Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Τι σημαίνει το "Ναι" - τι σημαίνει το "Όχι" και τα πιθανά σενάρια...

Τι σημαίνει το "Ναι" και τι σημαίνει το "Όχι"; Προσπαθήσαμε να αναλύσουμε τις πιθανές περιπτώσεις, απαντώντας σε πιθανές ερωτήσεις...

Στο πρώτο μέρος εξετάζουμε το τομέα του συνταξιοδοτικού, των ιδιωτικοποιήσεων και παραθέτουμε τις εκτιμήσεις μας στις περιπτωσεις υπερψήφισης και απόρριψης των προτάσεων των δανειστών.

Τι σημαίνει το «Ναι»...

Συνταξιοδοτικό:

*Θα εφαρμοστεί πλήρως ο νόμος του 2010, γνωστός και ως νόμος «Λοβέρδου» (3863/2010). Αυτό μεταφράζεται, για όσους θα βγουν στη σύνταξη από 1.1.2015 και μετά το εξής: Μικρή μείωση (έως 1% ετησίως) για τις υψηλές συντάξεις και αντίστοιχα μικρή αύξηση (0,5% - 0,8% ετησίως) για τις χαμηλές συντάξεις.

*Μείωση συνταξιοδοτικής δαπάνης, άρα μείωση συντάξεων, τόσο για το τρέχον έτος όσο και για το επόμενο. Η εξοικονόμηση θα ανέλθει το 2015 σε 0,25% - 0,5% του ΑΕΠ και σε 1% του ΑΕΠ για το 2016.

*Πρόωρη συνταξιοδότηση: Εφαρμογή ισχυρών αντικινήτρων. Συμπεριλαμβάνονται ποινές για την πρόωρη συνταξιοδότηση και σταδιακή εξάλειψη των εξαιρέσεων εξαιτίας κεκτημένων δικαιωμάτων υιοθετώντας προσαρμόζοντας όλους στο όριο ηλικίας των 67 ετών ή των 62 ετών με 40 χρόνια εργασίας μέχρι το 2022, με τη ρύθμιση αυτή να αφορά όλους όσοι συνταξιοδοτούνται (με την εξαίρεση τα βαρέα και ανθυγειινά και τις μητέρες παιδιών με ειδικές ανάγκες ΑΜΕΑ) μετά τις 30 Ιουνίου του 2015. Θα υπάρξει ειδική νομοθεσία που θα προβλέπει ετήσιο πέναλτι για όσους επηρεάζονται από την επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης, και θέλουν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα ίση με 16% επί της σύνταξης που θα χορηγείται, για κάθε έτος μικρότερο του 62ου έτους ηλικίας του δικαιούχου.

*Εντάσσονται όλα τα επικουρικά ταμεία στο ΕΤΕΑ, γεγονός που υποκρύπτει περικοπές επικουρικών συντάξεων για τα ταμεία που χορηγούν συντάξεις με άλλους όρους (πχ ΤΕΑΠΑΣΑ, ταμείο εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας). Διασφάλιση ότι από την 1η Ιανουαρίου 2015 όλα τα επικουρικά ταμεία μπορούν να χρηματοδοτηθούν χωρίς την κρατική χρηματοδότηση, μόνο με δικούς τους πόρους και ταυτόχρονη εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος.

*Περιορισμός δικαιούχων που λαμβάνουν τη σύνταξη των ανασφάλιστων υπερηλίκων του ΟΓΑ.
*Σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ για όλους τους συνταξιούχους μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 2019. Η ρύθμιση θα αφορά άμεσα το 20% των «υψηλότερων» δικαιούχων.

*Πάγωμα των μηνιαίων εγγυημένων συνταξιοδοτικών εισφορών σε ονομαστικούς όρους έως το 2021.

*Όσοι συνταξιοδοτηθούν μετά τις 30 Ιουνίου 2015 θα τους παρέχεται  η βασική εγγυημένη σύνταξη, εάν είναι ηλικίας κάτω των 67 ετών. Σήμερα η βασική σύνταξη ανέρχεται στα 280 ευρώ το μήνα. Το αναλογικό τμήμα της σύνταξής τους θα το λάβουν μετά το 67ο έτος της ηλικίας τους.

*Αύξηση των εισφορών υγείας από 4% σε 6% τόσο για τις κύριες όσο και για τις επικουρικές συντάξεις, γεγονός που αποτελεί έμμεση «οριζόντια» περικοπή όλων των συντάξεων.

*Σταδιακή κατάργηση των χρηματοδοτούμενων εξαιρέσεων και εναρμόνιση των εισφορών όλων των ασφαλιστικών ταμείων με αυτές που ισχύουν στο ΙΚΑ από την 1η Ιουλίου 2015. Το μέτρο αυτό επηρεάζει κυρίως του ασφαλισμένους αγρότες στον ΟΓΑ. Ο λόγος είναι ότι ο Οργανισμός για να καλύψει τις συνταξιοδοτικές του δαπάνες, χρηματοδοτείται σε ποσοστό 80% από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, στο ενδεχόμενο που σταματούσε η κρατική χρηματοδότηση θα έπρεπε ο ΟΓΑ να προχωρήσει σε δραματική αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών των εν ενεργεία ασφαλισμένων για να καλύψει τη διαφορά. Υπολογίζεται ότι θα πραγματοποιηθεί έως και τριπλασιασμός των εισφορών. Έτσι, για παράδειγμα, εάν σήμερα ασφαλισμένος αγρότης καταβάλλει 63 ευρώ το μήνα εισφορά, στο νέο καθεστώς θα κληθεί να πληρώσει περίπου 190 ευρώ το μήνα.

*Στενότερη σύνδεση μεταξύ εισφορών και παροχών. Το μέτρο αυτό, αν και δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέες παρεμβάσεις προς το χειρότερο στις συντάξεις.

*Διεύρυνση και εκσυγχρονισμός τόσο του συστήματος εισφορών όσο και της συνταξιοδοτικής βάσης για τους αυτοαπασχολούμενους, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς από το ονομαστικό στο πραγματικό εισόδημα και υποβολή στη διαδικασία καταβολής βασικών εισφορών. Το μέτρο αυτό υποκρύπτει παρεμβάσεις έως και πιθανή κατάργηση της βασικής σύνταξης που χορηγεί ο ΟΑΕΕ στους συνταξιούχους του πρώην ΤΕΒΕ.

*Εναρμόνιση των κανόνων για τα συνταξιοδοτικά προνόμια του ΟΓΑ με το υπόλοιπο συνταξιοδοτικό σύστημα, εκτός εάν ο ΟΓΑ ενσωματωθεί σε άλλα ταμεία.

*Η συγχώνευση των ασφαλιστικών ταμείων θα λάβει χώρα έως το τέλος του 2017 και σε διάστημα δύο ετών. Το 2015 η διαδικασία θα ενεργοποιηθεί μέσω νομοθεσίας που θα ενώνει όλα τα συνταξιοδοτικά ταμεία.

Ιδιωτικοποιήσεις:
Για να πούμε τα πράγματα απλά, ιδιωτικοποιούνται - σε τιμές χαμηλότερες από την πραγματική και αντικειμενική τους αξία - τα πάντα (λιμάνια, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, φορέας διαχείρισης ηλεκτρικού ρεύματος, Ελληνικό, δημόσιες εκτάσεις κ.λπ.), εκτός από τα μουσεία, τους θεσμοθετημένους αρχαιολογικούς χώρους, και τους φορείς διαχείρισης υδάτων - γιατί αυτό αντίκειται στις ευρωπαϊκές νομοθεσίες και το Σύνταγμα - ενώ δεν έχουν περάσει ακόμα στον έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ. Αυτό έχει πολλές παραμέτρους, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση που προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει ευρωπαϊκές επιδοτήσεις (που έχει παραλάβει για τ' αεροδρόμια των Χανίων και της Θεσσαλονίκης) που θα εξαλείψουν το όφελος από την πώλησή του συνόλου αυτών.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Και οι ελληνικές προτάσεις περιλαμβάνουν εκτεταμένες αποκρατικοποιήσεις, αλλά αποκλείονται απ' αυτό ο ΑΔΜΗΕ (φορέας διαχείρησης ηλεκτρικής ενέργειας), η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ (το 10% του Δημοσίου) και επανεξετάζεται η λίστα των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου που είναι υπό τον έλεγχο του ΤΑΙΠΕΔ.


Τι σημαίνει το «Όχι»

Εάν υπερψηφιστεί το «Όχι» στο δημοψήφισμα, τότε είναι πιθανό να επανακάμψει στο προσκήνιο η ελληνική πρόταση, που επίσης περιλαμβάνει σημαντικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, έστω και λιγότερο επώδυνες. Αυτό βέβαια δεν είναι σίγουρο καθότι, θεωρείται ότι σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να προσεγγίσει περισσότερο το "πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης".
Σε κάθε περίπτωση η τελευταίε ελληνική πρόταση περιλαμβάνει:

Συνταξιοδοτικό:

* ΕΚΑΣ: Η ελληνική πλευρά, επιθυμεί την αντικατάσταση και όχι την κατάργηση,  του ΕΚΑΣ  έως το 2018 και την αντικατάστασή του με μια άλλη προνοιακή παροχή.

*Πρόωρη συνταξιοδότηση: Η κυβέρνηση αντιπροτείνει σταδιακή αύξηση των ορίων ηλικίας από τον Οκτώβριο του 2015 έως το 2022. Όμως, ούτε στην ελληνική πρόταση υπάρχει αναφορά σε προστασία θεμελιωμένων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. Επίσης, υπάρχει σύγκλιση στην επιβολή πρόσθετου πέναλτι 10%, εκτός από το 6% που ισχύει σήμερα, για όσους επιδιώξουν να συνταξιοδοτηθούν πρόωρα.

*Λειτουργία νόμου «Λοβέρδου: Η κυβέρνηση  θέλει να καταργήσει συνολικά το νόμο 3863/2010 που θέσπισε τη βασική και την αναλογική σύνταξη και να επαναφέρει τις παλαιότερες διατάξεις.

*Εισφορές - Ταμεία: Η κυβέρνηση στην αντιπρότασή της φαίνεται να υιοθετεί την ιδιαίτερα σκληρή απαίτηση των δανειστών, που κάνει λόγο για εναρμόνιση των εισφορών όλων των Ταμείων, με αποτέλεσμα τη σημαντική επιβάρυνση των ασφαλισμένων του ΟΓΑ.

* Εισφορές: Η κυβέρνηση επιμένει στην πρόταση για αύξηση στο 5% των αντίστοιχων εισφορών των συνταξιούχων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, από 4% που είναι σήμερα. Επίσης επιθυμεί αντίστοιχη αύξηση και στην επικουρική σύνταξη. Κάνει ακόμα ειδική αναφορά στο μέτρο της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών του ΙΚΑ κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες (2,9 για εργοδότες και 1 για εργαζόμενους), μέτρο που είχε απορριφθεί από τους δανειστές ως υφεσιακό.

*Συνταξιοδοτική δαπάνη: Η ελληνική κυβέρνηση αποδέχεται την πρόταση των δανειστών για εξοικονόμηση 0,25%-0,5% του ΑΕΠ για το 2015, δηλαδή 450 εκατ. ευρώ έως 900 εκατ. ευρώ και 1% του ΑΕΠ για το 2016, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ, που σημαίνει περικοπές στις συντάξεις.

*Επικουρική σύνταξη: Η ελληνική πλευρά αποδέχεται την ενοποίηση των ταμείων υπό το ΕΤΕΑ, χωρίς να αναφέρεται σε κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης, όχι όμως και την εύρεση ισοδύναμων.

*ΣτΕ: Η Ελλάδα δεσμεύεται να καλύψει το κόστος (έως 2 δισεκ ευρώ) της απόφασης του Συμβουλίου Επικρατείας για αποκατάσταση των συντάξεων

*ΟΑΕΕ: Η Ελλάδα εξετάζει τον υπολογισμό των εισφορών με βάση το πραγματικό εισόδημα, παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο συνδέεται και με τον επανέλεγχο της βασικής σύνταξης.

*Ταμεία: Οι Ενοποιήσεις Ασφαλιστικών Ταμείων, η Ελλάδα προτείνει να ολοκληρωθούν σε τρεις φάσεις, έως το 2018.

*ΟΓΑ: Η Ελλάδα αποδέχεται επανέλεγχο στις συντάξεις των ανασφάλιστων υπερηλίκων.

Πιθανά σενάρια

Σε κάθε περίπτωση τόσο οι δανειακές πληρωμές της χώρας παραμένουν εκκρεμείς μέχρι τα τέλη του Ιουλίου.

α) Ο ελληνικός λαός υπερψηφίζει την πρόταση των δανειστών:
Τα μέτρα που περιγράφονται στην τελευταία πρόταση των δανειστών εφαρμόζονται (ίσως με μικρές αλλαγές - ως ένδειξη καλής θελήσεως από τους δανειστές), με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για το χρέος (παρά τ' αντιθέτως θρυλούμενα), είναι δεδομένο ότι η Ελλάδα θ' αναγκαστεί να ζητήσει νέο χρηματοδοτικό πρόγραμμα (βλ. Μνημόνιο) εντός 6 μηνών - για το δεδομένο διάστημα μέχρι τότε η Ελλάδα θα έχει καλυμμένες τις δανειακές της υποχρεώσεις, αλλά θα πρέπει να βρει τρόπους για την χρηματοδότηση των υπόλοιπων αναγκών της, δεδομένου ότι τα ποσά του δανείου θα καλύπτουν αυτές και μόνο. Τα μέτρα που θα ζητηθούν θα είναι φυσικά επιπλέον σε ότι εφαρμοστεί, σχεδόν αυτόματα με το "ναι" - παράλληλα δε, η χρηματοδότηση θα γίνει από το νέο μηχανισμό υποστήριξης της ευρωζώνης, ο οποίος έχει αυστηρότερους όρους όχι μόνο για την αποταμίευση αλλά ακόμα και για την έναρξη συνομιλιών με τους αιτούντες δάνειο.

Είναι δεδομένο επίσης ότι σε μια τέτοια περίπτωση, θα υπάρξουν πιέσεις προς την κυβέρνηση να παραιτηθεί και να υπάρξει είτε προσφυγή στις κάλπες (πιθανό σενάριο) ή ν' αντικατασταθεί με μια κυβέρνηση στην οποία θα συνυπάρχουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι (αδύνατο). Ο Πρωθυπουργός προς το παρόν διαβεβαιώνει ότι θα εφαρμόσει την εντολή του λαού, αλλά οπωσδήποτε θα είναι ιδιαίτερα δύσκολο γι' αυτόν να το κάνει πράξη με δεδομένη την αμφισβήτηση που θα έχει ν' αντιμετωπίσει από το εξωτερικό και το εσωτερικό. Σε κάθε περίπτωση, οι δανειστές θα προτιμούσαν μια πιο βολική κυβέρνηση - τύπου Παπαδήμου ή Σαμαρά - αφού θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ αντιδραστικό στοιχείο.

Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση πάντως, είναι πιθανόν οι έλεγχοι κεφαλαίου να παραμείνουν σε ισχύ, αλλά σε λιγότερο έντονο βαθμό.

β) Ο ελληνικός λαός καταψηφίζει την πρόταση των δανειστών:
Η Ελλάδα ζητάει ουσιαστική επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, έχοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ανά χείρας. Σ' αυτή την περίπτωση, παραμένει ασαφές το πόσο αυτές θα κρατήσουν, όπως φυσικά και το αποτέλεσμα που θα έχουν.

Σε περίπτωση που είναι επιτυχείς, η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει (σχεδόν κατ' ελάχιστον) τα μέτρα των προτάσεων που κατέθεσε, με την ελπίδα όμως να μπορέσει ν' αποφύγει κάποια απ' αυτά, σε περίπτωση που βρει εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης ή έσοδα. Το σενάριο αυτό έχει χαμηλές πιθανότητες εφαρμογής, δεδομένου ότι αν εξαιρέσει κανείς την πιθανή χρηματοδότηση από την καινούργια διεθνή τράπεζα των BRICS ή την προ-είσπραξη εσόδων από τον ελληνό-τουρκικό-ρωσικό αγωγό, δεν υπάρχουν τέτοιες προοπτικές στον ορίζοντα. Η επιτυχία θα εξαρτάται κυρίως από το σαφές πλάνο για την διαχείριση του χρέους και κατά πόσο οι δανειστές θα είναι έτοιμοι να δώσουν μια ουσιαστική ελάφρυνσή του σε άμεσο χρονικό διάστημα.

Αν είναι αποτυχείς τότε υπάρχει καινούργια σειρά σεναρίων: καταρχήν η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη - για να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται - να καταγγείλει μέρος του δημόσιου χρέους, χρησιμοποιώντας τα συμπεράσματα της διεθνούς επιτροπής λογιστικού ελέγχου που συνεδρίασε υπό την αιγίδα της ελληνικής Βουλής. Όσο συμβαίνει αυτό - για το οποίο η προσφυγή θα πρέπει να γίνει σε διεθνές δικαστήριο - το ελληνικό χρέος θα παραμένει "παγωμένο", αλλά παράλληλα θεωρείται αδύνατο να μπορέσει η χώρα μας να διεκδικήσει χρηματοδότηση από τις διεθνείς αγορές.

Σενάριο εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη και το ευρώ, δεν υφίσταται - γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβεί με βάση τις συνθήκες δημιουργίας του ευρώ. Παρόλα αυτά, οι πιέσεις προς την χώρα μας θα ενταθούν - με κάθε τρόπο.

Σε θεωρητική βάση, όσο βρισκόμαστε εντός ευρώ, η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να στηρίζει τις τράπεζες (έστω και αν εφαρμόσει "κούρεμα ενεχύρων"), παρέχοντας ρευστότητα. Το πόσο θα μπορέσει όμως να συνεχίσει να το κάνει (δεδομένης της μεγάλης έκθεσής της στις ελληνικές τράπεζες) παραμένει άγνωστο - και εκεί ακριβώς είναι ο κίνδυνος τόσο για το ευρώ, όσο και για την χώρα μας.

Και σε αυτήν την περίπτωση, οι έλεγχοι κεφαλαίου θα παραμείνουν σε ισχύ: η διάρκειά τους και ο βαθμός τους, θα εξαρτηθεί από το πιο σενάριο θα επικρατήσει.

(με στοιχεία από το dikaiologitika.gr)

Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Ήρθε η ώρα για δημοψήφισμα...

Στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να πλήξουμε...Έτσι με μία κίνηση που δεν περίμενε κανείς, ο Αλέξης Τσίπρας, έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της εβδομάδας διαπραγματευόμενος στις Βρυξέλλες, αποφάσισε να πετάξει την μπάλα στην μεριά του λαού και να του δώσει την ευκαιρία ν' αποφασίσει για το μέλλον του.
Προφανώς η κίνηση αυτή στριφογύριζε στο μυαλό του αρκετές μέρες, όταν είδε τις συνεχείς μεταστροφές και κυρίως την αρνητική στάση του ΔΝΤ, το οποίο κατηγόρησε ανοιχτά (και δικαίως) στο διάγγελμά του. Και ακόμα προφανέστατα για την πρόθεσή του, είχαν ενημερωθεί οι ηγέτες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών.
Ο χρόνος βέβαια μέχρι το δημοψήφισμα είναι ελάχιστος - μόλις μια εβδομάδα για να γίνουν όλα - αλλά στο σημείο που φτάσαμε (με τις καθυστερήσεις πάντως να οφείλονται και στην κυβερνητική κωλυσιεργία που αντί να δώσει τα "παπούτσια στο χέρι" των δανειστών, υποχωρούσε συνεχώς στις απαιτήσεις τους) δε υπήρχε άλλη διέξοδος.
Η πρόταση-τελεσίγραφο των Ευρωπαίων (λεπτομέρειες εδώ), η απουσία οποιασδήποτε πρόβλεψης για το χρέος και κυρίως η τελική χρηματοδοτική πρόταση των δανειστών άφηναν μικρό περιθώριο στους (ιδιαίτερα συγκαταβατικούς) διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς.
Όπως ορθά παρατηρούσαν Έλληνες αξιωματούχοι, τις τελευταίες ώρες τα προτεινόμενα ποσά της πρότασης των δανειστών "ήταν ανεπαρκή καθώς δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα ποσά που το ελληνικό δημόσιο έχει πληρώσει στους δανειστές του (κυρίως το ΔΝΤ), χωρίς να έχει εισπράξει ούτε ένα ευρώ από τους δανειστές, εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν ληξιπρόθεσμες οφειλές και αύξηση των ρέπος."  Η χώρα μας για να είναι συνεπής στράγγιξε το πηγάδι των αποθεμάτων - χωρίς να λαμβάνει τίποτα ως αντάλλαγμα για πολύ καιρό. Ο στόχος των δανειστών ήταν και παραμένει προφανής: νέα σκληρή διαπραγμάτευση, και ένα νέο καταστροφικό Μνημόνιο, στο τέλος του χρόνου (ή και λίγο νωρίτερα).
Οι αντιδράσεις των κομμάτων αλλά και μερίδας του κόσμου ήταν αναμενόμενη: στο κάτω-κάτω ως λαός είμαστε ευθυνόφοβοι, μάστορες στην κριτική αλλά μακρυά από οτιδήποτε θα μας αναγκάσει να "σκεφτούμε" και ν' αποφασίσουμε για τους εαυτούς μας. Ήρθε όμως η ώρα να συμβεί και αυτό και ο λαός ν' αποφασίσει αν θέλει ν' αποδεχτεί μια πρόταση (που προφανώς είναι άθλια) ή ν' αντιδράσει.
Δεν είμαστε στο μυαλό του Πρωθυπουργού, αλλά υποψιαζόμαστε ότι ακόμα και την ύστατη ώρα, το δημοψήφισμα δεν θα το χρησιμοποιήσει για να οδηγήσει σε ρήξη στην ευρωζώνη. Αντίθετα θα το χρησιμοποιήσει (αν το "όχι" κερδίσει) για να διαπραγματευτεί την καλύτερη δυνατή συμφωνία, ό,τι αυτό και να σημαίνει τότε. Σίγουρα επίσης θα κατευνάσει την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η απόφαση του λαού θα είναι δύσκολο ν' αμφισβητηθεί, ό,τι και αν αυτός ψηφίσει.
Ένα όμως είναι το σίγουρο: τις επόμενες ώρες τα ΜΜΕ και η αντιπολίτευση θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν πανικό και να οδηγήσουν την χώρα στο χάος, ώστε να φέρουν το επιθυμητό γι' αυτούς αποτέλεσμα. Στο τι θα γίνει όμως θα παίξει μεγάλο ρόλο το πως θα χειριστεί το ζήτημα η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ο οποίος θα πρέπει να είναι ψύχραιμος.
Θα πρέπει επίσης να ενημερωθεί ο λαός για τις ακριβείς παραμέτρους της πρότασης των δανειστών, τα (όποια) υπέρ και τα (πάρα πολλά) κατά τόσο σε μεσοπρόθεσμο όσο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Θα πρέπει επίσης να ενημερωθεί ο λαός για το τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση σε περίπτωση που η κάλπη βγάλει "όχι". Θα μείνει η χώρα στο ευρώ; Θα βγει; Τι προβλέπουν οι δανειακές συμβάσεις σε περίπτωση χρεοκοπίας; Θα πρέπει δηλαδή να μάθει ο κόσμος τι τον περιμένει αν πει το "ναι" και τι αν πει το "όχι" - Βέβαια το δημοψήφισμα ΔΕΝ είναι για το νόμισμα, αλλά για το καλό της χώρας (και επειδή όπως είπαμε, πολλοί θα πούνε πολλά τις επόμενες μέρες) καλό θα είναι ν' αποσαφηνιστούν οι παράμετροι του σχεδίου.
Εκτίμησή μας βέβαια είναι ότι ο Έλληνας θα ψηφίσει "ναι" κατά πλειοψηφία - ενώ και η αποχή θα είναι μεγάλη. Όχι γιατί έχει πειστεί ότι η πρόταση των δανειστών είναι καλή για την χώρα - το αντίθετο. Απλά γιατί ο Έλληνας έχει πάψει να επαναστατεί εδώ και πολλές γενιές - και όποτε το έκανε είχε ισχυρά κίνητρα και δυνάμεις από πίσω - και το "βόλεμα" είναι το αγαπημένο μας σπορ, αφού έχουμε ενστερνιστεί τη νοοτροπία του "νοικοκυραίου".
Αλλά μας αξίζει σίγουρα μια ευκαιρία. Για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να είμαστε κύριοι του εαυτού μας - ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται...
(για τις πιθανές επιπτώσεις της κάθε μίας από τις δύο επιλογές μπορείτε να διαβάσετε εδώ).
ΥΓ Τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου δικαιώθηκε - νωρίτερα απ' ότι θα πίστευε ακόμα και ίδιος...

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Οι γελοιογραφίες της διαπραγμάτευσης...

Εν μέσω διαπραγμάτευσης...Μερικές από τις καλύτερες γελοιογραφίες των ημερών, από τις εφημερίδες "Καθημερινή", "Το Ποντίκι", "Έθνος", "Εφημερίδα των Συντακτών" και "Ημερησία".






Τρίτη 23 Ιουνίου 2015

Τα καλά και τα κακά της "βελτιωμένης" ελληνικής πρότασης...(ανανεωμένο)

Με τη συμφωνία να βρίσκεται προ των πυλών αξίζει να δούμε τις προτάσεις της κυβέρνησης ώστε να μπορεί ο καθένας μας να λάβει τα συμπεράσματά του για το πόσο επιτυχής ήταν η "διαπραγμάτευση" με την τρόικα...
Στ' αρνητικά:

α) Οι ιδιωτικοποιήσεις παραμένουν και θα είναι ευρείες. Ανεξάρτητα με το τι λέει η κυβέρνηση περί προστασίας δικαιωμάτων και μη απολύσεις, πρόσφατη απόφαση του ΤΑΙΠΕΔ (δηλ. της κυβέρνησης) να μην ανανεώσει την ΣΣΕ στον ΟΛΠ δίνει το στίγμα για του τι θα γίνει παντού. Οι υποδομές ξεπουλιούνται - τα δε υπόλοιπα περί προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς και "φυσικού περιβάλλοντος" είναι κολοκύθια-τούμπανα, αφού αυτά προστατεύονται ούτως ή άλλως από τους νόμους. Έτσι η χώρα μας (με εξαίρεση το 5% του ΟΤΕ) θ' απολέσει τον έλεγχο σε στρατηγικής σημασίας οργανισμούς και υποδομές, με ότι αυτό συνεπάγεται για την μελλοντική ανοικοδόμηση της χώρας καθώς και για την απώλεια υπεραξίας που θα υπάρξει - θυμηθείτε πάλι το πόσο χαμηλά πωλείται ο ΟΛΠ σε σχέση με την αξία του.

β) Στο ΦΠΑ παραμένουν οι τρεις συντελεστές 23%,13% και 6% [από 6,5%], με το νερό, τα τρόφιμα, ξενοδοχεία και την ενέργεια στο 13%, αλλά με το να υπάρχουν στο 23% όλα τα υπόλοιπα πλην φαρμάκων και βιβλίων. Αυτό σημαίνει πρακτικά τεράστιες αυξήσεις σε είδη και υπηρεσίες και καθημερινότητας.

γ) Η "εισφορά αλληλεγγύης" (αλληλεγγύη ως προς τι είναι αλήθεια; Οι άλλοι φόροι δηλαδή δεν είναι εισφορά αλληλεγγύης προς τα έξοδα του κράτους;) παραμένει. Ελάχιστα μειωμένη σε σχέση με την υπάρχουσα, αλλά με την υποσημείωση ότι για το 2015 υπήρχε εξαγγελία του Α. Σαμαρά για μείωση της κατά 30%.

δ) Ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και μάλιστα με τις ίδιες αντικειμενικές αξίες. Σίγουρα για το 2015 και βλέπουμε για το 2016.

ε) Προβλέπεται θέσπιση εισφοράς 5% επί των επικουρικών συντάξεων με στόχο αύξηση των εσόδων κατά 240 εκατ ευρώ το 2016. Αυτό πρακτικά σημαίνει νέα μείωση των συντάξεων (δια μέσου της εισφοράς) αφού παράλληλα υπάρχει αύξηση της εισφορών υπέρ του κλάδου υγείας για τις συντάξεις από το 4% στο 5%. Έτσι ονομαστικά μπορεί να μην μειώνονται, αλλά πρακτικά αυτό συμβαίνει και μάλιστα αρκετά.

στ) Προβλέπεται αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών (εργοδότη και εργαζόμενου) κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες μέτρο που θα αποδώσει 350 εκατ. ευρώ το 2015 και 800 εκατ. ευρώ το 2016. Ουσιαστικά, το συνολικό κόστος για έναν εργαζόμενο θα φτάσει στο 44%. Δηλαδή μπορεί στη θεωρία ο μισθός να μη μειωθεί αλλά στην πράξη αυτό σημαίνει και μάλιστα αρκετά - συν το ότι δίνονται έτσι κίνητρα για ν' αυξηθεί η αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία.

ζ) Η κυβέρνηση θεωρώντας μας ηλίθιους, αναφέρει σε non-paper ότι "πέτυχε" την προώθηση των ηλεκτρονικών πληρωμών δηλ. της υποχρεωτικής χρήσης πιστωτικών καρτών. Συνταρακτική επιτυχία πραγματικά για το οποίο της αξίζουν "συγχαρητήρια". Θα πρέπει δηλαδή όλοι οι Έλληνες να χρησιμοποιούν "πλαστικό χρήμα" - παππούδες, γιαγιάδες, άνεργοι και χαμηλόμισθοι κ.ο.κ.

η) Αυξάνεται ο συντελεστής φορολογίας των ΑΕ και ΕΠΕ [όχι πάντως των ελεύθερων επαγγελματιών και των ατομικών επιχειρήσεων] από το 26% στο 28%. Ο φόρος είναι ήδη αρκετά υψηλός και η περαιτέρω αύξηση δε νομίζουμε ότι θα ωφελήσει τα δημοσιονομικά όσο νομίζουν αυτοί που σκέφτηκαν το μέτρο...

θ) Καταργείται το ΕΚΑΣ (το οποίο βέβαια δεν το παίρνει κανένας "εύπορος" με την παρούσα κατάσταση) από το 2018, με χαλαρή πρόβλεψη ότι "θα αντικατασταθεί". Με τι δεν ξέρουμε (αν και έχουμε κάτι άσχημο στο μυαλό μας)

ι) Μειώνονται οι παροχές στις συντάξεις αφού σταματούν οι εισφορές προς το ασφαλιστικό σύστημα από τρίτους (εναλλακτικά αντί της μείωσης των παροχών προτείνεται η περαιτέρω αύξηση των εισφορών)

κ) Ανακοινώνει την μπουρδελοποίηση των επαγγελμάτων του μηχανικού και του συμβολαιογράφου - ο καθένας θα μπορεί να εκπονεί μελέτες για σπίτια και να συντάσει συμβόλαια, ενω "φιλελευθεροποιεί" τις τουριστικές ενοικιάσεις (με ότι αυτό σημαίνει)

και

ι) υπάρχει πρόταση για δημιουργία μηχανισμού αυτόματης περικοπής δαπανών (έχουμε γράψει σχετικά εδώ), που συνοδεύεται από την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ελέγχου στους δανειστές.

Στα θετικά:


α) Υπάρχει σαφής δέσμευση ότι θα επανέλθει το προηγούμενο πλαίσιο συλλογικών διαπραγματεύσεων, με την επισήμανση όμως ότι αυτό δε θα σημαίνει τίποτα αν δεν εφαρμοστεί - πάλι - το μέτρο της επεκτασιμότητας (που πρακτικά δέσμευε κάθε επιχείρηση ολόκληρου κλάδου να τις εφαρμόζει ανεξάρτητα αν ήταν μέλος του εργοδοτικού οργανισμού ή όχι) . Παράλληλα δεν θα απελευθερωθούν οι μαζικές απολύσεις και αποφεύγουμε (προς το παρόν) έναν συνδικαλιστικό νόμο σύμφωνα με τις «καλές πρακτικές» των χωρών της ΕΕ.

β) Προχωράμε στην εφαρμογή του ο φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων -

γ) Αυξάνεται η φορολόγηση των εφοπλιστών μέσω της φορολόγηση του τονάζ των πλοίων - παραμένουν όμως ισχυρές οι φοροαπαλλαγές τους.

δ) Υπάρχει μια θεωρητική συμφωνία για χρηματοδότηση αναπτυξιακών δράσεων μέσω της δημιουργίας αναπτυξιακής τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Ελπίζουμε όμως να μην είναι τύπου "πακέτου Γιούνκερ" γιατί αλίμονό μας...

Στα ερωτηματικά είναι η ρύθμιση του χρέους. Θα υπάρξει συμφωνία που θα εφαρμοστεί; Αυτό θα το δούμε στις επόμενες μέρες και είναι αυτό που θα καθορίσει αν κάποια από τα παραπάνω μέτρα - που συνεπάγονται σκληρές θυσίες για τους Έλληνες - θα μπορεί κανείς να τα "καταπιεί" ευκολότερα ή όχι...

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Ούτε η παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας δεν είναι αρκετή...

«Προτείναμε, στο πλαίσιο της συμφωνίας που έχει ήδη επέλθει μεταξύ ημών και των θεσμών για τη δημιουργία ενός δημοσιονομικού συμβουλίου το οποίο θα παρακολουθεί την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Αυτή η παρακολούθηση που θα γίνεται ανεξάρτητα από την κυβέρνηση, ανεξάρτητα από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ανεξάρτητα από το Υπουργείο Οικονομικών».

«Αυτή η παρακολούθηση που θα γίνεται σε εβδομαδιαία βάση, ταυτόχρονα να συνδυάζεται με ένα αυτοματοποιημένο σύστημα το οποίο», όπως είπε διαλέγοντας προσεκτικά τα λόγια του, «στη περίπτωση που υπάρχει η διάγνωση ότι ο προϋπολογισμός τείνει να εκτροχιαστεί, να περάσει σε πρωτογενές έλλειμμα, αυτοματοποιημένα να γίνεται άμεση μείωση των δαπανών οριζοντίως, όλων των δαπανών του δημοσίου». Τάδε έφη Γίανης Βαρουφάκης, υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας.

Έχουμε γράψει επανειλημμένα για το ότι η οποιαδήποτε συμφωνία τελικά γίνει θα είναι ένα βαρίδι για τις επόμενες γενιές. Οι παραπάνω δηλώσεις, που αποτελούν δημόσια παραδοχή του ύψους των υποχωρήσεων που είναι διαθετημένη να κάνει ελληνική κυβέρνηση, αποδεικνύει δύο πράγματα: α) ο στόχος των δανειστών δεν είναι η επίτευξη μιας συμφωνίας για το καλό της ευρωζώνης και των Ευρωπαίων, αλλά μια συμφωνία πλήρους υποταγής της Ελλάδας στους δανειστές και τους μηχανισμούς. Το γιατί δεν έχει νόημα κανείς να το εξετάσει - η ελληνορωσική προσέγγιση μπορεί να είναι απλώς μια από τις πολλές αιτίες - αλλά αν η Ελλάδα είναι έτοιμη να δεχτεί τέτοιους σκληρούς μηχανισμούς αστυνόμευσης και η πλευρά των δανειστών θεωρεί ότι κάτι τέτοιο δεν αρκεί, τότε εύκολα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο ΦΠΑ και οι συντάξεις είναι απλώς ένα προπέτασμα καπνού και η δικαιολογία ώστε η χώρα μας να οδηγηθεί στα γόνατα.
β) Η Ελλάδα είναι διαθετημένη να κάνει τεράστιες υποχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας ώστε να λυθεί το πρόβλημα του χρέους μια και καλή - αφού στην ουσία είναι το μόνο πράγμα στο οποίο επιμένει σθεναρά, έχοντας κάνει τεράστιες υποχωρήσεις σε όλα τ' άλλα ζητήματα. Η πλήρη παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας (αφού στην διαχειριστική επιτροπή θα έχουν ανοιχτά ρόλο οι δανειστές) είναι βέβαια ένα ασυγχώρητο λάθος, αφού με τις υπερεξουσίες που είναι έτοιμη να παραχωρήσει η κυβέρνηση στην επιτροπή αυτή και οι συντάξεις θα μειωθούν και απολύσεις στο Δημόσιο θα γίνονται και μειώσεις σε υγεία και παιδεία. Κάτι τέτοιο δεν αποδέχτηκε ούτε ο Γ.Παπανδρέου, ούτε ο Α.Σαμαράς - ούτε καν ο Λ. Παπαδήμος, αν και η πρόταση είχε πέσει πολλές φορές στο τραπέζι. Όχι πως οι δανειστές βέβαια δεν έκαναν κουμάντο στην χώρα μας επί Πρωθυπουργίας τους - αλλά τέτοια ανοιχτή υποχώρηση δεν είχε γίνει σε καμία περίπτωση.

Η ουσία βέβαια είναι ότι η χώρα μας είναι σε δεινή θέση. Και το πρόβλημα μας είναι ότι δε φρόντισε - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - να χτίσει μια θετικά προσκείμενη κοινή γνώμη στην Ευρώπη, που θα έκανε το ρόλο της ευκολότερο, εξηγώντας σε όλους γιατί έχουμε μια αρνητική στάση στη διαπραγμάτευση και γιατί οι προτάσεις των δανειστών μας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Αυτό δε θα έλυνε το πρόβλημά μας - αλλά μια θετικά διακείμενη απέναντι στην Ελλάδα κοινή γνώμη, θα έσπρωχνε - μαζί την επικείμενη καταστροφή της Ευρωζώνης - τους δανειστές σε μια καλύτερη στάση. Προς το παρόν πάντως - και αν η βοήθεια δεν έρθει από την Ρωσία - έχουμε μόνο το φόβο της ευρωζώνης να μας κρατάει ζωντανούς...

ΥΓ "Στις προτάσεις περιλαμβάνονται ακόμη η περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών με άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, ενώ η ελληνική πλευρά εξετάζει και επιπλέον φορολόγηση στις επιχειρήσεις χωρίς να είναι γνωστός ο συντελεστής, αλλά και περαιτέρω μείωση των αμυντικών δαπανών." Όποιος μπορεί να μας εξηγήσει πως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων (που παρεπιπτόντως είναι ήδη ορθάνοιχτα με εξαίρεση 3-4 μεταξύ των οποίων του γιατρού και του φαρμακοποιού) σχετίζεται με τα δημοσιοοικονομικά παρακαλούμε ας μας εξηγήσει...

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Μια διαπραγμάτευση - παιχνίδι εντυπώσεων (και στη μέση η Ελλάδα)

Η υπόθεση της διαπραγμάτευσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ανέκδοτο, αν το διακύβευμα δεν ήταν τόσο σοβαρό, τόσο για την Ελλάδα όσο (κυρίως) για την Ευρωζώνη. Μπορεί η χώρα μας να είναι μικρή αλλά το τεράστιο κόστος μιας χρεοκοπίας για τους εταίρους (και κυρίως για την Γερμανία και την Γαλλία) και για το κύρος του ευρώ είναι πολύ δύσκολο να το "καταπιεί" ο οποιοσδήποτε.
Οι παράλογες απαιτήσεις των δανειστών - που σύμφωνα με τα ρεπορτάζ φέρονται να είπαν ότι "δεν είμαστε εδώ για να διαπραγματευτούμε αλλά για να σας παρουσιάσουμε τις προτάσεις μας", έφεραν την κατάσταση στ' άκρα αφού ο ΣΥΡΙΖΑ (που έχει κάνει τεράστιες υποχωρήσεις από τις αρχικές του θέσεις σε σημείο που η συμφωνία - όποια και να είναι - να είναι απόλυτα μνημονιακή) αλλά και καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί περαιτέρω υφεσιακά μέτρα (το 23% στο νερό και στο ηλεκτρικό ρεύμα είναι μόνο η επιφάνεια στην πραγματικότητα των σκληρών μέτρων που θα έρθουν) και καμία ουσιαστική κίνηση για την μείωση του χρέους. Οι δανειστές δε συζητάνε για το χρέος και εκεί κάπου η συζήτηση τελειώνει (και σωστά).

