(ανανεωμένο) Παρασκήνιο διερευνητικών εντολών - Αλλαγή στάσης από Σαμαρά, διεύρυνση μετώπου από Τσίπρα, πιέσεις για διάσπαση στην ΔΗΜΑΡ / οι νικητές των εκλογών / Χρυσή Αυγή και μαρτυρικές πόλεις...

Δόθηκε την Τρίτη η δεύτερη διερευνητική εντολή (μετά την πρώτη προς τον Αντώνη Σαμαρά η οποία δεν είχε αποτέλεσμα), πράγμα το οποίο είχε ιστορική σημασία αφού ήταν η δεύτερη φορά στην ελληνική πολιτική ιστορία που αριστερό κόμμα πήρε εντολή για να διερευνήσει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης. Δυστυχώς όμως και παρά το δίκαιο άξονα θέσεων που έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτοί ήταν:
1. Η αναγνώριση της ανάγκης ακύρωσης των μέτρων του μνημονίου και των επαίσχυντων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις.
2. Η κατάργηση νόμων που καταλύουν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, όπως ο νόμος που ορίζει ότι λήγει η μετενέργεια στις 15 Μαΐου και καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις.
3. Η προώθηση αλλαγών στο πολιτικό σύστημα για εμβάθυνση της δημοκρατίας, όπως η αλλαγή του εκλογικού νόμου και η καθιέρωση της απλής αναλογικής, καθώς και η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών.
4. Να τεθεί σε δημόσιο έλεγχο το τραπεζικό σύστημα και να δοθεί στη δημοσιότητα η έκθεση της Black Rock.
5. Να δημιουργηθεί διεθνής επιτροπή που θα ελέγξει το επαχθές δημόσιο χρέος και να τεθεί ένα μορατόριουμ στην αποπληρωμή.

Ανεξάρτητα από την κομματική τοποθέτηση του καθενός, δύσκολα νομίζουμε ότι κάποιος αρνείται τη σημασία των προτάσεων αυτών. Οι απαντήσεις που πήρε; Το ΚΚΕ διατήρησε την αδιάλλακτη στάση του πράγμα που αντικειμενικά απέκλεισε το ενδεχόμενο κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή της ΝΔ, με αντι-μνημονιακή βάση. Θεωρούμε ότι έπαιρνε μέρος θα μπορούσε να υπάρχει ελπίδα υπερψήφισής της από μερίδα του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι όμως στον Περισσό αδυνατούν να κατανοήσουν την κατάσταση, πράγμα που έχουμε την αίσθηση ότι θα τους αποκόψει πλήρως από την κοινωνία σε προσεχείς εκλογικές αναμετρήσεις.

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, έμειναν στη θέση τους περί ψήφου ανοχής. Δε γνωρίζουμε αν όντως οι θέσεις τους διαφέρουν τόσο πολύ απ' αυτές του ΣΥΡΙΖΑ σε σειρά θεμάτων (δεδομένου ότι ο τελευταίος δε έχει ασχοληθεί - κακώς πάντα - με το συγκεκριμένο θέμα, δεχόμενος τη ρετσινιά), τουλάχιστον όμως επέδειξαν μια διάθεση συνδιαλλαγής. Αυτό πιθανότατα να του πιστωθεί και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Από κει και πέρα η ΝΔ αρχικά φάνηκε να είναι διαθετιμένη να δώσει "ψήφο ανοχής", κάτι που κατά βάθος προτιμούσε και ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς. Ο μόνος ουσιαστικός όρος ήταν "η ευρωπαϊκή προοπτική και η παραμονή στο ευρώ" κάτι στο οποίο δε νομίζουμε να υπήρχε πρόβλημα από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ. Την τελευταία στιγμή όμως (δυστυχώς για την χώρα) προωθήθηκε η σκλήρυνση της στάσης, με εμμονή σ' ένα Μνημονιακό δρόμο, κυρίως λόγω του βέτο που τέθηκε από μερίδα κορυφαίων στελεχών (όχι όμως και του Δ.Αβραμόπουλου που ήταν καταρχήν θετικός σε παροχή ψήφου στήριξης σε "αριστερή" κυβέρνηση). Οι παρασκηνιακές συζητήσεις μεταξύ των δύο χώρων δυναμιτίστηκαν επίσης με την αποκάλυψη συζητήσεων μεταξύ ΝΔ-Δράσης-ΔΗΣΥ και "Δημιουργίας Ξανά" με σκοπό τη δημιουργία ενός φιλομνημονιακού, δεξιού "μετώπου". Αυτή η λύση προωθείται ευρέως από μερίδα ΜΜΕ και δημοσιογράφων, που βλέποντας τα σχέδια τους γι' απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ ν' αποτυγχάνουν, συνεχίζουν την προσπάθεια να παραμείνουν στο παιχνίδι, μη διστάζοντας να προωθήσουν και χρήση της Χρυσής Αυγής στο πολιτικό σκηνικό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη συνέχισε τις συζητήσεις με ομάδες, κόμματα και πρόσωπα εκτός κοινοβουλίου με στόχο τη δημιουργία μιας ευρύτερης λαϊκής συναίνεσης στην κυβέρνηση που θα ήθελε να σχηματίσει. Στα πλαίσια αυτά ο Α.Τσίπρας συναντήθηκε με τους Οικολόγους Πράσινους, την ΔΗΜΑΡ, την Κοινωνική Συμφωνία, ομάδες συνδικαλιστών αλλά και τον Μίκη Θεοδωράκη, που γενικά φάνηκαν καταρχήν θετικοί στην προσπάθεια. Οι κινήσεις βέβαια αυτές (εξαιρουμένης της προσέγγισης της ΔΗΜΑΡ) είναι συμβολικές και μόνο αφού δεν πρόκειται να δώσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο στόχος όμως είναι προφανής: τη δημιουργία ενός ρεύματος, που θα εξαναγκάσει επί του πρακταίου τη σύμπραξη όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων, με σκοπό το σχηματισμό της κυβέρνησης και την άμεση διαπραγμάτευση των μέτρων που έχουν επιβληθεί.

Τι μένει να γίνει; Ο κύκλος των διερευνητικών συναντήσεων έκλεισε με σειρά συναντήσεων με τα υπόλοιπα κοινοβουλευτικά κόμματα (πλην Χ.Α.) και την προσπάθεια λήψης εντολής σχηματισμού κυβέρνησης, ώστε αυτή να πάει στην Βουλή και να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Έχοντας φτιάξει ταυτόχρονα το ρεύμα για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω, ο Αλέξης Τσίπρας θεώρησε ότι αυτή θα ήταν θετική, υπό το βάρος της λαϊκής θέλησης. Αυτό όμως δεν πέτυχε και η εντολή θα επιστραφεί στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Μετά από τον ΣΥΡΙΖΑ, η εντολή θα περάσει στα χέρια Βενιζέλου. Αν και η σύμπραξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ θεωρείται δεδομένη, λείπουν 2 έδρες για να σχηματιστεί κυβέρνηση που θα σταθεί στην Βουλή. Ήδη η ΔΗΜΑΡ δέχεται πιέσεις να συμμετάσχει σ' ένα τέτοιο εγχείρημα, στο οποίο θα δεχθεί να πάρει μέρος και το ΔΗΣΥ της Ν.Μπακογιάννη, για να φανεί ως "εθνική η προσπάθεια". Θεωρείται πάντως πολύ δύσκολο να δεχθεί ο κύριος Κουβέλης να συμμετάσχει σε τέτοια κυβέρνηση. Το ίδιο όμως δεν ισχύει και για ορισμένους βουλευτές του, που παρουσιάζονται "ευάλωτοι" σε μια τέτοια προοπτική. Το τι θα γίνει στο τέλος θα το δούμε τις επόμενες ημέρες...

Τώρα όσο αφορά τους νικητές των εκλογών:

o ΣΥΡΙΖΑ - Ε.Κ.Μ. είναι σίγουρα ο μεγάλος νικητής της εκλογικής αναμέτρησης. Αν και το αρχικό άνοιγμα προς την υπόλοιπη αριστερά και τον κεντρώο-σοσιαλιστικό χώρο δεν απέδωσε μεγάλα αποτελέσματα (παρά τη ηθικά σημαντική, εκλογική σύμπραξη των ομάδων Σακοράφα-Κουρουμπλή και της ΕΔΗΚ), εντούτοις κατάφερε να παγιώσει στο μυαλό του κόσμου ως μια δύναμη που πραγματικά πάσχιζε για την ενότητα. Η δε πρόταση για "κυβερνώσα αριστερά", κατέδειξε ότι υπάρχει και ο τρίτος πόλος, ασχέτως αν αυτός δεν είναι πλήρως διαμορφωμένος. Η δε παρουσία του Α.Τσίπρα (στον οποίο μπορεί πάντως να καταλογίσει κανείς πολλά) έδιωξε σε αρκετούς (όχι πάντως σ' όλους) το φόβο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι "των άκρων", με αποτέλεσμα την υπερψήφισή του από ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος. Δεν είναι τυχαίο ότι σε δηλώσεις του ο πρόεδρος του ΣΕΒ χαρακτήρισε το αποτέλεσμα των εκλογών «ψήφο οργής, ψήφο αντιμνημονιακή, ψήφο τιμωρίας». «Η λαϊκή ετυμηγορία, προσθέτει, ήταν τολμηρή και συνειδητή. Απέρριψε πρωτίστως τους πρωταγωνιστές του φαύλου κομματικού παρελθόντος, καταδικάζοντας τη διαχειριστική, ηθική και ιδεολογική ελλειμματικότητα που επέδειξαν απέναντι στην κρίση». Ο κ. Δασκαλόπουλος υποστήριξε επίσης ότι η κάλπη ανέδειξε ένα «γόνιμο αδιέξοδο», μέσα από ένα κατακερματισμένο σκηνικό. Εκφράζει την ευχή στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών, «να διαμορφωθεί μία κυβέρνηση πραγματικής εθνικής ενότητας και λαϊκής νομιμοποίησης, η οποία θα συμπεριελάμβανε και τον μεγάλο νικητή των εκλογών -τον ΣΥΡΙΖΑ με τη σαφή αντιμνημονιακή θέση.
«Θα δινόταν έτσι», αναφέρει, «η ευκαιρία να διαμορφωθεί ένα εθνικό διαπραγματευτικό μέτωπο, που θα διεκδικούσε από μία Ευρώπη που αλλάζει, νέους όρους αντιμετώπισης της Ελλάδας, με βάση ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο εξόδου από την κρίση». Τίποτα απ' όλα αυτά δε θα φανταζόταν κανείς πριν από 6 μήνες.

Ο επόμενος νικητής είναι φυσικά η Χρυσή Αυγή. Χάρις την υποβάθμιση της Αττικής, την καλλιέργεια φόβου και τον αποκλεισμό της από τα ΜΜΕ (που έτσι δεν έδωσαν την ευκαιρία στον κόσμο να συνειδητοποιήσει τι ψήφιζε) κατάφερε και πήρε ένα ποσοστό που σε ορισμένες περιοχές θα φαινόταν αδιανόητο πριν από 3-4 χρόνια. Είναι π.χ. τρομερό να συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά σε περιοχές της Β' Πειραιά, που έχουν υποφέρει από την άκρα Δεξιά, αλλά καταδεικνύει την κατάσταση που επικρατεί σε αυτές καθώς και την αδυναμία του ΚΚΕ (κυρίως) και των υπολοίπων αριστερών κομμάτων να εκφράσουν αυτή την μερίδα του κόσμου. Η δουλειά που κάνει εδώ και χρόνια στα σχολεία (ενώ οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου), και η απενεχοποίηση του χώρου από το ΛΑΟΣ έπιασε τόπο γι' αυτούς, και έδωσε την ευκαιρία στον κ. Μιχαλολιάκο να κάνει βουλευτή τη συζυγό του (πάντα λειτουργώντας ενάντια στην "οικογενειοκρατία" - των άλλων όμως) και τα πρωτοπαλίκαρά του, στα οποία θα δίνει μισθούς αντισυνταγματάρχη (δείχνοντας καθαρά τον τρόπο σκέψης του και το τι στόχους έχει για το μέλλον).

Ο τρίτος νικητής των εκλογών είναι ο Σ. Μάνος και η Δράση του. Μπορεί οι Ανεξάρτητοι Έλληνες να συγκέντρωσαν ένα σημαντικό ποσοστό και να αποτελούν εκφραστές της "λαϊκής" δεξιάς, όμως εκείνος χρησιμοποιώντας τις ίδιες παρωχυμένες νεοφιλελεύθερες θεωρίες, που αν εφαρμοστούν μόνο τους πολιτικούς του φίλους θα ευνοήσουν, κατάφερε και απέσπασε ένα αξιοπρόσεκτο ποσοστό, κόβοντας ψήφους που θα επέτρεπαν στην ΔΗ.ΣΥ. να μπει στην Βουλή. Λίγο μεγαλύτερη προβολή θα του έκοβε ψήφους, πράγμα που ευτυχώς - όντας πονηρός - απέφυγε.

Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι τα μικρότερα κόμματα πήγαν αξιοπρόσεκτα καλά. Μπορεί ούτε οι Οικολόγοι να μπήκαν στην Βουλή, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να μη πιάσει το ψυχολογικό όριο του 2% και η σύμπραξη Καζάκη-Παπαθεμελή να μην κατάφερε να πιάσει το 1%, όμως συνολικά το ποσοστό τους ήταν μεγαλειώδες (>19%). Κάποιοι απ' αυτούς θα μπορούσαν και θα έπρεπε να είχαν συμπράξει σε μεγαλύτερους σχηματισμούς, αφού τόσο το πρόγραμμά τους, όσο και ο λόγος τους συνέπιπτε. Δεν το έκαναν και δεν επιβραβεύτηκαν παραπάνω, η συμμετοχή τους όμως καταγράφηκε σα σημαντική...

Και για να μην ξεχνιόμαστε... Το μνημόνιο και οι πολιτικές της λιτότητας, όπως φαίνεται, εκτός από την εξαθλίωση χιλιάδων Ελλήνων είχαν σαν αποτέλεσμα και τη διαγραφή της ιστορικής μνήμης.

Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι σε δύο ελληνικές πόλεις, όπου οι ναζί κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου επιδόθηκαν στις πλέον απεχθείς φρικαλεότητες, υπήρξαν πολίτες που έδωσαν την ψήφο τους στο μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, τα μέλη του οποίου δεν παραλείπουν να χαιρετούν ναζιστικά σε κάθε ευκαιρία, ούτε και κρύβουν τον φιλοναζιστικό προσανατολισμό τους.

Στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου τα μυδράλια των κατακτητών εκτέλεσαν 848 κατοίκους, μαζί με άλλους 200 από τα γειτονικά χωριά. Η πόλη των Καλαβρύτων παραδόθηκε στις φλόγες και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Ήταν χωρίς αμφιβολία ένα από τα αγριότερα ομαδικά εγκλήματα του ναζισμού εναντίον άοπλου πληθυσμού.

Στον τόπο της εκτέλεσης δεσπόζουν ο Λευκός Σταυρός και το μνημείο της πετρωμένης Καλαβρυτινής μητέρας προκειμένου να θυμίζουν στις επόμενες γενιές όσα συνέβησαν στην πόλη την αποφράδα εκείνη ημέρα.

Όμως πολλοί κάτοικοι των Καλαβρύτων φαίνεται ότι ξέχασαν το μαρτύριο των προγόνων τους, αφού στα τελικά αποτελέσματα και σε σύνολο 9.859 έγκυρων ψηφοδελτίων οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής έλαβαν 635 ψήφους, ποσοστό 6,44%.

Στο Δίστομο της Βοιωτίας στις 10 Ιουνίου 1944 οι ναζί επιδόθηκαν σε μια ακόμη άγρια σφαγή άοπλων πολιτών. Οι κατακτητές εκτέλεσαν 218 πολίτες, ανάμεσα στους οποίους ανήμπορους υπερήλικες, έγκυες γυναίκες και μωρά.

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου οι νεοναζί χρυσαυγίτες έλαβαν 335 ψήφους, αριθμός που αντιστοιχεί στο 5,96% του συνόλου των ψήφων. Βέβαια το ποσοστό αυτό αφορά σε όλον τον Καλλικρατικό Δήμο που περιλαμβάνει εκτός από το Δίστομο, την Αράχωβα, την Αντίκυρα και το Στείρι.

Στο Δημοτικό Διαμέρισμα Διστόμου, μαζί με την τ. Κοινότητα Στειρίου,  η Χρυσή Αυγή πήρε 79 ψήφους (3,48%). Μάλιστα αμιγώς στην ιστορική  κωμόπολη, χωρίς το Στείρι, το ποσοστό της Χρυσής Αυγής περιορίζεται στο 2,7% (44 ψήφοι). 

Όπως σημειώνουν κάτοικοι, στην πραγματικότητα οι ψήφοι Διστομιτών προς την Χρυσή Αυγή είναι ακόμα λιγότεροι, αφού στο Δημοτικό Διαμέρισμα Διστόμου ψηφίζουν και οι κάτοικοι της εργατούπολης Παραλία Διστόμου (Ασπρα Σπίτια) που είναι κυρίως εσωτερικοί μετανάστες που εγκαταστάθηκαν εκεί την δεκαετία ’60 και ’70 για την λειτουργία του εργοστασίου Αλουμινίου (Πεσινέ).