Σάββατο 31 Μαΐου 2014

Χάρισμα χρεών στα ναυπηγεία διαμέσου νομοσχεδίου για την παιδική πορνογραφία

Και το αίσχος της κατάθεσης άσχετων τροπολογιών σε νομοσχέδια συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Το τελευταίο κατόρθωμα της κυβέρνησης έχει να κάνει με μια υπερβολικά πονηρή ρύθμιση χρεών των ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ναυπηγείων σε ασφαλιστικά ταμεία, η οποία "κόλλησε" σ' ένα νομοσχέδιο που ρύθμιζε ποινές για την παιδική πορνογραφία. Αφήνοντας στην άκρη την απαράδεκτη αυτή πρακτική (η οποία υποτίθεται ότι θα σταματούσε από πέρσυ) ας δούμε λίγο τις λεπτομέρειες της υπόθεσης.

Πιο συγκεκριμένα η τροπολογία εξαιρεί τα Ναυπηγεία Σύρου από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και επιπλέον αναστέλλει κάθε μέτρο εναντίον των υπευθύνων για όλες τις ναυπηγικές επιχειρήσεις (Ελευσίνας, Σκαραμαγκά, Σύρου κ.α) για οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία.

 Η τροπολογία αυτή φορτώνει με 12.500.000 ευρώ χρέος το ΙΚΑ - ΤΕΑΜ και άλλα ασφαλιστικά ταμεία, ωφελόντας ουσιαστικά το ναυπηγείο Νεώριο της Σύρου, του επιχειρηματία Ν. Ταβουλάρη, και κάποιες μικρές επισκευαστικές επιχειρήσεις που ανήκουν σε εργολάβους.

Η τροπολογία υπογράφεται από τους υπουργούς Οικονομικών, Εργασίας και Δικαιοσύνης, ενώ κατατέθηκε στο νομοσχέδιο με τίτλο «Καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης παιδιών και της παιδικής πορνογραφίας» (!!!).

Έτσι κατά παρέκκλιση των σχετικών διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας το ναυπηγείο Σύρου θα μπορεί να έχει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017, υπό την προϋπόθεση ότι θα καταβάλλει κάθε μήνα το 0,70% των ασφαλιστικών εισφορών που όφειλε ως και τις 30 Απριλίου 2014 και παράλληλα στο εξής θα καταβάλει κανονικά τις εισφορές των περίπου 400 τακτικών και έκτακτων εργαζομένων που απασχολεί.

Σύμφωνα με την έκθεση του Λογιστηρίου του Κράτους, το ναυπηγείο οφείλει συνολικά 10 εκατομμύρια ευρώ. Με βάση την τροπολογία θα πληρώνει 70.000 ευρώ το μήνα, ώστε μέχρι τις 30 Ιουνίου του 2017 να έχει εξοφλήσει συνολικά 2,5 εκατ. Ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα 7,5 εκατ. ευρώ κεφαλαιοποιούνται.  Αντίστοιχα προβλέπονται και για τις επισκευαστικές επιχειρήσεις, ενώ αναφέρεται ακόμα ότι αναστέλλονται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2017 όλες οι πράξεις διοικητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης για τις συγκεκριμένες οφειλές, κάθε ποινική δίωξη σε βάρος των υπευθύνων (φυλάκιση ή χρηματική ποινή) και παράλληλα παρατείνεται μέχρι τις 30 Ιουνίου 2015 η προθεσμία -η οποία έληξε στο τέλος του 2013- αναστολής λήψης αναγκαστικών μέτρων κατά αυτών των επιχειρήσεων για οφειλές προς το ΙΚΑ και λοιπούς ασφαλιστικούς φορείς που εποπτεύονται από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.

Γιατί όμως τόση σπουδή; Γιατί τα ποσά αυτά θα χαθούν από τα ελλείμματα ασφαλιστικά ταμεία; Στη θεωρία είναι το προφανές δηλ. «η προστασία των θέσεων εργασίας» και «η στήριξη της ναυπηγικής βιομηχανίας της χώρας». Όμως... Πως ο κύριος Ταβουλάρης ζητάει χαριστικές ρυθμίσεις όταν ο ίδιος του ο όμιλος δεν υποστηρίζει τα ναυπηγεία; Από την άλλη κανείς δεν μας εξηγεί πως και γιατί τα Ναυπηγεία της Σύρου (και όχι μόνο αυτά) ενώ εισπράτουν από το βασικότερο πελάτη τους (δηλ. το Ελληνικό δημόσιο) δεν αποδίδουν τους απαραίτητους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές;

Μήπως δεν θα ήταν πιο σοβαρή κίνηση από πλευράς της χώρας μας, να προωθήσει αλλαγές στις διάφορες οδηγίες, κανονισμούς και αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε διάλυση την ναυπηγική στην χώρα μας προς όφελων των ναυπηγείων της Β. Ευρώπης και της Ασίας; Και τέλος...Μήπως αυτή η ρύθμιση θεωρηθεί "κρατική ενίσχυση" της ναυπηγικής βιομηχανίας και (ξανά)φέρει σε σύγκρουση την χώρα μας με την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Παρασκευή 30 Μαΐου 2014

Να πως γίνονται τα πλεονάσματα (απλά μαθήματα οικονομίας από τον κύριο Στουρνάρα)

Την ίδια μέρα που πριν 73 χρόνια δύο νέοι μαθητές κατέβαζαν την Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη (σχετικό αφιέρωμα βρίσκεται εδώ), δίνοντας μια ηθική ικανοποίηση στους δοκιμαζόμενους Έλληνες, η κυρίαρχη είδηση στην χώρα μας είναι μια ακόμα ένδειξη ότι αυτό που ορίζει ο θυμόσοφος λαός σα "παπατζιλίκι" αποτελεί βασική πολιτική πρακτική των κυβερνώντων.

Και εξηγούμαστε μέσα από τον τίτλο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπία": "ρεσάλτο στον κουμπαρά της εταιρείας του Κτηματολογίου έκανε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, υφαρπάζοντας από τα τέλη των ιδιοκτητών ακινήτων 250 εκατομμύρια ευρώ.Το ποσόν, που προοριζόταν για τη συνέχιση του έγου, το ενέγραψε στο περιβόητο «πρωτογενές πλεόνασμα», το οποίο διαφημίστηκε από την κυβέρνηση ως μεγάλη επιτυχία. Η Εθνικό Κτηματολόγιο και Χαρτογράφηση Α.Ε προβαίνει σε στάση πληρωμών, έναντι των πελατών και προμηθευτών της, βάζει λουκέτο σε υπηρεσίες της ενώ όλες οι μελέτες κτηματογράφησης και δασικών χαρτών τινάζονται στον αέρα."

Με απλά λόγια λοιπόν όχι μόνο ένα αναγκαίο εθνικά έργο παρά την κατασπατάληση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ έχει μείνει ακόμα ημιτελές, όχι μόνο το κράτος δεν προέβλεψε τους απαραίτητους πόρους ώστε αυτό να προχωρήσει επιτέλους - μετακυλίοντας το κόστος στους πολίτες, αλλά από το "χαράτσι" που επέβαλε σε αυτούς, ο αξιότιμος κύριος Στουρνάρας "τσέπωσε" ένα πολύ μεγάλο (και σημαντικό για το έργο) ποσό για ν' ασκήσει μικροπολιτική πριν τις ευρωεκλογές μπας και αυξήσει τα ποσοστά του καταρρέοντος κυβερνητικού συνασπισμού.

Με τη βοήθεια λοιπόν του ρεπορτάζ ολοκληρώθηκε το παζλ της προέλευσης του περίφημου "πλεονάσματος" το οποίο με τόσο ύστερη απλοχεριά μοιράζεται σα ελεημοσύνη κυρίας του Ψυχικού σε φτωχομπατήριδες έξω από εμπορικό κέντρο της Γλυφάδας: α) καθυστερούμενα σε προμηθευτές του Δημοσίου, β) καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ και γ) τέλη ιδιοκτητών ακινήτων για την εγγραφή τους στο Κτηματολόγιο.

Ο κύριος Στουρνάρας λοιπόν θυμίζοντας μεγαλοκαρχαρία που δεν πληρώνει τις φορολογικές του υποχρεώσεις αλλά καλοτρώει στις ψαροταβέρνες στην Ακτή Τζελέπη στον Πειραιά ξοδεύοντας 200ευρα, αδιαφορεί για το δημόσιο συμφέρον, το οποίο επιβάλει την ύπαρξη του Κτηματολογίου. Ξέρει πολύ καλά ότι έχοντας την εξουσία στα χέρια του το μόνο που θα έχει να κάνει είναι να "κλείσει" την εταιρεία, να κρίνει άκυρο το έργο και να το ξαναξεκινήσει αργότερα, χρεώνοντας καινούργια τέλη τους ιδιοκτήτες. Θα έχει κάνει όμως "το κομμάτι του" και ο κύριος Σαμαράς θα μπορεί να λέει ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε". Συγχαρητήρια σε όλους...

Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Δεν πρέπει να τους περάσει!

Μερικές φορές η αντίσταση έρχεται και από μέρη που δεν το περιμένει κανείς... Διαβάστε το παρακάτω άρθρο - και θα σας πούμε από που προέρχεται στο τέλος...

" Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε νησιά. Κως, Άνδρος, Σύρος. Μια αλληλουχία του μπλε. Μέχρι δεκαπέντε ετών ζούσα πλάι στη θάλασσα. Οι «αποσκευές» μου είναι η αλμύρα, τα χρώματα του μελτεμιού, η άμμος που τρύπωνε στα αυτιά. Θυμάμαι τα πλοία που έμπαιναν στο λιμάνι, την προσμονή του καινούριου. Αυτή τη λαχτάρα να μάθεις νέα, καθώς οι μπουκαπόρτες άνοιγαν σαν παράθυρα στον κόσμο φέρνοντας ανθρώπους, ιδέες, ιστορίες και μαζί εφημερίδες, βιβλία, τα πρώτα μου κόμικ... Στην αμμουδιά του Αγίου Πέτρου στο Γαύριο έμαθα τι σημαίνει ανοιχτός ορίζοντας. Ελευθερία. Εκεί γυρνάω πάντα, όσο μακριά κι αν φτάσω, γιατί ο κύκλος της αθωότητας δεν κλείνει ποτέ. Αυτή η παραλία είναι ο δικός μου τρόπος να επιστρέφω στο φως. Όλοι αυτό δεν κάνουμε; Σ' αυτό το ταξίδι που είναι η ύπαρξη, σαν τον Κοντορεβιθούλη του παραμυθιού αφήνουμε πίσω μας ψιχουλάκια -μουσικές, στίχους, μυθιστορήματα, χρώματα, φαντασίες, ιδέες, φευγαλέες εικόνες, θραύσματα της μνήμης και άλλα μικρά θαύματα του νου-, ψιχουλάκια μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, που μας βοηθούν να βρίσκουμε πάντα το δρόμο μας. 

Καταλαβαίνω πολύ καλά, λοιπόν, γιατί ο Έλληνας αντιδρά στο σχέδιο παράδοσης των αιγιαλών. Όλοι έχουμε το δικό μας μερίδιο στο καλοκαίρι, είτε είμαστε γεννημένοι στην ηπειρωτική είτε στη νησιωτική Ελλάδα, γιατί η χώρα μας δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια χούφτα δαντελένια ακρογιάλια. Και η ζωή μας, η ζωή που έζησαν οι γονείς μας, οι παππούδες μας, αυτή που θα ζήσουν τα παιδιά, τα εγγόνια μας, δεν είναι παρά μια ατέρμονη διαδρομή από καλοκαίρι σε καλοκαίρι. Ένα πηγαινέλα από λιμάνι σε λιμάνι, από βραχάκι σε βραχάκι, μια βόλτα σε χωματόδρομους ανάμεσα σε ξερολιθιές με φραγκοσυκιές, σε μικρά πευκόφυτα μονοπάτια που ίσως οδηγούν στο απάτητο, στο ανέγγιχτο. Όλη η ιστορία μας συνοψίζεται στην αέναη επιστροφή μας σ' εκείνη την ερημική παραλία όπου μάθαμε τα πρώτα μας ροκ τραγούδια και γύρω από μια φωτιά ανακαλύψαμε τον έρωτα και τη μυθολογία του.  Όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων ανεχτήκαμε πολλά και στερηθήκαμε ακόμα περισσότερα. Τους αφήσαμε, κακώς, να ρημάξουν το δημόσιο σύστημα υγείας, να απαξιώσουν την παιδεία, να εξευτελίσουν τους γονείς μας περικόπτοντας τις συντάξεις και τα ασφαλιστικά τους κεκτημένα, να οδηγήσουν παιδιά στην πείνα και απελπισμένους άνεργους στην αυτοκτονία. Νομίζω ήρθε η στιγμή να πούμε: Μέχρι εδώ. Ό,τι άρπαξαν, άρπαξαν. Υπομείναμε αρκετά, δεν θα τους αφήσουμε να βιάσουν το συλλογικό μας ασυνείδητο. Είναι λες και ένα βρόμικο χέρι μπαίνει βαθιά μέσα μας, εκεί όπου φυλάσσουμε τα άχραντά μας, και ξεριζώνει την ίδια μας την ταυτότητα. Το κατάπτυστο νομοσχέδιο που θα ξεπουλήσει τις ακτές της χώρας μας, δηλαδή την ανεκτίμητη και χιλιοτραγουδισμένη στα πέρατα του κόσμου μοναδικότητά της, δεν πρέπει να περάσει.

Γιατί η συζήτηση δεν περιορίζεται μονάχα σε ένα κομμάτι, π.χ. στη δημιουργία της περίφημης -εδώ γελάμε!- Ριβιέρας στο Ελληνικό, αφορά ολόκληρη την Ελλάδα απ' ακρη σ' άκρη. Η υπουργός Τουρισμού Όλγα Κεφαλογιάννη, σε διεθνές συνέδριο του Economist με θέμα «Ευρώπη και Αραβικός Κόσμος», μίλησε για τεράστια τουριστικά συγκροτήματα με χιλιάδες κατοικίες, γήπεδα, μαρίνες, παραθαλάσσια οικήματα με σουίτες, στην Κεντρική Ελλάδα, στο Λασίθι της Κρήτης και στην Ιθάκη. Η ίδια είπε επίσης ότι το νέο θεσμικό πλαίσιο που έχει καταρτιστεί στη χώρα βάζει τέλος σε χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες που αποτελούν τροχοπέδη στις επενδύσεις.

Προφανώς ένα από τα εμπόδια είμαστε όλοι εμείς που αντιδρούμε στο άγριο ξεπούλημα. Φιλοδοξούν, βέβαια, όσοι έχουν συμφέροντα, το νέο νομοσχέδιο να τους λύσει τα χέρια ώστε να αισχροκερδήσουν καταστρέφοντας έναν τόπο μοναδικού κάλλους που φημίζεται για την αγνότητά του.  Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου σε πρόσφατο άρθρο του, «η Ελλάδα, χωρίς τις ειδυλλιακές, ανέγγιχτες παραλίες της χάνει και το τελευταίο ίχνος αυθεντικότητάς της και, αντί να διεκδικεί αυτό που της αξίζει, δηλαδή να είναι μια αριστορατική οικοδέσποινα για κοινό υψηλών προδιαγραφών, επιλέγει, ή μάλλον αναγκάζεται από ένα πραξικοπηματικό καθεστώς να κατέβει στις πιο ξεφτιλισμένες πιάτσες διεθνούς ανταγωνισμού διεκδικώντας την πελατεία της χαμηλότερης στάθμης ή τον προνομιούχο της πλέον αντικοινωνικής ελίτ που έχει ποτέ γνωρίσει η ανθρωπότητα, αυτήν του 1% του παγκοσμιοποιημένου, κληρονομικού, ολιγαρχικού πλούτου. (...) Οι παραλίες της Ελλάδας είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας τουριστικός προορισμός – είναι κάτι σαν το Grand Canyon, σαν τους κοραλλιογενείς υφάλους, σαν το Μέλανα Δρυμό. Είναι ένα θαύμα της φύσης και πρέπει να παραμείνει ανέγγιχτο, επειδή είναι ιεροσυλία το να στερήσεις αυτή την εμπειρία και κληρονομιά από τις επόμενες γενιές στο βωμό του κέρδους».

Η πρόταση του Υπουργείου Οικονομικών παραβιάζει το σύνταγμα, το εθνικό και το κοινοτικό δίκαιο, αφού νομιμοποιεί τα αυθαίρετα στον αιγιαλό και τις καταπατημένες εκτάσεις, επιτρέπει στις ξενοδοχειακές μονάδες να μπαζώσουν ακτές, περιορίζει την πρόσβαση των πολιτών στις ελεύθερες και ανοιχτές παραλίες και καταστρέφει καθολικά την εικόνα της χώρας, όπως έκανε κάποτε και η αντιπαροχή στην ωραία Αθήνα. Σύμφωνα με τη WWF, πρόκειται για ένα οικολογικό έγκλημα με ανυπολόγιστες συνέπειες. Η περιβαλλοντική οργάνωση κάλεσε τους πολιτικούς να ασκήσουν πιέσεις ώστε να μη φτάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή.

Ήδη πολλοί βουλευτές -ακόμα και κυβερνητικοί, όπως η Φωτεινή Πιπιλή και η Ντόρα Μπακογιάννη- δήλωσαν ότι θα αρνηθούν να το ψηφίσουν, ενώ ο γενικός γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών Γιάννης Φ. Ιωαννίδης, με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών (13/5), επισημαίνει στην κυβέρνηση τους μεγάλους κινδύνους που προκύπτουν από αυτό. «Σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή, όπου η προστασία του αιγιαλού και της παραλίας διεθνώς αυξάνεται (βλ. π.χ. την περίφημη αδόμητη ζώνη 100 μέτρων από τον αιγιαλό στη Γαλλία), είναι παράδοξο στη χώρα μας να προτείνονται διατάξεις που υποβαθμίζουν ποιοτικά και ποσοτικά τη μέχρι σήμερα προστασία» αναφέρει χαρακτηριστικά.  Βασικό ρόλο, καθώς φαίνεται, έπαιξαν οι αντιδράσεις των πολιτών.

Παρακολουθώντας όλο αυτό το κύμα που έχει ξεσπάσει κατά του κατάπτυστου νομοσχεδίου, νιώθω ότι υπάρχει ελπίδα. Μετά από τέσσερα χρόνια μνημονίων οι Έλληνες δείχνουμε επιτέλους να ξυπνάμε. Οι τελευταίες εξελίξεις, όσο ακόμα γράφεται αυτό το σημείωμα, μιλούν για ένα τσουνάμι οργής, που ελπίζω να βάλει φρένο στην τσιμεντοποίηση των αιγιαλών. Οι υπογραφές που συγκεντρώνονται ηλεκτρονικά έχουν ξεπεράσει τις 100.000 και το θέμα θα εισαχθεί στο Ευρωκοινοβούλιο (πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών). Παράλληλα οι πολίτες οργανώνονται με όποιον τρόπο μπορούν: Συμμετέχοντας σε ανοιχτές συζητήσεις, όπως αυτή που έγινε στην Τεχνόπολη στις 9/5 με σύνθημα «STOP στην καταστροφή των ελληνικών αιγιαλών». Mε την εγγραφή τους σε γκρουπ στο Facebook (π.χ. η ομάδα https://www.facebook.com/aigialoi, που έχει ως περιγραφή «Δρούμε άμεσα για να σταματήσει το νομοθετικό έγκλημα για την καταστροφή των ελληνικών αιγιαλών», έχει συγκεντρώσει 34.760 υποστηρικτές). Υπογράφοντας σε πλατφόρμες κατά του νομοσχεδίου (στον ιστότοπο avaaz.org έχουν συγκεντρωθεί 132.089, ενώ στο change.org 30.251).

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Επικρατείας Δημήτρη Σταμάτη (13/5, Τα Νέα), η κυβέρνηση παγώνει προς το παρόν το θέμα του αιγιαλού, ύστερα και από την κατακραυγή τόσο των περιβαλλοντικών οργανώσεων όσο και βουλευτών της αντιπολίτευσης αλλά και της συμπολίτευσης. Έτσι η συζήτηση θα ανοίξει ξανά μετά τις ευρωεκλογές.  Αν κάτι έχει να μας διδάξει αυτή η ιστορία είναι ότι οι πολίτες, όταν είναι ενωμένοι μπροστά σε έναν κοινό στόχο, μπορούν να κάνουν θαύματα. Η οργάνωση στις μικρές κοινωνίες, είτε σε τοπικό επίπεδο στους δήμους και τις κοινότητες είτε σε ομάδες στο διαδίκτυο, μπορεί να ανοίξει το δρόμο στο λαό για να διεκδικήσει το δίκιο του και να προστατεύσει τη χώρα του ή το σύνταγμά της όταν αυτό καταπατείται. Το έχουμε δει να συμβαίνει ξανά, στην Κερατέα. Ελπίζω να το δούμε σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε παράκτια περιοχή την οποία σκοπεύουν να θυσιάσουν στα ξένα συμφέροντα. Βλέποντας το χάρτη με τις περιοχές-στόχο του νομοσχεδίου είπα σε ένα φίλο από την Κερατέα: «Θα έρθουν κι από τα μέρη σας». «Ας τολμήσουν, μου απάντησε, τώρα ξέρουμε πώς να τους αντιμετωπίσουμε». Και το εννοούσε! Τους πιστεύω. Πάντα αυτές οι μάχες, όταν δίνονται με πάθος, κερδίζονται. Γιατί μια τοπική κοινωνία που βρίσκεται σε κίνδυνο είναι πιο ισχυρή από όλα τα ΜΑΤ του κόσμου. Το να παλεύεις για το σπίτι σου, τη γειτονιά, τον τόπο σου ή για την ίδια σου την επιβίωση έχει τέτοια δύναμη που μπορεί να κινήσει βουνά.

 Μια πρόσφατη έρευνα φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, οι οποίοι παρακολούθησαν στενά τον τρίμηνο απεργιακό αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων Ανώτατων Ιδρυμάτων, έδειξε ότι οι αγώνες διευρύνουν τους ορίζοντες ενός ανθρώπου, χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης και επιφέροντας ψυχική ισορροπία. Να τι αναφέρουν οι φοιτητές Δανάη Λαζάρου και Νίκος Χριστοδουλάκης του Τμήματος Ψυχολογίας του εν λόγω πανεπιστημίου: «Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η καλύτερη ψυχοθεραπεία είναι να αγωνίζεται κάποιος για τη διεκδίκηση της ζωής που του στερούν. Στην πράξη ατσαλώνεται ο νέος άνθρωπος της συλλογικότητας, παραμερίζοντας στο διάβα του τον ατομικισμό και τα διάφορα προβλήματα που δημιουργεί στις σχέσεις του με την κοινωνία. Αν διδαχθούμε από τον αγώνα των διοικητικών, έχουμε πολλά να μάθουμε. Αν τον αφήσουμε πίσω, είμαστε καταδικασμένοι να χάσουμε τον καινούριο κόσμο που είναι έτοιμος να γεννηθεί». Κι εγώ αισθάνομαι ότι κάτι καινούριο γεννιέται. Οι αντιδράσεις για τις παραλίες ήταν μονάχα η αφορμή. Τώρα αρχίζουν όλα.

YΓ.Διαβάζω σήμερα (21/05/14) ότι ο επίτροπος Οικονομικών της Κομισιόν Σιμ Κάλας, αντικαταστάτης του Όλι Ρεν, απάντησε σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιου στις ευρωεκλογές Νίκου Χουντή ότι «ο νόμος για τον αιγιαλό είναι μνημονιακή δέσμευση της ελληνικής κυβέρνησης και πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα». Θεωρώ ότι, τώρα περισσότερο από πριν, πρέπει άμεσα να ενεργοποιηθούμε όλοι. Ο καθένας όπως μπορεί και από το μετερίζι στο οποίο βρίσκεται. Δεν πρέπει να τους περάσει. Αυτές οι παραλίες είναι δικές μας. Κανένας δεν μας ρώτησε όταν υπέγραφαν το ξεπούλημά τους."

Το παραπάνω άρθρο είναι της Φλώρας Τζημάκα και είναι το editorial του πιο πρόσφατου γνωστού γυναικείου περιοδικού "Εlle"... Θα το πίστευε αυτό ποτέ κανείς;

(Παρεπιπτόντως ο κύριος Θεοδωράκης, θα βρει λίγο χρόνο να πάρει θέση για το συγκεκριμένο θέμα; Οι υποψήφιοι και εκλεγέντες ευρωβουλευτές του ίσως;)

Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Μαρινάκης, Μπέος, το κόμμα των 12 ψήφων και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις

Ως λαός συνεχίζουμε να εκπλήσσουμε τους εαυτούς μας...Αρνητικά πάντα. Γιατί δεν μπορεί να ελπίζει για το μέλλον της χώρας όταν η ψήφος πέφτει έτσι αβίαστα και αβασάνιστα σαν αστείο. Η' ακόμα χειρότερο σα σοβαρή αντίληψη και θέση. Και εξηγούμαστε...

Στην χώρα μας έγινε για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά αυτό που άλλες χώρες (κυρίως της Ανατολικής Ευρώπης) βλέπουν εδώ και καιρό: ιδιοκτήτες και άτομα προερχόμενα από τον υπόκοσμο να εκλέγονται δήμαρχοι σε μεγάλες πόλεις. Έτσι καταρχήν είχαμε το φοβερό παράδοξο σε μια πόλη (με μεγάλη καλλιτεχνική παράδοση παρεπιπτόντως) όπως τον Βόλο να εκλέγεται ο Αχιλλέας Μπέος, νικώντας μάλιστα τον υποψήφιο δήμαρχο του ΣΥΡΙΖΑ. Πως τα κατάφερε; Τι έγινε ακριβώς; Εκεί με μια στιγμή σύμπνοιας που θα ζήλευαν και οι αντάρτες στον Γοργοπόταμο, το ΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συνδέθηκαν ενάντια στο κοινό εχθρό. Όχι τους Γερμανούς Ναζί αυτή τη φορά. Αλλά τα "βδελυρά" υποκείμενα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ επισήμως πρότεινε "λευκό ή άκυρο" αλλά υπογείως προέκρινε Μπέο. Το γιατί, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε και όπως σωστά διαβάζουμε στο blog της Σφήκας: "  "άντε να βρεις άκρη με την εξίσωση ανάμεσα στον αριστερό υποψήφιο στον Βόλο και τον Αχιλλέα Μπέο. Τον Μπέο, μάλιστα. Και σχόλιο ουδέν. Εδώ σπάνε τα μολύβια τους και ο Μαρξ και ο Φρόιντ. Αναρωτιέται μόνο ο κάθε άνθρωπος με κοινή λογική. Δηλαδή τώρα αυτοί ξέρουν τόσο καλά όσους ψήφισαν τον υποψήφιό τους στον πρώτο γύρο, που να πιστεύουν ότι μεταξύ Μπέου και αριστερού θα προτιμήσουν αποχή, λευκό, ή άκυρο. Και το βράδυ που ο Μπέος θα πανηγυρίζει στο δημαρχείο, αυτοί θα πανηγυρίζουν που πέρασε η γραμμή. Και θα φωνάζουν με κομματική υπερηφάνεια: Μπεεε, ο Μπέος."

Για την περίπτωση Μαρινάκη δεν έχουμε να πούμε και πολλά. Τα είπε ο Βασίλης Μιχαλολιάκος (τι τραγική ειρωνία - ένας δήμαρχος με τη σημαία της ΝΔ να μιλάει για παρασκήνιο). Για τα ψηφοδέλτια που έφευγαν από τα συσίτια, για το "no politica" σύνθημα των φιλάθλων του Ολυμπιακού που έγινε κουρελόχαρτο με τις προτροπές από τα μεγάφωνα του Καραϊσκάκης, για τα πρωτοσέλιδα του "Πρωταθλητή", τη στάση του Υπουργού Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλου (για την οποία είχαμε γράψει εδώ) και για πολλά άλλα που μόνο υπερηφάνεια δε θα έπρεπε να γεμίζουν τους Πειραιώτες. Η ειλικρίνεια δε του Μαρινάκη ήταν αφοπλιστική: "Δεν μπορώ να κατέβω δήμαρχος γιατί έχω off-shore γι' αυτό βάλαμε μπροστά τον Μώραλη" (σα να λέει ότι ο κ. Μώραλης και πλέον δήμαρχος Πειραιά δεν είναι αυτόφωτος αλλά μπήκε μπροστά κατά τύχη) και "αν δεν κατέβαινα υποψήφιος θα ψήφιζα Δρίτσα γιατί ήταν ο μόνος που δούλεψε όντας στην αντιπολίτευση" (σα να λέει δηλαδή ότι υπήρχε αξιόλογος άνθρωπος να βγει δήμαρχος, αλλά μην τυχόν και πέσει ο Δήμος στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ και "χαλάσουν" οι δουλειές που ετοιμάζω). Ένα είναι το σίγουρο λοιπόν - θα δούμε πολλά και στον Βόλο και στον Πειραιά.

Από κει και πέρα αφήνοντας στην άκρη τους Δήμους (με μόνη υποσημείωση ότι στην Ζαχάρω βγάλανε ξανά δήμαρχο τον υπόδικο για σωρεία ποινικών αδικημάτων κ. Χρονόπουλο -το γνωστό δήμαρχο στο πανελλήνιο από την ταινία "Sugar Town - οι γαμπροί"), περνάμε στην Ευρωβουλή. Εκεί βλέπουμε μια ποιοτική διαφοροποίηση των εκλεγόμενων που σπάει κόκκαλα...

Από τον ΣΥΡΙΖΑ εκλέγονται μέχρι στιγμής οι Μανώλης Γλέζος, Σοφία Σακοράφα, Δημήτρης Παπαδημούλης, Κωνσταντίνα Κούνεβα, Γιώργος Κατρούγκαλος, Κώστας Χρυσόγονος με 7ο τον Στέλιο Κούλογλου και 8ο τον Νίκο Χουντή.  Σοβαροί άνθρωποι, με έργο στους τομείς τους, με αγώνες και κυρίως γνώστες της αγγλικής γλώσσας. Και με τον πλέον "δυνατό" Έλληνα ευρωβουλευτή των τελευταίων χρόνων, να μένει εκτός.

Οι ψηφοφόροι όμως της ΝΔ, φανερά δεν είδαν την ευκαιρία να κάνουν κάτι ανάλογο - δηλ. να εκλέξουν ανθρώπους σοβαρούς που θα μπορούν να κάνουν έργο στην Ευρωβουλή. Το είδαν όπως έβλεπαν πολλοί, παλιά το Δημόσιο: "άντε να τους βρούμε μια θέση εκεί, γιατί με το μυαλό που έχουν, τι άλλη δουλειά θα κάνουν;" Έτσι μέχρι στιγμής εκλέγονται: Μιχάλης Κεφαλογιάννης (που γλυτώνει τη μιζέρια της Βουλής). Μαρία Σπυράκη (η οποία προέρχεται από τη συνιστώσα MEGA Channel και της οποίας επιβραβεύεται το πάθος τα χρόνια Καραμανλή), Ελίζα Βόζεμπεργκ (μάλλον η βαφή Νο5 βοηθάει στο θυμικό) Γιώργος Κύρτσος (η τελευταία προσθήκη από το ΛΑΟΣ) και Θοδωρής Ζαγοράκης (ο οποίος γλυτώνει έτσι και τα μπλεξίματα με την Ελληνική δικαιοσύνη για τις υποθέσεις κακοδιαχείρισης επί προεδρίας του στον ΠΑΟΚ). Ακολουθεί στην 6η θέση η Ν.Τζαβέλλα - η οποία ήρθε από το ΛΑΟΣ, έχοντας δουλέψει στην Ευρωβουλή, αλλά της οποίας τα πολλά πήγαινε-έλα δε φαίνεται να ξεπληρώνονται...

Παρόμοια χιουμοριστική διάθεση είχαν και οι ψηφοφόροι της Ελιάς, οι οποίοι άφησαν την Ευρωπαϊκή προοπτική στην άκρη, ψηφίζοντας με χιουμοριστική διάθεση την Εύα Καϊλή και τον Νίκο Ανδρουλάκη...(Για την Χ.Αυγή δε θα πούμε πολλά - δύο πρώην απόστρατοι στους εκλεγέντες, εις εκ των οποίων με "ένδοξη" χουντική θητεία στις Ένοπλες Δυνάμεις την περίοδο της εισβολής των Τούρκων στην Κύπρο).

Κλείνοντας τα παράδοξα (και μη σχολιάζοντας τα παρόμοια κόμματα κατέβηκαν στις εκλογές) δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε την κάθοδο στις εκλογές του κόμματος "Ελευθερία". Ένα κόμμα μικρό, το οποίο μάλιστα κατάφερε και κατέβασε 10 υποψηφίους (τη στιγμή που άλλοι παλαιότεροι συνδυασμοί όπως αυτός του κυρίου Κολλάτου και του ΛΕΥΚΟ που κατεβαίνουν χρόνια στις εκλογές, κατέβασαν λιγότερους ή άλλοι με ιστορία όπως του ΜΛ- ΚΚΕ είχαν μόνο 14 ανθρώπους, ελάχιστα περισσότερους δηλαδή). Γιατί το σχολιάζουμε; Γιατί απλά πήρε μόνο 12 ψήφους...Δηλαδή οι υποψήφιοί του δεν μπόρεσαν να φέρουν τουλάχιστον από 2 ψήφους ο καθένας, που πάει να πει ότι κάποιοι γονείς, σύζυγοι και αδέρφια θα περάσουν άσχημη εβδομάδα αφού δεν ψήφισαν τους δικούς τους ανθρώπους...

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Το αύριο στην χώρα μας μετά τις ευρωεκλογές (και η μόνη πραγματικά ευχάριστη είδηση της μέρας)

Και να λοιπόν που οι εκλογές έλαβαν τέλος, ο λαός ψήφισε και αποφάσισε για το αύριο στην χώρα μας. Το τι μηνύματα έστειλε, εξαρτάται από την πλευρά που τα βλέπει κανείς.

Η ΝΔ θεωρεί ότι όλα πάνε καλά και ότι το μήνυμα ανατροπής του ΣΥΡΙΖΑ αποδοκιμάστηκε. Το λέει αυτό ενώ είναι το πρώτο κόμμα στην Βουλή αλλά παίρνει 23%, δεν παίρνει την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας και κανένα από τους μεγάλους Δήμους. Η Ελιά του κυρίου Βενιζέλου πανηγυρίζει γιατί έχασε μόνο 4 περίπου μονάδες σε σχέση με τον Ιούνιο του 2012 και γιατί κατάφερε να είναι 4ο κόμμα πλέον στην Ελλάδα - και αυτό παρά τα διλήμματα του τύπου "Βενιζέλος ή χάος".

Και οι δύο τους τα κατάφεραν δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοκρατίας που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Ειδικά η τρομοκρατία των τελευταίων ημερών από τα δελτία είδήσεων ήταν πραγματικά άνευ προηγουμένου, αφού άφησαν στην άκρη κάθε έννοια "αμεροληψίας".

Από κει και πέρα...Το ΚΚΕ είναι χαρούμενο γιατί αύξησε τα ποσοστά του κατά 1,5% (στο 6%) και γιατί στην Α' Πειραιά (εκεί που κάποτε έβγαζε δημάρχους) έχει περίπου 5%. Το Ποτάμι είναι χαρούμενο - και γιατί να μην είναι; Πρώτη φορά κόμμα χωρίς κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, χωρίς "προσχωρήσεις", παίρνει τέτοια προβολή, δείχνοντας μια πρωτοφανή οικονομική ανθεκτικότητα ξοδεύοντας χρήματα αβέρτα. Ο Θεός είναι μεγάλος βλέπετε και στους πιστούς στέλνει 500ευρα με τη μορφή κουπονιών στο όνομα αγνώστου. Η Χρυσή Αυγή είναι καταχαρούμενη - και γιατί όχι; Ανέβασε ποσοστά σχεδόν παντού, θα έχει 3 ευρωβουλευτές και δείχνει ότι ήρθε για να μείνει - καταδεικνύοντας ότι τα τόσα χρόνια αμάθειας και αμορφωσιάς στα σχολεία έπιασαν τόπο.

Και αφού όλοι κέρδισαν ποιος έχασε; Κατά τα ΜΜΕ ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ. και η ΔΗΜΑΡ. Έχουν δίκιο; Εν μέρει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε με 15% (αν και θα έπρεπε κατ' αυτούς), αλλά κέρδισε καθαρά, παίρνοντας πολύ καλά ποσοστά σε περιοχές που είναι δύσκολες. Δεν έπαιξε όμως καλά το παιχνίδι των περιφερειών και αυτό του κόστισε επικοινωνιακά. Στους δήμους πήγε σχετικά καλύτερα - στο δεύτερο γύρο.  Θεωρούμε ότι η νίκη του θ' απελευθερώσει ένα κόσμο και θα τον βάλει οριστικά στη θέση της "εν δυνάμει" κυβέρνησης.
Οι ΑΝ.ΕΛ. βρέθηκαν στους χαμένους γιατί έπεσαν σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, χωρίς πραγματικές πολιτικές θέσεις αυτό ήταν αναμενόμενο. Δεν πήγαν όμως κακά. Χωρίς ακραίες εθνικιστικές κορώνες, με σημαντικές αποχωρήσεις (αριθμητικά) στελεχών και με πίεση και από τις δύο πλευρές, άντεξαν. Προς το παρόν.
Η ΔΗΜΑΡ ήταν η μόνη που πραγματικά έχασε. Έχασε γιατί εξαφανίστηκε αφού την περασε και ο Καρατζαφέρης. Αυτό δείχνει ότι η λογική της "υπεύθυνης αριστεράς" που συμμετέχει στις κυβερνήσεις δεν είναι κάτι που συμμερίζονται οι ψηφοφόροι της οι οποίοι αποφάσισαν είτε να ψηφίσουν απευθείας Ελιά (οι περισσότεροι) είτε ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό την άφησαν.

Τελευταίο αφήνουμε το ΛΑΟΣ, που σαν φοίνικας αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του και παρολίγο να εκλέξει ευρωβουλευτή. Δεν τα κατάφερε όμως και τώρα νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να μας αποχαιρετήσει οριστικά, πολιτικά. Πάντως το ποσοστό του είναι άθλος αφού όντας ο μόνος πραγματικά απομονωμένος πρώην αστέρας της πολιτικής μας σκηνής πήγε αξιοπρεπέστατα...Αυτός και το κόμμα του κ. Χατζημαρκάκη, ο οποίος άλλες εποχές, με λιγότερη πόλωση, θα είχε εκλέξει επίσης ευρωβουλευτή...(Με το συνδυασμό των μουσουλμάνων στην Θράκη θ' ασχοληθούμε σε επόμενη ανάρτηση).

Με βάση όλα τα παραπάνω τι μπορούμε να ελπίζουμε μετά τις ευρωεκλογές; Λίγα πράγματα...Ο κυβερνητικός σχηματισμός καταρρέει αλλά δεν πρόκειται να φύγει χωρίς να περάσει τα νομοσχέδια που θέλει να περάσει. Αυτό σημαίνει ότι θα προσπαθήσει με "νύχια και με δόντια" να ιδιωτικοποιήσει τον αιγιαλό, την ΔΕΗ, τα λιμάνια και γενικώς ό,τι έχει υπό την κατοχή του το Δημόσιο. Η ουσία πάντως είναι ότι πλέον η ΝΔ είναι 2ο κόμμα, ότι ο μετασχηματισμός του ΠΑΣΟΚ σε Ελιά είναι χαμηλά επίπεδα και οι μέρες τους μετρημένες. Το θέμα είναι τι θα κάνουν μέχρι να φύγουν και πως θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους καθυστερήσει ώστε η ζημιά να είναι μικρότερη για όλους μας.

Το μόνο καλό της ημέρας πάντως μας ήρθε από αλλού: η Ολομέλεια του ΣτΕ έκανε δεκτή την αίτηση κατοίκων της Αθήνας, που ζητούσαν να ακυρωθεί η κυβερνητική απόφαση με την οποία μεταβιβάστηκε, χωρίς αντάλλαγμα, από το Ελληνικό Δημόσιο στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) το 34,033% του μετοχικού κεφαλαίου (36.245.240 μετοχές) της ΕΥΔΑΠ.

Όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, η μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση είναι αντίθετη στα άρθρα 5 και 21 του Συντάγματος, που επιβάλλουν τη μέριμνα του κράτους για την υγεία των πολιτών, αλλά και κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην προστασία της υγείας.

Στην απόφαση σημειώνεται ότι ο χαρακτήρας της δημόσιας επιχείρησης «αναιρείται στην περίπτωση της αποξενώσεως του Ελληνικού Δημοσίου από τον έλεγχο της ΑΕ διά του μετοχικού κεφαλαίου, ήτοι της αποξενώσεώς του από εκείνο το ποσοστό των μετοχών που εξασφαλίζει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα».

«Η κατ' ουσίαν μετατροπή της δημόσιας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία» υπογραμμίζεται.

Αυτή είναι η μεγαλύτερη σφαλιάρα που έχει φάει η κυβέρνηση εδώ και πολύ καιρό...

Σάββατο 24 Μαΐου 2014

Οι "χαμένες" ψήφοι και ο Ευάγγελος Βενιζέλος (μια χιουμοριστική προσέγγιση για τις εκλογές)

Η σημερινή μας ανάρτηση είναι αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στον τιτάνα της πολιτικής Ευάγγελο Βενιζέλο - αναφερόμαστε κυρίως σ' αυτόν γιατί αν και ο Α. Σαμαράς είναι Πρωθυπουργός, η αλαζονία του Βενιζέλου και ο πολιτικός του αριβισμός (γνωστή από την εποχή που ήταν στη νεολαία της ΕΔΗΚ όπως έχουμε γράψει εδώ) ξεπερνάει όλα τα όρια - ακόμα και αυτά του Α. Γεωργιάδη, ο οποίος όμως λόγω χαμηλής ευφυίας συγχωρείται ως ένα βαθμό (αφήστε που στο κάτω - κάτω δεν "τρύπωσε" μόνος του στην κυβέρνηση, αντίθετα άλλοι τον παρακάλεσαν και μάλιστα έντονα).

Το άρθρο προέρχεται από το news24 και είναι του Κώστα Καίσαρη - σαν "bonus track" της ανάρτησης συμπεριλαμβάνουμε και ένα απόσπασμα από πρόσφατη συνέντευξη του Ευάγγελου, που τα λέει όλα.

" Μπέσα σας μιλάω, έχω συγκλονιστεί από το γεγονός. Τρεις μέρες έχω να κοιμηθώ. Αναλογίζομαι την ευθύνη. Δεν μπορώ να σηκώσω το βάρος. Είναι τεράστιο. Δεν μπορώ να το αντέξω. Τι θα ψηφίσω την Κυριακή;  Και δεν μια η ψήφος. Να τα βάλεις κάτω, δηλαδή, να το σκεφτείς και να αποφασίσεις. Είναι τρεις: Άντε να τη ρίξεις στις ευρωεκλογές. Ρίχτηνε μετά, ανάμεσα σε Δούρου και Σγουρό, στην Περιφέρεια. Βρες άκρη στον Δήμο, αν έχει τύχει και έχει περάσει κανένας Συριζαίος. Δεν είναι απλά πράματα αυτά. Δεν είναι καλαμπούρι.  O Ευάγγελος Βενιζέλος, αυτός ο μεγάλος Έλληνας, ο ογκόλιθος της πολιτικής σκέψης για πρώτη φορά στην ιστορία αυτού του τόπου έθεσε τα δάχτυλα επί τον τύπον των ήλων:  "Αν οι πολίτες θέλουν να δημιουργηθεί πολιτικό πρόβλημα στη χώρα, ας το κάνουν. Θα υποστούν τις συνέπειες. Στις εκλογές αυτές δεν κρίνομαι εγώ. Κρίνεται η πορεία του τόπου. Οι πολίτες καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Εναποθέτω την ευθύνη για τον τόπο στον ελληνικό λαό"

Σοκ και δέος. Κάθε του λέξη και μια μαχαιριά στην ανευθυνότητα, στον ωχαδερφισμό. Ο μετριοπαθής, ο σεμνός και ταπεινός και ουχί αλαζόνας, Ευάγγελος Βενιζέλος τα είπε όλα: "Δεν κρίνομαι εγώ, κρίνεται το μέλλον του τόπου". Ο ελληνικός λαός πράγματι είναι πολύ μικρός για να κρίνει ένα Βενιζέλο. Την δική του την τύφλα πρέπει να κοιτάξει.  Αν, λοιπόν, δεν προκύψει "σταθερότητα" την Κυριακή το βράδυ, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση, τί γίνεται;  Κι άιντε εσύ να βρεις άκρη και να κάνεις πενηνταράκια, τι πάει να πει αυτή η "σταθερότητα". Δεν σου λένε νούμερα για να ξέρεις τι κάνεις. Σαν την Πυθία μιλάει ο Ευάγγελος. Με χρησμούς. Σε νεότερη τοποθέτηση, βάζει τον πήχη στη "γενικότερη αίσθηση που θα δημιουργηθεί την Κυριακή το βράδυ". Δηλαδή, πιάσε το αυγό και κούρευτο. Ποιος μπορεί να προσδιορίσει αυτή τη "γενικότερη αίσθηση". Πώς μετριέται; Αν δηλαδή τρέξουμε όλοι μαζί, για να φτάσει η "Ελιά" κοντά στο 10% και στείλουμε στις Βρυξέλλες, τη Συλβάνα Ράπτη και τον Μπίστη καθαρίζουμε; Είμαστε ok; Ή το πακέτο θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τον Σγουρό;  Να ξέρουμε δηλαδή τι κάνουμε. Αν γίνει καμιά στραβή και βγει αυτός ο Σακελλαρίδης στην Αθήνα, πόσο επηρεάζεται αυτή η "γενικότερη αίσθηση";

Μη γελάτε. Η ευθύνη που πέφτει στις πλάτες μας, σαν Έλληνες πολίτες, είναι βαριά και ασήκωτη. Κι αν γίνει καμιά στραβή, την Κυριακή το βράδυ, και πάρει τη μεγάλη απόφαση να φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση τι γίνεται; Πώς θα το αντέξει αυτό η χώρα; Πώς θα πάει ο κόσμος στις δουλειές του, την Δευτέρα, όταν ο Χρυσοχοΐδης δεν θα είναι υπουργός; Θα αντέξει ο δείκτης Dow Jones την αποχώρησή της Φώφης Γεννηματά από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας;  Δεν είναι μόνο η Ψωροκώσταινα. Η Ελλάδα είτε θέλουνε να το καταλάβουνε, οι άπλυτοι αναρχικοί, είτε όχι, είναι μέλος της παγκόσμιας κοινότητας. Μια ενδεχόμενη κυβερνητική κρίση στην Ελλάδα, επηρεάζει Ευρώπη και Αμερική. Προκαλεί παγκόσμια κρίση. Αν φύγει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, από αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, σπάει ο κρίκος της παγκόσμιας αλυσίδας. Διαλύονται οι ισορροπίες.  Ήδη, η Μέρκελ πετάγεται στον ύπνο της και οι γιατροί της έχουν συστήσει να παίρνει ηρεμιστικά. Ο Ομπάμα έχει βάλει ένα δεύτερο ρολόι στο χέρι, όπως ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Με ώρα Ελλάδας για να μπορεί να παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να χάνει λεπτό. Κι όλα αυτά κρίνονται από τη δικιά μου ψήφο.  Να πεις ότι μοιράζω τις ψήφους την Κυριακή σε τρεις, είναι μια μέση λύση: Ψηφίζω κατ' αρχήν την Ελιά στις ευρωεκλογές για ασφάλεια. Το ρίχνω στην Περιφέρεια, ειδικά αν είμαι ΑΕΚτζής, στον Σγουρό για σιγουρά. Έχω δικαίωμα μετά να ψηφίσω Συριζαίο για Δήμαρχο ή θα χύσω την καρδάρα με το γάλα;

Ένας δικός μας άνθρωπος  Γι αυτό ακριβώς θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις. Έπειτα είναι και η ανθρώπινη πλευρά της υπόθεσης. Θέλοντας και μη τον Βενιζέλο τον έχουμε συνηθίσει. Είκοσι και πλέον χρόνια είναι στην εξουσία. Θεωρείται, πλέον, ένας δικό μας άνθρωπος. Μέλος της οικογένειάς μας. Να τον πετάξουμε στον δρόμο; Θα πρόκειται για μεγάλη αχαριστία. Τι θα κάνει αύριο αυτός ο άνθρωπος; Θα απευθυνθεί στον Ψυχάρη, για να κάνει τα ρεπό του Θόδωρου Πάγκαλου στο Βήμα FM: Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Ή να γυρίσει στο επάγγελμά του; Μια κουβέντα είναι αυτή.  Πώς θα πάει στα πανεπιστήμια να διδάξει; Να τον  πλακώσουνε στις πατσαβούρες οι αναρχικοί; Και πώς θα μπαίνει μέσα (στο πανεπιστήμιο) κάθε φορά; Θα τον βάζουνε σε τανκ;  Εδώ σκυλί έχεις και δεν μπορείς να το αποχωριστείς.

Μπέσα σας μιλάω, ματώνει η καρδιά μου. Αφήνουμε στην άκρη όλα τ΄άλλα. Την πολιτική πλευρά του θέματος. Πάμε καθαρά και μόνο στο ανθρώπινο: Αντέχει ο ¨Έλληνας να πετάξει σαν σκυλί στο δρόμο έναν Ευάγγελο Βενιζέλο; Το βαστάει η καρδιά του; Προσωπικά δεν σας το κρύβω, είμαι πολύ κοντά στο να πάρω την τελική απόφαση. Συναισθανόμενος το βάρος της ευθύνης που μου αναλογεί, τη μια και ταπεινή ψήφο που διαθέτω, να την δώσω στην Ελιά.  Δεν θέλω να επηρεάσω κανέναν, δεν θέλω να δώσω γραμμή. Το κάνω για την πατρίδα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, για την παγκόσμια σταθερότητα. Το κάνω για να παραμείνει ο Παναγιώτης Φασούλας, συντονιστής διευθυντής στο ΣΕΦ. Δεν έχω προσωπικό συμφέρον. Δεν υπάρχει ιδιοτέλεια. Όταν ένας Ευάγγελος Βενιζέλος ζητάει την ψήφο σου, με αυτούς τους δραματικούς τόνους, δεν μπορείς να αρνηθείς.  Δεν μπορείς να πεις όχι στον άνθρωπο που έχει δίπλα του μια Εύα Καϊλή, μια Αφροδίτη Αλ Σάλεχ. Δεν μπορείς να πεις όχι σε ένα μερακλή των πολιτικών επιλογών; Τι να μας πουν τώρα η Βόζεμπεργκ και κάτι σαν την Ελένη Γερασιμίδου του ΚΚΕ; Το πολιτικό κριτήριο του Ευάγγελου Βενιζέλου , σε ό,τι έχει να κάνει με τα θηλυκά στελέχη, είναι αλάνθαστο.

Ο κύβος ερρίφθη. Ούτε μια ψήφος χαμένη.
 Για να ξημερώσει τη Δευτέρα μια καινούργια μέρα, για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Άλλωστε και ο ίδιος ο Βαγγέλης Βενιζέλος βλέπει με αισιοδοξία το μέλλον:  "Ο λαός αντέδρασε με ωριμότητα και σοφία στον πρώτο γύρο. Και εκτιμώ ότι με τον ίδιο τρόπο θα αντιδράσει και στον δεύτερο".  Κατόπιν τούτου,  πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να βροντοφωνάξουμε: "Βαγγέλη γερά, η νίκη είναι κοντά".  

Να σταματήσουμε τώρα την πλάκα και να μιλήσουμε σοβαρά: Να φύγει ο Βενιζέλος από την Κυβέρνηση να πάει που; Ξέρει καμιά άλλη δουλειά να κάνει; Και ποιος έχασε την ευαισθησία και το φιλότιμο για να το βρούνε οι πολιτικοί. Άδεια ρίχνει για να πιάσει γεμάτα. Μπας και ψήσει κανένα κορόιδο, ότι δήθεν η πατρίδα κινδυνεύει. Τι άλλο χειρότερο, δηλαδή, μπορεί να πάθει η πατρίδα; Όταν σε κυβερνάει ο Βενιζέλος εδώ και 20 χρόνια, μπορεί να σε βρει μεγαλύτερο κακό; Όσο και να ψάξεις, χειρότερο από τον Βενιζέλο δεν μπορείς να βρεις."

Παρασκευή 23 Μαΐου 2014

4 Μύθοι για την ψήφο στις ευρωεκλογές

Μύθος 1ος για τις Ευρωεκλογές: "Οι εκλογές δεν αφορούν κανέναν. Το ευρωκοινοβούλιο δεν έχει αρμοδιότητες"

Αλήθεια: το ευρωκοινοβούλιο μπορεί όντως να ψηφίζει, για να ψηφίζει και οι αποφάσεις να παίρνονται από το Διευθυντήριο, αλλά διαμορφώνει πολιτικές και δημιουργεί "κλίμα" στην Κομισιόν. Έτσι είναι πολύ σημαντικό να υπερψηφίζονται κόμματα που ενισχύουν κοινωνικές πολιτικές και κοινωνικά δικαιώματα (αν αυτά μας ενδιαφέρουν βέβαια ως ψηφοφόρους) αφού με τη σειρά τους ασκούν πιέσεις για τη διαμόρφωση πολιτικών και κατανομή του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.

Μύθος 2ος για τις Ευρωεκλογές: "Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν πρόκειται να επηρεάσει τα πράγματα στο εσωτερικό της χώρας, ούτε τη λειτουργία της κυβέρνησης"

Αλήθεια: σε άλλες εποχές αυτό ίσως να είχε μια δόση αλήθειας - αλλά όχι στη σημερινή. Η κυβέρνηση ήδη περνάει νομοσχέδια χωρίς να έχει την απόλυτη πλειοψηφία επί των 300 και στηρίζετε σε "ανεξάρτητους" βουλευτές τύπου Λοβέρδου και Μαρκόπουλου και στο γεγονός ότι η μισή κοινοβουλευτική ομάδα της Χ.Α. είναι υπόδικη, για να έχει την πλειοψηφία επί των παρόντων. Επομένως αν το αποτέλεσμα είναι τέτοιο που να τη δίνει αρκετά πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε οι κλυδωνισμοί θα είναι τέτοιοι που θα φέρουν υπό συζήτηση το θέμα της "δεδηλωμένης" και της αποδοχής της από την κοινωνία. Εκ των πραγμάτων λοιπόν ή θα οδηγηθούμε σε εκλογές ή σε αλλαγή πολιτικής. Το 2ο είναι σχεδόν αδύνατον (με βάση τις υποσχέσεις που έχει δώσει στην τρόικα), οπότε ως πιθανότερο σενάριο φαντάζει το 1ο.

Μύθος 3ος για τις Ευρωεκλογές: "Όλα τα ελληνικά κόμματα και όλες οι ευρωβουλευτές στην Ευρώπη συμπεριφέρονται το ίδιο".

Αλήθεια: αυτό δεν ισχύει ούτε στα θέματα που αφορούν ή επηρεάζουν την εξωτερική μας πολιτική - δυστυχώς. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα δύο πρώην "μεγάλα" κόμματα έχουν πολλά σκουπίδια κάτω από το πολιτικό τους χαλάκι, με ευρωβουλευτές "να χάνονται στους διαδρόμους", "να κλείνονται σε ασανσέρ" και να μην ψηφίζουν σε ψηφοφορίες που μας αφορούν ως χώρα. Τα ελληνικά κόμματα στην ευρωβουλή δεν είναι το ίδιο λοιπόν. Επηρεάζουν και επηρεάζονται από τις πολιτικές ομάδες που ανήκουν και άρα έχει σημασία το τι κόμμα ψηφίζουμε και επίσης το ποιον ψηφίζουμε... Έχουμε πολιτικούς που πήγαν στην ευρωβουλή χωρίς να ξέρουν ξένες γλώσσες με αποτέλεσμα να μην κάνουν ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ στη διάρκεια της θητείας τους, ενώ την αίθουσα συνεδριάσεων την είδαν ελάχιστες φορές όσο ήταν εκεί...

Μύθος 4ος για τις Ευρωεκλογές: "Ακόμα και αν δεν ψηφίσουμε δεν έγινε και τίποτα. Θα έχουμε άλλες ευκαιρίες να εκφράσουμε την αντίθεσή μας στα κυβερνητικά μέτρα".

Αλήθεια: Σαφέστατα...Στην άλλη ζωή αν προλάβουμε κι εκεί...

ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

Πως η μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα ΔΕΝ είναι μηδενική (με απλά παραδείγματα)

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί μια ανοιχτή επιστολή του Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου Ελληνικού προς τον Υπουργό Υγείας. Αναφέρεται σε πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού Υγείας σύμφωνα με τις οποίες υπάρχει μεγάλη μερίδα ασφαλισμένων που πληρώνει "μηδενική συμμετοχή" στα φάρμακα. Τα όσα αναφέρονται στην επιστολή αντικρούουν τα λεγόμενα του φαφλατά Υπουργού - αξίζει να τη διαβάσετε.

"Ο κ. Υπουργός Υγείας παίρνει μέρος σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, σε καθημερινή βάση, και δυστυχώς αναφέρει συνέχεια πολλές ανακρίβειες και πιο συγκεκριμένα για την – δήθεν – μηδενική συμμετοχή στα φάρμακα των ασφαλισμένων ασθενών που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις.

Πρόσφατα το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε νέες χαμηλότερες τιμές για τα φάρμακα.  Προκύπτουν όμως μερικά ερωτήματα, για αυτό και παρουσιάζουμε δύο παραδείγματα όπου ένας ασφαλισμένος καρκινοπαθής από εκεί που δεν πλήρωνε τίποτα για τη θεραπεία του, πλέον καλείται να καταβάλει χρήματα.

Παράδειγμα 1ο

Η λετροζόλη αποτελεί εγκεκριμένη ορμονοθεραπεία για τον ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο του μαστού στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, τόσο σαν επικουρική (προφυλακτική θεραπεία) όσο και σαν 1ης γραμμής θεραπεία του προχωρημένου ορμονοεξαρτώμενου  καρκίνου μαστού  ή μετά από αστοχία στα αντιοιστρογόνα.Η συνταγογράφηση της γίνεται με μηδενική συμμετοχή όπως αναγράφεται άλλωστε και στην συνταγή που λαμβάνει ο/η ασφαλισμένος/η καρκινοπαθής ασθενής.Τα σκευάσματα που διατίθενται αυτή τη στιγμή είναι το πρωτότυπο με λιανική τιμή 70.59 ευρώ καθώς και 15 γενόσημα το φθηνότερο από τα οποία κοστίζει 50.67 ευρώ.Οι αναφερόμενες τιμές αφορούν ένα κουτί φαρμάκου που καλύπτει τη θεραπεία ενός μηνός.Η ασφαλιστική τιμή (δηλαδή η τιμή που ο ασφαλιστικός φορέας καλύπτει) είναι 41.38 ευρώ. Συνεπώς ο/η ασφαλισμένος/η καρκινοπαθής που χρειάζεται να λάβει την συγκεκριμένη θεραπεία θα πρέπει να πληρώσει 9.29 ευρώ κατ΄ελάχιστον για ένα κουτί λετροζόλης επιλέγοντας το ΦΘΗΝΟΤΕΡΟ γενόσημο που κυκλοφορεί (λιανική τιμή του φθηνότερου γενόσημου 50.67 ευρώ -ασφαλιστική τιμή 41.38 ευρώ = 9.29ευρώ)
Η λετροζόλη μπορεί να χορηγηθεί καθημερινά επί 5 έτη, συνεπώς το κόστος που θα πληρώσει ο ασφαλισμένος για το πρωτότυπο συνολικά φθάνει τα 1752.60 ευρώ και για το φθηνότερο γενόσημο τα 557.40 ευρώ.

Παράδειγμα 2ο
Η γοσερελίνη αποτελεί επίσης εγκεκριμένη θεραπεία για τον ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο μαστού και τον ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο του προστάτη.  Χορηγείται υποδορίως κάθε 28 ημέρες ή κάθε 12 εβδομάδες ανάλογα με τις οδηγίες του θεράποντος γιατρού. Ο ελάχιστος χρόνος χορήγησης για τις προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο του μαστού είναι 2 έτη ενώ για τους πάσχοντες από ορμονοεξαρτώμενο καρκίνο του προστάτου το φάρμακο χορηγείται μέχρι μη ανταποκρίσεως ( με βάση τη διεθνή και εγχώρια βιβλιογραφία).Και εδώ η συνταγογράφηση γίνεται με μηδενική συμμετοχή.  Το σκεύασμα μηνιαίας χορήγησης που κυκλοφορεί έχει λιανική τιμή 90.87 ευρώ ενώ η ασφαλιστική τιμή είναι 75.76 ευρώ.  Συνεπώς η διαφορά που προκύπτει είναι 15.11 ευρώ το μήνα, αλλά επειδή δεν κυκλοφορεί αντίγραφο του φαρμάκου στην αγορά ο ασφαλισμένος θα επιβαρυνθεί το ήμισυ της διαφοράς, δηλαδή 7.55 ευρώ.Το σκεύασμα που χορηγείται ανά 12 εβδομάδες κυκλοφορεί με λιανική τιμή 256.23 ευρώ και η ασφαλιστική τιμή είναι 227.27 ευρώ.  Άρα σ αυτή την περίπτωση ο ασφαλισμένος θα πρέπει να πληρώσει 14.48 ευρώ το τρίμηνο (για τους ίδιους λόγους που αναφέρουμε παραπάνω).
Η γοσερελίνη μπορεί να χορηγηθεί για 2 έτη, οπότε το συνολικό κόστος για τον ασφαλισμένο για το μηνιαίο σκεύασμα φθάνει τα 181.20 ευρώ.

Αξίζει να αναφέρουμε το άρθρο «Για αυξημένη συμμετοχή των ασφαλισμένων στα φάρμακα προειδοποιούν φαρμακευτικές εταιρείες» του http://health.in.gr/όπου αναφέρονται τα παρακάτω παραδείγματα:
«Στην κατηγορία των αντιψυχωσικών φαρμάκων, σκεύασμα για την σχιζοφρένεια η συμμετοχή από 29€ αυξάνεται στα 58€,- Φάρμακο που ανήκει στην κατηγορία των αντιαιμοπεταλιακών παραγόντων, το οποίο λαμβάνουν ασθενείς μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αυξάνεται η συμμετοχή από 36,81 στα 68,81€,- Για φάρμακο για την κατάθλιψη η συμμετοχή από 13€ πάει στα 23€, ενώ για το ίδιο σκεύασμα με διαφορετική περιεκτικότητα αυξάνει από τα 9€ στα 16€,- Για σπασμολυτικό ουροποιητικού που μέχρι πρότινος η συμμετοχή ήταν στα 17€ τώρα πλέον διαμορφώνεται στα 31€, ενώ για διαφορετικής περιεκτικότητας ίδιο φάρμακο αυξάνεται από 19€ στα 35€,- Για αντιϋπερτασικό φάρμακο η συμμετοχή αξάνεται από τα 7,5€ στα 13,5€,- Τέλος, για σκεύασμα για την ακράτεια ούρων αυξάνει τη συμμετοχή από τα 9€ στα 18€»
Με βάση τα ανωτέρω παραδείγματα προκύπτουν εύλογα ερώτημα προς τον Υπουργό Υγείας:

Παραμένει μηδενική η συμμετοχή των καρκινοπαθών ασθενών όσον αφορά την χρόνια μη νοσοκομειακή τους φαρμακευτική αγωγή; Πόσα άλλα φάρμακα, που συνταγογραφούνται με μηδενική συμμετοχή, έχουν τις ανάλογες κρυφές χρεώσεις για τους ασφαλισμένους; Γιατί το Υπουργείο Υγείας κρύβει αυτές τις χρεώσεις και δεν ενημερώνει τους πολίτες; Έχει αναλογιστεί το Υπουργείο Υγείας το ενδεχόμενο ότι πάρα πολλοί ασφαλισμένοι πολίτες θα οδηγηθούν σε πλήρες αδιέξοδο αφού θα αδυνατούν να πληρώσουν για την θεραπεία τους;"

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Η Ελαφόνησος, η Χαλκιδική και οι υπόλοιπες περιοχές που πωλούνται παραλίες

Η πρόσφατη είδηση ότι η Ελαφόνησος στην Πελοπόννησο βρίσκεται ουσιαστικά προς πώληση, έκανε το γύρο του διαδικτύου και έγινε πρώτο θέμα σε σειρά εφημερίδων μετά τις σφοδρές και γενικευμένες αντιδράσεις των κατοίκων. Αποτέλεσμα της αντίδρασης αυτής (ας μην ξεχνάμε τι συνέβει στις Σκουριές όπου οι "30 οικολόγοι" έβγαλαν δήμαρχο) ήταν η αναδίπλωση του ΤΑΙΠΕΔ. Προς το παρόν όμως...

Στην πραγματικότητα όμως η Ελαφόνησος δεν είναι ο μόνος στόχος "αξιοποίησης". Εδώ μπορείτε να δείτε σειρά άλλων παραλιών, οι οποίες είναι έτοιμες να βγουν στο σφυρί και είναι εξάλλου και ο λόγος (μαζί με το ακίνητο του Ελληνικού) που βγήκε προς διαβούλευση το γνωστό νομοσχέδιο περί "αξιοποίησης του αιγιαλού" (και είναι σχεδόν έτοιμο να περάσει και από την Βουλή μόλις βγουν από την μέση οι ευρωεκλογές).

Αξίζει να δει κανείς τον κατάλογο. Περιέχει ορισμένες από τις ωραιότερες παραλίες της χώρας μας, εκεί που μπορεί κανείς να κάνει το μπάνιο του ελεύθερα΄και χωρίς κόστος (αν δε θελήσει να ξοδέψει χρήματα σε ξαπλώστρες και τοπικούς "καντινάρχες") - όπως του δίνει το δικαιωμα το Σύνταγμα. Ο κατάλογος είναι αυτός που μοιράζετε δεξιά και αριστερά προς τους υποψήφιους επενδυτές, μαζί με "γη και ύδωρ". Όλα για το 50ευρω...

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Η γενοκτονία του Πόντου

Μαύρη μέρα για τον ελληνισμό η σημερινή - μέρα μνήμης αφού τιμούμαι τους αφανισμένους Έλληνες του Πόντου. Η 19η Μαϊου έχει οριστεί ως συμβολική Ημέρα Μνήμης, εφόσον εκείνη τη μέρα του 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ πασά αποβιβάστηκε στην Σαμψούντα του Πόντου, αυτονομήθηκε από την κεντρική Οθωμανική κυβέρνηση και συγκρότησε τα εθνικιστικά του στρατεύματα, τα οποία εν τέλει θα κατανικήσουν τους Έλληνες (ελληνικό στρατό στην Ιωνία και Πόντιους αντάρτες στο Βορρά της Μικράς Ασίας - οι οποίοι βγήκαν στο βουνό μετά τις πρώτες κινήσεις των  Τούρκων εναντίων των Ελλήνων της περιοχής και αφού η ανακήρυξη ενός ανεξάρτητου Ελληνο-αρμενιακού κράτους στην περιοχή έμεινε στα χαρτιά). Θα ολοκληρώσουν την προαποφασισμένη από τους Νεότουρκους (1911) εθνική εκκαθάριση με τη σφαγή και την πυρπόληση της Σμύρνης το Σεπτέμβριο του 1922. 

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, γενοκτονία είναι η εσκεμμένη προσπάθεια καταστροφής εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας», με έναν από τους παρακάτω τρόπους:
«α) τον φόνο μελών της ομάδας, β) την πρόκληση σοβαρής σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας, γ) τη σκόπιμη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής υπολογισμένων, έτσι ώστε να επιφέρουν τη φυσική τους καταστροφή, εν όλω ή εν μέρει, δ) την επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην αποτροπή γεννήσεων στο εσωτερικό της ομάδας και ε) την υποχρεωτική μεταφορά των παιδιών της ομάδας σε κάποια άλλη».
Όπως αναφέρει σωστά ο Βλάσης Αγτζίδης (εκ των κορυφαίων ιστορικών του Ποντιακού ελληνισμού), στην περίπτωση των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εφαρμόστηκαν και οι πέντε τρόποι, σε διαφορετικό χρόνο και με διαφορετικό τρόπο στους επιμέρους πληθυσμούς. Υπήρξε διαδικασία κλιμάκωσης της Γενοκτονίας η οποία –όσον αφορά την ελληνική περίπτωση- ξεκινά με συστηματικές διώξεις στην Ανατολική Θράκη το 1914, συνεχίζεται την ίδια χρονιά στην Ιωνία (Δυτική Μικρά Ασία) και κορυφώνεται το 1916 στον Πόντο (Βόρεια Μικρά Ασία). 
Θα πρέπει επίσης να διαχωρίζονται οι δύο φάσεις της Γενοκτονίας και να παρουσιάζονται αναλυτικά τα διαφορετικά ιστορικά πλαίσια εντός των οποίων πραγματοποιήθηκαν:
-Η Α’ φάση της Γενοκτονίας έλαβε χώρα κυρίως κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918) και είχε ως θύτες τους Νεότουρκους εθνικιστές, ενώ υπήρξε ανοχή από τους συμμάχους τους, Γερμανούς και Αυστριακούς.
-Η Β’ φάση της Γενοκτονίας  έγινε την περίοδο του ελληνοτουρκικού πολέμου (1919-1922) από τους κεμαλικούς εθνικιστές που αυτονομήθηκαν από την κεντρική οθωμανική κυβέρνηση. Κατά τη δεύτερη φάση υπήρξε αρχική ανοχή κάποιων συμμάχων της Ελλάδας (Ιταλών, Γάλλων, Αμερικανών). Στη συνέχεια, και λόγω της πολιτικής των μοναρχικών,  ουδετεροποιήθηκαν οι υπόλοιποι (Βρετανoί). Υποστηρικτές του τουρκικού εθνικισμού υπήρξαν και οι αντιπάλοι των Δυτικών, δηλαδή το νεαρό σοβιετικό κράτος. Επίσης θα πρέπει να τονιστεί ο ελληνικός Διχασμός μεταξύ μοναρχικών-βενιζελικών που  αποδυνάμωσε το ελληνικό εσωτερικό μέτωπο και επέτρεψε στον Κεμάλ να νικήσει και να ολοκληρώσει τη Γενοκτονία του ελληνικού, αρμενικού και ασσυριακού πληθυσμού στο σύνολο της παλιάς πολυεθνικής, ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την οποία μετέτρεψε πλέον σε τουρκικό έθνος-κράτος.
Το πόσοι χάθηκαν κατά την διάρκεια της Ποντιακής γενοκτονίας παραμένει άγνωστο... Τα μόνα πληθυσμιακά στοιχεία που γνωρίζουμε και δεν αμφισβητούνται  είναι αυτά που προκύπτουν από τις απογραφές του πληθυσμού.  Με την αξιοποίηση των  απογραφών του ελληνικού πληθυσμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας  (Οθωμανική και Πατριαρχική) εκτιμάται ότι ο αριθμός των Ελλήνων στη Μικρά Ασία (Πόντος, Ιωνία, Βιθυνία, Καππαδοκία, Πισιδία κ.ά) ανέρχεται σε 1.8 εκατομμύρια κατοίκους. Στην Ανατολική Θράκη με την Κωσταντινουπολη κατοικούσαν περί τους 400.000 Έλληνες. Από τον αριθμό των 2.2 εκατομμυρίων (χωρίς να προσμετρώνται οι Έλληνες από το Καρς που ανήκε τότε στη ρωσική επικράτεια), στον Πόντο κατοικούσαν περίπου 450.000 Έλληνες χριστιανοί, ορθόδοξοι κυρίως αλλά και προτεστάντες. Η «Μαύρη Βίβλος Διωγμών και Μαρτυριών του εν Τουρκία Ελληνισμού» του Οικουμενικού Πατριαρχείου που εκδόθηκε το 1919, δίνει μια κατ’ εκτίμηση εικόνα των διωχθέντων και των θυμάτων. Με βάση την επίσημη Απογραφή που έγινε στην Ελλάδα το 1928 καταγράφηκαν περίπου 1.25 εκατομμύρια πρόσφυγες. Στον αριθμό αυτό συνυπολογίστηκαν και οι προερχόμενοι από το Καρς και άλλες ρωσικές περιοχές. Πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη ότι 150.000 Έλληνες από την Κωσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο εξαιρέθηκαν της Ανταλλαγής των πληθυσμών, ενώ ένα μέρος των προσφύγων από τον Ανατολικό Πόντο που κατέφυγε στη Ρωσία μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων (Μάρτιος 1918) δεν κατέφυγε τελικά στην Ελλάδα. Επομένως ο αριθμός 353.000 που έχει επικρατήσει δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερος.
Να πούμε βέβαια και κάτι ακόμα... Η μητέρα πατρίδα δεν μπόρεσε να βοηθήσει ουσιαστικά τον Ποντιακό ελληνισμό στον αγώνα που έκανε. Οι Έλληνες του Πόντου οργάνωσαν ένα αντάρτικο το οποίο πάλεψε αλλά ήταν απομονωμένο και χωρίς τη στοιχειώδη οργάνωση και στελέχωση σε ηγετικά στελέχη. Η δε βοήθεια που υποσχέθηκε η Ρωσία (για να πάρει με το μέρος της τους ορθόδοξους πληθυσμούς στον ρωσο-τουρκικό πόλεμο πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση) δεν ήρθε ποτέ...Και τ' αποτελέσματα ήταν τραγικά για τον ελληνισμό της περιοχής...

Και για όσους ενδιαφέρονται, ένα παλαιότερο αφιέρωμα στην Ποντιακή Γενοκτονία...

Ο πραγματικός νικητής των εκλογών

Τα πράγματα είναι απλά. Ο πραγματικός νικητής των εκλογών δεν είναι ούτε η Δούρου, ούτε ο Τζιτζικώστας, ούτε ο Μώραλης (με τα τρόφιμα και τα 20ευρα) αλλά ούτε ο Σακελλαρίδης. Ο νικητής είναι η αποχή. Περίπου 40% των Ελλήνων επέλεξε συνειδητά να ΜΗΝ πάει να ψηφίσει σ' αυτές τις εκλογές.

Είναι ο ίδιος κόσμος που γκρινιάζει για τα Μνημόνια, που δεν έχει δουλειά ή αν έχει πληρώνετε ελάχιστα στην χάση και στη φέξη και που βρίσκεται με κίνδυνο να του πάρει και σώβρακα η εφορία (και το σπίτι η τράπεζα - αν έχει σπίτι). Αλλά τη μοναδική μέρα που μπορεί ν' αντιδράσει χωρίς να φάει 10 κιλά χημικά στο πρόσωπο ή να χτυπήματα από γκλομπ ΜΑΤ, προτιμάει να κάτσει σπίτι του, να πάει μια βόλτα ή ν' αντιδράσει πίνοντας καφέ στην αγαπημένη του καφετέρια. Συνειδητά, δε συμμετέχει λέγοντας το γνωστό, απόλυτα βλακώδες απόφθεγμα "όλοι το ίδιο είναι".

Έτσι λοιπόν η αποχή γίνεται η πρώτη δύναμη. Ειδικά στην Αθήνα, ξεπερνούσε το 50%, δηλαδή αν είχε συνδυασμό θα μπορούσε άνετα να εκλεγεί από την πρώτη Κυριακή. Που; Στην Αθήνα. Την πρωτεύουσα της χώρας, στην περιφέρεια της οποίας ζει και εργάζεται το 40% του πληθυσμού της χώρας. Αυτό τα λέει όλα από μόνο του... Γι' αυτό εξάλλου και δεν είναι έκπληξη το ποσοστό του Η. Κασιδιάρη. Είναι αναμενόμενο. Έκανε μια αξιοσημείωτη κινητοποίηση, έβαλε τους "δικούς του" να μοιράζουν ψηφοδέλτια πόρτα-πόρτα και όταν χρειάστηκε "έβαλε και τα μεγάλα μέσα". Αυτά που έβαζε πάντα χωρίς να μιλάει κανείς - πέραν από τους λίγους "γραφικούς". Έτσι στο 50% (και κάτι λιγότερο) πήρε 15-16%.

Βέβαια ο Θεός μας αγαπάει. Αν δεν μας αγαπούσε, με τις τάσεις αυτοκαταστροφής που έχουμε σα λαός θα είχαμε εξαφανιστεί και θα κάναμε παρέα στους Ινκας, στους Μάγιας και στους Ετρούσκους - μια παραπομπή δηλαδή στην ιστορία. Αλλά επειδή μας αγαπάει, μας δίνει για μια ακόμα φορά, άλλη μια ευκαιρία...Και την ερχόμενη εβδομάδα θα μπορέσουμε να "διορθώσουμε" το λάθος και να ψηφίσουμε. Όποιον να είναι. Αρκεί να ψηφίσουμε και να πάρουμε θέση. Επιτέλους!

(Στην Θεσσαλονίκη πάντως το δημοψήφισμα για το νερό είχε τεράστια συμμετοχή και έστειλε μήνυμα ισχυρό προς όλους τους αποδέκτες όπως φαίνεται εδώ...)

Κυριακή 18 Μαΐου 2014

Τα παράδοξα των δημοτικών εκλογών

Οι δημοτικές εκλογές στην χώρα μας έχουν δώσει πολλά παράδοξα στην ελληνική πολιτική ιστορία. Από τα εκλογικά συστήματα που ο δήμαρχος εκλεγόταν ξεχωριστά από τα δημοτικά συμβούλια (κι έτσι μπορούσε εν δυνάμει να συμβεί το παράδοξο μια παράταξη να εκλέξει δήμαρχο αλλά να μην έχει την πλειοψηφία), από περίεργες συμμαχίες, δηλώσεις υποστήριξης και συμπράξεις μέχρι δημάρχους που άφησαν εποχή για πολλά πλην του έργου τους (βλ. Παπαγεωργόπουλος).

Πέρα από αυτά όμως, έχουμε και μια σειρά από περιστατικά τα οποία σχετίζονται μ' εκλογές και δημάρχους στα οποία αξίζει κανείς ν' ανατρέξει - τα έβαλε σε μια σειρά ο "ναυτίλος" και κάποια από αυτά τα παραθέτουμε παρακάτω - καλή ψήφο σε όλους:

"Από επαναστάτης, υμνητής του Οθωνα 

Μπορεί ο Γεώργιος Σκούφος να έγραφε πύρινα άρθρα κατά της απολυταρχίας τα πρώτα χρόνια της οθωνικής εξουσίας, όμως το 1862 ως δήμαρχος της Αθήνας κρατούσε εντελώς διαφορετική στάση. Στη διάρκεια της επανάστασης του 1862 που οδήγησε στην έξωση του Οθωνα διακρίθηκε για τη σθεναρή υποστήριξη του «νεαρού Βαυαρού Βλάκα», όπως ο Καρλ Μαρξ είχε χαρακτηρίσει τον Οθωνα τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του. Ο δήμαρχος Σκούφος όχι μόνο υπεραμύνθηκε του στέμματος, αλλά όπλισε και ανθρώπους του για να χτυπήσουν τους εξεγερμένους. Ο κόσμος τον καταδίωξε στους δρόμους της πρωτεύουσας. Ενδεχομένως θα είχε κακό τέλος αν δεν τον έσωζε ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζοτζ Μέρλιν. Ο Αμερικανός διπλωμάτης οδήγησε τον πανικόβλητο δήμαρχο στον Πειραιά και τον έκρυψε στο γαλλικό πολεμικό «Ζηνοβία». Αφού πέρασαν δυο-τρεις μέρες, ο Σκούφος νόμιζε ότι διέφυγε τον κίνδυνο. Πήρε θάρρος, εγκατέλειψε το καταφύγιό του και άρχισε να ανηφορίζει προς την Αθήνα. Ομως έγινε αντιληπτός. Τα αποσπάσματα τον συνέλαβαν και τον παρέδωσαν στον Καλλιφρονά, τον «αττικάρχη» της εποχής, που διέταξε να τον κλείσουν στο αμπάρι του «Ελλάς». Εκεί οι ναύτες εφάρμοσαν τους δικούς τους νόμους και επέβαλαν τις ανάλογες ποινές. Τον έδεσαν στο κατάρτι, απ’ όπου ο μόνος που τόλμησε να πλησιάσει για να τον λύσει ήταν ο κυβερνήτης του σκάφους, ο Σαχτούρης. Ο Σκούφος δεν μπορούσε να μείνει πια στην Ελλάδα. Μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε στο εξωτερικό.

Δήμαρχος Πειραιά ο αξιωματικός Σκυλίτσης 

Τον καιρό των Βαλκανικών Πολέμων δήμαρχος στον Πειραιά ήταν ο Δημοσθένης Ομηρίδης Σκυλίτσης, γόνος παλιάς πειραιώτικης οικογένειας με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Στους προγόνους του συγκαταλέγεται και ο περίφημος χρονικογράφος του 11ου αιώνα Ιωάννης Σκυλίτζης. Εκτός από δήμαρχος Πειραιά είχε χρηματίσει βουλευτής Αττικής, εκλεγείς το 1890 και το 1905. Ομως η ιδιότητα που δεν έλεγε να αποχωριστεί ήταν εκείνη του αξιωματικού. Το 1878 αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων που τότε έδρευε στον Πειραιά και κατατάχτηκε στο Πυροβολικό με τον βαθμό του ανθυπασπιστή. Ακόμα δεν υπήρχε κώλυμα εκλογιμότητας για τους στρατιωτικούς. Ετσι οι στρατιωτικοί μπορούσαν να πολιτεύονται. Αυτό έκανε και ο Ομηρίδης Σκυλίτσης. Δήμαρχος εκλέχτηκε το 1909 υποστηριζόμενος από το κόμμα του Γεώργιου Θεοτόκη. Συγκέντρωσε 4.552 ψήφους και υπερίσχυσε του Αλέξανδρου Ρετσίνα (3.742 ψήφοι) και του Παύλου Δαμαλά (3.634 ψήφοι). Οι ψηφοφόροι τον αποκαλούσαν με το παρατσούκλι Τόνγκο. Ο Τόνγκο ήταν ένας ένδοξος Ιάπωνας ναύαρχος που είχε νικήσει τον τσαρικό στόλο στον Ρωσο-ιαπωνικό Πόλεμο του 1904 – 1905. Με την έκρηξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου έσπευσε στα πεδία των μαχών. Υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός Πυροβολικού με τον βαθμό του ταγματάρχη. Είχε δώσει το «παρών» και στον πόλεμο του 1897, τον καταστροφικό πόλεμο της Μελούνας. Πήρε μέρος στη μάχη του Βελεστίνου, τη μοναδική νικηφόρα, και τραυματίστηκε στο πόδι. 

Το 1934  Ο θρίαμβος και η δίωξη των κόκκινων δημάρχων 

Το 1934 ήταν η χρονιά των «κόκκινων δημάρχων». Στις εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου εκλέχτηκε δήμαρχος Καβάλας ο 29χρονος καπνεργάτης Μήτσος Παρτσαλίδης, υποστηριζόμενος από το Μέτωπο Εργατών Αγροτών που είχε συγκροτήσει το ΚΚΕ. Στις επαναληπτικές εκλογές της 12ης Μαρτίου εκλέχτηκε και στις Σέρρες δήμαρχος του Μετώπου ο Διονύσης Μενύχτας. Τα κόκκινα ψηφοδέλτια επικράτησαν επίσης σε Καισαριανή, Ποντοκώμη, Χωριστή, Γιανετζίκ, Τσαρίτσανη, Γιαννούλη, Τσερέπλιανη, Αγίτσα, Δεμερή, Δόγανη, Ρετσάνη, Καρίτσα, Ιμέρμπεη. Σε άλλα 60 Κοινοτικά Συμβούλια εξασφαλίστηκε η συμμετοχή εκπροσώπων από τους μετωπικούς συνδυασμούς. Στην Αθήνα υποψήφιος ήταν ο Βασίλης Νεφελούδης, αλλά δεν εξελέγη. Σε ισχύ βρισκόταν το «ιδιώνυμο» και η προεκλογική εκστρατεία ξεδιπλώθηκε σε συνθήκες σκληρής αντιπαράθεσης και συγκρούσεων με παρακρατικές οργανώσεις και αστυνομικές δυνάμεις. Το ίδιο το εκλογικό κέντρο του Νεφελούδη στην πρωτεύουσα έγινε στόχος επιδρομής και για την ανακατάληψή του έγιναν μάχες εκ του συστάδην. Τον Απρίλη, δύο μόλις μήνες από την εκλογή του, ο Μήτσος Παρτσαλίδης μαζί με τους δημοτικούς συμβούλους του οδηγήθηκε σε δίκη. Το δικαστήριο της Καβάλας καταδίκασε τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, τον Δημοσθένη Μακέδο και άλλους τέσσερις δημοτικούς συμβούλους σε δύο χρόνια φυλακή και έναν χρόνο εξορία. Η δημοτική πλειοψηφία μετατράπηκε σε μειοψηφία. Οι δημοτικοί σύμβουλοι που καταδικάστηκαν σε φυλάκιση έμειναν τελικά κρατούμενοι επί 10 ολόκληρα χρόνια. Το 1942 οι Αρχές του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου τους παρέδωσαν μαζί με τους άλλους πολιτικούς κρατούμενους στις δυνάμεις κατοχής. Ετσι, οι Δημοσθένης Μακέδος, Γιάννης Ευθυμιάδης, Νικόλας Νεγρεπόντης, και Μπαρμπαλέξης βρέθηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 ανάμεσα στους 200 κομμουνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ Η ΓΝΩΣΤΗ ΦΡΑΣΗ  "έχεις μπάρμπα στην Κορώνη"

H φράση καταχωρίσθηκε στον κατάλογο των παροιμιωδών φράσεων από τις εκλογές για την ανάδειξη τοπικού άρχοντα στον Δήμο Κολωνίδων, που έτσι ονομαζόταν τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα η Κορώνη της Μεσσηνίας. Ο δήμαρχός της Γεώργιος Μπάστας εκλέχτηκε το 1843 αντιπρόσωπος στην Α’ Εθνοσυνέλευση που επεξεργάστηκε το Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου. Στη δημαρχία τον αντικατέστησε ο ανιψιός του Κώστας Δαρειώτης. Ο θείος τον στήριξε με ό,τι μέσο μπορούσε. Μέχρι και πολεμικό πλοίο έστειλε για να τρομάξει τους ψηφοφόρους και να τους πείσει να ψηφίσουν τον αγαπημένο του ανιψιό. Η νοθεία  Για να είναι απολύτως σίγουρος για το αποτέλεσμα, φρόντισε να νοθευτούν οι εκλογικοί κατάλογοι και να γραφτούν μωρά και πεθαμένοι.  Ετσι προέκυψε ο «μπάρμπας από την Κορώνη». Η φράση υποδηλώνει την ισχυρή και μέχρι ακραίας παρανομίας στήριξη, χάρη στην οποία αναδεικνύεται και παραμένει κανείς στην εξουσία."

Σάββατο 17 Μαΐου 2014

Ο πολιτικός τζόγος του Ευάγγελου και του Αντώνη

Τον τελευταίο καιρό η πολιτική ηγεσία της χώρας θυμίζει "τελειωμένο" χαρτοπαίχτη που παίζει τα τελευταία του υπάρχοντα σ' ένα δευτεροκλασάτο καζίνο της κακιάς ώρας, περιμένοντας να "ρεφάρει" τη χασούρα πολλών ετών. Ο εθισμός των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ/Ελιάς στην εξουσία είναι τέτοιος που δεν έχουν πλέον ούτε καν το ηθικό ανάστημα να μαζέψουν τις τελευταίες μάρκες τους από το τραπέζι και να κατευθυνθούν στην έξοδο - αντιμετωπίζοντας με αξιοπρέπεια τις συνέπειες των πράξεών τους.

Σε μια άλλη χώρα, υπό άλλες συνθήκες, θα είχαν περάσει ήδη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και θα ήταν ήδη υπόδικοι για τις συμφορές που έφεραν (εν γνώση όλων μας, πάντως από ένα σημείο και ύστερα) στην πατρίδα μας. Όμως όχι... Στηριζόμενοι σ' ένα μιντιακό σύμπλεγμα υποστήριξης που θα το ζήλευε και μαφιόζικη οικογένεια στην κάτω Ιταλία τη δεκαετία του 1930, παραμένουν γαντζωμένοι μέχρι τέλους στην εξουσία και στα οφίτσιά τους...

Δυστυχώς μια κρίσιμη ώρα σαν και αυτή, είχαμε την ατυχία να πέσουμε στα χέρια δύο ανθρώπων για τους οποίους η εξουσία (και όχι η προσφορά στην πατρίδα) ήταν αυτοσκοπός. Γιατί τι διαφορετικό μπορούμε να υποθέσουμε όταν ο νυν Πρωθυπουργός έβαλε σε κίνδυνο την προσωπική του υγεία (καθυστερώντας μια επέμβαση ζωτικής σημασίας ώστε αυτή να γίνει μετά τις εκλογές μην τυχόν και παρουσίαστεί ως "αδύναμος" στους ψηφοφόρους του) ώστε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, και ο κ. Βενιζέλος αμφισβήτησε σε πολλές περιπτώσεις (ανεπιτυχώς) τον τότε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπανδρέου, καταργώντας κάθε πολιτικό σαβουάρ-βίβρ σε κάθε ευκαιρία;

Έτσι, μουτζωμένοι στην κυριολεξία από την μοίρα έχουμε ν' αντιπαλέψουμε όχι μόνο αυτούς αλλά και ένα σύστημα που εξέθρεψε και άνδρωσε πολιτικούς σχηματισμούς τόσο στ' ακροδεξιά (βλ. Χρυσή Αυγή) όσο και στα "κεντροαριστερά" (βλ. Ποτάμι) με σκοπό να διατηρηθεί στην εξουσία με κάθε τρόπο. Από την μια έχουμε την "αντι-συστεμική" Χ.Α. να χαριεντίζεται με Μπαλτάκους και Ντόρες και από την άλλη τον "επαναστάτη του σακιδίου" να προσπαθούν να μας πείσουν, οι μεν με ακατάληπτα εθνικοπατριωτικά και ο δε με "δήθεν" προοδευτικά καλέσματα, για την ανάγκη της ύπαρξής τους...Και όλα αυτά για να μπορέσουν αυτοί που ξεπούλησαν την χώρα, που έβαλαν βόμβα στα θεμέλια του ασφαλιστικού και που οδήγησαν την παιδεία και την υγεία στον πάτο, να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους...

Όπως και να έχει το τέλος είναι κοντά. Και τα μισά απ' όσα είπε ο Ε. Βενιζέλος στην (εξαιρετικά ενδιαφέρουσα) συνέντευξή του, οι ευρωεκλογές θα καταδείξουν το πως θα συνεχιστεί το παιχνίδι από δω και στο εξής. Η κυβέρνηση πάντως με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου έκλεισε τον κύκλο της, φέρνοντας σε πέρας την αποστολή που της ανέθεσαν η τρόικα και το εγχώριο κατεστημένο. Η παραμονή της - αν προσπαθήσει να κρατηθεί λίγο ακόμα στην εξουσία - θα έχει να κάνει μόνο με σειρά αποκρατικοποιήσεων και νομοσχεδίων που συγκεκριμένοι κύκλοι θέλουν να προωθήσουν. Τα όσα γράψαμε πρόσφατα για τον αιγιαλό, αεροδρόμια, λιμάνια και χαριστικά νομοθετήματα (ενάντια σε ισχυρές ευρωπαϊκές επιταγές) αποτελούν μόνο την κορυφή του παγόβουνου...

Γι' αυτό και η ψήφος στις εκλογές είναι επιτακτική ανάγκη. Ψηφίζοντας παίρνουμε θέση. Είτε με την μία, είτε με την άλλη πλευρά. Έτσι ώστε όταν πληρώσουμε το λογαριασμό στο τέλος, να μπορούμε να λέμε ότι τουλάχιστον παραγγείλαμε...

Πέμπτη 15 Μαΐου 2014

Τέσσερα πολιτικά "ορφανά" ζητούν ανεξαρτησία

Η είδηση από μόνη της διαβάζετε και σαν μέρος της στήλης των ανεκδότων (την οποία διαθέτει κάθε ειδησεογραφική ιστοσελίδα που σέβεται τον εαυτό της). Έλα όμως που είναι πραγματική. Διαβάζουμε λοιπόν: "Τέσσερις υποψήφιοι περιφερειάρχες ζήτησαν με κοινή επιστολή στην εταιρεία SingularLogic που θα συγκεντρώσει και θα μεταδώσει τα εκλογικά αποτελέσματα, το βράδυ της Κυριακής, να μη βάλει πράσινο ή μπλε χρώμα δίπλα στο όνομά τους." (η πλήρης είδηση βρίσκεται εδώ). Κανονικά λοιπόν μια τέτοια κίνηση θα έπρεπε να μας γεμίσει χαρά - τέσσερις ακομμάτιστοι υποψήφιοι, αγωνίζονται ΜΟΝΟΙ τους να βοηθήσουν τις περιφέρειές τους να περάσουν στον 21ο αιώνα...

Μετά προσγειωνόμαστε, γιατί διαβάζουμε τα ονόματα: "Γιάννης Μαχαιρίδης, υποψήφιο περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου - Κώστας Μπακογιάννης, υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας - Απόστολος Τζιτζικώστας, υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας και Γιάννης Σγουρός υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής."

Και καλά ο Τζιτζικώστας κατεβαίνει ως "αντάρτης", ενάντια στην κομματική γραμμή. Μπορεί λοιπόν να θεωρεί τον εαυτό του "ανεξάρτητο", ανεξάρτητα από την κομματική του ταυτότητα. Αλλά κι αυτός αν ήταν δίκαιος θα έπρεπε να ζητήσει να μπει δίπλα στο όνομά του το χρώμα του κόμματος του κυρίου Πολύδωρα το οποίο τον στηρίζει (αφού υποστηρίζετε ενεργά από τον κύριο Ψωμιάδη επίσης συμμέτοχο του συνασπισμού). Αλλά ο Κώστας Μπακογιάννης, γιος της Ντόρας Μπακογιάννη και δήμαρχος Καρπενησίου (στην περιοχή δηλαδή που τόσο η μαμά του όσο και ο μπαμπάς του υπήρξαν επί πολλών ετών βουλευτές) ανεξάρτητος (τη στιγμή που μάλιστα η ΝΔ το μόνο που δεν έχει κάνει στον εκλογικό αντίπαλο του Θ. Γιαννόπουλο που κατεβαίνει ως αντάρτης επίσης από την ΝΔ, είναι να του κόψει το νερό) ή ο Γιάννης Σγουρός, που κατεβαίνει ως ο "τελευταίος ΠΑΣΟΚατζής" ανεξάρτητος - ε, αυτό αποτελεί προσβολή στη νοημοσύνη μας.

Βέβαια το τι λέει ο Σγουρός ή ο Μπακογιάννης ή ο Μαχαιρίδης λίγη σημασία έχει. Έχουν την κομματική τους ταυτότητα και αυτό δεν αλλάζει...Αλλά το θέμα είναι μήπως κάποιοι τσιμπήσουν...Θα τσιμπήσουν όμως; Θα το δούμε σύντομα...Πάλι καλά τουλάχιστον που δεν παρουσιάζονται και ως αντιμνημονιακοί...

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Ο Μώραλης, ο Μαρινάκης και το "φάουλ" του Αρβανιτόπουλου

Το διαβάσαμε κι αυτό...Ο υπουργός Παιδείας, Κ. Αρβανιτόπουλος, έχοντας λύσει προφανώς όλα τα προβλήματα του Υπουργείου του και μην έχοντας με τι άλλο ν' ασχοληθεί (γιατί άλλωστε να κουράζεται με στρατηγικές του αύριο; μήπως θα είναι σ' αυτή τη θέση και του χρόνου), ξεκίνησε την προεκλογική εκστρατεία. Γρήγορα, δυναμικά, ενεργά. Έλα όμως που αυτή προεκλογική εκστρατεία δεν αφορά τον ίδιο... Αλλά το συνδυασμό του κ. Μώραλη (δηλ. του κ. Μαρινάκη) για τον Δήμο Πειραιά. Και δε φτάνει που το κάνει, αλλά το κάνει με χρήματα του Δημοσίου, όπως καταγγέλει ο έταιρος υποψήφιος στον Δήμο Πειραιά, Θ. Δρίτσας (λεπτομέρειες εδώ). Έτσι λοιπόν, δε φτάνει που ο κ. Αρβανιτόπουλος όπου σταθεί και όπου βρεθεί λέει κι ένα καλό λόγο (με ποιο αντίκτυπο άραγε; Ψηφοφόρους δικούς του στο κάτω - κάτω ΔΕΝ έχει αλλά τέλος πάντων), αλλά φροντίζει να στέλνει προσκλήσεις για εκδηλώσεις του "ανεξάρτητου" (Μαρινακικού) υποψηφίου μέσω των υπηρεσιών του Υπουργείου με έξοδα όλων μας...

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Χρόνια και χρόνια έχουμε φακέλους πληρωμένους από την Βουλή των Ελλήνων να μας καλούν σε προεκλογικές συγκεντρώσεις βουλευτών ή φακέλους με λογότυπα Υπουργείων να μας θυμίζουν την παρουσία των υπουργών εν όψη εκλογών. Αλλά εν μέσω κρίσης, να λαμβάνουν ψηφοφόροι προσκλήσεις για εκδηλώσεις υποψηφίων δημοτικών εκλογών οι οποίοι ΔΕΝ είναι υπουργοί και ΔΕΝ έχουν θεσμικό ρόλο στα υπουργεία από τα οποία φεύγουν οι προσκλήσεις, αποτελεί μια ακόμα αρνητική πρωτειά αυτής της κυβέρνησης...

Και το πιο ενδιαφέρον; Η ΝΔ επισήμως στηρίζει άλλο υποψήφιο, τον "επιτυχημένο", κ. Μιχαλολιάκο, ο οποίος πηγαίνει "στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα", έχοντας ένα σημαντικό κομμάτι του κόμματος "της καρδιάς του" να υποστηρίζει έναν άλλο υποψήφιο. Βέβαια ο άλλος δεν είναι ένας τυχαίος υποψήφιος. Υποστηρίζεται από ένα γνωστό εφοπλιστή (που κατεβαίνει μάλιστα και υποψήφιος δημοτικός του σύμβουλος), βασικό υποστηρικτή της ΝΔ (και εξαιρετικά έντονα διαπλεκόμενο όπως έχουμε σημειώσει εδώ) που προσπαθεί να βάλει "χέρι" στον Δήμο που εδρεύει η ομάδα του...

Το φάουλ όμως του κυρίου Αρβανιτόπουλου παραμένει και κάποιος πρέπει να τον βάλει στη θέση του...

Τρίτη 13 Μαΐου 2014

Το ΠΑΣΟΚ, η "Ελιά" και το "καινούργιο" ΑΦΜ

Τις τελευταίες μέρες κάνει τον κύκλο του διαδικτύου μια είδηση ότι "το ΠΑΣΟΚ αλλάζει ΑΦΜ ώστε να διαγραφούν τα χρέη του". Ψάχνοντας τις λεπτομέρειες της είδησης διαπιστώνει κάνεις ότι η είδηση είναι ελαφρώς "ράδιο αρβύλα" και ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί - προς το παρόν. Παρόλα αυτά, το εν λόγω νέο έχει κάνει τον κύκλο του διαδικτύου ενισχύοντας την (απόλυτα δικαιολογημένη) αγανάκτηση μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης για το κόμμα του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος βέβαια αλλιώς τα φανταζόταν όταν πρωτόεμφανιζόταν ως "δελφίνος" της αρχηγίας και αλλιώς τα βλέπει τώρα ως αρχηγός του πρώην κυβερνητικού κόμματος. Αφήνοντας στην άκρη το πολιτικό κομμάτι (για το οποίο φέρει ακέραιες ευθύνες) έχει ν' αντιμετωπίσει τεράστια χρέη τα οποία δημιουργήθηκαν σε βάθος χρόνου αλλά διογκώθηκαν επί προεδρίας Γιώργου Παπανδρέου.

Ο Βενιζέλος βέβαια δεν είναι αθώος του αίματος και είναι γνωστό ότι είναι "μανούλα" στις διευθετήσεις χρεών (θυμηθείτε την υπόθεση Proton). Έτσι η δημιουργία της "Ελιάς" πέραν από την πολιτική της πλευρά, αντιμετωπίστηκε από πολλούς και ως προσπάθεια "εκκαθάρισης" του κόμματος από τα χρέη, αφού το εν λόγω κόμμα παρουσιάζεται ως "διάδοχος" του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά: για να μπορέσει το ΠΑΣΟΚ, να "εκκαθαριστεί" και να "διαλυθεί" θα πρέπει να συναινέσει η πολιτεία, αφού διαφορετικά ακόμα και αν ο Βενιζέλος αποφασίσει να "κλείσει το μαγαζί" θα πρέπει να αποπληρώσει τα χρέη του. Και μαζί μ' αυτόν θα πρέπει να δώσουν εξηγήσεις και όλοι οι προηγούμενοι οικονομικοί διαχειριστές. Έτσι ακόμα και αν η "Ελιά" καταφέρει να πάρει καινούργιο ΑΦΜ, οι υποχρεώσεις του ΠΑΣΟΚ θα υπάρχουν...

Και αν νομίζετε ότι η υπόθεση δεν αφορά την ΝΔ κάνετε λάθος. Η προσπάθεια δημιουργίας ενός "νέου" κόμματος με τίτλο "Νέα Ελλάδα" (που ακόμα δεν έχει ανακοινωθεί αλλά βρίσκεται στα σκαριά) στην οποία η ΝΔ θα αποτελεί βασικό και ίσως μοναδικό πυλώνα (μαζί με τα ακροδεξιά ορφανά του Καρατζαφέρη), θα είναι μια παρόμοια κίνηση πολιτικής και οικονομικής "εκκαθάρισης". Για το πρώτο όπως και για την "Ελιά" την εξαργύρωση θα την κάνει ο λαός στις εκλογές. Για τα οικονομικά όμως θα δώσουν λόγο οι - τότε - διαχειριστές της εξουσίας. Αν θέλουν να δείξουν ότι η Ελλάδα αλλάζει θα πρέπει να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Διαφορετικά θα είναι ένα από τα ίδια κι αυτοί...

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Η Γιουροβίζιον με απλά λόγια

Μετά από χρόνια καλών θέσεων στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον ξαναγυρίσαμε στην προ-Ρουβά εποχή της μιζέριας. Εικοστή θέση, τριαντάένας βαθμοί. Με ελάχιστες χώρες να μας ψηφίζουν παρά το "ξεσηκωτικό" χαρακτήρα του τραγουδιού μας και το τραμπολίνο (που συνειρμικά κολλούσε στον τίτλο του τραγουδιού μας). Όπως ήταν αναμενόμενο επίσης η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων μας έφερε κατήφεια και (τη πολύ κοινότυπη για εμάς τους Έλληνες) ομφαλοσκόπηση. "Να δούμε τι φταίει", "δεν έπρεπε να στείλουμε τέτοιο τραγούδι", "το ραπ στην Γιουροβίζιον έχει ξεπεραστεί εδώ και χρόνια" κ.λπ.

Βέβαια τίποτα απ' αυτά δεν είναι σωστό, όπως δεν ήταν δικαιολογημένη και η αισιοδοξία που είχαμε μετά την είσοδό μας στον τελικό. Ο λόγος είναι απλός: τόσα χρόνια που πηγαίναμε καλά φροντίζαμε και στέλναμε ή τραγουδιστές γνωστούς στη γειτονιά μας (βλ. Ρουβάς, Παπαρίζου, Αλκαίος), ή τραγούδια με έντονο "ελληνικό" χρώμα (βλ. Αγάθωνας, Γιώρκας) και πάντα "σπρωγμένα" με ταξίδια προώθησης και εμφανίσεις ώστε το τραγούδι να γίνει γνωστό σ' αυτούς που ψηφίζουν. Και βέβαια όλα αυτά τα χρόνια πηγαίναμε με την παρακαταθήκη της υποστήριξης του τρίου Κύπρος, Βουλγαρία, Αλβανία (η οποία φερόμενη "αχάριστα" κατά πολλούς μας έδωσε μόνο 2 βαθμούς φέτος). Οι 3 αυτές χώρες πέρσυ μας έδωσας σχεδόν περισσότερους βαθμούς απ' αυτούς που πήραμε συνολικά φέτος.

Κακά τα ψέμματα, αν δεν ακολουθήσουν την παραπάνω συνδυαστική συνταγή χώρες σαν την Ελλάδα δεν θα πάνε μακρυά, αν δε στείλουν την Ντάνα του 2014 (με σκοπό να συγκινήσουν συγκεκριμένο κομμάτι του πληθυσμού που και νιώθει την ανάγκη να υποστηρίξει τέτοιες παρουσίες και το οποίο ούτως ή άλλως ενδιαφέρεται για το διαγωνισμό) ή παρόμοιες, εξαιρετικά εκκεντρικές παρουσίες. Δεν είμαστε σλαβική ή σκανδιναβική χώρα να έχουμε 4-5 χώρες να μας δίνουν βαθμούς ούτως ή άλλως, ούτε μπορούμε να δίνουμε ένα κάρο χρήματα ώστε να έχουμε σίγουρη την παρουσία μας στον τελικό και να μην έχουμε το άγχος του αποκλεισμού. Προσπαθώντας να μιμηθούμε τους άλλους (όπως φέτος) καταλήγουμε εκεί που φτάσαμε φέτος...

Δεν πειράζει πάντως, τα προβλήματά μας είναι άλλα...Και του χρόνου καλύτερα...

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Η κωμωδία της Βουλής, η Χρυσή Αυγή και το Μεσοπρόθεσμο...

Τα όσα γίνονται τον τελευταίο καιρό στην Βουλή αποτελούν απόδειξη του πόσο απαξιωμένη είναι όχι μόνο στα μάτια του κόσμου (που βέβαια έτσι βρίσκει ευκαιρία να δικαιολογήσει και την δική του απραξία στα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν γύρω μας) αλλά και στα μάτια των ίδιων των βουλευτών μας. Και εξηγούμαστε: στην Βουλή ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για την περίοδο 2015-2018. Κάτι δηλαδή που θα δεσμεύσει την χώρα για 4 χρόνια - μια περίοδος που παρεπιπτόντως η σημερινή κυβέρνηση ΔΕΝ θα κυβερνάει αφού ο πολιτικός της χρόνος έχει τελειώσει. Η αξιωματική αντιπολίτευση προκαλεί ονομαστική ψηφοφορία και μια συζήτηση εκτενή. Θα περίμενε κανείς λοιπόν ότι ΟΛΟΙ οι βουλευτές (εξαιρουμένων των υπόδικων που είναι στη φυλακή και εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να παραβρεθούν) να είναι παρόντες.

Και όμως...Στην ονομαστική ψηφοφορία παρουσιάζονται 269 βουλευτές μόνο με αποτέλεσμα να έχουμε το αίσχος (για μια ακόμα φορά) το καινούργιο Μνημόνιο να υπερψηφίζεται με 148 κυβερνητικούς βουλευτές συν τους 2 "μαϊμού" ανεξάρτητους Λοβέρδο και Αϊδόνη (που λειτουργούν σα κυβερνητικοί guest stars ψηφίζοντας όποτε τους χρειάζεται ο Σαμαράς και ο Βενιζελος (και όποτε συμφέρει τους ίδιους). Σ' αυτούς που έλειπαν συμπεριλαμβάνονται όψιμοι "αντιμνημονιακοί" όπως ο Πολύδωρας και ο Κακλαμάνης, κυβερνητικοί βουλευτές "δικαιολογημένοι" (όπως η Γκερέκου την οποία πληρώνουμε για να είναι υποψήφια περιφερειάρχης λες και η Δούρου που παραιτήθηκε είναι κορόιδο) αλλά και βουλευτές της αντιπολίτευσης που προφανώς είχαν να κάνουν κάτι καλύτερο...Και αναρωτιόμαστε...Ρε παιδιά ποιος είναι ο ρόλος σας; Αν δεν είστε στην Βουλή να δώσετε την "μάχη"¨για την οποία εκλεγήκατε γιατί είστε;

Αυτό δυστυχώς δεν είναι το μόνο τραγικό των τελευταίων ημερών...Έχουμε και την απολογία-παράσταση των βουλευτών της Χ.Α. που έδειξε πολλά και κατέληξε στο "ανέμιστα" χαρτονομισμάτων ευρώ από τους υπόλοιπους "πρώην" ομοϊδεάτες τους. Χωρίς περαιτέρω σχόλια, αντιγράφουμε από το "Ποντίκι": "Η απολογία ήταν αποκαλυπτική από πολλές πλευρές. Πριν απ’ όλα καθρέφτιζε την ποιότητα των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού. Άνθρωποι τυχαίοι και τυχάρπαστοι, μέσα από ένα απαρχαιωμένο ραγιάδικο πολιτικό σύστημα, καταφέρνουν να εκλέγονται απαξιώνοντας δραματικά το κοινοβουλευτικό μας επίπεδο. Το σύμπτωμα δεν αφορά μόνο τον εγκληματικό θίασο της Χρυσής Αυγής, αλλά όλη την κοινοβουλευτική σύνθεση, που πολλές φορές θυμίζει ένα αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα. Υπεύθυνοι για τον εκπεσμό δεν είναι μόνο αυτοί που μιλούν, αλλά και αυτοί που ακούνε. Ο κύριος Μπούκουρας κλαψούριζε παιδαριωδώς λέγοντας συναισθηματικές ανοησίες που δεν αρμόζουν ούτε σε παιδιά του δημοτικού. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η χώρα μας εκπροσωπείται από έναν άνδρα τόσο ασήμαντο και από ένα Κοινοβούλιο τόσο αδρανές, ώστε να μην αντιδράσει κανείς στους αστείους θεατρινισμούς του βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Κανένας από τους εύθικτους τελευταία βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν βρέθηκε στην αίθουσα να τον κατακεραυνώσει όταν ο αστείος χρυσαυγίτης βουλευτής, που ανένηψε αιφνιδίως, μπροστά στις τεράστιες ευθύνες του έφερε επί ματαίω το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου. Κανείς από το εναπόμειναν δείγμα του ΠΑΣΟΚ δεν σηκώθηκε να κατακεραυνώσει τον κλαζομένιο βουλευτή, που έδινε μια χυδαίας αισθητικής παράσταση, η οποία μάλιστα συγκίνησε παρόμοιας αισθητικής και νοημοσύνης βουλευτές και βουλευτίνες διαφόρων κομμάτων, οι όποιοι έχουν καταντήσει το Κοινοβούλιο ένα θλιβερό κατιναριό. Όσο μέσα στην αίθουσα της Βουλής σουλατσάρουν παρόμοιας με τον Μπούκουρα υποστάθμης άτομα τόσο περιορίζονται απελπιστικά οι προσδοκίες μας για μια καλύτερη ζωή.Για τις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις καλό θα είναι, εκτός από ενθουσιώδεις ψηφοφόροι, να είμαστε και προσεκτικοί: να μην ψηφίσουμε όσους θεωρούμε ότι μας μοιάζουν, αλλά όσους θεωρούμε ότι μας ξεπερνούν, δηλαδή τους καλύτερούς μας!" Αμήν και πότε, λέμε εμείς...

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Καινούργιες αλλαγές στην αξιολόγηση και τον έλεγχο προσόντων των δημοσίων υπαλληλων

Διαβάζουμε στην "Ημερησία" για τις αλλαγές στο σύστημα της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων: "Σε εφαρμογή τίθεται το νέο σύστημα αξιολόγησης του προσωπικού του δημοσίου, το οποίο, συγκεκριμένα, προβλέπει την υποχρεωτική κατάταξη των υπαλλήλων ως εξής: Ένα ποσοστό έως 25% θα έχει βαθμολογία 9 έως 10 και θα θεωρούνται οι άριστοι υπάλληλοι, ένα ποσοστό έως 60% θα έχουν βαθμολογία 7 έως 8 και θα θεωρούνται ως καλοί υπάλληλοι, ενώ υποχρεωτικά ένα ποσοστό 15% θα πρέπει να λαμβάνει βαθμολογία από 1 έως 6 και θα θεωρείται ως προσωπικό χαμηλών δυνατοτήτων."

Η είδηση από μόνη της είναι τρομακτική: πριν ακόμα γίνει η αξιολόγηση, η κυβέρνηση ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΖΕΙ πόσοι θα πάρουν "άριστα", πόσοι "καλά" και πόσοι θα μείνουν "μεταξεταστέοι" (και μάλιστα με μια βαθμολογική κλίμακα στην οποία η βάση είναι το 60%, το οποίο αποτελεί την 2η πρωτοτυπία του συστήματος). Το μόνο που δεν κάνει δηλαδή είναι να δώσει και τα ονόματα εκείνων που θα πάρουν τους βαθμούς - προφανώς για να δώσει μια ευκαιρία στους αξιολογητές να δικαιολογήσουν την αμοιβή τους. 

Αφήνοντας στην άκρη το μίσος που πολλοί (και μεταξύ των αναγνωστών μας) έχουν για τους δημοσίους υπαλλήλους, είναι νομίζουμε ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως κοινωνία λογικά - αν γίνει αυτό θα συνειδητοποιήσουμε ότι η "υποχρεωτική" κατάταξη των υπαλλήλων και τα "προκαθορισμένα" ποσοστά καταπατεί εξαρχής την ουσία της αξιολόγησης, αφού ενισχύει το στοιχείο της υποκειμενικότητας μιας και βάζει τους αξιολογητές στο κυνήγι της επίτευξης αριθμητικών στόχων. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος του εγκλήματος που θα συντελεστεί (και χρησιμοποιούμε την λέξη "έγκλημα" για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω), φανταστείτε τι θα γινόταν αν το ίδιο σύστημα το χρησιμοποιούσαμε σε κάθε μορφή αξιολόγησης και εξετάσεων - όπως π.χ. οι Πανελλαδικές. Πως θα φαινόταν σ' ένα γονέα αν το παιδί τους "έμενε έξω" από οποιαδήποτε σχολή, όχι επειδή έγραψε χειρότερα από άλλους υποψηφίους αλλά επειδή ήταν "εκτός ποσοστού"; Μάλλον θα γινόταν έξω φρενών (το λιγότερο)...

Το γιατί χρησιμοποιήσαμε την λέξη έγκλημα το εξηγούμε με τα λόγια των συνδικαλιστικών οργάνων των δημοσίων υπαλλήλων (πάλι από την "Ημερησία"): "    Στους υπαλλήλους δημιουργείται η αίσθηση πως το 15% των συναδέλφων τους που θα λάβουν χαμηλή βαθμολογία θα οδηγηθούν στη διαθεσιμότητα – απόλυση, στην επόμενη «φάση» συρρίκνωσης του δημοσίου. Το συγκεκριμένο ποσοστό, μεταφράζεται σε 80.000 δημοσίους υπαλλήλους.Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, το νέο πλαίσιο «αξιολόγησης» δημοσίων υπαλλήλων εξυπηρετεί δύο στόχους: Αφενός μεν, περιορίζει τον αριθμό των προαγωγών στο 25%, αφετέρου δε, δημιουργεί μια «δεξαμενή» υπαλλήλων προς απόλυση, στην οποία εντάσσεται το 15% του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων.Τέλος, οι εκπρόσωποι των δημοσίων υπαλλήλων εκτιμούν ότι η εν λόγω διαδικασία θα παρέχει στην κυβέρνηση, ακόμη ένα «πρόσχημα» για την κατάργηση ενός φορέα ή μιας υπηρεσίας.Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, ο προϊστάμενος – αξιολογητής μιας γενικής διεύθυνσης δύναται να επιλέγει τις δομές από τις οποίες θα προέρχεται το προσωπικό που θα «συμπληρώνει» το 15% που θα λάβει χαμηλή βαθμολογία. Επομένως, μια δομή της οποίας μεγάλο μέρος του προσωπικού κρίνεται «χαμηλής αποδοτικότητας», τίθεται αυτομάτως «υποψήφια» προς κατάργηση, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συνδικαλιστών." Διαφωνεί άραγε κανείς με την εκτίμησή τους; Δε νομίζουμε...

Η δεύτερη κίνηση της κυβέρνησης είναι μια από τις λίγες που ανακοινώθηκαν τον τελευταίο καιρό και την επικροτούμε, αρκεί βέβαια να γίνει πράξη, διαβάζουμε λοιπόν στο non-paper που δημοσιεύει πάλι η "Ημερησία": "από κόσκινο είναι αποφασισμένοι να περάσουν τα πιστοποιητικά και τις διαδικασίες διορισμού όλων των δημοσίων υπαλλήλων, οι επιτελείς του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, με δεδομένο μάλιστα ότι οι υπάλληλοι που θα εντοπισθούν να έχουν πετύχει διορισμό με παράνομο τρόπο θα οδηγηθούν άμεσα εκτός δημοσίου, αποτελώντας μάλιστα και μία βασική “δεξαμενή” απολύσεων. " Αναρωτιόμαστε βέβαια γιατί κάτι το αυτονόητο (δηλ. ο έλεγχος) θα γίνει όχι γιατί πρέπει να γίνει (ώστε να υπάρχει ισονομία μεταξύ υπαλλήλων και να μην επιβραβεύεται η παραβατικότητα και η κοροϊδία), αλλά γιατί η κυβέρνηση "ψάχνει" ν' απολύσει κόσμο με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Αναρωτιόμαστε επίσης πόσοι θα πιαστούν στη δαγκάνα - γιατί αν επαναληφθεί η ιστορία με "συντάξεις των πεθαμένων" (που τα παπαγαλάκια τα παρουσίαζαν σα ζημιά εκατοντάδων εκατομμυρίων και αποδείχθηκε σταγόνα στον ωκεανό του χρέους) αλιμονό τους...Πάντως κι ένας να έχει κοροϊδέψει πρέπει να πάει σπίτι του - άμεσα...

Τετάρτη 7 Μαΐου 2014

Ευρωπαϊκό κουμάντο στην Ελλάδα μέχρι το 2050;

Το πρωτοσέλιδο της "Ελευθεροτυπίας" τα λέει όλα με 5 λέξεις: "Σε κατοχή μέχρι το 2052", απλά και περιεκτικά. Η κυβέρνηση, ναι αυτή που έχει με το ζόρι 151 βουλευτές (δε βάζουμε σ' αυτούς τους "ανεξάρτητους" που λειτουργούν κατά το προσωπικό τους συμφέρον ανάλογα με τα νομοσχέδια και το τι λέει η κοινή γνώμη για καθένα απ' αυτά), ετοιμάζεται να δέσει "χειροπόδαρα" δύο γενιές Ελλήνων και να υποχρεώνει τις Ελληνικές κυβερνήσεις που θα προκύψουν τις επόμενες 13 εκλογικές αναμετρήσεις να υποκύπτουν στα καπρίτσια κάποιων τυχάρπαστων γραφειοκρατών που θα καθορίζουν μισθούς, συντάξεις, προϋπολογισμούς για υγεία, παιδεία και οτιδήποτε μας αφορά.

Διαβάζοντας την είδηση τα όσα έρχονται στο μυαλό μας είναι απλά: μήπως το επόμενο βήμα είναι να καταργήσουν και τις εκλογές; Γιατί αλήθεια τι ρόλο θα έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις αν δεν μπορούν να καθορίζουν τις πολιτικές σ' αυτούς τους κομβικούς τομείς; To είχαμε πρωτογράψει πριν από 3 χρόνια περίπου ("ήρθε το τέλος για τα εθνικά κράτη" περιγράφοντας τις λεπτομέρειες του σχεδίου που προετοιμαζόταν) και νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα του να δούμε τα πράγματα ως έχουν: μια τέτοια κίνηση (και μάλιστα περασμένη με απλή πλειοψηφία επί των παρόντων βουλευτών) είναι το λιγότερο απαράδεκτη.

Καμία κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να παραχωρήσει τον απόλυτο έλεγχο της χώρας, πράγμα αντίθετο στο Σύνταγμα της χώρας (ό,τι και αν λέει ο κύριος Βενιζέλος και η παρέα του, των "προσκυνημένων" συνταγματολόγων) και κόντρα στην ηθική και τη λογική. Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει αυτό με απλή πλειοψηφία των παρόντων βουλευτών.

Τα πράγματα επομένως είναι σοβαρά, η Δημοκρατία δοκιμάζεται (και αντίθετα σε ότι πιστεύουν ορισμένοι κυβερνητικοί και μη, ΔΕΝ είναι "πολυτέλεια") και πρέπει κάτι να γίνει άμεσα ώστε τα πράγματα ν' αλλάξουν. Βέβαια η αλλαγή αυτή δεν αφορά μόνο εμάς. Αφορά ολόκληρη την Ευρώπη - και αν θέλουμε ν' αντιδράσουμε η πρώτη κίνηση είναι η μη ψήφιση του νομοσχεδίου. Αυτό θα προκαλέσει σκεπτικισμό στην Ευρώπη και ιδιαίτερα σε μια Ευρώπη που ο Ευρωσκεπτικισμός είναι ολοένα αυξανόμενος. Αυτό θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε και να δημιουργήσουμε συμμαχίες - πράγμα που η παρούσα κυβέρνηση και οι προκάτοχοί της δεν κατάφεραν να κάνουν για κάτι μικρότερο απ' αυτό (δηλ. τα Μνημόνια).

Γι' αυτό και η αλλαγή είναι επιτακτική. Αν πραγματικά θέλουμε οι δημοκρατικές διαδικασίες να λειτουργούν και όχι κάποιοι γραφειοκράτες με κομπιουτεράκια να μας καθορίζουν τη ζωή μας...

Τρίτη 6 Μαΐου 2014

Καταπάτησε και εσύ μια παραλία - μπορείς!

"Σύμφωνα με την οργάνωση, το νομοσχέδιο («Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας») επιδιώκει, μεταξύ άλλων, τα εξής «αδιανόητα»:
  • Νομιμοποιεί επιχειρηματικής χρήσης αυθαίρετα και καταπατήσεις έναντι τιμήματος και δίχως ουσιαστική εκτίμηση περιβαλλοντικής επίπτωσης.
  • Επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.
  • Καταργεί στην πράξη τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και θέτει στη διακριτική ευχέρεια του ιδιοκτήτη του ακινήτου να «αφήσει σε κοινή χρήση το τμήμα του ακινήτου που καταλαμβάνεται από τη ζώνη παραλίας».
  • Αφήνει εκτός προστασίας την παρόχθια ζώνη πολλών και μεγάλων λιμνών, τις οποίες χαρακτηρίζει ως «μικρές».
  • Καθιστά προαιρετική τη χάραξη παραλίας, υποβαθμίζοντας έτσι σοβαρά την οριοθέτηση της ζώνης προστασίας και τη διαπίστωση παρανομιών και καταπατήσεων.
  • Αγνοεί τον προ τριετίας νόμο για τη βιοποικιλότητα που επιβάλλει την οριοθέτηση και προστασία της «κρίσιμης παράκτιας ζώνης».
«Θεωρούμε απολύτως αδικαιολόγητη την καταιγιστική συρρίκνωση της νομοθεσίας προστασίας του φυσικού χώρου και των φυσικών πόρων, στο όνομα μιας χαώδους, μακροπρόθεσμα μη βιώσιμης και σαφώς αμφισβητήσιμης με οικονομικούς όρους "ανάπτυξης"» δήλωσε η επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής της WWF Ελλάς Θεοδότα Νάντσου.

»Ειδικά στην εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, θα έπρεπε η πολιτική ηγεσία της χώρας να αντιμετωπίσει για ιστορικά πρώτη φορά την εθνική ανάγκη για βιώσιμο αναπτυξιακό σχεδιασμό, βασισμένο στη διατήρηση του φυσικού κεφαλαίου και την οικολογικά ορθή, κοινωνικά δίκαιη και νομικά ασφαλή τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας».

Όπως καταγγέλλει η ίδια, σημαντικά τμήματα του νομοσχεδίου είναι αντισυνταγματικά και ορισμένα μπορούν να θεωρηθούν αντίθετα στην ευρωπαϊκή νομοθεσία (όπως ενδεικτικά το Πρωτόκολλο Ολοκληρωμένης διαχείρισης του Παράκτιου Χώρου και οι κοινοτικές οδηγίες 92/43/ΕΟΚ και 2011/92/ΕΕ, όπως πρόσφατα τροποποιήθηκε), ειδικά καθώς αγνοείται η οικολογική σημασία της παρόχθιας και της παράκτιας ζώνης και υιοθετούνται οι πλέον ξεπερασμένες αντιλήψεις για τη διαχείρισή τους.

Στην επιστολή της οργάνωσης, επισημαίνεται ότι ακόμα και οι καθαρά εισπρακτικοί στόχοι του σχεδίου είναι καταδικασμένοι σε αποτυχία. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «σε μία εποχή παγκόσμιας κρίσης, οι εκατομμύρια επισκέπτες της χώρας δεν έρχονται να δουν ούτε κατειλημμένες παραλίες, ούτε επιχωματωμένους θαλάσσιους χώρους ή κακότεχνες κατασκευές σε αποκλεισμένες ακτές.

»Όπως επανειλημμένα έχει τονίσει η οργάνωσή μας, οι τουρίστες έρχονται για τη φύση μας και αυτή θα έπρεπε να είναι η βασική μέριμνα του προτείνοντα Υπουργού και της Κυβέρνησης. Η έμφαση θα έπρεπε να δίνεται σε ένα σύγχρονο και ολοκληρωμένο θεσμικό πλαίσιο που θα εγγυάται την προστασία του ευαίσθητου και οικολογικά και αισθητικά πολύτιμου παράκτιου περιβάλλοντος, την απομάκρυνση των αυθαίρετων κατασκευών, ήπιες και οικολογικά βιώσιμες χρήσεις, με παράλληλη διασφάλιση της κοινοχρησίας». "

Σχόλιο: Σα να ακούμε τις αντιδράσεις πολλών από τους αναγνώστες μας..."Έλα μωρέ, οι τρελλοί οικολόγοι πάλι φωνάζουν, θα νομιμοποιηθούν αυθαίρετα που έτσι κι αλλιώς κανείς δε θα γκρεμίσει ποτέ...Στην Ελλάδα ζούμε. Ας βγάλει το κράτος κανένα φράγκο τώρα που το χρειάζεται". Και όμως...
Τα πράγματα δεν είναι έτσι. 

Εδώ δε μιλάμε για "παραγκούλες ψαράδων" στην άκρη του γιαλού. Μιλάμε για χιλιάδες στρέμματα παραλιών που για χρόνια (ή και σχετικά πρόσφατα) πολλοί επιτήδειοι χρησιμοποιούν για ιδίον όφελος, εις βάρος ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Τα πράγματα εξάλλου είναι απλά: με τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων κατασκευών αυτών και την επιβολή εισιτηρίου (ή ακόμα και της απαγόρευσης εισόδου στον μέσο Έλληνα) καταπατείται ένα βασικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο αγαθό, αυτό της πρόσβασης στη θάλασσα.

Είναι μια ακόμα κλασσική αντίληψη περί της μετα-Μνημονίου κατάστασης: "τώρα είναι η ευκαιρία να τα περάσουμε όλα, τώρα που δε μιλάει κανείς". Κι έτσι έχουμε κάτι ακόμα για το οποίο, πέραν της περιβαλλοντικής του σημασίας την οποία εξετάζει η WWF με απλά λόγια, αποστερεί ένα ακόμα μικρό κομμάτι ελευθερίας για όλους μας.
Στα πλαίσια λοιπόν της "ανάγκης" για ανάπτυξη, υιοθετούμε πρακτικές Γκάμπιας και Ακτή Ελεφαντοστού όπου ο κάθε διαπλεκόμενος μπορεί να καταπατήσει μια δημόσια έκταση, να την πληρώσει ύστερα για ένα κομμάτι ψωμί και να την "πουλήσει" σε κάποιους "ξένους" ή να εκμεταλλευτεί βάζοντας του "ιθαγενείς" να δουλεύουν για ένα πιάτο φαϊ (στην κυριολεξία) χωρίς να έχουν δικαίωμα πρόσβασης σ' αυτό το κομμάτι γης, για το οποίο αγωνίστηκαν χύνοντας ποτάμια αίμα. Αυτά βέβαια για τον νεο-Έλληνα είναι ψιλά γράμματα. Αν απαγορευόταν η πρόσβαση στις καφετέριες, τότε ναι κάτι θα γινόταν...Αλλά τώρα...Ποιος νοιάζεται;
(Και επειδή εμείς μπορεί να είμαστε αντι-κυβερνητικοί, αλλά είναι άραγε και η Πιπιλή;)

Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Σύνταξη στα 100 για όλους...

Διαβάζουμε στο "Ποντίκι" για τις καινούργιες αλλαγές στις συντάξεις: "Όταν ο Γιάννης Βρούτσης και το επιτελείο του έβγαιναν με βλέμμα σκυθρωπό από τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ήταν εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι είχαμε υποχρεωθεί ως χώρα να αποδεχτούμε περισσότερα μέτρα από αυτά που έβγαιναν επισήμως προς τα έξω.

Η κυβέρνηση:

♦ Έλεγε ότι θα μειωθούν οι εισφορές – εργαζομένου και εργοδότη – κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες από τον Ιούλιο («για να τονωθεί η απασχόληση» μας είπαν στη συνέχεια).

♦ Παραδεχόταν ότι θα καταργηθούν κάποια κοινωνικά επιδόματα του ΟΑΕΔ.

♦ Ψιθύριζε ότι θα υπάρξει μείωση μισθών για τους μακροχρόνια ανέργους που θα έβρισκαν δουλειά, μέσα από το ψαλίδισμα των τριετιών (σ.σ.: για το καλό τους, βεβαίως - βεβαίως, διότι, όπως λέει και το κυβερνητικό απόφθεγμα, «καλύτερα να δουλεύεις με λιγότερα παρά να μη δουλεύεις καθόλου»).

♦ Ακόμη και τις περικοπές στο ύψος των επικουρικών συντάξεων παραδεχόταν – πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, άλλωστε, όταν η ίδια η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ποσοτικοποιούσε την περικοπή στα 340 εκατομμύρια ευρώ.

Τελικά, ύστερα από τις παραπάνω παραδοχές, ήρθε την περασμένη εβδομάδα στη δημοσιότητα η έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τα παραρτήματα και τις υπογραφές των Ελλήνων υπουργών. Για να φανεί περίτρανα ότι υπάρχει συμφωνία για νέο ασφαλιστικό.

Τον Οκτώβριο η ελληνική Βουλή (με τη σημερινή της σύνθεση άραγε;) θα πρέπει να ψηφίσει έναν νέο ασφαλιστικό νόμο, του οποίου οι διατάξεις θα ενεργοποιηθούν από την 1η Ιανουαρίου του 2015. Δηλαδή, πριν καν ενεργοποιηθεί η μεγάλη ασφαλιστική μεταρρύθμιση του 2010 – η οποία ουσιαστικά μειώνει τις συντάξεις για όσους βγουν στη σύνταξη μετά την 1η Ιανουαρίου 2015 -, έρχεται μια καινούργια.

Η αναφορά στην έκθεση της Κομισιόν είναι σαφής και κάνει λόγο για «παραμετρικές αλλαγές». Οι παραμετρικές αλλαγές ενός ασφαλιστικού συστήματος, όμως, δεν είναι άλλες από τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τον τρόπο υπολογισμού των συντάξεων.

Αποσιωπήθηκε το ζήτημα. Σιγήν ιχθύος τηρεί ο αρμόδιος υπουργός, ο οποίος ακόμη δεν μας έχει ενημερώσει για το τι ειπώθηκε - και, το κυριότερο, για το τι συμφωνήθηκε - πίσω από τις κλειστές πόρτες της διαπραγμάτευσης.

Ακόμη και τώρα, που η έκθεση έφερε το ζήτημα στην επιφάνεια, η σιγή ιχθύος δεν... έσπασε. Τι κι αν η έκθεση αναφέρει ότι η προεργασία για τον νέο ασφαλιστικό νόμο θα πρέπει να ξεκινήσει - πρακτικά - από τον Ιούνιο. Ο πολιτικός στόχος, απολύτως   ξεκάθαρος: Να περάσει η 25η Μαΐου χωρίς να καταλάβει ο πολίτης τι τον περιμένει από φθινόπωρο. Και μετά... αρχίζουν τα όργανα.

Η έκθεση αξιολόγησης
Η «βόμβα» ήταν τελικά κρυμμένη στο εσωτερικό της έκθεσης αξιολόγησης. Το αναλυτικό κείμενο αναφέρει ότι μέσα στον Οκτώβριο θα πρέπει να ψηφιστεί νέος ασφαλιστικός νόμος, ο οποίος για μια ακόμη φορά θα αγγίξει τις βασικές παραμέτρους του συστήματος. Δύο είναι οι βασικές παράμετροι: ο τρόπος υπολογισμού της σύνταξης και τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Ακόμη και υπουργός της κυβέρνησης, ο οποίος συνομιλούσε προ ημερών σε προθάλαμο τηλεοπτικού σταθμού με γνωρίζοντα τα θέματα του ασφαλιστικού, απορούσε για το χρονοδιάγραμμα. «Πώς θα μπορέσουμε να περάσουμε ασφαλιστικό νομοσχέδιο τον Οκτώβριο; Ειδικά αν κληθεί να το ψηφίσει η Βουλή με την παρούσα σύνθεσή της» έλεγε χαρακτηριστικά.

Η πολιτική ανασφάλεια της κυβέρνησης και η απειλή ενός πολύ κακού γι’ αυτήν εκλογικού αποτελέσματος στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου προφανώς δημιουργεί και πολιτικά σενάρια. Ήδη υπάρχει σενάριο βουλευτικών εκλογών για το φθινόπωρο, με την κυβέρνηση να προετοιμάζει από τώρα το επιχείρημα: «Ψηφίστε εμάς που θα διαπραγματευτούμε την απομείωση του χρέους». Να λοιπόν μια πρώτη πιθανή πολιτική περιπλοκή:

♦ Πρώτα γίνονται βουλευτικές εκλογές, ώστε να προκύψει μια νέα σύνθεση της Βουλής.

♦ Ύστερα, ανάλογα με το εκλογικό αποτέλεσμα, αν δηλαδή επιβραβευθεί η σημερινή πολιτική, ξανανοίγει αμέσως και το θέμα του ασφαλιστικού.

Όμως τα πολιτικά και εκλογικά σενάρια, ανεξάρτητα από τη βασιμότητά τους, κινούνται πέρα από το κρίσιμο: την ουσία των παρεμβάσεων και το χρονοδιάγραμμα της προετοιμασίας τους.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το πότε (και αν) θα φτάσει ένα ακόμη νομοσχέδιο τέτοιου περιεχομένου στη Βουλή, η προετοιμασία θα πρέπει να αρχίσει αμέσως. Το νομοσχέδιο αυτό, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που περιλαμβάνει η έκθεση, θα πρέπει να παρουσιαστεί τον Σεπτέμβριο. Τι θα περιλαμβάνει;

1 Πολιτικές που θα απομονώνουν τον ασφαλιστικό χαρακτήρα του συστήματος από τον κοινωνικό. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κοινωνική πολιτική θα σταματήσει να ασκείται μέσω των ασφαλιστικών ταμείων (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, π.χ., για τις συντάξεις των ανασφάλιστων υπερηλίκων). Η κοινωνική πολιτική θα χρηματοδοτείται απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα φορολογικά έσοδα.
2 Ρητή αναφορά γίνεται στη «διεύρυνση της βάσης των ασφαλισμένων» στα ασφαλιστικά ταμεία μέσα από την κατάργηση «αδικαιολόγητων εξαιρέσεων από την ασφάλιση», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Οι... αδικαιολόγητες εξαιρέσεις θα πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν ήδη από τις αρχές του 2015.
3 Ρητή αναφορά γίνεται και στην ανάγκη «επαναρρύθμισης» των βασικών παραμέτρων του συστήματος, ώστε να διασφαλιστεί ότι η κρατική δαπάνη για τις συντάξεις θα κινηθεί μέσα στα όρια των στόχων του μνημονίου.

4 Η έκθεση αναφέρεται ρητά στη χρηματοδότηση των ταμείων πρόνοιας, αλλά και των επικουρικών ταμείων, αποκλειστικά με ίδιους πόρους από την 1.1.2015, ενώ μιλάει για περαιτέρω συγχωνεύσεις ασφαλιστικών ταμείων, για ενσωμάτωση στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης και των τελευταίων ταμείων που έχουν απομείνει εκτός. Μιλάει, επίσης, για διευκόλυνση της «κινητικότητας» των εργαζομένων από ταμείο σε ταμείο (π.χ. από το ΙΚΑ στον ΟΑΕΕ και αντίστροφα).

5 Διάπλατα ανοίγει και ο δρόμος για νέα μείωση των εργοδοτικών εισφορών.

«Η ελληνική κυβέρνηση θα επανεξετάσει τις συνέπειες στους μισθούς, στην απασχόληση και στα δημόσια οικονομικά και θα προωθήσει – σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ – νέα μείωση των εργοδοτικών εισφορών» αναφέρει η έκθεση.

Η μείωση αυτή προγραμματίζεται για τον Ιούνιο του 2015. Και αυτή η μείωση θα γίνει με δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο, που σημαίνει ότι τα χρήματα που θα εξασφαλίσουν οι εργοδότες μέσα από τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών θα πρέπει κάποιος να τα χρηματοδοτήσει.

Για όποιους πιστεύουν ότι όλα αυτά φαίνονται γενικόλογα, να υπενθυμίσουμε την τακτική της τρόικας όπως τη μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια: ανοίγει θέματα, συμβιβάζεται με τις πρώτες αλλαγές και επανέρχεται για να πάρει και τα υπόλοιπα σε δεύτερο χρόνο. Μια καλή λύση, λοιπόν, για να μάθουμε τι μας περιμένει, είναι να πάμε πίσω στον χρόνο και να θυμηθούμε τι ζητούσαν το 2010, όταν άνοιγαν για πρώτη φορά το θέμα του ασφαλιστικού.

Τα σενάρια για τις συντάξεις
Ο νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων που θα ισχύσει από την 1η Ιανουαρίου 2015, προβλέπει ότι όποιος συνταξιοδοτηθεί από το νέο έτος θα εισπράττει τη βασική σύνταξη, η οποία μπορεί να φτάσει κατά μέγιστο το επίπεδο των 360 ευρώ, και την αναλογική σύνταξη, η οποία προκύπτει με βάση τις εισφορές που έχει πληρώσει ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου.

Αυτή η «εξίσωση» (δηλαδή βασική σύνταξη των 360 ευρώ συν αναλογική σύνταξη ανάλογα με τις εισφορές) ισχύει απολύτως γι’ αυτούς που άρχισαν να εργάζονται μετά την 1η Ιανουαρίου 2011.

Για τους παλαιότερους ισχύει μεικτό σύστημα: Για το χρονικό διάστημα μέχρι και το τέλος του 2010, ισχύει για τον καθένα από εμάς ο παλαιός τρόπος υπολογισμού.

Τι προέβλεπε το ασφαλιστικό ταμείο; Το 80% της σύνταξης με βάση τις αποδοχές της τελευταίας πενταετίας; Αυτό θα ισχύσει. Όχι όμως για όλη την προϋπηρεσία. Μόνο για τα χρόνια που διανύθηκαν μέχρι και το τέλος του 2010. Για όλα τα υπόλοιπα χρόνια, θα ισχύσει ο νέος τρόπος υπολογισμού.

Άρα οι περισσότεροι που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν τα επόμενα χρόνια, στην πραγματικότητα θα πάρουν μια σύνταξη η οποία θα προκύψει από τρία «κομμάτια»:

♦ Το πρώτο κομμάτι, που θα υπολογιστεί με το παλαιό σύστημα και θα αφορά την περίοδο μέχρι το 2010.

♦ Το δεύτερο κομμάτι, που είναι η σύνταξη των 360 ευρώ.

♦ Το τρίτο κομμάτι, που είναι το αναλογικό κομμάτι της σύνταξης βάσει της προϋπηρεσίας που διανύθηκε ή θα διανυθεί μετά την 1.1.2011.

Τώρα μας παίρνουν τα «ρέστα» του 2010

Τι ήθελε η τρόικα να κάνει το 2010 και δεν το πέτυχε; Τι ενδεχομένως θα ζητήσει τώρα;

1 Το πρώτο σενάριο: Η σύνταξη των 360 ευρώ – η οποία αποτελεί το κομμάτι της σύνταξης του οποίου τη χρηματοδότηση εγγυάται το ελληνικό Δημόσιο – να μη δίδεται σε όλους, αλλά μόνο σε όσους πληρούν συγκεκριμένα εισοδηματικά κριτήρια. Αυτό το μέτρο αυτομάτως θα περιορίσει δραστικά τη σύνταξη όσων φύγουν από εδώ και στο εξής από την αγορά εργασίας και θα γλιτώσει πολλά εκατομμύρια ευρώ από το κράτος σε ετήσια βάση.

2 Υπάρχει και δεύτερο σενάριο για τη βασική σύνταξη. Υποτίθεται ότι το ποσό των 360 ευρώ θα προσαρμοζόταν από τις αρχές του 2015 με βάση διάφορους δείκτες, μεταξύ των οποίων και η πορεία του ΑΕΠ. Με μια απλή αλλαγή στον ορισμό, η βασική σύνταξη θα πέσει στα Τάρταρα. Τι να αρχίσει να λαμβάνεται υπόψη ο δείκτης του ΑΕΠ από το 2015 και τι από το 2010; Και μόνο αυτό να γίνει, όμως, θα χαθούν τουλάχιστον 60 ευρώ από κάθε συνταξιούχο.

3 Ποιο είναι το τρίτο σενάριο; Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει με τη βασική σύνταξη, θα πειραχτεί το πρώτο κομμάτι της σύνταξης. Αυτό κι αν θα είναι μέτρο που θα γλιτώσει χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό! Να πάνε, δηλαδή, να πειράξουν τα ποσοστά αναπλήρωσης ή να λάβουν υπόψη το σύνολο των αποδοχών από το 2001 μέχρι το 2010 προκειμένου να υπολογίσουν τη σύνταξη.

Τα σενάρια παίζουν... όλα. Σε λίγους μήνες όλοι θα γνωρίζουμε ποια απ’ αυτά θα μείνουν στα συρτάρια και ποια θα ψηφιστούν από την ελληνική Βουλή.

♦ Ωστόσο υπάρχει ένα ερώτημα: Γιατί όλα αυτά;

♦ Υπάρχει όμως και μια απάντηση: Διότι υπάρχει ρήτρα. Αυτός είναι ο λόγος.

Έχουμε υπογράψει ότι η δαπάνη για τις συντάξεις δεν μπορεί να αυξηθεί περισσότερο από 2,5% του ΑΕΠ. Ήμασταν περίπου στο 13% όταν ξεκίνησε η περιπέτεια της χώρας και τα μνημόνια. Και πλησιάσαμε το όριο του 15,5%, παρά την περικοπή των συντάξεων.

Γιατί συνέβη αυτό; Λόγω της κατακόρυφης αύξησης του αριθμού των συνταξιούχων. Μιας αύξησης η οποία θα συνεχιστεί καθώς, κάθε φορά που ανοίγει συζήτηση για παραμετρικές αλλαγές, σπρώχνονται και καμιά ογδονταριά χιλιάδες άνθρωποι στη σύνταξη."