Γιατί λέμε όμως ότι η υπόθεση έχει καταντήσει ανέκδοτο; Γιατί πολύ απλά τα πάντα είναι παιχνίδι εντυπώσεων και η κάθε πλευρά από την μεριά της (και κυρίως αυτή των δανειστών) προσπαθούν να κάνουν τη νύχτα - μέρα. Και εξηγούμαστε: η ελληνική κυβέρνηση διατείνεται ότι έχει ακόμα θέματα στα οποία είναι ανυποχώρητη... Την ίδια στιγμή όμως το κείμενο των 47 (ή 50 ή 150 σελίδων ανάλογα με το ποια έκδοση διαβάζει κανείς), μιλάει για τυποποιημένα τρόφιμα στο 23% (!), για φρέσκα στο 13%  (!!) και για ένα χαμηλό ΦΠΑ που θ' αφορά στην ουσία μόνο τα φάρμακα. Αποδέχεται ιδιωτικοποίηση των πάντων, συνενώσεις ταμείων στην χοάνη του ΟΑΕΕ και συνέχιση της στενής παρακολούθησης των προσλήψεων στο Δημόσιο, καθώς και μια χαλαρή ΣΣΕ για τους εργαζομένους. Οι δε περιπτώσεις που βγήκαν στην επιφάνεια για τα διόδια, τον ΟΛΠ αλλά ακόμα και η χαλαρή στάση στο θέμα των προσφύγων (την ίδια στιγμή που η Ιταλία μιλάει ανοιχτά για ρήξη επί του θέματος με την υπόλοιπη Ευρώπη), δείχνει το λιγότερο μια ανεκτική στάση σε πολλά πράγματα που τις πρώτες μέρες της κυβέρνησης φάνταζαν ως "κόκκινες γραμμές".  Ακόμα και στο θέμα των συντάξεων, μπορεί να μην υποχωρεί σε άμεσες μειώσεις (όπως ζητάει η τρόικα) όμως αν εφαρμοστούν οι συνενώσεις ταμείων και τα όσα προτείνει η ελληνική πλευρά, αυτές θα έρθουν και μάλιστα γρήγορα. Από την άλλη όμως διατηρεί κάποια ελάχιστα σημεία ως "αδιαπραγμάτευτα" - για να μπορέσει να πέσει με "ψηλά το κεφάλι" αν χρειαστεί.

Από την άλλη η τρόικα - και κυρίως η Κομισιόν - είναι σε δύσκολη θέση γιατί ναι μεν θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο στην χώρα μας (για τα πάντα κυριολεκτικά) όμως δεν μπορεί να φανεί ως "το απόλυτο κακό". Δεν μπορεί επομένως να φανεί να ζητάει επιπλέον μειώσεις στις συντάξεις (κάτι που είναι αντίθετο στο ελληνικό Σύνταγμα πράγμα που το γνωρίζουν καλά), ούτε είδη πρώτης ανάγκης να γίνουν απλησίαστα για τον μέσο Έλληνα πολίτη. Και έτσι φτάσαμε στη σημερινή διάψευση από τον "Νέστορα Μάτσα", Έλληνα εκπρόσωπο της Κομισιόν που χαρακτήρισε «παραπληροφόρηση και ανακρίβειες» τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως ζητήθηκε μείωση των συντάξεων. Αυτό ανάγκασε ορισμένους κύκλους να προβούν σε μια ιδιαίτερα σοβαρή ενέργεια, του να διαρρεύσει (και μάλιστα σε συστεμικό μέσο το in.gr) ολόκληρο το κείμενο των προτάσεων των δανειστών για το ασφαλιστικό, όπου φαίνεται καθαρά ότι ζητείται από την Ελλάδα όχι μόνο να μειώσει αλλά στην ουσία να πετσοκόψει ΟΛΕΣ τις συντάξεις και να καταργήσει ουσιαστικά όλες τις πρόσθετες παροχές (όπως π.χ. το εφάπαξ και το ΕΚΑΣ), παράλληλα με την αύξηση των εισφορών για τους ασφαλισμένους.

Μετά τη διαρροή αυτή δεν είχαμε επιπλέον ανακοινώσεις - πως θα μπορούσαμε άλλωστε - αλλά η ουσία είναι ότι τόσο η ελληνική πλευρά όσο και οι δανειστές είναι σε αναμμένα κάρβουνα: η κυβέρνηση θεωρεί ότι έχει υποχωρήσει πάρα πολλά σε πολλά θέματα (ακόμα και όσο αφορά τη σύνθεση της διαπραγματευτικής ομάδας που ξεκίνησε να έχει τον Βαρουφάκη και τον Γκαλμπράιθ και κατέληξε με τον Τσακαλώτο) και ότι τα πάντα έχουν ένα όριο, οι δε δανειστές συνεχίζουν να έχουν μια αποτυχημένη "mummy knows best" αντίληψη των πραγμάτων και θεωρούν ότι αφού μας δάνεισαν θα πρέπει να μπορούν να μας διακορεύουν αιώνια. Γι' αυτό φτάσαμε και στην διακοπή των διαπραγματεύσεων (από τις οποίες πρώτα είχε αποχωρήσει το ΔΝΤ για να επιστρέψει αργότερα) και στην αποχώρηση από την ελληνική πλευρά - και οι δύο πρέπει να φανούν "σκληροί", αλλά και οι δύο γνωρίζουν ότι η επόμενη μέρα σε περίπτωση ελληνικής "κατάρρευσης" θα είναι πολύ δύσκολη - ακόμα και για τους αλαζόνες Γερμανούς.

To τι θα γίνει στο τέλος, θα το μάθουμε όπως και να έχει σύντομα...

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2015

Συλλογική σύμβαση στον ΟΛΠ; Θ' αστειεύεστε βέβαια...

Η είδηση δεν θα ήταν συγκλονιστική αν κυβέρνηση της χώρας δεν ήταν "για πρώτη φορά η αριστερά". "Επιστολή προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς απέστειλε το ΤΑΙΠΕΔ, με την οποία ζητείται να αφαιρεθεί από την ημερήσια διάταξη στην συνεδρίαση του ΔΣ του ΟΛΠ το θέμα της ανανέωσης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που έχουν λήξει από το τέλος Απριλίου."
Γιατί είναι συγκλονιστικό; Γιατί μια αριστερή κυβέρνηση, ταγμένη (σε θεωρητικό επίπεδο) στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ζητάει (στα πλαίσια προφανώς της επερχόμενης ιδιωτικοποίησης του λιμανιού) να μην προχωρήσει ο οργανισμός στη μισθολογική (και όχι μόνο) διασφάλιση των εργαζομένων, αφήνοντάς τους στο έλεος των καινούργιων ιδιοκτητών και ωθώντας τους στην υπογραφή επιχειρησιακής σύμβασης.
Κάνει με λίγα όλα ό,τι οικτιρούσε επί 4 μνημονιακά χρόνια, επιζητώντας τους καλύτερους όρους - όχι για το κράτος και τους εργαζομένους, αλλά για τους ιδιοκτήτες.
Αυτά σε συνέχεια της επαίσχυντης πώλησης του ΟΛΠ έναντι πινακίου φακής (διαβάστε αναλυτικά εδώ).
Και σα να μην έφτανε αυτό, ανακοινώθηκε επίσης "ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ και ΟΛΘ θα αξιολογηθεί από ανεξάρτητη ιδιωτική εταιρεία αξιολόγησης" λες και της κυβέρνησης της περισσεύουν χρήματα για ξόδεμα ή λες και δεν μπορεί η κυβερνητική επιτροπή να βρει δύο σοβαρούς ανθρώπους για να διαχειριστούν τον οργανισμό. Βέβαια αν σκεφτεί κανείς τι συνέβει στην περίπτωση της ΕΡΤ (όπου επανεμφανίστηκαν "παλιοί γνωστοί"), ίσως η αξιολόγηση από ιδιωτική εταιρεία να μη φαντάζει και τόσο κακή ιδέα...
Ντροπή λοιπόν στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση αυτή. Ντροπή και στον κ. Δρίτσα, ο οποίος μέχρι πριν 4 μήνες, φώναζε για το λιμάνι του Πειραιά και για τα δικαιώματα των εργαζομένων του, αλλά σήμερα υπογράφει (ή ανέχεται) την καθυστέρηση της ΣΣΕ γι' αυτούς και καταπίνει την ιδιωτικοποίησή του ΟΛΠ.
Κλείνοντας θα πούμε αυτό: η "αριστεροσύνη" μιας κυβέρνησης δε φαίνεται μόνο στα λόγια, αλλά και στα μέτρα που παίρνει...Και ο κίνδυνος να καταλήξουμε με μια "μνημονιακή" αριστερά είναι τεράστιος - και ο δρόμος θα είναι τότε χωρίς επιστροφή...

