Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

Νέο Μεσοπρόθεσμο (2015 - 2018) - νέα μέτρα στην Βουλή

Να λοιπόν που η φάμπρικα των "επειγόντων" νομοσχεδίων συνεχίζεται, αυτή τη φορά μ' ένα νέο Μεσοπρόθεσμο το οποίο (άκουσον-άκουσον) θα επιχειρήσει να δεσμεύσει την χώρα εώς και το 2018 (σε μια περίοδο δηλαδή που πιθανότατα δεν θα κυβερνάει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η ΝΔ). Και δε φτάνει λοιπόν που η κυβέρνηση επιχειρεί να εγκαταστήσει την τρόικα στην χώρα μας "εις τον αιώνα τον άπαντα", αλλά το κάνει με ένα τρόπο που ελάχιστοι θα μπορέσουν να διαβάσουν τα μέτρα, που δεν θα μπορέσει να γίνει σοβαρή συζήτηση για το τι θα περιλαμβάνει το Μεσοπρόθεσμο αυτό, καθώς και με ελάχιστο χρόνο

Επισήμως βέβαια τα πράγματα δεν ακούγονται τόσο τραγικά: το νέο Μεσοπρόθεσμο προβλέπει το πάγωμα των κρατικών δαπανών, στα επίπεδα του 2013 έως και το 2018, αλλά και αύξηση των δημοσίων εσόδων. Θεωρητικά δεν υπάρχουν νέοι φόροι, ούτε αύξηση των φορολογικών συντελεστών. Από την άλλη όμως αυτό σημαίνει ότι η υγεία και η παιδεία θα συνεχίσουν να κινούνται με ψίχουλα (προβλέπεται εξάλλου μαζικό κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων), οι αποκρατικοποιήσεις θα εντατικοποιηθούν ("δε θα μείνει κολυμπηθρόξυλο" που λέει και ο θυμόσοφος λαός), ενώ αναμένονται καινούργιες - ακόμα δυσμενέστερες - εξελίξεις και στο ασφαλιστικό (όπως φαίνεται εδώ κι εδώ στο σχόλιο της "Ελευθεροτυπίας").

Βέβαια για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση είναι καθησυχαστική: "θα το ψηφίσουμε τώρα, αλλά ΘΑ το αναθεωρήσουμε το φθινόπωρο".  Και αυτό γιατί υπάρχει "διχογνωμία" μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας σε σειρά ζητημάτων: σύμφωνα με πληροφορίες, στο Μεσοπρόθεσμο προβλέπονται «πάγωμα» πρωτογενών δαπανών εντός των επόμενων ετών στα επίπεδα του τρέχοντος έτους, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ στη διετία 2016-2017 και σταδιακή κάμψη της ανεργίας.Να σημειωθεί ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ του οικονομικού επιτελείου και της τρόικας όσον αφορά τον υπολογισμό του δημοσιονομικού κενού της επόμενης τριετίας.Όσον αφορά το 2015, Κομισιόν και ΔΝΤ το προσδιορίζουν στα 2 δισ. ευρώ, ενώ η ελληνική πλευρά πιθανότατα θα συμπεριλάβει στο Μεσοπρόθεσμο πρόβλεψη για πολύ χαμηλότερο ποσό.Αλλωστε, στην κυβέρνηση τονίζουν πως και για το 2014 αρχικά η τρόικα μίλαγε για κενό 2,9 δισ. ευρώ και τελικά καταλήξαμε σε συμφωνία για μηδενικό κενό...Βέβαια από την άλλη αυτό που ΔΕΝ λένε στην κυβέρνηση είναι ότι το Δημόσιο χρωστάει παντού και απλώς δεν πληρώνει. Αν καθόταν να πληρώσει το κενό θα ήταν μεγαλύτερο από αυτό που υπολόγιζε η τρόικα...

(Η ανάρτηση θ' ανανεώνεται με σχόλια για τα νέα μέτρα που προτείνονται, κατά την ανακοίνωσή τους).

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Πρόταση για πίστα Φόρμουλα 1 στην Δραπετσώνα

"Στόχος μας είναι το 2017 να έχουμε αγώνα Φόρμουλα 1 στην Ελλάδα", υποστήριξε ο πρώην υπουργός Σήφης Βαλυράκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής, την οποία απαρτίζουν προσωπικότητες όπως: Ο πρόεδρος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ο εφοπλιστής Ανδρέας Ποταμιάνος, ο ο Βασίλης Αποστολόπουλος του Ομίλου "Ιατρικό Κέντρο" , ο γνωστός ορθοπεδικός πρώην ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Λάκης Νικολάου, ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΠΑ Βασίλης Δεσποτόπουλος , ο λάτρης των αυτοκινήτων ιατρός πλαστικός Θ.  Βουκίδης, ο επιχειρηματίας Γιώργος Λυμπεράκης,  κ.α.
Σε συνέντευξη Τύπου σήμερα το πρωί, η ομάδα της Dielpis Formula 1 αναφέρθηκε στις προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για την επίτευξη του στόχου καθώς και σε όσα προτίθενται να κάνουν στο άμεσο μέλλον.
Ο κ. Παπαθεοδώρου αναφέρθηκε στην πρόταση που έχει κατατεθεί τόσο στην Κυβέρνηση –και έχει την πλήρη στήριξη του πρωθυπουργού  Αντώνη Σαμαρά- όσο και την FIA.

H πρόταση για την ανάδειξη της Δραπετσώνας και την δημιουργία πίστας Φ1, είναι η εξής:
Η βασική ιδέα της πρότασης αφορά ιδιωτική επένδυση με κόστος κατασκευής 780.450.000€, η οποία θα περιλαμβάνει την ευρύτερη ανάπλαση της περιοχής της Δραπετσώνας, επιφάνειας περίπου 700 στρεμμάτων, που θα γεννηθεί ένα ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ:
1. Το έργο της ανάπλασης περιλαμβάνει κυρίως:
• 2 Ξενοδοχειακές μονάδες 5*
• Λιμένα ιδιωτικών σκαφών
• Πολυχώρους εμπορικής χρήσεως
• Συνεδριακούς χώρους
• Θεατρικές σκηνές
• Χοροθέατρα
• Χώρους έκθεσης έργων τέχνης
• Μουσείο Ελληνικής Μυθολογίας
• Οργανωμένος Χώρος πρασίνου
• Οργανωμένους χώρους στάθμευσης
• Διάφορες Αθλητικές δραστηριότητες
• Μικρή πίστα διεθνών προδιαγραφών για λειτουργία 365 ημερών το χρόνο
• Υδροδιάδρομο υδροπλάνων (σύνδεση Πειραιά με νησιά και λίμνες)
• Ελικοδρόμια κ.α.
2. Τη μελέτη βιωσιμότητας του έργου έχει αναλάβει και ολοκληρώσει η Deloitte.
Με βάση αυτήν την μελέτη εκτιμάται ότι:
2.1) Το συνολικό κόστος κατασκευής του αναπτυξιακού αυτού σχεδιασμού ανέρχεται στο ποσό των 680.450.000€
2.2) Το 25% από το συνολικό ποσό θα καλυφθεί από κονδύλια ΕΣΠΑ και το υπόλοιπο από ιδιωτικά κεφάλαια και δανεισμό.
2.3) Η απορροφητικότητα του έργου είναι 20% για το πρώτο έτος, 35% για το δεύτερο και 45% για το τρίτο.
2.4) Κατά η διάρκεια της κατασκευής θα απασχοληθούν 8.500 εργαζόμενοι, εντός του εργοταξίου και πληθώρα άλλων στους χώρους παρασκευής των υλικών που θα απαιτούνται για τη παραγωγή τους.
2.5) Για τη λειτουργία του έργου συνολικά θα απασχολούνται 4.640 άτομα ενώ κατά τη χρονική περίοδο των αγώνων και για 45 ημέρες συνολικά θα απασχολούνται επί πλέον τουλάχιστον 2.500 άτομα.
2.6) Η περίοδος αποπληρωμής του έργου έχει με πολύ μετριοπαθείς παραμέτρους υπολογισθεί στα 9 έτη, τα οποία για το ύψος της επένδυσης που είναι υψηλό (780.450.000€), χαρακτηρίζεται άκρως δελεαστικό.
3. Η μελέτη για τα συστήματα ασφαλείας της πίστας έχουν γίνει από την APEX.
4. Η γενική πρόταση του DielpisFormula1 για τη λειτουργία της πίστας από ιδιώτες στην χώρα μας και ο σχεδιασμός που έχει προταθεί, έχει γίνει κατ' αρχήν αποδεκτός από FIA και Bernie Ecclestone.
5. Οι αγώνες F1, θα γίνονται μια φορά κάθε χρόνο στην χώρα μας και θα διαρκούν 3 ημέρες (Παρασκευή με Κυριακή), κατά την περίοδο Ιουνίου – Αυγούστου, εφόσον αυτό μας ανατεθεί.
6. Ο αριθμός των θεατών που παρακολουθούν τους αγώνες, μέσα από τις πίστες, ανέρχονται από 100 έως 160.000, σε κάθε αγώνα. Στην δική μας πρόταση προβλέπονται 125.000 θέσεις.
7. Η τηλεθέαση σε κάθε αγώνα ανέρχεται από 300.000.000 έως 1.500.000.000.
8. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα αγώνων F1 περιλαμβάνει, αυτή τη στιγμή, 19 πίστες με αντίστοιχο αριθμό αγώνων
9. Τα κέρδη από μια τέτοια διοργάνωση προέρχονται από την προβολή της χώρας μας στα διεθνή μέσα, την μεγάλη αύξηση του τουρισμού καθώς και την ένταξη της χώρας σε ένα νέο είδος επιστημονικής έρευνας, ανάπτυξης και παράλληλων επενδύσεων.
10. Η πίστα αγώνων F1 θα αποτελείται από 70% υπάρχουσας οδοποιίας και το υπόλοιπο 30% θα διέρχεται από την έκταση των 700 στρεμμάτων που προαναφέρθηκε, όπως Shanghai, Monte Carlo, Σεβίλλη, Abu Dhabi κ.α.

*** Το συμβόλαιο για τη διεξαγωγή αγώνα Φόρμουλα 1 είναι τουλάχιστον 60.000.000 ευρώ. Αν και όπως διευκρίνισε ο πολιτικός μηχανικός Θανάσης Παπαθεοδώρου, στην περίπτωση χωρών όπως η Ελλάδα, το ποσό θα είναι μικρότερο ακόμη και των 45.000.000 ευρώ.

Σχόλιο:  Η είδηση αποτελεί όνειρο για τους φίλους του αυτοκινήτου: αγώνας Φόρμουλα 1 στην χώρα μας. Ακούγεται μαγικό και διαβάζοντας την πρόταση καταλαβαίνει κανείς το γιατί: τεράστιο κόστος, υποδομές που ξεπερνούν τις δυνατότητες της περιοχής και μια προσπάθεια ώστε τα πάντα να φανούν "λογικά" και "διαχειρήσιμα" ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι. Τα προβλήματα της πρότασης πολλά: καταρχήν σε μια πρόταση κόστους 780 εκατομμυρίων ευρώ το να ζητηθούν από το ΕΣΠΑ (στο οποίο πρέπει η πρόταση να κατατεθεί και να εγκριθεί) 195 εκατομμύρια με τη μία, δεν ακούγεται εύκολο ούτε πραγματοποιήσιμο (δεδομένης μάλιστα της υψηλής εθνικής συμμετοχής σ' αυτό από μια χώρα που δεν έχει χρήματα ούτε για χαρτί υγείας στα νοσοκομεία). Σημαντικό δε το γεγονός ότι παρότι ακούσαμε για "κεφάλαια και δανεισμό" δεν μάθαμε ούτε το ποιος είναι πίσω από το έργο, ούτε ποιος θα δανείσει. Ελληνικές τράπεζες (δηλ. το κράτος); Δύσκολο γιατί το ποσό είναι τεράστιο για να λάβει κάποιος το ρίσκο...  Κατά δεύτερον μας φαίνεται περίεργο το ότι κάποια κομμάτια της επένδυσης που υπήρχαν στο δελτίο τύπου που προηγήθηκε της παρουσίασης (βλέπε καζίνο), δεν υπάρχουν στα φυλλάδια που συνόδευσαν τη συνέντευξη τύπου. Μπορεί η χώρα να έχει τα χάλια της και να ζητάει επενδύσεις αλλά άδειες και μελέτες για καζίνο, ξενοδοχεία 5άστερα κ.λπ. δεν είναι εύκολο να γίνουν. Τρίτον οι υποδομές αυτές δεν μπορεί να στηρίζονται σε έναν αγώνα τριών ημερών, μια φορά τον χρόνο. Κανείς δε χτίζει 5άστερα ξενοδοχεία και μαρίνες για κάτι τέτοιο. Άρα πρέπει να γίνουν πολλά για να υπάρξει βιωσιμότητα σε βάθος χρόνου, ιδιαίτερα γνωρίζοντας ότι οι αγώνες δεν είναι αιώνιως στο καλεντάρι της Φόρμουλα 1 (και το παράδειγμα της Τουρκίας είναι χαρακτηριστικό). Τέταρτον οι θέσεις εργασίας που αναφέρονται ακόμα και αν είναι υπερεκτιμένες αριθμητικά δε δικαιολογούν το τεράστιο κόστος για τον κρατικό κορβανά (195 εκ. / 5000 = 39000 ευρώ η θέση) δεδομένης του ρίσκου που υπάρχει ώστε η πίστα να μείνει "άδεια" μετά από λίγο καιρό. Πέμπτον, δεν μας μίλησε κανείς για το τι ρόλο θα έχει ο Δήμος, ποια θα είναι η συνεισφορά του, πως θα υπάρξει προστασία της δημόσιας περιουσίας και ποιος θα πληρώσει τις απαλλοτριώσεις (και σε τι κόστος). Και τέλος η ομάδα που παρουσιάζεται πίσω από την ιδέα (Τζανής, Βαλυράκης, Ποταμιάνος, Αποστολόπουλος, Νικολάου) δεν εμπνέει ιδιαίτερης εμπιστοσύνης για τη διαφάνεια του έργου...

Υπάρχουν καλά; Ναι αλλά υπάρχουν και πολλά αν...Αν υπάρχει όντως κάποιος με "ζεστό" χρήμα που ενδιαφέρεται να επενδύσει είναι σημαντικό που η Δραπετσώνα μπαίνει στο "προσκήνιο". Αν υπάρχει προγραμματισμός ώστε η πίστα να χρησιμοποιηθεί και γι' άλλους διεθνείς αγώνες (που / ποιος / πότε όμως;), τότε ίσως το έργο γίνει βιώσιμο. Αν όντως γίνει η πίστα και όντως γίνονται αγώνες και όντως αυτοί προσελκύσουν τουρίστες, αυτό θα γίνει σε μια περιοχή υποβαθμισμένη...Αλλά μέχρι τότε βλέπουμε και περιμένουμε...

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Ανοιχτή επιστολή από τον πατέρα ενός χρυσαυγίτη

Την παρακάτω επιστολή τη διαβάσαμε στην "Εφημερίδα των Συντακτών". Δεν πρωτοδημοσιεύτηκε όμως εκεί - αλλά περιλήφθηκε σαν σχόλιο στο άρθρο «Χρυσή Αυγή: Η κρυφή ιεραρχία, η πραγματική ηγεσία, το “χρίσμα” για τα μυημένα μέλη και οι δοκιμασίες πριν τις τελετές μύησης (επιθέσεις σε ανύποπτους “εχθρούς της ράτσας”)», στην ιστοσελίδα xyzcontagion.wordpress.com.

Αξίζει να διαβαστεί - είναι γραμμένη απλά αλλά περιέχει αλήθειες από έναν άνθρωπο που έχει βιώσει το πρόβλημα "σπίτι του".

Η ορθογραφία είναι του πρωτοτύπου· δεν κάναμε καμία παρέμβαση εκτός από κάποια σημεία στίξης και κάποια λάθη πληκτρολόγησης.

«Αξιότιμοι κ.κ. γονείς του Γιώργου Φουντούλη,
αξιότιμοι κ.κ. γονείς του Μάνου Καπελώνη,

αξιότιμοι κ.κ. γονείς των παιδιών που πήγαν στην Χρυσή Αυγή,είμαι ένας απλός συνταξιούχος και πατέρας τριών παιδιών, με μεγάλη ανησυχία για το μέλλον αυτού του τόπου και για το μέλλον των παιδιών μας.Απόφάσισα να γράψω αυτήν την επιστολή, ώστε να μάθει ο κόσμος λίγα πράγματα από όσα πέρασε η οικογένειά μου το τελευταίο διάστημα, και δεν ζητώ τίποτα από κανένα. Θέλω μόνο να προσθέσω ένα λιθαράκι για να μάθει ο κόσμος την αλήθεια, την δική μου αλήθεια, έτσι όπως την έζησα.

Αγαπητέ κύριε και κυρία Φουντούλη,
αγαπητέ κύρια και κυρία Καπελώνη,

γνωρίζω ότι ο πόνος σας είναι αβάσταχτος και ότι τίποτα δεν μπορεί να τον απαλύνει. Το να χάνει κανείς τα παιδιά του, και να αναγκάζεται να ζει μόνο τις αναμνήσεις και τις μνήμες του απ’ τα παιδιά, και όχι έχοντας τα δίπλα του, να μπορεί να τα αγκαλιάζει όποτε θέλει, σίγουρα είναι κάτι που μόνο όποιος το έχει βιώσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο, μόνο αυτός το γνωρίζει.Σας γράφω αυτές τις γραμμές, για έναν πολύ απλό λόγο: Για μια σκέψη που με βασανίζει και με κατατρώει: Για την σκέψη πως στη θέση τη δικιά σας, θα μπορούσα να ήμουν εγώ, και πως ο πόνος των οικογενειών σας θα μπορούσε να είναι πόνος και της δικής μου οικογένειας. Αν πιστεύετε ότι γνωρίζετε όλη την ιστορία με όλες τις πτυχές της, τότε δεν χρειάζεται να διαβάσετε παρακάτω. Αν όμως έχετε και την παραμικρή υποψία πως δεν σας τα έχουν πει όλα (και ποιό παιδί τα λέει όλα στους γονείς του;), τότε να μου επιτρέψετε να σας παροτρύνω να διαθέσετε τα επόμενα 5 λεπτά για να διαβάσετε αυτά που έχω βιώσει, και ίσως αυτά τα 5 λεπτά να είναι τα σημαντικότερα 5 λεπτά, στην προσπάθειά σας να καταλάβετε γιατί έγινε ό,τι έγινε, και γιατί περνάτε σήμερα αυτόν τον Γολγοθά.Σκοπός μου δεν είναι να επαναφέρω οδυνηρά συναισθήματα. Σκοπός μου είναι να ενημερωθούν κι άλλοι γονείς, ώστε να αποφύγουν τους σκόπελους που πέρασε και η δική μου οικογένεια.

Βλέπετε, και το δικό μου παιδί είχε πλησιάσει και ήταν στην οργάνωση Χρυσή Αυγή. Προερχόμαστε από μια απλή, καθημερινή οικογένεια, μεγαλωμένοι όλοι μας με τις αξίες της φιλοπατρίας, του Χριστιανισμού και με την αγάπη και πρώτο μέλημα στην οικογένεια. Χωρίς να πολυμπλεκόμαστε με τα πολιτικά, ψηφίζαμε πάντα Δεξιά. Είμαστε άνθρωποι θρησκευόμενοι, που αγαπάνε την πατρίδα τους και που πιστεύουν ότι το κύτταρο της κοινωνίας είναι η οικογένεια, και για να είναι υγιής η κοινωνία, θα πρέπει να είναι υγιή και τα κύτταρά της, δηλαδή οι οικογένειες. Αυτό, σκέφτομαι ώρες-ώρες, είναι που μας έσωσε, και απέτρεψε το να φτάσει και στην δική μου οικογένεια κάποιο μεγάλο κακό. Το γεγονός πως με τα παιδιά, επιδιώκουμε να συζητάμε τα πάντα. Να γνωρίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της ζωής τους και όσο το δυνατόν περισσότερα πρόσωπα από όσο υπάρχουν στις ζωές των παιδιών μας, χωρίς όμως να γινόμαστε καταπιεστικοί ή να τα πεισθαναγκάζουμε να ζήσουν όπως θα θέλαμε εμείς να ζήσουν.Γι’ αυτό και μου έκανε εντύπωση, όταν είχα ζητήσει από τον γιο μου να φέρει στο σπίτι για να γνωρίσουμε τον, ας πούμε, κοντύτερο προς αυτόν μέλος της Χρυσής Αυγής, δίπλα στον οποίο ο γιος μου “μαθήτευε” να και λειτουργεί στα πλαίσια της οργάνωσης και των “δράσεων” της.

Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή, και κρίνοντας από την εφημερίδα της ΧΑ που έφερνε το παιδί στο σπίτι, σχημάτισα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά, ίσως υπερβολικά, φιλοπατριωτική οργάνωση. Κάποιες απορίες μού είχαν γεννηθεί αργότερα, όταν διαβάζοντας τα περιοδικά τους, καθώς είμαι συνταξιούχος και έχω αρκετό ελεύθερο χρόνο, έβλεπα πολλές αναφορές στον εθνικοσοσιαλισμό και σε ξένες προς την Ελλάδα θρησκείες. «Τι τα χρειαζόμαστε στην Ελλάδα όλα αυτά;», σκεφτόμουν, τους ρούνους, τις προσωπογραφίες του Ρούντολφ Εςς, τη Θούλη, τα μυστικιστικά τάγματα και ένα σωρό άλλα παρόμοια πράγματα, ξένα προς την Ελλάδα μας και τις παραδόσεις της.

Ο γιος μου μού είπε ότι ο “εκπαιδευτής” του στη Χρυσή Αυγή είναι πολυάσχολος και ότι δεν θα μπορούσε να έλθει από το σπίτι για να συζητήσω μαζί του. Δεν έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία σε αυτό, “ε, συμβαίνουν αυτά”, είπα μέσα μου.Ούτε αργότερα πήγε το μυαλό μου στο κακό, όταν ο γιος μου έφερνε στο σπίτι κι άλλα βιβλία και άλλα αντικείμενα που έδειχναν μια τάση, μια ροπή προς τον εθνικοσοσιαλιστικό τρόπο ζωής, όπως το καταλαβαίνω τώρα. Εχοντας αρχίσει να μαθαίνω το ίντερνετ από αρκετά χρόνια τώρα, και με την βοήθεια των ανηψιών και των άλλων παιδιών της οικογένειας, άρχισα να διαβάζω πιο συστηματικά, απλά για να κατανοήσω τι ακριβώς πρεσβεύει αυτή η οργάνωση με τους μαίανδρους και τους πυρσούς και τα στρατιωτικά ρούχα.Το σημείο καμπής ήταν όταν άκουσα μια μέρα τον γιο μου στο τηλέφωνο να κανονίζει ένα ραντεβού στις 11.00 η ώρα το βράδι. Τον ρώτησα τι θα έκαναν τέτοια ώρα έξω, και μου απάντησε «Δεν είναι τίποτα, πατέρα, είναι προγραμματισμένες δράσεις». Η αλήθεια είναι πως κι άλλες φορές είχε λείψει απ’ το σπίτι για διήμερα ή τριήμερα, και πως κι άλλες φορές περνούσε τη νύχτα του κάπου μακριά μας. Μας έλεγε πως “πήγαιναν εκδρομές”, στη φύση, πως έκαναν αθλοπαιδιές και πεζοπορία, για καλή φυσική κατάσταση.Τώρα, εκ των υστέρων, βλέπω και καταλαβαίνω. Γιατί, όταν είχα ήδη μάθει και διαβάσει αρκετά για την οργάνωση, κάθησα, ή έστω προσπάθησα, να συζητήσω με τον γιο μου, και του έκανα πολλές ερωτήσεις για να μου εξηγήσει όσα δεν μπορούσα να καταλάβω. Δεν λέω μεγάλες κουβέντες, αλλά ίσως αν κι άλλοι γονείς φρόντιζαν να κάνουν το ίδιο, ίσως να περιόριζαν το κακό, και όσοι έχουν ακόμα τα παιδιά τους στην ΧΑ, ποτέ δεν είναι αργά, να ξεκινήσουν και τώρα ακόμα.

Τώρα έχω την πλήρη εικόνα. Τώρα καταλαβαίνω, όταν βλέπω εκείνη τη φωτογραφία του αδικοχαμένου παιδιού, του Γιώργου Φουντούλη, νύχτα στην Πάρνηθα, μαζί με τον Κασιδιάρη και άλλους 5 μαυροφορεμένους “συναγωνιστές”, που είναι τουλάχιστον 15-20 χρόνια μεγαλύτεροι απ’ τα παιδιά μας.Τελικά, ο γιος μου μού τα είπε όλα, ή έστω, μού είπε πολλά, διότι τους δίνουν εντολές εκεί μέσα να μην αποκαλύπτουν τα όσα βλέπουν και ακούνε. Μου είπε πως για να γίνει τακτικό μέλος της οργάνωσης, και για να έχει δυνατότητες εξέλιξης και ανεβάσματος στην ιεραρχία τους, θα έπρεπε -πως να το πω τώρα αυτό;-, θα έπρεπε να συμμετάσχει και σε κάποιες ιδιαίτερες εκδηλώσεις (“δράσεις”) με έντονα θρησκευτικό-μυστικιστικό χαρακτήρα, που προορίζονταν μόνο για τους πολύ “εκλεκτούς” και αυτούς που ξεχώριζαν στον χαρακτήρα τους. Σαν να δίνει, ας πούμε, τα διαπιστευτήριά του, και σε μια άλλου τύπου “θρησκεία” ή δοξασία ή πνευματική εκδήλωση, δεν ξέρω πως να το πω. Τότε δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, και η “Θούλη” και τα “ερμητικά τάγματα” και οι “βόρειοι θεοί” ήταν ακατανόητα πράγματα για μένα.

Και θα έπρεπε, μου έλεγε, να δώσει έναν “ιερό όρκο”, στο αίμα και στη φυλή. Παράξενα πράγματα αυτά, ακατανόητα, για έναν απλό Ελληνα και Χριστιανό, όπως είμαι εγώ. Τώρα που διάβασα, όμως, με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια, τώρα καταλαβαίνω.Ευτυχώς, μετά από πολλές συζητήσεις, το παιδί μου πείστηκε μόνο του και αποφάσισε να απομακρυνθεί από την οργάνωση, και να μην προχωρήσει σε όσα του ζητούσαν να κάνει. Τον πίεσα, είναι αλήθεια, και μου αποκάλυψε πως τους ορμήνευαν, αν τυχόν πιαστούν απ’ την αστυνομία, να αρνηθούν ότι είναι μέλη της ΧΑ. Αυτό μπορεί να ήταν και το τελευταίο χτύπημα, που με ανάγκασε να σηκώσω τους τόνους της φωνής μου και να του πω ότι δεν έχει καμιά δουλειά εκεί μέσα. Κι ευτυχώς που έγινε έτσι, δόξα το Θεό.Κι έτσι -το λέω με πόνο ψυχής για τους άτυχους γονείς των δυο αδικοχαμένων παιδιών-, δεν θα είναι ο γιος μου λόγου χάριν, αυτός, που όταν αργότερα γραφτεί από τον ιστορικό του μέλλοντος η ιστορία που περνάμε τώρα λόγω της δράσης της ΧΑ, εκείνος που θα εικονίζεται σε μια φωτογραφία, ξημερώματα Παρασκευής 21ης Δεκεμβρίου, ψηλά στο βουνό της Πάρνηθας, μαζί με άλλους μαυροφορεμένους, να περιμένουν την έλευση του Θεού Ηλιου.

Γιατί, μπορεί να μην το ξέρουν οι γονείς που τα παιδιά τους βρίσκονται στα χέρια της ΧΑ, αλλά η 21η Δεκεμβρίου, το “χειμερινό ηλιοστάσιο” είναι μια απ’ τις γιορτές των απανταχού πιστών του εθνικοσιαλισμού και του Χίτλερ. Είναι η μικρότερη ημέρα του χρόνου, και η αρχή που η ημέρα αρχίζει να μεγαλώνει, και ο ήλιος να παραμένει ορατός όλο και περισσότερο, μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο του Ιουνίου, όταν η ημέρα θα αρχίζει και πάλι να μικραίνει. Αυτό γιορτάζουν οι νεοναζί όλης της γης. Περιμένουν να δουν το ξημέρωμα, για να ξεδιπλώσουν την σημαία με τη σβάστικα και για να σηκώνουν το χέρι στον χιτλερικό χαιρετισμό και να φωνάξουν στον θεό-Ήλιο που ανατέλει “Ζήτω η Νίκη”, πιστοί στην κληρονομιά του “τελευταίου μεγάλου ισόθεου του 20ού αιώνα”, δηλαδή του ίδιου του Χίτλερ αυτοπροσώπως. συνεχίζουν μ’ αυτόν τον τρόπο, τον δικό του “όρκο” στα πεπρωμένα της “φυλής και του αίματος” και ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.Αλήθεια, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί, γύρω στα 40, που καθημερινή ημέρα, ημέρα εργάσιμη, βράδυ Πέμπτης προς Παρασκευή πρωί, μπορούν να λείπουν απ’ τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους, και να τρέχουν να περάσουν μια ολόκληρη νύχτα σε ένα βουνό για να ανεμίσουν τη σβάστικα και να χαιρετίσουν “Χάιλ Χίτλερ”; Μοιάζει στη φωτογραφία εκείνη, να είναι μια φυσιολογική παρέα, ο Κασιδιάρης, ένα νεαρό παιδί και 5 μεγάλοι άντρες με βλοσυρό ύφος και με το μίσος να λάμπει στα μάτια τους; Είναι φυσιολογικά πράγματα αυτά για ένα παιδί στην 3η δεκαετία της ζωής του;Εχουν κι άλλες τέτοιες “ιερές μέρες”, όπως διάβασα στα βιβλία τους και στα περιοδικά τους. Μία είναι στις αρχές Φεβρουαρίου, κι άλλη μία στα μέσα Απριλίου. Πηγαίνουν στο γερμανικό νεκροταφείο, στο Διόνυσο, έγραψαν οι εφημερίδες, μαζί με Γερμανούς ομοϊδεάτες τους νεοναζί, και κάνουν τελετές πάνω από τους τάφους των Γερμανών στρατιωτών που είναι θαμμένοι εκεί. Ψάχνω να μάθω κι άλλα, αυτοί οι άνθρωποι είναι “μανούλες” στο να κρύβουν την αλήθεια, αλλά το δίκιο και η αλήθεια πάντα νικάνε στο τέλος.Οπως, επίσης, δεν θα είναι το δικό μου παιδί, εκείνο, που όταν θα του κάνουν ποτέ -ευτυχώς στο πολύ μακρινό μέλλον, αφού το παιδί μου γλύτωσε προς το παρόν- το καθιερωμένο χριστιανικό μας τρισάγιο, αντί για τα γνώριμά μας καντήλια και θυμιατά και κόλλυβα και τις ευχές του παπά, που ξέρουμε όλοι απ’ τις γειτονιές μας, αντί γι’ αυτά τι είδαμε;

Είδαμε να “τιμούν” τη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών με … ρούνες!Ποιός γονιός, μεγαλωμένος στην εκκλησία της ενορίας του, γνωρίζει τι ακριβώς είναι η “ρούνα”; Η ρούνα, αυτό το σύμβολο που μοιάζει με αρχαιοελληνικό κεφαλαίο Ψ, φαίνεται και στη φωτογραφία, σχηματισμένη με κεριά, είναι σύμβολο του αρχαίου κελτικού αλφάβητου, το οποίο χρησιμοποιούσαν οι αποκρυφιστές του Τρίτου Ράιχ. Όλοι οι νεοναζί παντού στον κόσμο το χρησιμοποιούν. Ήταν το σήμα κάποιων μονάδων των Ταγμάτων Εφόδου SA της χιτλερικής Γερμανίας. Υπάρχουν στο ίντερνετ όλα αυτά, ο καθένας μπορεί να τα βρει και να διαβάσει. Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα ένοιωθα, αν έκαναν τέτοιο πονηρό εξωχριστιανικό “τρισάγιο” στη μνήμη των δικών μας των παιδιών, χρησιμοποιώντας αυτήν την απάτη, να “κλείνουν το μάτι” στους μυημένους μόνο. Θα ήταν σαν να μου λένε κατάμουτρα «πάρτο απόφαση, είχε γίνει πιστός ακόλουθος της θρησκείας των ναζί και του Χϊτλερ, και αυτό δεν αλλάζει, ούτε μετά θάνατον». Τρομάζω και στη σκέψη μόνο, ειλικρινά.Οπως επίσης, χαίρομαι σαν πατέρας, αλλά και λυπάμαι για λογαριασμό άλλων πατεράδων και για τα παιδιά τους, που δεν είναι το δικό μου παιδί ο πρωταγωνιστής σε μια άλλη μεγάλη απρέπεια, από την πλευρά της οργάνωσης ΧΑ. Όλοι έχετε δει εκείνη την φωτογραφία των δυο παιδιών, του Γιώργου και του Μάνου, να ποζάρουν αποφασισμένοι στον φακό. Θα μπορούσε να είναι το δικό μου παιδί στη θέση τους, και ήταν για ένα διάστημα. Είναι το ίδιο γεροδεμένος, ευπαρουσίαστος, με ωραίο ανάστημα, ο ιδανικός για να κρατάει τις σημαίες τους και τα σύμβολά τους. Έχει επίσης μια κάποια, καλή θα έλεγα μόρφωση, ξέρει να μιλάει και να εκφέρει σωστά το λόγο και τα επιχειρήματα, και συνεπώς θα ήταν ο ιδανικός για να τον δούμε να ανεβαίνει στην ιεραρχία της ΧΑ. Όταν, όμως, είδα να δείχνει μια ιδιαίτερη προτίμηση στα μαύρα μπλουζάκια, όπως αυτό στη φωτογραφία που το φοράει ο Μάνος, άρχισα να αναρωτιέμαι. Είναι απλά μόδα ή είναι “κώδικας ντυσίματος”; Γιατί έχουν τέτοιες εμμονές μ’ αυτά τα πράγματα; Και όλα αυτά τα γοτθικά γράμματα στα γερμανικά, τι λένε και τι συμβολίζουν;Τώρα έμαθα. Αν δείτε τα παιδιά σας να πληρώνουν, ακριβά μάλιστα, για να αποκτήσουν μπλούζα της μάρκας LONSDALE, που το γράφει μάλιστα με μεγάλα γράμματα στο στήθος, μην το προσπεράσετε. Αυτή η μάρκα είναι ιδιαίτερη προτίμηση για όλους τους νεοναζί απανταχού στη γη, γιατί αν φορέσεις από πάνω μια ζακέτα λόγου χάριν, αυτό που θα φαίνεται, θα είναι περίπου τα γράμματα “NSDAP”, που ως γνωστόν είναι τα αρχικά του εθνικοσοσιαλιστικού χιτλερικού κόμματος.

Γονείς, το νου σας! Δεν έχουμε καμιά δουλειά εμείς να διαφημίζουμε το γερμανικό νεοναζιστικό κόμμα, και να πληρώνουμε από πάνω τα πανάκριβα αυτά ρούχα!Τα πράγματα είναι χειρότερα, με αυτό το μπλουζάκι που ανάφερα πριν, στην γνωστή φωτογραφία των 2 παιδιών, που έχει γίνει αφίσα, πόστερ, γιγαντοαφίσα σε εθνικές οδούς, εξώφυλλα και άλλα πολλά. Μπορεί τα δυο σκυλιά να μην χτυπάνε κανένα καμπανάκι, ειδικά στον ανυποψίαστο, αλλά η επιγραφή στα γερμανικά «Nicht schuldig [...] im Sinne der Anklage» με τα μικρά γράμματα δίπλα, πρέπει να χτυπήσει πολλά καμπανάκια. Σημαίνει «Αθώος [...] υπό την έννοια του κατηγορητηρίου» και ήταν η τυποποιημένη φράση που είπαν όλοι οι κατηγορούμενοι ηγέτες του χιτλερικού κόμματος στις δίκες της Νυρεμβέργης, όπως ο Χέρμαν Γκέρινγκ και ο Ρούντολφ Εςς κ.ά.. Ανάμεσά τους δεν ήταν ο Χϊτλερ, γιατί πρόλαβε και αυτοκτόνησε. Αλλά αν ήταν, κι αυτός θα την έλεγε τη φράση αυτή. Και αυτή η φράση είναι μυστικός κώδικας ανάμεσα στους νενοναζί ανά την υφήλιο και σημαίνει ουσιαστικά την πίστη τους στον ναζισμό. Πως πιστεύουν στην “κληρονομιά” των Χίτλερ, Γκέμπελς, Γκέρινγκ, Εςς κ.λπ και πως δεν διστάζουν να δηλώνουν κι αυτοί πιστοί «υπό την έννοια του κατηγορητηρίου», αν δηλαδή κάποιος τους πει Ναζί. Είναι σαν να λένε “Ναι, είμαστε Ναζί, Τιμή μας και καμάρι μας”.Αυτά όλα τα έχουν γράψει και δημοσιογράφοι και υπάρχουν πολύ αναλυτικά σε ένα άρθρο μιας εφημερίδας, εδώ:
http://www.efsyn.gr/?p=144302

Τα παιδιά που τα σκότωσαν οι αδίστακτοι ακροαριστεροί τρομοκράτες, που στη θέση τους θα μπορούσαν να βρεθούν πολλά άλλα παιδιά, παιδιά δικά μας, έφυγαν άδικα, πριν προλάβουν να ζήσουν. Φυσικοί αυτουργοί ήταν αυτοί που σήκωσαν το όπλο.Υπάρχουν όμως και ηθικοί αυτουργοί, υπάρχουν και άλλοι υπεύθυνοι. Κάποια παιδιά προορίζονται να γίνουν “τακτικά μέλη”, όπως διάβασα και εδώ
http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/

Θα τους ζητήσουν να ασπαστούν δοξασίες και μιας άλλης θρησκείας και να ορκιστούν σε ξένα “ιδεώδη” και σε ξένες δοξασίες. Θα τους ζητήσουν να κάνουν, όπως τις λένε, “πολύμορφες νυχτερινές δράσεις“, και να περάσουν “διαβολοβδομάδες“, για αν αποδείξουν ότι μπορούν να γίνουν “στρατιώτες του εθνικοσοσιαλισμού“.

Τρέμω στην ιδέα, ότι στην θέση των κατηγορουμένων στις πρόσφατες δίκες για τις αιματηρές επιθέσεις σε ξένους, σε λαθρομετανάστες, αλλά και σε Έλληνες άλλων πολιτικών πεποιθήσεων, θα μπορούσε να είναι και το δικό μου παιδί, και να περνάμε τώρα έναν Γολγοθά. Γιατί, κανένας απ’ αυτούς τους κυρίους δεν υπολογίζει και το αντίθετο. Οτι μπορεί σε μια συμπλοκή που γίνεται για να αποδείξει ο “υποψήφιος” ότι αξίζει το “αίμα και την τιμή”, τελικά να γίνει εκείνος θύμα από θύτης.Ο δικός μου ο γιος γλύτωσε, και τώρα δεν θέλει να ξανακούσει για τη Χρυσή Αυγή. Κι αυτού του είχαν υποσχεθεί ότι θα του βρουν δουλειά και ότι θα τον τακτοποιήσουν οικονομικά. Στις αρχές έδινε συνδρομή στη ΧΑ, και μου έλεγε πόσο εντύπωση του έκανε, διάφοροι εκεί μέσα, να μην εργάζονται, να τρέχουν όλη μέρα για τις δουλειές της ΧΑ, και να μην έχουν οικονομικό πρόβλημα κανένα. Κι άλλα παιδιά θα έχουν πέσει σ’ αυτήν την ανάγκη. Διαβάζω ότι ο αρχηγός τους δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, Οτι ο Λαγός τα τελευταία 20 χρόνια, ζήτημα αν δούλεψε 2 ή 3 απ’ αυτά. Οτι ο Πατέλης ήταν άεργος αλλά μπορούσε να δίνει καθημερινά 10 και 20 ευρώ χαρτζιλίκι στα παιδιά του. Κι ο δολοφόνος Ρουπακιάς, που νόμιζε ότι θα έλυνε το βιοποριστικό του πρόβλημα, είδαμε που κατέληξε.

Στην υγειά των κορόιδων, άλλοι περνάνε μεγάλή ζωή και οι “τελευταίες τρύπες του ζουρνά” πληρώνουν τον λογαριασμό, θυσιάζοντας το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Στον Ρουπακιά, όχι μόνο δικηγόρο δεν του έβαλαν, όχι μόνο του είπαν “κόψε το λαιμό σου”, αλλά η γυναίκα του, όπως διαβάσαμε στις εφημερίδες, είναι υποχρεωμένη να ζητιανεύει και να παρακαλάει για 50 ευρώ, για να του δώσει να έχει μες στη φυλακή! Ωραία “μεγάλη ζωή” του υποσχέθηκαν! Αλλά την πληρώνουν τώρα αθώοι άνθρωποι, και κυρίως τα ανήλικα παιδιά του. Μπράβο σας!Δεν τα θέλουμε τα λεφτά τους, όπως δεν θέλουμε το “αίμα” τους και την ανύπαρκτη “τιμή” τους. Τα λεφτά τους είναι ματωμένα, και στα χέρια τους έχει πέσει πολύ αίμα, αθώων ανθρώπων και ανυποψίαστων περαστικών. Δεν χρειαζόμαστε τη βία και το μίσος, είδαμε που οδηγούν αυτά. Στο θάνατο και στο θρήνο και στην απουσία των αγαπημένων μας προσώπων.Κύριε Φουντούλη, διάβασα ότι αποδεχτήκατε την πρόταση της ΧΑ για να γίνετε ευρωβουλευτής, και είπατε ότι αν εκλεγείτε, θα αγωνιστείτε για τα δικαιώματα των θυμάτων της τρομοκρατίας και των οικογενειών τους, και για τα δικαιώματα των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Οι σκοποί σας είναι ευγενείς, οπωσδήποτε, αλλά είστε βέβαιος ότι επιλέξατε τους κατάλληλους ανθρώπους για να αγωνιστείτε μαζί τους; Τρομοκρατία δεν είναι και οι επιθέσεις σε ανυποψίαστους περαστικούς επειδή είναι ή μοιάζουν ξένοι ή αναρχικοί ή ροκάδες και φρικιά, όπως λέγαμε κι εμείς παλιά, ή επειδή είναι μελαχρινοί και σκούροι; Δεν τα ξέρετε αυτά, πως είναι απαραίτητη προϋπόθεση του μυημένου χρυσαυγίτη, το να αποδείξει ότι δεν τον φοβίζει η βία; Είδα να γράφουν στο ίντερνετ, με πολλά στοιχεία κι αποδείξεις, πάνω-κάτω, όσα έχω μάθει κι εγώ όλον αυτόν τον καιρό που ασχολούμαι να μάθω τα ενδότερα της κρυφής οργάνωσης, και συμφωνούν απολύτως. Δείτε και μόνος σας:http://xyzcontagion.wordpress.com/2014/04/24/kryfa-03-ierarxia-teletes/Για τα ΑμΕΑ και τους ψυχικά ασθενείς και τους ναρκομανείς, δεν έχετε διαβάσει τους σκοπούς της οργάνωσης, ότι δηλαδή αφού “μολύνουν την ράτσα”, δεν είναι άσχημη ιδέα να εφαρμοστούν πάνω τους “πρακτικές διοικητικής ιατρικής“; Διαβάστε εδώ, το “Βήμα” τα λέει, δεν τα λέω εγώ:

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=471930

Εσείς δεν είσασταν που λέγατε «Μας έφαγαν το παιδί εκεί. Τους έκαναν πλύση εγκεφάλου εκεί»; Και τώρα, τους εξουσιοδοτείτε να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, να καταστρέψουν κι άλλες ζωές, και μάλιστα στο όνομα και στη μνήμη του αδικοχαμένου βλασταριού σας; Δεν το χωράει το μυαλό μου αυτό, ειλικρινά.Και θα επιτρέψετε να γίνουν όλα αυτά, την στιγμή που αδίστακτα ασελγούν στη μνήμη των δυο παιδιών; Και να “κλείνουν το μάτι” στους μυημένους μόνο, με τις ρούνες, τα σκυλιά και τις απολογίες απ’ τη Νυρεμβέργη και τις “ιερές μυστικιστικές επαιτείους”;Ευτυχώς, σκέφτομαι, που η τύχη τα ‘φερε και δεν είμαι στη θέση σας, γιατί εγώ και κανένας στην οικογένειά μας δεν θα τα ανεχόταν αυτά τα πράγματα, τη στιγμή μάλιστα της χειρότερης δοκιμασίας που μπορεί να περάσει ένας γονιός, όταν πρέπει να μάθει να ζει με τον άδικο χαμό του γιου του.Μια τελευταία κουβέντα, προς τους γονείς:- “Γνωρίστε” τα παιδιά σας. Μάθετε τι τα απασχολεί και τι υπάρχει στο μυαλό τους. Ποτέ δεν είναι αργά να διορθωθεί η πορεία σε ένα κακό μονοπάτι, μια κακοτοπιά. Ανοίξτε συζητήσεις μαζί τους, κάντε τους ερωτήσεις. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και δεν είναι ορατός γιατί είναι πολύ καλά καμουφλαρισμένος. Οταν αποκαλυφτεί, μπορεί και να είναι αργά. Αυτή η οργάνωση έχει καταστρέψει πολλές ζωές, τόσο των “αντιπάλων” της, όσο και των “δικών” της. Μην αφήνετε κάποιους παρανοϊκούς και γεμάτους μίσος και μανιακούς με την εξουσία να χρησιμοποιήσουν τα παιδιά σας για τους δικούς τους καταστρεπτικούς σκοπούς και επιδιώξεις.Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι έχουν στόχο τα παιδιά μας, γιατί τα χρειάζονται σαν “εργαλεία” και σαν “πιστούς ακόλουθους” που ποτέ δεν φέρνουν αντιρρήσεις. Άλλωστε, μόνοι τους το είχαν πει, πριν πολλά χρόνια, όταν δεν τους ήξερε κανείς. Το αποκάλυψε αυτό μια εξαιρετική χριστιανική ιστοσελίδα, που δίνει τις δικές της χριστιανικές μάχες, για να περιορίσει τη διασπορά του κακού. Ο επονομαζόμενος και “Ντόκτωρ Γκέμπελς” της Χρυσής Αυγής, έγραφε το 2000:- «Θα πάρουμε τα παιδιά σας».
Τα γράφει όλα εδώ:http://www.egolpion.com/goldendown_orthodoxy2.el.aspxΜην τους αφήσετε να γίνει το δικό τους.

Σώστε τα παιδιά σας, μην αφήνετε να σας τα πάρουν,αυτή είναι η τελευταία μου κουβέντα,και ο Θεός μαζί σας, να σας φωτίσει ελπίζω όπως φώτησε κι εμένα, δόξα το Θεό.Υπογραφή:Ενας ανήσυχος πατέρας τριών παιδιών».

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

"Μικρό κόμμα" η ΝΔ για την Μπακογιάννη... / Ο κρυφός όρος της σύμβασης για την παραχώρηση του Ελληνικού

Διαβάζουμε στο "Ποντίκι": "Μικρό κόμμα χαρακτήρισε τη Νέα Δημοκρατία η βουλευτής του κόμματος, Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ δεν διευκρίνισε αν η ίδια δεν έχει, αυτή τη στιγμή, προσωπική αρχηγική φιλοδοξία. «Η Ν.Δ., σήμερα, είναι μικρό κόμμα, δεν έχει καμία σχέση με τη μεγάλη Κεντροδεξιά Παράταξη που γνώρισα εγώ» δήλωσε χαρακτηριστικά σε τηλεοπτική εκπομπή η Ντόρα Μπακογιάννη και πρόσθεσε ότι «το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα καθορίσει τα νέα δεδομένα στο πολιτικό πεδίο». Σύμφωνα με την ίδια, στις περιφερειακές εκλογές δεν κρίνονται τα κόμματα, αλλά τα πρόσωπα. «Τα κόμματα θα κριθούν από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών γιατί μόνο σ' αυτές είναι πολιτική η ψήφος» κατέληξε." Κάπου εδώ λοιπόν κολλάει η παροιμία, "θέλει η π@@@@@α να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει" - και για να μην παρεξηγούμαστε το σχόλιό μας είναι πολιτικό και αναφέρεται στη μεγάλη όρεξη της κυρίας Μπακογιάννη να υπονομεύσει το (ανύπαρκτο για να είμαστε ειλικρινείς) "θετικό" έργο της κυβέρνησης και του κυρίου Σαμαρά, ώστε να έρθει η ώρα που θα ηγηθεί της παράταξης η ίδια.

Η κυρία Μπακογιάννη βέβαια είναι κόρη του μπαμπά της: δεν υπήρξε ποτέ Νέα Δημοκρατία, είναι "Μητσοτάκης" και απλά η ΝΔ αποτέλεσε τον κοντινότερο χώρο στον κύκλο της (δε θα μπορούσε π.χ. να είναι ΠΑΣΟΚ γιατί φορούσαν ζιβάγκο κάποτε, ούτε ΣΥΝ γιατί κατεβαίνουν σε πορείες και ούτε φυσικά ΚΚΕ γιατί ακούνε αντάρτικα τραγούδια) και ίσως ο μόνος χώρος στον οποίο θα μπορούσε να πραγματώσει τις πολιτικές φιλοδοξίες. Το πρόβλημα όμως το δικό της (και του πατέρα της) είναι ένα: η παράταξη που τη φιλοξενεί το γνωρίζει - γι' αυτό εξάλλου και δεν την επέλεξε όταν παραιτήθηκε ο νεώτερος Καραμανλής και προτίμησε τον "αποστάτη" Σαμαρά. Μεταξύ των δύο κακών δηλαδή το μικρότερο.

Από την άλλη βέβαια η κυρία Μπακογιάννη δεν έχει άδικο. Η ΝΔ είναι ένα μικρό κόμμα πια, αλλά γι' αυτό δε φταίει μόνο ο κύριος Σαμαράς. Φταίει και η ίδια. Φταίει που τον Μάιο του 2012 κατηγορούσε το μεγαλύτερο κόμμα της Δεξιάς για να επιστρέψει μετά την εκλογική της αποτυχία μέσα σ' ένα μήνα (γυρίζοντας δηλαδή στο ίδιο "φθαρμένο κόμμα" που πριν λίγο καιρό είχε παρατήσει με στόμφο), φταίει που ποτέ δεν έβαλε ένα "στοπ" στον κατήφορο της χώρας παρότι είχε και τις ευκαιρίες και το ειδικό εκτόπισμα για να το κάνει, φταίει που αν και είχε κυβερνητικές θέσεις (ή έλεγχε πολιτικά ανθρώπους που έχουν) προτίμησε αντί να δουλέψει να συνεχίσει ν' απολαμβάνει τον καφέ της στο περιστύλιο, χαριεντιζόμενη με τους Παναγιώταρους και τους Κασιδιάρηδες. Έτσι μάλλον δε δικαιούται να μιλάει - ιδιαίτερα εφόσον σκέφτεται ιδιοτελώς...  


Και για να μην ξεχνιόμαστε... "Ο κόσμος το έχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι" λέει ο θυμόσοφος λαός...Ενώ ο κόσμος βοά για τη σκανδαλώδη παραχώρηση του Ελληνικού στην εταιρεία Lamda (του Λάτση - για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους), έρχεται το ΤΑΙΠΕΔ να προσπαθήσει να μας πείσει για το πόσο "επικερδής" είναι η πώλησή του για το δημόσιο συμφέρον. Κι ενώ οι προσπάθειες για έρθει "τούμπα" η κοινή γνώμη είναι σε εξέλιξη, έρχεται το παρακάτω ρεπορτάζ της "Real News" για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους:


Παρασκευή 25 Απριλίου 2014

Το "λαμόγιο" της τρόικας Νο2 (αληθινή και διδακτική ιστορία)

Πριν λίγο καιρό είχαμε γράψει ότι "η Ελλάδα είναι παιχνίδι στα χέρια της τρόικας" μεταφέροντας τη δήλωση στελέχους της κρατικής διοίκησης που συμμετέχει στις "διαπραγματεύσεις" με την τρόικα, τονίζοντας παράλληλα ότι η ανυπαρξία της κυβέρνησης δίνει χώρο σ' ένα "λαμόγιο" της τρόικας για να "πουλάει" εκδούλευση (θυμηθείτε τη σχετική ανάρτηση εδώ). Φαίνεται πως ο κ. Τράα "ζήλεψε" τα όσα έκαναν συνάδελφοί του και μετά την αποχώρησή του από ΔΝΤ, επιστρέφει ως "σύμβουλος"... Διαβάστε τις λεπτομέρειες στο παρακάτω άρθρο του "Πρώτου Θέματος":


Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Να το πως η Ε.Ε. θ' αναλάβει και τα τελωνεία στην χώρα μας / Έρευνα για τ' αποτελέσματα των απολύσεων στο Δημόσιο

Σήμερα παρουσιάζουμε δύο πολύ ενδιαφέρουσες ειδήσεις, προερχόμενες από την εφημερίδα "Παρόν" - είναι από τις ειδήσεις εκείνες που υπάρχουν στις "μέσα σελίδες" και στις οποίες λίγοι δίνουν σημασία. H μια αφορά το πως η Ε.Ε. ετοιμάζεται να πάρει τον έλεγχο και των τελωνείων στην χώρα μας (!!!) καθώς και το πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει έναντι υψηλού αντιτίμου ένα έργο σε ιδιώτες για να δουν το αντίκτυπο των απολύσεων των δημοσίων υπαλλήλων - διαβάστε τις και βγάλτε τα συμπεράσματα μόνοι σας...


Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Ο ελληνικός τουρισμός και οι "συμβουλές" του Σόιμπλε...

Είπε ο αγαπητός σε όλους μας Σόιμπλε: "Η Ελλάδα έχει πανέμορφα νησιά και ακτές, αλλά πριν από δύο χρόνια ο τουρισμός ήταν καταστροφή. Η χώρα ήταν πολύ ακριβή και όσοι πήγαιναν προς την Ανατολική Μεσόγειο κατέληγαν στην Τουρκία. Κι, όμως, πέρυσι, και αφού είχαν προηγηθεί οι περικοπές των μισθών, ήρθε η καλύτερη τουριστική χρονιά της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες. Το κλειδί είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και η ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας. Φυσικά, αυτό πρέπει να γίνει με τρόπο που να είναι πολιτικά ανεκτός. Αυτή είναι η δημοκρατία. Γι' αυτό αναζητούμε τη σωστή ισορροπία. Αλλά είμαι αισιόδοξος ότι τα αποτελέσματα των επόμενων ευρωεκλογών και στην Ελλάδα θα είναι ενθαρρυντικά".

Το μάθαμε λοιπόν και αυτό...Για τον τουρισμό στην χώρα μας και την προσέλευση επισκεπτών στην χώρα μας, κομβικό ρόλο παίζουν οι μισθοί των Ελλήνων. Όσο πιο μικροί τόσο καλύτερα. Δεν παίζει ρόλο το τουριστικό προϊόν. Παίζει ρόλο το αν ο σερβιτόρος παίζει 600 ή 800. Σύμφωνα με τον κύριο Σόιμπλε λοιπόν, ακούει ο Ευρωπαίος ή ο Αμερικανός τουρίστας και λέει: "έπεσαν οι μισθοί στην Ελλάδα. Well, θα πάω εκεί γιατί όλα θα είναι πάμφθηνα."

Το ότι οι τιμές δεν έπεσαν, παρά τις περικοπές, ούτε ευρωλεπτό στα διάφορα τουριστικά μαγαζιά και τα εστιατόρια αποτελεί μικρή λεπτομέρεια. Το ότι οι τιμές των ξενοδοχείων δεν έχουν υποχωρήσει καθόλου τα τελευταία 4 χρόνια, παρά το μετριότατο τουριστικό προϊόν δεν παίζει επίσης κανένα ρόλο - παρόλο που οι μισθοί καταβαραθρώθηκαν. Ο κύριος Σόιμπλε μας κουνάει το δάκτυλο, τα παρακάμπτει αυτά και μας λέει τα όσα μας λέει, με τους εδώ υποτελείς του να χαμογελούν και να συμφωνούν - προφανώς γιατί δεν προσέχουν τι μας λένε οι Γερμανοί φίλοι μας.

"Μα καλά" θα ρωτήσετε "και τότε γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των τουριστών;". Η απάντηση είναι απλή: η αύξηση οφείλεται στην άνοδο του αριθμού των τουριστών που έρχονται μαζί με τα κρουαζιερόπλοια, τη σταθερότητα της ρωσικής αγοράς, το άνοιγμα της χώρας μας στην αγορά στις ασιατικές χώρες (και ιδίως την Κίνα) και κυρίως η αύξηση των δρομολογίων στα διάφορα αεροδρόμια της χώρας που έχουν κάνει την Ελλάδα πιο προσβάσιμη αποτελούν βασικές αιτίες - μαζί με την πολιτική αστάθεια στην Τουρκία και τις χώρες της Βόρειας Αφρικής (Τυνησία, Αίγυπτος) από τις οποίες κλέψαμε χιλιάδες τουρίστες. Το αν θα συνεχιστεί αυτό δεν είναι συνάρτηση του μισθού του Έλληνα εργαζόμενου (αν ήταν έτσι θα πήγαιναν όλοι στην Αίγυπτο ή το Μαρόκο), αλλά του τουριστικού προϊόντος που προσφέρουμε. Καλές υπηρεσίες σε όλα τα επίπεδα, σεβασμός στον πελάτη και στο προϊόν που προσφέρεται θα κρατήσουν τους τουρίστες.

Αυτά όσο αφορά τον αριθμό. Το βασικότερο απ' όλα όμως δεν είναι η ποσότητα. Είναι η ποιότητα: θέλουμε "all inclusive" τουρισμό που δεν αφήνει τίποτα στις τοπικές οικονομίες; Θα πρέπει να τα δώσουμε όλα στην ΤUI και την First Choice. Θέλουμε πολλούς που αφήνουν λίγα; Θα πρέπει να δώσουμε χρήματα στην Ryanair και στην Easyjet για ν' ανοίξουν δρομολόγια. Θέλουμε δυναμικές αγορές - όχι πολλούς αλλά "λεφτάδες"; Θα πρέπει να διαφημιστούμε στις "καλές" αγορές και να βελτιώσουμε το προϊόν που προσφέρουμε. Αυτό όμως είναι δύσκολο - και μέχρι να γίνει θα κάνουμε υποκλίσεις και θα υποκύπτουμε στις ορέξεις του κάθε τυχοδιώκτη, ενώ παράλληλα θ 'ακούμε τον κάθε Σόιμπλε να μας επιτιμεί γιατί ο εργαζόμενος θέλει μέσα από τη δουλειά του να ζει την οικογένειά του... 

Κυριακή 20 Απριλίου 2014

Το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού (και μερικές γελοιογραφίες)


H Κυριακή του Πάσχα πλησιάζει και φέτος λίγοι από μας θα γευτούν, λόγω συνθηκών το αρνάκι ή το κοκορέτσι...Παρόλα αυτά, όλο και κάτι θα γίνει - Τα πασχαλινά εδέσματα, ακόμα και σε δύσκολες περιόδους αποτελούν κάτι απαραίτητο - έστω και αν έχουν γίνει "εκπτώσεις" στο μέγεθος, στην ποσότητα ή ακόμα και στην ποιότητα αυτών... Πολλοί δεν γνωρίζουν, όμως, ότι οι παραπάνω γεύσεις αλλά και ο τρόπος παρασκευής τους ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια. Οι επίσημες ονομασίες στην αρχαία ελληνική ήταν «πλεκτή» για το κοκορέτσι και «γαρδούμιο» για τη γαρδούμπα.
Όταν, μάλιστα, οι αρχαίοι Έλληνες έψηναν στη σούβλα και καθώς δεν υπήρχαν τότε πινέλα αλλά ούτε και λαδολέμονο, βουτούσαν ένα κλαδί από πεύκο σε χυμούς από άγουρο σταφύλι και άγουρο δαμάσκηνο και άλειφαν το κρέας προσδίδοντάς του μια ιδιαίτερη γεύση από φρούτα και ρετσίνι. Για να παρασκευάσουν κοκορέτσι μαρινάριζαν τα έντερα σε ξίδι, νερό και μέλι. Το ξίδι λειτουργούσε ως αντισηπτικό και αφυδάτωνε το έντερο από τα πολλά λίπη, ενώ το μέλι δημιουργούσε μια καραμελωμένη κρούστα.

Σήμερα, πέραν της γνωστής σε όλους σούβλας, κάθε τόπος έχει τη δική του πασχαλινή παράδοση που περιλαμβάνει πολλές και διαφορετικές παραλλαγές -από το κλέφτικο στη Μακεδονία και το ρίφι με πάτουδα στη Νάξο μέχρι τη γάστρα στην Ήπειρο και τα γαρδούμια στην Κρήτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα νησιά, όπου το αρνί είναι γεμιστό με διάφορα χόρτα και ρύζι και ψήνεται στο φούρνο. Το ρίφι με πάτουδα της Νάξου είναι ουσιαστικά ερίφιο με σέσκουλα, κουτσουνάδες από τις παπαρούνες που βγαίνουν το Πάσχα, μάραθο, μυρώνια και φρέσκο κρεμμυδάκι. Λίγο βορειότερα, στη Μυτιλήνη, η παραδοσιακή συνταγή επιβάλλει το αρνί να είναι γεμιστό με σκέτο ρύζι, χωρίς χόρτα, αλλά με κουκουνάρι, σταφίδες και εντόσθια. Η ιδέα του ψηφίσματος χωρίς αέρα ενσωματώθηκε στο χτιστό φούρνο, η είσοδος του οποίου χτίζεται με πηλό και σπάει την επόμενη μέρα, αφού έχει ψηθεί το κρέας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σε πολλές περιοχές κυριαρχεί το σπληνάντερο, κατά το οποίο το παχύ έντερο των αμνοεριφίων γεμίζει με τη σπλήνα, με ρύζι κανέλα, καρπούς και σταφίδες, ενώ δεν λείπει και το κεφαλάκι, ένας μεζές που σερβίρεται στη λογική ότι δεν πετιέται ποτέ τίποτα φαγώσιμο.

Παραδοσιακές γεύσεις, συνταγές και τρόποι μαγειρέματος χιλιάδων χρόνων επιβιώνουν ακόμη στις περισσότερες περιοχές της χώρας, περνούν από γενιά σε γενιά και κατά καιρούς συγκεντρώνονται σε βιβλία μαγειρικής και σχετικές εκδόσεις χάρη στο μεράκι και το φιλότιμο κάποιων ανθρώπων.

Καλό Πάσχα και καλή όρεξη!



Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Μεγάλη Εβδομάδα - τα έθιμα του ελληνισμού

Σύρος
Η πρωτεύουσα των Κυκλάδων, με την ορθόδοξη και την καθολική εκκλησία να δεσπόζουν σε δύο λόφους της Ερμούπολης, γιορτάζει το Πάσχα με διαφορετικό τρόπο: o ορθόδοξος και ο καθολικός επιτάφιος περιφέρονται και συναντώνται στην Πλατεία Μιαούλη, όπου γίνεται δέηση. Στην ορθόδοξη εκκλησία της Ανάστασης, στο λόφο Βροντάδο της Ερμούπολης, η Πρώτη Ανάσταση, το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, συνοδεύεται από ηχηρά χτυπήματα των στασιδιών. Οι ιερείς σκορπούν φύλλα λεμονιάς, δίνοντας το χαρμόσυνο μήνυμα και οι πιστοί χτυπούν τα στασίδια για να φύγει μακριά το κακό! Μύκονος Οι νοικοκυρές του νησιού, προετοιμάζονται για την Ανάσταση όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ασπρίζουν τα σπίτια και πλάθουν «Λαζαράκια» -ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπων. Τη Μεγάλη Παρασκευή γίνεται η περιφορά του Επιταφίου στο Ματογιάννι και το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση στο μικρό μοναστήρι του Παλαιοκάστρου στην Άνω Μεριά και στη Μητρόπολη της Αλευκάντρας.
Σίφνος
Εδώ γιορτάζεται το έθιμο του αναστάσιμου «χαιρετισμού» που διαρκεί σαράντα ημέρες. Tη Μεγάλη Πέμπτη οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τα παραδοσιακά «πουλιά της Λαμπρής» (πασχαλινές κουλούρες σε διάφορα σχήματα ζώων και πουλιών) στολισμένα με κόκκινα αυγά. Το Μεγάλο Σάββατο και η Δεύτερη Ανάσταση, την Κυριακή του Πάσχα, είναι ιδιαίτερα κατανυκτικές στην Μονή της Παναγίας της Βρυσιανής, στην Παναγία την Κόχη στον Αρτεμώνα και σε άλλες εκκλησίες και ξωκλήσια του νησιού. Το πασχαλιάτικο αρνί στη Σίφνο ψήνεται στο «μαστέλο» σε πήλινο δοχείο με άνηθο και ντόπιο κόκκινο κρασί και είναι για να γλύφετε και τα δάχτυλα σας.

Σαντορίνη
Το Σάββατο του Λαζάρου στις πλατείες των χωριών οι κάτοικοι στήνουν τον Λάζαρο, έναν πελώριο ξύλινο σταυρό τυλιγμένο με αλισμαρί και λουλούδια, και το Μεγάλο Σάββατο μετά την Ανάσταση όλοι, με μια κουτσούνα και ένα κόκκινο αυγό, πάνε στα σπίτια τους για να φάνε τα «σγαρδούμια» (γαρδουμπάκια). Την Κυριακή του Πάσχα σε αρκετά χωριά του νησιού γίνεται το λαϊκό δικαστήριο του «Οβραίου» (πάνινο ομοίωμα ανθρώπου) ο οποίος καταδικάζεται σε θάνατο, κρεμιέται και καίγεται από τους κατοίκους με αυτοσχέδια δυναμιτάκια και βαρελότα.

Κέρκυρα
Από τα νησιά του Ιονίου οι ταξιδιώτες προτιμούν τη Κέρκυρα, που προσφέρει φυσικές ομορφιές, έθιμα και παραδόσεις που δε συναντάς πουθενά αλλού, όπως αυτό με τις κανάτες. Το Πάσχα είναι μια μεγάλη γιορτή στην οποία συνυπάρχουν αρμονικά η ορθόδοξη χριστιανική πίστη και η καταλυτική παρουσία του προστάτη του νησιού, Αγίου Σπυρίδωνα, οι βενετσιάνικες επιρροές και σε ένα ανοιξιάτικο τοπίο μοναδικής ομορφιάς και μυσταγωγίας.

Ζάκυνθος
Το Ζακυνθινό Πάσχα με τα ιδιόμορφα έθιμα, είναι ξεχωριστό σε όλη την Ελλάδα. Το μεσημέρι της Μ. Παρασκευής, πλήθος πιστών συμμετέχει στην περιφορά του Εσταυρωμένου που διασχίζει όλη την πόλη. Στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου των Ξένων, η περιφορά του Επιταφίου, σύμφωνα με παμπάλαιο τοπικό έθιμο, γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες του Μ. Σαββάτου, ενώ με το πρώτο χτύπημα της αναστάσιμης καμπάνας, ο Δεσπότης αφήνει ελεύθερα άσπρα περιστέρια.

Λευκάδα
Το βράδυ της Μ. Παρασκευής, οι επιτάφιοι των ενοριών καταλήγουν στην παραδοσιακή, ενετικού στυλ, κεντρική πλατεία, συνοδεία της Φιλαρμονικής, ενώ το Μ. Σάββατο το πρωί, η Φιλαρμονική παίζει στους δρόμους της πόλης χαρούμενους σκοπούς.

Κρήτη
Από το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες ζυμώνουν τα καλτσούνια, τις λαμπροκουλούρες και τις αβγοκοκουλούρες. Τη Μεγάλη Εβδομάδα, οι άνδρες φτιάχνουν ένα ανθρώπινο ομοίωμα από ξύλα, τον «Ιούδα», τον οποίο περιφέρουν σε όλα τα σπίτια του χωριού και τον χτυπούν, ενώ οι γυναίκες δίνουν τα παλαιά ρούχα τους ρούχα, για να ντυθεί ο Ιούδας. Το Μεγάλο Σάββατο, το ομοίωμα του Ιούδα τοποθετείται πάνω στη ρεματιά με τα ξύλα και το βράδυ της Ανάστασης, με το Χριστός Ανέστη, βάζουν φωτιά στον Ιούδα, ο οποίος καίγεται με τη… συνοδεία μπαλωθιών.

Χίος
Στο Βροντάδο του Δήμου Ομηρούπολης, θα ζήσετε το μοναδικό έθιμο του ρουκετοπόλεμου. Εκατοντάδες ρουκέτες εκτοξεύονται από τις αντίπαλες πλευρές, που είναι οι δύο ενορίες, προσφέροντας ένα θέαμα φαντασμαγορικό. Αξίζει να επισκεφτείτε τη Νέα Μονή το βράδυ του επιταφίου.

Ύδρα
Η Μεγάλη Παρασκευή γιορτάζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο, καθώς ο επιτάφιος της συνοικίας Καμίνι μπαίνει στη θάλασσα, για να ευλογήσει τα νερά και τους ναυτικούς, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα κατανυκτική και συνάμα εντυπωσιακή. Στη συνέχεια οι επιτάφιοι τεσσάρων ενοριών συναντιούνται στο κεντρικό λιμάνι του νησιού.

Σκιάθος
Ακολουθεί το Αγιονορείτικο τελετουργικό καθ’ όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας και της Ανάστασης. Το νησί καλύπτεται από ένα πένθιμο πέπλο όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ η επιτάφιος ακολουθία τελείται τα ξημερώματα του Σαββάτου, ακολουθώντας τα ωράρια του Αγίου Όρους.

Θράκη 
Σε χωριά της Θράκης, το «κάψιμο του Ιούδα» γίνεται διαφορετικά: Οι νεότεροι συνήθως, αφού φτιάξουν το ομοίωμα του Ιούδα, το περιφέρουν από σπίτι σε σπίτι και ζητούν κλαδιά. Την Μεγάλη Παρασκευή μετά την περιφορά του Επιταφίου, θα βάλουν φωτιά στα κλαδιά αυτά και θα «κάψουν» τον Ιούδα. Συνηθίζεται μέρος της στάχτης αυτής, να το ρίχνουν στα μνήματα.Παράλληλα, στη Θράκη και τη Μακεδονία νέες γυναίκες φορώντας την παραδοσιακή ενδυμασία που ονομάζεται Λαζαρινή, πάνε στα γύρω χωριά τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια του Πάσχα.

Αράχωβα 
Σημαντικό έθιμο στην Αράχωβα, είναι η περιφορά της εικόνας του Αγίου Γεωργίου. Ανήμερα του Πάσχα, ντόπιοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές, περιφέρουν την εικόνα του Άγιου, ενώ την επόμενοι ημέρα πραγματοποιείται ο αγώνας των γερόντων. Άνδρες μεγάλης ηλικίας, ξεκινούν έναν αγώνα σε ανηφορικό δρόμο, από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, έως τον λόφο. Πίσω τους ακολουθούν χορευτικά συγκροτήματα που τους συνοδεύουν, ενώ ακολουθούν και άλλες δοκιμασίες και αγωνίσματα που ονομάζονται «κλέφτικα», όπως το σήκωμα της πέτρας.

Πάτμος 
Στο νησί της Πάτμου, υπάρχει χρόνια τώρα το έθιμο του «νιπτήρα», μια αναπαράσταση του Νιπτήρα που τέλεσε ο Ιησούς στους μαθητές του μετά το Μυστικό Δείπνο. Γίνεται κάθε Μεγάλη Πέμπτη μεσημέρι, στη πλατεία Ξάνθου, μπροστά στο δημαρχείο όπου έχει στηθεί από νωρίς το σκηνικό. Τους ρόλους των 12 Αποστόλων υποδύονται μοναχοί ή κληρικοί και το ρόλο του Χριστού ο ηγούμενος της Μονής Θεολόγου, ενώ το ρόλο του Ευαγγελιστή ένας κληρικός. Η αναπαράσταση γίνεται μέσα σε αυστηρά μοναστηριακό κλίμα με τον Απόστολο Πέτρο και τον Ιούδα ως «πρωταγωνιστές» μέχρι την ώρα που ο ηγούμενος θα ραντίσει συμβολικά τα πόδια των μοναχών με νερό. Η πομπή ξεκινάει και επιστρέφει στο Μοναστήρι.

Ρόδος 
Στην Ρόδο, τα παιδιά το Μεγάλο Σάββατο γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τον «Λάζαρο». Το αντίτιμο είναι χρήματα ή αυγά, τα οποία και συγκεντρώνουν για να τα δώσουν αργότερα στους ιερείς. Ένα άλλο έθιμο της ημέρας είναι και τα λεγόμενα «Λαζαράκια». Αυτά, είναι πασχαλινά κουλούρια που φτιάχνουν οι νοικοκυρές του νησιού σε στριφτό σχήμα. Τα «Λαζαράκια» συμβολίζουν το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο σε σάβανο.

Λεωνίδιο 
Το βράδυ της Ανάστασης, οι πιστοί των ενοριών, κατασκευάζουν φωτεινά «αερόστατα» τα οποία και απελευθερώνουν ώστε να πετάξουν ψηλά στον ουρανό. Πρόκειται για ένα από τα εντυπωσιακότερα και πιο φαντασμαγορικά πασχαλιάτικα έθιμα της χώρας μας. Οι πιστοί των πέντε ενοριών του Λεωνιδίου έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για εκείνη την κρίσιμη στιγμή, έχοντας ήδη κατασκευάσει τους εκατοντάδες «αφανούς», όπως λένε τα χάρτινα αερόστατα.Μόλις οι ιερείς αναγγείλουν το «Χριστός Ανέστη» ανάβουν τις ποτισμένες με πετρέλαιο και λάδι «κολλημάρες» και περίπου 600 πολύχρωμα αερόστατα ανυψώνονται κατακλύζοντας τον ουρανό πάνω από την πόλη. Κάποια χάνουν τον δρόμο για τα ψηλά, καθώς μπλέκονται στα ηλεκτροφόρα ή καίγονται από τις υπερμεγέθεις «κολλημάρες».Αυτοί που για οποιοδήποτε λόγο δεν καταφέρνουν να ανυψώσουν τους «αφανούς» τους «στιγματίζονται» και την επόμενη μέρα, μετά τις πασχαλινές ευχές, δέχονται τα πειράγματα των ανταγωνιστών τους. Κίνδυνος για φωτιά δεν υπάρχει αφού σύμφωνα με την παράδοση, όποιες και αν είναι οι καιρικές συνθήκες στο Λεωνίδιο, ο καιρός αλλάζει την ώρα της Ανάστασης, με νηνεμία και ένα ελαφρό δυτικό αεράκι που σπρώχνει τα αερόστατα προς τη θάλασσα. Σύμφωνα με μελετητές της τοπικής ιστορίας, το έθιμο έφεραν οι πολυταξιδεμένοι ναυτικοί του Λεωνιδίου, από τη μακρινή Κίνα και την Ιαπωνία.

Θάσος
Σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας, διατηρείται ακόμα και στις μέρες μας, το πανάρχαιο έθιμο «Για βρεξ' Απρίλη μου». Το έθιμο αυτό γιορτάζεται την τρίτη ημέρα του Πάσχα και συμμετέχουν χορευτικά συγκροτήματα απ' όλη την Ελλάδα. Συγκεκριμένα, στη Θάσο στην Κοινότητα Λιμεναρίων διατηρείται το πανάρχαιο έθιμο «Για βρέξ Απρίλη μ», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Οι κάτοικοι της κοινότητας και οι επισκέπτες το γιορτάζουν με δημοτικούς χορούς, ενώ σε μεγάλα τσουκάλια μαγειρεύεται κρέας με ρύζι που στη συνέχεια μοιράζεται στους συγκεντρωμένους.

Σέρρες
Στην Κεντρική Μακεδονία, και στην Καστανούσα του δήμου Σιντικής, στις Σέρρες, αναβιώνουν οι «αυγομαχίες», που γίνονται τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Το έθιμο βρίσκει τις ρίζες του στον ελληνικό Πόντο και συμβολίζει την Ανάσταση του Κυρίου και τη σύγκρουση του καλού με το κακό. Η προετοιμασία των αυγών ξεκινάει από το Μάρτιο, όπου οι συμμετέχοντες στο διαγωνισμό ,ταΐζουν τις κότες τους μόνο με καθαρό σιτάρι και λίγο άμμο, για να κάνουν αυγά με γερό τσόφλι. Βασικός κανόνας του εθίμου είναι η χρήση μόνο αυγών κότας. Ο κάθε ένας που συμμετέχει στην «αυγομαχία» έχει στη διάθεσή του 30 αυγά και νικητής αναδεικνύεται αυτός που έχει τα λιγότερα σπασμένα αυγά.

Πετροκέρασα Χαλκιδικής 
Το χωριό είναι το μοναδικό στον κόσμο που έχει το δικαίωμα να φιλοξενεί τμήμα του Τιμίου Σταυρού που έρχεται από τη Μονή Ξηροποτάμου του Αγίου Όρους. Το Τίμιο Ξύλο φιλοξενείται στην εκκλησιά του Προφήτη Ηλία από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι τη Μεγάλη Δευτέρα και προσελκύει πλήθος πιστών που έρχεται εδώ για να προσκυνήσει και να παρακολουθήσει τις λειτουργίες που τελούνται στη Χάρη Του. Το έθιμο μετράει πάνω από 250 έτη ζωής και γίνεται σε ανάμνηση της σωτηρίας του χωριού από θανατηφόρα αρρώστια.

Ιερισσός Χαλκιδικής
Στην Ιερισσό της Χαλκιδικής έχουν το έθιμο «Του μαύρου νιου τ αλώνι», που γιορτάζεται την Τρίτη του Πάσχα. Μετά την επιμνημόσυνη δέηση οι πρεσβύτεροι αρχίζουν τον χορό. Σιγά σιγά πιάνονται όλοι οι κάτοικοι και συχνά ο χορός έχει μήκος τετρακόσια μέτρα. Τραγουδούν και χορεύουν όλα τα Πασχαλινά τραγούδια και τελειώνουν με τον «Καγκέλευτο» χορό, που είναι η αναπαράσταση της σφαγής 400 Ιερισσιωτών από τους Τούρκους, κατά την επανάσταση του 1821. Ο χορός περνά κάτω από δάφνινη αψίδα όπου υπάρχουν δύο παλικάρια με υψωμένα σπαθιά και στη μέση του τραγουδιού διπλώνεται στα δύο με τους χορευτές να περνούν ο ένας απέναντι από τον άλλο για τον τελευταίο χαιρετισμό.

Γιαννιτσά
Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα στα Γιαννιτσά του νομού Πέλλας αναβιώνει το έθιμο «Κουνιές» (όπως και στην Κύθνο). Το έθιμο αυτό γινόταν γιατί η «αιώρηση», δηλαδή το κούνημα, θεωρούνταν ότι γινόταν «σε καλό», υπέρ υγείας και πλούσιας σοδειάς. Οι κούνιες αυτές στήνονταν παλιά σε μεγάλα δέντρα είτε στις γειτονιές των οικισμών είτε στα προαύλια των εκκλησιών. Μάλιστα, σύμφωνα με τις σωζόμενες μαρτυρίες, το κούνημα γινόταν ανά άτομο.

Καβάλα
Στην Ανατολική Μακεδονία, στη Δημοτική Κοινότητα Κρηνίδων του Δήμου Καβάλας, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα, αναβιώνουν οι «αυγομαχίες». Οι κάτοικοι της περιοχής, με ιδιαίτερη φροντίδα παρουσιάζουν τα αυγά τους και ξεκινούν μια ιδιόμορφη μάχη τσουγκρίσματος. Νικητής είναι αυτός που θα έχει στην κατοχή του τα λιγότερα σπασμένα αυγά. Η προετοιμασία ξεκινάει εβδομάδες πριν, με τη συγκέντρωση των καλύτερων αυγών από κότες και φραγκόκοτες.Στη Δημοτική Κοινότητα Ελευθερών στη Νέα Πέραμο Καβάλας, την τρίτη μέρα του Πάσχα, αναβιώνουν τα παραδοσιακά «Μαζίδια». Πρόκειται για ένα έθιμο που χρονολογείται από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι πιστοί μεταφέρουν εν πομπή τα εικονίσματα από τη βυζαντινή εκκλησία του Αγίου Ταξιάρχη, την παλαιότερη εκκλησία της περιοχής, στα «Μαζίδια», όπου βρίσκεται το γραφικό εξωκλήσι των Αγίων Ραφήλ, Ειρήνης και Νικολάου.Στη συνέχεια, στην πλατεία του παλιού, παραδοσιακού οικισμού, στήνεται μεγάλο γλέντι. Το χορό αρχίζει ο ιερέας και ακολουθούν οι κάτοικοι του χωριού, που χορεύουν και τραγουδούν τρία συγκεκριμένα τραγούδια, που διασώθηκαν με το πέρασμα των χρόνων.

Δράμα
Στην περιοχή της Δράμας, το δικό της χαρακτήρα έχει η Δευτέρα του Θωμά στους Σιταγρούς, όπου οι εκεί εγκατεστημένοι Πόντιοι συνεχίζουν πανάρχαια έθιμα των κοιτίδων τους, όπως επισκέψεις στα μνήματα, με διανομή κόκκινων αυγών και γλυκισμάτων και με τραγούδια, έθιμα με καθαρά αρχαϊκή μορφή και με συνακόλουθες μεταφυσικές δοξασίες και αντιλήψεις.Στη δυτική Μακεδονία, ανάσταση στο νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου κάνουν οι κάτοικοι της Κοζάνης. Συγκεντρώνονται γύρω από το μνήμα του νεκρού τους και με αναμμένη τη λαμπάδα περιμένουν το «Χριστός Ανέστη», ενώ δεν ξεχνούν να αφήσουν ένα κόκκινο αυγό στο μνήμα για να «χορτάσει» το χαμένο μέλος της οικογένειας.

Καλαμάτα 
Στην Καλαμάτα την Κυριακή του Πάσχα, αναβιώνει ένα ξεχωριστό τοπικό έθιμο, ο «σαϊτοπόλεμος», του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στους απελευθερωτικούς αγώνες του 1821. Οι διαγωνιζόμενοι οπλισμένοι, με σαΐτες που έχουν κατασκευάσει μόνοι τους από χαρτονένιους σωλήνες γεμισμένους μπαρούτι, αρχίζουν την εκτόξευση και ξεσηκώνουν το πλήθος που παρακολουθεί.Σύμφωνα με την παράδοση, οι Μεσσήνιοι χρησιμοποίησαν τις σαΐτες για να αναχαιτίσουν το ιππικό των Τούρκων. Ο δυνατός θόρυβος και ο κρότος που προκάλεσαν τρόμαξαν τα άλογα τόσο πολύ που έριξαν κάτω τους αναβάτες τους και έφυγαν φοβισμένα. Οι σαΐτολόγοι προετοιμάζονται όλον τον χρόνο για εκείνη την ημέρα.Οι συμμετέχοντες χωρίζονται σε ομάδες των 10-15 ατόμων, οι οποίες διαθέτουν λάβαρο, σαλπιγκτή και επικεφαλής. Πολλοί από αυτούς φορούν παραδοσιακές στολές, ενώ οι υπόλοιποι προτιμούν πρόχειρα ρούχα και στρατιωτικές στολές. Με το σύνθημα της έναρξης οι σαΐτες ανάβουν και η εκκωφαντική φασαρία ξεσηκώνει το πλήθος που ζητωκραυγάζει. Εκτός από την Καλαμάτα το έθιμο αναβιώνει στην Μεσσήνη και την Αιθαία.

Κύπρος
Και στην Κύπρο τα έθιμα δε διαφέρουν πολύ απ' αυτά της μητροπολιτικής Ελλάδας. Μικρές διαφοροποιήσεις έχουμε την Κυριακή των Βαΐων: οι νοικοκυρές παίρνουν κλωνάρια ελιάς στην εκκλησία, για να μείνουν εκεί μέχρι την ημέρα της Πεντηκοστής, όπου η ελιά αγιάζεται και στο τέλος θα την πάρουν στο σπίτι τους για το κάπνισμα. Το κάπνισμα πιστεύεται ότι διώχνει κάθε κακό και ζηλοφθονία από την οικογένεια και παρέχει προστασία.
Την Μεγάλη Πέμπτη, οι εικόνες του εικονοστασίου καλύπτονται με μαύρα ρούχα σε ένδειξη πένθους. Το ίδιο βράδυ στήνουν μέσα στην εκκλησία πάνω σ΄ ένα τραπέζι, ομοίωμα σταυρού με το Χριστό πάνω, ενώ στα δεξιά και αριστερά βάζουν ομοίωμα του αποστόλου Ιωάννη και της μητέρα του Χριστού.
Στην Κύπρο επίσης φτιάχνουν τις φλαούνες...Σύμφωνα με τα όσα γνωρίζουμε, οι φλαούνες παρασκευάζονται στην Κύπρο τουλάχιστον από τον 19ο αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση φτιάχνονταν κατά το Μεγάλο Σάββατο και στη συνέχεια μεταφέρονταν στις εκκλησίες και καταναλώνονταν μετά την Ανάσταση.Οι φλαούνες είναι τρόφιμο που στις παλιότερες εποχές χρησιμοποιούταν για τη μετάβαση των πιστών από τη νηστεία στην κατανάλωση μη νηστίσιμων τροφών χωρίς να δημιουργούνται στομαχικές διαταραχες.

Η Ελλάδα στις αγορές, οι Έλληνες... πνιγμένοι στα χρέη!

Γράφει ο Νώντας Χαλδούπης στο "Παρόν" για την έξοδο της χώρας στις αγορές: "Το Δημόσιο μπορεί να επανέρχεται στις αγορές για νέο δανεισμό, αλλά η ελληνική κοινωνία πνίγεται στα χρέη σε εφορίες, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες! Η αύξηση ληξιπρόθεσμων οφειλών στις εφορίες το α' δίμηνο του έτους ήταν εκρηκτική, στο ΙΚΑ χιλιάδες επιχειρήσεις με ρυθμισμένες και εξυπηρετούμενες οφειλές εισφορών χάνουν το ευνοϊκό καθεστώς που είχαν εξασφαλίσει με παλαιότερο νόμο και απειλούνται με τεράστιες επιβαρύνσεις, ενώ τα μη εξυπηρετούμενα τραπεζικά δάνεια θα συνεχίσουν να αυξάνονται σημαντικά, τουλάχιστον ως το τέλος του έτους, χωρίς να φαίνεται ότι τα νέα μέτρα για ρυθμίσεις θα ανακουφίσουν τους οφειλέτες. Ύστερα από τέσσερα χρόνια κρίσης και κακής διαχείρισής της με τα Μνημόνια, το πρώτο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας και η πρώτη ανάγκη της οικονομίας φαίνεται ότι είναι να βρεθούν αποτελεσματικοί τρόποι ανακούφισης από συσσωρευμένα βάρη και υποχρεώσεις, που οδηγούν εκατομμύρια Έλληνες στην απόγνωση και απαγορεύουν την ουσιαστική ανάκαμψη της οικονομικής δραστηριότητας. Όμως, οι εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές: 

Παρότι οι δημοσιονομικές επιδόσεις της χώρας βελτιώνονται, πραγματικά ή με τεχνάσματα δημιουργικής λογιστικής, η υπερβολική αύξηση των φορολογικών επιβαρύνσεων έχει εξαντλήσει τις φοροδοτικές δυνατότητες των περισσότερων φορολογουμένων. Αυτό φάνηκε και κατά το α' δίμηνο του 2014, όταν η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών ξεπέρασε τα 2,3 δισ. ευρώ. Η συσσώρευση νέων ληξιπρόθεσμων οφειλών ξεπερνά το ρυθμό εξόφλησης παλαιών χρεών, με αποτέλεσμα το σύνολο των ληξιπρόθεσμων να υπερβαίνει τα 63 δισ. ευρώ. Μάλιστα, η προοπτική δεν είναι να μειωθούν τους επόμενους μήνες, αλλά να αυξηθούν, ιδιαίτερα μετά το καλοκαίρι, που οι φορολογούμενοι θα βρεθούν αντιμέτωποι και με τα «φουσκωμένα» εκκαθαριστικά των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος. 

Σε σχέση με τις ανεξόφλητες οφειλές προς τα δύο μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας (ΙΚΑ, ΟΑΕΕ), που πλησιάζουν τα 15 δισ. ευρώ, επίσης δεν φαίνεται «φως». Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει στο ΙΚΑ, όπου «πέφτουν» ακόμη και οι εξυπηρετούμενες ρυθμίσεις οφειλών, με βάση τον νόμο του 2012 και οι επιχειρηματίες υποχρεώνονται, για να παραμείνουν ασφαλιστικά ενήμεροι, να συνεχίσουν την εξυπηρέτηση των οφειλών τους με τους πολύ δυσμενέστερους όρους της περσινής ρύθμισης για τη «Νέα Αρχή». Αυτή η μετάπτωση σε νέο καθεστώς οδηγεί σε επιβαρύνσεις ακόμη και 60%, φέρνοντας επιχειρήσεις στα όρια της αντοχής τους. Εξάλλου, μετά τις εκλογές αναμένεται ότι θα ενεργοποιηθεί η νεοσύστατη κοινή υπηρεσία είσπραξης ληξιπρόθεσμων οφειλών στα Ταμεία και θα ξεσπάσει... καταιγίδα κατασχέσεων, κυρίως με στόχο τους μικρομεσαίους εμπόρους και επαγγελματίες. 

Στο μέτωπο των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, η αύξησή τους συνεχίζεται. Επιχειρήσεις και νοικοκυριά χρωστούν 75 δισ. ευρώ καθυστερούμενων δανείων, που υπολογίζεται ότι θα φθάσουν τα 85 δισ. ευρώ. Η κυβέρνηση πολύ σύντομα θα ορίσει τα νέα όρια των εύλογων δαπανών διαβίωσης, που, σύμφωνα με εισήγηση της αρμόδιας επιτροπής, θα πρέπει να διαμορφωθούν στα 1.374 ευρώ το μήνα για οικογένειες με δύο παιδιά. Οι εύλογες δαπάνες διαβίωσης θα είναι «οδηγός» για τις τράπεζες, ώστε να προτείνουν στους δανειολήπτες λύσεις εξυπηρέτησης των δανείων τους σύμφωνες με τις οικονομικές τους δυνατότητες. Όμως, αυτό το μοντέλο για εξωδικαστικές ρυθμίσεις δεν αναμένεται ότι θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο στην πλειονότητα των δανειοληπτών με καθυστερούμενα δάνεια, οι οποίοι έχουν πολύ χαμηλά εισοδήματα, κοντά ή κάτω από τα όρια φτώχειας. Αυτοί, όλα δείχνουν, ότι θα συνεχίσουν να προσφεύγουν για ρύθμιση των οφειλών τους με βάση τον νόμο Κατσέλη."

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Μπαλτάκος και Σαμαράς - μια σχέση χρόνων

Η εφημερίδα "Το Ποντίκι", δημοσίευσε ένα άρθρο που αποδεικνύει τη "αδερφική" σχέση που υπάρχει εδώ και χρόνια μεταξύ Τάκη Μπαλτάκου και Αντώνη Σαμαρά...Η στενή σχέση που αποδεικνύεται μέσα από το άρθρο δικαιολογεί απόλυτα το γιατί ο Αντώνης Σαμαράς του "παρέδωσε" κυριολεκτικά την κυβέρνηση στα χέρια του, με αποτέλεσμα ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης να μπορεί να αλλάζει νόμους, να προσθέτει τροπολογίες της τελευταίας στιγμής και να αλλάζει υφυπουργούς και γραμματείς στα υπουργεία "αντ' αυτού", χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. "Με εντολή Σαμαρά" πάντα, όπως λέει και το γνωστό σύνθημα...

Μια σχέση που μετρά περισσότερα από 30 χρόνια, ίδιες πολιτικές καταβολές βασισμένες και στην κοινή πελοποννησιακή καταγωγή, κοινές ιδεολογικές ανησυχίες επιπέδου «αναμένου δαυλού στον βωμό της πατρίδας και της παράταξης».

Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος έρχονται από πολύ πίσω, όσο κι αν και οι δυο τους κάποιες από εκείνες τις «πίσω σελίδες» πολύ θα ήθελαν να τις έχουν σκίσει και εξαφανίσει.

Οι… Κένταυροι

Η γνωριμία του πρωθυπουργού με τον – πρώην πλέον – γενικό γραμματέα της κυβέρνησης (αποκαλούμενο και «Αντώνη Λιβάνη» του Σαμαρά) τοποθετείται στο 1982, 28 ετών ο Τάκης Μπαλτάκος, στα 31 ο Α. Σαμαράς. Μια γνωριμία που γίνεται στα «πέτρινα χρόνια» της Ν.Δ., τότε που ο νεολαιίστικος δεξιός ριζοσπαστισμός, στα όρια της ακροδεξιάς λογικής και πρακτικής, είχαν επιλεγεί ως βασικά συστατικά στοιχεία ανασύνθεσης ενός κόμματος που είχε χτυπηθεί καίρια από το ΠΑΣΟΚ.

Γνωρίστηκαν στην αβερωφική τότε ΟΝΝΕΔ, με πρόεδρό της τον Βασίλη Μιχαλολιάκο (σημερινό δήμαρχο Πειραιά και εξάδελφο του προφυλακισμένου αρχηγού της Χρυσής Αυγής) και αντιπρόεδρο τον επίσης Μανιάτη, ορκισμένο φιλοβασιλικό και φιλοχουντικό Μ. Μανωλάκο.

Είναι η εποχή των «Κενταύρων» των «Ρέιντζερς», των δεξιών «ομάδων κρούσης» που έδρασαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και ουσιαστικά διαλύθηκαν από τον Κ. Μητσοτάκη μετά το 1985.

Μέλη κυρίως των «Κενταύρων» προέρχονταν και από τη ΦΕΠ (Φοιτητική Εθνική Πρωτοπορία) και από το ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα). Η δράση τους είχε πανελλαδική διασπορά, με ιδιαίτερη έμφαση ωστόσο σε κάποιες περιοχές όπου υπήρχαν «στέρεες βάσεις» και άξια στελέχη.

Μια από αυτές ήταν και η Καλαμάτα, όπου πολλοί θυμούνται ακόμη τον επικεφαλής των «ομάδων κρούσης»: τον Αντώνη Σαμαρά. Ο νεαρότερος εκλεγμένος βουλευτής στην Ιστορία του Κοινοβουλίου (σε ηλικία 26 ετών εξελέγη πρώτη φορά το 1977) κάθε άλλο παρά είχε χάσει λόγω θέσης και ιδιότητας τον νεανικό… ενθουσιασμό του. Πόσω μάλλον που μετά τη συντριπτική ήττα του 1981, η Ν.Δ. είχε ανάγκη από έναν ακραίο δεξιό λόγο επανασυσπείρωσης.

Έτσι, το 1982 ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο άνθρωπος που ξανάνοιξε την ξεχασμένη έως τότε «πηγάδα του Μελιγαλά». Συνοδοιπόρος με την «4η Αυγούστου» (του Κ. Πλεύρη, θεωρητικού του ελληνικού νεοναζισμού) και τα φασιστικά μορφώματα της εποχής (ΕΝΕΚ, ΕΠΕΝ κ.λπ.), με ειδικό δελτίο Τύπου που εξέδωσε το γραφείο του στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, ανήγγειλε την άφιξή του στον Μελιγαλά «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές». Παρών σ’ εκείνη τη «γιορτή μίσους» ήταν και ο Τάκης Μπαλτάκος – φυσιολογικό άλλωστε αν διαβάσει κάποιος την πρόσφατη (21.3.2014) δήλωσή του: «Ασφαλώς και είμαι αντικομμουνιστής. Από μικρό παιδί. Έτσι γεννήθηκα, έτσι μεγάλωσα κι έτσι θα πεθάνω…».

Επένδυση στην Ακροδεξιά

Η ακροδεξιά ρητορική και πρακτική της Ν.Δ. είχε υιοθετηθεί από τον τότε αρχηγό της και «πολιτικό μέντορα» του Α. Σαμαρά, Ευάγγελο Αβέρωφ. Τα μνημόσυνα στου Μακρυγιάννη, στον Μελιγαλά, στη Στιμάγκα, στον Φενεό κ.α. και οι «γιορτές μίσους» σε Γράμμο - Βίτσι γίνονταν πάντα με τη στήριξη και τη συμμετοχή της Ν.Δ. και των στελεχών της. Ως κορυφαία αντικομμουνιστική πράξη εκείνη την περίοδο υπήρξε η στάση της Ν.Δ. το 1982, όταν το ΠΑΣΟΚ έφερε το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.

Ο Αβέρωφ πήρε τους βουλευτές του, με πρώτο τον Α. Σαμαρά, και αποχώρησαν από τη συζήτηση στη Βουλή.

Αυτό ήταν το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο γνωρίστηκαν πολιτικά και προσωπικά ο Α. Σαμαράς και ο Τάκης Μπαλτάκος. Δίχως να αφίστανται ούτε βήμα από τις ιδεολογικές τους καταβολές, στην πορεία των χρόνων ακολουθούν για ένα διάστημα διαφορετικές πορείες και παρακολουθούν τη λείανση και τον εξευρωπαϊσμό του πολιτικού λόγου του κόμματός τους.

Ο Τάκης Μπαλτάκος βρίσκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα δικηγορικά γραφεία της Αθήνας, αυτό του Τρύφωνα Κουταλίδη (γνωστός συγγραφικά και ως «Παπινιανός»), όπου στα μέσα της δεκαετίας του ’80 γνωρίζεται με τον άρτι αφιχθέντα από τη Βοστώνη Κώστα Καραμανλή. Για τέσσερα χρόνια (1985-89) μένουν κάτω από την ίδια δικηγορική στέγη και οι σχέσεις τους χαρακτηρίζονταν άριστες. Λέγεται μάλιστα ότι εκείνη η σχέση έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικοινωνία Σαμαρά - Καραμανλή, στην επανάκαμψη Σαμαρά στο κόμμα το 2004 και στις μετέπειτα εξελίξεις στη Ν.Δ., καθώς ο Τ. Μπαλτάκος ήταν ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του πρώην και του νυν πρωθυπουργού.

Στην κυβέρνηση Μητσοτάκη ο υπουργός Εξωτερικών Αντώνης Σαμαράς αναθέτει στον παλιό συναγωνιστή του την ΟΚΕ Εξωτερικών θέση, την οποία κρατά μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης το 1993. Ο Τάκης Μπαλτάκος φυσικά και ακολουθεί τον φίλο του στο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης, ενώ παράλληλα ασκεί από ξεχωριστές θέσεις τη δικηγορία. Από το 1990 μέχρι το 1998 κατέχει τη θέση του νομικού συμβούλου στην ΕΠΑΕ, ενώ ταυτόχρονα από το 1992 ώς το1997 βρίσκεται στο μπάσκετ του Παναθηναϊκού ως νομικός σύμβουλος των αδελφών Γιαννακόπουλου.

Φασιστικό ακροατήριο

Στην περίοδο αυτή και μετά την εξαφάνιση της Πολιτικής Άνοιξης, εντάσσεται η «πολιτική μοναξιά» των δύο φίλων. Η περίοδος πολιτικής «αγρανάπαυσης» του Τάκη Μπαλτάκου αξιοποιείται για τα συγγραφικά του ενδιαφέροντα, με αντικείμενο τον Ιστορία του γενέθλιου τόπου, την αρχαία Σπάρτη. Με μοναδικό αντικείμενο την «Κρυπτεία», την κατά τον συγγραφέα «μυστική υπηρεσία» της αρχαίας Σπάρτης και κατά τους αρχαίους κλασικούς την «πρακτική» που ακολουθούσαν στη στρατιωτική τους εκπαίδευση οι νέοι Σπαρτιάτες, κατά την οποία κρύβονταν για μέρες με ελαφρύ οπλισμό και ελάχιστη τροφή και τα βράδια έβγαιναν από τις κρυψώνες τους και δολοφονούσαν όποιον είλωτα συναντούσαν.

Τα έργα του Μπαλτάκου «Το τέλος του Εφιάλτη» (πόνημα για το πώς τον προδότη των Θερμοπυλών τον «καθάρισε» η «Κρυπτεία») και «Ερμοκοπίδες» (η δράση της μυστικής υπηρεσίας των Σπαρτιατών «Κρυπτείας» μέσα στην Αθήνα) γίνονται τα best seller της Χρυσής Αυγής.

Διθυραμβικές κριτικές δημοσιεύονται στο επίσημο περιοδικό της οργάνωσης, όπως αυτή στις 21 Απριλίου (τυχαίο;) 2005 για το «Τέλος του Εφιάλτη». Οι χρυσαυγίτες δεν φείδονται επαίνων: «Ο Έλλην συγγραφέας Π.Δ. Μπαλτάκος κάνει αυτό που θα έπρεπε να κάνουν όλοι όσοι ασχολούνται με την αρχαία Ελλάδα. (…) Καταρρίπτει την άθλια φήμη, που κατά καιρούς διέδωσαν εγχώριοι και ξένοι κομπλεξικοί, που θέλει τους αρχαίους προγόνους μας να κινούνται μεταξύ ομοφυλοφιλίας και οργίου».

Ο συγγραφέας με την «Κρυπτεία», τη μυστική παραστρατιωτική οργάνωση της αρχαίας Σπάρτης που τις νύχτες προχωρούσε σε μαζικές δολοφονίες ειλώτων, παραδίδει στη Χρυσή Αυγή πνευματικό και ιδεολογικό υπόβαθρο για να αναπτύξει δράση και επιχειρήματα. Ο Ηλίας Κασιδιάρης σε εκδήλωση στις Θερμοπύλες, το 2008, μιλά στους συγκεντρωμένους όσο πιο ξεκάθαρα μπορεί, βασισμένος στα πονήματα Μπαλτάκου:

«Εν πλήρη ευταξία η παράταξις αυτή, η Χρυσή Αυγή αναδεικνύει τον προορισμό της… Είμαστε η ασπίδα της Σπάρτης που καρτερικά φυλάττει το σώμα της Ελλάδας. Συνεχίζουμε τον μοναχικό μας δρόμο, υπομένοντας τις διώξεις, τις συκοφαντίες, τα συνεχή χτυπήματα των εχθρών. Και αναμένουμε τη στιγμή της μεγάλης αντεπίθεσης, βαδίζοντας στα χνάρια της αρχαίας “Κρυπτείας” που έπληττε αθόρυβα μέσα στο απόλυτο σκότος και τη σιωπή τους εσωτερικούς εχθρούς της πόλεως…».


Έτσι περιγράφεται, από το 2008 κιόλας, ο τρόπος δράσης της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν πολλοί στη συνέχεια έκαναν πως δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό.
Εκτός από τη Χρυσή Αυγή, ωστόσο, και ο ίδιος ο συγγραφέας αναδεικνύει την «Κρυπτεία» σε εργαλείο ιδεολογικής κατήχησης.

Τον περασμένο Ιούλιο ξέσπασε σάλος από την αποκάλυψη από συνδικαλιστές αστυνομικούς ότι εκατοντάδες άνδρες των ομάδων ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ της ΕΛ.ΑΣ. κλήθηκαν σε διατεταγμένη υπηρεσία να παραστούν σε ημερίδα στο αμφιθέατρο της ΓΑΔΑ, όπου ο γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου τούς μίλησε για τα βιβλία του, τον ρόλο και την προσφορά της «Κρυπτείας» στην αρχαία Σπάρτη. Ο Κασιδιάρης δίδασκε δηλαδή την «Κρυπτεία» στην εκπαίδευση της Χρυσής Αυγής και ο Μπαλτάκος στους αστυνομικούς, υποδεικνύοντας ποια νοοτροπία θα ήθελε η κυβέρνηση να αποκτήσουν.

Η επιστροφή

Το 2004 ο Αντώνης Σαμαράς επιστρέφει στην κεντρική πολιτική σκηνή και εκλέγεται ευρωβουλευτής. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να επαναφέρει δίπλα του ενεργά σε θέσεις ευθύνης τον Τάκη Μπαλτάκο, ο οποίος τον ακολουθεί στη συνέχεια και στο υπουργείο Πολιτισμού.

Στον παλιό φίλο στηρίχθηκε ο σημερινός πρωθυπουργός και το 2009 αφότου ανέλαβε την προεδρία της Ν.Δ. και ο εξ απορρήτων εγκαταστάθηκε στη Βουλή αναλαμβάνοντας την «προστασία» του κόμματος κατά την κοινοβουλευτική διαδικασία. Από τα χέρια του θα περνούσαν τα πάντα και τίποτε δεν θα προχωρούσε, αν πριν δεν είχε δώσει εκείνος το «πράσινο φως» για τη νομική του αρτιότητα.

Φυσιολογικά, από τον Ιούνιο του 2012 ο Τάκης Μπαλτάκος ανέλαβε τον κρίσιμο ρόλο του γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου. Ένας από τους σημαντικούς «σταθμούς» στην τελευταία του αυτή διαδρομή, δηλωτικός των θέσεων και των απόψεών του, υπήρξε η συνάντηση που είχε τον περασμένο Δεκέμβριο με εκπροσώπους της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.

Οι εκπρόσωποι της Επιτροπής αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν και να στείλουν επιστολή καταγγελίας προς τον πρωθυπουργό: «Ο κ. γ.γ. μας επιφύλαξε υποδοχή περιφρονητική προς τον θεσμό που εκπροσωπούμε και ανάρμοστη με το αξίωμα που του έχετε αναθέσει. Δήλωσε ότι δεν τον ενδιαφέρουν ως εκπρόσωπο της κυβέρνησης και της Ν.Δ. το έργο της Επιτροπής και τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ούτε οι σχετικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, και συνειδητά ώς τώρα δεν έκανε τίποτα για να διευκολύνει την απρόσκοπτη λειτουργία της Επιτροπής».

Ο πρωθυπουργός φυσικά και δεν απάντησε ποτέ στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η στάση και οι θέσεις άλλωστε του κ. Μπαλτάκου πάντα προέκυπταν από την ισχύ που αισθανόταν ως ο εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά, με μια σχέση σφυρηλατημένη στην κοινή πορεία δεκαετιών. Η θέση του πολιτικού και υπηρεσιακού «διαχειριστή» του κυβερνητικού έργου, στην οποία τον είχε αναδείξει ο πρωθυπουργός, μπορεί εξάλλου να αιτιολογηθεί με βάση την ανάλυση που ο Τάκης Μπαλτάκος κάνει για τον τρόπο λειτουργίας της «Κρυπτείας» στο συγγραφικό του πόνημα :

«Επιβιώνουμε επειδή κυριαρχούμε. Κυριαρχούμε επειδή δεν αλλάζουμε»…

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Αυτοδιοικητικές εκλογές: παρασκηνιακές διεργασίες στους μεγάλους δήμους της χώρας

Με τις αυτοδιοικητικές εκλογές να πλησιάζουν με γοργούς ρυθμούς έχει νομίζουμε ενδιαφέρον να δούμε πως εξελίσσονται τα πράγματα στους μεγάλους Δήμους της χώρας: αυτό όχι γιατί οι μικρότεροι Δήμοι δεν έχουν ενδιαφέρον (σαφέστατα μετά τον Καλλικράτη τα πράγματα έχουν αλλάξει όσο αφορά τις δυνατότητες παρέμβασης των δημάρχων), αλλά γιατί στους μικρότερους παίζουν μεγάλο ρόλο άλλοι, όχι και τόσο πολιτικοί παράγοντες, με αποτέλεσμα ο καθορισμός της ψήφου να γίνεται τις περισσότερες φορές με μη πολιτικά κριτήρια. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σίγουρα κάνει την εκτίμηση για πολιτική επιρροή των κομμάτων λανθασμένη.

Η διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις είναι μια και ουσιαστική: το 90% των υποψηφίων, όσο σκληρά κομματικά στελέχη και αν έχουν υπάρξει, παρουσιάζονται πλέον ως "ανεξάρτητοι", με το 75-80% εξ αυτών να παρουσιάζονται ως αντι-μνημονιακοί, προτάσοντας το ανεξάρτητο των Δήμων και τονίζοντας σε όλους τους τόνους ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι "εθνικές". Το κατά πόσο βέβαια δικαιολογείται να χρησιμοποιούν τους Δήμους ως κολυμβήθρες του Σιλωάμ που τους εξαγνίζει από το κομματικό και (σε πολλές περιπτώσεις) μνημονιακό παρελθόν τους δε θα το σχολιάσουμε - θα το δούμε ως σημείο των καιρών, ελπίζοντας ότι οι ψηφοφόροι θα έχουν το μυαλό να κρίνουν ανάλογα...

Από κει και πέρα...

Αν πάρουμε τα κόμματα με τη σειρά της κοινοβουλευτικής τους δύναμης και ξεκινώντας από την ΝΔ, η γενικότερη εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι δεξιά παράταξη επέλεξε υποψηφίους μόνο όπου ήταν υποχρεωμένη εκ των πραγμάτων να το κάνει. Φοβούμενη την καταβαράθρωση των υποψηφίων της, και ενώ αρχικά υπήρχαν σκέψεις για στήριξη Καμίνη (Αθήνα), Μπουτάρη (Θεσσαλονίκη) και Δημαρά (Πάτρα), τελικά επικράτησε η άποψη για "πολιτικές" επιλογές με πρόσωπα που όμως που θα μπορούν εν ανάγκη να "τρέξουν" ως "λαγοί" ώστε οι Δήμοι αυτοί να μην περάσουν στα χέρια του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζοντας μη Συριζαίους υποψηφίους. Είναι λυπηρό για το βασικό άξονα της συμπολίτευσης, αλλά αν εξαιρέσει κανείς τον Άρη Σπηλιοτόπουλο στην Αθήνα και τον Σταύρο Καλαφάτη στην Θεσσαλονίκη, ακόμα και η είσοδος στο 2ο γύρο είναι αμφίβολη σε πολλές περιπτώσεις. Υπάρχουν δε περιπτώσεις δήμων (π.χ. Χανιά, Περιστέρι) που η ΝΔ δεν μπόρεσε να βρει "δικό της" δήμαρχο και προσανατολίζεται να δώσει "έμμεσο" χρίσμα.

Για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης τα πράγματα είναι πιο απλά: οι επιλογές καθυστέρησαν χαρακτηριστικά, σε κάποιες περιπτώσεις οι επιλογές αφέθηκαν στα χέρια της "τοπικής κοινωνίας" με αποτέλεσμα τα πρόσωπα που επιλέχθηκαν είτε να έχουν μικρό κοινωνικό εκτόπισμα ή/και αναγνωρισιμότητα (βλ. Χανιά, Ηράκλειο), σε κάποιες άλλες οι επιλογές έγιναν με μια διάθεση να δοθεί "τόπος στα νιάτα" (βλ. Αθήνα) και σε κάποιες άλλες να υπάρξει μια διάθεση συνεργασίας ή υποστήριξης επιτυχημένων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων, με "πρόσωπο" στην κοινωνία. Η ουσία όμως είναι ότι ανεξάρτητα με το τι λένε στην Κουμουνδούρου, οι δήμοι δεν αποτελούν την πρώτη εκλογική προτεραιότητα. Μάλλον σκέφτηκαν το ρητό "πρέπει να επιλέγει κανείς τις μάχες του" και έτσι αν και επισήμως μιλούν για "3 εκλογές, 1 αποτέλεσμα" στην πράξη οι δημοτικές είναι ο 3ος στόχος από τους 3 που υπάρχουν, με τις ευρωεκλογές να είναι πρώτος και τις περιφερειακές ο 2ος. Δεν είναι τυχαίο ότι στους περισσότερους μεγάλους δήμους ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναμένεται να έχει παρουσία στον 2ο γύρο, πράγμα που θα πρέπει να βάλει σε πολλές σκέψεις όσους χάραξαν την εκλογική στρατηγική του κόμματος...

Το ΠΑΣΟΚ αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση: μπορεί να έχει υποστεί εκλογική καθίζηση, μπορεί οι περισσότεροι υποψήφιοί του να αυτο-παρουσιάζονται ως "αντι-μνημονιακοί" (αν είναι ποτέ δυνατόν) αλλά η στήριξη που παρείχε (και θα παράσχει) σε 3-4 μεγάλους Δήμους σε "ανεξάρτητους" υποψηφίους, αναμένεται να βάλει λίγο το "χρώμα" του στον εκλογικό χάρτη και να εκλέξει κάποιους αμετανόητους συμβούλους...

Το ΚΚΕ και οι ΑΝ.ΕΛΛ. διανύουν βίους παράλληλους. Οι υποψήφιοι τους δεν έχουν ελπίδες εκλογής και προσανατολίζονται απλώς σε μια εκτεταμένη παρουσία στα δημοτικά συμβούλια. Οι μεν δεν ήθελαν να υποστηρίξουν συνδυασμούς άλλων οι δε, δε βρήκαν ιδιαίτερη "ανταπόκριση" στις όποιες συζητήσεις έκαναν. Το πρόβλημα της στελέχωσης των συνδυασμών και των δύο αυτών κομμάτων αποτελεί μια ακόμα πραγματικότητα, με το δε ΚΚΕ να συμπληρώνει αρκετούς συνδυασμούς πολύ δύσκολα. Οι ΑΝ.ΕΛΛ. βέβαια χωρίς τους κομματικούς συνδυασμούς του ΚΚΕ έχει μεγαλύτερο πρόβλημα και γι' αυτό δεν θα κατεβάσει δικούς του συνδυασμούς σε πολλούς δήμους.

Η ΔΗΜΑΡ έπαιξε πολύ πονηρά και θα καταφέρει να βάλει το "χρώμα" της και σ' αυτό τον εκλογικό χάρτη. Σειρά "ανεξάρτητων" υποψηφίων υποστηρίζονται και σ' αυτήν την εκλογική αναμέτρηση από τους πρώην "υπεύθυνους" αριστερούς, και μιας και πολλοί εξ αυτών είναι ήδη δήμαρχοι, αναμένεται η εκλογή αρκετών συμβούλων (έχοντας λόγο σε σειρά αποφάσεων). Στους ήδη υπάρχοντες, αναμένεται  να προστεθεί η υποψηφιότητα Βάμβουκα στα Χανιά, που με την "υπόγεια" υποστήριξη του Μητσοτακέικου αναμένεται να περάσει στον 2ο γύρο και να δώσει μάχη με τον ΠΑΣΟΚικό υποψήφιο (και πρώην υπουργό) Μανόλη Σκουλάκη.

Η Χρυσή Αυγή αποτελεί το μεγάλο αίνιγμα των εκλογών αυτών. Αν εξαιρέσεις την Αθήνα που έχει γίνει συσπείρωση δυνάμεων για τη συγκρότηση ψηφοδελτίου υπό τον Η. Κασιδιάρη, υπάρχει πρόβλημα εξεύρεσης υποψηφίων στο μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας για τη δημιουργία ψηφοδελτίων. Όμως, παρασκηνιακά έχουν γίνει συζητήσεις και έχει καταφέρει να βάλει "δικά της παιδιά" σε ψηφοδέλτια αρκετών υποψηφίων "εθνικοφρόνων" δημάρχων. Έτσι δικά της παιδιά υπάρχουν παντού και ο στόχος είναι η εκλογή τους...

Για τα υπόλοιπα μικρά κόμματα αποτελεί επιτυχία η αυτόνομη κάθοδος στις εκλογές. Αν εξαιρέσει κανείς συγκεκριμένες μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χανιά) παρότι υπήρχαν προσπάθειες για συγκρότηση ψηφοδελτίων, τελικά επικράτησε η λογική είτε της ενίσχυσης ψηφοδελτίων του ΣΥΡΙΖΑ είτε της καθόδου στις περιφερειακές εκλογές. Πάντως αν εξαιρέσει κανείς την Αθήνα δεν αναμένεται η εκλογή δημοτικών συμβούλων...

Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Ποια η σημασία της επίσκεψης Μέρκελ στην χώρα μας

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ στο "Έθνος" για την επίσκεψη της Μέρκελ: "Απέραντο αίσθημα εθνικής ταπείνωσης κυριαρχεί σήμερα σε ολόκληρη τη χώρα. Η ολιγόωρη επίσκεψη στην Αθήνα της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ υπενθυμίζει με επώδυνο τρόπο σε όλους τους Ελληνες ότι εδώ και τέσσερα χρόνια η πατρίδα μας είναι χώρα υπό οικονομική κατοχή εξαιτίας του επονείδιστου καθεστώτος του Μνημονίου στο οποίο την υπήγαγε συνειδητά και προσχεδιασμένα ο Γιώργος Παπανδρέου. Ως βαθύτατα αμερικανόφιλος αυτός επιδίωκε να μας υπαγάγει υπό τον ζυγό μόνο του ΔΝΤ, το οποίο ελέγχεται από τις ΗΠΑ. Δεν είχε όμως κανένα πρόβλημα να θέσει την Ελλάδα υπό διπλό κατοχικό ζυγό - τόσο της ΕΕ (δηλαδή της Γερμανίας) όσο και του ΔΝΤ (δηλαδή των ΗΠΑ). Μέσα από τα ανομολόγητα δεινά των σκοτεινών χρόνων της μνημονιακής κατοχής οι Ελληνες γνώρισαν το ευρώ ως οικονομική θηλιά στον λαιμό τους. Γνώρισαν επίσης την ΕΕ ως παράγοντα καταβαράθρωσης του βιοτικού τους επιπέδου και υπέστησαν τη μετατροπή της Ελλάδας σε φτωχή επαρχία του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας. Την υποβάθμισή της από ανεξάρτητο κράτος σε χώρα περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας. Οι Γερμανοί και οι ιθαγενείς τοποτηρητές τους μας λένε ότι το 2009 ήμασταν χρεοκοπημένοι και μας έσωσαν. Ημασταν χρεοκοπημένοι δηλαδή το 2009, τελευταία χρονιά πριν από τη μνημονιακή κατοχή, που το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 231 δισεκατομμύρια ευρώ και είμαστε «σωσμένοι» το 2013 που το ΑΕΠ καταποντίστηκε στα... 183 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ - δηλαδή μόλις χάσαμε σχεδόν 50 δισεκατομμύρια από το ΑΕΠ μας, πάνω από το 20%, ποσοστό πρωτοφανές για ειρηνική περίοδο, έχουμε... «σωθεί»! Τα 50 δισ. ΑΕΠ παραπάνω ήταν που μας έπνιγαν!
Μας έλεγαν ότι είμαστε χρεοκοπημένοι το 2009 επειδή χρωστούσαμε 299 δισ. ευρώ (ποσοστό 129% του ΑΕΠ), αλλά έχουμε σωθεί πλέον το 2013 που χρωστάμε ως χώρα... 321 δισεκατομμύρια (ποσοστό 175% του ΑΕΠ)! Με το δημόσιο χρέος στο 129% του ΑΕΠ ήμασταν δυστυχώς χρεοκοπημένοι, ενώ με το δημόσιο χρέος να έχει εκτιναχθεί στο 175% του ΑΕΠ είμαστε ευτυχώς σωσμένοι! Εκτός από δουλόφρονες, πρέπει να μας θεωρούν και απερίγραπτα ηλίθιους πολιτικά για να νομίζουν ότι πιστεύουμε τέτοιους ανόητους ισχυρισμούς. Το 2009 οι άνεργοι στην Ελλάδα ήταν 470.620 άτομα, ποσοστό 9,5%, ενώ το 2013 απογειώθηκαν στο 1.374.054 άτομα, ποσοστό 27,6%. Για να «σωθούμε» δηλαδή έστειλαν στο σύγχρονο κρεματόριο της ανεργίας περίπου 900.000 Ελληνες - τον έναν από κάθε τέσσερις εργαζόμενους! Την εξαετία 2007-2012 το πραγματικό ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 35,4% -πραγματικά ανατριχιαστικό ποσοστό- λόγω της μνημονιακής κατοχής της πατρίδας μας. Μόνο που τα ίδια χρόνια, στην επίσης υπό μνημονιακό καθεστώς Ιρλανδία η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών ήταν σχεδόν... έξι (!) φορές μικρότερη, μόνο 6,2%. Αλλά και στην επίσης υπό μνημονιακό καθεστώς Πορτογαλία, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος ήταν 5,3% - σχεδόν επτά φορές μικρότερη!
Αρκεί και μόνο αυτό το στοιχείο για να κατανοήσει κανείς και να συμμεριστεί πλήρως τη βαθύτατη οργή των Ελλήνων τόσο εναντίον των Γερμανών όσο και εναντίον των ελληνικών πολιτικών κομμάτων που συγκρότησαν τις μνημονιακές κυβερνήσεις και υπηρέτησαν πιστά τα σχέδια οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού. Ο λόγος που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα θεωρήσουν θαύμα αν πάρουν στις επικείμενες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο το 30% των ψήφων και τα δύο κόμματα μαζί, ενώ και στις επτά προηγούμενες ευρωεκλογές που έχουν γίνει μέχρι τώρα στην Ελλάδα από το 1981 ως το 2009 είχαν πάρει από 70% έως 80% (από 68,92% το 1999 έως 79,63% το 1984), είναι απλούστατος: επειδή έριξαν αδίστακτα στον οικονομικό Καιάδα εκατομμύρια Ελληνες!
Οι πάντες έχουν πια πειστεί ότι το αποτέλεσμα των επικείμενων ευρωεκλογών θα διαλύσει εντελώς το μνημονιακό κομματικό σύστημα. Δεν θα επισφραγίσει μόνο τον τελειωτικό ενταφιασμό του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος-πυλώνα του συστήματος. Θα αποσαθρώσει και τη ΝΔ ως κόμμα τέτοιου χαρακτήρα, γι' αυτό και έχουν ήδη αρχίσει οι σπασμωδικές κινήσεις εξεύρεσης αντικαταστατών για τα δύο αυτά κόμματα. Η τύχη του ευρώ και της ΕΕ δεν θα κριθεί όμως στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα στις ευρωεκλογές των κομμάτων στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία, την Ολλανδία που κατεβαίνουν με καθαρά αντιγερμανική γραμμή και με συνθήματα «Εξω από το ευρώ» και «Εξω από την ΕΕ» θα είναι αυτά που θα καθορίσουν τις εξελίξεις."

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Τι σημαίνει η έκδοση 5-ετούς ομολόγου για την Ελλάδα

Διαβάζουμε την παρακάτω είδηση σε διάφορους ιστοτόπους του ΔΟΛ (και όχι μόνο): "την επιστροφή στις αγορές με έκδοση 5ετούς ομολόγου επιβεβαίωσε το υπουργείο Οικονομικών, ανακοινώνοντας ότι δόθηκε η σχετική εντολή σε διεθνείς τράπεζες. Το ομόλογο, που θα τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο, αναμένεται να τιμολογηθεί και να εκδοθεί στο άμεσο μέλλον, αναφέρει το υπουργείο.  Ωστόσο, σύμφωνα με έναν από τους βασικούς αναδόχους, το ελληνικό Δημόσιο άρχισε ήδη να συγκεντρώνει ενδεικτικές προσφορές από τους επενδυτές για την σχεδιαζόμενη έκδοση 5ετούς ομολόγου.

Ειδικότερα, η ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών αναφέρει ότι: «η Ελληνική Δημοκρατία ανακοινώνει σήμερα ότι έδωσε εντολή σε διεθνείς τράπεζες για επικείμενη 5-ετη ομολογιακή έκδοση 'αναφοράς-benchmarking' σε ευρώ και υπό το αγγλικό δίκαιο. Η συναλλαγή αναμένεται να τιμολογηθεί και να λάβει χώρα στο άμεσο μέλλον».

Το Δημόσιο διόρισε τις Bank of America Merrill Lynch, Deutsche Bank, Goldman Sachs, HSBC, JP Morgan και Morgan Stanley ως αναδόχους για το ομόλογο, που αναμένεται να τιμολογηθεί την Πέμπτη, δήλωσε ένας από τους βασικούς αναδόχους, αναφέρει το Reuters. Στόχος της έκδοσης η άντληση 2,5 δισ. ευρώ με την απόδοση να κινείται στο 5% ή αν είναι δυνατόν και χαμηλότερα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές."

Η είδηση θα μπορούσε και υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να μας γεμίσει ανακούφιση. Η Ελλάδα γυρίζει στις αγορές, που είναι βασική προϋπόθεση για την απεμπλοκή μας από τα Μνημόνια...Είναι όμως τα πράγματα ως έχουν, αιτία για χαρές και πανηγύρια; Μάλλον όχι και οι λόγοι είναι τρεις:

α) Το μεσοσταθμικό κόστος των δανείων που λαμβάνει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ είναι γύρω στο 2-2,5%. Με τη νέα έκδοση του 5ετούς η χώρα θα δανειστεί 2,5 δισ. με ένα επιπλέον κόστος περίπου 3%, οπότε η επιβάρυνση θα είναι περίπου 75 εκατ. ευρώ κατ' έτος. Ποσό αρκετό και σοβαρό για μια χώρα που δημιουργεί πλαστά πλεονάσματα για να δημιουργήσει ένα αίσθημα επίπλαστης χαράς στους πολίτες της. Το κόστος δανεισμού είναι σαφέστατα μεγαλύτερο (ούτως ή άλλως) από το αντίστοιχου της Ιρλανδίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας (και μη πούμε για της Ιταλίας) που δανείζονται με επιτόκια που βρίσκονται μεταξύ των 1,5 - 3%. Το πως μπορεί να χαρακτηριστεί το 5% "επιτυχία" είναι μάλλον ανεξήγητο και βρίσκεται στο μυαλό των μάγων της παρέας του Στουρνάρα.

β) Το ομόλογο θα εκδοθεί στο αγγλικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι αν η Ελλάδα χρεοκωπήσει (πρακτικά ή ουσιαστικά) δεν θα μπορεί να κάνει κάτι για ν' απεμπλακεί απ' αυτό, αφού θα κριθεί σε ξένα δικαστήρια, που δεν εξετάζουν Συντάγματα, ειδικές συνθήκες κ.λπ. Το γιατί κάποιος που αγαπά την χώρα θα προχωρούσε σε τέτοια έκδοση γνωρίζοντας κάτι τέτοιο, είναι επίσης ανεξήγητο.

γ) Ο δανεισμός είναι μικρός σχετικά (2,5 δις ευρώ) και δεν καλύπτει τις ανάγκες της χώρας όσο αφορά το "χρηματοδοτικό κενό" που θα υπάρξει. Άρα θα πρέπει να βρεθούν περαιτέρω έσοδα (μάλλον από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης) τα οποία χρήματα θα έρθουν με καινούργια ανταλλάγματα. Επίσης ο μεγάλος αριθμός αναδόχων για το ομόλογο θα εισπράξουν ένα σημαντικότατο ποσοστό - σε απόλυτα νούμερα - που θα μειώσει το εισπραχθέν ποσό.


Κλείνοντας να πούμε το εξής: η Ελλάδα θα πρέπει να βγει κάποια στιγμή στις αγορές. Αυτό όμως πρέπει να γίνει με τρόπο που το χρέος που θα προστεθεί να είναι βιώσιμο και με τρόπο που να ωφελήσει την χώρα. Ο δρόμος που ακολουθείται έχουμε την αίσθηση ότι δεν πληρεί καμία προϋπόθεση από αυτές...