Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014

Οκτώ + ένα πράγματα που μας αρέσουν στις παλιές ελληνικές ταινίες

Με αφορμή τη σωρεία παλιών ελληνικών ταινιών που λόγω εποχής κατακλύζουν τις τηλεοπτικές μας οθόνες, βρήκαμε εκείνα τα στοιχεία των ταινιών που μας κάνουν να θέλουμε να τις βλέπουμε ξανά και ξανά. Έτσι λοιπόν στις παλιές ελληνικές ταινίες μας αρέσει που:

α) Παίζουν ηθοποιοί που παραμένουν αξεπέραστοι ακόμα και σήμερα. Μεγάλα ταλέντα όπως ο Σταυρίδης, ο Ρίζος, ο Παπαγιαννόπουλος, ο Βέγγος, ο Κωνσταντάρας παρότι έπαιξαν τυποποιημένους ρόλους και σε ορισμένες περιπτώσεις πάνω σε ξεπατικωμένα σενάρια (με ένα μικρό αστερίσκο που εξηγούμαι παρακάτω), έβγαζαν γέλιο ή κλάμα (το οποίο θέλει επίσης χάρισμα) με τον τρόπο τους και χάρις το ταλέντο τους. Λυπόμαστε αλλά ούτε ο Φιλιππίδης, ούτε ο Χαραλαμπόπουλος και οι λοιποί σημερινοί αστέρες μπορούν να φτάσουν το ταλέντο τους και τις ερμηνείες τους - όσο καλοί και να είναι.

β) Τα σενάρια των ταινιών τους μπορεί να μοιάζουν να μιλούν για πράγματα χιλιοειπωμένα, αλλά τουλάχιστον έχουν μια αρχή, μια μέση και ένα τέλος, ενώ υπάρχει μια λογική αλληλουχία, ακόμα και στις "δεύτερες" ταινίες. Πράγμα σπάνιο στις μέρες μας δυστυχώς.

γ) Δεν υπάρχουν βωμολοχίες. Ακόμα και στις "σκληρές" ταινίες όπου υπάρχουν θέματα όπως η πορνεία και ο υπόκοσμος είναι το κύριο πεδίο δράσης δεν υπάρχει ούτε μια "κακή" λέξη. Στην εποχή μας αποτελούν ψωμοτύρι, ακόμα και όταν δεν χρειάζεται για να βγει "βιασμένο" γέλιο ή υπερβολή.

δ) Οι καλοί κερδίζουν σχεδόν πάντα. Ο φτωχός νέος και η φτωχή νέα παντρεύονται, η ηρωίδα βρίσκει μια καλή τύχη, μια κληρονομιά έρχεται από το πουθενά...Οι κακοί τιμωρούνται... Ο "από μηχανής Θεός" έρχεται κατευθείαν από το αρχαίο δράμα και δίνει ένα τέλος που ικανοποιεί ηθικά τον θεατή και δίνει μια "σωστή" και "αποδεκτή" λύση. Πράγμα που δε συμβαίνει στην πραγματικότητα.

ε) Οι "πλούσιοι και δυνατοί" καταλαβαίνουν την αξία των "φτωχών και καταφρονεμένων", περνώντας από την αλαζονεία στην ταπεινότητα με μεγάλη ευκολία - δίνοντας αξία σε όλους. Πράγμα που επίσης δε συμβαίνει στην πραγματικότητα.

στ) Οι ήρωες είναι μεν βγαλμένοι από μια άλλη εποχή - γι' αυτό και οι ελληνικές ταινίες είναι "ηθογραφικές" για όλους εμάς που τις βλέπουμε σήμερα - αλλά πολλούς από αυτούς τους χαρακτήρες τους συναντάμε ακόμα και σήμερα. Στις κωμωδίες ακόμα και οι "κακοί" έχουν μια αστεία πλευρά, ενώ στις δραματικές μπορεί κανείς να ταυτιστεί και να συμπαθήσει τον ήρωα. Εύκολα. (Δείτε το "Η οδύσσεια ενός ξεριζωμένου" ολόκληρο και θα καταλάβεται τι εννοούμε).

η)  Οι ταινίες είναι επίσης φτιαγμένες για τον μέσο άνθρωπο, αλλά προσπαθούν να περάσουν "σωστά" μηνύματα -δεν αποτελούν δηλαδή "φωτογραφία" του κακού εαυτού του (δεδομένου ότι η Ελλάδα του 50, του 60 και του 70 δεν ήταν παράδεισος και η εκμετάλλευση έδινε και έπαιρνε) και δεν προσπαθούν να τον κολακέψουν. Οι έχοντες λοιδωρούνται και δεν επεφυμούνται όπως συμβαίνει δηλαδή στις τηλεοπτικές σειρές και στις σημερινές κινηματογραφικές ταινίες.

θ) Δεν υπάρχουν δύσκολα νοήματα, βαθυστόχαστες σκέψεις και δεν είναι απαραίτητη η πλήρης προσήλωση στην ταινία, πράγμα που συμβαίνει σήμερα. Το story έχει πάντα κοινό τέλος - οι ελεύθεροι παντρεύονται / οι χαμένοι ξαναβρίσκονται / οι νεκροί ανασταίνονται και στο τέλος όλοι πάνε σ' ένα κέντρο και γλεντούν (συνήθως με Ζαμπέτα). Και παρότι οι συντελεστές τους δεν είχαν διεθνείς διασυνδέσεις πολλές πήραν και διεθνή βραβεία και παίχτηκαν με επιτυχία σε διεθνή φεστιβάλ

και τέλος...

ι) Οι ταινίες αυτές είναι συνδεδεμένες - για τους περισσότερους από εμάς - με την παιδική μας ηλικία, στην οποία τις πρωτοείδαμε. Επομένως όταν τις ξαναβλέπουμε σήμερα - ενήλικες όντας - το κάνουμε με νοσταλγία. Όχι της εποχής στην οποία αναφέρεται ή είναι γυρισμένη η ταινία αλλά της δικής μας παιδικής ηλικίας...

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Το μπλόκο της Κοκκινιάς - μια αναδρομή στο παρελθόν

Διαβάζουμε στην Αυγή το χρονικό του μπλόκου της Κοκκινιάς:
"17 Αυγούστου 1944. Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα, δεκάδες γερμανικά οχήματα, καμιόνια, μοτοσυκλέτες, μπλοκάρουν όλους τους δρόμους που οδηγούν στον Πειραιά, περικυκλώνοντας όλες τις περιοχές γύρω από την Κοκκινιά. Μανιάτικα, Κερατσίνι, Κορυδαλλός, Ρέντη, Δαφνί, Αιγάλεω, Φάληρο. Ώσπου να λήξει η απαγόρευση της κυκλοφορίας, ισχυρές, πάνοπλες γερμανικές δυνάμεις έχουν δημιουργήσει ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη. Την επιχείρηση των ναζί συνδράμουν εκατοντάδες Έλληνες συνεργάτες τους, γερμανοτσολιάδες και ταγματασφαλίτες, με προεξέχον το μηχανοκίνητο τάγμα του δωσίλογου Νίκου Μπουραντά.
Μετά τις 6.00 το πρωί, σε όλες τις γειτονιές αντηχούν τα χωνιά των ταγματασφαλιτών: «Προσοχή- προσοχή! Σας ομιλούν τα τάγματα ασφαλείας. Όλοι οι άντρες 14 έως 60 ετών να πάνε στην πλατεία της Οσίας Ξένης διά έλεγχο ταυτοτήτων. Όσοι εντοπίζονται στα σπίτια τους θα τουφεκίζονται επί τόπου».
Μικρές ομάδες ανδρών και γυναικών του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ επιχειρούν από νωρίς να σπάσουν το μπλόκο. Όσοι δεν έπεσαν στη μάχη, είτε συνελήφθησαν είτε εκτελέστηκαν επί τόπου. Γερμανικές μονάδες μαζί με ταγματασφαλίτες εισβάλλουν στα σπίτια σπάζοντας με τους υποκόπανους των όπλων τις πόρτες και τα παράθυρα, βρίζοντας και χτυπώντας αδιακρίτως, ενώ σέρνουν στην πλατεία όσους άνδρες συλλαμβάνουν. Όσοι δεν υπάκουσαν, εκτελέστηκαν μπροστά στις οικογένειές τους.
«Ξεκινήσαμε νωρίς το πρωί από την Αγιά Σοφιά προς τον Πειραιά να πάμε στο μαγαζί του πατέρα μου. Όμως όλοι οι δρόμοι ήταν μπλοκαρισμένοι από Γερμανούς και ταγματασφαλίτες, με τέτοιον τρόπο, που οδηγούσαν στην εκκλησία της Οσίας Ξένης στην Κοκκινιά», θυμάται ο Βαγγέλης Ταβουλάρης, ιδρυτικό μέλος της ΕΠΟΝ Αγίας Σοφίας.
Γύρω στις 8.00, στην πλατεία της Οσίας Ξένης, και στους πέριξ δρόμους επικρατεί το αδιαχώρητο. Περισσότεροι από 25.000 ανθρώπους βρίσκονται στο σημείο. Η εντολή είναι να χωριστούν στην πλατεία ανά πεντάδες και με κενά μεταξύ τους, ώστε να γίνει πιο εύκολο το έργο των χαφιέδων με τις μαύρες κουκούλες, οι οποίοι έφτασαν στην πλατεία με γερμανικά καμιόνια.
«Φτάσαμε στην πλατεία και μας έβαλαν να παραταχθούμε σε σειρά. Εκεί είδαμε έναν γείτονά μας και φίλο του πατέρα μου, με στολή των ταγμάτων ασφαλείας. Όταν ο πατέρας μου τον γνώρισε τον φώναξε ώστε να μας βοηθήσει. Η αντίδρασή του ήταν να τον βρίσει και να τον κλωτσήσει». προσθέτει.
«Όλοι στα γόνατα» ακούστηκε από τον επικεφαλής των ταγμάτων ασφαλείας. Η ζέστη αφόρητη κάτω από τον αυγουστιάτικο ήλιο, με πολλούς να λιποθυμούν. Λίγες γυναίκες και παιδιά καταφέρνουν να σπάσουν την περιφρούρηση και να πλησιάσουν τους κρατούμενους με μια κανάτα νερό. Άλλες στην προσπάθειά τους ξυλοκοπούνται και κακοποιούνται. Στο μεταξύ, οι κουκουλοφόροι έχουν πιάσει δουλειά. Περιφέρονται ανάμεσα στους κρατούμενους και υποδεικνύουν στους Γερμανούς, αγωνιστές, κομμουνιστές και μη, προς εκτέλεση. Εκείνοι τους οδηγούν στη μάντρα ενός ταπητουργείου, στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θειρών, στον τόπο της εκτέλεσης. Κάθε λίγο, οι ριπές του πολυβόλου σπάνε τη βουβαμάρα του φόβου και της απελπισίας.
Η στάση, όμως, πολλών αγωνιστών ανύψωνε το φρόνημα των κρατουμένων. Τη στιγμή που ο χαφιές Κοκκινιώτης, Μπατράνης, πλησιάζει μέσα στο πλήθος τον λοχαγό του ΕΛΑΣ Αποστόλη Χατζηβασιλείου, τον κοιτάει και ειρωνικά του λέει «τα σέβη μου λοχαγέ». Οι Γερμανοί τον συνέλαβαν και τον βασάνισαν άγρια ώστε να υποδείξει τους συντρόφους του. Ημιλιπόθυμος από τον σκληρό βασανισμό τού φώναξε: «Ψηλά το κεφάλι, μη φοβάστε! Δεν θα προδώσω κανέναν». Είναι χαρακτηριστικό πως, την ύστατη στιγμή, οι ταγματασφαλίτες ζητούσαν από τους εκτελεσθέντες να προδώσουν, με αντάλλαγμα ακόμα και τη ζωή τους, κανείς δεν λύγισε.
Κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων, ομάδα ΕΛΑΣιτών κρύβεται σε σπίτια στο βόρειο τμήμα της πόλης, στη συνοικία του 4ου Καραβά. Επικεφαλής της ομάδας είναι η αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη. Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους, αναζητώντας την Κουμπάκη, βάζουν φωτιά σε όλα τα σπίτια, με τη συνοικία να καίγεται ολοσχερώς. Έκτοτε η περιοχή ονομάζεται Καμμένα. Λίγο μετά, το κρησφύγετο της Κουμπάκη στη Νεάπολη αποκαλύπτεται, και η ξακουστή ΕΛΑΣίτισσα συλλαμβάνεται και κακοποιείται. Τη στιγμή που οι φρουροί την οδηγούν στη μάντρα εκείνη φωνάζει «Προδότες σαν κι εσάς εγώ έφαγα 65!». Λίγο πριν εκτελεστεί λέει κατάμουτρα στους φασίστες και τους δωσίλογους: «Θα σας εκδικηθούν». Άλλη μία αγωνίστρια βρέθηκε νεκρή από τα ναζιστικά πυρά, η Αθηνά Μαύρου.
Την ίδια στιγμή, μια μικρή ομάδα ανταρτών υπό τον Θ. Μαύρο καταφέρνει να σπάσει το μπλόκο και να ξεφύγει, μετά από γενναία μάχη. Ο Μαύρος δεν τα κατάφερε.
Λίγο μετά το μεσημέρι οι εκτελέσεις σταμάτησαν. Στη μάντρα, τα πτώματα, σωρός το ένα πάνω στο άλλο, κείτονται στο αίμα που έχει δημιουργήσει ένα παχύ στρώμα. «Ό,τι βρείτε δικό σας» λέει ο επικεφαλής των Γερμανών στους κουκουλοφόρους χαφιέδες, οι οποίοι σπεύδουν και σκυλεύουν τα πτώματα. Τα γερμανικά πολυβόλα εκτελούν και τους ίδιους.
Μετά τις 6.00 το απόγευμα, οι Γερμανοί ξεδιαλέγουν 8.000 άντρες, τους χωρίζουν σε φάλαγγα ανά τετράδες, και ξεκινάει μια μεγάλη πομπή προς τις φυλακές του Χαϊδαρίου. Η λεωφόρος Π. Ράλλη, γεμάτη από ένα ανθρώπινο ποτάμι. Μπροστά οι όμηροι, πίσω γυναίκες, προσπαθούν να πλησιάσουν, να δώσουν νερό, ψωμί, τσιγάρα στους άνδρες, στους γιους και στους αδερφούς τους. Μετά από πυρά των Γερμανών, χάνουν επαφή. Από όσους μεταφέρθηκαν στο Χαϊδάρι, 1.800, θα οδηγηθούν την επόμενη μέρα στο Ρουφ και από εκεί στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μαχνάιμ, Μπούχενβαλντ, Νταχάου, Άουσβιτς, Μπίπλις.
Περισσότεροι από 150 ήταν οι νεκροί της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου του '44. 72 άνδρες και γυναίκες εκτελέστηκαν στη μάντρα του μπλόκου, ενώ άλλοι 46 εκτελέστηκαν στα Καμένα, στην οδό Ακροπόλεως. Δεκάδες εκείνοι που εκτελέστηκαν στα σπίτια τους ή έπεσαν στις μάχες. Στον θλιβερό απολογισμό προστίθενται και οι εκατοντάδες άνδρες που χάθηκαν στα στρατόπεδα. Άλλοι 8 έπεσαν από γερμανικά πολυβόλα 40 ημέρες μετά, στη διάρκεια της επιμνημόσυνης δέησης στο ίδιο σημείο, στον ναό της Οσίας Ξένης.

Γιατί η Κοκκινιά;

Η πόλη της Κοκκινιάς υπήρξε από την πρώτη στιγμή προπύργιο της αντίστασης. Το προσωνύμιο «μικρή Μόσχα» δεν είχε δοθεί τυχαία. Οι κάτοικοι της Κοκκινιάς ήταν πρόσφυγες, με το συντριπτικό κομμάτι τους να αποτελεί την ενεργό εργατική τάξη, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις εργατικές κινητοποιήσεις και στις απεργίες, στην πρώτη φάση της αντίστασης. Είναι χαρακτηριστικό πως το ΕΑΜ Κοκκινιάς ήταν η ισχυρότερη και μαζικότερη οργάνωση, σε όλο τον Πειραιά, από τις ισχυρότερες στην Αθήνα. Επιπλέον, η Επιτροπή Αλληλεγγύης του ΕΑΜ είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα συγκροτημένο δίκτυο, σώζοντας από την πείνα εκατοντάδες κατοίκους, ενώ παράλληλα διοργάνωνε σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις. Έτσι, η αντίσταση ρίζωσε βαθιά στη λαϊκή συνείδηση των κατοίκων της Κοκκινιάς, δημιούργησε ένα πλατύ ρεύμα υποστήριξης, μέσω της ιδεολογικής του επιρροής, καθιστώντας με αυτό τον τρόπο την Κοκκινιά σε κόμβο για την αντίσταση στις πόλεις.

Είχε προηγηθεί η μάχη της Κοκκινιάς στις 7 του Μάρτη. Επρόκειτο για την πρώτη μάχη σε πόλη, ανάμεσα στους κατακτητές και τους αντάρτες. Τις μέρες που ακολούθησαν την επιδρομή των ναζί και της χωροφυλακής στην πόλη, ο λαϊκός παράγοντας λειτούργησε συμπληρωματικά του οργανωμένου τμήματος του ΕΛΑΣ, με συλλαλητήρια, απεργία και με συμμετοχή στις ένοπλες μάχες. Μια μάχη που έληξε με ήττα των γερμανικών δυνάμεων, αφού η αντίσταση των ανταρτών και των κατοίκων ήταν κυριολεκτικά ηρωική. Σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς, η κτηνωδία του μπλόκου αποτελούσε μέρος των αντιποίνων για την ντροπιαστική ήττα που υπέστησαν οι Γερμανοί τον Μάρτη. Στις 15 Αυγούστου, επιχειρήθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα να εισβάλλουν στην πόλη, μέσα από τα Μανιάτικα. Η επίθεση αναχαιτίστηκε, με σημαντικές απώλειες για τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Επιπλέον, είχαν προηγηθεί μπλόκα σε Καισαριανή, Καλλιθέα, Ταύρο, Δουργούτι και σε άλλες συνοικίες. Έτσι, για μεγάλο διάστημα, η Κοκκινιά βρισκόταν σε συνεχή επιφυλακή..."

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Πετρέλαια στο Ιόνιο Πέλαγος, ελληνοαλβανικές σχέσεις και στο βάθος Τουρκία...

Διαβάζουμε στο Ποντίκι για τις αρνητικές εξελίξεις στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις με φόντο την αναζήτηση πετρελαίων στο Ιόνιο: "Δεν φτάνανε τα βάσανα με την οικονομική κατάσταση της χώρας, με ανοικτά θέματα με την Τουρκία στο Αιγαίο, τις ΑΟΖ, τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου, τις γκρίζες ζώνες στα νησιά μας, έρχεται τώρα και η Αλβανία να ανοίξει νέα πληγή στα θαλάσσια σύνορά μας στο Ιόνιο με την ποινικοποίηση της συμφωνίας που είχε υπογραφεί το 2009, δίνοντας νέες διαστάσεις στην ιστορία της συμφωνίας των δύο χωρών, η οποία ακυρώθηκε αργότερα από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας.

Δηλαδή, για να γίνουμε περισσότερο σαφείς, μια προκλητική ιστορία εξελίσσεται εδώ και μερικά χρόνια εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων, με πολλές υποψίες, όπως λένε οι πληροφορίες, ότι πίσω από την υπόθεση αυτή βρίσκεται η Τουρκία... την οποία δεν καταφέραμε για μια ακόμη φορά να αντιμετωπίσουμε διπλωματικά.

Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στην ποινική δίωξη του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας αλλά και της διαπραγματευτικής ομάδας. Και όλα αυτά γιατί, όπως λένε οι πληροφορίες, η συμφωνία αυτή δεν άρεσε καθόλου στους... ανατολικά ευρισκόμενους γείτονές μας, καθώς θεωρούν ότι αποτελεί ένα «κακό προηγούμενο» για τις διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο.

Έτσι, η Τουρκία, που έχει βάλει πόδι με τα μπούνια στη γειτονική χώρα και κατάφερε να έχει μέχρι και ναυτική βάση εκεί, ζήτησε – με τον τρόπο της βέβαια – από την Αλβανία να ακυρώσει τη συμφωνία, την οποία δεν είδε ποτέ με καλό μάτι, και τελικά τα κατάφερε.  

Η ποινική δίωξη

Τώρα βρισκόμαστε μπροστά στην ποινική δίωξη όχι μόνο του τότε υπουργού Εξωτερικών Λουλζίμ Μπάσα που υπέγραψε το 2009 με την Ντόρα, αλλά και της διαπραγματευτικής ομάδας. Η όλη διαδικασία κινήθηκε ύστερα από καταγγελία του σημερινού υπουργού Εξωτερικών της Αλβανίας Ντ. Μπουσάτι, όταν ζήτησε από τον γενικό εισαγγελέα να ερευνήσει τον τρόπο με τον οποίο διαπραγματεύτηκε ο Λουλζίμ Μπάσα τη συμφωνία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων με την Ελλάδα.

Οι πληροφορίες, κυρίως από την πλευρά των αλβανικών μέσων ενημέρωσης, αναφέρουν ότι οι εισαγγελείς προχώρησαν στην έρευνα με βάση τα στοιχεία που διαβίβασε το αλβανικό υπουργείο Εξωτερικών και τα οποία θεώρησαν σημαντικά, ώστε να ασκήσουν ποινικές διώξεις για παραβίαση του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει ότι για ποινικά αδικήματα που αφορούν υπογραφή συμφωνιών με ξένα κράτη, με αποτέλεσμα μερική ή ολική εκχώρηση επικράτειας (παραβίαση εδαφικής ακεραιότητας), η ποινή φυλάκισης είναι από 5 μέχρι 10 χρόνια.

Έγινε μάλιστα γνωστό ότι η Εισαγγελία Τιράνων προτίθεται να καλέσει και τους 11 εμπειρογνώμονες της διαπραγματευτικής ομάδας που συμμετείχαν στη σύνταξη της συμφωνίας, αλλά και τον τότε υπουργό των Εξωτερικών Λουλζίμ Μπάσα.

Πρωταγωνιστής ο  Έντι Ράμα

Πρωταγωνιστής στην υπόθεση αυτήν είναι ο σημερινός σοσιαλιστής ηγέτης και πρωθυπουργός της Αλβανίας, αυτό το καλόπαιδο... ο Έντι Ράμα, πρώην δήμαρχος των Τιράνων, επιστήθιος φίλος του Γιώργου Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, τους οποίους υποστήριξε στις εκλογές του 2009. Ηγέτης της αντιπολίτευσης τότε, αμφισβητούσε έντονα τη συμφωνία που είχε υπογραφεί μεταξύ των δύο χωρών και ταυτόχρονα έστελνε με βίντεο θερμά τηλεοπτικά μηνύματα... στήριξης, μιλώντας στα ελληνικά και υμνώντας τον Γιώργο ενώ σε κάποια από τις προεκλογικές εκδηλώσεις βρέθηκε στην Αθήνα, πλάι στον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ... για να αμφισβητήσει λίγο αργότερα τη συμφωνία αυτή.

Μετά τις εκλογές στην Ελλάδα και τη νίκη του Γιώργου, ο Έντι Ράμα άρχισε να δείχνει ένα άλλο πρόσωπο. Προφανώς άρχισε να στρώνει τον δρόμο για να κερδίσει και αυτός τις αλβανικές εκλογές. Ο «πράσινος αδελφός» του Γιώργου στα μέσα Οκτωβρίου, με συνέντευξη Τύπου σε έναν γνωστό στην Αλβανία, ανθελληνικό τηλεοπτικό σταθμό, πιεζόμενος από βουλευτές και διάφορους ακραίους κύκλους που στρέφονται κατά της χώρας μας και ταυτιζόμενος με αλβανικούς επεκτατικούς κύκλους, ζητάει την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας!!!

Και βέβαια δεν σταμάτησε εκεί... Έκανε προσφυγή κατά της συμφωνίας του 2009 στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Αλβανίας, το οποίο λίγο αργότερα, τον Ιανουάριο του 2010, την ακύρωσε, με την ελληνική πλευρά να καταπίνει την υπόθεση, με μόνη εξαίρεση μια διαμαρτυρία της Ντόρας προς την κυβέρνηση Παπανδρέου. Σήμερα που ο Έντι Ράμα είναι πρωθυπουργός η κυβέρνησή του έκανε ένα βήμα παραπάνω, ποινικοποιώντας την υπόθεση αυτήν και κλείνοντας κάθε πόρτα διαπραγμάτευσης.

Το θέμα αυτό πλέον έχει εξελιχθεί σε μία σοβαρή υπόθεση και για την Ελλάδα. Οι λόγοι που έχει πάρει τέτοια τροπή, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολιτικών παρατηρητών, είναι ότι Αλβανοί πολιτικοί με την έμμεση αλλά σαφή τουρκική υποστήριξη επιχειρούν όχι μόνο να ακυρωθεί η συμφωνία, αλλά και να μη βρεθούν στο μέλλον πολιτικοί ή εμπειρογνώμονες διαπραγματευτές που θα τολμήσουν να κλείσουν συμφωνία με βάση τις διεθνείς συνθήκες αλλά με τη λογική τού «όσο περισσότερα ζητάμε τόσο περισσότερα θα πάρουμε»... Να ακολουθήσει δηλαδή και η Αλβανία τη στρατηγική της έντασης και της αυθαιρεσίας που ακολουθεί η Τουρκία σε παρόμοιες περιπτώσεις για να μην υπάρξει τέτοιο προηγούμενο που θα δυσκολέψει τις δικές της κινήσεις...

Και βέβαια δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όλα αυτά εξελίσσονται ενώ η χώρα μας έχει ξεκινήσει την προκήρυξη παραχωρήσεων «θαλάσσιων οικοπέδων» στο Ιόνιο, προς έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.
Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι τι θα κάνει το υπουργείο Εξωτερικών και η κυβέρνηση. Ποιες είναι οι θέσεις τους. Θα παρακολουθεί το θέμα ως σιωπηλός θεατής;"

Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Η εισβολή της εφορίας στα σπίτια μας και το ΠΑΣΟΚ στο ρόλο του "καλού μπάτσου"

Η υπόθεση της "επιδρομής" των εφοριακών στα σπίτια των φορολογουμένων (αν αυτά έχουν δηλωθεί και επαγγελματικές κατοικίες) αποτελεί μια ακόμα απόδειξη για το ότι κάποιοι στην κυβέρνηση νομίζουν ότι ΟΛΟΙ οι Έλληνες τρώμε κουτόχορτο. Δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι για πολλοστή φορά κάποιοι -αφού ψήφισαν και υποστήριξαν κάποιο νομοσχέδιο - αποφάσισαν εκ των υστέρων να "το παίξουν Βελουχιώτηδες" βγάζοντας πύρινες ανακοινώσεις, δημιουργώντας απορία σε όλους εκείνους που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα και γνωρίζουν ότι τα νομοσχέδια δεν τα ψηφίζουν οι ΑΝ.ΕΛ. και το ΚΚΕ, αλλά το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ: επομένως το να βγάζει το ΠΑΣΟΚ ανακοινώσεις είναι αυτό που λέμε λαϊκά "δούλεμα ψιλό γαζί".

Και εξηγούμαστε..."Η κατοικία είναι κατοχυρωμένο άσυλο από τον 18ο αιώνα" δηλώνει εις εκ των κυβερνητικών εταίρων. Σωστά -πολύ σωστά. Αλλά μήπως δεν ήταν και όταν ψήφιζαν το εν λόγω άρθρο; Την περασμένη εβδομάδα φώναζαν για τον ΕΝΦΙΑ. Αλλά μήπως δεν ήταν άδικος (χειρότερος από το "χαράτσι") και όταν το ψήφιζαν και φωνάζαμε όλοι; Στον ίδιο νόμο το λάβαρο της επανάστασης το σήκωσαν και 21 βουλευτές της ΝΔ -όλοι εκ των οποίων το είχαν ψηφίσει όταν είχε κατατεθεί στην Βουλή...

Η τακτική βέβαια έχει μικροπολιτική διάσταση και δείχνει μια διάθεση κάποιοι να φανούν ότι έχουν "κατανόηση" παίζοντας το ρόλο του "καλού μπάτσου". Δείχνει παράλληλα και μια αμηχανία για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων των μέτρων που έχουν ψηφιστεί καθώς και την προχειρότητα με την οποία συνεχίζουν ν' αντιμετωπίζουν τα πάντα:κάποιοι αστοιχείωτοι νομοθετούν (συνήθως σε άσχετα νομοσχέδια) για σοβαρά θέματα χωρίς προετοιμασία, κάποιοι ψηφίζουν χωρίς να σκεφτούν και όλοι εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό, πανάκριβα. Και όταν οι ψηφίζοντες καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί τρέχουν ν' αντιδράσουν. Κατόπιν εορτής όμως κοροϊδεύοντάς μας...ΟΛΟΥΣ...

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

Το εμπάργκο στους Ρώσους και τα χαμένα 300 εκ. ευρώ

Με αφορμή το εμπάργκο των νωπών ευρωπαϊκών προϊόντων από την Ρωσία (ως "αντίποινα" για τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στους Ρώσους από την Ε.Ε.),  το Υπουργείο Εξωτερικών της χώρας μας εξέδωσε μια καθησυχαστική ανακοίνωση, κατά την οποία καλούνται οι Έλληνες παραγωγοί να μην ανησυχούν γιατί "θα δοθούν αποζημιώσεις" σ' αυτούς για την χασούρα που θα υποστούν.

Η χασούρα βέβαια δεν είναι καθόλου αμελητέα αφού υπολογίζετε σε πάνω από 300 εκ. ευρώ, ποσό σοβαρότατο που δεν περισσεύει σε κανέναν, ούτε στους παραγωγούς ούτε στην χώρα μας. Και λέμε στην χώρα μας γιατί πουθενά στο κείμενο των κυρώσεων που επέβαλε η Ε.Ε. δεν αναφέρεται στο ποιος θ' αναλάβει το κόστος των αντιποίνων, έτσι μπορούμε νομίζουμε να υποθέσουμε ότι τα χρήματα αυτά (που σίγουρα θα είναι λιγότερα από τα χρήματα που θα έπαιρναν οι εξαγωγείς από τους Ρώσους) θα τα πληρώσει η "φτωχή πλην τίμια Ελλάς" από κάποιο κονδύλι φυσικών καταστροφών, με τις γνωστές και μη εξαιρετέες καθυστερήσεις. Και οι μεν παραγωγοί θα πάρουν δηλαδή λιγότερα και εμείς θα δώσουμε χρήματα που θα μπορούσαν να πάνε αλλού.

Αυτό αποτελεί μια ακόμα πολλοστή απόδειξη ότι η χώρα μας ξέρει να συμμετέχει ως "ουρά" σε ευρωπαϊκές αποφάσεις, που γυρίζουν εις βάρος μας, εγείροντας ελάχιστες ενστάσεις. Θυμηθείτε την υπόθεση με το εμπάργκο στο Ιράν, παλαιότερα "εμπάργκο" στους Ρώσους κ.ο.κ.

Πέραν του αν το εμπάργκο είναι δίκαιο ή όχι (που προφανώς δεν είναι γιατί αν ήταν θα έπρεπε να υποστεί πλήρες εμπάργκο και το Ισραήλ, η Κίνα, οι ΗΠΑ κ.ο.κ. τον τελευταίο χρόνο για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία), είναι νομίζουμε αυτονόητο ότι η χώρα μας θα πρέπει να υπερασπίζετε ΚΑΤΑΡΧΗΝ τα συμφέροντά της. Αν η Γερμανία, η Μ.Βρετανία και οι λοιπές χώρες προωθούν τις δικές τους "ατζέντες" μπορούν ελεύθερα να το κάνουν ξεχωριστά. Και αν καλούμαστε ως χώρα να συμμετάσχουμε, θα πρέπει να ξεκαθαρίζουμε ότι θα πρέπει να έχουμε και την ανάλογη ευρωπαϊκή υποστήριξη. Όχι ευχολόγια βέβαια. Ρευστό. Γιατί εκεί μας πονάνε τέτοιου είδους εμπάργκο...

Και μπορεί επίσης μεν η ανακοίνωση να στρέφεται και ενάντια στην Τουρκία (που έσπευσε να υπογράψει συμφωνίες παράδοσης προϊόντων καλύπτοντας το ελληνικό κενό) αλλά αυτά θα πρέπει να τα λέμε δυνατά και ζητώντας επιβολή κυρώσεων και στα ευρωπαϊκά όργανα. Και μόνο όταν παίρνουμε τα ζητούμενα ανταλλάγματα να βάζουμε την υπογραφή μας. Διαφορετικά ας ακολουθούμε πορεία με αστερίσκους και υποσημειώσεις...Όπως κάνουν και άλλοι δηλαδή...Και ας κάνουμε "μαγκιές" με οικονομικό αντίκτυπο σε ζητήματα που μας αφορούν ως έθνος. Για να χαιρόμαστε τουλάχιστον ότι σταθήκαμε άξια - και ας πληρώσουμε τίμημα. Το να πληρώνεις όμως 300άρια (εκ. ευρώ) από την τσέπη σου για ζητήματα που δε σε αφορούν ούτε έξυπνο είναι ούτε φρόνιμο...Είναι απλά βλακώδες...

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

Οι καλύτερες γελοιογραφίες των ημερών...

Λίγο πριν τις καλοκαιρινές μας διακοπές...Μερικές από τις καλύτερες γελοιογραφίες των ημερών:










Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Αλλάζει η σύνθεση του ελληνικού χρέους; Τι μας επιφυλάσει το άμεσο μέλλον

Γράφει η "Καθημερινή" για τη σύνθεση του ελληνικού χρέους και τις συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει όσο αφορά το τι θα γίνει τους επόμενους μήνες. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, η μη βιωσιμότητα της υπάρχουσας κατάστασης δημιουργούν την αναγκαιότητα εναλλακτικών λύσεων, που θα μπορέσουν: α) να δημιουργήσουν μια συνέχιση ελέγχου της χώρας μέσω ενός "προγράμματος προσαρμογής" και β) να ενισχύσουν την ανάπτυξη της οικονομίας - μέσα στα πλαίσια βέβαια και με τον τρόπο που θέλει η Ε.Ε.
Βέβαια μέχρι να γίνουν οι συζητήσεις πράξεις, θα περάσει καιρός - και στο τέλος θα δούμε το λογαριασμό που θα πρέπει να πληρώσουμε...

"Τρεις μήνες νωρίτερα ξεκίνησε ο πόλεμος του ελληνικού χρέους, με όλες τις εμπλεκόμενες δυνάμεις να διαμορφώνουν τη θέση τους από τώρα.
Μπορεί επισήμως η Ευρωζώνη να έχει παραπέμψει τη σχετική συζήτηση για τα τέλη Αυγούστου, όταν είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει ο νέος έλεγχος της τρόικας, αλλά όλοι σπεύδουν να φτιάξουν μια ατζέντα γύρω από τη συζήτηση προς όφελός τους.
Όπως δημοσιεύει σήμερα η "Καθημερινή", τόσο η ελληνική πλευρά όσο και εκείνη των δανειστών έχουν ήδη επεξεργαστεί σενάρια και προτάσεις. Σχέδια τα οποία έχουν συζητηθεί μεταξύ τους. Εσχάτως, όμως, εισήλθαν στο παρασκηνιακό παιχνίδι και οι τράπεζες. Πρώτη ήταν μία γερμανική (η DZ Bank), η οποία συνέταξε έκθεση που αναδεικνύει το κόστος που θα έχουν για τους Γερμανούς φορολογούμενους τα νέα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που εξετάζει η Ευρωζώνη.

Σύμφωνα με την έκθεσή της, από τα μέτρα που εξετάζονται, το συνολικό κόστος για την Ευρωζώνη θα είναι 78,2 δισ. ευρώ και ειδικά για τους φορολογούμενους της Γερμανίας θα ανέλθει στα 22 δισ. ευρώ. Ωστόσο, η ίδια τράπεζα τον Σεπτέμβριο του 2013 είχε επίσης καταρτίσει έκθεση για το ελληνικό χρέος καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι μόνο ένα «κούρεμα» των επίσημων δανείων θα διασφάλιζε τη βιωσιμότητά του. Μάλιστα, εκτιμούσε πως από μια τέτοια απόφαση οι επίσημοι δανειστές θα καταγράψουν συνολικό κόστος 100 δισ. ευρώ, αλλά η ελληνική οικονομία θα μπορέσει να ορθοποδήσει. Αν κανείς συγκρίνει τις δύο εκθέσεις της ίδιας τράπεζας θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τη Γερμανία τη συμφέρει να μην «κουρευτούν» τα δάνεια που έχει δώσει στην Ελλάδα, αλλά να επιλεγεί κάποιος άλλος τρόπος διαχείρισης του ελληνικού χρέους. Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι σε αυτή τη φάση οι εκθέσεις αυτού του τύπου μόνο πολιτικά συμφέροντα μπορούν να εξυπηρετούν, στο πλαίσιο της δημιουργίας ατζέντας ενόψει της συζήτησης που θα ξεκινήσει στο τέλος του καλοκαιριού. «Το πλαίσιο αυτή τη στιγμή είναι τόσο ασαφές, που ο καθένας μπορεί να βγάλει το κόστος των πιθανών νέων μέτρων από πολύ μικρό έως τεράστιο», αναφέρει αρμόδιο στέλεχος που συμμετέχει στις συζητήσεις για το ελληνικό χρέος. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να δείξει ότι είναι ακόμα νωρίς για ασφαλή αποτίμηση των ενδεχόμενων νέων μέτρων.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι τους επόμενους μήνες ολοένα και περισσότερες τράπεζες θα αρχίσουν να δημοσιεύουν τις δικές τους εκθέσεις για το ελληνικό χρέος, σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν κλίμα υπέρ της μιας ή της άλλης πρότασης. Στο σημείο αυτό υπενθυμίζεται ότι η Ευρωζώνη -και ιδίως η Γερμανία- έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο «κουρέματος» των επίσημων δανείων, προκρίνοντας τη λύση της επιμήκυνσης των δανείων, χωρίς να αποκλείεται και μια νέα παρέμβαση στα επιτόκια των διμερών δανείων που διατέθηκαν στην Ελλάδα στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου (GLF). Οι περισσότεροι αναλυτές, πάντως, περιμένουν λίγο ακόμα προτού ξεκινήσουν να τρέχουν σενάρια για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Αυτό που αναμένουν είναι η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στα τέλη του μήνα. Αν και το Ταμείο έχει καταστήσει σαφές ότι στην παρούσα φάση δεν έχει προχωρήσει σε κάποια αναλυτική μελέτη βιωσιμότητας του χρέους, όλοι περιμένουν να δουν εάν θα τοποθετήσει την πρόβλεψή του για το ύψος του χρέους το 2020 σε επίπεδα υψηλότερα του 130% του ΑΕΠ (όπως αναφέρουν πληροφορίες ότι το εκτιμά) ή θα τη διατηρήσει στην περιοχή του 128% του ΑΕΠ (όπως προέβλεπε τον Ιούλιο του 2013).
Πάντως, είναι ξεκάθαρο ότι το ΔΝΤ συνεχίζει να επιμένει στην ανάγκη ενός νέου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους και συγκεκριμένα των δανείων που έχει διαθέσει ο επίσημος τομέας. Μάλιστα, αρκετοί μεταφράζουν την πρόβλεψή του ότι το χρέος θα είναι άνω του 130% του ΑΕΠ το 2020 ως μέσο άσκησης πίεσης προς την κατεύθυνση ενός νέου «κουρέματος».
Από την άλλη πλευρά, η Ευρωζώνη, που δεν θέλει ούτε να ακούει το ενδεχόμενο «κουρέματος», τοποθέτησε την εκτίμησή της για το μέγεθος του ελληνικού χρέους το 2020 στο 125% του ΑΕΠ. Δηλαδή, μία μόλις ποσοστιαία μονάδα υψηλότερα από τον στόχο της υποχώρησής του στο 124% του ΑΕΠ. Με αυτόν τον τρόπο, η Κομισιόν έστειλε το μήνυμα ότι το ελληνικό χρέος δεν χρειάζεται δραστικές παρεμβάσεις τύπου «κουρέματος» για να μειωθεί στο 124% του ΑΕΠ το 2020, αλλά με μικροαλλαγές στα επιτόκια και στον χρόνο αποπληρωμής των δανείων μπορεί να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του.

Νέα έκδοση ομολόγων εντός του έτους
Στο παρασκηνιακό παιχνίδι που εκτυλίσσεται γύρω από το ελληνικό χρέος, η Ελλάδα έχει ήδη διατυπώσει τη θέση της. Για να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους δεν απαιτείται «κούρεμα», αλλά μια επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του και κυρίως η μετατροπή των σημερινών κυμαινόμενων επιτοκίων των διμερών δανείων (GLF) σε σταθερά για πολλά έτη.
Πλέον, στο οικονομικό επιτελείο στρέφουν την προσοχή τους στο πώς θα καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για το διάστημα μεταξύ του Μαΐου 2015 και τα τέλη του 2016. Η κάλυψη αυτού του χρηματοδοτικού κενού θα είναι ένα από τα θέματα που θα απασχολήσουν τις συζητήσεις του επόμενου ελέγχου της τρόικας, στο πλαίσιο της διασφάλισης της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Εάν η κυβέρνηση παρουσιάσει εχέγγυα ότι το κενό καλύπτεται, τότε θα είναι πιο εύκολο να αποφασιστούν και τα μέτρα ελάφρυνση του χρέους, αλλά και η χαλάρωση της δημοσιονομικής πολιτικής από το 2016 και μετά.
Ενας τρόπος για να καλυφθεί το κενό αυτό είναι η άντληση κεφαλαίων από τις αγορές. Το οικονομικό επιτελείο σχεδιάζει να προχωρήσει σε νέα έκδοση ομολόγων εντός του έτους και εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν (πολιτική σταθερότητα, πιθανή αναβάθμιση από τον οίκο Moody’s την 1η Αυγούστου), τότε δεν αποκλείεται το νέο ομόλογο να εκδοθεί πριν από την έναρξη του νέου ελέγχου της τρόικας."

Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

Να και μια κρατικοποίηση από την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου...

Γράφει η εφημερίδα "Παρόν" για την υπόθεση του Μεγάρου Μουσικής και των χρεών του - που η κυβέρνηση θέλει να "ξεπληρώσει" με αντάλλαγμα τον "έλεγχο" του ιδρύματος: "Ξέρετε με πόσα χρέη φόρτωσε το Μέγαρο Μουσικής ο Χρήστος Λαμπράκης για να κάνει το κέφι του; Ψιλοπράγματα... Μόλις 245.000.000 ευρώ. Τόσα χρωστάει το Μέγαρο στις τράπεζες.
Και τώρα πάνε να τα φορτώσουν στο Δημόσιο. Δηλαδή, να πληρώσει τη νύφη ο ελληνικός λαός για ένα Συγκρότημα που εξυπηρετεί 2.000 με 3.000 φιλόμουσους, στο οποίο βέβαια δεν έχει πρόσβαση η επαρχία, ο απλός πολίτης. Δεν λέμε ότι δεν κοσμεί τον πολιτισμό μας. Και άλλοι Έλληνες, όμως, έχουν ιδέες που θα κάλυπταν κενά και θα ήθελαν να τις υλοποιήσουν, αλλά δεν έχουν μπάρμπα στην Κορώνη για να στέλνουν τον λογαριασμό στο Δημόσιο. Βάζουν το χέρι στην τσέπη, όπως το Ίδρυμα Νιάρχου, που έχει πράγματι εκπλήξει με τα έργα που κάνει, όπως το θαύμα που γίνεται στο Φαληρικό Δέλτα.

Το παράδοξο είναι ότι όλοι εκείνοι που έχουν σηκώσει εδώ και πέντε χρόνια τη σημαία της ιδιωτικοποίησης των πάντων, που θέλουν να περάσουν τα δημόσια αγαθά, ακόμη και το νερό και οι παραλίες μας, στους ιδιώτες-νέους φεουδάρχες, ΑΠΑΙΤΟΥΝ να κρατικοποιηθεί το Μέγαρο Μουσικής, που το έχουν ιδιώτες, οι οποίοι το βούλιαξαν, την ώρα μάλιστα που προτείνουν να ιδιωτικοποιηθούν ακόμα και τα μουσεία. Το κράτος είναι καλό όταν αναλαμβάνει να πληρώσει τα δικά τους θαλασσοδάνεια και να τους απαλλάξει, μάλιστα, από κάθε ευθύνη. Τον εμποράκο, όμως, που χρωστάει 5.000 ευρώ τον τραβάνε στο Αυτόφωρο και του δεσμεύουν κάποια ψίχουλα που έχει για τις δύσκολες στιγμές, ενώ κατάσχουν το σπίτι κάποιου που έχει πάρει δάνειο για να στεγάσει την οικογένειά του. Και ξέρετε ποια θα είναι η συνέχεια; Αφού καθαρίσει το Δημόσιο τα χρέη του Μεγάρου Μουσικής, αυτοί που σήμερα πιέζουν να κρατικοποιηθεί θα φωνάζουν ότι θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί. Αλλά και τώρα η λύση που μαγειρεύουν τα... σαΐνια είναι να συνεχίσουν να διοικούν το Μέγαρο Μουσικής, για να έχουν μαγαζάκι γωνία... Η... Πολιτεία θα έχει στο διοικητικό συμβούλιο έξι μέλη και ο Σύλλογος «Οι φίλοι της Μουσικής», που ευθύνεται για τα χρέη 245.000.000 ευρώ του Μεγάρου, θα έχει πέντε (!), οι οποίοι ασφαλώς και θα αποφασίζουν, αφού θα έχουν ισχυρές πλάτες στα ΜΜΕ, όπως και σήμερα.


Η ανάληψη από το κράτος της πληρωμής των δανείων του Μεγάρου που έχει ήδη συμφωνήσει η κυβέρνηση θα πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή. Εκεί όλα τα κόμματα και οι βουλευτές θα δώσουν εξετάσεις στους νταβατζήδες. Εκεί στην ψηφοφορία θα φανεί ποιοι είναι υπάκουα και καλά παιδιά... Να έχουν, πάντως, στον νου τους πως θα πουν «όχι» για ανάλογη ρύθμιση στον κόσμο που είναι πνιγμένος στα χρέη μόνο και μόνο εξαιτίας της κρίσης.


ΥΓ.: Άραγε, ο κ. Πάγκαλος συμφωνεί με το χάρισμα των 245.000.000 ευρώ που χρωστάει το Μέγαρο; Μαζί τα φάγαμε; Θα ήταν πολύ χρήσιμο να ακούγαμε την άποψή του
."

Μακρυά από μας ο λαϊκισμός. Και ναι - προφανώς είμαστε υπέρ των έργων πολιτισμού. Αλλά όμως...Δεν μπορεί το κράτος να φορτώνεται τέτοια ποσά την ίδια στιγμή που αρνείται να καλύψει με βασικές ιατρικές ειδικότητες μεγάλο μέρος του πληθυσμού (πληθυσμού που παρεπιπτόντως πληρώνει για ν' αναγκάζεται να πληρώνει ΚΑΙ ιδιωτικά αργότερα), ενώ κλείνει μουσικά σύνολα και μειώνει τις εξόδους των κρατικών θεατρικών σκηνών και των ΔΗΠΕΘΕ για λόγους οικονομίας και ενώ το Μέγαρο απευθύνεται ΜΟΝΟ στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου.

Μήπως να σοβαρετούν λίγο και ν' αφήσουν τους φίλους τους να κάνουν το κέφι τους με τα χρήματά τους και όχι με τα δικά μας;

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Γιατί ασχολούμαστε με τις απολυμένες καθαρίστριες;

"Γιατί ασχολούμαστε με τις απολυμένες καθαρίστριες;" Το ρώτησε η κυρία Βούλτεψη, το ανέφερε και ο κύριος Γεωργιάδης και θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουμε μια απάντηση - ώστε και αυτοί να μην έχουν πια απορία αλλά και οι απανταχού Ελληναράδες, που ασχολούνται περισσότερο με τις "καυτές" φωτογραφίες των "διάσημων" μοντέλων και (παρολίγο) ηθοποιών παρά με το γεγονός ότι 1,5 εκατομμύριο Έλληνες ψωμολυσάνε όντας άνεργοι και άλλα 2 εκατομμύρια όντας εργαζόμενοι.

Ασχολούμαστε λοιπόν με τις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών γιατί παρά το ότι για πάρα πολλά χρόνια αυτές μάζευαν τα σκουπίδια τα δικά μας και των υπαλλήλων του υπουργείου άνευ βασικών εργαλείων και προστατευτικού ρουχισμού, κάνοντας μια δουλειά που λίγοι θα ήταν υπερήφανοι να κάνουν, το Υπουργείο σε μια προσπάθεια να συμπληρώσει "τους αριθμούς", αποφάσισε να τις πετάξει στο καλάθι των αχρήστων.

Μα θα μας πείτε: "Και άλλους απόλυσαν". Ναι. Αλλά η διαφορά των καθαριστριών ήταν ότι αν και αυτές ούτε ιδιαίτερα συνδικαλιζόμενες ήταν, ούτε ιδιαίτερα οργανωμένες, αυτο-οργανώθηκαν και αποφάσισαν ν' αντισταθούν με κάθε μέσο που δίνει στους εργαζομένους η "κουτσή" δημοκρατία μας. Με διαδηλώσεις, πορείες, παραστάσεις διαμαρτυρίας, συμμετοχή σε δράσεις και τέλος με την καταφυγή στα δικαστήρια. Και όλα αυτά τα έκαναν ενωμένες και μαζικά. Κάτι δηλαδή που η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού "κώλωσε" να κάνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Στην προσπάθειά τους αυτή αντιμετωπίστηκαν με απαξίωση: από την κυβέρνηση, τα ΜΜΕ και από μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού που περιχαρακωμένο στην αχαρακτήριστη βλακεία που διακρίνει τον Έλληνα όταν δε θέλει να αναλάβει τις ευθύνες του είπε απλά "ε, και τι έγινε μωρέ; Καθαρίστριες είναι". Και πάνω απ' όλα έφαγαν και ξύλο - πολύ ξύλο - γιατί ήταν "αντιδραστικές", από εκείνους τους απογόνους του Αυστραλοπιθήκου που όλοι εμείς τους πληρώνουμε τζάμπα και βερεσέ, για να βαράνε όποιον δεν καταπίνει αμάσητο το παραμύθι της ευτυχίας του να είσαι άνεργος ή να έχεις μισθό 300 ευρώ.

Μα θα μας πείτε: "Και άλλοι έφαγαν ξύλο". Ναι Αλλά η διαφορά των καθαριστριών ήταν ότι αυτές πήγαν στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν. Και η κυβέρνηση αντί να παραδεχτεί ότι έκανε ΠΑΛΙ την μ@@@κεία του, είχε το θράσος να τις ξανασύρει στα δικαστήρια, μεγαλώνοντας τα δικαστικά έξοδα - εις βάρος όλων μας - για να εφεσιβάλει την απόφαση, τραβώντας την υπόθεση κι άλλο. Και επειδή η δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή αλλά δεν είναι κουφή - και όταν ακούει το τηλέφωνο το σηκώνει - έπεσαν τα απαραίτητα τηλέφωνα, ορίστηκε μια "σωστή" και απόλυτα ελεγχόμενη σύνθεση δικαστηρίου και εκδικάστηκε η έφεση της κυβέρνησης σε χρόνο ρεκόρ. Και επειδή το "δις εξαμαρτείν ουκ δικαστού (που θέλει να πάρει προαγωγή) σοφού", αυτή τη φορά η έφεση έγινε αποδεκτή και το θέμα παραπέμπεται στην τελική του εκδίκαση που θα γίνει κάποια στιγμή στα επόμενα 12 τέρμινα.

Παρόλα αυτά αυτές δεν το έβαλαν κάτω. Συνεχίζουν τον αγώνα. Κι ας είναι καθαρίστριες και ας μην έχουν 15 πτυχία η κάθε μία. Και ας μην έχουν τον Αλαφούζο ή τον Μπόμπολα από πίσω να τους υποστηρίζει και ας έχουν τον κάθε τυχάρπαστο Γεωργιάδη και την κάθε αισχρή Βούλτεψη να τους κουνάει το δάχτυλο. Και ας έχουν τα ΜΑΤ να τις βαράνε.

Γι' αυτό ασχολούμαστε...