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Ενεργειακή ένωση στην Ε.Ε. στα μέτρα των πολυεθνικών;

Η είδηση έχει περάσει στα ψιλά αλλά είναι εξαιρετικά σημαντική αφού καταδεικνύει το προς τα που πηγαίνουμε ως Ευρώπη...Ένα από τα μείζονα ζητήματα των τελευταίων χρόνων στην Ε.Ε. (για το οποίο δυστυχώς ο μέσος Ευρωπαίος δείχνει μικρό ενδιαφέρον) είναι αυτό της ενεργειακής πολιτικής.
Η Κομισιόν αποφάσισε να το "λύσει" προωθώντας μια εξαιρετικά αμφιλεγόμενη σειρά μέτρων, τα οποία ομαδοποίησε κάτω από τον τίτλο "ενεργειακή ένωση". Θεωρητικά η ιδέα φαντάζει εξαιρετική: οι χώρες της Ε.Ε. θα αλληλοβοηθούνται και σε περίπτωση αναγκών τους, θα καλύπτονται από τις υπόλοιπες, θα ομαδοποιούν τις ανάγκες τους σε καύσιμα και πρώτες ύλες για να πετυχαίνουν καλύτερες τιμές, ενώ θα καλύπτουν και την πάγια ανάγκη για προστασία του περιβάλλοντος.
Είναι όντως τα πράγματα τόσο καλά όμως; Δυστυχώς όχι.
Καταρχήν η ενεργειακή ένωση-πρόταση της Κομισιόν προβλέπει τον υποχρεωτικό, εκ των προτέρων, έλεγχο από τις Βρυξέλλες των ενεργειακών συμβάσεων με τρίτες χώρες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν η Ε.Ε. για τον οποιαδήποτε λόγο δε θέλει να έχει σχέση με κάποια χώρα (βλ. Ρωσία) θα μπορεί ν' απαγορεύει εισαγωγή ή αγορά καυσίμων/ενέργειας από αυτές. Επίσης το «ενεργειακό μείγμα», δηλαδή τα καύσιμα ηλεκτροπαραγωγής είναι ένα άλλο μείζον ζήτημα, αφού με βάση το προσχέδιο της συμφωνίας, η Ε.Ε. θα μπορεί ν' απαγορεύει συγκεκριμένα "καύσιμα" (ή ποσοστό μεγαλύτερο απ' αυτό που θεωρεί ως "κατάλληλο" για κάθε χώρα), υποχρεώνοντας χώρες ν' αγοράζουν ενέργεια από άλλες χώρες, ώστε το ποσοστό κάθε καυσίμου να παραμένει σταθερό. Αυτό πρακτικά σημαίνει π.χ. ότι η χώρα μας που λειτουργεί αρκετά με λιγνίτη θα μπορεί να υποχρεωθεί ν' αγοράζει ενέργεια από την Γερμανία (σε τιμές Γερμανίας) που παράγει ενέργεια με πιο φιλικούς στο περιβάλλον όρους - και θα πληρώνει πρόστιμα αν δεν το κάνει. Αυτό σημαίνει μικρότερη ενεργειακή αυτονομία από την ήδη υπάρχουσα (και αύξηση της τιμής της ενέργειας). Επίσης οι στόχοι της Ε.Ε. (π.χ. 10% διασυνδεδεμένο μέχρι το 2020 για κάθε χώρα) απαιτούν τεράστιες επενδύσεις με ποσά που η χώρα μας δεν μπορεί να διαθέσει. Η δε Ε.Ε. δε φαίνεται διαθετημένη να "επενδύσει" η ίδια και από τα λίγα έργα (για το μέγεθος του σχεδίου) που έχουν χαρακτηρισθεί ως "ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος" μόνο η διασύνδεση Ελλάδος  (Κρήτης) - Κύπρου είναι ελληνικού ενδιαφέροντος, με το κομμάτι Κρήτης - ηπειρωτικής Ελλάδας να μένει εκτός.
Αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το σχέδιο είναι ανεπτυγμένο έτσι ώστε οι μεγάλες πολυεθνικές να κάνουν "πάρτυ" (αφού θα μπορούν να παράγουν ενέργεια όπου τους συμφέρει καλύτερα και να υποχρεώνουν χώρες ν' αγοράζουν την παραγόμενη ενέργειά τους, στις τιμές που αυτές θέλουν), μπορεί να κατανοήσει κανείς ότι έχουμε πολλούς λόγους να μην είμαστε ευχαριστημένοι ως χώρα με την ιδέα. Δεν είμαστε οι μόνοι βέβαια - και η Ουγγαρία αλλά και η Μ. Βρετανία αντιδρούν για τους δικούς τους λόγους - αλλά το προτεινόμενο σχέδιο μας αφορά έντονα.
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Γιατί η χώρα μας έπραξε το σωστό - για πρώτη φορά - και κράτησε αποστάσεις από το κείμενο συμπερασμάτων του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας για την εφαρμογή της στρατηγικής πλαισίου για την ενεργειακή ένωση. Το κείμενο των ελληνικών συμπερασμάτων (μπορείτε να το βρείτε εδώ) είναι ξεκάθαρα αρνητικό και δείχνει (γι' αλλαγή) μια στάση που υποδηλώνει τη διάθεση υποστήριξη του εθνικού μας συμφέροντος.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα διατηρήσουμε την ίδια στάση μέχρι το τέλος - αν και το ελπίζουμε - αλλά σε μια εποχή που η πίεση που δεχόμαστε είναι από παντού, μια σθεναρή στάση είναι γεγονός παρήγορο... 

Σάββατο 6 Ιουνίου 2015

Οι προτάσεις της τρόικας και το 50% των Ελλήνων που "θέλει συμφωνία"

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο μηδέν. Εκεί που δεν πάει παραπέρα και που οι εταίροι μας (για 2η φορά μετά τη "συμφωνία" του Φλεβάρη) κάνουν πίσω σε συμφωνηθέντα και δεν αρκούνται στην "αλά Ιφιγένεια" θυσία του Βαρουφάκη παρά επιμένουν και σ' αυτή 11 εκατομμυρίων Ελλήνων. Ζητούν πλήρη υποταγή και "δέσιμο" τουλάχιστον 10 γενεών, οδηγώντας μαθηματικά στην εξόντωσή μας.
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι το αποτυχημένο Μνημόνιο - στο οποίο επιμένουν με προσήλωση που θα ζήλευε και ο Πάπας - δεν έχει ούτε μια προοπτική ανάπτυξης. Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που η φορολογία είναι τεράστια; Ποιος νέος επιστήμονας θα μείνει σε μια χώρα που οι μισθοί είναι 500 ευρώ και οι συντάξεις ουσιαστικές μηδενικές; Ποιος θα μείνει σε μια χώρα που τα πάντα θ' ανήκουν στους ξένους, στην οποία οι δημόσιες επενδύσεις θα εξαρτώνται από κάποιους τεχνοκράτες "κάπου στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον" και που η χώρα δεν θα έχει ουσιαστικά έσοδα (αφού οι πολίτες της θα είναι φτωχοί και οι υποδομές της ξεπουλημένες) αλλά θα στηρίζεται μονίμως στην ελεημοσύνη των δανειστών της;
Ας είμαστε σοβαροί...
Ούτε ο ίδιος ο Σαμαράς θα μπορούσε να υποστηρίξει κάτι τέτοιο - γι' αυτό εξάλλου και προχώρησε στην έναρξη της εκλογικής διαδικασίας (με "έξυπνο" τρόπο) οδηγώντας στην μετάβαση εξουσίας. Όλοι (τους και μας) γνωρίζουν ότι υπάρχουν χώρες - ακόμα μέσα και στην Ευρώπη - που και φτηνότερες είναι και που λιγότερο "ατίθασες" είναι.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το σύστημα δεν παίζει "τα ρέστα του" - για τους δικούς του λόγους. Οι δημοσκοπήσεις και οι τίτλοι στις εφημερίδες, τα κανάλια και τα portals το αποδεικνύουν. Πενήντα της εκατό (λέει) των Ελλήνων θέλει "συμφωνία", "ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται λάθος" κ.ο.κ. Κάποιος κακοπροαίρετος θα σημείωνε επίσης "50% των Ελλήνων (σ.σ. που ρωτήσαμε) ΔΕΝ θέλουν συμφωνία" καθώς και ότι ναι ο ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται λάθος, αλλά ως προς τι; Τέτοιες ερωτήσεις σε δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν την παντελή έλλειψη σοβαρότητας των "δημοσκόπων- δημοκόπων" και θυμίζουν τα ερωτήματα στο κανάλι του Καρατζαφέρη. Η δημιουργία εντυπώσεων και το "τράβηγμα" της κοινής γνώμης προς την κατεύθυνση της υποταγής είναι κάτι παραπάνω από ορατή και τα πάντα θα παιχτούν στο πόσες υποχωρήσεις θα γίνουν.
Βέβαια η αλήθεια είναι μία: η κυβέρνηση γνωρίζει ότι χωρίς εναλλακτικές μορφές χρηματοδότησης, σωτηρία δεν υπάρχει. Και αυτές δεν υπάρχουν - στην παρούσα φάση - αφού ούτε οι Ρώσοι μας έδωσαν χρήματα, ούτε οι εμίρηδες του Περσικού Κόλπου αλλά ούτε και οι Ιρανοί (με αντάλλαγμα φάρμακα). Η δε υποστήριξη - που θα περίμενε κανείς να υπάρξει - από τις άλλες χώρες σε παρόμοια μοίρα δεν ήρθε, αφού οι Ισπανοί ήταν για τα καλά "δεμένοι", ενώ οι Γάλλοι με τους Ιταλούς είχαν κάνει τις δικές τους συμφωνίες που τους έδωσαν χώρο και χρόνο. Και έτσι μείναμε μόνοι μας.
Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα υποχωρήσει - το πόσο λίγο ή πολύ θα είναι αυτό, θα εξαρτηθεί από το πόσο πεπεισμένοι είναι οι Ευρωπαίοι για τη διάθεσή της για ρήξη (που θα φέρει και τεράστιες επιπτώσεις στο οικοδόμημα του ευρώ) και το κατά πόσο οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα πάρουν πάνω τους την υπόθεση "Ελλάδα". Με δεδομένη την έλλειψη ηγετών μεγάλου βεληνεκούς στην εποχή μας, το δεύτερο ενδεχόμενο μοιάζει μακρινό.
Και σ' αυτήν την περίπτωση όμως, οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό θα είναι μεγάλες, αφού υπάρχει ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει ότι μια συμφωνία με οποιαδήποτε κόστος δεν θα έχει μέλλον για την χώρα, ενώ παράλληλα θα προκαλέσει μια ανεπανόρθωτη έκπτωση αξιών για το κόμμα. Έτσι η συμφωνία - όσο λίγο κακή και να είναι (αφού καλή να είναι αποκλείεται) - θα πρέπει να περάσει με υποστήριξη από την αντιπολίτευση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

Λιμάνι του Πειραιά: δύο δις αξία - 400 εκατομμύρια ευρώ πωλητήριο

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το λιμάνι του Πειραιά μπορεί να μην είναι Ρότερνταμ, αλλά αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα "φιλέτα" της Μεσογείου, λόγω της θέσης του και τις τεράστιες προοπτικές ανάπτυξης που έχει.Γι' αυτό εξάλλου και οι πιέσεις για πώλησή του προς τις κυβερνήσεις Σαμαρά, Παπαδήμου και Παπανδρέου ήταν τεράστιες. Οι ενδιαφερόμενοι πολλοί, με τους Κινέζους της Cosco να θέλουν να περιέλθει στα χέρια τους το λιμάνι ώστε να πάρουν στα χέρια τους την πύλη εισόδου των προϊόντων τους στην Ευρώπη. Η πίεση δε των Κινέζων για να πάρουν κοψοχρονιά τα πάντα ήταν τέτοια, που φτάσαμε σ' ένα καραμπινάτο σκάνδαλο όσο αφορά το τίμημα που πλήρωναν οι τελευταίοι για την ήδη παραχωρημένη προβλήτα του λιμανιού και η οποία θα λειτουργούσε ως "τεστ" καλής συνεργασίας των δύο πλευρών (λεπτομέρειες εδώ).
Αυτά είναι αρκετά γνωστά ήδη - όπως και το ότι όλος ο Πειραιάς, μαζί με τους 37 φορείς της πόλης, όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που εκλέγονται στην Α' και στη Β' Πειραιά είναι (στη θεωρία) αντίθετοι για την πώληση του λιμανιού. Και όταν λέμε το λιμάνι εννοούμε το 67% του ΟΛΠ (51% σε πρώτη φάση, με δικαιώματα και για το υπόλοιπο 16%, το οποίο θα περιέλθει στην απόλυτη κυριαρχία των Κινέζων -Cosco-, τους ίδιους που θα πάρουν τώρα το 51%). Η κυβέρνηση, όμως, δεν... ακούει - κάνοντας μια ακόμα υποχώρηση από την προεκλογική της δέσμευση. Αντίθετα, δεν κρύβει ότι είναι δεσμευμένη να προχωρήσει στην πώληση.
Αυτό που δεν ήταν όμως γνωστό μέχρι πρόσφατα ήταν η αιτία της υποχώρησης αυτής και η οποία αποκαλύφθηκε σε τηλεοπτική του παρουσία ο κ. Αλέκος Φλαμπουράρης όταν ρωτήθηκε σχετικά στην εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου» στο Kontra Channel: "Έτσι όπως έχει γίνει το θέμα, δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα." Εξηγώντας στη συνέχεια: "Είναι κάποιες υποχρεώσεις οι οποίες έρχονται από το παρελθόν. Προσπαθήσαμε να μη δοθεί το 67%. Ο διαγωνισμός για τον ΟΛΠ ήτανε για να πουληθεί το 67%. Προσπαθήσαμε να μην πουληθεί το 67%. Προσπαθήσαμε να κατέβουμε κάτω από το 51%, για να μην έχει αυτός που θα κερδίσει τον διαγωνισμό την απόλυτη πλειοψηφία. Δεν μπορούσαμε. Δεν γινόταν, διότι έπρεπε να ακυρωθεί ο διαγωνισμός. Αν ακυρωνόταν ο διαγωνισμός, αυτά που θα πληρώναμε, αυτά που θα χρεωνόμασταν, θα ήταν πάρα πολλά. Προσπαθούμε, όμως, να φύγει από την ιστορία, γιατί είχαμε μέσα στο 67%, το πουλάγανε όλο, να φύγει από την ιστορία και η ακτοπλοΐα και η κρουαζιέρα."
Δηλαδή ο κύριος υπουργός, ρίχνει πάλι το μπαλάκι στους προηγούμενους, μιλάει αορίστως για πράγματα που "θα χρεωνόταν" η κυβέρνηση και τα οποία τα βάζει πάνω από το Δημόσιο συμφέρον, υπογράφοντας στην ουσία την πώληση ενός από τα σημαντικότερα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. 
Μήπως ο κύριος υπουργός θα έπρεπε να γίνει πιο συγκεκριμένος; Γιατί δηλαδή δεν μπορούσε ν' ακυρωθεί ο διαγωνισμός και να τηρηθεί η πάγια (προεκλογική) θέση της κυβέρνησης για προστασία των υποδομών; Δεν μας τα λέει καλά. Όπως θα πρέπει να γνωρίζει, ότι ακολουθώντας τέτοια τακτική η κυβέρνηση βάζει εαυτόν στην ίδια θέση με τους προηγούμενους - τους οποίους χαρακτήριζε (έμμεσα πλην σαφέστατα) "προδότες".
Και να γινόταν και η πώληση για κάτι ουσιαστικό, για κάτι που θα βοηθήσει τη χώρα να βγει από την μέγγενη του χρέους, θα το καταπίναμε...Όμως η τιμή στην οποία πρόκειται να πουληθεί ουσιαστικά όλο το λιμάνι είναι κοντά στα 400 εκατ. ευρώ, όταν η αξία του υπολογίζεται σε 1,8 με 2 δισ. ευρώ!
Παράλληλα, ο αγοραστής, η Cosco δηλαδή, δεσμεύεται από την προκήρυξη του «διαγωνισμού» για επενδύσεις ύψους 350 εκατ. ευρώ στην τετραετία, ενώ μετά την ολοκλήρωση της συμφωνίας θα διαθέτει όλα τα δικαιώματα ψήφου του 67% του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης. Με την υποχρέωση να καταβάλλει 2% ετησίως επί των κερδών.

Σταγόνες στον ωκεανό του χρέους δηλαδή και μάλιστα με την υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ...