά τα πρόστιμα και τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν κατά καιρούς δικαιώσει καταναλωτές, η ανεξέλεγκτη δράση των εισπρακτικών εταιρειών. Οι καταγγελίες που φτάνουν τόσο στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή, όσο και στις ενώσεις των καταναλωτών, είναι αμέτρητες και δείχνουν πως παρά τις προβλέψεις του νόμου 3758/2009, όπως τροποποιήθηκε με τον 4038/2012, οι Εταιρείες Ενημέρωσης Οφειλετών ή αλλιώς «Εισπρακτικές», κάθε άλλο παρά τηρούν τους θεσπισμένους κανόνες επικοινωνίας με τους οφειλέτες. Χαρακτηριστικό του βαθμού στον οποίο αγνοείται το νομικό πλαίσιο, είναι το γεγονός πως από το 2012 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Καταναλωτή, έχουν επιβληθεί πρόστιμα για παράβαση της νομοθεσίας που ανέρχονται σε 1.110.000 ευρώ. Ανάλογα με την παράβαση, τα πρόστιμα μπορούν να διαφέρουν και να κυμαίνονται από 5.000 ως και 70.000 ευρώ. Και αν αυτό το ποσό προστίμων έχει βεβαιωθεί για την τελευταία πενταετία, μια πιο προσεκτική ανάγνωση, αναδεικνύει πως η κατάσταση κάθε άλλο παρά βελτιώνεται. Από το συνολικό ποσό των προστίμων, περίπου το ¼ έχει επιβληθεί το 2016, τέσσερα χρόνια μετά την αυστηροποίηση της νομοθεσίας. Παράλληλα και το 2017, η Γενική Γραμματεία έχει δεχθεί περίπου 400 καταγγελίες από καταναλωτές, χωρίς όμως ακόμα να έχει επιβληθεί πρόστιμο για κάποια από αυτές, καθώς η διαδικασία επιβεβαίωσης είναι χρονοβόρα.

Η λειτουργία των εισπρακτικών εταιρειών αποκαλύπτεται από τα λεγόμενα των εργαζομένων σε αυτές. Μιλώντας στο News24/7 η Δήμητρα Φιλοπούλου, η οποία έχει 8 χρόνια εμπειρίας σε τηλεφωνικά κέντρα ενημέρωσης οφειλετών θυμάται: «Στην αρχή δεν ήταν έτσι. Ειδικά τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει ξεφύγει». Οι εργαζόμενοι λειτουργούν υπό την ασφυκτική πίεση των στόχων που θέτουν οι εταιρείες, ενώ παρακολουθούνται και κρίνονται για το κατά πόσο πιέζουν τον καταναλωτή. «Τον καλούμε ξανά και ξανά χωρίς να τους ενδιαφέρει καθόλου αν είναι άνεργος, αν δεν έχει να πληρώσει. Ο προϊστάμενος είναι από πάνω και περιμένει να σε “κατασπαράξει”. Μας θέτουν τους στόχους είσπραξης οφειλών και αν δεν τους πιάσουμε είναι μέχρι και λόγος απόλυσης» τονίζει. Για τους εργαζόμενους, οι συνθήκες στα τηλεφωνικά κέντρα των εισπρακτικών είναι παραπάνω από δύσκολες. «Έχω δει υπαλλήλους να φεύγουν με νευρικό κλονισμό. Να κλαίνε. Η πίεση είναι τεράστια. Παίρνεις έναν άνθρωπο που σου λέει ότι δεν έχει να πληρώσει ή ότι είναι άνεργος. Δεν έχει νόημα να τον καλείς ξανά και ξανά. Ο προϊστάμενος όμως ενδιαφέρεται μόνο για το πόσα εισέπραξες» συνεχίζει η Δήμητρα. Όσο για την αξιολόγηση; «Με έχουν φωνάξει μετά από τηλεφώνημα στο οποίο δεν μπόρεσα να πείσω τον οφειλέτη να πληρώσει και μου έκαναν ανάλυση της ηχογραφημένης κλήσης. Κρατάνε πάντα το αρχείο και μας κάνουν αξιολόγηση ανάλογα με το πόσο τους πιέσαμε. Η προϊσταμένη λοιπόν, μου έκανε μια ανάλυση η οποία κατέληγε στην καταγωγή μου και την οικογένειά μου. Μου έλεγε πως το γεγονός ότι κατάγομαι από ορεινό μέρος, ευθύνεται για το γεγονός πως δεν μπορώ να εισπράξω. “Κατέβηκες από το βουνό και δεν είσαι ικανή να κάνεις μια είσπραξη” ήταν η ατάκα της» λέει η Δήμητρα.

Μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο είναι και η «ΜΕΛΛΟΝ Α.Ε. Ενημέρωσης Οφειλετών» μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Εταιρειών Ενημέρωσης και Διαπραγμάτευσης Απαιτήσεων (ΕΣΕΔΑ). Τόσο από το τεράστιο κτίριο της οδού Πειραιώς όπου στεγάζεται, όσο και από τα γραφεία εταιρειών, στις οποίες η ΜΕΛΛΟΝ ενοικιάζει εργαζόμενους, τα πιεστικά τηλεφωνήματα που γίνονται καθημερινά προς οφειλέτες, είναι χιλιάδες. Μια έρευνα στο αρχείο των καταγγελιών που φτάνουν στην “Ένωση Καταναλωτών – Η ποιότητα ζωής” (Ε.Κ.ΠΟΙ.ΖΩ), δείχνει πως είναι πάρα πολλοί οι πολίτες που καταγγέλλουν την ΜΕΛΛΟΝ για διάφορες παραβάσεις των θεσπισμένων κανονισμών. «Ενόχλησαν τηλεφωνικά στο εργασιακό μου περιβάλλον δυσφημίζοντας με (…) έχω δηλώσει μοναδικό αριθμό επικοινωνίας αυτόν του κινητού μου τηλεφώνου και κανέναν άλλον. Η κίνηση της εισπρακτικής εταιρείας είναι απαράδεκτη γιατί σύμφωνα με τον Ν. 3758/2009 απαγορεύονται να ενοχλούνται συγγενικά πρόσωπα ή άτομα του εργασιακού περιβάλλοντος του οφειλέτη και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να καλούν σε άλλον αριθμό πέραν αυτού που έχει δηλωθεί από τον οφειλέτη» αναφέρει καταγγελία καταναλωτή με ημερομηνία 09/09/2016. Σε άλλη περίπτωση διαμαρτυρόμενου πολίτη, με ημερομηνία 26/09/2016, αναφέρεται πως ο καταγγέλλων δέχεται κλήσεις από την εταιρεία ΜΕΛΛΟΝ «Περισσότερες από μια φορά ανά δεύτερη ημέρα. Συγκεκριμένα με κάλεσε στο κινητό μου, Πέμπτη 22/9, Παρασκευή 23/9 και Δευτέρα 26/9». Όλα αυτά ενώ ο ν. 3758/2009 όπως τροποποιήθηκε με τον 4038/2012, αναφέρει ρητά πως η επικοινωνία με τον οφειλέτη απαγορεύεται να ξεπερνάει τη μια ανά δεύτερη ημέρα. Συνεχίζοντας την έρευνα, ένας εκ των καταναλωτών, καταγγέλλει στις 26/10/2016, πως από την εταιρεία ΜΕΛΛΟΝ δέχεται κλήσεις «εκτός του νόμιμου ωραρίου 09:00-20:00. Με καλεί από απόκρυψη. Ενοχλεί πρόσωπα της οικογένειάς μου σχετικά με την εξόφληση του χρέους. Εξακολουθεί να με ενοχλεί για οφειλές που έχουν διακανονιστεί ή έχουν παραγραφεί. Εμφανίζει κατά την επικοινωνία του μαζί μου, ιδιότητες που δεν διαθέτει, όπως αυτή του δικηγόρου ή του δικαστικού επιμελητή. Με κάλεσε πριν την πάροδο δέκα ημερών από την ημέρα που η οφειλή έγινε ληξιπρόθεσμη. Αρνείται να μου χορηγήσει δεδομένα από το αρχείο κλήσεων»....

...Με, κατά κανόνα, συμβάσεις ορισμένου χρόνου, υψηλούς στόχους και συνεχή παρακολούθηση, ακόμα και του χρόνου στον οποίο πάνε στην τουαλέτα, οι εργαζόμενοι στα τηλεφωνικά κέντρα βρίσκονται υπό συνεχή πίεση. Ο Στέλιος, εργαζόμενος της ΜΕΛΛΟΝ που απασχολείται ως “ενοικιαζόμενος” από την εταιρεία σε τηλεφωνικό κέντρο τράπεζας, μιλώντας στο News24/7 αποκαλύπτει: «Μας μετράνε και τον χρόνο από τη στιγμή που θα κλείσεις το ένα τηλέφωνο, μέχρι τη στιγμή που θα πάρεις το επόμενο. Φυσικά οι προϊστάμενοι ακούνε τις κλήσεις και δεχόμαστε παρατηρήσεις αν δεν πιέσουμε επαρκώς τους οφειλέτες». Εξηγώντας την διαδικασία, ο Στέλιος λέει: «Αν κάποιος μας πει ότι θα πληρώσει μετά από μερικές ημέρες φυσικά τον ξανακαλούμε. Αν κάποιος μας πει ότι θα πληρώσει σήμερα ή αύριο, τον κατατάσσουμε στην ανάλογη κατηγορία, ενώ στις περιπτώσεις των ανθρώπων που μας λένε ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν προσπαθούμε να τους πείσουμε να βάλουν ένα μικρότερο ποσό άμεσα και τα υπόλοιπα αργότερα. Υπάρχει και επιλογή “Άρνηση πληρωμής-άνεργος”. Φυσικά αυτούς πρέπει να τους ξανακαλέσουμε». Παράλληλα, η επίτευξη των προκαθορισμένων στόχων, μπορεί να κατατάξει κάθε εργαζόμενο σε υψηλότερη αξιολόγησης. «Για παράδειγμα αν έχεις ένα ποσοστό επιτυχίας πάνω από 40% σε ανεβάζουν στο επίπεδο 2. Αν έχεις πάνω από 50% σε ανεβάζουν στο επίπεδο 3». Ο Στέλιος, είναι ένας από τους εργαζόμενους που ενώ εργάζεται χρόνια στη ΜΕΛΛΟΝ, ως “ενοικιαζόμενος”, έχει υπογράψει δεκάδες συμβάσεις ορισμένου χρόνου που έληγαν κάθε φορά σε έναν ή δύο μήνες. Μάλιστα, το εντυπωσιακό είναι πως οι συμβάσεις, πολλές φορές ανέφεραν άλλη ειδικότητα εργαζομένου από τις προηγούμενες, παρά το γεγονός πως ούτε ο χώρος εργασίας ούτε η θέση του Στέλιου άλλαζε. Όπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει, η αυθαιρεσία των εισπρακτικών, η τακτική της ασφυκτικής πίεσης προς τους οφειλέτες, αλλά και η παντελής αδιαφορία για τους νόμους, δεν έχουν τέλος. Το News 24/7 είχε πραγματοποιήσει ακόμη μια μεγάλη έρευνα για το θέμα πριν από οκτώ μήνες. Παρά το γεγονός ότι έχει περάσει τόσος καιρός, τα νέα ευρήματα, προσομοιάζουν στα προηγούμενα. Συνεχόμενα τηλεφωνήματα, πρόστιμα που δεν πτοούν κανέναν, καταγγελίες για σοβαρές παραβιάσεις της νομοθεσίας και πολίτες που δέχονται καθημερινά πλήγματα στην αξιοπρέπειά τους..."

Αλήθεια το κράτος τι κάνει για όλα αυτά; Μήπως θα πρέπει ν' αρχίσουν - πέρα των προστίμων - ν' αρχίζουν να κλείνουν οι κατά συρροή παραβάτες και να μπαίνουν πρόστιμα και περιορισμοί στους ιδιοκτήτες; 

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Υπόθεση Πατσίφικο (1849) - Υπόθεση Γεωργίου και ΤΑΙΠΕΔ (2017): Δύο παρόμοιες υποθέσεις με 168 χρόνια διαφορά

Διαβάζουμε στον ημερήσιο τύπο σχετικά με την πληρωμή της εγκεκριμμένης δόσης, μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης: "...ανάμεσα στα «φασούλια» που προέκυψαν την τελευταία στιγμή ήταν η πληρωμή των δικαστικών εξόδων για την περιπέτεια του αθωωθέντα πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ανδρέα Γεωργίου. Επίσης, το Eurogroup αξίωσε την παύση της δίωξης εναντίον τριών πρώην στελεχών του ΤΑΙΠΕΔ, από την Ισπανία, την Ιταλία και τη Σλοβενία, για το συμβουλευτικό τους ρόλο σε παλαιότερη ιδιωτικοποίηση (σ.σ. λεπτομέρειες εδώ)."

Δεν εξετάζουμε καν το πόσο μειωτικό εως εξευτελιστικό είναι να ζητά η Κομισιόν από την χώρα μας να πληρώσει δικαστικά έξοδα σε υπόθεση ιδιώτη (για την οποία πάντως έχει κάνει στο παρελθόν απροκάλυπτη παρέμβαση - θυμηθείτε την περίπτωση εδώ) ή να ζητάει να παρακαμφθεί η δικαιοσύνη για "συμβούλους" που έδρασαν εις βάρος των συμφερόντων του ελληνικού Δημοσίου.

Δεν εξετάζουμε επίσης το πως η κυβέρνηση υπέκυψε και στις δύο περιπτώσεις.

Μπορούμε όμως να εξετάσουμε το πως η υπόθεση αυτή θυμίζει - κατ' αναλογία - την υπόθεση Πατσίφικο στο μακρινό 1849. Αντιγράφουμε από τον "Ημεροδρόμο" και αφήνουμε σε σας να βγάλετε τα συμπεράσματα σας:
"H συμπεριφορά των «Μεγάλων Δυνάμεων», Αγγλίας, Γαλλίας και τσαρικής Ρωσίας, απέναντι στο νεότευκτο ελληνικό κράτος, μετά την επανάσταση του 1821, είναι χαρακτηριστική των σχέσεων υποτέλειας των ελληνικών κυβερνήσεων με τους «προστάτες». Ωστόσο, δεν έλειπαν οι ανταγωνισμοί μεταξύ των «προστάτιδων δυνάμεων» για το ποιος θα έχει τον έλεγχο σ΄ αυτό το προτεκτοράτο, όπως θεωρούσαν την Ελλάδα.Ενα επεισόδιο που αποτυπώνει αυτό το πλέγμα των σχέσεων είναι η «υπόθεση Πατσίφικο», που εκτυλίχτηκε στην Αθήνα τη διετία 1849- 1850.Το Πάσχα του 1849 η ελληνική κυβέρνηση απαγόρευσε ένα λαϊκό έθιμο, «το κάψιμο του Ιούδα», ή «το κάψιμο του Εβραίου», όπως το ονόμαζαν αρκετοί. Η απαγόρευση προκάλεσε δυσφορία και αγανάκτηση. Ετσι, τη Μεγάλη Παρασκευή στην Πλατεία Ασωμάτων όπου θα τελούνταν το έθιμο, η ανακοίνωση της απαγόρευσης από την αστυνομία προκάλεσε βίαιο ξέσπαμα του κόσμου. Εκεί, επί της Πλατείας, ήταν το σπίτι του Δαυίδ Πατσίφικου, εβραϊκής καταγωγής, που είχε διατελέσει πρόξενος της Πορτογαλίας, αλλά απολύθηκε για σειρά καταχρήσεων. Κάποιοι, λοιπόν, που πίστεψαν ότι ο Πατσίφικος ευθύνεται για την απαγόρευση του εθίμου επιτέθηκαν στο σπίτι του και κατέστρεψαν ένα μέρος της οικοσκευής.Ο Πατσίφικος, ο οποίος είχε και την αγγλική υπηκοότητα, κατέφυγε στην αγγλική πρεσβεία. Εκεί ο πρεσβευτής Λάιονς του συνέστησε να υποβάλει αίτηση αποζημίωσης ύψους 886.736 δραχμών και 57 λεπτών!

Η αγγλική κυβέρνηση, που επεδίωκε την ανατροπή του βασιλιά Όθωνα, για να τοποθετήσει στη θέση του ένα δικό της, βρήκε την ευκαιρία. Στην αίτηση αποζημίωσης του Πατσίφικου, πρόσθεσε και κάποιες ακόμη οικονομικές απαιτήσεις και απαίτησε την άμεση πληρωμή τους από το ελληνικό κράτος. Η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε τις αγγλικές αξιώσεις ως υπερβολικές, αλλά η Αγγλία επανήλθε με μια διακοίνωση όπου αναφερόταν: «Η Ελλάς θάττον ή βράδιον ώφειλε να υποχωρήση, διότι πάσα αναβολή θα εξεβίαζε την αγγλικήν Κυβέρνησιν να αυξήση αναλόγως της βραδύτητος το ποσό των ζητηθεισών ικανοποιήσεων»…Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος των αγγλικών απαιτήσεων αρκεί να σκεφθούμε ότι το ποσό που ζητούσε ο Πατσίφικος ήταν κατά πολύ υψηλότερο της αξίας των βασιλικών ανακτόρων, που βρίσκονταν τότε στην περιοχή της σημερινής Πλατεία Κλαυθμώνος!Ομως, οι Άγγλοι απέρριψαν και τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης για την παραπομπή του θέματος στη δικαιοσύνη, είτε στη διεθνή διαιτησία. Απαιτούσαν την πληρωμή «εδώ και τώρα».Στις 26 Δεκεμβρίου 1849 εμφανίσθηκε στον Πειραιά αγγλικός στόλος, υπό τον ναύαρχο Πάρκερ, αποτελούμενος από 14 πολεμικά πλοία. Στις 3 Ιανουαρίου 1850, ο Άγγλος πρεσβευτής Ουάι ανακοίνωσε στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών Ανδρέα Λόντο ότι αν το ελληνικό κράτος δεν ικανοποιούσε αμέσως τις αγγλικές απαιτήσεις, τότε «ο ναύαρχος Πάρκερ προυτίθετο να προβή εναντίον των Αθηνών εις εχθροπραξίας και μέτρα επιζημιώτατα εις τα συμφέροντα των Ελλήνων πάσης τάξεως»!

Το πρώτο μέτρο που εφάρμοσαν οι Αγγλοι, ήταν ο εμπορικός αποκλεισμός των λιμανιών του Πειραιά, Πατρών, Σύρου, Ύδρας, Ναυπλίου, Χαλκίδας και Κορίνθου. Προσχώρησαν μάλιστα και στην κατάληψη των ελληνικών εμπορικών πλοίων και την κατάσχεση εισαγόμενων εμπορευμάτων ανυπολόγιστης αξίας.Οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Ρωσίας, αντιλαμβανόμενες ότι η Αγγλία επιδιώκει να μετατρέψει την Ελλάδα σε αποκλειστικά δικό της προτεκτοράτο, επενέβησαν και μετά από μεταξύ τους διαπραγματεύσεις κατέληξαν στην παραπομπή του θέματος στη διεθνή διαιτησία. Ηταν, πλέον, Απρίλιος του 1850 όταν ανακοινώθηκε η άρση του αποκλεισμού των ελληνικών λιμανιών από τον αγγλικό στόλο.Τελικά η διεθνής διαιτησία μετά από πραγματογνωμοσύνη, όρισε για τον Πατσίφικο αποζημίωση ύψους 3.750 δραχμών…Αυτή ήταν η «υπόθεση Πατσίφικο», ή «Τα Παρκερικά», όπως ονομάστηκαν τα γεγονότα από το όνομα του Άγγλου ναυάρχου..."

Κυριακή 2 Ιουλίου 2017

Το Κυπριακό σε κρίσιμη φάση - η Ελλάδα και η Κύπρος στη γωνία

Η διαπραγμάτευση για τη λύση του Κυπριακού θυμίζει τραπέζι μετά από κηδεία ή μνημόσυνο: όλοι θα ήθελαν να είναι κάπου αλλού, η ατμόσφαιρα είναι θλιβερή και στενάχωρη (αφού θυμούνται τα προτερήματα του νεκρού) ειδικά για τους στενούς συγγενείς και υπάρχει πάντα κάποιος "εκτός κλίματος" που κοιτάζει να εκμεταλλευτεί την κατάσταση προς όφελός του (κάνοντας γνωριμίες) ή παριστάνοντας τον έξυπνο, ενώ έχουν κάποιους να τον σιγοντάρουν - που το κάνουν περισσότερο για να περάσει η ώρα παρά γιατί πιστεύουν ότι κάνει καλ.
Στην περίπτωση της Κύπρου, ο νεκρός είναι δίκαιη λύση, οι συγγενείς είναι η Ελλάδα και η Κύπρος, η Τουρκία είναι ο "έξυπνος" της υπόθεσης, ενώ αυτός που σιγοντάρει τον "έξυπνο" είναι  ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ.

Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι σε μια δύσκολη θέση: οι απαιτήσεις των Τούρκων για να συναινέσουν στη λύση είναι απαράδεκτες (διαβάστε σχετικά εδώ) και στην ουσία επιζητούν την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. μέσω της Κυπριακής Δημοκρατίας (ενώ παράλληλα θα διατηρούν τον έλεγχο του νησιού), η στάση του ειδικού διαμεσολαβητή του ΟΗΕ είναι ακραία φιλοτουρκική (και απέχει παρασσάγας από τα κεκτημένα των ψηφισμάτων της ολομέλειας του ΟΗΕ), ενώ η παρουσία των Άγγλων στην όλη διαπραγμάτευση περιορίζεται στο πως θα διατηρήσουν τα κεκτημένα τους (δηλ. τις βάσεις τους) στο νησί.
Όλα αυτά δημιουργούν ένα ασφυκτικό κλοιό, δεδομένης και της πίεσης που υπάρχει από όλους τους εξωτερικούς παράγοντες (Η.Π.Α., Ρωσία, Ε.Ε., αραβικές χώρες) γι' άμεση διευθέτηση του Κυπριακού ζητήματος. 
Το ελληνικό ΥΠΕΞ (έχοντας ξεφύγει ευτυχώς από τις εποχές Σημίτη / Σαμαρά / Παπανδρέου) κρατάει μια τίμια στάση - που είναι μια ευχάριστη έκπληξη δεδομένων των άθλιων επιδόσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Έχει κατηγορήσει ανοιχτά τους Τούρκους και την διαμεσολάβηση για τη στάση τους, έχει πει ορισμένα δυνατά "όχι" στα όσα ζητούνται από τους Τούρκους, έχει καταγγείλει τις εκθέσεις που γράφονται από τον "ανεξάρτητο" διαμεσολαβητή  και ενημερώνει συνεχώς την Ε.Ε. για τις απαιτήσεις των Τούρκων.
Η αλήθεια είναι επίσης ότι ειδικά η ελληνική πλευρά, θα προτιμούσε ν' αποχωρήσει πανηγυρικά από τις διαπραγματεύσεις. Δεν μπορεί όμως να το κάνει - αφού ο Πρόεδρος Αναστασιάδης παραμένει εκεί - για να μη σηκώσει το βάρος της κατάρρευσης των διαπραγματεύσεων. Παραμένει επίσης εκεί ώστε να συνεχίζει να υποστηρίζει την Κύπρο ώστε να μην ενδώσει αυτή στις όποιες πιέσεις υπάρξουν.
Το μέλλον πάντως είναι δυσοίωνο. Ακόμα και το "καλό" σενάριο, δίνει υπερεξουσίες στους Τουρκοκυπρίους (αφού χωρίς τη συναίνεσή τους δεν θα μπορούν να υπογράφεται καμία συμφωνία), δημιουργεί επί της ουσίας δύο κράτη - και τα δύο εξαρτώμενα από την Τουρκία ενώ πάει περίπατο η επιστροφή περιουσιών και των προσφύγων στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ενώ ακόμα και όπου συμβεί το βάρος θα το σηκώσει το "κοινό ταμείο" δηλ. οι Ελληνοκύπριοι (αφού οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν χρήματα για να προσφέρουν). Είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια χρονικά που το θύμα θα δώσει χρήματα στον θύτη για να το αποζημιώσει...
Το μόνο θετικό στην όλη υπόθεση είναι ότι οποιαδήποτε λύση θα κριθεί από το λαό - και εκεί τουλάχιστον μπορεί να υπάρχει μια ελπίδα άρνησης: μια κακή λύση είναι πάντα χειρότερη από την καθόλου λύση.
Θα ήταν λάθος όμως να δούμε τη λύση του Κυπριακού ως κάτι το ανεξάρτητο και αυτόνομο. Ο ελληνισμός "βρίσκεται στη γωνία" σε πάρα πολλά θέματα. Υπάρχει το "Μακεδονικό" (όπου υπάρχουν πιέσεις από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. για μια άμεση λύση ως τη σταθεροποίηση του κρατιδίου ως ανάχωμα της άνθισης του αλβανικού εθνικισμού), η ΑΟΖ, το μεταναστευτικό, τα προβλήματα της ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία (για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της οποίας θα μπορούσαν να γραφτούν δεκάδες τόμοι) και ο αλβανικός αλυτρωτισμός, οι συνεχιζόμενες τουρκικές πιέσεις για τον εναέριο χώρο και το Αιγαίο καθώς και η ολοκλήρωση της φιλοτουρκικής στροφής της Ρωσίας, που δημιουργεί περαιτέρω προβλήματα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα δεν έχει συμμάχους πουθενά και η οικονομική δυσπραξία αποτελεί ένα ακόμα παράγοντα αδυναμίας. Θυμίζει τους τελευταίους αυτοκράτορες του Βυζαντίου που κατέληγαν περιοδεύον θίασος ως φόρου υποτελείς, προκειμένου να περισώσουν τα λίγα, τελευταία ψείγματα ελευθερίας που τους είχαν απομείνει. Ας ελπίσουμε ότι θα έχει καλύτερη τύχη.
(Τελευταία ενημέρωση: Η κατάρρευση των συνομιλιών της Γενεύης καταδεικνύει απλώς τη συνεχιζόμενη τουρκική αδιαλλαξία. Η καταγγελία της τουρκικής πλευράς από πλευράς της ελληνικής ήταν μια σωστή κίνηση, γιατί έτσι: α) η διεθνής κοινή γνώμη γίνεται ενήμερη της κατάστασης, ώστε να πάψει το συνεχές χάιδεμα της Άγκυρας, από πληρωμένους και μη φιλοτουρκικούς κύκλους και β) έρχεται προ των ευθυνών του ο Γκουτιέρες και ο ΟΗΕ για το ότι από την αρχή των συνομιλιών και μέχρι σήμερα έκανε τα στραβά μάτια σε όλες τις παράλογες τουρκικές απαιτήσεις, κατά του κανόνα της ισονομίας, προκειμένου οι Τούρκοι να μείνουν στο τραπέζι των συνομιλιών. Η δε επιλογή του απαράδεκτου Νορβηγού διαμεσολαβητή καταδεικνύει το πόσο λίγο ενδιαφέρεται ο οργανισμός για τη νομιμότηταΩς αποτέλεσμα της στάσης αυτής, είχαμε οι Τούρκοι να παραβίασουν - ξανά - τις υποσχέσεις τους απέναντι στο γ.γ. του ΟΗΕ. Ελπίζουμε να είναι η τελευταία φορά).