Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Ο Αβραμόπουλος, η Ξενογιαννακοπούλου και τα ληγμένα εμβόλια...

Θα θυμάστε σίγουρα ότι τα αθώα προ-μνημονιακά χρόνια ασχολούμασταν με άλλα πράγματα - η ανεργία ήταν κάτω από 10%, οι μισθοί σε ικανοποιητικά επίπεδα και ο κίνδυνος για ό,τι κακό ήταν "εξωτερικός".

Το 2009 ήταν μια χρονιά που παρουσιάστηκε ένας κίνδυνος που σαν ανθρωπότητα είχαμε καιρό ν' αντιμετωπίσουμε - αυτός της πανδημίας. Ο Η1Ν1 παρουσιάστηκε (λανθασμένα όπως αποδείχτηκε στην πορεία) σαν ένας πιθανός κίνδυνος - πηγή θανάτου για εκατομμύρια ανθρώπους. Το πρόβλημα όμως ήταν άλλο. Ότι δεν υπήρχε δυστυχώς εμβόλιο που ν' αντιμετώπιζε αυτό το στέλεχος του ιού της γρίπης. Έτσι οι κυβερνήσεις πίεσαν, οι φαρμακευτικές άδραξαν την ευκαιρία και έφτιαξαν ένα εμβόλιο - στα πεταχτά - χωρίς αρκετές κλινικές δοκιμές υπό το φόβο των Ιουδαίων. Παράλληλα και μέχρι να ετοιμαστούν αυτά αγοράστηκαν εκατομμύρια αντι-ικά φάρμακα (τα tamiflu και relenza) τα οποία παρουσιάστηκαν (και σωστά) ως τα "πιο σχετικά" από τα υπάρχοντα...

Για το υπόλοιπο ιστορικό ανατρέχουμε στα ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας": "ο τότε υπουργός Υγείας (σ.σ. Δημήτρης Αβραμόπουλος) είχε παραγγείλει στην αρχή 8 εκατ. δόσεις με δεδομένο ότι θα καλυπτόταν ένα ποσοστό του πληθυσμού. Στη συνέχεια, όπως ο ίδιος υποστήριζε, οι νέες οδηγίες έλεγαν πως απαιτούνται διπλές δόσεις για να είναι αποτελεσματικό το εμβόλιο. Ετσι προχώρησε σε δεύτερη παραγγελία για να έχει στη διάθεσή της η χώρα μας 16 εκατ. δόσεις. Ομως γρήγορα απεδείχθη ότι οι Ελληνες με το φόβο των παρενεργειών γύρισαν την πλάτη στα εμβόλια Αβραμόπουλου. Παρά τις συνεχείς παραινέσεις, ελάχιστο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού εμβολιάσθηκε, ενώ ούτε καλά καλά οι επαγγελματίες υγείας δεν το είχαν κάνει. Οι επιστήμονες του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά και του υπουργείου Υγείας με συνεχείς ανακοινώσεις τους προσπαθούσαν να πείσουν τον κόσμο να σπεύδει να εμβολιαστεί. Μάταια όμως, γιατί ο φόβος υπερίσχυσε. Με την αλλαγή της κυβέρνησης και της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, η νέα υπουργός Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ήταν ουσιαστικά η πρώτη που άρχισε να αφήνει αιχμές για τον τρόπο προμήθειας και διάθεσης των εμβολίων.
Είχε κάνει λόγο για «υπερβολική παραγγελία πανδημικών εμβολίων της προηγούμενης κυβέρνησης», και η ίδια προχώρησε στην ακύρωση 12,3 εκατ. δόσεων εμβολίων, που αντιστοιχούσαν σε εξοικονόμηση περίπου 80 εκατ. ευρώ.Και έτσι από τις αρχικές 16 εκατ. δόσεις η χώρα μας, μετά τις ακυρώσεις, κράτησε στα ψυγεία μόνο 3.636.000 δόσεις. Βέβαια προηγήθηκαν ατελείωτες διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις με τις φαρμακευτικές εταιρείες που είχαν παράξει το εμβόλιο, χωρίς πάλι να αποφευχθεί η δικαστική διαδικασία."

Εκ των υστέρων λοιπόν φάνηκε ότι η όλη ιστορία ήταν υπερβολική. Κάποιοι είδαν "μια τρύπα", παρήγαγαν ακριβά εμβόλια, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αντέδρασε χωρίς μυαλό στην όλη υπόθεση και ανέβασε "στο κόκκινο" το συναγερμό κι εμείς ακολουθήσαμε - όπως και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Οι μόνοι που δεν έπεσαν στην παγίδα ήταν οι φτωχές αφρικανικές και ασιατικές χώρες - γιατί πολύ απλά δεν είχαν χρήματα ν' αγοράσουν τα εμβόλια (και στις οποίες παραδόξως κατέληξαν μεγάλες ποσότητες απ' αυτά για να μην "πάνε χαμένα"- βέβαια το μόνο σίγουρο ήταν ότι εξ αρχής ήταν εκείνες που τα χρειάζονταν αφού απ' εκεί είχε ξεκινήσει η εξάπλωση του ιού).

Το ερώτημα βέβαια είναι άλλο...Έγινε κάπου λάθος; Στην πραγματικότητα όχι - τουλάχιστον αρχικά. Τα δεδομένα που είχαν τόσο ο Αβραμόπουλος όσο και η κυβέρνησή τότε επέβαλαν την αγορά εμβολίων. Αν ήταν πραγματικός ο κίνδυνος έπρεπε να υπάρχουν αποθέματα. Το πρόβλημα είχε να κάνει με την απόφαση να παραγγελθούν "διπλές δόσεις" κάτι για το οποίο δεν υπήρχε χρόνος να γίνουν: σε μια πανδημία τα κύματα του ιού θα ήταν τέτοια που τα πρώτα κύματα θα καλύπτονταν επαρκώς από την πρώτη δόση - και θα υπήρχε χρόνος για προετοιμασία. Η υπερβολή έγινε με τα αντι-ικά φάρμακα, αλλά και γι' αυτά υπάρχει η σωστή δικαιολογία ήταν ότι στην πραγματικότητα ήταν η μοναδική γραμμή άμυνας που υπήρχε στην αρχή.

Έτσι καλώς έγιναν οι παραγγελίες, όπως καλώς η κ. Ξενογιαννακοπούλου τις ακύρωσε - με διαπραγματεύσεις και δικαστικές διαμάχες - όταν της δόθηκε η ευκαιρία, αφού είδαμε ότι δεν υπήρχε πλέον ανάγκη.Τα φάρμακα βέβαια μετά λήξανε και κατέληξαν στις (ειδικές ελπίζουμε) χωματερές. Χασούρα υπήρχε αλλά δεν φταίει ο Αβραμόπουλος σ' αυτήν την περίπτωση: όταν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χτυπάει την καμπάνα, ποιος μπορεί να την αγνοήσει; Γι' αυτό λοιπόν ας μη "βαράμε" τον Αβραμόπουλο γι' αυτό... Έχουμε εξάλλου για τόσα άλλα θέματα να τον κατηγορήσουμε...

Δεν υπάρχουν σχόλια: