Μια διαπραγμάτευση - παιχνίδι εντυπώσεων (και στη μέση η Ελλάδα)

Η υπόθεση της διαπραγμάτευσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ανέκδοτο, αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο σοβαρό, τόσο για την Ελλάδα όσο (κυρίως) για την Ευρωζώνη. Μπορεί η χώρα μας να είναι μικρή αλλά το τεράστιο κόστος μιας χρεοκοπίας για τους εταίρους (και κυρίως για την Γερμανία και την Γαλλία) και για το κύρος του ευρώ είναι πολύ δύσκολο να το "καταπιεί" ο οποιοσδήποτε.
Οι παράλογες απαιτήσεις των δανειστών - που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ φέρονται να είπαν ότι "δεν είμαστε εδώ για να διαπραγματευτούμε αλλά για να σας παρουσιάσουμε τις προτάσεις μας", έφεραν την κατάσταση στ' άκρα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ (που έχει κάνει τεράστιες υποχωρήσεις από τις αρχικές του θέσεις σε σημείο που η συμφωνία - όποια και να είναι - να είναι απόλυτα μνημονιακή) αλλά και καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί περαιτέρω υφεσιακά μέτρα (το 23% στο νερό και στο ηλεκτρικό ρεύμα είναι μόνο η επιφάνεια στην πραγματικότητα των σκληρών μέτρων που θα έρθουν) και καμία ουσιαστική κίνηση για την μείωση του χρέους. Οι δανειστές δε συζητάνε για το χρέος και εκεί κάπου η συζήτηση τελειώνει (και σωστά).

Γιατί λέμε όμως ότι η υπόθεση έχει καταντήσει ανέκδοτο; Γιατί πολύ απλά τα πάντα είναι παιχνίδι εντυπώσεων και η κάθε πλευρά από την μεριά της (και κυρίως αυτή των δανειστών) προσπαθούν να κάνουν τη νύχτα - μέρα. Και εξηγούμαστε: η ελληνική κυβέρνηση διατείνεται ότι έχει ακόμα θέματα στα οποία είναι ανυποχώρητη... Την ίδια στιγμή όμως το κείμενο των 47 (ή 50 ή 150 σελίδων ανάλογα με το ποια έκδοση διαβάζει κανείς), μιλάει για τυποποιημένα τρόφιμα στο 23% (!), για φρέσκα στο 13%  (!!) και για ένα χαμηλό ΦΠΑ που θ' αφορά στην ουσία μόνο τα φάρμακα. Αποδέχεται ιδιωτικοποίηση των πάντων, συνενώσεις ταμείων στην χοάνη του ΟΑΕΕ και συνέχιση της στενής παρακολούθησης των προσλήψεων στο Δημόσιο, καθώς και μια χαλαρή ΣΣΕ για τους εργαζομένους. Οι δε περιπτώσεις που βγήκαν στην επιφάνεια για τα διόδια, τον ΟΛΠ αλλά ακόμα και η χαλαρή στάση στο θέμα των προσφύγων (την ίδια στιγμή που η Ιταλία μιλάει ανοιχτά για ρήξη επί του θέματος με την υπόλοιπη Ευρώπη), δείχνει το λιγότερο μια ανεκτική στάση σε πολλά πράγματα που τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης φάνταζαν ως "κόκκινες γραμμές".  Ακόμα και στο θέμα των συντάξεων, μπορεί να μην υποχωρεί σε άμεσες μειώσεις (όπως ζητάει η τρόικα) όμως αν εφαρμοστούν οι συνενώσεις ταμείων και τα όσα προτείνει η ελληνική πλευρά, αυτές θα έρθουν και μάλιστα γρήγορα. Από την άλλη όμως διατηρεί κάποια ελάχιστα σημεία ως "αδιαπραγμάτευτα" - για να μπορέσει να πέσει με "ψηλά το κεφάλι" αν χρειαστεί.

Από την άλλη η τρόικα - και κυρίως η Κομισιόν - είναι σε δύσκολη θέση γιατί ναι μεν θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στην χώρα μας (για τα πάντα κυριολεκτικά) όμως δεν μπορεί να φανεί ως "το απόλυτο κακό". Δεν μπορεί επομένως να φανεί να ζητάει επιπλέον μειώσεις στις συντάξεις (κάτι που είναι αντίθετο στο ελληνικό Σύνταγμα πράγμα που το γνωρίζουν καλά), ούτε είδη πρώτης ανάγκης να γίνουν απλησίαστα για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Και έτσι φτάσαμε στη σημερινή διάψευση από τον "Νέστορα Μάτσα", Έλληνα εκπρόσωπο της Κομισιόν που χαρακτήρισε «παραπληροφόρηση και ανακρίβειες» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως ζητήθηκε μείωση των συντάξεων. Αυτό ανάγκασε ορισμένους κύκλους να προβούν σε μια ιδιαίτερα σοβαρή ενέργεια, του να διαρρεύσει (και μάλιστα σε συστεμικό μέσο το in.gr) ολόκληρο το κείμενο των προτάσεων των δανειστών για το ασφαλιστικό, όπου φαίνεται καθαρά ότι ζητείται από την Ελλάδα όχι μόνο να μειώσει αλλά στην ουσία να πετσοκόψει ΟΛΕΣ τις συντάξεις και να καταργήσει ουσιαστικά όλες τις πρόσθετες παροχές (όπως π.χ. το εφάπαξ και το ΕΚΑΣ), παράλληλα με την αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους.

Μετά τη διαρροή αυτή δεν είχαμε επιπλέον ανακοινώσεις - πως θα μπορούσαμε άλλωστε - αλλά η ουσία είναι ότι τόσο η ελληνική πλευρά όσο και οι δανειστές είναι σε αναμμένα κάρβουνα: η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει υποχωρήσει πάρα πολλά σε πολλά θέματα (ακόμα και όσο αφορά τη σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας που ξεκίνησε να έχει τον Βαρουφάκη και τον Γκαλμπράιθ και κατέληξε με τον Τσακαλώτο) και ότι τα πάντα έχουν ένα όριο, οι δε δανειστές συνεχίζουν να έχουν μια αποτυχημένη "mummy knows best" αντίληψη των πραγμάτων και θεωρούν ότι αφού μας δάνεισαν θα πρέπει να μπορούν να μας διακορεύουν αιώνια. Γι' αυτό φτάσαμε και στην διακοπή των διαπραγματεύσεων (από τις οποίες πρώτα είχε αποχωρήσει το ΔΝΤ για να επιστρέψει αργότερα) και στην αποχώρηση από την ελληνική πλευρά - και οι δύο πρέπει να φανούν "σκληροί", αλλά και οι δύο γνωρίζουν ότι η επόμενη μέρα σε περίπτωση ελληνικής "κατάρρευσης" θα είναι πολύ δύσκολη - ακόμα και για τους αλαζόνες Γερμανούς.

To τι θα γίνει στο τέλος, θα το μάθουμε όπως και να έχει σύντομα...