Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Προτεινόμενες αλλαγές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ

Είδηση: Σημαντικές αλλαγές προβλέπονται στο κείμενο διαβούλευσης το οποίο ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Παιδείας σχετικά με τα ΑΕΙ. Μεταξύ των άλλων περιλαμβάνονται η εκχώρηση αρμοδιοτήτων, όπως η μισθοδοσία και η πρόσληψη καθηγητών, που σήμερα γίνονται από το υπουργείο Παιδείας. Τα διοικητικά όργανα των πανεπιστημίων, όπως η Σύγκλητος και το Συμβούλιο Διοίκησης θα έχουν τις αρμοδιότητες αυτές και θα λογοδοτούν στο υπουργείο.

Στην διαβούλευση θα αποσαφηνιστεί η σύνθεση των οργάνων αλλά προτείνεται το Συμβούλιο Διοίκησης να αποτελείται από άμεσα εκλεγμένα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας του Ιδρύματος, εξωτερικά μέλη, φοιτητές και εκπροσώπους του διοικητικού προσωπικού. Ως εξωτερικά μέλη χαρακτηρίζονται σημαντικές προσωπικότητες που έχουν διακριθεί σε διάφορους τομείς της επιστήμης, των γραμμάτων, των τεχνών και της ευρύτερης κοινωνίας.

Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ παραμένει κρατική αλλά θα εξαρτάται από την "βαθμολογία" του κάθε ΑΕΙ μέσω 15 κριτηρίων. Μεταξύ των αλλαγών προβλέπεται ότι η μονιμοποίηση θα ξεκινάει από τους αναπληρωτές καθηγητές κάτι που μέχρι τώρα ίσχυε και για τους επίκουρους.

Ενθαρύνεται η μετακίνηση των φοιτητών μεταξύ τμημάτων αλλά και ΑΕΙ ενώ για το σύνολο των θεμάτων τους περιλαμβανομένων και της στέγασης και σίτησης τους θα καθορίζει ξεχωριστά ο αναλυτικός κανονισμός του κάθε πανεπιστημίου. Ανοιχτό αφήνεται το ενδεχόμενο συνεργασίας με ιδιώτες. Εισάγονται ακόμη φοιτητοδάνεια σε συνεργασία με τράπεζες. Γίνεται λόγος ακόμα και για συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολών.

Σύμφωνα με το υπουργείο, οι νέοι φοιτητές θα εισάγονται σε Σχολές ή ανάλογα με τις συνθήκες σε Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Πανεπιστήμιο ή Τεχνολογικό ίδρυμα). Μετά το τέλος του πρώτου έτους θα εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους.

Όσον αφορά στο διδακτικό προσωπικό προτείνεται να κρίνεται και να αξιολογείται ενώ οι καθηγητές θα μπορούν να διδάσκουν ταυτόχρονα σε Ελλάδα και εξωτερικό. Δημιουργούνται κέντρα αριστείας και το Εθνικό Πανεπιστημιακό που θα στηρίζει τις τεχνολογικές καινοτομίες των ιδρυμάτων, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας και τα πνευματικά τους δικαιώματα.

Για τις πρόσφατες προτάσεις της "επιτροπής σοφών" διαβάστε εδώ.

Σχόλιο: Πολύ φοβόμαστε ότι οι αλλαγές αυτές (μαζί με τα επερχόμενα ΣΔΙΤ στην παιδεία) οδηγούν την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση σ' ένα δρόμο που δεν θα έχει γυρισμό και που οδηγεί στην απόλυτη εμπορευματοποίηση και αυτού του κομματιού της εκπαίδευσης.

Ας πάρουμε όμως τα επί μέρους κομμάτια του σχεδίου - Καταρχήν, η διαφημιζόμενη αυτοδιοίκηση που "θα συντελεστεί με τις αλλαγές αυτές" είναι ήδη υπαρκτή: Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και σήμερα καθοδηγούνται από την Σύγκλητο και από διοικούσες επιτροπές τα οποία παίρνουν αποφάσεις για τα πάντα (εκτός από τη δημιουργία νέων τμημάτων για τα οποία την τελική απόφαση παίρνει το Υπουργείο). Επομένως η διεύρυνση των επιτροπών αυτών έχει ως στόχο να εισάγει άτομα ξένα ως προς την πανεπιστημιακή κοινότητα και την τοπική κοινωνία που παραδοσιακά τις αποτελούν- π.χ. έμμισθους μάνατζερ και στελέχη επιχειρήσεων τα οποία επομένως θα μπορούν να κατευθύνουν τα προγράμματα σπουδών προς τις κατευθύνσεις που θέλουν. Αν στόχος των πανεπιστημίων είναι η δημιουργία πτυχιούχων που θα εξυπηρετούν επιχειρήσεις τότε έχει καλώς. Αν στόχος όμως η μόρφωση και η παιδεία τότε μάλλον θα πρέπει το ζήτημα να εξετασθεί διαφορετικά.

Η εισαγωγή των "φοιτητοδανείων" βάζει στο παιχνίδι της τράπεζες που κατά τ' αγγλικά πρότυπα, θα μπορούν να αποκτούν έτσι πελάτες για μια ζωή, κρατόντας τους φοιτητές δέσμιους μέχρι την αποπληρωμή των δανείων. Η αλλαγή επίσης του τρόπου χρηματοδότησης, αν και δεν υπάρξουν δικλείδες για τη βασική κάλυψη των υποχρεώσεων του κάθε ιδρύματος (τα οποία να υπενθυμίσουμε ιδρύθηκαν από το κράτος και δε φύτρωσαν μόνα τους), θα δημιουργήσει προβλήματα βιωσιμότητας στα ιδρύματα τα οποία θ' αναγκαστούν να περάσουν σαν πρώτη προτεραιότητά τους την εξέρευση πόρων και όχι την παροχή γνώσεων. Ήδη υπάρχει "σύγκρουση συμφερόντων" σε αρκετά πανεπιστημιακά τμήματα (όπου καθηγητές χρησιμοποιούν για προσωπικό όφελος φοιτητές συναγωνίζοντας αθέμιτα τον ιδιωτικό τομέα), το οποίο αναμένεται να επεκταθεί. Παράλληλα δεν θα μπορεί έτσι ν'αποφευχθεί και η πιθανή μετατροπή των περιφερειακών δραστηριοτήτων των πανεπιστημίων (π.χ. σύτιση, φοιτητικές εστίες, βιβλιοθήκες κ.λπ) σε κέντρα απομύζησης των φοιτητών όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και στην Μ.Βρετανία - τα οποία αποτελούν τα πρότυπα (και αυτής) της "μεταρρύθμισης". (Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην ήδη μικρή πίτα αν προσπαθήσουν να πάρουν κομμάτι της και τα "Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης").

Η αλλαγή στη βαθμίδα από την οποία θα μονιμοποιείται πλέον το προσωπικό δημιουργεί επιπλέον εξαρτήσεις των κατώτερων μελών από τ' ανώτερα. Ήδη οι συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται αυτά θυμίζουν σχέσεις "δουλείας" ή στην καλύτερη περίπτωση "παλιού-νέου" στον στρατό. Φανταστείται τι έχει να συμβεί σε περίπτωση που υπάρξει "ανέβασμα" του πήχη: Συνδυασμός αυτού με την ατομική αξιολόγηση (η οποία παρεπιπτόντως δεν υπάρχει ούτε στην υπερβολικά νεο-φιλελεύθερη Μ.Βρετανία) θα δημιουργήσει μεγαλύτερη πίεση αφού η απαγκίστρωση τους (και η ελεύθερη εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητά τους) θα είναι ακόμα πιο δύσκολη.

Το ήδη υπάρχον και προβληματικό σύστημα προσλήψεων σε διδακτικό και ερευνητικό προσωπικό, θα γίνει ακόμα χειρότερο με την μεταφορά της αρμοδιότητας στα ίδια τα πανεπιστήμια: Τουλάχιστον με το παρόν σύστημα, υπάρχουν κάποια ενιαία προαπαιτούμενα για κάθε θέση (γνωστά στον καθένα) και οι ενστάσεις συζητιούνται από ανεξάρτητες επιτροπές. Και πάλι όμως η οικογενιοκρατία και η λογική "των δικών μας παιδιών" καλά κρατεί. Αν το Υπουργείο Παιδείας "αποσυρθεί" από τη διαδικασία, οι πιθανότητες τα πράγματα να γίνουν χειρότερα μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο.

Από κει και πέρα, η δημιουργία των κέντρων αριστείας είναι καλή ιδέα όπως και η στήριξη των ευρισιτεχνιών, αλλά δεν ξέρουμε πως θα μπορεί να συμβαδίζει κάτι τέτοιο με την κατάργηση δημοσίων οργανισμών και φορέων που προωθούν την έρευνα και την τεχνολογία (όπως περιγράφονται εδώ). Επίσης η ταυτόχρονη διδασκαλία δε νομίζουμε ότι θα ευνοήσει ουσιαστικά τα ιδρύματα της χώρας μας: Τα "sabbaticals" είναι καθιερωμένα στις επιστημονικές μας κοινότητες και πολλοί σημαντικοί καθηγητές μπορούν να έρθουν και να διδάξουν στην χώρα μας (και το αντίστοιχο με δικούς μας). Αυτό που θέλουν τα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα είναι η διερεύνηση των συνεργασιών με ξένα και η προσέλκυση των Ελλήνων που διαπρέπουν στο εξωτερικό για να δημιουργήσουν εργαστήρια , να μεταφέρουν τη βάση τους και να προσφέρουν γνώση στην χώρα μας. Το να διατηρούν το εργαστήριό τους αλλού και να έρχονται 2-3 μήνες τον χρόνο εδώ δεν θα προσφέρει κάτι ουσιαστικό στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Κλείνοντας να πούμε ότι η μεταφορά φοιτητών μεταξύ των διαφόρων τμημάτων και πανεπιστημίων είναι ενάντια τόσο των περιφερειακών ιδρυμάτων (από τα οποία θα φεύγουν μαζικά φοιτητές) ενώ ενισχύει τις πελατειακές σχέσεις μεταξύ αυτών που θ' αποφασίζουν και αυτών που θα θέλουν την "μεταφορά". Θα πρέπει το σύστημα να είναι απόλυτα αδιάβλητο και να έχει συγκεκριμένα όρια - το ίδιο ισχύει και με την εισαγωγή κατά σχολή ή πανεπιστήμιο. Διαφορετικά θα καταλήξουμε σε ακόμα περισσότερους ανέργους (των δημοφιλών τμημάτων) και τη δημιουργία ενός καινούριου όρου, του "πανεπιστημιακού ρουσφετιού".

Θ' ακολουθούμε το θέμα και θα επανέλθουμε όταν το σχέδιο νόμου πάρει την τελική του μορφή. Πάντως όλα αυτά τα μέτρα σε συνδυασμό με την μαζική, προτεινόμενη είσοδο αλλοδαπών φοιτητών (τους οποίους με τις παρούσες συνθήκες δεν μπορεί να σηκώσει το σύστημα) αναμένεται σε βάθος χρόνου να οδηγήσει και σε κάτι ακόμα πραγματικά επαίσχυντο: Την επιβολή διδάκτρων ακολουθώντας το παράδειγμα της Μ.Βρετανίας. Μακάρι να βγούμε ψεύτες.

Πηγή: "Ελευθεροτυπία"

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πέραν των κινήσεων που γίνονται τώρα, πρέπει να θυμόμαστε ότι τα πανεπιστήμια είναι χώρος εκπαίδευσης, κατάρτισης αλλά και έρευνας. Οπότε η ερώτηση είναι: υπάρχουν λεφτά για όλα τα πανεπιστήμια ώστε να πετυχαίνουν και τα τρία ανωτέρω;

Φοβάμαι ότι η απάντηση είναι όχι. Άρα υποπτεύομαι ότι οι όποιες κινήσεις γίνονται για να δοθεί από μόνη της κάποια λύση (ή να την πάρουν οι "μανατζερς").

Η δεύτερη ερώτηση είναι: Οι όποιες αλλαγές λάβουν χώρα, είναι προς το χειρότερο; Εδώ υπάρχουν δύο όψεις. Η αρνητική, κατά την οποία κάποια τμήματα ή πανεπιστήμια θα συρρικνωθούν ή ίσως τελικά κλείσουν, και η θετική, ότι δηλαδή ότι μείνει όρθιο *ίσως* είναι πραγματικά καλό.

Σίγουρα πάντως, το κόστος της φοίτησης θα ανέβει. Και αυτό, με τη σειρά του, έχει δύο πλευρές. Αφενός δυσκολεύει την πρόσβαση των χαμηλότερα οικονομικά στρωμάτων στα πανεπιστήμια (υπάρχει ανάγκη σοβαρού συστήματος υποτροφιών δηλαδή, για να μη γίνει το πτυχία δυνατότητα για λίγους), αφετέρου αυξάνει τις απαιτήσεις του φοιτητή από το αντικείμενο των σπουδών του.

Παρεπιπτόντως, το σύστημα στη Βρετανία έχει ενδιαφέρον. Αφενός υπάρχει αξιολόγηση της ποιότητας της έρευνας στα πανεπιστήμια. Αφετέρου υπάρχει η "δημοτικότητα", δηλαδή το πόσους προπτυχιακούς φοιτητές μπορούν να πάρουν. Η χρηματοδότηση δεν καθορίζεται από την ποιότητα της έρευνας, αλλά από τη "δημοτικότητα" των πανεπιστημίων σε προπτυχιακούς φοιτητές. Αυτό σημαίνει ότι η εκπαίδευση (σε κάποιο βαθμό) επιδοτείται, αλλά η έρευνα κινείται με διαφορετικής προέλευσης κεφάλαια (ιδρύματα χρηματοδότησης, προγράμματα για την έρευνα, εκμετάλλευσης αποτελεσμάτων έρευνας, κ.λπ.). Ειδικά στο τελευταίο κομμάτι (αξιοποίηση της έρευνας) τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα έχουν αρκετό δρόμο να κάνουν.

Ενεργός Πολίτης είπε...

(Καταρχην ζητω συγγνωμη που η απαντηση μου ειναι "ατονη" - αυτο συμβαινει λογω ενος προβληματος με το λογισμικο στον υπολογιστη μου). Θα ηθελα να παρω τα πραγματα απο την αναποδη για ν' αποσαφηνισω την κατασταση στην Μ.Βρετανια την οποια την εχω ζησει απο μεσα: Η χρηματοδοτηση εκει γινεται με διαφορους τροπους - Το κομματι της διδασκαλιας χρηματοδοτειται κατα βαση απο το κρατος (αλλα εχει ανωτατο οριο ανα τμημα και σχολη -δεν μπορουν δηλ. τα πανεπιστημια να παρουν απειρο αριθμο φοιτητων) και τα διδακτρα (τα οποια θ' αυξηθουν συντομα αφου περιοριζεται η κρατικη χρηματοδοτηση). Η λιστα "δημοτικοτητας" ειναι πολυ υποκειμενικη και στηριζεται στα "student surveys", στο ποσοι τελειωνουν το πτυχιο τους κ.ο.κ. Νομιζω ειναι προφανες οτι τα "student surveys" δινουν μονο μια εικονα για το αν ειναι "καλο" πανεπιστημιο (αφου τα κινητρα ψηφου διαφερουν απο ατομο σε ατομο) ενω δεδομενων των χρηματικων ποινων που υπαρχουν για την μη ολοκληρωση του κυκλου σπουδων, ουτε το ποσοστο ολοκληρωσης ειναι σοβαρο κριτηριο.

Οσο αφορα την ερευνα, το βασικοτερο κομματι της χρηματοδοτησης προερχεται απο ιδρυματα και ερευνητικα προγραμματα τα οποια προερχονται απο τα διαφορα επιστημονικα συμβουλια και το Εθνικο Συστημα Υγειας. Τετοια πραγματα στην Ελλαδα δεν υπαρχουν και οτι υπαρχει δε δινει αρκετα για δημιουργια εργαστηριων και ερευνας μακρας διαρκειας. Παρολα αυτα η ερευνα στην Ελλαδα βρισκεται σε καλο επιπεδο - αναλογικα με την χρηματοδοτηση - η οποια ειναι στραμμενη προς την ΕΕ, σε αντιθεση με την Μ.Βρετανια που ειναι στραμμενη προς το εσωτερικο της (λογικο αφου εκει ειναι τα πολλα χρηματα).

Το κλεισιμο / η συγχωνευση τμηματων για μενα, μπορει σε πρωτη αναγνωση να μην ειναι κακη ιδεα (αν ανεβασει την ποιοτητα) αλλα σε δευτερη εξυπηρετει τη σχεδιαζομενη ανωτατοποιηση των ΚΜΕ που θα προσπαθησουν να καλυψουν το κενο, συνεχιζοντας να προσφερουν χαμηλη ποιοτητα επ' αμοιβη. Η κοινοτικη οδηγια τους ανοιγει το δρομο, ενω συντομα θα ζητησουν και κομματι απο την πιτα της χρηματοδοτησης - που ειναι ιδιαιτερα μικρη.

Κλεινοντας θα συμφωνησω οτι τα πανεπιστημια πρεπει να ειναι κεντρα εκπαιδευσης, καταρτησης και ερευνας. Δεν χρειαζεται ομως να καλυπτουν ολα τα πανεπιστημια και τα τρια απο αυτα. Μπορουν καποια να προσανατολιζονται προς την ερευνα και αλλα να ειναι κυριως για την εκπαιδευση και την καταρτηση. Και για να χρησιμοποιησω κι ενα αγαπημενο σλογκαν του Πρωθυπουργου μας, "ετσι γινεται σε ολο τον κοσμο". Αυτο θα αποφορτιζε την κατασταση και δε θα χρειαζοταν την εισοδο της χαρωπης, ιδιωτικης πρωτοβουλιας για μετατροπη των πανεπιστημιων σε χωρους παραγωγης fast-food πτυχιων με προγραμματα σπουδων κατευθυνομενα με ΚΑΘΑΡΑ εξω-ακαδημαικα κριτηρια.
Γενικα θεωρω οτι πρεπει να ειμαστε πολυ προσεκτικοι με το ολο θεμα, γιατι καποια στιγμη το κρατος θα "νιψει τα χειρας" (μ' ενα αλλο μνημονιο) δηλωνοντας αδυναμια χρηματοδοτησης και θα οδηγησει προς την επιβολη διδακτρων.

antzi! είπε...

Επιρέψτε μου να συμφωνήσω εν μέρη με αυτά που λέτε.
Γιατί πρέπει κάθε αλλαγη να την βλεπουμε αρνητικά?
Γιατί δηλαδή να μην έχουμε κ εμείς ενα ranking system στην Ελλάδα?
Και ΕΝΕΡΓΕ ΠΟΛΙΤΗ επετρεψε μου να διαφωνησω με αυτά που λες για τα students surveys. Έχοντας κ εγώ μια μικρή εμπειρία απο το βρετανικό σύστημα (ως φοιτητρια) θέλω να πω οτι κατα την διάρκεια των σπουδών μου είχα την ευκαιρία να συμπληρώσω 3 ερωτηματολόγια σχετικά με το επίπεδο σπουδών και τις υπηρεσίες που προσφέρει το πανεπηστήμιο. Σαφώς η αξιολόγηση να μην ειναι 100% αντικειμενική, αλλα δεν παύει να είναι ένα είδος αξιολόγησης.
Στο Τει που σπούδασα στην Ελλάδα, ποτέ δεν είχα την ευκαιρια να συμπληρωσω καμιά φόρμα για τπτ!!!
Επίσης θα διαφωνίσω με τα φοιτητικά δάνεια, αφού κ αυτό το έψαξα εκτενώς πριν έρθω Αγγλια. Οι οροι του κρατικού δανείου ειναι απίστευτα βολικοι... και ο φοιτητής που δεν έχει την οικονομική άνεση μπορεί να σπουδάσει! Που είναι το κακο??
Στην Ελλάδα ποια κυβέρνηση τόσα χρονια έχει δώσει τέτοιος είδους βοήθεια? Και μην γελιόμαστε, η εκπαίδευση στην Ελλάδα κάθε αλλο, παρά δωρέαν είναι!

Κάθε αλλαγή εχει αρνητικές και θετικές διαστάσεις.
Το να χαρακτηρίζουμε όμως αλλαγές προς την σωστή κατεύθυνση, που θα κάνουν την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση εφάμιλλη αυτής του εξωτερικού , νομίζω οτι είναι οπισθοδρομικό αν όχι επικύνδινο!

Αν αυτές οι αλλαγές γίνουν με τον σωστό τρόπο και τα ιδρύματα προετοιμαστούν κατάλληλα (γιατί σαφως και δεν είναι αυτήν την στιγμή) θεωρώ οτι μπορούν να γινουν μεγάλα άλματα στον χώρο της εκπαίδευσης.
Αλλα.. ας μην ξεχνιόμαστε.... είμαστε Έλληνες...

Ενεργός Πολίτης είπε...

Αγαπητή Αγγελική. Και η διαφωνία είναι θεμιτή (και δεκτή στο blog). Ας μου επιτρέψεις όμως να διαφωνήσω με τη σειρά μου με κάποια από αυτά που γράφεις - και θα προσπαθήσω σου απαντήσω συγκεκριμένα.

Καταρχήν δε διαφωνώ όσο αφορά την αξιολόγηση ως ιδέα. Μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος της προόδου - αν υπάρχει ευγενής άμιλλα και υπάρχει πραγματική πιθανότατα καλυτέρευσης του επιπέδου της μάθησης και της έρευνας και υπάρξει και το μέσο (δηλ. τα χρήματα) για γίνουν οι κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Το ερώτημα όμως είναι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο με τα λίγα λεφτά που δίνει (και θα δίνει) το κράτος; Η απάντηση είναι όχι - αν μπουν και στο παιχνίδι της χρηματοδότησης δε και τα ΚΜΕ τότε θα περιοριστεί το διαθέσιμο χρήμα ακόμα περισσότερα. Υπάρχουν ερευνητικά ιδρύματα στην Ελλάδα και charities να χρηματοδοτούν την έρευνα; Ελάχιστα και δίνουν ψίχουλα. Άρα από που θα βρουν λεφτά τα πανεπιστήμια; Την απάντηση την αφήνω στους αναγνώστες.

Όσο αφορά Το ranking system (όπως αυτό προσπαθεί η κυβέρνηση να εισάγει και όπως λειτουργεί στην Μ.Βρετανία) έχει σημασία όταν ο φοιτητής διαλέγει που ακριβώς θα κάνει αίτηση και πληρώνει δίδακτρα, λειτουργεί δηλ. ως καταναλωτής. Στην Ελλάδα αυτό το πράγμα δεν ισχύει αφού το σύστημα εισαγωγής είναι διαφορετικό (πανελλήνιες). Άρα θα έχει ένα χαρακτήρα δημιουργίας πρεστίζ, πράγμα που όπως όλοι γνωρίζουμε υπάρχει ήδη και ονομάζεται "βάσεις εισαγωγής". Προσωπική μου άποψη είναι ότι τα βρετανικά πανεπιστήμια δεν έγιναν καλύτερα από τότε που μπήκε το ranking system, ούτε η ποιότητα της έρευνας τους και της εκπαίδευσης που παρέχουν βελτιώθηκε: Τα λεγόμενα "red brick universities" θεωρούσε η αγγλική κοινωνία καλύτερα, αυτά θεωρεί και τώρα, η αναλογική συμμετοχή των δημοσιεύσεων των αγγλικών πανεπιστημίων παρέμεινε η ίδια κ.ο.κ. Αυτό που άλλαξε με την εισαγωγή του ranking system είναι ότι έγινε αναδιανομή της πίτας της χρηματοδότησης προς τα πάνω.

Για τα student surveys δεν διαφωνώ ότι είναι χρήσιμα - δείχνουν που υπάρχει πρόβλημα σ' ένα πανεπιστήμιο και που πάει καλά. Αλλά (ακόμα και στην Μ.Βρετανία) το ποσοστό συμπλήρωσής τους είναι μικρό και η βαθμολόγηση βασίζεται σ' ένα μέγαλο ποσοστό σε έξω-εκπαιδευτικά κριτήρια: Πόσοι και πόσοι φοιτητές δεν έχουν βαθμολογήσει καλά ένα πανεπιστήμιο επειδή έχει καλά "student nights" ή επειδή το έχει τελευταίας τεχνολογίας PC. Ευτυχώς βέβαια δεν ψηφίζουν όλοι έτσι αλλά δεν μπορεί ν' αποτελεί και πανάκεια.

(1ο μέρος - ακολουθεί 2ο αμέσως παρακάτω).

Ενεργός Πολίτης είπε...

Για τα φοιτητοδάνεια τώρα. Στην Μ.Βρετανία είναι δύο ειδών. Αυτά τα οποία δίνονται μέσω κρατικών προγραμμάτων και τα οποία εισήγαγαν σαν αντίβαρο στην εισαγωγή διδάκτρων (γι' αυτό και η μεγάλη τους πλειοψηφία καλύπτει μόνο τα δίδακτρα) και αυτά που δίνουν οι τράπεζες και έγιναν με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης για να δημιουργούν μακροχρόνιους πελάτες. Για το πρώτο είδος (που μας ενδιαφέρει) Αν το κράτος αποφασίσει να χρηματοδοτήσει την φοίτηση δίνοντας χαμηλότοκα δάνεια με εισοδηματικά κριτήρια χωρίς άλλα παρατράγουδα (δηλ. δίδακτρα, κατάργηση φτηνής σύτισης και φοιτητικών εστιών) θα της έβγαζα το καπέλο. Πολύ φοβάμαι όμως ότι θα είναι ένα πρώτο βήμα προς την κατάργηση όλων αυτών των θεσμών και θα χρησιμοποιηθεί σα δικαιολογία. Για τα τραπεζικά φοιτητοδάνεια, το κράτος δεν πρέπει και δεν μπορεί ν'ανακατευτεί. Δεν είναι δουλειά του. Μπορεί η φοίτηση να μην είναι φτηνή στην Ελλάδα (αφού υπάρχει το θέμα διαμονής, φαγητού κλπ) αλλά όσο αφορά το θέμα μας (και για να παίξουμε λίγο με τις λέξεις) είναι δωρεάν (αφού δεν έχει δίδακτρα) και πίστεψε με όσο αφορά τα ΑΕΙ που γνωρίζω είναι καλύτερη από πλευράς επιπέδου από πάρα πολλά βρετανικά πανεπιστήμια (θα έδινα παραδείγματα συγκρίνοντας outputs αλλά θα ξεσήκωνα αντιδράσεις και δεν το θέλω). Και επειδή πολλοί θα πουν "μα οι φοιτητικές εστίες είναι λίγες" και "το φαγητό δεν είναι α' ποιότητας", θα απαντήσω ότι όταν ένας θεσμός δε λειτουργεί καλά, προσπαθούμε να τον βελτιώσουμε, δεν τον διαλύουμε. Όπως και να έχει πάντως το φοιτητοδάνειο δεν δίνει λύση: Οι περισσότεροι φοιτητές που τα παίρνουν ξεκινούν στα 21/22 τους χρόνια έχοντας ένα βαρίδι 20000-22000 ευρώ στην πλάτη τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν εφαρμοστεί πάντως σωστά θα μπορέσει να δώσει ανάσες σε πολλές οικογένειες.

Γενικά πάντως, τα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ έχουν προβλήματα γιατί τα περισσότερα δημιουργήθηκαν με τον κλασσικό Ελληνικό τρόπο δηλ. αρπακολατζίδικα, χωρίς υποδομές κ.λπ. Και είναι σαφές ότι αλλαγές πρέπει να γίνουν. Το υπουργείο όμως θα μπορούσε αντί να αντιγράφει ξένα συστήματα (με πονηρούς σκοπούς) να ακούσει π.χ. τους ίδιους τους φοιτητές και τους πρυτάνεις για το πως μπορούν να βελτιωθούν τα πράγματα. Και αν ενδιαφέρει η γνώμη μου, να πω ότι το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία ενός αξιοκρατικού συστήματος μέσω του οποίου θα κρατάμε εντός Ελλάδος τους καλύτερους και η καλύτερη χρηματοδότηση της παιδείας - είτε άμεσα είτε έμμεσα (π.χ. μέσω της χρηματοδότησης ερευνητικών οργανισμών όπως αυτούς που καταργεί η κυβέρνηση Παπανδρέου). Είναι τραγικό τα καλύτερα μυαλά να φεύγουν στο εξωτερικό και να υπάρχουν τόσοι Έλληνες (που έχουν σπουδάσει στα "κακά" Ελληνικά πανεπιστήμια) στα καλύτερα ξένα πανεπιστήμια. Δεν θα μπορούσαν να μείνουν στην χώρα μας και να κάνουν ό,τι κάνουν έξω;

Κλείνοντας να πω ότι συμφωνώ μαζί σου ότι πρέπει να γίνουν αλλαγές "με το σωστό τρόπο" αλλά αυτός δεν είναι (κατά την άποψη μου) ο τρόπος που προωθεί η κυβέρνηση...Αλλά πάλι μπορεί να κάνω και λάθος.